Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi

inj./inf. [roztw.]
(3 mg+ 9 mg)/ml
10 but. 1000 ml
Iniekcje
Rx
100%
X
Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi
inj./inf. [roztw.]
(3 mg+ 9 mg)/ml
10 but. 500 ml
Iniekcje
Rx
100%
X

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloricharakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest wskazany w następujących przypadkach:

  • Zapobieganie i leczenie niedoboru potasu i/lub hipokaliemii
  • Stany utraty chlorku sodu
  • Odwodnienie

Produkt ten jest skutecznym roztworem elektrolitowym, który może być stosowany w różnych sytuacjach klinicznych wymagających suplementacji potasu i sodu.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,indywidualnie, biorąc pod uwagę wiek pacjenta, masę ciała, stan kliniczny i biologiczny (równowaga kwasowo-zasadowa), równocześnie stosowane metody leczenia, a zwłaszcza stan nawodnienia pacjenta.

Dla ułatwienia przeliczania dawek, należy pamiętać o następujących zależnościach:

  • Dla sodu: 1 g NaCl = 394 mg Na+ lub 17,1 mEq lub 17,1 mmol Na+ i Cl–; 1 mmol Na+ = 23 mg Na+
  • Dla potasu: 1 g KCl = 525 mg K+ lub 13,4 mEq lub 13,4 mmol K+ i Cl–; 1 mmol K+ = 39,1 mg K+
Grupa pacjentów Wskazanie Zalecane dawkowanie
Dorośli Leczenie odwodnienia izotonicznego 500 ml do 3 litrów/dobę
Niemowlęta i dzieci Leczenie odwodnienia izotonicznego 20-100 ml/dobę na kg mc., w zależności od wieku i całkowitej masy ciała
Dorośli, pacjenci w podeszłym wieku i młodzież Zapobieganie hipokaliemii Do 50 mmol/dobę
Dorośli, pacjenci w podeszłym wieku i młodzież Leczenie hipokaliemii 20 mmol potasu w czasie 2-3 h (np. 7-10 mmol/godz.)
Dzieci Leczenie hipokaliemii 0,3-0,5 mmol/kg mc./godz. (maks. 2-3 mmol/kg mc./dobę)

Dawkowanie należy dostosować na podstawie wyników często przeprowadzanych badań laboratoryjnych. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek powinni otrzymywać mniejsze dawki.

Precyzyjne dawkowanie Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest kluczowe dla skuteczności i bezpieczeństwa terapii. Konieczne jest indywidualne dostosowanie dawki oraz regularne monitorowanie parametrów klinicznych i laboratoryjnych pacjenta.

Sposób podawania

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi należy podawać dożylnie z zastosowaniem sterylnego sprzętu wolnego od pirogenów. Należy przestrzegać następujących zasad:

  • Podawać do dużej żyły obwodowej lub żyły centralnej w celu zmniejszenia ryzyka stwardnienia żył
  • W przypadku podania do żyły centralnej upewnić się, że cewnik nie znajduje się w rejonie przedsionka lub komory serca
  • Podawać powoli, nie przekraczając szybkości infuzji 15-20 mmol/h dla potasu
  • Zapewnić wystarczający odpływ moczu
  • Kontrolować stężenia potasu i innych elektrolitów w osoczu
  • Monitorować zapis EKG, szczególnie przy większych dawkach lub szybkości infuzji

Prawidłowa technika podawania Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest niezbędna dla zminimalizowania ryzyka powikłań i zapewnienia optymalnej skuteczności terapii.

