Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Hydroxyzinum Polfarmex

Hydroxyzine hydrochloride

syrop
2 mg/ml
1 but. 200 ml
Doustnie
Rx
100%
21,08

Hydroxyzinum Polfarmex - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Hydroxyzinum Polfarmex jest wskazany w następujących przypadkach:

  • Objawowe leczenie lęku u dorosłych
  • Objawowe leczenie świądu
  • Premedykacja przed zabiegami chirurgicznymi

Lek należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce przez możliwie najkrótszy czas.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Dawkowanie
Dorośli i dzieci >40 kg Maks. 100 mg/dobę
Osoby w podeszłym wieku Maks. 50 mg/dobę
Dzieci <40 kg Maks. 2 mg/kg/dobę

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie w zależności od reakcji pacjenta na leczenie.

Szczegółowe zalecenia dawkowania:

Dorośli:

  • Leczenie lęku: 50 mg/dobę w 2-3 dawkach, maks. do 100 mg/dobę
  • Leczenie świądu: początkowo 25 mg na noc, w razie potrzeby zwiększać do 25 mg 3-4x/dobę
  • Premedykacja: 50-100 mg jednorazowo

Dzieci od 12 m-cy:

  • Leczenie świądu: 1-2 mg/kg/dobę w dawkach podzielonych
  • Premedykacja: 0,6 mg/kg jednorazowo

Osoby w podeszłym wieku: Zaleca się rozpoczęcie od połowy zalecanej dawki. Maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg.

Pacjenci z niewydolnością nerek: U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek należy zmniejszyć dawki ze względu na zmniejszone wydalanie metabolitu leku.

Warto zapamiętać
  • Hydroxyzinum Polfarmex należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce przez możliwie najkrótszy czas
  • U osób w podeszłym wieku maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg

Dawkowanie Hydroxyzinum Polfarmex musi być starannie dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, z uwzględnieniem wieku, masy ciała i stanu zdrowia. Szczególną ostrożność należy zachować u osób starszych i pacjentów z niewydolnością nerek.

Przeciwwskazania

Stosowanie Hydroxyzinum Polfarmex jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na hydroksyzynę lub którykolwiek składnik preparatu
  • Nadwrażliwość na cetyryzynę, inne pochodne piperazyny, aminofilinę lub etylenodiaminę
  • Porfiria
  • Wydłużenie odcinka QT (wrodzone lub nabyte)
  • Znane czynniki ryzyka wydłużenia odcinka QT, w tym:
    • Choroba układu krążenia
    • Znaczące zaburzenia elektrolitowe (hipokaliemia, hipomagnezemia)
    • Nagła śmierć sercowa w rodzinie
    • Znacząca bradykardia
  • Jednoczesne stosowanie leków wydłużających odcinek QT
  • Ciąża i karmienie piersią

Lek zawiera sacharozę, dlatego pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni go przyjmować.

Przeciwwskazania do stosowania Hydroxyzinum Polfarmex są liczne i obejmują zarówno czynniki związane z nadwrażliwością na składniki leku, jak i stany chorobowe zwiększające ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych, szczególnie ze strony układu sercowo-naczyniowego.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Hydroxyzinum Polfarmex należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

  • Pacjenci ze zwiększoną skłonnością do drgawek
  • Małe dzieci (większe ryzyko działań niepożądanych ze strony OUN)
  • Pacjenci z jaskrą, utrudnionym odpływem moczu, osłabioną perystaltyką przewodu pokarmowego, nużliwością mięśni lub otępieniem
  • Jednoczesne stosowanie leków działających depresyjnie na OUN lub o właściwościach przeciwcholinergicznych
  • Osoby w podeszłym wieku (zalecane zmniejszenie dawki)
  • Pacjenci z niewydolnością wątroby lub nerek (konieczne dostosowanie dawki)
  • Pacjenci z cukrzycą (uwaga na zawartość sacharozy w syropie)

