Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Injectio Magnesii sulfurici 20% Polpharma

Magnesium sulphate

inj. [roztw.]
200 mg/ml
10 amp. 10 ml
Iniekcje
Rx
100%
26,73

Injectio Magnesii sulfurici 20% Polpharma - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Preparat Injectio Magnesii sulfurici 20% Polpharma jest wskazany w następujących przypadkach:

  • Ciąża powikłana nadciśnieniem (gestoza EPH) - od gestozy jednoobjawowej, przez wieloobjawową, do zagrożenia rzucawką i rzucawki. Stosowany zarówno profilaktycznie, jak i leczniczo.
  • Ostre niedobory magnezu w zespołach upośledzonego wchłaniania, alkoholizmie, marskości wątroby, ostrym zapaleniu trzustki lub podczas długotrwałego stosowania płynów infuzyjnych bez magnezu.
  • Profilaktyka niedoboru magnezu u pacjentów odżywianych parenteralnie.
  • Stany drgawkowe spowodowane niedoborem magnezu w przebiegu padaczki, kłębuszkowego zapalenia nerek lub niedoczynności tarczycy.
  • Napadowy częstoskurcz przedsionkowy bez oznak uszkodzenia mięśnia sercowego, gdy inne metody leczenia okazały się nieskuteczne.
  • Torsade de pointes.
  • Leczenie łagodnych i średnio ciężkich napadów dychawicy oskrzelowej.

Szeroki zakres wskazań podkreśla istotną rolę magnezu w wielu procesach fizjologicznych oraz jego potencjał terapeutyczny w różnorodnych stanach klinicznych, szczególnie w zaburzeniach układu sercowo-naczyniowego, nerwowego i oddechowego.

Dawkowanie i sposób podawania

Preparat przeznaczony jest do podawania dożylnego lub domięśniowego u dorosłych i dzieci. Kluczowe jest przestrzeganie zalecanej szybkości wstrzyknięcia, która nie powinna przekraczać 1,5 ml na minutę 10% roztworu lub jego odpowiednika. W razie potrzeby preparat można rozcieńczyć w 5% roztworze glukozy lub 0,9% roztworze chlorku sodu.

Dawkowanie należy dostosować w przypadku niewydolności nerek. Podczas terapii konieczne jest monitorowanie stężenia magnezu w organizmie pacjenta.

Wskazanie Dawkowanie
Stany zagrożenia rzucawką i rzucawka 30 ml 20% roztworu siarczanu magnezu domięśniowo, powtarzane co 4 godziny (3 dawki), następnie przerwa 12 godzin
Kontrola drgawek 1-2 g leku/h w ciągłej infuzji
Ciężka niewydolność nerek 20 g w ciągu 48 godzin
Ostre niedobory magnezu 250 mg/kg mc. domięśniowo w odstępach >4h lub 5 g w 1 l 5% glukozy/0,9% NaCl dożylnie przez 3h
Średnie niedobory magnezu 1 g siarczanu magnezu domięśniowo co 6h (4 dawki)
Dodatek do odżywiania pozajelitowego (dorośli) 0,5-3 g siarczanu magnezu (4-24 mEq Mg2+) na dobę
Dodatek do odżywiania pozajelitowego (niemowlęta) 0,25-1,25 g siarczanu magnezu (2-10 mEq Mg2+) na dobę
Kontrola drgawek u dorosłych 1 g siarczanu magnezu domięśniowo lub dożylnie
Kontrola drgawek u dzieci 100 mg/kg mc. domięśniowo co 4-6h lub 20-40 mg/kg mc. domięśniowo
Ciężkie stany u dzieci 100-200 mg/kg mc. dożylnie w powolnym wlewie kroplowym (1-3% roztwór)
Napadowy częstoskurcz nadkomorowy 3-4 g siarczanu magnezu dożylnie w ciągu 30 sekund
Arytmie zagrażające życiu z zatrzymaniem tętna 1-2 g rozcieńczone w 10 ml 5% glukozy dożylnie lub śródkostnie przez 5-20 minut
Arytmie zagrażające życiu z obecnością tętna 1-2 g rozcieńczone w 50-100 ml 5% glukozy dożylnie przez 5-60 minut, następnie 0,5-1 g/h w infuzji
Ostry napad astmy 1,2-2 g siarczanu magnezu dożylnie przez 20 minut

Dawkowanie preparatu Injectio Magnesii sulfurici 20% Polpharma powinno być ściśle kontrolowane i dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz monitorowane pod kątem efektów terapeutycznych i potencjalnych działań niepożądanych.

