Jorveza® - 1 mg tabl. uleg. rozp. w j. ustnej 90 szt.

Wyszukaj produkt

Jorveza^®

Budesonide

tabl. uleg. rozp. w j. ustnej

1 mg

90 szt.

Doustnie

100%

1796,64

R ⁽¹⁾

4,80

S ⁽²⁾

bezpł.

Jorveza®

tabl. uleg. rozp. w j. ustnej

0,5 mg

90 szt.

Doustnie

100%

1900,00

Jorveza® - Budezonid w leczeniu eozynofilowego zapalenia przełyku

Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Jorveza® jest wskazany do stosowania u pacjentów dorosłych (powyżej 18 roku życia) w leczeniu eozynofilowego zapalenia przełyku (EoE). Leczenie powinno być rozpoczynane przez lekarza specjalistę posiadającego doświadczenie w diagnostyce i terapii EoE.

Eozynofilowe zapalenie przełyku to przewlekła choroba zapalna przełyku o podłożu immunologicznym, charakteryzująca się naciekiem eozynofilowym w błonie śluzowej przełyku. Jorveza® zawiera substancję czynną budezonid, który jest glikokortykosteroidem o silnym działaniu przeciwzapalnym.

Mechanizm działania

Budezonid wywiera swoje działanie przeciwzapalne głównie poprzez wiązanie się z receptorem glikokortykosteroidowym. W leczeniu EoE budezonid hamuje wydzielanie wielu cząsteczek prozapalnych w nabłonku przełyku, takich jak limfopoetyna zrębu grasicy, interleukina-13 i eotaksyna-3. Prowadzi to do znacznego zmniejszenia nacieku eozynofilowego w przełyku i łagodzenia objawów choroby.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie produktem Jorveza® składa się z dwóch faz: indukcji remisji oraz leczenia podtrzymującego.

Indukcja remisji:

Dawka dobowa	Schemat dawkowania	Czas trwania terapii
2 mg budezonidu	1 mg rano + 1 mg wieczorem	6-12 tygodni

Standardowy okres leczenia indukcyjnego wynosi 6 tygodni. U pacjentów bez odpowiedniej reakcji można wydłużyć terapię do 12 tygodni.

Leczenie podtrzymujące:

Dawka dobowa	Schemat dawkowania
1 mg budezonidu	0,5 mg rano + 0,5 mg wieczorem
lub 2 mg budezonidu	1 mg rano + 1 mg wieczorem

Wybór dawki podtrzymującej zależy od indywidualnych potrzeb klinicznych pacjenta. Dawka 2 mg/dobę jest zalecana u pacjentów z długotrwałą historią choroby i/lub rozległym stanem zapalnym przełyku w przebiegu zaostrzenia. Czas trwania leczenia podtrzymującego ustala lekarz prowadzący.

Tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej należy przyjmować bezpośrednio po posiłku. Tabletkę umieszcza się na języku i delikatnie przyciska do podniebienia, gdzie ulega ona rozpadowi. Proces ten trwa zazwyczaj 2-20 minut. Rozpuszczony materiał należy powoli połykać wraz ze śliną. Nie należy popijać ani spożywać pokarmów przez co najmniej 30 minut po przyjęciu leku.

Szczególne grupy pacjentów

Zaburzenia czynności nerek:

U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek można stosować standardowe dawkowanie, zachowując ostrożność. Nie zaleca się stosowania budezonidu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

Zaburzenia czynności wątroby:

Nie zaleca się stosowania produktu Jorveza® u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby ze względu na ryzyko zwiększonej ekspozycji ogólnoustrojowej na budezonid.

Dzieci i młodzież:

Bezpieczeństwo i skuteczność produktu Jorveza® u pacjentów poniżej 18 roku życia nie zostały ustalone. Brak dostępnych danych dla tej grupy wiekowej.

Przeciwwskazania

Stosowanie produktu Jorveza® jest przeciwwskazane w przypadku nadwrażliwości na substancję czynną (budezonid) lub którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w preparacie.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania produktu Jorveza® należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

Zwiększone ryzyko zakażeń, w tym zakażeń grzybiczych jamy ustnej, gardła i przełyku
Pacjenci z gruźlicą, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, osteoporozą, chorobą wrzodową, jaskrą lub zaćmą
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych glikokortykosteroidów
Możliwość zaburzeń widzenia
Ryzyko zahamowania osi podwzgórze-przysadka-nadnercza

Należy unikać jednoczesnego stosowania silnych inhibitorów CYP3A4 (np. ketokonazol, rytonawir) ze względu na ryzyko znacznego zwiększenia stężenia budezonidu w osoczu.

