Injectio Glucosi 10% Baxter - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Roztwór do infuzji Injectio Glucosi 10% Baxter jest wskazany do stosowania w następujących przypadkach:

• Jako źródło węglowodanów w monoterapii lub w żywieniu pozajelitowym
• W zapobieganiu i leczeniu hipoglikemii
• W nawadnianiu w stanach utraty wody i odwodnienia u pacjentów z wysokim zapotrzebowaniem na węglowodany
• Do rozcieńczania produktów leczniczych wykazujących zgodność

Roztwór ten stanowi cenne źródło energii dla organizmu, dostarczając 400 kcal/l. Jego właściwości farmakodynamiczne odpowiadają właściwościom glukozy, która jest głównym źródłem energii w metabolizmie komórkowym.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie i prędkość podawania roztworu do infuzji zależą od kilku czynników, w tym:

• Wskazań do stosowania
• Wieku pacjenta
• Masy ciała
• Stanu klinicznego

Ze względu na ryzyko hiponatremii, przed podaniem i w trakcie podawania produktu konieczne jest kontrolowanie:

• Bilansu płynów
• Stężenia glukozy w surowicy
• Stężenia sodu i innych elektrolitów w surowicy

Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z nieosmotyczną stymulacją wydzielania wazopresyny (zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego) oraz pacjentów otrzymujących jednocześnie leki z grupy agonistów wazopresyny.

Szczegółowe informacje dotyczące dawkowania znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Należy pamiętać, że duże objętości w zakresie zalecanej dawki powinny być podane w ciągu 24 godzin, aby uniknąć hemodylucji. Szybkość infuzji nie powinna przekraczać metabolicznych zdolności pacjenta do utleniania glukozy, w celu uniknięcia wystąpienia hiperglikemii.

Sposób podawania

Roztwór podawany jest zwykle przez żyłę obwodową lub centralną. Produkt leczniczy jest roztworem hipertonicznym o osmolarności około 555 mOsm/l. W przypadku podawania do naczyń obwodowych, należy wziąć pod uwagę osmolarność roztworu do infuzji zawierającego dodany produkt leczniczy.

Należy rozważyć stopniowe zwiększanie szybkości przepływu w przypadku rozpoczęcia podawania roztworów zawierających glukozę. Przed podaniem należy skontrolować roztwór wizualnie pod kątem obecności cząstek stałych i zmiany barwy. Stosować tylko przezroczysty roztwór bez widocznych cząstek i gdy pojemnik nie jest uszkodzony.

Przeciwwskazania

Roztwór jest przeciwwskazany u pacjentów z:

• Niewyrównaną cukrzycą i moczówką prostą
• Śpiączką hiperosmolarną
• Hemodylucją i przewodnieniem zewnątrzkomórkowym lub hiperwolemią
• Hiperglikemią i podwyższonym stężeniem mleczanu we krwi
• Ciężką niewydolnością nerek (ze skąpomoczem/bezmoczem)
• Niewyrównaną niewydolnością serca
• Obrzękami uogólnionymi (obejmującymi obrzęk płuc i mózgu)
• Marskością wątroby z wodobrzuszem
• Innymi znanymi stanami nietolerancji glukozy (takimi jak sytuacje stresu metabolicznego)

Należy również wziąć pod uwagę przeciwwskazania związane z każdym produktem leczniczym dodawanym do roztworu glukozy.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Infuzja dużej objętości płynu u pacjentów z nadmiernym nawodnieniem, niewydolnością serca, niewydolnością oddechową i niewydolnością nerek musi być wykonywana pod specjalnym nadzorem. U pacjentów z cukrzycą, niewydolnością nerek lub w stanie krytycznym może występować zaburzona tolerancja glukozy, dlatego należy szczególnie dokładnie monitorować parametry kliniczne i biologiczne, zwłaszcza stężenie elektrolitów w osoczu oraz glikemię.

W przypadku wystąpienia hiperglikemii należy zmodyfikować prędkość infuzji lub podać insulinę. Przy przedłużonym podawaniu lub dużej dawce glukozy należy zachować ostrożność, aby uniknąć hipokaliemii, monitorując stężenia potasu w osoczu i w razie potrzeby uzupełniając potas.

Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku stosowania roztworu glukozy w ciągu pierwszych 24 godzin po urazie głowy oraz podczas epizodów występowania nadciśnienia wewnątrzczaszkowego. Nie zaleca się stosowania roztworów glukozy po ostrym udarze niedokrwiennym, ponieważ hiperglikemia ma wpływ na niedokrwienne uszkodzenie mózgu i zaburza procesy naprawcze.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Podczas stosowania roztworu glukozy u pacjentów leczonych innymi substancjami, które mogą wpływać na kontrolę glikemii oraz równowagę płynów i/lub elektrolitów, należy wziąć pod uwagę zarówno wpływ roztworu glukozy na glikemię, jak i na równowagę wodno-elektrolitową. Jednoczesne podawanie katecholamin i steroidów zmniejsza przyswajanie glukozy.

Nie przeprowadzono badań interakcji dla tego produktu leczniczego.

Ciąża i laktacja

Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie ciąży, jednak należy zachować ostrożność w przypadku stosowania roztworu glukozy w trakcie porodu. Brak odpowiednich danych dotyczących wpływu glukozy na kobiety karmiące piersią, jednakże nie oczekuje się wpływu na kobiety karmiące piersią. Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Podawanie roztworu może prowadzić do wystąpienia:

• Hiperglikemii
• Zaburzeń równowagi płynów (hiperwolemia)
• Zaburzeń elektrolitowych (hipokaliemia, hipomagnezemia i hipofosfatemia)

Działania niepożądane mogą być również związane z drogą podawania, w tym:

• Reakcje gorączkowe
• Zakażenie w miejscu wkłucia
• Reakcja miejscowa lub ból w miejscu podania
• Podrażnienie żyły
• Zakrzep żyły lub zapalenie żyły rozchodzące się od miejsca podania
• Wynaczynienie
• Hiperwolemia

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych infuzję należy przerwać.

Przedawkowanie

Długotrwałe podawanie produktu może spowodować hiperglikemię, hiperosmolarność, glukozurię, diurezę osmotyczną i odwodnienie. Szybka infuzja może spowodować nadmiar płynów z hemodylucją i hiperwolemią oraz, po przekroczeniu zdolności do utleniania glukozy, z hiperglikemią. Ponadto może wystąpić zmniejszenie stężenia osoczowego potasu i fosforanów nieorganicznych.

W przypadku przedawkowania należy przerwać leczenie i obserwować pacjenta w kierunku objawów przedmiotowych i podmiotowych związanych z podanym produktem leczniczym. W razie konieczności należy podjąć odpowiednie działania wspomagające.

Skład

1 ml roztworu zawiera 100 mg glukozy (w postaci glukozy jednowodnej).

Injectio Glucosi 10% Baxter jest cennym narzędziem w terapii, szczególnie w sytuacjach wymagających szybkiego dostarczenia energii i nawodnienia organizmu. Jednakże, jego stosowanie wymaga starannego monitorowania pacjenta i dostosowania dawkowania do indywidualnych potrzeb, aby uniknąć potencjalnych powikłań związanych z zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej i glikemii.