Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Kamiren®

Doxazosin

tabl.
2 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
17,38
30% (1)
10,62
R (2)
10,92
S (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.
Kamiren®
tabl.
4 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
24,44
30% (5)
10,92
R (2)
8,33
S (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.

Kamiren® - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Kamiren® jest wskazany w leczeniu:

  • Samoistnego nadciśnienia tętniczego
  • Objawów klinicznych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH)

Dawkowanie i sposób podawania

Wskazanie Dawka początkowa Dawka maksymalna
Nadciśnienie tętnicze 1 mg raz/dobę 16 mg/dobę
Łagodny rozrost gruczołu krokowego (BPH) 1 mg raz/dobę 8 mg/dobę

Dawkowanie należy dostosowywać indywidualnie, zwiększając dawkę co 1-2 tygodnie. Średnia dawka podtrzymująca w leczeniu nadciśnienia wynosi 2-4 mg raz na dobę.

U pacjentów w podeszłym wieku oraz z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby należy rozpoczynać od najmniejszej możliwej dawki i ostrożnie ją zwiększać. Doksazosyna nie jest zalecana u dzieci ze względu na brak wystarczających danych.

Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Czas trwania terapii określa lekarz.

Dawkowanie Kamirenu należy dostosowywać indywidualnie, rozpoczynając od małych dawek i stopniowo je zwiększając. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów w podeszłym wieku oraz z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.

Przeciwwskazania

Stosowanie Kamirenu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na doksazosynę, inne pochodne chinazoliny lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Niedociśnienie lub niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie
  • Łagodny rozrost gruczołu krokowego z jednoczesnym przekrwieniem górnej części dróg moczowych, przewlekłym zakażeniem dróg moczowych lub kamieniami
  • Karmienie piersią

Kamiren nie powinien być stosowany u pacjentów z nadwrażliwością na składniki leku, historią niedociśnienia oraz u kobiet karmiących piersią. W przypadku BPH należy wykluczyć inne schorzenia układu moczowego przed rozpoczęciem terapii.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Kamirenu należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

  • Ryzyko niedociśnienia ortostatycznego, szczególnie na początku leczenia
  • Ostre zaburzenia serca (np. obrzęk płuc na skutek zwężenia zastawek, niewydolność serca)
  • Zaburzenia czynności wątroby
  • Jednoczesne stosowanie inhibitorów fosfodiesterazy typu 5
  • Planowana operacja zaćmy (ryzyko śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki)
  • Ryzyko priapizmu

Kamiren zawiera laktozę jednowodną i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy.

Stosowanie Kamirenu wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie pod kątem ryzyka niedociśnienia ortostatycznego. Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami serca, zaburzeniami czynności wątroby oraz przy jednoczesnym stosowaniu innych leków wpływających na ciśnienie krwi.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Należy zwrócić uwagę na następujące interakcje Kamirenu:

  • Inhibitory fosfodiesterazy typu 5 (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil) - możliwe nasilenie działania hipotensyjnego
  • Cymetydyna - może zwiększać AUC doksazosyny o około 10%
  • Inne leki przeciwnadciśnieniowe - możliwe nasilenie działania hipotensyjnego

Nie zaobserwowano istotnych interakcji z diuretykami tiazydowymi, furosemidem, lekami beta-adrenolitycznymi, NLPZ, antybiotykami, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi i przeciwzakrzepowymi.

Najważniejsze interakcje Kamirenu dotyczą jednoczesnego stosowania z inhibitorami PDE-5 oraz innymi lekami obniżającymi ciśnienie krwi. W takich przypadkach może być konieczne dostosowanie dawkowania.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża: Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania doksazosyny u kobiet w ciąży. Stosowanie w ciąży możliwe tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko.

Karmienie piersią: Stosowanie Kamirenu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane ze względu na kumulację leku w mleku u zwierząt.

Kamiren nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży i karmiących piersią, chyba że jest to bezwzględnie konieczne i pod ścisłą kontrolą lekarza.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane Kamirenu obejmują:

  • Zawroty głowy, ból głowy, senność
  • Niedociśnienie ortostatyczne
  • Kołatanie serca, tachykardia
  • Zakażenia układu oddechowego i moczowego
  • Ból brzucha, nudności, suchość w ustach
  • Astenia, ból w klatce piersiowej, obrzęki obwodowe

Rzadziej występują: zaburzenia widzenia, zaburzenia czynności wątroby, priapizm, śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki.