Przeciwwskazania

Stosowanie preparatu Injectio Magnesii sulfurici 20% Polpharma jest przeciwwskazane u pacjentów z:

  • Nadwrażliwością na magnez i jego sole lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Blokiem serca lub uszkodzeniem mięśnia sercowego
  • Nużliwością mięśni (myasthenia gravis)
  • Niewydolnością nerek

Przeciwwskazania te wynikają z potencjalnego ryzyka nasilenia istniejących schorzeń lub wystąpienia poważnych działań niepożądanych u pacjentów z wymienionymi stanami. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, gdyż mogą oni być narażeni na zwiększone ryzyko zatrucia magnezem.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania preparatu Injectio Magnesii sulfurici 20% Polpharma należy zachować szczególną ostrożność i przestrzegać następujących zaleceń:

  • Nie stosować u pacjentów w śpiączce wątrobowej z ryzykiem niewydolności nerek.
  • Dokładnie monitorować pacjentów i regularnie oznaczać stężenie jonów magnezowych w surowicy krwi.
  • Przerwać terapię, gdy stężenie magnezu wróci do normy (1,5-3 mEq/l) lub zostanie uzyskany właściwy efekt terapeutyczny.
  • Kontrolować odruch kolanowy przed podaniem każdej kolejnej dawki - zanik odruchu jest wskazaniem do przerwania leczenia.
  • Monitorować liczbę oddechów (nie powinna być mniejsza niż 16/minutę przed podaniem kolejnej dawki).
  • Przerwać leczenie, jeśli w ciągu 4 godzin pacjent wydali mniej niż 100 ml moczu.
  • Zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, co oznacza, że jest praktycznie "wolny od sodu". Należy jednak uwzględnić zawartość sodu w rozcieńczalnikach przy obliczaniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym roztworze.

Ze względu na hamujące działanie jonów magnezu na ośrodkowy układ nerwowy, prowadzenie pojazdów i obsługiwanie urządzeń mechanicznych podczas leczenia preparatem nie jest wskazane.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Preparat Injectio Magnesii sulfurici 20% Polpharma może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Leki zwiotczające typu tubokuraryny - siarczan magnezu nasila ich działanie.
  • Preparaty blokujące zakończenia nerwowo-mięśniowe - może wystąpić blokada nerwowo-mięśniowa.
  • Leki działające hamująco na OUN (barbiturany, opioidy, leki do narkozy) - siarczan magnezu nasila ich działanie.
  • Glikozydy naparstnicy - mogą wystąpić zaburzenia przewodnictwa w sercu.
  • Sole wapnia - znoszą działanie magnezu.
  • Antagoniści wapnia - siarczan magnezu nasila ich działanie.
  • Nifedypina - może wystąpić nasilone niedociśnienie i zaburzenia równowagi wapniowej.

Podczas jednoczesnego stosowania siarczanu magnezu z wymienionymi lekami należy zachować szczególną ostrożność, monitorować stan pacjenta i w razie potrzeby dostosować dawkowanie.

Wpływ na ciążę i laktację

Bezpieczeństwo stosowania preparatu Injectio Magnesii sulfurici 20% Polpharma w okresie ciąży i karmienia piersią nie zostało jednoznacznie określone. Stosowanie leku w tych okresach nie jest zalecane, chyba że lekarz uzna to za absolutnie konieczne. W takim przypadku podawanie musi odbywać się pod ścisłym nadzorem lekarskim.