Przeciwwskazania

Stosowanie Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Hiperkaliemia
  • Hiperchloremia
  • Hipernatremia
  • Ciężka niewydolność nerek (z oligurią i/lub anurią)
  • Niewyrównana niewydolność serca
  • Choroba Addisona

Przed zastosowaniem Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi należy dokładnie ocenić stan pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem gospodarki wodno-elektrolitowej oraz funkcji nerek i serca.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi należy zachować szczególną ostrożność:

  • Produkt jest roztworem hipertonicznym o osmolarności około 388 mOsm/l
  • Konieczny jest regularny i uważny nadzór nad pacjentem
  • U pacjentów z zaburzeniami czynności serca lub nerek niezbędne jest regularne kontrolowanie stanu klinicznego, stężeń elektrolitów i kreatyniny w osoczu, stężenia azotu mocznikowego we krwi, równowagi kwasowo-zasadowej i zapisu EKG
  • Należy monitorować równowagę płynów ustrojowych
  • Zachować ostrożność u pacjentów z chorobą serca lub stanami predysponującymi do hiperkaliemii
  • U pacjentów stosujących leczenie naparstnicą konieczne jest regularne kontrolowanie stężenia potasu w osoczu
  • Zachować ostrożność u pacjentów z nadciśnieniem, niewydolnością serca, obrzękiem obwodowym lub płucnym, zaburzeniami czynności nerek, stanem przedrzucawkowym lub innymi zaburzeniami związanymi z retencją sodu

Stosowanie Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi wymaga ścisłego monitorowania pacjenta oraz indywidualnego dostosowania terapii w zależności od stanu klinicznego i wyników badań laboratoryjnych.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Należy zachować ostrożność stosując Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jednocześnie z:

  • Produktami zwiększającymi stężenie potasu w osoczu (np. leki moczopędne oszczędzające potas, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II, cyklosporyna, takrolimus)
  • Glikozydami naparstnicy (digoksyna, metylodigoksyna) - hiperkaliemia zmniejsza ich efekt terapeutyczny, hipokaliemia może spowodować reakcję toksyczną
  • Lekami przeciwarytmicznymi (chinidyna, hydrochinidyna, prokainamid) - hiperkaliemia nasila ich działanie, hipokaliemia zmniejsza skuteczność
  • Glikokortykosteroidami - mogą powodować zatrzymanie sodu i wody, z obrzękami i nadciśnieniem

Przy jednoczesnym stosowaniu Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi z innymi lekami, konieczne jest uwzględnienie potencjalnych interakcji i odpowiednie dostosowanie dawkowania oraz monitorowanie pacjenta.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi może być stosowany u kobiet w okresie ciąży i podczas karmienia piersią, jeśli jest podawany zgodnie ze wskazaniami i schematem dawkowania. Należy jednak pamiętać, że:

  • Hiperkaliemiczne i hipokaliemiczne stężenia potasu w surowicy mogą prowadzić do uszkodzenia pracy serca matki i płodu
  • Konieczne jest regularne kontrolowanie stężeń elektrolitów u matki
  • Należy zachować szczególną ostrożność u kobiet w ciąży ze stanem przedrzucawkowym ze względu na zawartość sodu chlorku

Stosowanie Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi w ciąży i podczas karmienia piersią jest możliwe, ale wymaga ścisłego nadzoru medycznego i regularnego monitorowania parametrów biochemicznych.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi mogą wystąpić następujące działania niepożądane (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

  • Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: zakażenie w miejscu podania
  • Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: hiperwolemia
  • Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: wynaczynienie, podrażnienie w miejscu podania, ból w miejscu podania, zapalenie żyły w miejscu podania, reakcje w miejscu podania, zakrzepica w miejscu podania, gorączka

Mimo że Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest generalnie dobrze tolerowany, należy monitorować pacjentów pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, szczególnie związanych z miejscem podania i zaburzeniami równowagi wodno-elektrolitowej.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi może prowadzić do poważnych konsekwencji:

  • Hiperkaliemia - objawy obejmują parestezję kończyn, osłabienie mięśni, paraliż, arytmię serca, blok serca, zatrzymanie czynności serca i splątanie
  • Zmiany w EKG - wzrost załamka T, obniżenie odcinka ST, zanik załamka P, wydłużenie odstępu QT, rozszerzenie i zniekształcenie zespołu QRS
  • Obrzęk płuc i obrzęk obwodowy przy nadmiarze sodu
  • Efekt zakwaszenia przy nadmiarze chlorków

Leczenie przedawkowania obejmuje:

