Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Inuprin

tabl.
500 mg
50 szt.
Doustnie
OTC
100%
30,00

Inuprin - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Inuprin jest wskazany do stosowania w następujących przypadkach:

  • Wspomagająco u osób z obniżoną odpornością
  • W przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych
  • W leczeniu opryszczki warg i skóry twarzy wywołanej przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex)
    • lek wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe, co czyni go skutecznym w powyższych wskazaniach.

    Dawkowanie i sposób podawania

    Dawkowanie Inuprinu ustala się indywidualnie na podstawie masy ciała pacjenta oraz nasilenia choroby. Lek dostępny jest w dwóch postaciach: tabletek oraz syropu.

    Tabletki:
    Grupa pacjentów Zalecana dawka dobowa Maksymalna dawka dobowa
    Dorośli i osoby w podeszłym wieku (>65 lat) 50 mg/kg mc./dobę (zwykle 6 tabl./dobę) 8 tabl./dobę (4 g)
    Dzieci >1 roku życia i młodzież 50 mg/kg mc./dobę -

    Dawkę dobową należy podzielić na 3-4 równe dawki podawane w ciągu dnia.

    Syrop:
    Grupa pacjentów Zalecana dawka dobowa Maksymalna dawka dobowa
    Dorośli i osoby w podeszłym wieku 50 mg/kg mc./dobę (1 ml/1 kg mc./dobę, zwykle 60 ml/dobę) 80 ml/dobę (4 g)
    Dzieci >1 roku życia 50 mg/kg mc./dobę (1 ml/1 kg mc./dobę) -

    Dawkowanie dla dzieci należy dostosować do masy ciała, podając lek w 3-4 równych dawkach podzielonych w ciągu doby.

    Czas trwania leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Po ustąpieniu objawów należy kontynuować podawanie leku jeszcze przez 1-2 dni.

    Inuprinu nie należy stosować u dzieci poniżej 1 roku życia.

    Przeciwwskazania

    Stosowanie Inuprinu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

    • Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
    • Aktualnie występujący napad dny moczanowej
    • Zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi

    Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

    Podczas stosowania Inuprinu należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

    • U pacjentów z dną moczanową, hiperurykemią lub kamicą moczową w wywiadzie
    • U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
    • Podczas długotrwałego leczenia, ze względu na ryzyko tworzenia się kamieni nerkowych

    Lek może powodować przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i moczu, zwłaszcza u mężczyzn i osób w podeszłym wieku. W trakcie leczenia należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek.

    U niektórych pacjentów mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja czy wstrząs anafilaktyczny. W takich przypadkach należy natychmiast przerwać podawanie leku.

    Warto zapamiętać
    • Inuprin wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe
    • Lek może powodować przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego, co wymaga monitorowania podczas terapii

    Syrop Inuprin zawiera substancje pomocnicze, które mogą wywoływać reakcje alergiczne lub zaburzenia żołądkowe. Pacjenci z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować syropu.

    Interakcje z innymi produktami leczniczymi

    Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania Inuprinu z:

    • Inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol)
    • Lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, w tym diuretykami tiazydowymi i pętlowymi
    • Lekami immunosupresyjnymi (nie należy stosować jednocześnie)
    • Azydotymidyną (AZT) - Inuprin może wzmacniać działanie AZT

    Wpływ na ciążę i laktację

    Nie przeprowadzono badań wpływu Inuprinu na rozwój płodu. Leku nie należy stosować u kobiet w ciąży i karmiących piersią, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

    Działania niepożądane

    Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem Inuprinu to:

    • Zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi i moczu (bardzo często)
    • Bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie (często)
    • Nudności, wymioty, dyskomfort w nadbrzuszu (często)
    • Świąd, wysypka (często)
    • Bóle stawów (często)

    Rzadziej mogą wystąpić: nerwowość, senność, bezsenność, biegunka, zaparcia, wielomocz. W pojedynczych przypadkach raportowano ciężkie reakcje alergiczne.

    Przedawkowanie

    Brak danych o przypadkach przedawkowania Inuprinu u ludzi. Głównym objawem przedawkowania może być znaczne zwiększenie stężenia kwasu moczowego. Leczenie przedawkowania powinno być objawowe i wspomagające.

    Mechanizm działania

    Inuprin (inozyny pranobeks) jest syntetyczną pochodną puryny o działaniu immunostymulującym i przeciwwirusowym. Lek normalizuje mechanizmy odporności komórkowej poprzez:

    • Stymulację odpowiedzi typu Th1
    • Nasilenie dojrzewania i różnicowania limfocytów T
    • Regulację funkcji limfocytów cytotoksycznych i komórek NK
    • Zwiększenie produkcji przeciwciał IgG i ekspresji markerów dopełniacza
    • Modulację produkcji cytokin (zwiększenie IL-1, IL-2, IFN-γ, zmniejszenie IL-4)
    • Nasilenie chemotaksji i aktywności fagocytarnej neutrofili, monocytów i makrofagów

    Działanie to prowadzi do wzmocnienia odpowiedzi immunologicznej organizmu, co przekłada się na efekt przeciwwirusowy i zwiększenie odporności.

