Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Imodium Instant

Loperamide hydrochloride

tabl. [liof. doust.]
2 mg
12 szt.
Doustnie
OTC
100%
19,60
Imodium Instant
tabl. [liof. doust.]
2 mg
6 szt.
Doustnie
OTC
100%
9,84

Imodium Instant - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Imodium Instant jest wskazany w objawowym leczeniu ostrej biegunki lub zaostrzenia biegunki przewlekłej. Lek może być również stosowany w leczeniu objawowym ostrych epizodów biegunki związanej z zespołem jelita drażliwego u dorosłych od 18 roku życia.

Preparat wykazuje skuteczność w hamowaniu nadmiernej perystaltyki jelit, co prowadzi do normalizacji wypróżnień. Dzięki szybkiemu działaniu, Imodium Instant pozwala na efektywne opanowanie objawów biegunki.

Dawkowanie i sposób podawania

Wskazanie Grupa pacjentów Dawkowanie początkowe Dawkowanie podtrzymujące Maksymalna dawka dobowa
Ostra biegunka Dorośli i dzieci >6 lat Dorośli: 2 tabl. (4 mg)
Dzieci: 1 tabl. (2 mg)		 1 tabl. (2 mg) po każdym luźnym stolcu 8 tabl. (16 mg)
Przewlekła biegunka Dorośli i dzieci >6 lat Dorośli: 2 tabl. (4 mg)/dobę
Dzieci: 1 tabl. (2 mg)/dobę		 1-6 tabl. (2-12 mg)/dobę 8 tabl. (16 mg)
Biegunka w ZJD Dorośli ≥18 lat 2 tabl. (4 mg)/dobę 1 tabl. (2 mg) po każdym luźnym stolcu 6 tabl. (12 mg)

U dzieci dawkę należy dostosować do masy ciała (3 tabletki/20 kg mc.). Osoby w podeszłym wieku oraz pacjenci z zaburzeniami czynności nerek nie wymagają modyfikacji dawkowania. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lek należy stosować ostrożnie ze względu na zmniejszony metabolizm wątrobowy.

Imodium Instant należy przyjmować doustnie. Tabletki ulegają szybkiemu rozpadowi w jamie ustnej, co ułatwia ich przyjmowanie bez popijania wodą.

Przeciwwskazania

Stosowanie Imodium Instant jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Wiek poniżej 12 lat
  • Nadwrażliwość na loperamid lub którykolwiek składnik preparatu
  • Stany, w których należy unikać zahamowania perystaltyki jelit
  • Infekcyjne zapalenie żołądkowo-jelitowe przebiegające z gorączką i krwawieniem z odbytu

Należy zachować szczególną ostrożność przy kwalifikacji pacjentów do leczenia, zwłaszcza w przypadku podejrzenia infekcyjnej etiologii biegunki.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Imodium Instant należy zwrócić uwagę na następujące kwestie:

  • Ostrożne stosowanie u dzieci, osób starszych i pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby
  • Konieczność uzupełniania płynów i elektrolitów, szczególnie u dzieci i osób starszych
  • Ryzyko interakcji z itrakonazolem i gemfibrozylem
  • Przerwanie leczenia w przypadku braku poprawy po 2 dniach lub wystąpienia gorączki, krwawych stolców lub wzdęć
  • Natychmiastowe odstawienie leku w razie objawów nadwrażliwości
  • Możliwość wystąpienia zmęczenia, zawrotów głowy lub senności

Pacjenci powinni być poinformowani o potencjalnych działaniach niepożądanych i konieczności zachowania ostrożności podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Warto zapamiętać
  • Imodium Instant szybko i skutecznie hamuje biegunkę, ale nie leczy jej przyczyny
  • Maksymalna dawka dobowa to 8 tabletek (16 mg) dla dorosłych i dzieci powyżej 12 lat

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Szczególną uwagę należy zwrócić na jednoczesne stosowanie loperamidu z itrakonazolem lub gemfibrozylem, zwłaszcza w przypadku łącznego stosowania obu tych leków. Interakcje te mogą prowadzić do nasilenia działań niepożądanych Imodium Instant.

Lekarz powinien dokładnie przeanalizować farmakoterapię pacjenta przed włączeniem loperamidu, aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych interakcji lekowych.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Imodium Instant może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności, szczególnie w pierwszym trymestrze. Decyzja o zastosowaniu leku powinna być podjęta po dokładnej analizie stosunku korzyści do ryzyka przez lekarza prowadzącego.