  • Przerwanie infuzji
  • Monitorowanie pacjenta
  • W przypadku hiperkaliemii: podanie wapnia, insuliny lub sodu dwuwęglanu, zastosowanie żywic jonowymiennych lub dializy
  • Leczenie objawowe i wspomagające

Przedawkowanie Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi może mieć poważne konsekwencje, dlatego kluczowe jest ścisłe przestrzeganie zalecanego dawkowania i monitorowanie pacjenta podczas terapii.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest hipertonicznym roztworem elektrolitowym o osmolarności około 388 mOsm/l. Jego działanie opiera się na właściwościach jonów sodu, potasu i chlorków:

  • Potas jest niezbędny w wielu procesach metabolicznych i fizjologicznych, w tym w przekaźnictwie nerwowym, kurczliwości mięśni i utrzymywaniu równowagi kwasowo-zasadowej
  • Prawidłowe stężenie potasu w osoczu wynosi ok. 3,5-5,5 mmol/l
  • Potas jest głównie kationem wewnątrzkomórkowym, jego transport odbywa się przy udziale Na+/K+ ATP-azy
  • Sód odgrywa ważną rolę w przekaźnictwie nerwowym, procesach elektrofizjologicznych w sercu i metabolizmie nerkowym
  • Jon chlorkowy to głównie anion zewnątrzkomórkowy, jego wchłanianie zwrotne następuje po wchłanianiu zwrotnym sodu

Zrozumienie właściwości farmakodynamicznych i farmakokinetycznych Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest kluczowe dla prawidłowego stosowania tego produktu i przewidywania jego efektów w organizmie.

Skład produktu

1 ml roztworu Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi zawiera:

  • 3,0 mg potasu chlorku
  • 9,0 mg sodu chlorku

Znajomość dokładnego składu produktu jest istotna dla precyzyjnego dawkowania i unikania potencjalnych interakcji z innymi lekami lub suplementami.

Warto zapamiętać
  • Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest hipertonicznym roztworem o osmolarności około 388 mOsm/l, stosowanym w leczeniu niedoborów potasu i sodu.
  • Dawkowanie produktu musi być indywidualnie dostosowane do stanu pacjenta, a jego podawanie wymaga ścisłego monitorowania parametrów klinicznych i laboratoryjnych.


Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania w zapobieganiu i leczeniu niedoboru potasu i/lub hipokaliemii, w stanach utraty chlorku sodu lub w odwodnieniu.

Dawki mogą być wyrażone w postaci mEq lub mmol na każdy kation lub w przeliczeniu na masę każdego kationu soli: dotyczy sodu: g NaCl = 394 mg Na+ lub 17,1 mEq lub 17,1 mmol Na+ i Cl–. 1 mmol Na + = 23 mg Na+. Dotyczy potasu: 1 g KCl = 525 mg K+ lub 13,4 mEq lub 13,4 mmol K+ i Cl–.1 mmol K+ = 39,1 mg K+. Dawkowanie tego roztworu zależy od wieku pacjenta, mc., stanu klinicznego i biologicznego (równowaga kwasowo-zasadowa), równocześnie stosowanych metod leczenia a zwłaszcza od stanu nawodnienia pacjenta. Zalecane dawkowanie w leczeniu odwodnienia izotonicznego (odwodnienie pozakomórkowe) z zastosowaniem jakiegokolwiek roztworu do podawania dożylnego: dorośli pacjenci: 500 ml do 3 litrów/dobę, niemowlęta i dzieci: 20-100 ml/dobę na kg mc., w zależności od wieku i całkowitej mc. Dorośli pacjenci, pacjenci w podeszłym wieku i młodzież. Zazwyczaj stosowana dawka potasu w zapobieganiu hipokaliemii wynosi do 50 mmol/dobę i podobne dawki mogą być odpowiednie do stosowania w stanie łagodnego niedoboru potasu. W przypadku leczenia hipokaliemii zalecaną dawką jest 20 mmol potasu w czasie 2-3 h (np. 7-10 mmol/godz.) kontrolując zapis z badania EKG. Dzieci. W leczeniu hipokaliemii zalecane dawkowanie to 0,3-0,5 mmol/kg mc./godz. Dawka powinna być ustalana na podstawie wyników często przeprowadzanych badań laboratoryjnych. Maks. zalecana dawka potasu to 2-3 mmol/kg mc./dobę. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek powinni otrzymywać mniejsze dawki.

