Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Grypolek

Dextromethorphan hydrobromide + Guaifenesin + Paracetamol + Pseudoephedrine hydrochloride

tabl. powl.
12 szt.
Doustnie
OTC-18
100%
8,50
Grypolek
tabl. powl.
24 szt.
Doustnie
OTC-18
100%
13,00

Grypolek - kompleksowy lek na przeziębienie i grypę

Skład leku

Jedna tabletka Grypoleku zawiera następujące substancje czynne:

  • Paracetamol - 325 mg
  • Gwajfenezyna - 200 mg
  • Chlorowodorek pseudoefedryny - 30 mg
  • Bromowodorek dekstrometorfanu - 15 mg

Wskazania do stosowania

Grypolek jest wskazany w leczeniu objawowym następujących dolegliwości związanych z przeziębieniem i grypą:

  • Ogólny stan przeziębienia
  • Bóle głowy i mięśni
  • Gorączka
  • Ból gardła
  • Nieżyt nosa
  • Kaszel spowodowany przeziębieniem

Dzięki złożonemu składowi, Grypolek kompleksowo oddziałuje na różne objawy infekcji, przynosząc ulgę pacjentom.

Mechanizm działania

Poszczególne składniki Grypoleku wykazują następujące działanie:

Paracetamol: Wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i słabe przeciwzapalne. Jego mechanizm działania polega głównie na hamowaniu aktywności cyklooksygenazy 2 i 1, co prowadzi do zmniejszenia syntezy prostaglandyn w ośrodkowym układzie nerwowym oraz w mniejszym stopniu w tkankach obwodowych. Efekt przeciwgorączkowy wynika ze zmniejszenia syntezy prostaglandyn w podwzgórzu. Paracetamol może również hamować powstawanie impulsów nocyceptywnych w obwodowych chemoreceptorach oraz wykazywać antagonizm wobec kwasu N-metylo-D-asparaginowego w rdzeniu kręgowym.

Pseudoefedryna: Jest agonistą receptorów α-adrenergicznych, powodującym skurcz drobnych tętniczek błony śluzowej nosa. Prowadzi to do zmniejszenia przekrwienia i obrzęku, co przynosi ulgę w przypadku nieżytu nosa. Pseudoefedryna wykazuje również słabe działanie rozszerzające oskrzela.

Dekstrometorfan: Działa przeciwkaszlowo poprzez wpływ na ośrodkowy układ nerwowy. Dodatkowo, jako antagonista receptora NMDA, może wykazywać niewielkie działanie przeciwbólowe.

Gwajfenezyna: Wykazuje działanie wykrztuśne poprzez pobudzanie błony śluzowej oskrzeli do produkcji śluzu. Powoduje rozrzedzenie i upłynnienie wydzieliny, co ułatwia jej odkrztuszanie.

Dzięki synergistycznemu działaniu tych składników, Grypolek skutecznie łagodzi różnorodne objawy przeziębienia i grypy.

Dawkowanie

Grupa wiekowa Dawkowanie Maksymalna dawka dobowa
Dorośli i dzieci >12 lat 2 tabletki co 6-8 godzin 8 tabletek
Dzieci 6-12 lat 1 tabletka co 6-8 godzin 4 tabletki

Uwaga: Dorośli nie powinni przyjmować leku przez okres dłuższy niż 10 dni, a dzieci 5 dni, chyba że lekarz zaleci inaczej.

Przeciwwskazania

Stosowanie Grypoleku jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Dzieci poniżej 6 roku życia
  • Nadciśnienie tętnicze
  • Choroby serca
  • Cukrzyca
  • Nadczynność tarczycy
  • Utrudnione oddawanie moczu związane z chorobami prostaty
  • Ciężka niewydolność nerek i wątroby
  • Niedokrwistość
  • Jednoczesne stosowanie z innymi lekami zawierającymi paracetamol
  • Stosowanie leków przeciwdepresyjnych zawierających inhibitor MAO lub środków przeciw chorobie Parkinsona