Profil bezpieczeństwa Kamirenu jest generalnie dobry, jednak pacjenci powinni być monitorowani pod kątem wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego, zwłaszcza na początku leczenia.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Kamiren (doksazosyna) jest selektywnym blokerem receptorów α1-adrenergicznych o przedłużonym działaniu. Mechanizm działania obejmuje:

  • Zmniejszenie kurczliwości mięśniówki gładkiej naczyń krwionośnych
  • Obniżenie obwodowego oporu naczyniowego i ciśnienia tętniczego krwi
  • Korzystny wpływ na profil lipidowy (obniżenie LDL i triglicerydów, podwyższenie HDL)
  • Hamowanie agregacji płytek krwi
  • Zmniejszenie przerostu lewej komory serca przy długotrwałym stosowaniu

Doksazosyna wiąże się w 98% z białkami osocza. Jest metabolizowana w wątrobie i wydalana głównie z kałem. Czas półtrwania wynosi około 22 godzin, co umożliwia dawkowanie raz na dobę.

Kamiren wykazuje złożony mechanizm działania, obejmujący nie tylko efekt hipotensyjny, ale także korzystny wpływ na profil lipidowy i funkcję serca. Długi okres półtrwania umożliwia wygodne dawkowanie raz na dobę.

Warto zapamiętać
  • Kamiren (doksazosyna) jest selektywnym blokerem receptorów α1-adrenergicznych stosowanym w leczeniu nadciśnienia tętniczego i BPH.
  • Dawkowanie należy rozpoczynać od małych dawek (1 mg/dobę) i stopniowo zwiększać, monitorując ryzyko niedociśnienia ortostatycznego.
Skład

Substancja czynna: 1 tabletka Kamirenu zawiera 1 mg, 2 mg lub 4 mg doksazosyny w postaci doksazosyny mezylanu.


1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Kamiren®

Wskazania wg ChPL

Wskazania pozarejestracyjne: Przewlekła choroba nerek u dzieci do 18 rż.; neurogenna dysfunkcja pęcherza u dzieci do 18 rż.; nieneurogenna dysfunkcja pęcherza u dzieci do 18 rż.
2) Przerost gruczołu krokowego
3) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
4) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia
5) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Kamiren®

Wskazania wg ChPL

Wskazania pozarejestracyjne: Przewlekła choroba nerek u dzieci do 18 rż.

Wskazania

Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego, objawów klinicznych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH).

Samoistne nadciśnienie tętnicze: 1 mg raz/dobę. Dawka może być zwiększona po 1-2 tyg. do 2 mg raz/dobę, a następnie do 4-8 mg raz/dobę. Średnia dawka w leczeniu podtrzymującym wynosi 2-4 mg raz/dobę. Maks. dawka wynosi 16 mg/dobę. Łagodny rozrost gruczołu krokowego (BPH): dawka początkowa 1 mg raz/dobę. Dawka może być zwiększona po 1-2 tyg. do 2 mg raz/dobę, a następnie do 4 mg raz/dobę, w zależności od reakcji pacjenta. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 8 mg. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma potrzeby modyfikowania dawkowania doksazosyny u pacjentów w podeszłym wieku. Jednak dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza a zwiększanie dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Ponieważ farmakokinetyka doksazosyny nie zmienia się u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz nie wykazano, że doksazosyna nasila istniejącą niewydolność nerek, w tej grupie pacjentów można stosować standardowe dawki. Jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza a zwiększanie dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą. Doksazosyna wiąże się w dużym stopniu z białkami osocza i nie może być usuwana przez dializę. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Podczas podawania doksazosyny pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność. Brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Dzieci. Z uwagi na brak wystarczającego doświadczenia, stosowanie doksazosyny u dzieci nie jest zalecane.

Tabl. należy połykać w całości, popijając wodą. Lekarz określa czas trwania terapii.

Nadwrażliwość na doksazosynę lub inne pochodne chinazoliny (prazosyna, terazosyna) lub którąkolwiek substancję pomocniczą leku, pacjenci z niedociśnieniem lub niedociśnieniem ortostatycznym w wywiadzie,u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego i jednoczesnym przekrwieniem górnej części dróg moczowych, przewlekłym zakażeniem dróg moczowych lub kamieniami kobiety karmiące piersią.