Podanie dożylne z zastosowaniem sterylnego sprzętu wolnego od pirogenów. Podanie dożylne potasu powinno odbywać się do dużej żyły obwodowej lub żyły centralnej w celu zmniejszenia ryzyka stwardnienia żył. W przypadku podania do żyły centralnej należy upewnić się, że cewnik nie znajduje się w rejonie przedsionka lub komory serca w celu uniknięcia wystąpienia miejscowej hiperkaliemii. Roztwory zawierające potas należy podawać powoli. Podczas podawania potasu dożylnie, aby uniknąć niebezpieczeństwa wystąpienia hiperkaliemii, szybkość inf. nie powinna przekraczać 15-20 mmol/h. Należy zapewnić wystarczający odpływ moczu, a także należy uważnie kontrolować stężenia potasu i innych elektrolitów w osoczu. Największe dawkowanie lub największą szybkość infuzji należy ustalić w oparciu o zapisy z badania EKG.

Hiperkaliemia, hiperchloremia lub hipernatremia. Ciężka niewydolność nerek (z oligurią i/lub anurią. Niewyrównana niewydolność serca. Choroba Addisona.

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest roztworem hipertonicznym o osmolarności wynoszącej około 388 mOsm/l. Produkt należy podawać pod regularnym i uważnym nadzorem. U pacjentów leczonych potasem, a w szczególności u pacjentów z zaburzeniami czynności serca lub nerek, niezbędne jest regularne kontrolowanie ich stanu klinicznego, stężeń elektrolitów i kreatyniny w osoczu, stężenia azotu mocznikowego we krwi, równowagi kwasowo-zasadowej i zapisu z badania EKG. Należy zapewnić wystarczający odpływ moczu, a także należy monitorować równowagę płynów ustrojowych. Należy zachować ostrożność stosując sole potasu u pacjentów z chorobą serca lub ze stanami predysponowanymi do wystąpienia hiperkaliemii, takimi jak niewydolność nerek lub niewydolność korowonadnerczowa, ostre odwodnienie lub rozległe uszkodzenie tkanek, które występuje np. w ciężkich oparzeniach. U pacjentów stosujących leczenie naparstnicą niezbędne jest regularne kontrolowanie stężenia potasu w osoczu. Należy zachować ostrożność stosując sole sodu u pacjentów z nadciśnieniem, niewydolnością serca, obrzękiem obwodowym lub płucnym, zaburzeniami czynności nerek, stanem przedrzucawkowym lub innymi zaburzeniami związanymi z retencją sodu.

Należy zachować ostrożność stosując roztw. zawierające potas u pacjentów jednocześnie otrzymujących produkty, które powodują zwiększenie stężenia potasu w osoczu (np. leki moczopędne oszczędzające potas, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II, cyklosporynę, takrolimus i produkty lecznicze zawierające potas). Efekt farmakologiczny glikozydów naparstnicy (digoksyny i metylodigoksyny) i leków przeciwarytmicznych (takich jak: chinidyna, hydrochinidyna, prokainamid) może zostać zmieniony w zależności od stężenia potasu występującego we krwi: glikozydy naparstnicy: hiperkaliemia zmniejsza efekt terapeutyczny tych produktów leczniczych, podczas, gdy hipokaliemia może spowodować reakcję toksyczną naparstnicy, leki przeciwarytmiczne: hiperkaliemia nasila działanie przeciwarytmiczne tych produktów leczniczych, a hipokaliemia zmniejsza ich skuteczność. Zatrzymanie sodu i wody, z obrzękami i nadciśnieniem, jest związane z działaniem glikokortykosteroidów.

