Human Hemin Orphan Europe

Wyszukaj produkt

Hematin

inf. [konc. do przyg. roztw.]

25 mg/ml

4 amp. 10 ml

Iniekcje

100%

13494,60

Argininian hemu w leczeniu ostrych napadów porfirii wątrobowej

Argininian hemu jest wskazany w leczeniu ostrych napadów porfirii wątrobowej, obejmujących ostrą porfirię przerywaną, porfirię variegata oraz dziedziczną koproporfirię. Schorzenia te charakteryzują się zaburzeniem biosyntezy hemu, prowadzącym do niedoboru hemu oraz toksycznego nagromadzenia jego prekursorów.

Mechanizm działania

Podanie argininianu hemu prowadzi do zahamowania aktywności syntazy kwasu delta-aminolewulinowego (kluczowego enzymu w syntezie porfiryn) na zasadzie sprzężenia zwrotnego. Skutkuje to zmniejszeniem wytwarzania porfiryn i toksycznych prekursorów hemu. Argininian hemu przyczynia się do przywrócenia prawidłowych stężeń hemoprotein i barwników oddechowych, korygując zaburzenia biologiczne obserwowane u pacjentów z porfirią.

Biodostępność argininianu hemu jest porównywalna z biodostępnością methemoglobiny - naturalnego białka transportującego hem. Jego działanie obserwuje się zarówno w fazie remisji, jak i podczas ostrego napadu. Infuzje argininianu hemu korygują wydalanie z moczem kwasu delta-aminolewulinowego i porfobilinogenu - głównych prekursorów, których nagromadzenie jest charakterystyczne dla porfirii wątrobowej.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów	Dawkowanie	Czas trwania terapii
Dorośli	3 mg/kg masy ciała raz dziennie	4 dni
Osoby starsze	Nie wymaga dostosowania dawki	4 dni
Dzieci i młodzież	Do 3 mg/kg masy ciała raz dziennie	4 dni

Dawka nie powinna przekraczać 250 mg (1 ampułka) dziennie.

Argininian hemu należy podawać w infuzji dożylnej po rozcieńczeniu w 100 ml 0,9% roztworu chlorku sodu. Infuzję należy prowadzić przez co najmniej 30 minut do dużej żyły przedramienia lub żyły centralnej, używając filtra osadzonego w linii infuzyjnej. Po zakończeniu infuzji konieczne jest przepłukanie żyły 100 ml 0,9% NaCl.

W wyjątkowych przypadkach, gdy odpowiedź na pierwsze leczenie jest niewystarczająca, cykl można powtórzyć pod ścisłą kontrolą parametrów biochemicznych.

Warto zapamiętać

Argininian hemu jest skuteczny w leczeniu ostrych napadów porfirii wątrobowej
Szybkie rozpoczęcie terapii zwiększa skuteczność leczenia

Przeciwwskazania i środki ostrożności

Przeciwwskazaniem do stosowania argininianu hemu jest nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest potwierdzenie napadu porfirii wątrobowej na podstawie kryteriów klinicznych i biologicznych.

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z chorobami wątroby, uzależnieniem od alkoholu, padaczką, urazem lub chorobą mózgu, a także u kobiet w ciąży i dzieci, ze względu na zawartość etanolu w preparacie (1 g w ampułce 10 ml).

Ważne jest monitorowanie pacjenta pod kątem objawów sercowo-naczyniowych i neurologicznych, które często towarzyszą napadom porfirii. Należy również ostrzec pacjenta o ryzyku pogorszenia lub wyzwolenia napadów w przypadku głodówki lub zażywania niektórych leków (szczególnie estrogenów, barbituranów i steroidów).

Interakcje

Podczas leczenia arginianem hemu wzrasta aktywność enzymatyczna enzymów P-450. Może to prowadzić do nasilenia przemian metabolicznych równolegle podawanych leków (takich jak estrogeny, barbiturany i steroidy) metabolizowanych przez enzymy związane z cytochromem P-450, co skutkuje mniejszą ekspozycją układową na te leki.