Ryzyko wydłużenia odcinka QT: Stosowanie hydroksyzyny wiąże się z ryzykiem wydłużenia odcinka QT i zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes. Należy monitorować pacjentów pod kątem objawów arytmii i poinstruować ich o konieczności natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza w przypadku wystąpienia niepokojących objawów.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów: Hydroksyzyna może zaburzać zdolność reakcji i koncentracji. Należy poinformować pacjentów o konieczności zachowania ostrożności podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Warto zapamiętać
  • Hydroxyzinum Polfarmex może powodować wydłużenie odcinka QT i zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca
  • Lek może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Stosowanie Hydroxyzinum Polfarmex wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie pod kątem ryzyka kardiologicznego i neurologicznego. Konieczne jest indywidualne dostosowanie dawki i edukacja pacjenta w zakresie potencjalnych działań niepożądanych.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Hydroxyzinum Polfarmex może wchodzić w interakcje z wieloma lekami. Najważniejsze z nich to:

  • Leki działające depresyjnie na OUN - możliwe nasilenie działania sedacyjnego
  • Leki o działaniu przeciwcholinergicznym - możliwe nasilenie działań niepożądanych
  • Alkohol - nasila działanie hydroksyzyny
  • Betahistyna i inhibitory cholinoesterazy - hydroksyzyna działa antagonistycznie
  • Inhibitory MAO - należy unikać jednoczesnego stosowania
  • Adrenalina - hydroksyzyna osłabia jej działanie presyjne
  • Fenytoina - hydroksyzyna może osłabiać jej działanie przeciwdrgawkowe
  • Cymetydyna - zwiększa stężenie hydroksyzyny w surowicy
  • Leki metabolizowane przez CYP2D6 - możliwe interakcje przy dużych dawkach hydroksyzyny

Szczególnie istotne interakcje dotyczą leków wpływających na odstęp QT:

Jednoczesne stosowanie hydroksyzyny z lekami wydłużającymi odstęp QT (np. niektóre leki przeciwarytmiczne, przeciwhistaminowe, przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, przeciwmalaryczne, antybiotyki, leki przeciwgrzybicze) jest przeciwwskazane ze względu na zwiększone ryzyko zaburzeń rytmu serca.

Ze względu na liczne potencjalne interakcje, przed zastosowaniem Hydroxyzinum Polfarmex należy dokładnie przeanalizować wszystkie leki przyjmowane przez pacjenta. Szczególną uwagę należy zwrócić na leki mogące wpływać na odstęp QT.

Wpływ na ciążę i laktację

Hydroxyzinum Polfarmex jest przeciwwskazany w czasie ciąży i karmienia piersią:

  • Ciąża: Hydroksyzyna przenika przez barierę łożyskową i może mieć negatywny wpływ na płód. U noworodków matek przyjmujących lek w późnej ciąży obserwowano m.in. hipotonię, zaburzenia ruchowe, depresję OUN i zatrzymanie moczu.
  • Karmienie piersią: Cetyryzyna, główny metabolit hydroksyzyny, przenika do mleka matki. Obserwowano ciężkie działania niepożądane u karmionych piersią noworodków i niemowląt.

Stosowanie Hydroxyzinum Polfarmex jest bezwzględnie przeciwwskazane u kobiet w ciąży i karmiących piersią ze względu na potencjalne poważne zagrożenia dla płodu i noworodka.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane Hydroxyzinum Polfarmex to:

  • Senność (13,74%)
  • Ból głowy (1,63%)
  • Zmęczenie (1,36%)
  • Suchość w jamie ustnej (1,22%)

Inne istotne działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia psychiczne: pobudzenie, splątanie, dezorientacja, omamy
  • Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, bezsenność, drżenie, drgawki, dyskineza
  • Zaburzenia serca: tachykardia, wydłużenie odcinka QT, zaburzenia rytmu typu torsade de pointes
  • Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, zaparcia, wymioty
  • Zaburzenia skórne: świąd, wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy
  • Zaburzenia nerek i dróg moczowych: zatrzymanie moczu

Profil działań niepożądanych Hydroxyzinum Polfarmex jest szeroki i obejmuje zarówno łagodne objawy, jak i potencjalnie poważne zaburzenia ze strony różnych układów. Konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjenta, szczególnie pod kątem objawów kardiologicznych i neurologicznych.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Hydroxyzinum Polfarmex mogą wystąpić następujące objawy:

  • Nudności, wymioty
  • Tachykardia, gorączka
  • Senność, splątanie, omamy
  • Depresja oddechowa
  • Drgawki
  • Niedociśnienie tętnicze
  • Zaburzenia rytmu serca
  • Śpiączka i zapaść krążeniowo-oddechowa

Postępowanie w przypadku przedawkowania obejmuje:

  • Monitorowanie czynności życiowych, w tym ciągły zapis EKG
  • Zapewnienie drożności dróg oddechowych i odpowiedniej podaży tlenu
  • W razie potrzeby płukanie żołądka (z intubacją dotchawiczą)
  • Leczenie objawowe i podtrzymujące

Nie istnieje swoista odtrutka. W ciężkich przypadkach można rozważyć podanie fizostygminy, ale tylko w ściśle określonych sytuacjach.