Warto zapamiętać

Jorveza® jest jedynym zarejestrowanym preparatem budezonidu do miejscowego leczenia eozynofilowego zapalenia przełyku u dorosłych.
Leczenie składa się z fazy indukcji remisji (2 mg/dobę przez 6-12 tygodni) oraz fazy podtrzymującej (1-2 mg/dobę), której czas trwania ustala lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta.

Interakcje z innymi lekami

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu produktu Jorveza® z następującymi lekami:

Silne inhibitory CYP3A4 (np. ketokonazol, rytonawir, itrakonazol, klarytromycyna) - mogą znacząco zwiększać stężenie budezonidu w osoczu
Estrogeny i doustne środki antykoncepcyjne - mogą nasilać działanie glikokortykosteroidów
Glikozydy nasercowe - ryzyko nasilenia działania w wyniku hipokaliemii
Leki moczopędne - ryzyko nasilonej hipokaliemii

Należy unikać spożywania soku grejpfrutowego podczas leczenia produktem Jorveza®.

Ciąża i karmienie piersią

Stosowanie produktu Jorveza® w okresie ciąży należy rozważyć tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla płodu. Budezonid przenika do mleka ludzkiego, ale w przypadku stosowania terapeutycznych dawek produktu Jorveza® wpływ na dziecko karmione piersią jest prawdopodobnie niewielki. Należy podjąć decyzję o kontynuowaniu/przerwaniu karmienia piersią lub leczenia, biorąc pod uwagę korzyści dla dziecka i matki.

Działania niepożądane

Najczęściej obserwowanym działaniem niepożądanym w badaniach klinicznych produktu Jorveza® były zakażenia grzybicze jamy ustnej, gardła i przełyku. Inne często występujące działania niepożądane to:

Ból głowy
Nudności
Choroba refluksowa przełyku
Zmniejszenie stężenia kortyzolu we krwi
Zmęczenie

Mogą również wystąpić ogólnoustrojowe działania niepożądane charakterystyczne dla glikokortykosteroidów, takie jak zespół Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, zaburzenia metaboliczne czy zmiany psychiczne.

Przedawkowanie

Krótkotrwałe przedawkowanie produktu Jorveza® zazwyczaj nie wymaga leczenia doraźnego. W przypadku długotrwałego przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe i wspomagające. Nie istnieje specyficzna odtrutka dla budezonidu.

Stosowanie produktu Jorveza® wymaga regularnej kontroli lekarskiej w celu oceny skuteczności leczenia oraz monitorowania potencjalnych działań niepożądanych. Lekarz prowadzący powinien indywidualnie dostosować schemat terapii do potrzeb każdego pacjenta z eozynofilowym zapaleniem przełyku.

1) Leczenie eozynofilowego zapalenia przełyku (ang. EoE) u pacjentów uprzednio leczonych inhibitorami pompy protonowej (IPP) – leczenie indukcyjne, do 12 tygodni (warunkiem wdrożenia leczenia jest udokumentowanie wykonania badania endoskopowego z pobraniem do oceny histopatologicznej co najmniej 6 wycinków błony śluzowej z proksymalnej i dystalnej części przełyku, z potwierdzeniem EoE poprzez obecność równej lub większej od 15 liczby eozynofilii w dużym powiększeniu)
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.

Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania u dorosłych (w wieku powyżej 18 lat) w leczeniu eozynofilowego zapalenia przełyku (ang. EoE).