Należy pamiętać, że:

  • Długotrwałe podawanie preparatu przed porodem (>24h) zwiększa ryzyko wystąpienia objawów zatrucia magnezem u noworodków.
  • Nie należy podawać preparatu dożylnie na 12 godzin przed porodem.
  • Jony magnezu przenikają do mleka matki, utrzymując się w nim przez około 24 godziny po podaniu parenteralnym.
  • Nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania leku.

Działania niepożądane

Stosowanie preparatu Injectio Magnesii sulfurici 20% Polpharma może wiązać się z wystąpieniem następujących działań niepożądanych, najczęściej związanych z hipermagnezemią:

  • Osłabienie mięśniowe
  • Senność i dezorientacja
  • Śpiączka
  • Zmniejszenie odruchów
  • Niedowład
  • Zwiększona potliwość
  • Uczucie pragnienia
  • Depresja oddechowa
  • Zaburzenia rytmu serca i zatrzymanie akcji serca
  • Bradykardia
  • Niedociśnienie tętnicze
  • Zaburzenia czynności nerek
  • Zaczerwienienie twarzy
  • Hipotermia
  • Nudności i wymioty

W celu minimalizacji ryzyka zatrucia solami magnezu, należy regularnie kontrolować stężenie magnezu w surowicy. Podczas leczenia rzucawki może wystąpić znacząca hipokalcemia oraz tężyczka hipokalcemiczna.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania preparatu Injectio Magnesii sulfurici 20% Polpharma mogą wystąpić objawy zatrucia magnezem. Leczenie przedawkowania obejmuje:

  • Dożylne podanie soli wapnia (5-10 mEq u dorosłych) w celu zniesienia depresji oddechowej lub bloku serca.
  • Zastosowanie sztucznego oddychania w razie potrzeby.
  • Podawanie odpowiednich ilości płynów u pacjentów z prawidłową czynnością nerek w celu wspomagania wydalania jonów magnezu.
  • W przypadku ciężkiej hipermagnezemii - dializę otrzewnową lub hemodializę.

Mechanizm działania

Siarczan magnezu, jako główny składnik preparatu Injectio Magnesii sulfurici 20% Polpharma, wykazuje następujące działania:

  • Hamuje pobudliwość ośrodkowego układu nerwowego i przewodnictwo nerwowo-mięśniowe.
  • Zwiększone stężenie jonów magnezu w płynie pozakomórkowym hamuje czynność komórek.
  • Moduluje lub hamuje czynność kanałów wapniowych, wpływając na procesy depolaryzacji błony komórkowej.
  • Działa jako endogenny bloker kanałów wapniowych.
  • Zapobiega pobudzającemu działaniu glutaminianów na receptory NMDA, modulując napływ wapnia w niedotlenieniu.
  • Przy wyższych stężeniach (>4 mEq/l) hamuje odruchy głębokie, a przy stężeniu 10 mEq/l może powodować porażenie oddychania i całkowity blok serca.
  • Jest składnikiem wielu systemów enzymów.

Zrozumienie mechanizmu działania siarczanu magnezu pozwala na lepsze wykorzystanie jego potencjału terapeutycznego w różnych stanach klinicznych, szczególnie w zaburzeniach układu nerwowego i sercowo-naczyniowego.

Warto zapamiętać
  • Injectio Magnesii sulfurici 20% Polpharma jest skutecznym lekiem w leczeniu i zapobieganiu rzucawce w ciąży powikłanej nadciśnieniem.
  • Podczas stosowania preparatu kluczowe jest ścisłe monitorowanie stężenia magnezu w surowicy oraz kontrola odruchu kolanowego i częstości oddechów pacjenta.

Skład preparatu

1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 200 mg siarczanu magnezu.

Preparat Injectio Magnesii sulfurici 20% Polpharma stanowi istotne narzędzie terapeutyczne w leczeniu wielu stanów klinicznych związanych z niedoborem magnezu lub wymagających jego suplementacji. Jego stosowanie wymaga jednak ścisłego nadzoru medycznego i regularnego monitorowania parametrów pacjenta ze względu na potencjalne działania niepożądane i interakcje z innymi lekami.