Ciąża i laktacja

Ze względu na ograniczoną ilość danych, nie zaleca się stosowania argininianu hemu w okresie ciąży i karmienia piersią, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Dotychczas nie stwierdzono negatywnych skutków podawania leku u noworodków, których matki były leczone w okresie ciąży. Brak danych dotyczących przenikania leku do mleka kobiecego.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane to reakcje w miejscu podania infuzji, szczególnie gdy infuzja jest prowadzona do zbyt małych żył. Inne możliwe działania niepożądane obejmują:

Reakcje nadwrażliwości (rzadko)
Niedostateczny dostęp do żyły (bardzo często)
Zapalenie żyły w miejscu infuzji, ból i obrzęk w miejscu infuzji (często)
Gorączka (rzadko)
Zwiększenie stężenia ferrytyny w surowicy krwi (niezbyt często)
Ból głowy (częstość nieznana)

Długotrwałe stosowanie argininianu hemu może prowadzić do nadmiernego nagromadzenia żelaza w organizmie.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania argininianu hemu mogą wystąpić: niewydolność wątroby, hiperbilirubinemia, niedokrwistość, uogólniona skaza krwotoczna oraz zaburzenia hemostazy. Konieczne jest staranne monitorowanie parametrów krzepnięcia krwi, czynności wątroby, nerek i trzustki oraz układu sercowo-naczyniowego.

W leczeniu przedawkowania należy zastosować infuzję albuminy w celu związania potencjalnie reaktywnej heminy krążącej w stanie niezwiązanym w krwiobiegu. Podanie węgla leczniczego może przerwać recyrkulację hemu z jelit do wątroby. W celu usunięcia glikolu propylenowego może być konieczne wykonanie hemodializy.

Podsumowanie

Argininian hemu jest skutecznym lekiem w terapii ostrych napadów porfirii wątrobowej. Jego stosowanie wymaga jednak ścisłego monitorowania pacjenta i przestrzegania zaleceń dotyczących dawkowania i sposobu podawania. Wczesne rozpoczęcie leczenia zwiększa skuteczność terapii i przyczynia się do szybszego ustąpienia objawów napadu porfirii.

Wskazania

Leczenie ostrych napadów porfirii wątrobowej (ostra porfiria przerywana, porfiria variegata, dziedziczna koproporfiria).

Dawkowanie

Zalecana dawka dzienna wynosi 3 mg/kg mc raz dziennie przez 4 dni, po przygotowaniu roztworu w szklanej butelce przez rozcieńczenie w 100 ml 0,9% chlorku sodu, podawanego w infuzji dożylnej przez co najmniej 30 minut do dużej żyły przedramienia lub żyły centralnej przez filtr osadzony w linii infuzyjnej. Dawka nie powinna przekraczać 250 mg (1 amp.) dziennie. Wyjątkowo, cykl leczenia można powtórzyć pod ścisłą kontrolą parametrów biochemicznych w przypadku uzyskania niedostatecznej odpowiedzi w przebiegu pierwszego leczenia. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie jest wymagane dostosowanie dawki. Dzieci i młodzież. Napady porfirii występują rzadko, a ograniczone doświadczenia dotyczące tyrozynemii wskazują, że bezpieczne jest stosowanie dawki nieprzekraczającej 3 mg/kg mc. przez 4 dni. podawanej z przestrzeganiem tych samych środków ostrożności jak u pacjentów dorosłych.

