Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Jodid® 100; -200

Iodide potassium

tabl.
200 µg J
100 szt.
Doustnie
Rx
100%
X
Jodid® 100
tabl.
100 µg J
100 szt.
Doustnie
Rx
100%
X

Jodid® 100; -200 - Charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Jodid® 100 i Jodid® 200 są wskazane w następujących przypadkach:

  • Profilaktyka wola w warunkach niedoboru jodu, ze szczególnym uwzględnieniem okresu ciąży i karmienia piersią
  • Zapobieganie nawrotom wola po zakończeniu leczenia hormonami tarczycy lub po chirurgicznym usunięciu wola spowodowanego niedoborem jodu
  • Leczenie wola wywołanego niedoborem jodu u noworodków, dzieci i młodzieży

Odpowiednia suplementacja jodu jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy i syntezy hormonów tarczycowych. Niedobór jodu może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, zwłaszcza u kobiet w ciąży i rozwijających się płodów.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Jodid® należy dostosować indywidualnie, uwzględniając regionalne i osobnicze różnice w podaży jodu z dietą. Jest to szczególnie istotne u noworodków, niemowląt i dzieci do 4. roku życia.

Wskazanie Grupa pacjentów Dawkowanie
Zapobieganie powstawaniu wola w przypadku niedoboru jodu Niemowlęta i dzieci 50-100 μg jodu/dobę
Młodzież i dorośli 100-200 μg jodu/dobę
Okres ciąży i karmienia piersią 200 μg jodu/dobę
Zapobieganie nawrotom wola po zakończeniu terapii hormonami tarczycy lub po zabiegu chirurgicznego usunięcia wola Wszyscy pacjenci 100-200 μg jodu/dobę
Leczenie wola wywołanego niedoborem jodu Noworodki, dzieci 100-200 μg jodu/dobę
Młodzież 200 μg jodu/dobę

Sposób podawania: Tabletki należy przyjmować po posiłkach, popijając odpowiednią ilością płynu (około połowy szklanki wody).

Czas trwania leczenia: - Profilaktyczne stosowanie tabletek z jodkiem potasu może być konieczne przez wiele lat, często do końca życia. - W leczeniu wola spowodowanego niedoborem jodu u noworodków zwykle wystarczają 2-4 tygodnie terapii. - U dzieci i młodzieży leczenie może trwać 6-12 miesięcy lub dłużej.

Przeciwwskazania

Stosowanie Jodid® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Jawna nadczynność tarczycy
  • Utajona nadczynność tarczycy, przy dawkach jodu przekraczających 150 μg/dobę
  • Autonomiczny gruczolak tarczycy oraz ogniskowe lub rozsiane wole guzkowe o autonomicznym wydzielaniu
  • Nadwrażliwość na substancję czynną (jodek potasu) lub którąkolwiek substancję pomocniczą

Przed rozpoczęciem terapii jodem konieczne jest wykluczenie obecności nadczynności tarczycy lub wola guzkowatego w historii choroby pacjenta.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem leczenia Jodid® należy:

  • Przeprowadzić odpowiednią diagnostykę w celu wykluczenia rozlanego lub ogniskowego autonomicznego wydzielania hormonów tarczycy
  • Pamiętać, że dawki jodu przekraczające 150 μg/dobę mogą wywołać nadczynność tarczycy u pacjentów z autonomicznym wydzielaniem hormonów
  • Unikać podawania produktu przed diagnostyką lub leczeniem z użyciem jodu radioaktywnego, gdyż wysycenie tarczycy jodem może uniemożliwić optymalną kumulację izotopu

Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy nie powinni stosować tego produktu ze względu na zawartość laktozy.