Wskazania

Ciąża powikłana nadciśnieniem (gestoza EPH), począwszy od gestozy EPH jednoobjawowej, przez wieloobjawową, zagrożenie rzucawką, aż do rzucawki. Preparat stosuje się w zapobieganiu i leczeniu. Stany ostrego niedoboru magnezu w zespole upośledzonego wchłaniania, alkoholizmie, marskości wątroby, ostrym zapaleniu trzustki lub podczas długotrwałego stosowania płynów infuzyjnych nie zawierających magnezu. Jako lek zapobiegający niedoborowi magnezu u pacjentów odżywianych parenteralnie. Stany drgawkowe wywołane niedoborem magnezu w przebiegu padaczki, kłębuszkowego zapalenia nerek lub niedoczynności tarczycy. Napadowy częstoskurcz przedsionkowy bez oznak uszkodzenia mięśnia sercowego, jeśli inne sposoby leczenia okazały się nieskuteczne. Torsade de pointes. Leczenie łagodnych i średnio ciężkich napadów dychawicy oskrzelowej.

Preparat przeznaczony jest do wstrzyknięć dożylnych lub domięśniowych u dorosłych i dzieci. Zaleca się, aby szybkość wstrzyknięcia nie przekraczała 1,5 ml na minutę 10% roztworu lub jego odpowiednika. Preparat może być rozcieńczony w razie konieczności w 5% roztworze glukozy lub 0,9% roztworze chlorku sodu. Dawki należy zmniejszyć w niewydolności nerek. Podczas leczenia należy monitorować stężenie magnezu. W stanach zagrożenia rzucawką i w rzucawce: 30 ml 20% roztw. siarczanu magnezu, domięśniowo; po 4 h następne 30 ml 20% roztworu siarczanu magnezu, domięśniowo; po 4 h następne 30 ml 20% roztworu siarczanu magnezu, domięśniowo; przerwa w podawaniu - 12 h. Jeżeli objawy zatrucia utrzymują się, powtórzyć podawanie jak wyżej. W kontroli drgawek można zastosować 1-2 g leku/h w ciągłej infuzji. W ciężkiej niewydolności nerek dawka siarczanu magnezu wynosi 20 g w ciągu 48 h. W stanach ostrego niedoboru magnezu: domięśniowo 250 mg/kg mc. w odstępach większych niż 4 h. Alternatywnie: w dożylnym wlewie kroplowym 5 g siarczanu magnezu w 1 litrze 5% roztworu glukozy lub 0,9% NaCl (soli fizjologicznej) w ciągu 3 h. W stanach średniego niedoboru magnezu: domięśniowo 1 g siarczanu magnezu co 6 h (w 4 dawkach podzielonych). Jako dodatek do odżywiania pozajelitowego: u dorosłych: od 0,5 do 3 g siarczanu magnezu (4 do 24 mEq Mg2+) na dobę. U niemowląt: od 0,25 do 1,25 g siarczanu magnezu (2 do 10 mEq Mg2+) na dobę. W kontroli drgawek pochodzenia padaczkowego, związanych z kłębuszkowym zapaleniem nerek lub niedoczynnością tarczycy. U dorosłych: 1 g siarczanu magnezu domięśniowo lub dożylnie. U dzieci z chorobą nadciśnieniową, encefalopatia, w drgawkach występujących w ostrym zapaleniu nerek: stosuje się lek domięśniowo w dawce 100 mg/kg mc., w razie potrzeby co 4-6 h. W kontroli drgawek u dzieci można lek zastosować również domięśniowo, w dawce 20-40 mg/kg mc. (0,1-0,2 ml/kg mc. 20% roztworu siarczanu magnezu). W ciężkich stanach podawać lek dożylnie w powolnym wlewie kroplowym, jako 1-3% roztwór w dawce 100-200 mg/kg mc. w sposób ciągły kontrolując ciśnienie tętnicze krwi. Dawkę całkowitą należy podać w ciągu 1 h, natomiast połowę tej dawki w ciągu pierwszych 15-20 minut. W leczeniu zaburzeń rytmu: napadowy częstoskurcz nadkomorowy: 3-4 g siarczanu magnezu dożylnie w ciągu 30 sekund. Należy zachować dużą ostrożność podczas podawania leku. Arytmie zagrażające życiu (np. częstoskurcz komorowy i torsade de pointes): z zatrzymaniem tętna: 1-2 g rozcieńczone w 10 ml 5% roztworu glukozy dożylnie lub śródkostnie przez 5-20 minut; z obecnością tętna: 1-2 g rozcieńczone w 50 do 100 ml 5% glukozy dożylnie przez 5-60 minut jako dawkę początkową, a następnie w dożylnej infuzji 0,5-1 g/h. W leczeniu ostrego napadu astmy: 1,2-2 g siarczanu magnezu dożylnie przez 20 minut.