Uwagi

Infuzję podawaną do dużej żyły przedramienia lub do żyły centralnej należy wykonać w ciągu co najmniej 30 minut. Po zakończeniu infuzji wymagane jest przepłukanie żyły objętością 100 ml 0,9% NaCI. Zaleca się początkowe przepłukanie żyły z użyciem 3-4 jednorazowych wstrzyknięć po 10 ml 0,9% NaCI, po czym pozostałą objętość roztworu fizjologicznego można podać w infuzji w ciągu 10-15 minut. Instrukcje dotyczące przygotowania roztworu, patrz ChPL.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest potwierdzenie napadu porfirii wątrobowej na podstawie szeregu kryteriów klinicznych i biologicznych: znaczące z klinicznego punktu widzenia historie chorób pacjenta lub jego rodziny; wyraźne objawy kliniczne; ilościowe oznaczenie zawartości kwasu delta-aminolewulinowego i porfobilinogenu w moczu (preferencyjnie w stosunku do klasycznych testów WATSON-SCHWARZ lub HOESCH, które są uważane za mniej pewne). Im szybciej od chwili początku napadu rozpoczęte zostanie leczenie lekiem rym większa skuteczność działania leku. W wyniku podawania leku w infuzji, ból brzucha i inne objawy żołądkowo-jelitowe ustępują na ogól w ciągu 2-4 dni. Mniejszy jest wpływ leczenia na powikłania neurologiczne (porażenie i zaburzenia psychiczne). Ponieważ napadom porfirii często towarzyszą różne objawy sercowo-naczyniowe i neurologiczne, konieczne jest zapewnienie odpowiedniego monitoringu pacjenta. Ważne jest także ostrzeżenie pacjenta o ryzyku pogorszenia lub wyzwolenia napadów w przypadku głodówki lub zażywania pewnych leków (szczególnie estrogenów, barbituranów i steroidów), bowiem przez podwyższenie zapotrzebowania wątroby na hem są one zdolne do pośredniego indukowania aktywności syntazy kwasu delta-aminolewulinowego (syntazy ALA). Ponieważ rozcieńczony roztwór jest hipertoniczny, należy go podawać bardzo powoli wyłącznie w infuzji dożylnej. Aby zapobiec podrażnieniu żył, infuzję należy podawać w ciągu co najmniej 30 minut do dużej żyły przedramienia lub żyły centralnej. Znane są doniesienia o wystąpieniu zmian w żyłach obwodowych przy powtarzanych infuzjach, co może uniemożliwić wykorzystanie tych żył przy podawaniu kolejnych infuzji i konieczność wykorzystania żyły centralnej. Z tego względu zaleca się przepłukanie żyły objętością 100 ml 0,9% NaCl po zakończeniu infuzji. Znane są doniesienia o zwiększonych stężeniach ferrytyny w surowicy krwi po powtarzanych infuzjach. Z tego względu zaleca się oznaczanie stężenia ferrytyny w surowicy w regularnych odstępach czasu w celu kontroli procesu gromadzenie żelaza w organizmie. W razie potrzeby powinny być zastosowane inne środki kontrolne lub lecznicze. Ciemna barwa leku może nadawać osoczu krwi nienaturalne zabarwienie. Standardowe działania mające na celu zabezpieczenie przed zakażeniami, wynikającymi ze stosowania produktów otrzymanych z ludzkiej krwi lub osocza polegają na odpowiednim doborze dawców, badaniu każdej zebranej donacji pod względem specyficznych markerów zakażeń oraz ścisłym przestrzeganiu kolejnych etapów procesu wytwarzania, mającymi na celu inaktywację lub usunięcie wirusów. Pomimo tego, nie można wykluczyć ryzyka przekazania czynników zakaźnych, jeśli podawane produkty lecznicze przygotowane są z osocza i ludzkiej krwi. Dotyczy to również nieznanych lub nowo pojawiających się wirusów i innych patogenów; zastosowane metody uważa się za skuteczne dla wirusów otoczkowych, takich jak: HIV. HBV i HCV. Szczególnie zaleca się, aby za każdym razem kiedy podaje się produkt pacjentowi, została zarejestrowana nazwa i numer serii preparatu, w celu późniejszego zidentyfikowania preparatu podanego danemu pacjentowi. Preparat zawiera 1 g etanolu (96%) w ampułce 10 ml. Może to szkodzić osobom, u których stwierdzono chorobę wątroby, uzależnienie od alkoholu, padaczkę, uraz lub chorobę mózgu, a także kobietom ciężarnym i dzieciom. Zawartość etanolu w leku może zmieniać lub potęgować działanie innych leków. Leku nie należy stosować do leczenia zapobiegawczego, ponieważ dostępne na ten temat dane są zbyt ograniczone, a długookresowe podawanie leku w systematycznych infuzjach niesie ryzyko nadmiernego nagromadzenia żelaza w organizmie. Oprócz leczenia produktem i zastosowania innych niezbędnych środków, takich jak wykluczenie czynników wyzwalających, zalecane jest zapewnienie diety bogatej w węglowodany.