Dawkowanie

Leczenie tym produktem leczniczym powinien rozpoczynać lekarz posiadający doświadczenie w diagnozowaniu i leczeniu eozynofilowego zapalenia przełyku. Indukowanie remisji. Zalecana dawka dobowa to 2 mg budezonidu w postaci jednej 1 mg tabl. rano i jednej 1 mg tabl. wieczorem. Okres leczenia indukcyjnego wynosi zazwyczaj 6 tyg. U pacjentów, którzy nie wykazują odpowiedniej reakcji na leczenie w ciągu 6 tyg., leczenie można wydłużyć do 12 tyg. Podtrzymywanie remisji. Zalecana dawka dobowa to 1 mg budezonidu w postaci jednej 0,5 mg tabl. rano i jednej 0,5 mg tabl. wieczorem lub 2 mg w postaci jednej 1 mg tabl. rano i 1 mg tabl. wieczorem w zależności od indywidualnych wymogów klinicznych pacjenta. Dawka podtrzymująca 1 mg budezonidu 2x/dobę jest zalecana u pacjentów z długotrwałą historią choroby i/lub z rozległym stanem zapalnym przełyku w przebiegu zaostrzenia choroby. Czas trwania leczenia podtrzymującego ustala lekarz prowadzący. Zaburzenia czynności nerek. Obecnie nie ma dostępnych danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Ponieważ budezonid nie jest wydalany za pośrednictwem nerek, pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek można leczyć, z zachowaniem ostrożności, takimi samymi dawkami co pacjentów bez zaburzeń czynności nerek. Nie zaleca się stosowania budezonidu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia czynności wątroby. W trakcie leczenia pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby innymi produktami leczniczymi zawierającymi budezonid, stężenie budezonidu wzrastało. Nie przeprowadzono jednak systematycznego badania uwzględniającego różne stopnie zaburzeń wątroby. Pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie należy leczyć produktem. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Dane nie są dostępne.

Uwagi

Tabl. uleg. rozp. w j. ustnej należy przyjmować natychmiast po wyjęciu z blistra. Tabl. uleg. rozp. w j. ustnej należy przyjmować po posiłku. Należy ją umieścić na koniuszku języka i delikatnie oprzeć ją o podniebienie, gdzie się rozpuści. Zazwyczaj zajmuje to co najmniej dwie minuty, ale może zająć do 20 minut. Proces musowania tabl. rozpoczyna się w momencie styczności produktu leczniczego ze śliną, co stymuluje dalszą produkcję śliny. Rozpuszczony materiał tabl. należy powoli połykać razem ze śliną, podczas gdy tabl. ulega rozpadowi w jamie ustnej. Tabl. uleg. rozp. w j. ustnej nie należy przyjmować z płynami ani jedzeniem. Tabl. należy przyjąć z odstępem czasowym co najmniej 30 minut przed jedzeniem, piciem lub zabiegami higieny jamy ustnej. Wszelkie roztwory doustne, aerozole lub tabl. do rozgryzania i żucia należy przyjąć co najmniej 30 minut przed podaniem produktu leczniczego lub po jego podaniu. Tabl. uleg. rozp. w j. ustnej nie należy rozgryzać ani połykać bez rozpuszczania. Takie postępowanie zapewnia optymalną ekspozycję błony śluzowej przełyku na substancję czynną.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Zahamowanie odpowiedzi zapalnej oraz czynności układu immunologicznego zwiększa podatność na zakażenia oraz stopień ciężkości ich przebiegu. Objawy zakażenia mogą być nietypowe lub maskowane. W badaniach klinicznych produktu leczniczego bardzo często obserwowano zakażenia grzybicze jamy ustnej, ustno-gardłowej i przełyku. Jeśli jest to wskazane, objawową kandydozę jamy ustnej i gardła można leczyć, stosując miejscowe lub ogólnoustrojowe leczenie przeciwgrzybicze, jednocześnie kontynuując stosowanie produktu leczniczego. Ospa wietrzna, półpasiec i odra mogą mieć cięższy przebieg u pacjentów leczonych glikokortykosteroidami. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów, którzy nie chorowali wcześniej na te choroby, sprawdzić, czy są zaszczepieni, i unikać kontaktu z tymi chorobami. Należy unikać jednoczesnego stosowania żywych szczepionek i glikokortykosteroidów, ponieważ może to powodować osłabienie odpowiedzi układu immunologicznego na szczepionki. Odpowiedź przeciwciał na inne szczepionki może być zmniejszona. Pacjenci z gruźlicą, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, osteoporozą, chorobą wrzodową, jaskrą, zaćmą, wywiadem rodzinnym w kierunku cukrzycy lub wywiadem rodzinnym w kierunku jaskry mogą być narażeni na większe ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony glikokortykosteroidów ogólnoustrojowych i dlatego powinni być monitorowani pod kątem występowania takich działań. Zmniejszona czynność wątroby może wpływać na wydalanie budezonidu, powodując zwiększoną ekspozycję ogólnoustrojową. Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (działań ze strony glikokortykosteroidów ogólnoustrojowych) ulega zwiększeniu. Dane systematyczne nie są jednak dostępne. Z tego względu nie należy leczyć pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Mogą wystąpić ogólnoustrojowe objawy związane z działaniem glikokortykosteroidów (np. zespół Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, opóźnienie wzrostu, zaćma, jaskra, zmniejszenie gęstości mineralnej kości oraz szeroki zakres zaburzeń psychicznych). Powyższe działania niepożądane zależą od okresu stosowania leczenia, jednoczesnego i wcześniejszego leczenia glikokortykosteroidami oraz indywidualnej wrażliwości. Stosowanie kortykosteroidów działających ogólnie lub miejscowo może powodować zaburzenia widzenia. Jeśli wystąpią objawy, takie jak niewyraźne widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie pacjenta do lekarza okulisty w celu przeprowadzenia oceny możliwych przyczyn, do których należą zaćma, jaskra lub rzadko występujące choroby, takie jak centralna retinopatia surowicza. Występowanie powyższych zgłaszano po stosowaniu kortykosteroidów działających ogólnie lub miejscowo. Glikokortykosteroidy mogą powodować zahamowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza i zmniejszać reakcje na bodźce stresowe. W związku z tym, w przypadku planowanego zabiegu chirurgicznego lub narażenia na inny rodzaj stresu zaleca się dodatkowe podanie glikokortykosteroidów działających ogólnoustrojowe. Należy unikać jednoczesnego podawania ketokonazolu lub innych inhibitorów CYP3A4. Leczenie budezonidem może hamować czynność nadnerczy, powodując zafałszowane wyniki (niskie wartości) testu stymulacji ACTH przeprowadzanego w celu zdiagnozowania niewydolności przysadki. Produkt leczniczy 0,5 mg i 1 mg tabl. uleg. rozp. w j. ustnej zawiera 52 mg sodu na dawkę dobową, co odpowiada 2,6% zalecanej przez WHO maks. 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Produkt leczniczy nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Interakcje