    Postać farmaceutyczna i skład

    Inuprin dostępny jest w dwóch postaciach:

    • Tabletki: 1 tabletka zawiera 500 mg inozyny pranobeksu
    • Syrop: 1 ml syropu zawiera 50 mg inozyny pranobeksu

    Lek zawiera substancję czynną inozyny pranobeks oraz substancje pomocnicze, które mogą mieć znaczenie u niektórych pacjentów (np. sacharoza w syropie).

    Stosowanie Inuprinu wymaga regularnego monitorowania parametrów biochemicznych, szczególnie u pacjentów z grupy ryzyka. Lek wykazuje korzystny profil bezpieczeństwa, jednak należy zachować ostrożność u osób z zaburzeniami metabolizmu kwasu moczowego.



Wskazania

Wspomagająco u osób o obniżonej odporności, w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych. W leczeniu opryszczki warg i skóry twarzy wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex).

Tabl. Dawka ustalana jest na podstawie mc. pacjenta oraz zależy od stopnia nasilenia choroby. Dawka dobowa powinna być podzielona na równe dawki pojedyncze podawane kilka razy/dobę. Czas trwania leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Po ustąpieniu objawów należy kontynuować podawanie produktu jeszcze przez 1-2 dni. Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku (>65 lat). Zalecana dawka dobowa wynosi 50 mg/kg mc./dobę. Zazwyczaj dawka dobowa wynosi 6 tabl./dobę (3 g, czyli 2 tabl. 3x/dobę); maks. dawka dobowa to 8 tabl./dobę (4 g, czyli 2 tabl. 4x/dobę). Dzieci i młodzież. Nie stosować u dzieci <1 rż. Dla dzieci >1 rż. i młodzieży zalecana dawka to 50 mg/kg mc./dobę, podawana w 3 lub 4 równych dawkach podzielonych w ciągu doby. Dzieciom, które nie umieją połknąć tabl., zaleca się podawanie produktu w postaci syropu. Syrop. Dawka ustalana jest na podstawie mc. pacjenta oraz zależy od stopnia nasilenia choroby. Dawka dobowa powinna być podzielona na równe dawki pojedyncze podawane kilka razy/dobę. Czas trwania leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Po ustąpieniu objawów należy kontynuować podawanie produktu leczniczego jeszcze przez 1-2 dni. Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku. Zalecana dawka dobowa wynosi 50 mg/kg mc./dobę (1 ml/1 kg mc./dobę), zwykle 3 g/dobę, czyli 60 ml/dobę, podawane w 3-4 dawkach podzielonych. Dawka maks. wynosi 4 g/dobę (czyli 80 ml/dobę). Dzieci >1 rż. Zalecana dawka to 50 mg/kg mc./dobę, zwykle 1 ml/1 kg mc. w 3-4 równych podzielonych dawkach podawanych w ciągu doby: mc. 10-14 kg: 3 x 5 ml; mc. 15-20 kg: 3 x 5-7,5 ml; mc. 21-30 kg: 3 x 7,5-10 ml; mc. 31-40 kg: 3 x 10-15 ml; mc. 41-50 kg: 3 x 15-17,5 ml. Dzieci. Produktu nie należy stosować u dzieci <1 rż.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. U pacjentów, u których występuje aktualnie napad dny moczanowej lub zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi.

Produkt może wywoływać przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i w moczu, pozostające jednak zwykle w zakresie wartości prawidłowych (górna granica wynosi odpowiednio 8 mg/dl lub 0,42 mmol/l), zwłaszcza u mężczyzn oraz u osób w podeszłym wieku u obu płci. Zwiększenie stężenia kwasu moczowego wynika z zachodzących w organizmie przemian katabolicznych inozynowego składnika produktu do kwasu moczowego. Nie jest on natomiast skutkiem polekowych zmian podstawowej czynności enzymu lub klirensu nerkowego. Z tego względu produkt należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie dną moczanową, hiperurykemią, kamicą moczową oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W trakcie leczenia tych pacjentów należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego. U niektórych pacjentów mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny). Należy wówczas przerwać podawanie produktu. Podczas długotrwałego leczenia mogą tworzyć się kamienie nerkowe. U każdego pacjenta podczas długotrwałego leczenia należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek. Tabl. Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w 8 tabl., to znaczy produkt leczniczy uznaje się „za wolny od sodu”. Syrop. Produkt zawiera metylu parahydoksybenzoesan (E218) oraz propylu parahydroksybenzoesan (E216), które mogą powodować reakcje alergiczne, również reakcje typu późnego. Produkt zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować tego produktu. 1 ml syropu zawiera 650 mg sacharozy. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w 80 ml, to znaczy produkt leczniczy uznaje się „za wolny od sodu”. Produkt zawiera glicerol (E422), który może powodować ból głowy, zaburzenia żołądkowe i biegunkę. Produkt zawiera 20,70 mg glikolu propylenowego (E1520) w 1 ml syropu. Ze względu na profil farmakodynamiczny inozyny pranobeks jest mało prawdopodobne, aby produkt miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Mogą jednak wystąpić działania niepożądane osłabiające sprawność psychofizyczną, np. ból głowy, zawroty głowy lub uczucie senności.

