Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Halaven

Eribulin

inj. [roztw.]
0,44 mg/ml
6 fiol. 2 ml
Iniekcje
Rx-z
100%
X

Halaven - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Halaven (erybulina) jest wskazany w monoterapii u pacjentów z rakiem piersi miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, u których wystąpiła progresja choroby po zastosowaniu co najmniej dwóch schematów chemioterapii w leczeniu zaawansowanej postaci choroby. Wcześniejsze leczenie powinno obejmować antracykliny i taksany, chyba że występowały przeciwwskazania do ich stosowania.

Lek ten stanowi opcję terapeutyczną dla pacjentów z zaawansowanym rakiem piersi, u których wyczerpano standardowe możliwości leczenia. Może przynieść korzyści w postaci spowolnienia progresji choroby i wydłużenia przeżycia całkowitego.

Dawkowanie i sposób podawania

Halaven powinien być podawany wyłącznie pod nadzorem lekarza z doświadczeniem w stosowaniu leków cytotoksycznych. Zalecana dawka erybuliny wynosi 1,23 mg/m2 powierzchni ciała, podawana dożylnie w ciągu 2-5 minut w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu.

Uwaga: Dawka 1,23 mg/m2 odnosi się do części zasadowej erybuliny. Przy obliczaniu indywidualnej dawki należy uwzględnić stężenie gotowego roztworu wynoszące 0,44 mg/ml erybuliny.

Dzień cyklu Dawka erybuliny Sposób podania
Dzień 1 1,23 mg/m2 Dożylnie przez 2-5 minut
Dzień 8 1,23 mg/m2 Dożylnie przez 2-5 minut
Dzień 21 - Rozpoczęcie nowego cyklu

Schemat dawkowania erybuliny w 21-dniowym cyklu leczenia

U pacjentów mogą wystąpić nudności i wymioty, dlatego należy rozważyć profilaktyczne zastosowanie leków przeciwwymiotnych, w tym kortykosteroidów.

Modyfikacje dawkowania

Podanie leku należy wstrzymać w 1. i 8. dniu cyklu w przypadku:

  • Całkowitej liczby neutrofilów <1,5 x 109/l
  • Liczby płytek krwi <100 x 109/l

W przypadku wystąpienia ciężkich działań niepożądanych może być konieczne zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia. Decyzję o modyfikacji dawkowania podejmuje lekarz prowadzący na podstawie indywidualnej oceny stanu pacjenta.

Warto zapamiętać:
  • Halaven jest wskazany w monoterapii zaawansowanego raka piersi po niepowodzeniu co najmniej 2 linii leczenia
  • Zalecana dawka to 1,23 mg/m2 w dniach 1 i 8 21-dniowego cyklu, podawana dożylnie przez 2-5 minut

Przeciwwskazania

Stosowanie erybuliny jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Karmienie piersią

Należy zachować szczególną ostrożność przy kwalifikacji pacjentów do leczenia erybuliną, biorąc pod uwagę potencjalne ryzyko i korzyści terapii.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Hematologia

Mielosupresja jest głównym działaniem niepożądanym erybuliny, manifestującym się przede wszystkim jako neutropenia. Przed każdym podaniem leku należy kontrolować morfologię krwi. Leczenie można rozpocząć tylko u pacjentów z ANC ≥1,5 x 109/l i liczbą płytek krwi >100 x 109/l.

Gorączka neutropeniczna występowała u <3% pacjentów leczonych erybuliną. W przypadku ciężkiej neutropenii można rozważyć zastosowanie czynnika wzrostu kolonii granulocytów (G-CSF) zgodnie z aktualnymi wytycznymi.

Neuropatia obwodowa

Pacjentów należy ściśle monitorować pod kątem objawów neuropatii czuciowej i ruchowej. W przypadku wystąpienia ciężkiej neurotoksyczności konieczne może być wstrzymanie podawania leku lub zmniejszenie dawki. Pacjenci z istniejącą neuropatią >2 stopnia byli wykluczeni z badań klinicznych.

Wydłużenie odstępu QT

W badaniach obserwowano wydłużenie odstępu QT niezależne od stężenia erybuliny. Zaleca się kontrolę EKG, szczególnie u pacjentów z grupy ryzyka (niewydolność serca, bradyarytmie, stosowanie leków wydłużających QT, zaburzenia elektrolitowe). Przed rozpoczęciem leczenia należy skorygować hipokaliemię i hipomagnezemię.