Przedawkowanie Hydroxyzinum Polfarmex może prowadzić do poważnych powikłań, w tym zagrożenia życia. Kluczowe znaczenie ma szybka interwencja medyczna i ścisłe monitorowanie pacjenta.

Właściwości farmakologiczne

Hydroxyzinum Polfarmex zawiera jako substancję czynną chlorowodorek hydroksyzyny. Mechanizm działania leku polega na hamowaniu aktywności niektórych głównych obszarów podkorowych ośrodkowego układu nerwowego, bez hamowania czynności kory mózgu.

Działanie Hydroxyzinum Polfarmex jest złożone i nie do końca poznane, co wymaga ostrożności w jego stosowaniu i monitorowaniu efektów terapeutycznych.

Skład

1 ml syropu Hydroxyzinum Polfarmex zawiera 2 mg chlorowodorku hydroksyzyny.

Znajomość stężenia substancji czynnej w preparacie jest kluczowa dla prawidłowego dawkowania leku, szczególnie u dzieci i pacjentów wymagających indywidualnego dostosowania dawki.



Wskazania

Objawowe leczenie lęku u dorosłych. Objawowe leczenie świądu. Premedykacja przed zabiegami chirurgicznymi.

Produkt leczniczy należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce. Czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy. U dorosłych i dzieci o mc. powyżej 40 kg: maks. dawka dobowa wynosi 100 mg. U osób w podeszłym wieku: maks. dawka dobowa wynosi 50 mg. U dzieci o mc. do 40 kg: maks. dawka dobowa wynosi 2 mg/kg mc./dobę. Dorośli. W objawowym leczeniu lęku: 50 mg/dobę w 2 lub 3 dawkach podzielonych. W ciężkich przypadkach można stosować dawki do 100 mg/dobę. W objawowym leczeniu świądu: leczenie należy rozpocząć od dawki 25 mg przed snem, kontynuować terapię zwiększając w razie konieczności dawkę, podając po 25 mg, 3-4x/dobę. W premedykacji przed zabiegami chirurgicznymi: 50-100 mg w pojedynczej dawce doustnie. Dzieci w wieku od 12 m-cy. U dzieci o mc. do 40 kg: maks. dawka dobowa wynosi 2 mg/kg mc./dobę. U dzieci o mc. powyżej 40 kg: maks. dawka dobowa wynosi 100 mg. W objawowym leczeniu świądu: od 12 m-cy: 1 mg/kg mc./dobę do 2 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych. W premedykacji przed zabiegami chirurgicznymi: 0,6 mg/kg mc. w pojedynczej dawce. W opakowaniu syropu znajduje się miarka dozująca z podziałką ułatwiająca dawkowanie. Dawkowanie należy dostosowywać indywidualnie, w zalecanym zakresie dawek, w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Osoby w wieku podeszłym. U osób w podeszłym wieku zaleca się rozpoczęcie leczenia od połowy zalecanej dawki. Maks. dawka dobowa wynosi 50 mg. Osoby w wieku podeszłym. U osób w podeszłym wieku zaleca się rozpoczęcie leczenia od połowy zalecanej dawki. Maks. dawka dobowa wynosi 50 mg. Pacjenci z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek. U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek, ze względu na zmniejszone wydalanie metabolitu produktu leczniczego, cetyryzyny, należy zmniejszyć stosowane dawki.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, cetyryzynę, inne pochodne piperazyny, aminofilinę lub etylenodiaminę. Pacjenci z porfirią. Pacjenci z wydłużeniem odcinka QT w wywiadzie. Kobiety w ciąży i podczas karmienia piersią. Pacjenci ze znanym nabytym lub wrodzonym wydłużeniem odstępu QT. Pacjenci ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, w tym ze stwierdzoną chorobą układu krążenia, znaczącymi zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemia, hipomagnezemia), nagłą śmiercią sercową w rodzinie, znaczącą bradykardią, stosujący jednocześnie leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT i/lub wywołują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes. Produkt leczniczy zawiera 0,77 g sacharozy w 1 ml. Z tego powodu pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego.

