Kalinox - mieszanina podtlenku azotu i tlenu do krótkotrwałego znieczulenia

Wskazania do stosowania

Kalinox jest wskazany do krótkotrwałego znieczulenia podczas bolesnych procedur medycznych lub w warunkach bólu o nasileniu łagodnym do umiarkowanego u dorosłych i dzieci powyżej 1 miesiąca życia. Zastosowania obejmują:

• Nakłucia lędźwiowe
• Biopsje szpiku kostnego
• Drobne zabiegi powierzchowne
• Opatrywanie oparzeń
• Nastawianie prostych złamań
• Nastawianie niektórych zwichnięć stawów obwodowych
• Wkłucia żylne
• Opieka medyczna w nagłych wypadkach dotyczących urazów i oparzeń
• Transport medyczny

Ponadto Kalinox stosuje się do sedacji podczas zabiegów stomatologicznych u dzieci powyżej 1 miesiąca życia oraz pacjentów odczuwających lęk przed zabiegiem lub niepełnosprawnych. Lek może być również wykorzystywany do znieczulenia w położnictwie, wyłącznie w warunkach szpitalnych, przed znieczuleniem zewnątrzoponowym lub gdy pacjentka odmówi takiego znieczulenia lub gdy jego zastosowanie jest niemożliwe.

Kalinox wykazuje szybki początek działania przeciwbólowego i uspokajającego, co czyni go cennym narzędziem w krótkotrwałym znieczuleniu i sedacji podczas różnorodnych procedur medycznych.

Dawkowanie i sposób podawania

Kalinox podaje się drogą wziewną, a szybkość przepływu mieszaniny jest określona wyłącznie przez spontaniczną wentylację pacjenta. Dostępne są dwa sposoby podawania leku:

1. Kontrolowany przepływ

W tej metodzie lekarz ustala przepływ na przepływomierzu butli zintegrowanym z zaworem butli produktu. Przepływ jest dostosowywany do warunków oddechowych pacjenta i monitorowany przez zbiornik w postaci miękkiego balonika umieszczonego w obiegu podawania. Przepływ jest kontynuowany, aby umożliwić napełnianie zbiornika podczas wydechu pacjenta.

2. Samoregulacja lub przepływ swobodny na żądanie

W tej metodzie stosuje się tzw. "zawór na żądanie", który automatycznie reguluje przepływ do potrzeb pacjenta podczas inhalacji i zamyka przepływ podczas wydechu. Jest to przepływ przerywany. Jeśli stosowana jest maska twarzowa, zaleca się użycie "zaworu na żądanie".

Niezależnie od metody podawania, pacjent powinien być poinstruowany, aby trzymał maskę na twarzy i oddychał normalnie. Jest to dodatkowy środek bezpieczeństwa, minimalizujący ryzyko przedawkowania.

Dawkowanie Kalinoxu zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta i czasu trwania procedury. Należy monitorować pacjenta w sposób ciągły podczas podawania leku.

Powrót do stanu pierwotnego następuje bardzo szybko po zakończeniu inhalacji, bez efektów pozostałości poznieczuleniowych.

Uwagi dotyczące stosowania

Kalinox należy podawać zgodnie z lokalnymi wytycznymi i specyfiką miejscowego rynku. Lek jest przeznaczony wyłącznie dla pacjentów oddychających spontanicznie. Jeśli to możliwe, pacjent powinien samodzielnie podawać sobie lek. Kluczowe jest wyjaśnienie pacjentowi celu podawania leku i jego działania, aby zapewnić skuteczną współpracę.

U dzieci i pacjentów niezdolnych do samodzielnego podawania leku, leczenie powinno być prowadzone pod nadzorem fachowego personelu medycznego. W takich przypadkach Kalinox może być podawany w postaci ciągłego przepływu gazu, ale tylko w obecności personelu przeszkolonego w zakresie prowadzenia sedacji bez utraty przytomności.

Podawanie Kalinoxu za pomocą rurki intubacyjnej nie jest zalecane.