Jod nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Warto zapamiętać
  • Jodid® jest kluczowy w profilaktyce wola i leczeniu niedoboru jodu, szczególnie u kobiet w ciąży i karmiących piersią.
  • Dawkowanie Jodid® należy dostosować indywidualnie, uwzględniając regionalne i osobnicze różnice w podaży jodu z dietą.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Jodid® może wchodzić w interakcje z następującymi lekami i substancjami:

  • Leki przeciwtarczycowe: niedobór jodu nasila ich działanie, nadmiar osłabia
  • Substancje blokujące wychwyt jodu w tarczycy (np. nadchloran, tiocyjanian)
  • Lit: jednoczesne stosowanie z dużymi dawkami jodu może zwiększać ryzyko wola i niedoczynności tarczycy
  • Leki moczopędne oszczędzające potas: w połączeniu z dużymi dawkami jodku potasu mogą prowadzić do hiperkaliemii

Należy unikać podawania jodu przed i w trakcie leczenia nadczynności tarczycy, aby nie zaburzać efektów terapii.

Stosowanie w okresie ciąży i karmienia piersią

W okresie ciąży i karmienia piersią zapotrzebowanie na jod wzrasta. Zalecana dawka to 200 μg jodu/dobę. Należy uwzględnić jod przyjmowany z suplementami diety. Jod przenika przez łożysko i do mleka matki (30-krotna koncentracja).

Należy unikać podawania bardzo dużych dawek jodu (rzędu mg) w ciąży i podczas karmienia piersią ze względu na wrażliwość tarczycy płodu i noworodka. Wyjątkiem jest profilaktyczne blokowanie tarczycy po katastrofach nuklearnych.

U noworodków karmionych piersią nie jest konieczna dodatkowa suplementacja jodu.

Działania niepożądane

Przy stosowaniu Jodid® mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Nadczynność tarczycy: przy dawkach jodu przekraczających 150 μg/dobę, szczególnie u pacjentów z dużymi ogniskami autonomicznego wydzielania w tarczycy
  • Powstawanie przeciwciał TPO (przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycy) u osób z predyspozycją do autoimmunologicznych chorób tarczycy

Przedawkowanie

Objawy ostrego przedawkowania Jodid® mogą obejmować:

  • Brązowe zabarwienie śluzówek
  • Wymioty, bóle brzucha, biegunka
  • Odwodnienie i wstrząs
  • W rzadkich przypadkach: stenoza przełyku

Przewlekłe przedawkowanie może prowadzić do jodzicy (zatrucia jodem) z objawami takimi jak:

  • Metaliczny smak w ustach
  • Nieżyt nosa, zapalenie spojówek
  • Podrażnienie śluzówek żołądka i oskrzeli
  • Zmiany skórne (pęcherze, zgrubienia, łuszczenie naskórka, obrzęk naczynioruchowy)
  • Rzadko: gorączka, trądzik, zwiększone wydzielanie śliny

Leczenie przedawkowania: - Ostre zatrucie: płukanie żołądka, wyrównywanie zaburzeń wodno-elektrolitowych, leczenie wstrząsu, postępowanie objawowe - Przewlekłe przedawkowanie: przerwanie podawania jodu - Niedoczynność tarczycy wywołana jodem: przerwanie podawania jodu i zastosowanie hormonów tarczycy - Nadczynność tarczycy wywołana jodem: leki przeciwtarczycowe; w ciężkich przypadkach - oddział intensywnej terapii, plazmafereza, ewentualnie tyreoidektomia

Właściwości farmakologiczne

Jodid® dostarcza organizmowi jodu niezbędnego do syntezy hormonów tarczycy oraz prawidłowego funkcjonowania gruczołu tarczowego. Zgodnie z wytycznymi WHO, zapotrzebowanie na jod u dorosłych wynosi 150-300 μg/dobę.

Mechanizm działania: 1. Wychwyt jodu przez komórki nabłonkowe pęcherzyków tarczycowych 2. Utlenianie jodu w obecności H2O2 i peroksydazy jodkowej 3. Jodowanie reszt tyrozynowych tyreoglobuliny 4. Synteza hormonów tarczycy

Niedobór jodu może prowadzić do wola endemicznego, a w ciężkich przypadkach - do wrodzonego matołectwa.

Skład

Substancja czynna: 1 tabletka zawiera 100 μg lub 200 μg jodu w postaci jodku potasu.