U kobiet karmiących piersią lek należy stosować ostrożnie. Zaleca się rozważenie tymczasowego przerwania karmienia piersią na czas terapii lub wybór alternatywnej metody leczenia biegunki.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Imodium Instant mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: ból brzucha, nudności, wymioty, zaparcie, niedrożność porażenna jelit
  • Zaburzenia układu moczowego: retencja moczu
  • Zaburzenia ogólne: suchość błony śluzowej jamy ustnej, zawroty głowy, zmęczenie
  • Reakcje nadwrażliwości: wysypka skórna, pokrzywka, świąd, świszczący oddech, trudności w oddychaniu

Pacjenci powinni być poinformowani o możliwości wystąpienia działań niepożądanych i konieczności zgłaszania ich lekarzowi prowadzącemu.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Imodium Instant mogą wystąpić następujące objawy:

  • Depresja ośrodkowego układu nerwowego
  • Retencja moczu
  • Niedrożność jelita cienkiego

Dzieci są bardziej podatne na toksyczne działanie leku na OUN. W przypadku przedawkowania zaleca się:

  • Płukanie żołądka
  • Prowokowanie wymiotów
  • Zastosowanie lewatywy lub środków przeczyszczających
  • Podanie naloksonu jako antidotum

W przypadku przedawkowania u dzieci poniżej 4 roku życia konieczna jest ścisła obserwacja lekarska przez 48 godzin w celu wykrycia ewentualnego stłumienia aktywności OUN.

Mechanizm działania

Loperamid, substancja czynna Imodium Instant, jest syntetycznym związkiem o działaniu przeciwbiegunkowym. Jego mechanizm działania polega na:

  • Hamowaniu aktywności perystaltycznej jelit
  • Bezpośrednim wpływie na mięśnie gładkie ściany jelita
  • Oddziaływaniu na neuronalne mechanizmy cholinergiczne i niecholinergiczne

Badania farmakologiczne wykazały, że loperamid działa silniej niż difenoksylat, morfina czy kodeina w hamowaniu biegunki. Co istotne, w dawkach terapeutycznych nie wywiera ogólnego działania opioidowego u ludzi.

Skład

Jedna tabletka Imodium Instant zawiera 2 mg chlorowodorku loperamidu jako substancję czynną. Preparat zawiera również substancje pomocnicze, które umożliwiają szybki rozpad tabletki w jamie ustnej.

Imodium Instant stanowi skuteczną opcję terapeutyczną w leczeniu objawowym biegunek o różnej etiologii. Jego szybkie działanie i wygodna forma podania sprawiają, że jest cennym narzędziem w rękach lekarzy i pacjentów w walce z uciążliwymi objawami biegunki.



Wskazania

Objawowe leczenie ostrej biegunki lub zaostrzenia biegunki przewlekłej.

Objawowe leczenie ostrej i przewlekłej biegunki. Dorośli i dzieci w wieku powyżej 6 lat. Ostra biegunka: początkowa dawka - 2 tabl. (4 mg) dla dorosłych i 1 tabl. (2 mg) dla dzieci, a następnie 1 tabl. (2 mg) po każdym kolejnym luźnym stolcu. Przewlekła biegunka: początkowa dawka - 2 tabl. (4 mg)/dobę dla dorosłych i 1 tabl. (2 mg)/dobę dla dzieci; tę początkową dawkę należy zmodyfikować aż do momentu uzyskania 1-2 normalnych stolców/dobę, co zazwyczaj osiąga się poprzez stosowanie dawki podtrzymującej, wynoszącej 1-6 tabl. (2-12 mg)/dobę. Dawka maks. w ostrej i przewlekłej biegunce - 8 tabl. (16 mg) na dobę dla dorosłych i dzieci; u dzieci dawka produktu musi być dostosowana do mc. (3 tabletki/20 kg mc.). Leczenie objawowe ostrych epizodów biegunki związanej z zespołem jelita drażliwego. Dorośli od 18 roku życia: początkowa dawka - 2 tabl. (4 mg)/dobę, a następnie 1 tabl. (2 mg) po każdym kolejnym luźnym stolcu lub według dawkowania uprzednio zaleconego przez lekarza. Dawka maks. w biegunce związanej z zespołem jelita drażliwego - 6 tabl. (12 mg)/dobę. Osoby w podeszłym wieku: u osób w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: pomimo braku danych dotyczących farmakokinetyki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w tej grupie pacjentów produkt Imodium Instant należy stosować ostrożnie z powodu zmniejszenia metabolizmu związanego z efektem pierwszego przejścia przez wątrobę.

