Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Groprinosin Forte

Inosine pranobex

syrop
500 mg/5 ml
1 but. 150 ml
Doustnie
OTC
100%
40,33

Groprinosin Forte - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Groprinosin Forte jest wskazany do stosowania wspomagająco u osób z obniżoną odpornością, w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych. Ponadto, lek znajduje zastosowanie w leczeniu opryszczki warg i skóry twarzy wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex).

Groprinosin Forte wykazuje działanie immunostymulujące oraz przeciwwirusowe, co uzasadnia jego zastosowanie w wymienionych wskazaniach.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Groprinosin Forte ustala się indywidualnie na podstawie masy ciała pacjenta oraz stopnia nasilenia choroby. Dawka dobowa powinna być podzielona na równe dawki pojedyncze podawane kilka razy na dobę. Standardowy czas trwania leczenia wynosi od 5 do 14 dni. Po ustąpieniu objawów zaleca się kontynuację podawania produktu leczniczego jeszcze przez 1-2 dni.

Grupa pacjentów Zalecana dawka dobowa Sposób podawania
Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku 50 mg/kg mc./dobę (0,5 ml/kg mc./dobę), zwykle 3 g (30 ml syropu/dobę) W 3 lub 4 dawkach podzielonych
Dzieci powyżej 1 roku życia 50 mg/kg mc./dobę (0,5 ml/kg mc./dobę) W 3 lub 4 równych dawkach podzielonych

Szczegółowe dawkowanie dla dzieci w zależności od masy ciała:

  • 10-14 kg: 3 x 2,5 ml
  • 15-20 kg: 3 x 2,5 do 3,5 ml
  • 21-30 kg: 3 x 3,5 do 5 ml
  • 31-40 kg: 3 x 5 do 7,5 ml
  • 41-50 kg: 3 x 7,5 do 9 ml

Do odmierzania zalecanej objętości należy stosować dołączoną do opakowania miarkę o pojemności 20 ml, z podziałką co 2,5 ml.

Precyzyjne dawkowanie Groprinosin Forte jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnego efektu terapeutycznego, przy jednoczesnym zachowaniu bezpieczeństwa stosowania.

Przeciwwskazania

Stosowanie Groprinosin Forte jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Aktualnie występujący napad dny moczanowej
  • Zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi

Przed rozpoczęciem terapii Groprinosin Forte należy dokładnie ocenić stan pacjenta pod kątem wymienionych przeciwwskazań, ze szczególnym uwzględnieniem poziomu kwasu moczowego.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Groprinosin Forte należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

  • U pacjentów z dną moczanową, hiperurykemią lub kamicą moczową w wywiadzie
  • U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
  • Podczas długotrwałego leczenia (3 miesiące lub dłużej)

Monitorowanie pacjenta: W trakcie terapii należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego. Podczas długotrwałego leczenia konieczne jest regularne monitorowanie stężenia kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynności wątroby, morfologii krwi oraz parametrów czynności nerek.

Reakcje nadwrażliwości: U niektórych pacjentów mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości, takie jak pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja czy wstrząs anafilaktyczny. W takich przypadkach należy natychmiast przerwać podawanie leku.

Substancje pomocnicze: Produkt zawiera metylu parahydroksybenzoesan oraz propylu parahydroksybenzoesan, które mogą powodować reakcje alergiczne. Zawiera również maltitol, co może mieć znaczenie u pacjentów z nietolerancją niektórych cukrów.

Stosowanie Groprinosin Forte wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie pod kątem poziomu kwasu moczowego i potencjalnych reakcji nadwrażliwości.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania Groprinosin Forte z:

  • Inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol)
  • Lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, w tym diuretykami tiazydowymi i pętlowymi
  • Lekami immunosupresyjnymi (nie należy stosować jednocześnie)
  • Azydotymidyną (AZT) - Groprinosin Forte może nasilać działanie AZT

Znajomość potencjalnych interakcji Groprinosin Forte z innymi lekami jest kluczowa dla bezpiecznej i skutecznej farmakoterapii.

Wpływ na ciążę i laktację

Nie przeprowadzono badań wpływu inozyny na rozwój płodu u ludzi. Nie wiadomo również, czy inozyna przenika do mleka matki. W związku z tym, Groprinosin Forte nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży i karmiących piersią, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

Decyzja o zastosowaniu Groprinosin Forte u kobiet w ciąży lub karmiących piersią powinna być podjęta po dokładnej analizie stosunku korzyści do ryzyka.

Działania niepożądane

Najczęściej występującym działaniem niepożądanym Groprinosin Forte jest zwiększone stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i moczu, które zazwyczaj pozostaje w granicach normy i wraca do wartości wyjściowych kilka dni po odstawieniu leku.