Należy zachować ostrożność przy podawaniu produktu pacjentom ze zwiększoną skłonnością do drgawek. Małe dzieci są bardziej narażone na wystąpienie działań niepożądanych ze strony OUN. U dzieci występowanie drgawek zgłaszano częściej niż u dorosłych. Ze względu na potencjalne działanie przeciwcholinergiczne, należy zachować ostrożność podczas stosowania hydroksyzyny u pacjentów z jaskrą, u pacjentów z utrudnionym odpływem moczu z pęcherza moczowego, osłabioną perystaltyką przewodu pokarmowego, nużliwością mięśni oraz otępieniem. Może być konieczne dostosowanie dawkowania, jeśli hydroksyzyna jest stosowana jednocześnie z innymi lekami działającymi depresyjnie na OUN lub z lekami o właściwościach przeciwcholinergicznych. Należy unikać jednoczesnego picia alkoholu podczas stosowania hydroksyzyny. U osób w podeszłym wieku, w związku z wydłużonym działaniem hydroksyzyny, zaleca się rozpoczęcie leczenia od połowy zalecanej dawki. U pacjentów z niewydolnością wątroby i u osób z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek należy zmniejszyć stosowane dawki. U pacjentów z cukrzycą, przy stosowaniu syropu w dawkach większych niż 6,5 ml, należy wziąć pod uwagę sacharozę znajdującą się w jego składzie. Sacharoza jest szkodliwa dla zębów. Stosowanie hydroksyzyny było związane z wydłużeniem odstępu QT w elektrokardiogramie. W okresie po wprowadzeniu do obrotu, u pacjentów przyjmujących hydroksyzynę zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT oraz zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes. U większości tych pacjentów występowały inne czynniki ryzyka, takie jak zaburzenia elektrolitowe oraz jednoczesne stosowanie innych leków, które mogły przyczynić się do wystąpienia tych zdarzeń. Hydroksyzynę należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce. Czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy. Leczenie hydroksyzyną należy przerwać, jeśli wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe, które mogą być związane z zaburzeniami rytmu serca. Pacjenci powinni natychmiast zgłosić się do lekarza. Należy poinstruować pacjentów, by niezwłocznie zgłaszali wszelkie objawy związane z sercem. Nie zaleca się stosowania hydroksyzyny u pacjentów w podeszłym wieku, ze względu na zmniejszoną eliminację hydroksyzyny w tej grupie pacjentów, w porównaniu do pacjentów dorosłych, oraz ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (np. działanie przeciwcholinergiczne). Produkt leczniczy zawiera niewielkie ilości etanolu (alkoholu), mniej niż 100 mg w 20 ml syropu. Hydroksyzyna może zaburzać zdolność reakcji i koncentracji. Należy o tym poinformować pacjentów i przestrzec ich przed prowadzeniem pojazdów oraz obsługiwaniem maszyn. Należy unikać jednoczesnego stosowania hydroksyzyny z alkoholem lub lekami uspokajającymi, gdyż nasila to ich działanie.