Przewiduje się, że jednoczesne leczenie silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak ketokonazol, rytonawir, itrakonazol, klarytromycyna, kobicystat i sok grejpfrutowy może powodować istotne zwiększenie stężenia budezonidu w osoczu i będzie zwiększało ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych. W związku z powyższym, należy unikać jednoczesnego stosowania z wyjątkiem, gdy korzyści przewyższają zwiększone ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych kortykosteroidu. W takim przypadku pacjentów należy monitorować pod kątem wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych kortykosteroidu. Jednoczesne podawanie doustne ketokonazolu w dawce 200 mg raz/dobę zwiększało stężenie osoczowe budezonidu (3 mg w dawce pojedynczej) około 6-krotnie. W przypadku podawania ketokonazolu po około 12 h od podania budezonidu stężenie osoczowe budezonidu wzrastało około 3-krotnie. Podwyższone stężenia osoczowe oraz nasilenie działania glikokortykosteroidów obserwowano u kobiet stosujących jednocześnie estrogeny lub doustne środki antykoncepcyjne. Zjawisko to nie występowało w przypadku jednoczesnego przyjmowania budezonidu i małych dawek doustnych złożonych środków antykoncepcyjnych. Działanie glikozydów może być nasilone przez niedobór potasu, co jest potencjalnym i znanym działaniem niepożądanym glikokortykosteroidów. Jednoczesne stosowanie glikokortykosteroidów może powodować przyspieszone wydalanie potasu i nasiloną hipokaliemię.

Ciąża i laktacja

Należy unikać podawania leku w okresie ciąży, chyba że istnieją istotne powody do leczenia produktem leczniczym Jorveza. Istnieje niewiele danych dotyczących kobiet po porodzie, które stosowały budezonid doustnie. Chociaż dane dotyczące stosowania budezonidu w postaci inhalacji u licznej grupy kobiet ciężarnych wskazują na brak działań niepożądanych, należy brać pod uwagę, że maks. stężenie budezonidu w surowicy krwi będzie większe po zastosowaniu produktu leczniczego w porównaniu do budezonidu w postaci inhalacji. U ciężarnych zwierząt wykazano, że budezonid, podobnie jak inne glikokortykosteroidy, powoduje nieprawidłowości w rozwoju płodu. Nie ustalono znaczenia tej obserwacji u ludzi. Budezonid przenika do mleka ludzkiego (dane dotyczące przenikania dotyczą stosowania produktu w postaci do inhalacji). Jednak przewiduje się, że doustne stosowanie produktu leczniczego w zalecanych dawkach terapeutycznych może mieć jedynie niewielki wpływ na dzieci karmione piersią. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie produktu leczniczego, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Brak danych dotyczących wpływu budezonidu na płodność u ludzi. U badanych zwierząt nie wykazano zaburzeń płodności po zastosowaniu budezonidu.