Interakcje

W czasie leczenia produktem wzrasta aktywność enzymatyczna enzymów P-450. Przemiany metaboliczne równolegle podawanych leków (takich jak estrogeny, barbiturany i steroidy) metabolizowanych przez enzymy związane z cytochromem P-450 mogą ulec nasileniu podczas podawania leku, prowadząc do mniejszej ekspozycji układowej.

Ciąża i laktacja

Wobec braku specyficznych danych doświadczalnych i klinicznych, zagrożenia w okresie ciąży nie zostały ustalone. Jednak jak dotąd u noworodków, których matki były leczone lekiem w okresie ciąży, nie stwierdzono żadnych ujemnych skutków podawania leku u matki. Nie zostały przeprowadzone badania wpływu leku u kobiet w okresie karmienia piersią. Ponieważ jednak liczne substancje przenikają do mleka kobiecego, właściwe jest zachowanie ostrożności przy podawaniu leku w okresie karmienia noworodka piersią. Ze względu na ograniczoną ilość danych nie zaleca się stosowania leku w okresie ciąży i karmienia piersią, o ile nie jest to niezbędnie konieczne.

Działania niepożądane

Najczęściej stwierdzane działania niepożądane to reakcje w miejscu podania infuzji występujące w szczególności, gdy infuzja jest prowadzona do zbyt małych żył. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcja anafilaktoidalna, nadwrażliwość (taka jak zapalenie polekowe skóry i obrzęk języka). Zaburzenia naczyń: (bardzo często) niedostateczny dostęp do żyły. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zapalenie żyły w miejscu infuzji, ból w miejscu infuzji. obrzęk w miejscu infuzji; (rzadko) gorączka. Badania: (niezbyt często) zwiększenie stężenia ferrytyny w surowicy krwi. Doniesienia o zwiększonych stężeniach ferrytyny w surowicy krwi dotyczą przypadków kilkuletniego leczenia przy powtarzanych infuzjach, co może wskazywać na nadmierne nagromadzenie żelaza. Działanie niepożądane po wprowadzeniu leku do obrotu: zaburzenia układu nerwowego (częstość nieznana) ból głowy.

