Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi

inj./inf. [roztw.]
(3 mg+ 9 mg)/ml
10 but. 500 ml
Iniekcje
Rx
100%
X
Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi
inj./inf. [roztw.]
(3 mg+ 9 mg)/ml
10 but. 1000 ml
Iniekcje
Rx
100%
X

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest wskazany w następujących przypadkach:

  • Zapobieganie i leczenie niedoboru potasu i/lub hipokaliemii
  • Stany utraty chlorku sodu
  • Odwodnienie

Produkt ten łączy w sobie działanie uzupełniające niedobory potasu oraz sodu, co czyni go szczególnie przydatnym w złożonych zaburzeniach elektrolitowych.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi należy dostosować indywidualnie, biorąc pod uwagę wiek pacjenta, masęiczny (w tym równowagę kwasowo-zasadową), równocześnie stosowane leczenie oraz stopień nawodnienia.

Grupa pacjentów Zalecane dawkowanie
Dorośli (leczenie odwodnienia izotonicznego) 500 ml do 3 litrów/dobę
Niemowlęta i dzieci (leczenie odwodnienia izotonicznego) 20-100 ml/kg mc./dobę
Dorośli, pacjenci w podeszłym wieku i młodzież (zapobieganie hipokaliemii) Do 50 mmol potasu/dobę
Dorośli, pacjenci w podeszłym wieku i młodzież (leczenie hipokaliemii) 20 mmol potasu w czasie 2-3 h (7-10 mmol/h)
Dzieci (leczenie hipokaliemii) 0,3-0,5 mmol/kg mc./h (maks. 2-3 mmol/kg mc./dobę)

Dawkowanie należy modyfikować na podstawie regularnie przeprowadzanych badań laboratoryjnych. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zaleca się stosowanie mniejszych dawek.

Precyzyjne dawkowanie i regularna kontrola parametrów biochemicznych są kluczowe dla bezpiecznego i skutecznego stosowania produktu.

Sposób podawania

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi podaje się dożylnie, z zachowaniem następujących zasad:

  • Stosować sterylny sprzęt wolny od pirogenów
  • Podawać do dużej żyły obwodowej lub żyły centralnej
  • W przypadku podania do żyły centralnej upewnić się, że cewnik nie znajduje się w rejonie przedsionka lub komory serca
  • Podawać powoli, nie przekraczając szybkości infuzji 15-20 mmol/h dla potasu
  • Kontrolować zapis EKG podczas podawania, szczególnie przy większych dawkach lub szybkości infuzji

Prawidłowa technika podawania i monitorowanie pacjenta są niezbędne dla zminimalizowania ryzyka powikłań, zwłaszcza związanych z hiperkaliemią.

Przeciwwskazania

Stosowanie Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Hiperkaliemia
  • Hiperchloremia
  • Hipernatremia
  • Ciężka niewydolność nerek z oligurią lub anurią
  • Niewyrównana niewydolność serca
  • Choroba Addisona

Przed zastosowaniem produktu konieczna jest dokładna ocena stanu pacjenta i wykluczenie wymienionych przeciwwskazań.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi należy zachować szczególną ostrożność:

  • Produkt jest roztworem hipertonicznym (osmolarność ok. 388 mOsm/l)
  • Konieczne jest regularne monitorowanie stanu klinicznego pacjenta, stężeń elektrolitów, kreatyniny, azotu mocznikowego, równowagi kwasowo-zasadowej oraz zapisu EKG
  • Należy zapewnić wystarczający odpływ moczu i kontrolować bilans płynów
  • Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z chorobami serca, stanami predysponującymi do hiperkaliemii, niewydolnością nerek lub nadnerczy
  • U pacjentów leczonych naparstnicą konieczne jest regularne kontrolowanie stężenia potasu w osoczu
  • Ostrożność zalecana u pacjentów z nadciśnieniem, niewydolnością serca, obrzękami, zaburzeniami czynności nerek, stanem przedrzucawkowym lub innymi stanami związanymi z retencją sodu

Stosowanie produktu wymaga ścisłego nadzoru medycznego i regularnej oceny parametrów klinicznych i laboratoryjnych pacjenta.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Leki zwiększające stężenie potasu w osoczu (np. diuretyki oszczędzające potas, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II, cyklosporyna, takrolimus)
  • Glikozydy naparstnicy (digoksyna, metylodigoksyna) - ich działanie może być zmienione w zależności od stężenia potasu we krwi
  • Leki przeciwarytmiczne (np. chinidyna, hydrochinidyna, prokainamid) - ich skuteczność może być zmieniona w zależności od stężenia potasu
  • Glikokortykosteroidy - mogą powodować zatrzymanie sodu i wody, prowadząc do obrzęków i nadciśnienia