Podczas jednoczesnego stosowania hydroksyzyny z lekami działającymi depresyjnie na OUN lub z lekami o działaniu przeciwcholinergicznym należy rozważyć możliwość nasilenia działania. Dawkowanie należy dostosować indywidualnie. Również alkohol nasila działanie hydroksyzyny. Hydroksyzyna działa antagonistycznie do betahistyny oraz inhibitorów cholinoesterazy. Leczenie należy przerwać na co najmniej 5 dni przed przeprowadzeniem testów na alergię lub testu prowokacji oskrzelowej z metacholiną, aby uniknąć wpływu na wyniki tych badań. Należy unikać jednoczesnego podawania hydroksyzyny z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO). Hydroksyzyna osłabia działanie adrenaliny zwiększające ciśnienie krwi. U szczurów hydroksyzyna zmniejszała działanie przeciwdrgawkowe fenytoiny. Wykazano, że cymetydyna w dawce 600 mg podawanej 2x/dobę zwiększa stężenie hydroksyzyny w surowicy o 36% oraz zmniejsza stężenie jej metabolitu, cetyryzyny, o 20%. Hydroksyzyna jest inhibitorem CYP2D6 i może w dużych dawkach powodować interakcje z substratami enzymu CYP2D6. Jednoczesne podawanie hydroksyzyny z produktami leczniczymi mogącymi wywołać zaburzenia rytmu serca może zwiększać ryzyko wydłużenia odcinka QT lub wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes. Jednoczesne stosowanie hydroksyzyny z lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT i/lub wywołują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, np. z lekami przeciwarytmicznymi klasy IA (np. chinidyna, dyzopiramid), klasy III (np. amiodaron, sotalol), niektórymi lekami przeciwhistaminowymi, niektórymi lekami przeciwpsychotycznymi (np. haloperydol), niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi (np. cytalopram, escytalopram), niektórymi lekami przeciwmalarycznymi (np. meflochina), niektórymi antybiotykami (np. erytromycyna, lewofloksacyna, moksyfloksacyna), niektórymi lekami przeciwgrzybiczymi (np. pentamidyna), niektórymi lekami stosowanymi w chorobach układu pokarmowego (np. prukalopryd), niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu raka (np. toremifen, wandetanib), metadonem, zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu serca. Z tego względu jednoczesne stosowanie tych leków jest przeciwwskazane. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z lekami wywołującymi bradykardię i hipokaliemię. Hydroksyzyna jest metabolizowana przez dehydrogenazę alkoholową oraz CYP3A4/5. Podczas jednoczesnego stosowania leków, o których wiadomo, że są silnymi inhibitorami tych enzymów, można spodziewać się zwiększenia stężenia hydroksyzyny we krwi.

Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję. Hydroksyzyna przenika przez barierę łożyskową, osiągając wyższe stężenie w organizmie płodu niż u matki. Do chwili obecnej nie ma istotnych danych epidemiologicznych dotyczących stosowania hydroksyzyny podczas ciąży. U noworodków, których matki otrzymywały hydroksyzynę w późnej ciąży i/lub podczas porodu, odnotowano następujące zdarzenia bezpośrednio lub kilka godzin po urodzeniu: hipotonię, zaburzenia ruchowe, w tym zaburzenia pozapiramidowe, ruchy kloniczne, depresję OUN, niedotlenienie noworodka lub zatrzymanie moczu. Dlatego hydroksyzyna jest przeciwwskazana w czasie ciąży. Cetyryzyna, główny metabolit hydroksyzyny, przenika do mleka kobiecego. Nie przeprowadzono standardowych badań dotyczących przenikania, jednak obserwowano ciężkie działania niepożądane u noworodków i niemowląt karmionych piersią przez matki przyjmujące hydroksyzynę. Dlatego hydroksyzyna jest przeciwwskazana podczas laktacji. Karmienie piersią należy przerwać, jeżeli konieczne jest leczenie hydroksyzyną.

Działania niepożądane są związane przede wszystkim z depresyjnym lub paradoksalnym działaniem pobudzającym OUN, z działaniem przeciwcholinergicznym lub z reakcjami nadwrażliwości. Dane pochodzące z badań klinicznych. Hydroksyzyna - podanie doustne. Działania niepożądane, które wystąpiły u co najmniej 1% pacjentów, zgłoszone w badaniach klinicznych nad hydroksyzyną kontrolowanych placebo. W badaniach uczestniczyło 735 pacjentów przyjmujących hydroksyzynę w dawce 50 mg/dobę oraz 630 osób przyjmujących placebo. Po zastosowaniu hydroksyzyny: senność 13,74%, ból głowy 1,63%, zmęczenie 1,36%, suchość w jamie ustnej 1,22%; po zastosowaniu placebo: senność 2,70%, ból głowy 1,90%, zmęczenie 0,63%, suchość w jamie ustnej 0,63%. Dane z okresu po wprowadzaniu do obrotu. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje nadwrażliwości; (bardzo rzadko) wstrząs anafilaktyczny. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) pobudzenie, splątanie; (rzadko) dezorientacja, omamy. Zaburzenia układu nerwowego: (często) sedacja; (niezbyt często) zawroty głowy, bezsenność, drżenie; (rzadko) drgawki, dyskineza. Zaburzenia oka: (rzadko) zaburzenia akomodacji, niewyraźne widzenie. Zaburzenia serca: (rzadko) tachykardia; (nieznana) wydłużenie odcinka QT w elektrokardiogramie, komorowe zaburzenia rytmu serca (np.torsade de pointes), wydłużenie odstępu QT. Zaburzenia naczyniowe: (rzadko) niedociśnienie tętnicze. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo rzadko) skurcz oskrzeli. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) nudności; (rzadko) zaparcie, wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) świąd, wysypka rumieniowa, wysypka grudkowo-plamkowa, pokrzywka, zapalenie skóry; (bardzo rzadko) obrzęk naczynioworuchowy, wzmożona potliwość, utrwalona wysypka polekowa, ostra uogólniona osutka krostkowa, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) zatrzymanie moczu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie; (niezbyt często) złe samopoczucie, gorączka. Badania diagnostyczne: (rzadko) nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby. Zaobserwowano następujące działania niepożądane związane z cetyryzyną, głównym metabolitem hydroksyzyny, które mogą wystąpić również po podaniu hydroksyzyny: małopłytkowość, agresywność, depresja, tiki, dystonia, parestezja, napady przymusowego patrzenia z rotacją gałek ocznych, biegunka, trudności w oddawaniu moczu, mimowolne oddawanie moczu, astenia, obrzęk, zwiększenie masy ciała.