Wskazania

Profilaktyka wola w warunkach niedoboru jodu, zwłaszcza w okresie ciąży i karmienia piersią. Zapobieganie nawrotom wola po zakończeniu leczenia hormonami tarczycy lub po zabiegu chirurgicznego usunięcia wola wywołanego niedoborem jodu. Leczenie wola wywołanego niedoborem jodu u noworodków, dzieci i młodzieży.

Jeśli lekarz nie zaleci inaczej należy stosować się do zamieszczonych poniżej schematów dawkowania. Podczas ustalania właściwej dawki produktu dla każdego pacjenta, należy wziąć pod uwagę regionalne i indywidualne różnice w dostarczaniu jodu z pożywieniem. Jest to szczególnie istotne u noworodków, niemowląt i dzieci do 4 rż. Zapobieganie powstawaniu wola w przypadku niedoboru jodu. Niemowlęta i dzieci: 50-100 μg jodu/dobę. Młodzież i dorośli: 100-200 μg jodu/dobę. Okres ciąży i karmienia piersią: 200 μg jodu/dobę. Zapobieganie nawrotom wola po zakończeniu terapii hormonami tarczycy lub po zabiegu chirurgicznego usunięcia wola wywołanego niedoborem jodu: 100-200 μg jodu/dobę. Leczenie wola wywołanego niedoborem jodu. Noworodki, dzieci: 100-200 μg jodu/dobę. Młodzież: 200 μg jodu/dobę.

Sposób stosowania: po posiłkach z odpowiednią ilością płynu, tj. z połową szklanki wody. Profilaktyczne podawanie tabl. z jodkiem zwykle musi trwać wiele lat, często do końca życia. W leczeniu wola wywołanego niedoborem jodu u noworodków, zwykle wystarczają 2-4 tyg. leczenia. Dzieci i młodzież zwykle wymagają podawania jodu 6-12 m-cy, a nawet dłużej.

Jawna nadczynność tarczycy. Utajona nadczynność tarczycy, w dawkach jodu przekraczających 150 µg/dobę. Autonomiczny gruczolak tarczycy oraz ogniskowe lub rozsiane wole guzkowe o autonomicznym wydzielaniu. Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Przed zastosowaniem produktu leczniczego należy upewnić się, czy u chorego nie występuje obecnie ani nie stwierdzano w przeszłości nadczynności tarczycy ani wola guzkowatego. Przed rozpoczęciem leczenia jodem należy przeprowadzić odpowiednią diagnostykę w celu wykluczenia rozlanego lub ogniskowego autonomicznego wydzielania hormonów tarczycy. W takim przypadku możliwe jest wywołanie nadczynności tarczycy podawaniem jodu w dawkach większych niż 150 µg/dobę. Wysycenie tarczycy jodem może uniemożliwić optymalną kumulację jodu radioaktywnego podawanego w celach diagnostycznych lub leczniczych. Należy unikać podawania produktu leczniczego przed podawaniem jodu radioaktywnego w celach diagnostycznych lub leczniczych. Produkt leczniczy zawiera laktozę: nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) czy zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy. Jod nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Niedobór jodu nasila odpowiedź na leczenie przeciwtarczycowe w nadczynności tego gruczołu, nadmiar jodu osłabia tę odpowiedź. W związku z tym wszelkie, możliwe do uniknięcia, podawanie jodu należy przerwać przed i w trakcie leczenia nadczynności tarczycy. Leki przeciwtarczycowe blokują wiązanie jodu w gruczole tarczowym i dlatego mogą działać jako czynniki wolotwórcze. Wychwyt jodu w tarczycy jest kompetycyjnie blokowany przez substancje o takim samym mechanizmie wychwytywania (jak nadchloran, który blokuje też wewnętrzny obieg jodu) oraz przez substancje nietransportowane, jak tiocyjanian (w stężeniach powyżej 5 mg/dl). Wychwytywanie i wewnętrzny obieg jodu w tarczycy pobudza TSH (tyreotropina, hormon tyreotropowy). Jednoczesne podawanie dużych dawek jodu, który blokuje wydzielanie hormonów w gruczole tarczowym i litu może zwiększać ryzyko wola i niedoczynności tarczycy. Duże dawki jodku potasu w połączeniu z oszczędzającymi potas lekami moczopędnymi mogą prowadzić do hiperkaliemii.