Nie należy stosować preparatu przez okres 2 tygodni po zaprzestaniu zażywania inhibitorów MAO.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Grypoleku należy zachować szczególną ostrożność:

  • Nie przekraczać zalecanych dawek
  • Skonsultować się z lekarzem, jeśli kaszel utrzymuje się ponad 7 dni, a gorączka dłużej niż 3 dni
  • W przypadku wystąpienia nerwowości, zawrotów głowy lub bezsenności należy odstawić preparat i skonsultować się z lekarzem
  • Zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością wątroby, nadużywających alkoholu oraz niedożywionych ze względu na zwiększone ryzyko uszkodzenia wątroby
  • Nie spożywać alkoholu podczas stosowania leku
  • Zachować ostrożność u osób w podeszłym wieku ze względu na większe prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych
  • Lek zawiera barwniki azowe, które mogą powodować reakcje alergiczne
  • Zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych ze strony OUN

Stosowanie Grypoleku wymaga szczególnej uwagi ze względu na złożony skład i potencjalne interakcje z innymi lekami oraz chorobami współistniejącymi.

Warto zapamiętać
  • Grypolek zawiera 4 substancje czynne o uzupełniającym się działaniu, co pozwala na kompleksowe leczenie objawów przeziębienia i grypy.
  • Nie należy przekraczać zalecanych dawek ani stosować leku dłużej niż 10 dni u dorosłych i 5 dni u dzieci bez konsultacji z lekarzem.

Interakcje lekowe

Grypolek może wchodzić w interakcje z wieloma lekami. Najważniejsze z nich to:

Paracetamol:

  • Nie stosować z innymi lekami zawierającymi paracetamol
  • Leki przyspieszające opróżnianie żołądka (np. metoklopramid) przyspieszają wchłanianie paracetamolu
  • Leki opóźniające opróżnianie żołądka (np. propantelina, cholestyramina) mogą opóźniać wchłanianie paracetamolu
  • Ryfampicyna, leki przeciwpadaczkowe, barbiturany oraz leki indukujące enzymy mikrosomalne zwiększają ryzyko uszkodzenia wątroby
  • Paracetamol wydłuża T0,5 chloramfenikolu i nasila jego toksyczność
  • Może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych (kumaryny)

Pseudoefedryna:

  • Przeciwwskazane jednoczesne stosowanie z inhibitorami MAO
  • Może powodować wzrost ciśnienia tętniczego i zaburzenia rytmu serca przy stosowaniu z lekami hipotensyjnymi o działaniu ośrodkowym (gwanetydyna, metyldopa)

Dekstrometorfan:

  • Nasila działanie inhibitorów MAO
  • Łączne stosowanie z inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny może wywołać objawy zespołu serotoninowego
  • Leki hamujące funkcjonowanie cytochromu CYP2D6 (np. fluoksetyna, haloperidol, chinidyna, wenlafaksyna) mogą hamować metabolizm dekstrometorfanu

Gwajafenezyna nie wykazuje istotnych interakcji lekowych.

Ciąża i laktacja

Badania dotyczące wpływu Grypoleku na przebieg ciąży, rozwój płodu, przebieg porodu i rozwój pourodzeniowy są niewystarczające. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Z tego powodu produktu leczniczego nie należy stosować u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Substancje czynne wchodzące w skład Grypoleku charakteryzują się niską częstością występowania zdarzeń niepożądanych. Niemniej jednak mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Zaburzenia naczyniowe i serca: zaburzenia rytmu serca, zmiany ciśnienia tętniczego
  • Zaburzenia krwi i układu chłonnego (bardzo rzadko): niedokrwistość, methemoglobinemia, agranulocytoza
  • Zaburzenia układu nerwowego (rzadko): zaburzenia czucia i smaku, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, senność, niepokój, nerwowość, rozdrażnienie, halucynacje, zaburzenia osobowości, pobudzenie psychomotoryczne, omamy
  • Zaburzenia układu oddechowego: napad astmy oskrzelowej
  • Zaburzenia żołądka i jelit (rzadko): nudności, wymioty, zgaga
  • Zaburzenia nerek i dróg moczowych: ostra niewydolność nerek, martwica brodawek nerkowych, kamica moczowa, zatrzymanie moczu
  • Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka, zapalenie skóry, wykwity skórne
  • Zaburzenia układu immunologicznego: uogólnione reakcje nadwrażliwości, reakcja anafilaktyczna
  • Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: od nieistotnego klinicznie podwyższenia enzymów wątrobowych aż do uszkodzenia wątroby