Należy unikać stosowania erybuliny u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego QT. Brak doświadczenia w łączeniu erybuliny z terapią anty-HER2.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów

Erybulina może powodować zmęczenie i zawroty głowy, co może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjentów należy poinformować o konieczności zachowania ostrożności w przypadku wystąpienia tych objawów.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Erybulina jest wydalana głównie z żółcią (do 70%). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z inhibitorami białek transportowych wątrobowych (OATP, P-gp, MRP), takimi jak cyklosporyna, rytonawir, sakwinawir, lopinawir i inne, ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia erybuliny w osoczu.

Należy unikać jednoczesnego stosowania z silnymi induktorami enzymów wątrobowych (np. ryfampicyna, karbamazepina, ziele dziurawca), gdyż mogą one znacząco obniżać stężenie erybuliny.

Erybulina może hamować CYP3A4, dlatego należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu z substratami tego enzymu, szczególnie o wąskim indeksie terapeutycznym.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Brak danych dotyczących stosowania erybuliny u kobiet w ciąży. Ze względu na działanie embriotoksyczne, fetotoksyczne i teratogenne obserwowane w badaniach na zwierzętach, lek może być stosowany w ciąży tylko w razie wyraźnej konieczności, po starannym rozważeniu korzyści i ryzyka.

Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia i do 3 miesięcy po jego zakończeniu. Karmienie piersią jest przeciwwskazane podczas stosowania erybuliny.

U mężczyzn obserwowano toksyczny wpływ na jądra. Przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć konserwację nasienia ze względu na ryzyko nieodwracalnej bezpłodności.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane erybuliny obejmują:

  • Zaburzenia hematologiczne: neutropenia (54,5%, w tym 48,3% stopnia 3/4), leukopenia (22,1%), niedokrwistość (20,3%)
  • Neuropatia obwodowa (32%, w tym 6,9% stopnia 3/4)
  • Zmęczenie/astenia (52,8%, w tym 8,4% stopnia 3/4)
  • Nudności (35,1%)
  • Łysienie
  • Bóle stawowo-mięśniowe

Neutropenia była zwykle przemijająca, z medianą czasu do osiągnięcia nadiru wynoszącą 13 dni. Profil bezpieczeństwa u pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) był podobny jak u młodszych pacjentów.

Właściwości farmakologiczne

Erybulina jest niebędącym pochodną taksanu inhibitorem dynamiki mikrotubul. Hamuje fazę wzrostu mikrotubul bez wpływu na fazę skracania oraz powoduje agregację tubuliny. Mechanizm działania polega na blokowaniu cyklu komórkowego w fazie G2/M, zaburzeniu tworzenia wrzeciona mitotycznego i indukcji apoptozy w wyniku przedłużonej blokady mitozy.

Dane farmaceutyczne

Halaven dostępny jest w postaci roztworu do wstrzykiwań zawierającego 0,44 mg erybuliny (w postaci mezylanu) w 1 ml.

Lek należy przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie wymaga specjalnych warunków temperaturowych przechowywania.


Wskazania

Monoterapia produktem wskazana jest w leczeniu pacjentów z rakiem piersi miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, z progresją choroby po zastosowaniu co najmniej dwóch schematów chemioterapii w leczeniu zaawansowanej postaci choroby. Poprzednio stosowane leczenie powinno obejmować substancję z grupy antracyklin oraz taksanów, chyba że u pacjentów wystąpiły przeciwwskazania.