W związku z blokowaniem receptorów alfa przez doksazosynę u pacjentów może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne objawiające się zawrotami głowy i osłabieniem, a także, rzadko, utratą przytomności (omdlenie), w szczególności na początku leczenia. Dlatego też na początku leczenia należy monitorować ciśnienie tętnicze w celu zminimalizowania możliwości wystąpienia objawów ortostatycznych. Należy poinformować pacjenta, żeby unikał sytuacji grożących urazem, jeśli na początku leczenia doksazosyną pojawią się zawroty głowy lub osłabienie. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwnadciśnieniowych rozszerzających naczynia krwionośne, należy zachować ostrożność podczas podawania doksazosyny pacjentom z następującymi ostrymi zaburzeniami serca: obrzęk płuc na skutek zwężenia zastawki aorty lub zastawki dwudzielnej, niewydolność serca z dużą pojemnością minutową,niewydolność prawokomorowa na skutek zatoru płucnego lub wysięku osierdziowego, niewydolność lewokomorowa z niskim ciśnieniem napełniania. Tak jak w przypadku innych leków w pełni metabolizowanych przez wątrobę, u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, doksazosynę należy podawać bardzo ostrożnie. Ponieważ brak doświadczenia klinicznego, nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z inhibitorami fosfodiesterazy typu 5 (np. syldenafil, tadalafil i wardenafil), gdyż obie substancje mają działanie rozszerzające naczynia krwionośne i mogą powodować niedociśnienie objawowe u niektórych pacjentów. Aby zmniejszyć ryzyko niedociśnienia ortostatycznego, zaleca się rozpoczęcie leczenia inhibitorami fosfodiesterazy typu 5 wyłącznie, jeśli pacjent jest stabilny hemodynamicznie w trakcie leczenia alfa-adrenolitykami. Ponadto zaleca się rozpoczęcie leczenia inhibitorem fosfodiesterazy typu 5 od najmniejszej możliwej dawki oraz zachowanie 6-h przerwy od podania doksazosyny. Nie przeprowadzono badań z użyciem leków o przedłużonym uwalnianiu zawierających doksazosynę. Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. IFIS, rodzaj zespołu małej źrenicy) obserwowano podczas operacji zaćmy u niektórych pacjentów leczonych obecnie lub wcześniej tamsulosyną. Zgłaszano również pojedyncze przypadki występowania śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki podczas leczenia innymi lekami alfa1-adrenolitycznymi, dlatego nie można wykluczyć możliwości wystąpienia tego działania niepożądanego w przypadku stosowania tej grupy produktów leczniczych. Ponieważ IFIS może prowadzić do zwiększenia liczby powikłań proceduralnych podczas operacji zaćmy, należy pouczyć pacjenta, aby poinformował chirurga operującego zaćmę o aktualnym lub wcześniejszym stosowaniu leków alfa1- adrenolitycznych. W obserwacjach prowadzonych po wprowadzeniu do obrotu leków alfa-adrenolitycznych, w tym doksazosyny, notowano przypadki przedłużonej erekcji i priapizmu, związane ze stosowaniem tych substancji. Jeśli priapizm nie będzie natychmiast leczony, może dojść do uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji, dlatego pacjent powinien natychmiast skorzystać z pomocy medycznej. Kamiren zawiera laktozę jednowodną. Nie należy go stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy.

Jednoczesne stosowanie doksazosyny z inhibitorami fosfodiesterazy typu 5(np. syldenafil, tadalafil i wardenafil) może prowadzić u niektórych pacjentów do objawowego niedociśnienia. Nie przeprowadzono badań z produktami doksazosyny o przedłużonym uwalnianiu. Większość doksazosyny (98%) w osoczu łączy się z białkami. Dane uzyskane z badań in vitro z zastosowaniem ludzkiego osocza wskazują, że doksazosyna nie wpływa na wiązanie digoksyny, warfaryny, fenytoiny lub indometacyny z białkami. Nie obserwowano niepożądanych interakcji podczas stosowania doksazosyny w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu jednocześnie z diuretykami tiazydowymi, furosemidem, lekami betaadrenolitycznymi, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, antybiotykami, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, lekami urykozurycznymi i przeciwzakrzepowymi. Brak jednak danych z oficjalnych badań nad interakcjami leków. Doksazosyna nasila działanie obniżające ciśnienie tętnicze innych leków alfa-adrenolitycznych i innych leków przeciwnadciśnieniowych. W randomizowanym badaniu klinicznym, kontrolowanym placebo, prowadzonym metodą otwartą z udziałem 22 zdrowych ochotników płci męskiej, podanie pojedynczej dawki 1 mg doksazosyny w pierwszym dniu czterodniowego doustnego leczenia cymetydyną (400 mg dwa razy/dobę) powodowało 10% zwiększenie średniego AUC doksazosyny oraz brak statystycznie istotnych zmian średniej wartości Cmax oraz średniego okresu półtrwania doksazosyny. 10% zwiększenie średniej wartości AUC doksazosyny podawanej z cymetydyną mieści się w zakresie odchylenia międzyosobniczego (27%) średniej wartości AUC doksazosyny podawanej z placebo.