W okresie ciąży i karmienia piersią zwiększa się zapotrzebowanie na jod. Z tego względu niezwykle ważna jest odpowiednia podaż tego pierwiastka (200 µg /dobę). Jod przechodzi przez łożysko i do mleka (30-krotna koncentracja). Dawkowanie produktu w okresie ciąży i karmienia piersią. Należy wziąć pod uwagę jod przyjmowany z suplementami diety. Nie jest konieczna dodatkowa suplementacja jodu u noworodków karmionych piersią. Ze względu na dużą wrażliwość tarczycy płodu i noworodka, należy unikać podawania w ciąży i w okresie karmienia bardzo dużych dawek jodu (rzędu mg). Wyjątkiem jest profilaktyczne blokowanie tarczycy dużymi dawkami jodu po katastrofach nuklearnych.

W przypadku, gdy w tarczycy istnieją duże ogniska wydzielania autonomicznego nie można całkowicie wykluczyć ujawnienia się nadczynności tarczycy spowodowanej dawkami jodu przekraczającymi 150 µg /dobę. U osób z predyspozycją do autoimmunologicznych chorób tarczycy możliwe jest powstawanie przeciwciał TPO (przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycy).

Objawami przedawkowania mogą być: brązowe śluzówki, wymioty, bóle brzucha i biegunka. Może dojść do odwodnienia i wstrząsu. W rzadkich przypadkach obserwowano stenozę przełyku. Zgony występowały wyłącznie po przyjęciu niezwykle dużych dawek jodu (30-250 ml jodyny). Przewlekłe przedawkowanie może być przyczyną tzw. jodzicy (zatrucia jodem) z objawami takimi jak: metaliczny smak w ustach, nieżyt nosa, zapalenie spojówek, podrażnienie śluzówek żołądka i oskrzeli, zmiany skórne takie jak pęcherze, zgrubienia, łuszczenie naskórka i obrzęk naczynioruchowy. W bardzo rzadkich przypadkach opisywano gorączkę, trądzik i zwiększone wydzielanie śliny. Leczenie ostrego zatrucia polega na płukaniu żołądka, wyrównywaniu zaburzeń wodno-elektrolitowych, leczeniu wstrząsu i innym postępowaniu objawowym. W przypadku przewlekłego przedawkowania wskazane jest przerwanie podawania jodu. W niedoczynności tarczycy wywołanej jodem, zaleca się przerwanie podawania jodu i podanie hormonów tarczycy. Nadczynność tarczycy wywołana jodem leczona jest lekami przeciwtarczycowymi; w bardzo ciężkich przypadkach konieczne jest umieszczenie na oddziale intensywnej terapii, plazmafereza, a niekiedy nawet tyreoidektomia (usunięcie tarczycy).

Dostateczna podaż jodu jest niezbędna do endogennej syntezy hormonów tarczycy oraz do prawidłowej morfologii i funkcjonowania tarczycy. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia dorośli potrzebują 150-300 µg jodu/dobę. Te zalecenia do dziś nie zostały zrealizowane. Niedostateczna podaż jodu jest potencjalną przyczyną chorób: wola endemicznego, a w ciężkich przypadkach - wrodzonego matołectwa. Produkt leczniczy dostarcza jodu i jest wskazany w zapobieganiu i leczeniu niedoborów jodu. Po elektrochemicznym wychwycie jodu przez komórki nabłonkowe pęcherzyków tarczycowych (wysycaniu), w obecności H2O2 jako kosubstratu zachodzi utlenianie ułatwiane przez peroksydazę jodkową i powstaje jod organiczny. W tym procesie część reszt tyrozynowych glikoproteiny zwanej tyreoglobuliną zostaje ujodowana w pozycji 3, a częściowo także w pozycji 5 pierścienia aromatycznego (jodowanie).

1 tabl. 100 µg lub 200 µg jodu, w postaci jodku potasu.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).