Inne możliwe działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty, dyskomfort w nadbrzuszu, biegunka, zaparcia
  • Zaburzenia skóry: świąd, wysypka, rumień
  • Zaburzenia układu nerwowego: bóle i zawroty głowy, senność lub bezsenność
  • Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: bóle stawów
  • Zaburzenia ogólne: zmęczenie, złe samopoczucie
  • Zaburzenia nerek i dróg moczowych: wielomocz
  • Zaburzenia psychiczne: nerwowość
  • Zaburzenia układu immunologicznego: obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, pokrzywka, reakcja anafilaktyczna, wstrząs anafilaktyczny

Mimo że Groprinosin Forte jest zazwyczaj dobrze tolerowany, należy monitorować pacjentów pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, szczególnie związanych z poziomem kwasu moczowego i reakcjami alergicznymi.

Mechanizm działania

Groprinosin Forte (inozyny pranobeks) jest syntetyczną pochodną puryny o działaniu immunostymulującym i przeciwwirusowym. Jego mechanizm działania obejmuje:

  • Normalizację niedostatecznych lub wadliwych mechanizmów odporności komórkowej
  • Wywoływanie odpowiedzi typu Th1
  • Stymulację dojrzewania i różnicowania limfocytów T
  • Nasilenie indukowanych reakcji limfoproliferacyjnych
  • Regulację mechanizmów cytotoksyczności limfocytów T oraz komórek NK
  • Zwiększenie poziomu IgG oraz powierzchniowych markerów dopełniacza
  • Nasilenie wytwarzania cytokin IL-1, IL-2 oraz IFN-γ
  • Zwiększenie chemotaksji i fagocytozy neutrofili, monocytów i makrofagów

Złożony mechanizm działania Groprinosin Forte obejmuje zarówno modulację odpowiedzi immunologicznej, jak i bezpośrednie działanie przeciwwirusowe, co czyni go skutecznym narzędziem w terapii infekcji wirusowych i stanów obniżonej odporności.

Warto zapamiętać
  • Groprinosin Forte wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe, co czyni go skutecznym w leczeniu nawracających infekcji górnych dróg oddechowych oraz opryszczki wargowej.
  • Kluczowe jest monitorowanie poziomu kwasu moczowego podczas terapii, szczególnie u pacjentów z grupy ryzyka, ze względu na możliwość jego podwyższenia w trakcie leczenia.


Wskazania

Wspomagająco u osób o obniżonej odporności, w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych. W leczeniu opryszczki warg i skóry twarzy wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex).

Dawka ustalana jest na podstawie mc. pacjenta oraz zależy od stopnia nasilenia choroby. Dawka dobowa powinna być podzielona na równe dawki pojedyncze podawane kilka razy na dobę. Czas trwania leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Po ustąpieniu objawów podawanie produktu leczniczego należy kontynuować jeszcze przez 1- 2 dni. Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku. Zalecana dawka dobowa wynosi 50 mg/kg mc./dobę (0,5 ml/kg mc./dobę), zwykle 3 g (czyli 30 ml syropu/dobę), podawane w 3 lub 4 dawkach podzielonych. Dawka maks. wynosi 4 g/dobę (czyli 40 ml syropu/dobę). Dzieci powyżej 1 rż. 50 mg/kg mc./dobę, zwykle 0,5 ml/kg mc. podawanych w 3 lub 4 równych dawkach podzielonych w ciągu doby. Dzieci o mc.10-14 kg: 3x2,5 ml. Dzieci o mc. 15-20 kg: 3x2,5 do 3,5 ml. Dzieci o mc. 21-30 kg: 3x3,5 do 5 ml. Dzieci o mc. 31-40 kg: 3x5 do 7,5 ml. Dzieci o mc.41-50 kg: 3x7,5 do 9 ml. W celu odmierzenia zalecanej objętości, należy stosować dołączoną do opakowania miarkę o pojemności 20 ml, z podziałką co 2,5 ml.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Inozyny pranobeksu nie należy stosować u pacjentów, u których występuje aktualnie napad dny moczanowej lub zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi.

