Hydrochlorothiazidum POLPHARMA - charakterystyka produktu leczniczego

Hydrochlorotiazyd jest wskazany w leczeniu następujących stanów:

• Obrzęki o różnej etiologii:
  • W zastoinowej niewydolności serca
  • W marskości wątroby
  • W zaburzeniach czynności nerek (np. zespół nerczycowy, ostre kłębuszkowe zapalenie nerek)
• Nadciśnienie tętnicze - zwykle w skojarzeniu z innymi lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas lub innymi lekami hipotensyjnymi

Hydrochlorotiazyd wykazuje działanie moczopędne i hipotensyjne, co czyni go skutecznym w leczeniu obrzęków oraz nadciśnienia tętniczego. Jego zastosowanie w terapii skojarzonej pozwala na osiągnięcie lepszej kontroli ciśnienia tętniczego.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie hydrochlorotiazydu należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta, biorąc pod uwagę ciężkość choroby oraz reakcję na leczenie. Zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki.

Dawkowanie u dorosłych w zależności od wskazania. U niektórych pacjentów efekt hipotensyjny może wystąpić już po dawce 12,5 mg.

Nie zaleca się stosowania hydrochlorotiazydu u niemowląt i dzieci. U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) dawkę należy dostosować do czynności nerek i odpowiedzi klinicznej.

Hydrochlorotiazyd nasila działanie innych leków hipotensyjnych, dlatego podczas terapii skojarzonej może być konieczne zmniejszenie dawki jednego z leków, aby uniknąć nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego.

Przeciwwskazania

Stosowanie hydrochlorotiazydu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na substancję czynną, inne sulfonamidy lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Bezmocz
• Ciężka niewydolność nerek lub wątroby
• Choroba Addisona
• Hiperkalcemia
• Jednoczesne stosowanie preparatów litu

Przed rozpoczęciem terapii hydrochlorotiazydem należy wykluczyć powyższe przeciwwskazania, aby zapewnić bezpieczeństwo leczenia.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania hydrochlorotiazydu należy zachować szczególną ostrożność i monitorować pacjentów w następujących sytuacjach:

• Zaburzenia równowagi elektrolitowej - ryzyko hiponatremii, alkalozy hipochloremicznej, hipokaliemii i hipomagnezemii
• Pacjenci z zastoinową niewydolnością krążenia i schorzeniami wątroby - zwiększone ryzyko hiponatremii
• Pacjenci z alergią lub astmą oskrzelową w wywiadzie - możliwość wystąpienia reakcji nadwrażliwości
• Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek - lek jest nieskuteczny przy klirensie kreatyniny <30 ml/min
• Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby - ryzyko śpiączki wątrobowej
• Pacjenci z cukrzycą lub skłonnością do hiperurykemii
• Pacjenci z toczniem rumieniowatym układowym - możliwość zaostrzenia objawów

Należy regularnie monitorować stężenia elektrolitów, glukozy, kwasu moczowego oraz czynność nerek i wątroby u pacjentów przyjmujących hydrochlorotiazyd. Szczególną uwagę należy zwrócić na ryzyko zaburzeń elektrolitowych, które mogą prowadzić do poważnych powikłań.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Hydrochlorotiazyd wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, które mogą mieć istotne znaczenie kliniczne:

• Kortykosteroidy, kortykotropina, amfoterycyna B - nasilenie hipokaliemii
• Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe - może być konieczna modyfikacja dawkowania
• Barbiturany, opioidy, alkohol - nasilenie niedociśnienia ortostatycznego
• Glikozydy naparstnicy - zwiększona toksyczność w przypadku hipokaliemii
• Sole litu - zwiększona toksyczność litu, konieczna redukcja dawki o 50%
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne - zwiększone ryzyko niewydolności nerek, osłabienie działania moczopędnego i hipotensyjnego
• Leki przeciwnadciśnieniowe - nasilenie działania hipotensyjnego
• Cholestyramina, kolestypol - zmniejszone wchłanianie hydrochlorotiazydu

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu wymienionych leków i w razie potrzeby dostosować dawkowanie. Szczególną uwagę należy zwrócić na interakcje zwiększające ryzyko zaburzeń elektrolitowych i niewydolności nerek.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie hydrochlorotiazydu w ciąży, zwłaszcza w I trymestrze, powinno być ograniczone ze względu na ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa. W II i III trymestrze lek może zaburzać perfuzję łożyskowo-płodową oraz powodować żółtaczkę, zaburzenia elektrolitowe i małopłytkowość u płodu i noworodka.