Produkt leczniczy należy podawać wyłącznie pod kontrolą wykwalifikowanego lekarza mającego doświadczenie w stosowaniu cytotoksycznych produktów leczniczych. Zalecana dawka erybuliny w postaci gotowego do użycia roztw. wynosi 1,23 mg/m2 pc., którą należy podać dożylnie w ciągu 2 do 5 minut, w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu. Uwaga. Zalecana w UE dawka odnosi się do części zasadowej substancji czynnej (erybuliny). Wyliczenie indywidualnej dawki, jaką należy podać pacjentowi należy przeprowadzić w oparciu o moc gotowego do użycia roztworu zawierającego 0,44 mg/ml erybuliny oraz zalecaną dawkę wynoszącą 1,23 mg/m2. Przedstawione poniżej zalecenia dotyczące zmniejszenia dawki przedstawione są również, jako dawka erybuliny, jaką należy podać w oparciu o moc gotowego do użycia roztw. W głównych badaniach, odpowiadających im publikacjach oraz w niektórych innych regionach np. w Stanach Zjednoczonych i Szwajcarii, zalecana dawka wyrażona jest w oparciu o formę soli (erybuliny mezylan). U pacjentów mogą wystąpić nudności i wymioty. Należy rozważyć profilaktyczne zastosowanie leków przeciwwymiotnych, w tym kortykosteroidów. Opóźnienie podania dawki w trakcie leczenia. W poniższych przypadkach podanie produktu leczniczego należy wstrzymać w 1. i 8. dniu: całkowita liczba neutrofilów <1 x 109/l; płytki krwi <75 x 109/l; toksyczność niehematologiczna 3. lub 4. stopnia. Zmniejszenie dawki w trakcie leczenia. Zalecenia dotyczące zmniejszenia dawki. Działanie niepożądane, które wystąpiło po poprzednim podaniu produktu leczniczego - szczegóły patrz ChPL. Dawki erybuliny nie należy ponownie zwiększać po jej zmniejszeniu. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Zaburzenia czynności wątroby spowodowane przerzutami. Zalecana dawka erybuliny u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A w skali Child-Pugh) wynosi 0,97 mg/m2 pc. podane dożylnie w ciągu 2 do 5 minut, w 1. i 8. dniu 21-dniowego cyklu. Zalecana dawka erybuliny u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B w skali Child-Pugh) wynosi 0,62 mg/m2 pc. podane dożylnie w ciągu 2 do 5 minut, w 1. i 8. dniu 21-dniowego cyklu. Nie przeprowadzono badań stosowania produktu HALAVEN w ciężkich zaburzeniach czynności wątroby (klasa C w skali Child-Pugh), należy się jednak spodziewać, że w przypadku stosowania erybuliny u takich pacjentów konieczne jest większe zmniejszenie dawki. Zaburzenia czynności wątroby spowodowane marskością wątroby. Nie przeprowadzono badań w tej grupie pacjentów. Dawki wymienione powyżej mogą być stosowane w łagodnym i umiarkowanym zaburzeniu czynności, zaleca się jednak ścisłą kontrolę, ponieważ może zajść konieczność ponownego dostosowania dawkowania. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. U niektórych pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (ClCr <50 ml/min) może wystąpić zwiększenie ekspozycji na erybulinę i może zajść konieczność zmniejszenia dawki. U wszystkich pacjentów z zaburzeniami nerek zaleca się ostrożność i ścisłą kontrolę. Pacjenci w podeszłym wieku. Brak szczególnych zaleceń dotyczących dostosowania dawkowania w zależności od wieku pacjenta. Dzieci i młodzież. Stosowanie produktu leczniczego u dzieci i młodzieży nie jest właściwe we wskazaniu: rak piersi. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego.

U szczurów i psów obserwowano toksyczny wpływ na jądra. Przed leczeniem mężczyźni powinni poszukać informacji na temat możliwości konserwacji nasienia, ze względu na nieodwracalną bezpłodność, którą może spowodować leczenie produktem