Produktu leczniczego nie należy stosować: u dzieci w wieku poniżej 12 lat; u pacjentów z nadwrażliwością na substancję czynną lub na którakolwiek substancję pomocniczą produktu leczniczego; w stanach, w których należy unikać zahamowania perystaltyki jelit; w infekcyjnym zapaleniu żołądkowo-jelitowym, przebiegającym z gorączką i krwawieniem z odbytu, co sugeruje zajęcie błon śluzowych.

Lek powinien być ostrożnie stosowany u dzieci, pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z alergią lub zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z biegunką, zwłaszcza u dzieci i pacjentów w podeszłym wieku, należy uzupełniać niedobory płynów i elektrolitów. Należy wziąć pod uwagę ryzyko wystąpienia działań niepożądanych podczas jednoczesnego stosowania loperamidu z itrakonazolem lub gemilbrozylem, a zwłaszcza podczas stosowania loperamidu z połączeniem obu tych leków. Jeśli objawy ostrej biegunki nie zmniejszą się po 2 dniach stosowania loperamidu lub jeśli wystąpią gorączka, krwawe stolce lub wzdęcia, pacjent powinien skonsultować się z lekarzem. W przypadku pierwszych objawów wysypki skórnej lub innych objawów nadwrażliwości (obrzęk twarzy, świszczący oddech lub trudności w oddychaniu) loperamid należy odstawić i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Pacjenci powinni być poinformowani, że loperamid może spowodować zmęczenie, zawroty głowy lub senność. Nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać urządzeń mechanicznych do czasu poznania przez pacjenta reakcji jego organizmu na lek.

Jednoczesne stosowanie loperamidu z itrakonazolem lub gemilbrozylem, a zwłaszcza zastosowanie loperamidu z połączeniem obu tych leków, może nasilić działania niepożądane.

Preparat może być stosowany w ciąży (zwłaszcza w I trymestrze) jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności oraz pod kontrolą lekarza. Ostrożnie stosować u kobiet karmiących piersią.

Loperamid może powodować ból brzucha, nudności, wymioty, zaparcie, niedrożność porażenną jelit, retencję moczu, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zawroty głowy, zmęczenie, reakcje nadwrażliwości, takie jak wysypka skórna, pokrzywka, świąd, świszczący oddech, trudności w oddychaniu.

W przypadku przedawkowania mogą wystąpić następujące objawy: depresja OUN, retencja moczu i niedrożność jelita cienkiego. Dzieci są bardziej podatne od dorosłych na toksyczne działanie leku na ośrodkowy układ nerwowy. Zaleca się płukanie żołądka, prowokowanie wymiotów, zastosowanie lewatywy lub środków przeczyszczających. Można zastosować nalokson jako antidotum. W przypadku pomyłkowego podania leku dziecku poniżej 4 rż., w związku z bezwzględnym przedawkowaniem (przypadkowym połknięciem nadmiernej dawki) lub względnym przedawkowaniem (w związku z nagromadzeniem niezmetabolizowanego produktu we krwi, które może wystąpić nawet przy podawaniu produktu w prawidłowych dawkach), może wystąpić zaparcie oraz, podobnie jak w przypadku wielu innych leków (np. sulfonamidów), w razie niedojrzałości bariery krew-mózg, działania niepożądane takie jak stłumienie aktywności OUN, a następnie senność i zwolnienie częstości oddechów. W takim przypadku pacjenta należy poddać ścisłej obserwacji lekarskiej przez 48 h, aby wykryć ewentualne stłumienie aktywności OUN. W razie konieczności należy wdrożyć leczenie objawowe; nie ma konieczności podawania żadnej swoistej odtrutki.

Loperamid jest syntetyczną substancją o działaniu przeciwbiegunkowym do stosowania doustnego. Hamuje wybiórczo aktywność perystaltyczną jelit w wyniku bezpośredniego działania na podłużne i okrężne mięśnie gładkie ściany jelita poprzez oddziaływanie na neuronalne mechanizmy cholinergiczne i niecholinergiczne. Badania na izolowanych narządach wykazały, że loperamid w sposób zależny od dawki zmniejsza aktywność perystaltyki jelit oraz może hamować skurcze wywołane przez stymulację prądem lub podanie nikotyny i prostaglandyn. Dalsze badania farmakologiczne wykazały, że loperamid działa silniej niż difenoksylat, morfina lub kodeina, prowadząc do spowolnienia u myszy pasażu żołądkowo-jelitowego porcji węgla oraz zmniejsza u myszy i szczurów biegunkę wywołaną podaniem oleju rycynowego. Loperamid stosowany u ludzi w dawkach terapeutycznych nie wywiera ogólnego działania opioidowego.

1 tabl. zawiera 2 mg chlorowodorku loperamidu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.