Konieczne jest uwzględnienie wszystkich stosowanych przez pacjenta leków i monitorowanie potencjalnych interakcji.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi może być stosowany u kobiet w ciąży i podczas karmienia piersią, jeśli jest podawany zgodnie ze wskazaniami i schematem dawkowania. Należy jednak pamiętać, że:

  • Zarówno hiperkaliemia, jak i hipokaliemia mogą prowadzić do uszkodzenia pracy serca matki i płodu
  • Konieczne jest regularne kontrolowanie stężeń elektrolitów u matki
  • Szczególną ostrożność należy zachować u kobiet w ciąży ze stanem przedrzucawkowym ze względu na zawartość sodu chlorku

Stosowanie produktu w ciąży i podczas laktacji jest możliwe, ale wymaga ścisłego nadzoru medycznego i regularnej kontroli parametrów biochemicznych.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi mogą wystąpić następujące działania niepożądane (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

  • Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: zakażenie w miejscu podania
  • Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: hiperwolemia
  • Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: wynaczynienie, podrażnienie, ból, zapalenie żyły, reakcje w miejscu podania, zakrzepica, gorączka

Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie związanych z miejscem podania i zaburzeniami równowagi wodno-elektrolitowej.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi może prowadzić do poważnych konsekwencji:

  • Hiperkaliemia: objawy obejmują parestezje, osłabienie mięśni, paraliż, arytmie serca, blok serca, zatrzymanie czynności serca, splątanie
  • Zmiany w EKG: wzrost załamka T, obniżenie odcinka ST, zanik załamka P, wydłużenie odstępu QT, rozszerzenie i zniekształcenie zespołu QRS
  • Nadmiar sodu: może prowadzić do obrzęku płuc i obrzęku obwodowego
  • Nadmiar chlorków: może powodować utratę dwuwęglanu z efektem zakwaszenia

Leczenie przedawkowania obejmuje przerwanie infuzji, monitorowanie pacjenta, leczenie objawowe i wspomagające. W przypadku hiperkaliemii może być konieczne podanie wapnia, insuliny, sodu dwuwęglanu, zastosowanie żywic jonowymiennych lub dializy.

Precyzyjne dawkowanie i ścisłe monitorowanie pacjenta są kluczowe dla uniknięcia przedawkowania i związanych z nim poważnych powikłań.

Właściwości farmakodynamiczne

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest hipertonicznym roztworem elektrolitowym o osmolarności około 388 mOsm/l. Jego działanie farmakodynamiczne wynika z właściwości jonów sodu, potasu i chlorków:

  • Potas: niezbędny w procesach metabolicznych, przekaźnictwie nerwowym, kurczliwości mięśni i utrzymaniu równowagi kwasowo-zasadowej
  • Sód: kluczowy w przekaźnictwie nerwowym, procesach elektrofizjologicznych serca i metabolizmie nerkowym
  • Chlorki: główny anion zewnątrzkomórkowy, ważny w utrzymaniu równowagi elektrolitowej

Złożony skład produktu pozwala na kompleksowe uzupełnienie niedoborów elektrolitowych i przywrócenie równowagi wodno-elektrolitowej organizmu.

Skład produktu

1 ml roztworu Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi zawiera:

  • 3,0 mg potasu chlorku
  • 9,0 mg sodu chlorku

Precyzyjnie określony skład produktu umożliwia dokładne dawkowanie i kontrolę podaży elektrolitów.

Warto zapamiętać
  • Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest hipertonicznym roztworem o osmolarności około 388 mOsm/l, co wymaga szczególnej ostrożności przy podawaniu.
  • Podczas stosowania produktu konieczne jest regularne monitorowanie stężeń elektrolitów, parametrów nerkowych oraz zapisu EKG, szczególnie u pacjentów z chorobami serca lub nerek.


Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania w zapobieganiu i leczeniu niedoboru potasu i/lub hipokaliemii, w stanach utraty chlorku sodu lub w odwodnieniu.

