Javlor - winflunina w leczeniu zaawansowanego raka przejściowokomórkowego dróg moczowych

Javlor to produkt leczniczy zawierający substancję czynną winfluninę, należącą do grupy alkaloidów Vinca. Jest wskazany do stosowania w monoterapii u dorosłych pacjentów z zaawansowanym lub przerzutowym rakiem przejściowokomórkowym dróg moczowych, u których wcześniejsze leczenie pochodnymi platyny okazało się nieskuteczne.

Należy zaznaczyć, że skuteczność i bezpieczeństwo winfluniny nie zostały określone u pacjentów ze stanem sprawności (PS) ≥2 według skali WHO/ECOG.

Mechanizm działania

Winflunina wykazuje działanie przeciwnowotworowe poprzez wiązanie się z tubuliną w miejscu lub w pobliżu miejsc wiązania alkaloidów Vinca. Prowadzi to do zahamowania polimeryzacji tubuliny w mikrotubule, co z kolei zaburza dynamikę mikrotubuli. W efekcie dochodzi do postępującego hamowania tworzenia wrzeciona mitotycznego, zatrzymania mitozy komórek nowotworowych i ostatecznie do ich apoptozy.

Badania in vivo wykazały silne działanie przeciwnowotworowe winfluniny w stosunku do licznych modeli ludzkiego raka u myszy, zarówno w zakresie wydłużenia czasu przeżycia, jak i zahamowania wzrostu nowotworu.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie winfluniną powinno być prowadzone przez lekarza doświadczonego w chemioterapii przeciwnowotworowej i ograniczone do ośrodków specjalizujących się w podawaniu cytotoksycznej chemioterapii.

Przed rozpoczęciem każdego cyklu leczenia konieczne jest przeprowadzenie pełnego badania morfologicznego krwi w celu oznaczenia bezwzględnej liczby neutrofilów (ANC), płytek krwi i hemoglobiny. Jest to istotne ze względu na często występujące działania niepożądane po podaniu winfluniny, takie jak neutropenia, trombocytopenia i niedokrwistość.

Winfluninę podaje się we wlewie dożylnym trwającym 20 minut, co 3 tygodnie.

W przypadku braku toksyczności hematologicznej w pierwszym cyklu leczenia przy dawce początkowej 280 mg/m² pc., można rozważyć zwiększenie dawki do 320 mg/m² pc. w kolejnych cyklach.

Modyfikacje dawkowania

Konieczne może być opóźnienie podania kolejnej dawki lub jej modyfikacja w przypadku wystąpienia toksyczności:

• Neutropenia (ANC <1000/mm³) lub trombocytopenia (płytki krwi <100 000/mm³): odroczyć leczenie do uzyskania poprawy (ANC ≥1000/mm³ i płytki krwi ≥100 000/mm³)
• Toksyczność narządowa umiarkowana, ciężka lub zagrażająca życiu: odroczyć leczenie do uzyskania poprawy lub powrotu do stanu wyjściowego
• Niedokrwienie mięśnia sercowego u pacjentów z zawałem serca lub dławicą piersiową w wywiadzie: przerwać leczenie

Szczegółowe informacje dotyczące dostosowania dawki w zależności od toksyczności znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby farmakokinetyka winfluniny nie ulega zmianie. Jednakże zalecane są modyfikacje dawkowania w zależności od parametrów biologicznych wątroby (γ-glutamylotransferaza, aminotransferazy, bilirubina). Szczegółowe zalecenia dotyczące dostosowania dawki znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Środki ostrożności przy podawaniu

Javlor należy rozcieńczyć przed podaniem i służy wyłącznie do jednorazowego użycia. Lek podaje się wyłącznie dożylnie w 20-minutowym wlewie. Można go podawać zarówno przez wkłucie do żył obwodowych, jak i z dostępu centralnego.

Należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu do żył obwodowych ze względu na ryzyko podrażnienia żyły. W przypadku drobnych lub stwardniałych żył, obrzęku limfatycznego lub niedawnego nakłucia tej samej żyły, zaleca się podawanie produktu przez centralny cewnik żylny.

Aby zapobiec wynaczynieniu, przed rozpoczęciem wlewu należy upewnić się, że igła została prawidłowo umieszczona w świetle żyły. Po podaniu leku należy przepłukać żyłę co najmniej taką samą objętością roztworu do infuzji 9 mg/mL (0,9%) chlorku sodu lub 50 mg/mL (5%) glukozy.

Przeciwwskazania

Stosowanie Javloru jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na winfluninę, inne alkaloidy Vinca lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Niedawno przebyte (w ciągu ostatnich 2 tygodni) lub obecne ciężkie zakażenie
• Początkowa bezwzględna liczba neutrofilów (ANC) <1500/mm³ dla pierwszego podania lub <1000/mm³ dla kolejnych podań
• Liczba płytek krwi <100 000/mm³
• Okres karmienia piersią

Ciąża i laktacja

Brak danych dotyczących stosowania winfluniny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały embriotoksyczność i teratogenność. Istnieje potencjalne ryzyko rozwoju wad zarodka i płodu, dlatego nie należy stosować winfluniny w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.

Pacjentki, które zajdą w ciążę podczas leczenia, powinny zostać poinformowane o ryzyku dla nienarodzonego dziecka i być dokładnie monitorowane. Zaleca się rozważenie porady genetycznej.

Zarówno mężczyźni, jak i kobiety powinni stosować odpowiednie metody antykoncepcji przez 3 miesiące po zakończeniu terapii. Ze względu na możliwość wystąpienia nieodwracalnej niepłodności, mężczyznom zaleca się rozważenie przechowania próbki nasienia przed rozpoczęciem leczenia.

Karmienie piersią podczas terapii winfluniną jest przeciwwskazane ze względu na potencjalnie szkodliwy wpływ na niemowlęta.

Przedawkowanie

Głównym nasilonym działaniem niepożądanym związanym z przedawkowaniem winfluniny jest mielosupresja z ryzykiem ciężkiego zakażenia. Nie istnieje specyficzne antidotum w przypadku przedawkowania winfluniny.

W przypadku przedawkowania pacjent powinien być hospitalizowany na specjalistycznym oddziale. Konieczne jest dokładne monitorowanie funkcji życiowych oraz wdrożenie odpowiednich działań, takich jak przetaczanie krwi, podawanie antybiotyków i czynników wzrostu.

Skład

1 ml koncentratu Javlor zawiera 25 mg winfluniny (w postaci winfluniny wodorowinianu).

Javlor stanowi istotną opcję terapeutyczną dla pacjentów z zaawansowanym rakiem przejściowokomórkowym dróg moczowych, u których wcześniejsze leczenie pochodnymi platyny okazało się nieskuteczne. Należy jednak pamiętać o konieczności ścisłego monitorowania pacjentów pod kątem działań niepożądanych, szczególnie mielosupresji, oraz o odpowiednim dostosowywaniu dawki w zależności od indywidualnej tolerancji leczenia.