Ponieważ brak odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań z udziałem kobiet w ciąży, nie ustalono bezpieczeństwa stosowania doksazosyny w ciąży. Z tego powodu w ciąży wolno stosować doksazosynę wyłącznie, jeśli potencjalne korzyści są większe niż ryzyko. Mimo, że nie obserwowano działania teratogennego w badaniach na zwierzętach, stwierdzono zmniejszone przeżycie płodów u zwierząt w przypadku zastosowania bardzo dużych dawek. Należy zaprzestać karmienia piersią, jeśli leczenie doksazosyną jest konieczne. Stosowanie doksazosyny w czasie karmienia piersią jest przeciwwskazane, gdyż ulega ona kumulacji w mleku samic szczurów, natomiast brak danych odnośnie przenikania doksazosyny do mleka kobiet karmiących piersią.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze (często): zakażenia układu oddechowego, zakażenia dróg moczowych. Zaburzenia krwi i układu chłonnego (bardzo rzadko): leukopenia, małopłytkowość. Zaburzenia układu immunologicznego (niezbyt często): reakcje alergiczne na lek. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania (niezbyt często): dna moczanowa, zwiększone łaknienie, jadłowstręt. Zaburzenia psychiczne (niezbyt często): pobudzenie, depresja, lęk, bezsenność, nerwowość. Zaburzenia układu nerwowego (często): senność, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, ból głowy; (niezbyt często): incydent naczyniowo - mózgowy, niedoczulica, omdlenie, drżenie; (bardzo rzadko): zawroty głowy związane z postawą ciała, parestezja. Zaburzenia oka (bardzo rzadko): niewyraźne widzenie; (nieznana): śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki. Zaburzenia ucha i błędnika (często): zawroty głowy pochodzenia obwodowego (błędnikowego); (niezbyt często): szum uszny. Zaburzenia serca (często): kołatanie serca, tachykardia, (niezbyt często): dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego; (bardzo rzadko): bradykardia, zaburzenia rytmu serca. Zaburzenia naczyniowe ( często): niedociśnienie ortostatyczne, niedociśnienie (bardzo rzadko): uderzenia gorąca. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia (często): zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, zapalenie błony śluzowej nosa; (niezbyt często): krwawienie z nosa; (bardzo rzadko): skurcz oskrzeli. Zaburzenia żołądka i jelit (często): ból brzucha, niestrawność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności; (niezbyt często): zaparcie, wzdęcie z oddawaniem wiatrów, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych (niezbyt często): nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby; (bardzo rzadko): cholestaza, zapalenie wątroby, żółtaczka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej (często): świąd; (niezbyt często): wysypka skórna; (bardzo rzadko): pokrzywka, łysienie, plamica. Zaburzenia mięśniowo - szkieletowe i tkanki łącznej (bardzo często): ból pleców, ból mięśni; (niezbyt często): ból stawów; (rzadko): kurcze mięśni, osłabienie siły mięśniowej. Zaburzenia nerek i dróg moczowych (często): zapalenie pęcherza moczowego, nietrzymanie moczu; (niezbyt często): bolesne oddawanie moczu, częste oddawanie moczu, krwiomocz; (rzadko): wielomocz; (bardzo rzadko): zwiększenie diurezy, zaburzenia mikcji, oddawanie moczu w nocy. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi (niezbyt często): impotencja; (bardzo rzadko): ginekomastia, priapizm; (nieznana): wytrysk nasienia wsteczny. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania (często): astenia, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, obrzęki obwodowe; (niezbyt często): ból, obrzęk twarzy; (bardzo rzadko): zmęczenie, złe samopoczucie. Badania diagnostyczne (niezbyt często): zwiększenie mc.

Jeśli przedawkowanie spowoduje niedociśnienie, pacjenta należy natychmiast ułożyć w pozycji na wznak z głową w dół. W poszczególnych przypadkach można też zastosować inne środki podtrzymujące. Ze względu na fakt, że doksazosyna w dużym stopniu wiąże się z białkami osocza, nie zaleca się dializowania. Jeśli ta metoda nie jest właściwa, wstrząs należy zwalczać z użyciem płynów zwiększających objętość osocza. Jeśli to konieczne, następnie należy zastosować lek obkurczający naczynia. W razie konieczności należy monitorować czynność nerek.

Doksazosyna jest selektywnym blokerem receptorów α1-adrenergicznych, o przedłużonym działaniu. Zmniejsza kurczliwość mięśniówki gładkiej ściany obwodowych naczyń krwionośnych, co prowadzi do spadku obwodowego oporu naczyniowego i do obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. Jej wpływ na czynność serca jest nieistotny i przejściowy. Doksazosyna obniża całkowite stężenie cholesterolu, jego frakcji LDL i całkowite stężenie triglicerydów oraz podwyższa stężenie frakcji HDL-cholesterolu we krwi. Można ją stosować u pacjentów z cukrzycą insulinoniezależną, ponieważ nie wpływa lub wpływa korzystnie na stężenie glukozy i insuliny we krwi. Lek hamuje agregację płytek krwi. Po długotrwałym stosowaniu doprowadza do zmniejszenia przerostu lewej komory serca. Doksazosyna jest bezpieczna u pacjentów z uszkodzeniem nerek, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, angiopatią obwodową i dną moczanową.

1 tabl. zawiera 1 mg, 2 mg lub 4 mg doksazosyny w postaci doksazosyny mezylanu.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.