Należy poinformować pacjenta o konieczności zgłaszania wszelkich nietypowych objawów lekarzowi lub farmaceucie.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Grypoleku objawy mogą wynikać z działania jednej lub wszystkich substancji czynnych. Najpoważniejsze konsekwencje związane są z przedawkowaniem paracetamolu, które może prowadzić do uszkodzenia wątroby.

Objawy przedawkowania paracetamolu:

  • Pierwsze 24h często bezobjawowe
  • Następnie: nudności, wymioty, nadmierne pocenie się, złe samopoczucie, ból w prawym podżebrzu, żółtaczka, powiększenie wątroby
  • Po 4-6 dniach: objawy niewydolności wątroby (encefalopatia wątrobowa, depresja oddychania, śpiączka, obrzęk mózgu, zaburzenia krzepnięcia, krwawienie z przewodu pokarmowego, zapaść naczyniowa)

Postępowanie w przypadku przedawkowania paracetamolu:

  • Podanie węgla aktywnego w ciągu 1h od spożycia leku
  • Podanie N-acetylocysteiny lub metioniny jako odtrutki
  • Leczenie objawowe i podtrzymujące

Objawy przedawkowania pseudoefedryny:

  • Zaburzenia ze strony OUN (zaburzenia psychiczne)
  • Zaburzenia układu sercowo-naczyniowego (zaburzenia rytmu serca, wzrost ciśnienia tętniczego, krwawienia śródczaszkowe, zawał mięśnia sercowego)

Objawy przedawkowania dekstrometorfanu:

  • Zaburzenia psychiczne, senność, tachykardia, letarg, nadciśnienie
  • Zaburzenia ze strony układu pokarmowego: bóle brzucha, biegunka, wymioty

W przypadku podejrzenia przedawkowania Grypoleku należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala. Leczenie przedawkowania ma charakter objawowy i zależy od rodzaju oraz nasilenia objawów.

Grypolek, dzięki swojemu złożonemu składowi, stanowi skuteczny lek w objawowym leczeniu przeziębienia i grypy. Jednakże, ze względu na potencjalne działania niepożądane i interakcje, wymaga ostrożnego stosowania zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty.



Wskazania

Ogólny stan przeziębienia, bóle głowy i mięśni, gorączka, ból gardła, nieżyt nosa, kaszel spowodowany przeziębieniem.

Dorośli i dzieci >12 lat: 2 tabl. co 6-8 h, nie więcej niż 8 tabl./dobę, lub wg przepisu lekarza. Dzieci 6-12 lat: 1 tabl. co 6-8 h, nie więcej niż 4 tabl./dobę, lub wg przepisu lekarza. Dorośli nie powinni przyjmować leku przez okres dłuższy niż 10 dni, a dzieci 5 dni.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Dzieci do lat 6. Nadciśnienie, choroby serca, cukrzyca, nadczynność tarczycy, utrudnione oddawanie moczu związane z chorobami prostaty, ciężka niewydolność nerek i wątroby, niedokrwistość. Jednoczesne stosowanie z innymi lekami zawierającymi paracetamol. Stosowanie leków przeciwdepresyjnych, zawierających inhibitor MAO lub środków przeciw chorobie Parkinsona. Nie należy stosować preparatu przez okres 2 tyg. po zaprzestaniu zażywania inhibitorów MAO.