Hydrochlorotiazyd nie powinien być stosowany w obrzęku ciążowym, nadciśnieniu ciążowym i stanie przedrzucawkowym ze względu na ryzyko zmniejszenia objętości osocza i hipoperfuzji łożyska. Lek może być rozważony w leczeniu nadciśnienia samoistnego u ciężarnych tylko w wyjątkowych sytuacjach, gdy inne metody leczenia są nieskuteczne.

Hydrochlorotiazyd przenika do mleka matki w niewielkich ilościach. Stosowanie leku w okresie karmienia piersią nie jest zalecane, gdyż może hamować laktację. Jeśli stosowanie jest konieczne, należy używać najmniejszych skutecznych dawek.

Działania niepożądane

Podczas stosowania hydrochlorotiazydu mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• Zaburzenia krwi: leukopenia, agranulocytoza, małopłytkowość, niedokrwistość aplastyczna i hemolityczna
• Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości, w tym pokrzywka, wysypka, zapalenie naczyń
• Zaburzenia metaboliczne: hiperglikemia, hiperurykemia, zaburzenia elektrolitowe
• Zaburzenia neurologiczne: zawroty głowy, bóle głowy, parestezje
• Zaburzenia oka: przemijające zaburzenia widzenia
• Zaburzenia sercowo-naczyniowe: niedociśnienie ortostatyczne
• Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, zapalenie trzustki
• Zaburzenia wątroby: żółtaczka
• Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: skurcze mięśni
• Zaburzenia nerek: zaburzenia czynności nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek
• Zaburzenia układu rozrodczego: impotencja
• Nowotwory skóry: zwiększone ryzyko nieczerniakowych nowotworów złośliwych skóry

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku, szczególnie gdy objawy są umiarkowane lub ciężkie. Szczególną uwagę należy zwrócić na ryzyko zaburzeń elektrolitowych i ich konsekwencje.

Przedawkowanie

Przedawkowanie hydrochlorotiazydu może prowadzić do poważnych zaburzeń wodno-elektrolitowych, w tym:

• Odwodnienie
• Hipokaliemia
• Hiponatremia
• Alkaloza metaboliczna
• Niedociśnienie
• Tachykardia
• Zaburzenia świadomości
• Skurcze mięśni
• Oliguria lub anuria

W przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące. Kluczowe jest wyrównanie zaburzeń wodno-elektrolitowych, w tym podaż płynów i elektrolitów. Nie ma swoistej odtrutki dla hydrochlorotiazydu. Pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą medyczną do czasu ustabilizowania stanu klinicznego.

Mechanizm działania

Hydrochlorotiazyd jest diuretykiem tiazydowym o średnio silnym działaniu. Jego mechanizm działania opiera się na:

• Hamowaniu zwrotnego wchłaniania sodu w kanalikach dystalnych nefronu, co prowadzi do zwiększonej natriurezy i diurezy
• Zwiększeniu wydalania potasu na skutek zahamowania wymiany jonów sodu i potasu w kanalikach dystalnych
• Zmniejszeniu wydalania wapnia z moczem
• Zwiększeniu wydalania magnezu, co może prowadzić do hipomagnezemii
• Hamowaniu wydalania kwasu moczowego, co może powodować hiperurykemię

Działanie hipotensyjne hydrochlorotiazydu wynika nie tylko ze zmniejszenia objętości płynów pozakomórkowych, ale także z bezpośredniego wpływu na naczynia krwionośne i zmniejszenia oporu obwodowego. Lek zmniejsza wrażliwość naczyń na endogenne katecholaminy poprzez zmniejszenie stężenia sodu w ich ścianach.

Długotrwałe stosowanie hydrochlorotiazydu może prowadzić do łagodnej alkalozy metabolicznej z hipokaliemią i hipochloremią. Lek może również wpływać na metabolizm glukozy i lipidów, co należy uwzględnić w terapii pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniami lipidowymi.

Skład produktu

Hydrochlorothiazidum POLPHARMA dostępny jest w tabletkach zawierających:

• 12,5 mg hydrochlorotiazydu
• 25 mg hydrochlorotiazydu

Produkt zawiera również substancje pomocnicze, w tym laktozę. Pacjenci z nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego leku.