Dawki mogą być wyrażone w postaci mEq lub mmol na każdy kation lub w przeliczeniu na masę każdego kationu soli: dotyczy sodu: g NaCl = 394 mg Na+ lub 17,1 mEq lub 17,1 mmol Na+ i Cl–. 1 mmol Na + = 23 mg Na+. Dotyczy potasu: 1 g KCl = 525 mg K+ lub 13,4 mEq lub 13,4 mmol K+ i Cl–.1 mmol K+ = 39,1 mg K+. Dawkowanie tego roztworu zależy od wieku pacjenta, mc., stanu klinicznego i biologicznego (równowaga kwasowo-zasadowa), równocześnie stosowanych metod leczenia a zwłaszcza od stanu nawodnienia pacjenta. Zalecane dawkowanie w leczeniu odwodnienia izotonicznego (odwodnienie pozakomórkowe) z zastosowaniem jakiegokolwiek roztworu do podawania dożylnego: dorośli pacjenci: 500 ml do 3 litrów/dobę, niemowlęta i dzieci: 20-100 ml/dobę na kg mc., w zależności od wieku i całkowitej mc. Dorośli pacjenci, pacjenci w podeszłym wieku i młodzież. Zazwyczaj stosowana dawka potasu w zapobieganiu hipokaliemii wynosi do 50 mmol/dobę i podobne dawki mogą być odpowiednie do stosowania w stanie łagodnego niedoboru potasu. W przypadku leczenia hipokaliemii zalecaną dawką jest 20 mmol potasu w czasie 2-3 h (np. 7-10 mmol/godz.) kontrolując zapis z badania EKG. Dzieci. W leczeniu hipokaliemii zalecane dawkowanie to 0,3-0,5 mmol/kg mc./godz. Dawka powinna być ustalana na podstawie wyników często przeprowadzanych badań laboratoryjnych. Maks. zalecana dawka potasu to 2-3 mmol/kg mc./dobę. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek powinni otrzymywać mniejsze dawki.

Podanie dożylne z zastosowaniem sterylnego sprzętu wolnego od pirogenów. Podanie dożylne potasu powinno odbywać się do dużej żyły obwodowej lub żyły centralnej w celu zmniejszenia ryzyka stwardnienia żył. W przypadku podania do żyły centralnej należy upewnić się, że cewnik nie znajduje się w rejonie przedsionka lub komory serca w celu uniknięcia wystąpienia miejscowej hiperkaliemii. Roztwory zawierające potas należy podawać powoli. Podczas podawania potasu dożylnie, aby uniknąć niebezpieczeństwa wystąpienia hiperkaliemii, szybkość inf. nie powinna przekraczać 15-20 mmol/h. Należy zapewnić wystarczający odpływ moczu, a także należy uważnie kontrolować stężenia potasu i innych elektrolitów w osoczu. Największe dawkowanie lub największą szybkość infuzji należy ustalić w oparciu o zapisy z badania EKG.

Hiperkaliemia, hiperchloremia lub hipernatremia. Ciężka niewydolność nerek (z oligurią i/lub anurią. Niewyrównana niewydolność serca. Choroba Addisona.

Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi jest roztworem hipertonicznym o osmolarności wynoszącej około 388 mOsm/l. Produkt należy podawać pod regularnym i uważnym nadzorem. U pacjentów leczonych potasem, a w szczególności u pacjentów z zaburzeniami czynności serca lub nerek, niezbędne jest regularne kontrolowanie ich stanu klinicznego, stężeń elektrolitów i kreatyniny w osoczu, stężenia azotu mocznikowego we krwi, równowagi kwasowo-zasadowej i zapisu z badania EKG. Należy zapewnić wystarczający odpływ moczu, a także należy monitorować równowagę płynów ustrojowych. Należy zachować ostrożność stosując sole potasu u pacjentów z chorobą serca lub ze stanami predysponowanymi do wystąpienia hiperkaliemii, takimi jak niewydolność nerek lub niewydolność korowonadnerczowa, ostre odwodnienie lub rozległe uszkodzenie tkanek, które występuje np. w ciężkich oparzeniach. U pacjentów stosujących leczenie naparstnicą niezbędne jest regularne kontrolowanie stężenia potasu w osoczu. Należy zachować ostrożność stosując sole sodu u pacjentów z nadciśnieniem, niewydolnością serca, obrzękiem obwodowym lub płucnym, zaburzeniami czynności nerek, stanem przedrzucawkowym lub innymi zaburzeniami związanymi z retencją sodu.

Należy zachować ostrożność stosując roztw. zawierające potas u pacjentów jednocześnie otrzymujących produkty, które powodują zwiększenie stężenia potasu w osoczu (np. leki moczopędne oszczędzające potas, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II, cyklosporynę, takrolimus i produkty lecznicze zawierające potas). Efekt farmakologiczny glikozydów naparstnicy (digoksyny i metylodigoksyny) i leków przeciwarytmicznych (takich jak: chinidyna, hydrochinidyna, prokainamid) może zostać zmieniony w zależności od stężenia potasu występującego we krwi: glikozydy naparstnicy: hiperkaliemia zmniejsza efekt terapeutyczny tych produktów leczniczych, podczas, gdy hipokaliemia może spowodować reakcję toksyczną naparstnicy, leki przeciwarytmiczne: hiperkaliemia nasila działanie przeciwarytmiczne tych produktów leczniczych, a hipokaliemia zmniejsza ich skuteczność. Zatrzymanie sodu i wody, z obrzękami i nadciśnieniem, jest związane z działaniem glikokortykosteroidów.