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Karmienie piersią

Hematologia. Mielosupresja jest zależna od dawki i początkowo przejawia się jako neutropenia. U wszystkich pacjentów, przed podaniem każdej dawki erybuliny, należy kontrolować morfologię krwi. Leczenie erybuliną można rozpocząć jedynie u pacjentów z bezwzględną liczbą neutrofilów ≥1,5x109/l oraz liczbą płytek krwi >100x109/l. Gorączka neutropeniczna wystąpiła u <5% pacjentów z rakiem piersi, leczonych erybuliną. Pacjenci, u których wystąpiła gorączka neutropeniczna, ciężka neutropenia lub trombocytopenia powinni być leczeni zgodnie z zaleceniami zawartymi w punkcie 4.2. U pacjentów z aktywnością AlAT i AspAT>3 x GGN częściej występowała neutropenia 4. stopnia oraz gorączka neutropeniczna. Chociaż dane są ograniczone, również u pacjentów ze stężeniem bilirubiny >1,5 x GGN częściej występowała neutropenia 4. stopnia oraz gorączka neutropeniczna. Ciężką neutropenię można opanować stosując G-CSF lub lek równoważny, według uznania lekarza prowadzącego, zgodnie z odpowiednimi wytycznymi. Neuropatia obwodowa. Pacjentów należy ściśle kontrolować w kierunku wystąpienia objawów ruchowej i czuciowej neuropatii obwodowej. Wystąpienie ciężkiej neurotoksyczności obwodowej wymaga wstrzymania podania lub zmniejszenie dawki. W badaniach klinicznych pacjenci, u których w chwili rozpoczęcia badania występowała neuropatia większa niż 2. stopnia, byli wykluczeni. Natomiast u pacjentów, u których w chwili rozpoczęcia badania występowała neuropatia 1. i 2. stopnia, nie występowały częściej dodatkowe objawy lub nasilenie istniejących objawów w porównaniu do pacjentów, u których w chwili rozpoczęcia badania nie występowała neuropatia. Wydłużenie odstępu QT. W niekontrolowanym, otwartym badaniu EKG u 26 pacjentów obserwowano wydłużenie odstępu QT, niezależne od stężenia erybuliny, w 8. dniu, bez obserwacji wydłużenia odstępu QT w 1. dniu. W razie rozpoczęcia leczenia zaleca się kontrolę EKG u pacjentów z wrodzoną niewydolnością serca, bradyarytmiami, przyjmujących leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT, w tym, leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III oraz u pacjentów z zaburzeniami elektrolitów. Przed rozpoczęciem podawania produktu należy skorygować niskie stężenie potasu (hipokaliemia) i magnezu (hipomagnezemia) i okresowo monitorować wartości tych elektrolitów w trakcie leczenia. Należy unikać stosowania erybuliny u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Brak doświadczenia w badaniach klinicznych w stosowaniu erybuliny w połączeniu z leczeniem anty-HER2. Ten produkt leczniczy zawiera niewielkie ilości etanolu (alkoholu), mniej niż 100 mg na dawkę. Produkt może powodować takie działania niepożądane jak zmęczenie i zawroty głowy, które mogą w niewielkim lub umiarkowanym stopniu wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn. Należy poinformować pacjenta, aby nie prowadził pojazdów i nie obsługiwał maszyn, jeżeli czuje się zmęczony lub ma zawroty głowy.

Erybulina jest wydalana głównie (do 70%) z żółcią. Nie jest znane białko transportowe uczestniczące w tym procesie. Całkowite zahamowanie transportu teoretycznie mogłoby powodować ponad trzykrotny wzrost stężenia erybuliny w osoczu. Nie zaleca się stosowania jednocześnie z erybuliną substancji będących inhibitorami białek transportowych w wątrobie, takich jak polipeptydy transportujące aniony organiczne (OATP, ang. organie anion-transporting proteins), glikoproteina P (Pgp), białka oporności wielolekowej (MRP, ang. multidrug resistant protein) i inne. Do inhibitorów tego typu białek transportowych należą między innymi: cyklosporyna, rytonawir, sakwinawir, lopinawir i niektóre inne inhibitory proteazy, efawirenz, emtrycytabina, werapamil, klarytromycyna, chinina, chinidyna, dizopyramid i inne. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania erybuliny z substancjami indukującymi enzymy wątrobowe, takimi jak ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina, ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum), ponieważ leki te mogą powodować znaczne obniżenie stężenia erybuliny w osoczu. Interakcje erybuliny z innymi lekami będącymi inhibitorami CYP3A4 nie powinny wystąpić, o ile nie są silnymi inhibitorami glikoproteiny P. Ketokonazol, będący inhibitorem CYP3A4, nie wpływał na ekspozycję na erybulinę (AUC, Cmax). Wpływ erybuliny na farmakokinetykę innych produktów leczniczych. Erybulina może hamować CYP3A4, enzym istotny w metabolizmie leków. Wskazują na to badania in vitro, natomiast brak jest danych z badań in vivo. Należy zachować ostrożność stosując jednocześnie erybulinę i substancje, które są metabolizowane głównie przez CYP3A4 oraz zaleca się ścisłą kontrolę pacjenta w kierunku wystąpienia objawów niepożądanych spowodowanych zwiększeniem stężenia osoczowego substancji jednocześnie stosowanych z erybuliną. Należy unikać jednoczesnego stosowania substancji o wąskim indeksie terapeutycznym. Erybulina w stężeniach mających zastosowanie w praktyce klinicznej nie hamuje enzymów CYP1A2, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6 ani 2E1.