Stosowanie podczas bolesnych zabiegów

Przed zabiegiem maska musi być założona przez co najmniej 3 minuty. W tym czasie należy utrzymywać kontakt słowny z pacjentem. Inhalację kontynuuje się podczas całego zabiegu, a pacjent jest proszony o normalne oddychanie. Nadzór kliniczny nad pacjentem powinien trwać przez cały czas inhalacji.

Stosowanie w stomatologii

Należy używać maski nosowej lub nosowo-twarzowej, w zależności od stopnia wentylacji pacjenta. U pacjentów niepełnosprawnych maska powinna być trzymana przez pielęgniarkę, bez silnego nacisku. Po upływie co najmniej 3 minut zabieg może zostać przeprowadzony w sposób ciągły lub w okresach 20-30 sekundowych.

Stosowanie w położnictwie

Inhalację należy rozpocząć jak najszybciej po wystąpieniu skurczów porodowych, zanim pojawi się ból. Rodząca musi oddychać normalnie podczas skurczów i nie hiperwentylować, ze względu na ryzyko desaturacji tlenu pomiędzy skurczami. Inhalację należy przerwać po ustąpieniu bólu. W tym wskazaniu ciśnienie cząstkowe tlenu musi być monitorowane w sposób ciągły.

Stosowanie Kalinoxu wymaga starannego monitorowania pacjenta i dostosowania do indywidualnych potrzeb, co zapewnia skuteczne i bezpieczne znieczulenie podczas różnorodnych procedur medycznych.

Przeciwwskazania

Kalinox nie powinien być stosowany w następujących przypadkach:

• Pacjenci wymagający wentylacji czystym tlenem
• Podwyższone ciśnienie śródczaszkowe
• Wszelkie zaburzenia świadomości uniemożliwiające współpracę ze strony pacjenta
• Urazy głowy
• Odma opłucnowa
• Choroba obturacyjna płuc
• Zator powietrzny
• Wypadek podczas nurkowania
• Silne wzdęcie brzucha
• Pacjenci, u których w ostatnim czasie zastosowano gazy okulistyczne (SF6, C3F8, C2F6) podczas zabiegu chirurgicznego na oku, i u których pęcherzyki gazu są nadal obecne w gałce ocznej, oraz gdy od zabiegu upłynęło mniej niż 3 miesiące
• Udokumentowany i nieleczony niedobór witaminy B12 lub kwasu foliowego
• Niewyjaśnione zaburzenia neurologiczne, które wystąpiły niedługo przed zabiegiem

Znajomość przeciwwskazań jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania Kalinoxu. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z wymienionych stanów, należy rozważyć alternatywne metody znieczulenia lub sedacji.

Ostrzeżenia specjalne i środki ostrożności

Stosowanie Kalinoxu wymaga zachowania szczególnych środków ostrożności:

• Pomieszczenia, w których często stosuje się produkt, muszą być wyposażone w odpowiedni system klimatyzacyjny lub wentylacyjny, aby utrzymać stężenie gazu w otaczającym powietrzu na jak najniższym poziomie.
• Mieszanina powinna być przechowywana i podawana w temperaturze powyżej 0°C, aby uniknąć rozdzielenia gazów i ryzyka hipoksji.
• U noworodków należy monitorować możliwość wystąpienia depresji oddechowej, gdy produkt jest stosowany w okresie okołoporodowym.
• Należy unikać hiperwentylacji, ponieważ może ona powodować nieprawidłowe ruchy.
• Szczególnie uważna obserwacja jest wymagana u pacjentów przyjmujących leki o działaniu hamującym ośrodkowy układ nerwowy, zwłaszcza pochodne morfiny i benzodiazepiny.
• Po zakończeniu podawania mieszaniny, zwłaszcza po długotrwałym stosowaniu, pacjenci ambulatoryjni powinni być poddani obserwacji przed prowadzeniem pojazdów lub obsługą maszyn.
• W przypadku powtarzającego się i długotrwałego stosowania należy rozważyć suplementację witaminą B12.
• Istnieje ryzyko nadużywania lub uzależnienia przy długotrwałym i/lub powtarzającym się stosowaniu.

Przestrzeganie tych środków ostrożności jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów i personelu medycznego podczas stosowania Kalinoxu.