Nie stosować dawek większych niż zalecane. Należy zasięgnąć porady lekarza jeśli kaszel utrzymuje się ponad 7 dni, a gorączka dłużej niż 3 dni. W przypadku gdy wystąpi nerwowość, zawroty głowy, bezsenność, należy poinstruować pacjenta, aby odstawił preparat i skonsultował się z lekarzem. Stosowanie preparatu u pacjentów z niewydolnością wątroby, nadużywających alkoholu oraz niedożywionych zwiększa ryzyko uszkodzenia wątroby. Podczas stosowania preparatu nie należy spożywać alkoholu ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia toksycznego uszkodzenia wątroby. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania preparatu u osób ze zwolnionym metabolizmem, np. u osób w podeszłym wieku, ze względu na większe prawdopodobieństwo występowania działań niepożądanych związanych ze stosowaniem dekstrometorfanu. Lek zawiera barwniki azowe, które mogą powodować reakcje alergiczne. W czasie stosowania preparatu leczniczego należy zachować ostrożność w trakcie prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu, z uwagi na możliwość wystąpienia działań niepożądanych ze strony OUN.

Paracetamol: preparatu nie należy stosować z innymi lekami zawierającymi paracetamol. Leki przyśpieszające opróżnianie żołądka, np. metyklopramid przyspieszają wchłanianie paracetamolu, natomiast leki opóźniające jego opróżnianie np. propantelina, a także cholestyramina i wszystkie cholinolityki mogą opóźniać jego wchłanianie. Stosowany razem z ryfampicyną, lekami przeciwpadaczkowymi, barbituranami oraz lekami indukującymi enzymy mikrosomalne zwiększa ryzyko uszkodzenia wątroby. Paracetamol wydłuża T0,5 chloramfenikolu oraz nasila jego toksyczność. Równoczesne stosowanie paracetamolu z zydowudyną może nasilać toksyczne działanie zydowudyny na szpik kostny. Paracetamol może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych (kumaryny). Stosowanie paracetamolu z lekami z grupy inhibitorów MAO oraz w ciągu 2 tyg. od zakończenia leczenia może wywołać stan pobudzenia i gorączkę. Pseudoefedryna: równoczesne stosowanie pseudoefedryny i inhibitorów MAO jest przeciwwskazane a czas między zaprzestaniem stosowania inhibitorów, a podaniem pseudoefedryny powinien wynosić co najmniej 14 dni. Skojarzenie obu leków powoduje wzrost ciśnienia tętniczego krwi oraz zaburzenia rytmu serca i wzrost ciepłoty ciała. Obserwacje interakcji między sympatykomimetykami (efedryna, noradrenalina) i lekami hipotensyjnymi o działaniu ośrodkowym (gwanetydyna, metyldopa) wskazują, że stosowanie pseudoefedryny może powodować wzrost ciśnienia tętniczego i zaburzenia rytmu serca. Równoczesne stosowanie preparatów zawierających pseudoefedrynę oraz niektórych środków dietetycznych zawierających pochodne efedryny zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Dekstrometorfan: nasila działanie inhibitorów MAO. Łączne stosowanie dekstrometorfanu z inhibitorami monoaminooksydazy oraz inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny może wywołać objawy zespołu serotoninowego. Leki hamujące funkcjonowanie cytochromu CYP2D6 np. fluoksetyna, haloperidol, chinidyna, wenlafaksyna mogą powodować hamowanie metabolizmu dekstrometorfanu. Gwajafenezyna: nie odnotowano interakcji.

Badania na zwierzętach dotyczące wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka lub płodu, przebieg porodu i/lub rozwój pourodzeniowy są niewystarczające. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Produktu leczniczego nie należy stosować u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią.