Objawy obserwowane po znacznym przedawkowaniu wiążą się głównie z nadmiernym działaniem przeciwcholinergicznym, depresją lub paradoksalnym pobudzeniem OUN. Należą do nich nudności, wymioty, tachykardia, gorączka, senność, zaburzenia odruchu źrenicznego, drżenie, splątanie lub omamy, a następnie może wystąpić obniżony poziom świadomości, depresja oddechowa, drgawki, niedociśnienie tętnicze lub zaburzenia rytmu serca oraz pogłębiająca się śpiączka i zapaść krążeniowo-oddechowa. W razie znaczącego przedawkowania konieczne jest ścisłe kontrolowanie drożności dróg oddechowych, oddychania i krążenia poprzez ciągły zapis EKG oraz zapewnienie odpowiedniej podaży tlenu. Monitorowanie akcji serca i ciśnienia tętniczego krwi należy kontynuować przez 24 h, do ustąpienia objawów przedawkowania. U pacjentów z zaburzeniami świadomości należy ustalić, czy nie przyjmowali jednocześnie innych leków lub alkoholu oraz podać im tlen, nalokson, glukozę i tiaminę, jeśli zaistnieje taka konieczność. Jeśli konieczne jest podanie środka obkurczającego naczynia, należy zastosować noradrenalinę lub metaraminol. Nie należy stosować adrenaliny. U osób z objawami przedawkowania oraz u których mogą wystąpić objawy zaburzeń świadomości, śpiączka lub drgawki, nie należy stosować produktów wymiotnicy ze względu na niebezpieczeństwo rozwoju zachłystowego zapalenia płuc. Jeżeli przyjęta została klinicznie znacząca ilość produktu, można wykonać płukanie żołądka z uprzednią intubacją dotchawiczą. Istnieje niewiele danych potwierdzających działanie zastosowanego węgla aktywnego. Wątpliwe jest, by hemodializa lub hemoperfuzja miały jakiekolwiek istotne znaczenie. Nie istnieje swoista odtrutka. Dane literaturowe wskazują, że w przypadku silnego, zagrażającego życiu działania przeciwcholinergicznego opornego na stosowanie innych leków, skuteczne może być podanie fizostygminy w dawce terapeutycznej. Nie należy stosować fizostygminy wyłącznie w celu niedopuszczenia do zapadnięcia pacjenta w sen. Jeśli doszło do jednoczesnego zażycia trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, stosowanie fizostygminy może wywołać drgawki i oporne na leczenie zatrzymanie akcji serca. Należy również unikać fizostygminy u pacjentów z zaburzeniami przewodzenia sercowego.

Chlorowodorek hydroksyzyny nie hamuje czynności kory mózgu. Jego działanie może polegać na hamowaniu aktywności niektórych głównych obszarów podkorowych OUN.

1 ml syropu zawiera 2 mg hydroksyzyny chlorowodorku.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.

Substancja czynna zawarta w lekach, które mogą być ordynowane przez pielęgniarki i położne, o których mowa w art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęniarki i położnej, oraz na które pielęgniarki i położne mają prawo wystawiać recepty.