Produkt jest przeciwwskazany u pacjentów: z nadwrażliwością na magnez i jego sole lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, z blokiem serca lub z uszkodzeniem mięśnia sercowego; z nużliwością mięśni (myasthenia gravis); z niewydolnością nerek.

Nie należy stosować siarczanu magnezu u pacjentów w śpiączce wątrobowej, jeśli występuje ryzyko niewydolności nerek. Aby uniknąć zatrucia podczas parenteralnego stosowania siarczanu magnezu, pacjentów należy dokładnie obserwować i oznaczać stężenie jonów magnezowych w surowicy krwi. Należy przerwać terapię gdy stężenie magnezu wróci do normy 1,5-3 mEq/l lub zostanie uzyskany właściwy efekt terapeutyczny. Klinicznie znaczącym objawem zatrucia magnezem jest zanik odruchu kolanowego, który należy kontrolować przed podaniem Każdej następnej dawki leku. W razie zaniku tego odruchu nie należy kontynuować leczenia. Należy kontrolować liczbę oddechów podczas stosowania preparatu (przed podaniem kolejnej dawki nie powinna być mniejsza niż 16/minutę). Nie należy kontynuować leczenia, jeśli w ciągu 4 h pacjent wydali mniej niż 100 ml moczu. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, z uwagi na ryzyko zatrucia. Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”. Produkt można rozcieńczać: 5% roztw. glukozy lub 0,9% roztw. chlorku sodu. Zawartość sodu pochodzącego z rozcieńczalnika powinna być brana pod uwagę w obliczeniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu produktu. W celu uzyskania dokładnej inf. dotyczącej zawartości sodu w roztw. wykorzystanym do rozcieńczenia produktu, należy zapoznać się z ChPL stosowanego rozcieńczalnika. Brak kontrolowanych badań dotyczących wpływu preparatu na sprawność psychofizyczną. Wobec hamującego działania jonów magnezu na OUN, prowadzenie pojazdów i obsługiwanie urządzeń w ruchu podczas leczenia preparatem nie jest wskazane.

Sole magnezu nasilają działanie leków zwiotczających typu tubokuraryny. Podczas parenteralnego stosowania siarczanu magnezu i preparatów blokujących zakończenia nerwowo-mięśniowe może wystąpić blokada nerwowo-mięśniowa. Podczas jednoczesnego stosowania tych leków należy zachować ostrożność. Siarczan magnezu nasila działanie preparatów działających hamująco na OUN, takich jak: barbiturany, opioidy, leki stosowane do narkozy i inne. Podczas równoczesnego stosowania należy zmienić dawkowanie tych preparatów. Siarczan magnezu należy stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów leczonych glikozydami naparstnicy, ponieważ mogą wystąpić zaburzenia przewodnictwa w sercu. Blok serca może wystąpić u tych pacjentów, u których podczas leczenia zatrucia magnezem konieczne jest zastosowanie soli wapnia. Sole wapnia zastosowane dożylnie znoszą działanie magnezu. Sole magnezu nasilają działanie antagonistów wapnia. Podczas jednoczesnego stosowania z nifedypiną obserwowano nasilone niedociśnienie. jednoczesne stosowanie z nifedypiną może rzadko prowadzić do zaburzeń równowagi wapniowej i powodować zaburzenia czynności mięśni.