Substancje czynne wchodzące w skład preparatu charakteryzują się niską częstością występowania zdarzeń niepożądanych. Zaburzenia naczyniowe i serca: zaburzenia rytmu serca, zmiany ciśnienia tętniczego. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) niedokrwistość, methemoglobinemia, agranulocytoza. Zaburzenia układu nerwowego: (rzadko) zaburzenia czucia i smaku, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, senność, niepokój, nerwowość, rozdrażnienie, halucynacje, zaburzenia osobowości, pobudzenie psychomotoryczne, omamy. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: napad astmy oskrzelowej. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) nudności, wymioty, zgaga. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: ostra niewydolność nerek, martwica brodawek nerkowych, kamicy moczowa, zatrzymanie moczu. Zwiększone ryzyko rozwoju niewydolności nerek związane jest z przedłużonym stosowaniem leku, szczególnie u chorych ze współistniejącymi schorzeniami nerek. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka, zapalenie skóry, wykwity skórne. Zaburzenia układu immunologicznego: uogólnione reakcje nadwrażliwości, reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: objawy o różnym nasileniu od nieistotnego klinicznie podwyższenia enzymów wątrobowych aż do uszkodzenia wątroby. Działanie hepatotoksyczne jest nasilone szczególnie w przypadkach niedożywienia, alkoholizmu oraz współistniejących chorób, a także podczas jednoczesnego przyjmowania niektórych leków.

Preparat zawiera 4 substancje czynne. Objawy przedawkowania mogą wynikać z działania jednej lub wszystkich substancji. Przedawkowanie paracetamolu: przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie paracetamolu w ciągu pierwszych 24 h często przebiega bezobjawowo. Objawy przedawkowania, takie jak nudności, wymioty, nadmierne pocenie się, złe samopoczucie, ból w prawym podżebrzu, żółtaczka, powiększenie wątroby mogą pojawić się w ciągu następnych kilku dni. Po 4-6 dniach po przedawkowaniu występują jawne objawy niewydolności wątroby (np. encefalopatia wątrobowa, depresja oddychania, śpiączka, obrzęk mózgu, zaburzenia krzepnięcia, krwawienie z przewodu pokarmowego, zapaść naczyniowa). Przedawkowanie paracetamolu może także prowadzić do hipokalemii. Postępowanie w przypadku przedawkowania polega na usunięciu preparatu z przewodu pokarmowego. W tym celu należy podać węgiel aktywny (w ciągu 1 h od spożycia leku). Odtrutkę dla paracetamolu - N-acetylocysteinę lub metioninę - należy podać po przeprowadzeniu pomiaru stężenia leku we krwi oraz w każdym przypadku, gdy nie można uzyskać takich danych, a istnieje ryzyko działania toksycznego (do 24 h po przedawkowaniu). Zależnie od objawów, należy wdrożyć leczenie objawowe i podtrzymujące. Przedawkowanie pseudoefedryny: do najczęstszych objawów po przedawkowaniu pseudoefedryny należą zaburzenia ze strony OUN (np. zaburzenia psychiczne) oraz układu sercowo-naczyniowego m.in. zaburzenia rytmu serca, wzrost ciśnienia tętniczego, który może prowadzić do przełomu nadciśnieniowego, krwawień śródczaszkowych oraz zawału mięśnia sercowego. Eliminację pseudoefedryny można przyspieszyć stosując diurezę forsowaną lub dializoterapię. Przedawkowanie dekstrometorfanu: przedawkowanie dekstrometorfanu przebiega z następującymi objawami: zaburzenia psychiczne, senność, tachykardia, letarg, nadciśnienia oraz zaburzenia ze strony układu pokarmowego: bóle brzucha, biegunkę, wymioty. Leczenie przedawkowania dekstrometorfanu ma charakter objawowy.