Hiperkaliemiczne i hipokaliemiczne stężenia potasu w surowicy mogą prowadzić do uszkodzenia pracy serca matki i płodu. Dlatego należy regularnie kontrolować stężenia elektrolitów u matki. Kalii chloridum 0,3% + Natrii chloridum 0,9% Kabi może być stosowany u kobiet w okresie ciąży i podczas karmienia piersią, jeśli jest on podawanym zgodnie ze wskazaniami i ze schematem dawkowania. Ten produkt zawiera sodu chlorek. Dlatego należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania u kobiet w okresie ciąży, u których występuje stan przedrzucawkowy.

Następujące działania niepożądane zgłoszono podczas stosowania produktu leczniczego po dopuszczeniu do obrotu. Częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych. Działania niepożądane, które mogą być powiązane ze sposobem podawania. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: zakażenie w miejscu podania. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: hiperwolemia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: wynaczynienie, podrażnienie w miejscu podania, ból w miejscu podania, zapalenie żyły w miejscu podania, reakcje w miejscu podania, zakrzepica w miejscu podania, gorączka.

Nadmierne podanie potasu może prowadzić do wystąpienia hiperkaliemii, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Objawy obejmują parestezję kończyn, osłabienie mięśni, paraliż, arytmię serca, blok serca, zatrzymanie czynności serca i splątanie. Wśród istotnych wskaźników świadczących o wystąpieniu działania toksycznego potasu można wyróżnić zmianę zapisów w badaniu EKG, w tym wzrost załamka T, obniżenie odcinka ST, zanik załamka P, wydłużenie odstępu QT oraz rozszerzenie i zniekształcenie zespołu QRS. Leczenie hiperkaliemii obejmuje podanie wapnia, insuliny lub sodu dwuwęglanu, zastosowanie żywic jonowymiennych lub dializę. Zatrzymanie nadmiaru sodu, gdy jest uszkodzone wydalanie sodu, może doprowadzić do obrzęku płuc i obrzęku obwodowego. Podanie zbyt dużej ilości soli chlorków może prowadzić do utraty dwuwęglanu z efektem zakwaszenia. W przypadku wystąpienia przypadkowego przedawkowania podczas inf., należy przerwać leczenie i obserwować pacjenta pod kątem wykrycia objawów przedmiotowych i podmiotowych związanych z zastosowaniem tego produktu. Jeśli jest to konieczne, należy zastosować odpowiednie leczenie objawowe i wspomagające.

Produkt jest hipertonicznym roztw. elektrolitowym o osmolarności około 388 mOsm/l. Właściwości farmakodynamiczne roztworu zapewniające równowagę płynową oraz elektrolitową są właściwościami jonów sodu, potasu i chlorków. Potas jest niezbędny w wielu procesach metabolicznych oraz fizjologicznych, w tym w przekaźnictwie nerwowym, kurczliwości mięśni i utrzymywaniu równowagi kwasowo-zasadowej. Prawidłowe stężenie potasu w osoczu wynosi ok. 3,5-5,5 mmol/l. Potas jest zazwyczaj kationem wewnątrzkomórkowym. Przenikanie potasu do komórek i retencja wbrew gradientowi stężeń wymaga aktywnego transportu z udziałem Na+/K+ ATP-azy. Jony, takie jak jony sodowe, przenikają przez błonę komórkową przy udziale różnych mechanizmów transportu, w tym za pomocą pompy sodowej (Na+/K+ ATP-aza). Sód odgrywa ważną rolę w przekaźnictwie nerwowym i w procesach elektrofizjologicznych zachodzących w sercu, a także w metabolizmie nerkowym. Jon chlorkowy to głównie anion zewnątrzkomórkowy. Duże wewnątrzkomórkowe stężenie jonu chlorkowego występuje w czerwonych krwinkach i błonie śluzowej żołądka. Wchłanianie zwrotne jonu chlorkowego następuje po wchłanianiu zwrotnym sodu.

1 ml rozt. zawiera 3,0 mg potasu chlorku i 9 mg sodu chlorku.