Bezpieczeństwo stosowania w okresie ciąży i karmienia piersią nie zostały określone. Dlatego stosowanie leku w okresie ciąży lub karmienia piersią nie jest zalecane, o ile lekarz nie uzna tego za konieczne. W takim przypadku podawanie leku musi odbywać się pod ścisłym nadzorem lekarza. W przypadku, gdy preparat jest podawany przed porodem w infuzji dożylnej ciągłej przez okres dłuższy niż 24 h, zwiększa się ryzyko wystąpienia objawów zatrucia magnezem u noworodków, np. depresja oddechowa lub depresja nerwowo-mięśniowa. Preparatu nie należy podawać dożylnie na 12 h przed porodem. Jony magnezu przenikają do mleka matki. Po podaniu parenteralnym wyższe stężenia magnezu w mleku utrzymują się przez około 24 h. Nie należy karmić piersią podczas stosowania leku.

Objawy niepożądane po parenteralnym podaniu siarczanu magnezu są związane najczęściej z hipermagnezemią i są następujące: osłabienie mięśniowe, senność, dezorientacja, śpiączka, zmniejszenie odruchów, niedowład, zwiększona potliwość, uczucie pragnienia, depresja oddechowa, zaburzenia rytmu serca i zatrzymanie akcji serca, bradykardia, niedociśnienie tętnicze, zaburzenia czynności nerek, zaczerwienienie twarzy, hipotermia, nudności i wymioty. W celu zmniejszenia ryzyka zatrucia solami magnezu należy kontrolować stężenie magnezu w surowicy. Podczas leczenia rzucawki może wystąpić znacząca hipokalcemia oraz tężyczka hipokalcemiczna.

W przypadku przedawkowania występują objawy niepożądane. Leczenie zatrucia polega na dożylnym podaniu soli wapnia i zastosowaniu sztucznego oddychania. U dorosłych, zastosowanie 5-10 mEq wapnia dożylnie powinno usunąć depresję oddechową lub blok serca wywołane zatruciem magnezem. W przypadku prawidłowej czynności nerek należy podawać odpowiednie ilości płynów, co wspomaga wydalanie jonów magnezu z organizmu. W przypadku ciężkiej hipermagnezemii zaleca się dializę otrzewnową lub hemodializę.

Sole magnezu hamują pobudliwość ośrodkowego układu nerwowego i przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Siarczan magnezu jest stosowany w gestozach, gdzie wyrazem pobudzenia OUN są drgawki i nadciśnienie. Zwiększone stężenie jonów magnezu w płynie pozakomórkowym hamuje czynność komórek. Są również dane, że podwyższenie stężenia magnezu w komórce moduluje lub hamuje czynność kanałów wapniowych, przez co zaburzeniu ulegają procesy depolaryzacji błony komórkowej. Kanały wapniowe otwierają się w czasie różnych stanów patologicznych, na przykład niedokrwienie i niedotlenienie. Magnez jest ważnym, endogennym blokerem kanałów wapniowych. Jony magnezu zapobiegają pobudzającemu działaniu glutaminianów na receptory NMDA, modulując funkcję tego receptora, a przez to napływ wapnia w niedotlenieniu. Przy stężeniu magnezu wyższym niż 4 mEq/l zahamowane zostają odruchy głęboko-ścięgniste, a przy stężeniu w surowicy 10 mEq/l mogą zanikać całkowicie; może również wystąpić porażenie oddychania i całkowity blok serca. Magnez jest składnikiem wielu systemów enzymów.

1 ml roztw. do wstrzykiwań zawiera 200 mg siarczanu magnezu.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.