Przedawkowanie

W doświadczeniach przeprowadzonych na zwierzętach z użyciem leku ostre działanie toksyczne leku po podaniu dużej dawki manifestowało się upośledzeniem czynności wątroby. Łączna dawka dziesięciokrotnie przewyższająca dawkę stosowaną u ludzi powodowała także obniżenie ciśnienia tętniczego krwi u szczurów. Duże dawki mogą powodować zaburzenia hemostazy. Preparat zawiera 4000 mg/10 ml glikolu propylenowego (na ampułkę). Glikol propylenowy w dużych dawkach może wywoływać działania niepożądane w OUN, kwasicę mleczanową, wykazywać działanie toksyczne na nerki i wątrobę, powodować zwiększenie osmolarności osocza oraz reakcje hemolityczne. Znane są 3 doniesienia dotyczące przedawkowania leku. W dwóch przypadkach nieprawidłowo odczytane zostały wskazówki na etykiecie leku i pacjenci otrzymali dawkę dziesięciokrotnie przewyższającą dawkę zalecaną. W jednym przypadku nastąpiła poprawa stanu bez specjalnych objawów. U pacjentki wystąpiły nieznaczne wymioty, ból i tkliwość uciskowa w obrębie przedramienia (w miejscu wykonania infuzji). U drugiego pacjenta, który otrzymał nadmienia dawkę leku (2500 mg) w pojedynczej infuzji wystąpiła gwałtowna niewydolność wątrobowa. Jeden pacjent otrzymał 6 amp. leku dziennie przez okres dwóch dni (3000 mg w ciągu 2 dni), co doprowadziło do hiperbilirubinemii, niedokrwistości oraz uogólnionej skazy krwotocznej. Objawy te utrzymywały się przez kilka dni po podaniu leku. lecz następnie stan pacjenta uległ polepszeniu bez dalszych konsekwencji. Podobnie wg jednego z doniesień, duża dawka (1000 mg) hematyny, innej postaci hemu. spowodowała przejściową niewydolność nerek u jednego pacjenta. Konieczne jest staranne monitorowanie parametrów krzepnięcia krwi, czynności wątroby, nerek i trzustki do czasu powrotu tych parametrów do normy. Konieczne jest także prowadzenie monitoringu układu sercowo-naczyniowego (możliwość wystąpienia niemiarowości). Środki terapeutyczne. Należy zastosować infuzję albuminy w celu związania potencjalnie reaktywnej heminy krążącej w stanie niezwiązanym w krwiobiegu. Podanie węgla leczniczego umożliwi przerwanie recyrkulacji hemu z jelit do wątroby. W celu usunięcia glikolu propylenowego konieczne jest wykonanie hemodializy.

Działanie

Stosowanie arginianu hemu jest wskazane w porfirii wątrobowej (ostra porfiria przerywana, porfira variegata i dziedziczna koproporfiria). Te rodzaje porfirii cechuje istnienie bloku enzymatycznego na drodze biosyntezy hemu. powodującego: niedobór hemu niezbędnego do syntezy różnych hemoprotein; głównie, nagromadzenie przed blokiem metabolicznym prekursorów hemu, działających toksycznie na organizm w sposób bezpośredni lub pośredni. Podanie heminy powoduje na zasadzie sprzężenia zwrotnego, poprzez zmniejszenie niedoboru hemu, hamowanie aktywności syntazy kwasu delta-aminolewulinowego (kluczowego enzymu w syntezie porfiryn), co prowadzi do zmniejszenia wytwarzania porfiryn oraz toksycznych prekursorów hemu. Stąd, przyczyniając się do przywracania normalnych stężeń hemoprotein oraz barwników oddechowych, hem koryguje zaburzenia biologiczne obserwowane u pacjentów dotkniętych porfiria. Biodostępność arginianu hemu jest porównywalna z biodostępnością methemoglobiny, naturalnego białka transportującego hem, a jego działanie występuje zarówno w przebiegu remisji, jak i przy ostrym napadzie. W obu przypadkach, zwłaszcza w przebiegu ostrego napadu, wlewy heminy przypuszczalnie korygują wydalanie z moczem kwasu delta-aminolewulinowego i porfobilinogenu, dwóch głównych prekursorów, których nagromadzenie jest typowe dla tej choroby. Powyższe dotyczy zarówno ostrej porfirii przerywanej, jak i porfirii variegata. W przeciwieństwie do preparatów galenowych, infuzje arginianu hemu nie powodują żadnych istotnych zmian parametrów krzepnięcia krwi i fibrynolizy u zdrowych ochotników. Stwierdzono, że wszystkie te parametry nie ulegają zmianie, z wyjątkiem stężeń czynników krzepnięcia LX i X, które przejściowo maleją o 10-15%.