Paracetamol: skutki farmakologiczne paracetamolu wykorzystywane w lecznictwie obejmują działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe i słabe działanie przeciwzapalne. Czas wystąpienia działania przeciwbólowego po podaniu doustnym wynosi około 30 minut i utrzymuje się przez około 4-6 h. Mechanizm działania paracetamolu związany jest głownie z hamowaniem aktywności cyklooksygenazy 2 i 1, co zmniejsza syntezę prostaglandyn w OUN oraz w niewielkim stopniu w tkankach obwodowych. Zmniejszenie syntezy prostaglandyn w podwzgórzu jest odpowiedzialne za działanie przeciwgorączkowe. Inne proponowane mechanizmy działania paracetamolu obejmują również hamowanie powstawania impulsów nocyceptywnych w obrębie obwodowych chemoreceptorów oraz antagonizm z kwasem N-metylo-D-asparaginowym (NMDA) i substancję P w rdzeniu kręgowym. Paracetamol nie hamuje agregacji płytek krwi. Pseudoefedryna: jest izomerem efedryny o sile działania stymulującego około czterokrotnie słabszej niż efedryna. W dawkach o podobnym działaniu obkurczającym na naczynia krwionośne jej działanie rozszerzające oskrzela jest o połowę słabsze od efedryny. Będąc agonistą receptorów α -adrenergicznych, powoduje skurcz drobnych tętniczek błony śluzowej nosa zmniejszając przekrwienie i obrzęk. Początek działania pojawia się w ciągu 15-30 minut po podaniu doustnym, osiągając maks. efekt po 30-60 minutach. Działanie utrzymuje się przez okres 3-4 h. Dekstrometorfan: jest pochodną morfiny o ośrodkowym działaniu przeciwkaszlowym. Dodatkowo jest antagonistą receptora NMDA w obrębie OUN i w ten sposób wykazuje niewielkie działanie przeciwbólowe. Początek działania pojawia się w ciągu 15-30 minut po podaniu doustnym i działanie to utrzymuje się przez okres 5-6 h. Gwajafenezyna. Wykazuje działanie wykrztuśne. Pobudzają błonę śluzową oskrzeli do produkcji śluzu. Powoduje rozrzedzenie i upłynnienie wydzieliny, co ułatwia jej odkrztuszanie.

1 tabl. zawiera 325 mg paracetamolu, 200 mg gwajfenezyny, 30 mg chlorowodorku pseudoefedryny, 15 mg bromowodorku dekstrometorfanu.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Środek uznany za dopingowy.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Lek u palaczy (także biernych) może wchodzić w interakcje z nikotyną.

Posiłki bogatotłuszczowe mogą powodować wzrost lub spadek stężenia leku lub/i jego metabolitów we krwi. Wzrost stężenia występuje przez zwiększenie wchchłaniania leku z przewodu pokarmowego w wyniku rozpuszczania leku w tłuszczach emulgowalnych przez kwasy żółciowe. Konsekwencjami klinicznymi mogą być: bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia snu, niepokój, ponudzenie psychoruchowe, napady drgawek, hipotonia, bradykardia, zburzenia przewodzenia serca, niedociśnienie tętnicze, niewydolność serca, łysienie, kaszel, wysypki skórne, świąd skóry oraz wzrost transaminaz we krwi. Zmniejszenie wchłaniania leku (chinapryl): tworzą się słabowchłanialne kompleksy leku z kwasami tłuszczowymi, czego konsekwencją kliniczną może być brak lub osłabienie efektów terapeutycznych.

Napoje z zawierające kofeinę powodują synergizm hiperaddycyjny - działanie kofeiny i leku podawanych jednocześnie jest większe niż suma działania leku i kofeiny oddzielnie. Zwiększone hamowanie aktywności fosfodiesterazy nasilającej pobudzenie OUN jest wynikiem zsumowania się efektów działania kofeiny w leku i napojach. Wynikiem tych interakcji mogą być: zwiększenie działania przeciwbólowego ASA; tachykardia, zaburzenia snu, niepokój, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia rytmu serca, hipotonia, ból głowy, skurcze mięśni, bezsenność, zaburzenia koncentracji uwagi, drażliwość, objawy dyspeptyczne.

Czerwona papryka oraz sosy i przeciery z papryki zwiększają stężenie leku we krwi. Mechanizm zwiększonego wchałaniania leku z przewodu pokarmowego nie jest znany. Efektem tej interakcji mogą być: tachykardia, zaburzenia rytmu serca (skurcze dodatkowe), zaburzenia snu, niepokój, pobudzenie psychoruchowe, hipotonia, ból głowy, skurcze mięśni.

Lek powinien być zażywany w czasie jedzenia lub tuż po posiłku.