Brak danych dotyczących stosowania erybuliny u kobiet w okresie ciąży. Erybulina wykazuje działanie embriotoksyczne, fetotoksyczne i teratogenne u szczurów. Produkt może być stosowany w okresie ciąży tylko w razie wyraźnej konieczności i po uprzedniej dokładnej ocenie korzyści dla matki oraz ryzyka dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym muszą być poinformowane o konieczności unikania zajścia w ciążę podczas stosowania produktu przez nie same lub przez ich partnerów oraz o konieczności stosowania skutecznej metody antykoncepcji w trakcie leczenia produktem i do 3 m-cy po okresie leczenia. Nie wiadomo, czy erybulina lub jej metabolity przenikają do mleka ludzkiego lub mleka zwierząt. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków lub niemowląt, dlatego produktu nie wolno stosować w okresie karmienia piersią. U szczurów i psów obserwowano toksyczny wpływ na jądra. Przed leczeniem mężczyźni powinni poszukać informacji na temat możliwości konserwacji nasienia, ze względu na nieodwracalną bezpłodność, którą może spowodować leczenie produktem.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenie układu moczowego, kandydoza jamy ustnej, infekcja górnych dróg oddechowych, zapalenie nosogardzieli, nieżyt nosa; (niezbyt często) zapalenie płuc, sepsa z neutropenią, opryszczka jamy ustnej, półpasiec. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia (54,5%) (G3/4: 48,3%), leukopenia (22,1%) (G3/4: 14%), niedokrwistość (20,3%) (G3/4: 1,4%); (często) neutropenia gorączkowa (4,7%) (G3/4: 4,6%) trombocytopenia, limfocytopenia. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) zmniejszony apetyt; (często) hipokaliemia, hipomagnezemia, odwodnienie, hiperglikemia, hipofosfatemia. Zaburzenia psychiczne: (często) bezsenność, depresja. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) neuropatia obwodowa (32,0%) (G3/4: 6.9%), ból głowy; (często) zaburzenia smaku, zawroty głowy, hipestezja, letarg, neurotoksyczność. Zaburzenia oka: (często) zwiększone łzawienie, zapalenie spojówek. Zaburzenia ucha i błędnika: (często) zawroty głowy; (niezbyt często) szumy uszne. Zaburzenia serca: (często) częstoskurcz. Zaburzenia naczyniowe: (często) uderzenia gorąca; (niezbyt często) zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność, kaszel, ból jamy ustnej i gardła, krwawienie z nosa, nieżyt nosa; (niezbyt często) śródmiąższowa choroba płuc. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności (35,1%) (G3/4: 1,1%), zaparcia, biegunka, wymioty; (często) ból brzucha, zapalenie jamy ustnej, suchość ust, niestrawność, refluks żołądkowo-przełykowy, owrzodzenia jamy ustnej, wzdęcie brzucha; (rzadko) zapalenie trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększona aktywność AlAT (3,0%) (G3/4: 1,1%), zwiększona aktywność AspAT; (niezbyt często) hiperbilirubinemia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) utrata włosów; (często) wysypka, świąd, choroby paznokci, nocne poty, erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa, suchość skóry, rumień, nadmierne pocenie się; (niezbyt często) obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból stawów i mięśni; (często) ból kończyn, skurcz mięśni, ból mięśniowo-szkieletowy i mięśniowo-szkieletowy ból klatki piersiowej, osłabienie mięśniowe, ból kości, ból pleców. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) bolesne oddawanie moczu, krwiomocz, białkomocz, niewydolność nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) zmęczenie/astenia (52,8%) (G3/4: 8.4%), gorączka; (często) zapalenie błon śluzowych (9,8%) (G3/4: 1.3%), obrzęk obwodowy, ból, dreszcze, choroba grypopodobna, ból w klatce piersiowej. Badania diagnostyczne: (często) spadek mc. Obserwowana neutropenia była przemijająca i nie kumulowała się, średni czas min. spadku liczby neutrofili wynosił 13 dni, natomiast średni czas wyleczenia ciężkiej neutropenii (<0,5 x 109/l) wynosił 8 dni. Liczba neutrofili <0,5 x 109/l, utrzymująca się >7 dni, wystąpiła u 13% pacjentów z rakiem piersi leczonych erybuliną. Ciężką neutropenię można opanować podając G-CSF lub lek równoważny, według uznania lekarza prowadzącego, zgodnie z odpowiednimi wytycznymi. G-CSF otrzymywało 18% pacjentów z rakiem piersi leczonych erybuliną w badaniu klinicznym III fazy. Neutropenia spowodowała przerwanie leczenia u <1% pacjentów otrzymujących erybulinę. Najczęściej występującym działaniem niepożądanym u 827 pacjentów z rakiem piersi, które było powodem przerwania leczenia erybuliną, była neuropatia obwodowa (4%). Średni czas do wystąpienia neuropatii obwodowej 2. stopnia wynosił 85 dni (po 4 cyklach leczenia). Rozwój neuropatii 3. i 4. stopnia wystąpił u 7% pacjentów z rakiem piersi leczonych erybuliną. W badaniach klinicznych prawdopodobieństwo wystąpienia lub nasilenia objawów u pacjentów, u których występowała neuropatia w chwili rozpoczęcia badania, było takie same jak u pacjentów, u których w chwili rozpoczęcia badania nie występowała neuropatia. U pacjentów, u których w chwili rozpoczęcia badania występowała neuropatia 1. lub 2. stopnia, częstość wystąpienia, wynikającej z leczenia, neuropatii 3. stopnia wynosiła 10%. W badaniach z udziałem 1 222 pacjentów poddanych leczeniu erybuliną, 244 pacjentów (20,0%) było w wieku 65-75 lat, a 66 pacjentów (5,4%) było w wieku >75 lat. Spośród 827 pacjentów, którzy otrzymali zalecaną dawkę erybuliny w badaniach klinicznych raka piersi II /III fazy, 121 pacjentów (14,5%) było w wieku >65 do 75 lat, a 17 pacjentów (2,1%) było w wieku >75 lat. Profil bezpieczeństwa erybuliny u pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) był podobny jak u pacjentów ≤65 lat. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów z aktywnością AlAT i AspAT >3 x GGN, częściej występowała neutropenia 4. stopnia oraz neutropenia gorączkowa. Chociaż dane są ograniczone, również u pacjentów ze stężeniem bilirubiny >1,5 x GGN, częściej występowała neutropenia 4. stopnia oraz gorączka neutropeniczna.