Produkt należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów leczonych jednocześnie: inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol); lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, włącznie z diuretykami, w tym diuretykami tiazydowymi (np.hydrochlorotiazyd, chlortalidon, indapamid) i diuretykami pętlowymi (furosemid, torasemid, kwas etakrynowy). Produktu nie należy przyjmować w trakcie (a jedynie po zakończeniu) terapii lekami immunosupresyjnymi, gdyż jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych może na drodze farmakokinetycznej zmieniać działanie terapeutyczne produktu. Jednoczesne stosowanie produktu z azydotymidyną (AZT) zwiększa tworzenie nukleotydów przez AZT (wzmocnione działanie AZT), poprzez złożone mechanizmy, m.in.zwiększenie biodostępności AZT w osoczu oraz zwiększenie wewnątrzkomórkowej fosforylacji w monocytach krwi.

Wpływ inozyny pranobeksu na rozwój płodu nie był badany. Z uwagi na to, produktu nie należy podawać kobietom w ciąży, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Nie wiadomo, czy inozyna przenika do mleka ludzkiego. Z uwagi na to, produktu nie należy podawać kobietom w okresie karmienia piersią, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

Jedynym stale występującym działaniem niepożądanym zależnym od produktu jest zwiększone stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i moczu. Kilka dni po odstawieniu produktu leczniczego stężenie kwasu moczowego powraca do normy. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi, zwiększone stężenie kwasu moczowego w moczu; (często) zwiększona aktywność aminotransferaz i fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększone stężenie azotu mocznikowego we krwi (BUN). Zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie, złe samopoczucie; (niezbyt często) nerwowość, senność lub bezsenność. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności z wymiotami lub bez, dyskomfort w nadbrzuszu; (niezbyt często) biegunka, zaparcia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd, wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle stawów. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) wielomocz (zwiększona objętość moczu). Poniżej wymienione działania niepożądane zgłaszano podczas monitorowania po dopuszczeniu do obrotu. Częstość ich występowania jest nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) dyskomfort w nadbrzuszu. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, pokrzywka, reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) zawroty głowy. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) rumień.

Nie ma danych dotyczących przedawkowania inozyny pranobeksu. Z punktu widzenia badań dotyczących toksyczności u zwierząt, jest mało prawdopodobne wystąpienie innych ciężkich działań niepożądanych niż wyraźne zwiększenie stężenia kwasu moczowego. Leczenie przedawkowania powinno być objawowe i wspomagające.

Inozyny pranobeks jest syntetyczną pochodną puryny. Wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe, które wynika z wyraźnego pobudzenia odpowiedzi immunologicznej gospodarza in vivo pod wpływem działania produktu. W badaniach klinicznych wykazano, że inozyny pranobeks normalizuje niedostateczne lub wadliwe mechanizmy odporności komórkowej poprzez wywoływanie odpowiedzi typu Th1, co prowadzi do dojrzewania i różnicowania limfocytów T oraz nasilenia indukowanych reakcji limfoproliferacyjnych w komórkach aktywowanych mitogenem lub antygenem. Poza tym udowodniono, że inozyny pranobeks reguluje mechanizmy cytotoksyczności limfocytów T oraz komórek NK, funkcjonowanie limfocytów supresorowych T8 oraz pomocniczych T4, a także zwiększa poziom IgG oraz powierzchniowych markerów dopełniacza. Inozyny pranobeks w badanich in vitro nasila wytwarzanie cytokiny IL-1 oraz IL-2, jednocześnie zwiększając ekspresję receptora IL-2 in vitro. W badaniach in vivo zwiększa się endogenne wydzielanie IFN-γ, a zmniejsza wytwarzanie IL-4. Wykazano również, że inozyny pranobeks nasila chemotaksję i aktywność fagocytarną neutrofili, monocytów i makrofagów.

1 tabl. zawiera 500 mg inozyny pranobeksu. 1 ml syropu zawiera 50 mg inozyny pranobeksu.