Hiperkaliemiczne i hipokaliemiczne stężenia potasu w surowicy mogą prowadzić do uszkodzenia pracy serca matki i płodu. Dlatego należy regularnie kontrolować stężenia elektrolitów u matki. Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi może być stosowany u kobiet w okresie ciąży i podczas karmienia piersią, jeśli jest on podawanym zgodnie ze wskazaniami i ze schematem dawkowania. Ten produkt zawiera sodu chlorek. Dlatego należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania u kobiet w okresie ciąży, u których występuje stan przedrzucawkowy.

Następujące działania niepożądane zgłoszono podczas stosowania produktu leczniczego po dopuszczeniu do obrotu. Częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych. Działania niepożądane, które mogą być powiązane ze sposobem podawania. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: zakażenie w miejscu podania. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: hiperwolemia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: wynaczynienie, podrażnienie w miejscu podania, ból w miejscu podania, zapalenie żyły w miejscu podania, reakcje w miejscu podania, zakrzepica w miejscu podania, gorączka.

Nadmierne podanie potasu może prowadzić do wystąpienia hiperkaliemii, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Objawy obejmują parestezję kończyn, osłabienie mięśni, paraliż, arytmię serca, blok serca, zatrzymanie czynności serca i splątanie. Wśród istotnych wskaźników świadczących o wystąpieniu działania toksycznego potasu można wyróżnić zmianę zapisów w badaniu EKG, w tym wzrost załamka T, obniżenie odcinka ST, zanik załamka P, wydłużenie odstępu QT oraz rozszerzenie i zniekształcenie zespołu QRS. Leczenie hiperkaliemii obejmuje podanie wapnia, insuliny lub sodu dwuwęglanu, zastosowanie żywic jonowymiennych lub dializę. Zatrzymanie nadmiaru sodu, gdy jest uszkodzone wydalanie sodu, może doprowadzić do obrzęku płuc i obrzęku obwodowego. Podanie zbyt dużej ilości soli chlorków może prowadzić do utraty dwuwęglanu z efektem zakwaszenia. W przypadku wystąpienia przypadkowego przedawkowania podczas inf., należy przerwać leczenie i obserwować pacjenta pod kątem wykrycia objawów przedmiotowych i podmiotowych związanych z zastosowaniem tego produktu. Jeśli jest to konieczne, należy zastosować odpowiednie leczenie objawowe i wspomagające.

Produkt jest hipertonicznym roztw. elektrolitowym o osmolarności około 388 mOsm/l. Właściwości farmakodynamiczne roztworu zapewniające równowagę płynową oraz elektrolitową są właściwościami jonów sodu, potasu i chlorków. Potas jest niezbędny w wielu procesach metabolicznych oraz fizjologicznych, w tym w przekaźnictwie nerwowym, kurczliwości mięśni i utrzymywaniu równowagi kwasowo-zasadowej. Prawidłowe stężenie potasu w osoczu wynosi ok. 3,5-5,5 mmol/l. Potas jest zazwyczaj kationem wewnątrzkomórkowym. Przenikanie potasu do komórek i retencja wbrew gradientowi stężeń wymaga aktywnego transportu z udziałem Na+/K+ ATP-azy. Jony, takie jak jony sodowe, przenikają przez błonę komórkową przy udziale różnych mechanizmów transportu, w tym za pomocą pompy sodowej (Na+/K+ ATP-aza). Sód odgrywa ważną rolę w przekaźnictwie nerwowym i w procesach elektrofizjologicznych zachodzących w sercu, a także w metabolizmie nerkowym. Jon chlorkowy to głównie anion zewnątrzkomórkowy. Duże wewnątrzkomórkowe stężenie jonu chlorkowego występuje w czerwonych krwinkach i błonie śluzowej żołądka. Wchłanianie zwrotne jonu chlorkowego następuje po wchłanianiu zwrotnym sodu.

1 ml rozt. zawiera 3,0 mg potasu chlorku i 9 mg sodu chlorku.