Interakcje lekowe

Kalinox może wchodzić w interakcje z innymi lekami i substancjami:

• Gazy okulistyczne (SF6, C3F8, C2F6): Interakcja może prowadzić do ciężkich powikłań pooperacyjnych w wyniku dystrybucji podtlenku azotu do tkanek. Niecałkowicie wchłonięte pęcherzyki gazu mogą rozszerzyć się, powodując wzrost ciśnienia śródgałkowego.
• Leki działające ośrodkowo (opioidy, benzodiazepiny i inne środki psychotropowe): Może wystąpić nasilenie działania nasennego, gdy są one podawane w skojarzeniu z podtlenkiem azotu.

Świadomość tych interakcji jest kluczowa dla bezpiecznego stosowania Kalinoxu, szczególnie u pacjentów przyjmujących inne leki lub po niedawnych zabiegach okulistycznych.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Dane z dużej liczby zastosowań Kalinoxu w okresie ciąży wskazują, że produkt nie wywołuje wad wrodzonych ani nie działa szkodliwie na płód/noworodka. Może być stosowany w okresie ciąży, jeśli wymaga tego stan kliniczny.

Brak danych dotyczących przenikania podtlenku azotu do mleka ludzkiego. Jednak po krótkim okresie podawania podtlenku azotu, biorąc pod uwagę bardzo krótki okres półtrwania, przerwanie karmienia piersią nie jest konieczne.

Badania na zwierzętach w niskich stężeniach podtlenku azotu sugerują, że zachodzą niewielkie zmiany w płodności samców lub samic.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Kalinoxu mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• Często: nudności, wymioty
• Niezbyt często: parestezje, głęboka sedacja, zmiana percepcji, pobudzenie, lęk, euforia, sny
• Po długotrwałej lub powtarzającej się ekspozycji (częstość nieznana): nieprawidłowe ruchy, zaburzenia neurologiczne, mieloneuropatia, niedokrwistość megaloblastyczna z leukopenią, przypadki nadużywania i uzależnienia

Zazwyczaj działania niepożądane ustępują w ciągu kilku minut od zakończenia podawania mieszaniny. Ważne jest monitorowanie pacjenta pod kątem wystąpienia tych objawów i odpowiednie reagowanie w razie ich pojawienia się.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Kalinoxu może wystąpić w przypadku przechowywania w niewłaściwych warunkach, w temperaturze poniżej 0°C. W takich okolicznościach składniki mieszaniny mogą dysocjować, co naraża pacjenta na przedawkowanie podtlenku azotu, a w konsekwencji na hipoksję.

W przypadku wystąpienia sinicy podczas podawania, leczenie należy natychmiast przerwać. Jeżeli sinica nie ustępuje bardzo szybko, pacjentów należy sztucznie wentylować z użyciem ręcznego resuscytatora wypełnionego otaczającym powietrzem lub tlenem, w zależności od potrzeb.

Mechanizm działania

Kalinox zawiera 50% podtlenku azotu i 50% tlenu. Podtlenek azotu w tym stężeniu we wdychanym powietrzu ma działanie przeciwbólowe, ze zmniejszeniem progu wrażliwości na różne bodźce bólowe. Natężenie działania znieczulającego zależy od stanu psychicznego pacjenta.

W tym stężeniu podtlenek azotu nie wywołuje znieczulenia ogólnego, ale powoduje uspokojenie bez utraty przytomności. Pacjent jest odprężony, uspokojony i mniej świadomy otoczenia, co ułatwia przeprowadzenie bolesnych procedur medycznych.

Kalinox łączy w sobie właściwości przeciwbólowe i uspokajające, co czyni go cennym narzędziem w krótkotrwałym znieczuleniu i sedacji podczas różnorodnych procedur medycznych.

Skład

Jedna butla Kalinoxu zawiera:

• 50% podtlenku azotu
• 50% tlenu

Mieszanina znajduje się pod ciśnieniem 170 bar w temperaturze 15°C.

Taki skład zapewnia odpowiednie działanie przeciwbólowe i sedacyjne, jednocześnie utrzymując odpowiednie natlenienie organizmu pacjenta.