Działania niepożądane

Zakażenia grzybicze w jamie ustnej, gardle i przełyku były najczęściej obserwowanym działaniem niepożądanym w badaniach klinicznych produktu leczniczego.W badaniach klinicznych BUL-1/EEA i BUL-2/EER łącznie u 44 z 268 pacjentów (16,4%) przyjmujących produkt leczniczy wystąpiło podejrzenie zakażenia grzybiczego z towarzyszącymi objawami klinicznymi o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu. Łączna liczba zakażeń (w tym zakażenia bezobjawowe zdiagnozowane na podstawie badań endoskopowych lub histologicznych) wynosiła 92. Zakażenia obserwowano u 72 z 268 pacjentów (26,9%). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) kandydoza przełyku; (często) kandydoza jamy ustnej i/lub ustno-gardłowej. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) zaburzenia snu, niepokój. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy; (niezbyt często) zawroty głowy, zaburzenia smaku. Zaburzenia oka: (niezbyt często) suche oko. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) kaszel, suchość w gardle, ból jamy ustno-gardłowej. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) choroba refluksowa przełyku, nudności, parestezje w obrębie jamy ustnej, niestrawność; (niezbyt często) ból brzucha, ból w górnej części brzucha, suchość w jamie ustnej, dysfagia, nadżerkowe zapalenie błony śluzowej żołądka, choroba wrzodowa żołądka, zespół pieczenia jamy ustnej, obrzęk warg. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka, pokrzywka. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie; (niezbyt często) czucie obecności ciała obcego. Badania diagnostyczne: (często) zmniejszenie stężenia kortyzolu we krwi. Podczas stosowania produktu leczniczego mogą również wystąpić poniższe działania niepożądane potwierdzone dla tej klasy terapeutycznej (kortykosteroidy, budezonid). Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) zwiększone ryzyko zakażeń. Zaburzenia endokrynologiczne: (nieznana) zespół Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, opóźnienie wzrostu u dzieci. Zaburzenia metabolizmu i odżywania: (nieznana) hipokaliemia, hiperglikemia. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) depresja, drażliwość, euforia, nadpobudliwość psychomotoryczna, agresja. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) guz rzekomy mózgu (w tym tarcza zastoinowa) u młodzieży. Zaburzenia oka: (nieznana) jaskra, zaćma (w tym zaćma podtorebkowa), niewyraźne widzenie, centralna retinopatia surowicza. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) zwiększone ryzyko zakrzepicy, zapalenie naczyń (objaw odstawienia po leczeniu długotrwałym). Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) owrzodzenie dwunastnicy, zapalenie trzustki, zaparcie. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) wysypka alergiczna, wybroczyny, wydłużone gojenie ran, kontaktowe zapalenie skóry, podbiegnięcia krwawe. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (nieznana) ból mięśni i stawów, osłabienie i drżenie mięśni, osteoporoza, martwica kości. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) złe samopoczucie.

Przedawkowanie

Przedawkowanie krótkoterminowe nie wymaga żadnego leczenia doraźnego. Nie istnieje żadna określona odtrutka. Następnie należy stosować leczenie objawowe i wspomagające.

Działanie

Budezonid jest niehalogenowym glikokortykosteroidem, który wywiera swoje działanie przeciwzapalne głównie za pośrednictwem wiązania do receptora glikokortykosteroidowego. Podczas leczenia eozynofilowego zapalenia przełyku produktem leczniczym, budezonid hamuje pobudzane przez antygen wydzielanie wielu cząsteczek sygnałowych odpowiedzialnych za stan zapalny w nabłonku przełyku, takich jak limfopoetyna zrębu grasicy, interleukina-13 i eotaksyna-3, co prowadzi do znacznego zmniejszenia eozynofilowego nacieku zapalnego przełyku.