W jednym przypadku przedawkowania pacjent nieumyślnie otrzymał 8,6 mg erybuliny mezylanu (około czterokrotność planowanej dawki), co wywołało reakcję nadwrażliwości (3. stopnia) w 3. dniu oraz neutropenię (3. stopnia) w 7. dniu. Obydwa działania niepożądane ustąpiły po zastosowaniu leczenia podtrzymującego. Nie jest znane antidotum na przedawkowanie erybuliny. W przypadku przedawkowania należy ściśle kontrolować stan pacjenta. Postępowanie w przypadku przedawkowania powinno obejmować leczenie podtrzymujące, mające na celu leczenie widocznych objawów.

Produkt (erybuliny mezylan) to niebędący pochodną taksanową inhibitor dynamicznej niestabilności mikrotubul, należący do klasy halichondrynowych leków przeciwnowotworowych. Erybulina jest strukturalnie uproszczonym syntetycznym analogiem halichondryny B, naturalnej substancji wyizolowanej z gąbek morskich Halichondria okadai. Erybulina hamuje fazę wzrostu mikrotubul bez wpływu na fazę skracania oraz rozdziela tubulinę w nieproduktywne agregaty. Erybulina działa poprzez mechanizm antymitotyczny bazujący na tubulinie, prowadzący do blokady cyklu komórkowego w fazie G2/M, rozerwania wrzeciona mitotycznego i w końcu apoptotycznej śmierci komórki w wyniku przedłużającej się blokady mitozy.

1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 0,44 mg erybuliny (w postaci mezylanu).

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.

Pacjentów i pracowników opieki zdrowotnej szczególnie zachęca się do zgłaszania wszelkich działań niepożądanych leków oznaczonych symbolem czarnego trójkąta tak, by możliwa była efektywna analiza wszystkich nowych informacji.
cookie icon

Nasza strona używa plików cookies, czyli ciasteczek.
Do czego są one potrzebne mogą dowiedzieć się Państwo tutaj
Korzystając ze strony, wyrażają Państwo zgodę na używanie ciasteczek (cookies). Ustawienia dotyczące przechowywania ciasteczek można zmienić w swojej przeglądarce.

Oświadczenie

Wejście do serwisu dla lekarzy i farmaceutów wymaga potwierdzenia oświadczenia widocznego na stronie. Jeśli nie spełniasz wymienionych warunków, kliknij przycisk Pomiń.