Produkt leczniczy może wywoływać przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i w moczu, pozostające jednak zwykle w zakresie wartości prawidłowych (górna granica wynosi odpowiednio 8 mg/dl lub 0,42 mmol/l), zwłaszcza u mężczyzn oraz u osób w podeszłym wieku u obu płci. Zwiększenie stężenia kwasu moczowego wynika z zachodzących w organizmie przemian katabolicznych inozynowego składnika produktu do kwasu moczowego. Nie jest on natomiast skutkiem polekowych zmian podstawowej czynności enzymu lub klirensu nerkowego. Z tego względu produkt leczniczy należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie dną moczanową, hiperurykemią, kamicą moczową oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W trakcie leczenia tych pacjentów należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego. U niektórych pacjentów mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny). Należy wówczas przerwać podawanie produktu leczniczego. Podczas długotrwałego leczenia mogą tworzyć się kamienie nerkowe. Podczas leczenia długotrwałego (3 m-ce lub dłużej), u każdego pacjenta należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek. Produkt leczniczy zawiera metylu parahydroksybenzoesan oraz propylu parahydroksybenzoesan, które mogą powodować reakcje alergiczne (również typu późnego). Produkt leczniczy zawiera maltitol. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem produktu leczniczego. Lek może mieć lekkie działanie przeczyszczające. Wartość kaloryczna 2,3 kcal/g maltitolu. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu/30 ml, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. Ze względu na profil farmakodynamiczny inozyny pranobeksu jest mało prawdopodobne, aby produkt miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Produkt leczniczy należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów leczonych jednocześnie: inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol), lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, włącznie z diuretykami, w tym diuretykami tiazydowymi (np. hydrochlorotiazyd, chlortalidon, indapamid) i diuretykami pętlowymi (furosemid, torasemid, kwas etakrynowy). Produktu leczniczego nie należy przyjmować w trakcie (a jedynie po zakończeniu) terapii lekami immunosupresyjnymi, gdyż jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych może na drodze farmakokinetycznej zmieniać działanie terapeutyczne produktu leczniczego. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z azydotymidyną (AZT) zwiększa tworzenie nukleotydów przez AZT (wzmocnione działanie AZT), poprzez złożone mechanizmy, m.in. zwiększenie biodostępności AZT w osoczu oraz zwiększenie wewnątrzkomórkowej fosforylacji w monocytach krwi. W konsekwencji produkt leczniczy nasila działanie zydowudyny.

Wpływ inozyny na rozwój płodu nie był badany u ludzi, jak również nie wiadomo, czy inozyna przenika do mleka matki. W związku z powyższym, produktu leczniczego nie należy podawać kobietom w ciąży i w okresie karmienia piersią, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

Jedynym stale występującym zarówno u pacjentów dorosłych, jak i u dzieci i młodzieży działaniem niepożądanym zależnym od produktu leczniczego jest zwiększone (zazwyczaj pozostające w granicach normy) stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i moczu. Zazwyczaj kilka dni po odstawieniu produktu leczniczego stężenie kwasu moczowego powraca do normy. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi, zwiększone stężenie kwasu moczowego w moczu; (często) zwiększone stężenie mocznika we krwi, zwiększona aktywność aminotransferaz i fosfatazy zasadowej we krwi. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności z wymiotami lub bez, dyskomfort w nadbrzuszu; (niezbyt często) biegunka, zaparcia; (nieznana) ból w nadbrzuszu. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) swędzenie, wysypka; (nieznana) rumień. Zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy, zawroty głowy; (niezbyt często) senność lub bezsenność; (nieznana) zawroty głowy. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle stawów. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie, złe samopoczucie. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) wielomocz (zwiększona objętość moczu). Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) nerwowość. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, pokrzywka, reakcja anafilaktyczna, wstrząs anafilaktyczny. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) zawroty głowy.

Nie zanotowano przypadków przedawkowania produktu. Z punktu widzenia badań nad toksycznością u zwierząt, jest mało prawdopodobne wystąpienie innych ciężkich działań niepożądanych, niż wyraźne zwiększenie stężenia kwasu moczowego. Leczenie przedawkowania powinno być objawowe i wspomagające.

Inozyny pranobeks jest syntetyczną pochodną puryny. Wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe, które wynika z wyraźnego pobudzenia odpowiedzi odpornościowej gospodarza in vivo pod wpływem działania leku. W badaniach klinicznych wykazano, że inozyny pranobeks normalizuje niedostateczne lub wadliwe mechanizmy odporności komórkowej poprzez wywoływanie odpowiedzi typu Th1, co prowadzi do dojrzewania i różnicowania limfocytów T oraz nasilenia indukowanych reakcji limfoproliferacyjnych w komórkach aktywowanych mitogenem lub antygenem. Poza tym udowodniono, że produkt leczniczy reguluje mechanizmy cytotoksyczności limfocytów T oraz komórek NK, funkcjonowanie limfocytów supresorowych T8 oraz pomocniczych T4, a także zwiększa poziom IgG oraz powierzchniowych markerów dopełniacza. W badaniach in vitro inozyny pranobeks nasila wytwarzanie cytokiny IL-1 oraz IL-2, jednocześnie zwiększając ekspresję receptora IL-2 in vitro. W badaniach in vivo znamiennie zwiększa się endogenne wydzielanie IFN-γ, a zmniejsza wytwarzanie IL-4. Wykazano również, że lek nasila chemotaksję i fagocytozę neutrofili, monocytów i makrofagów.

1 ml syropu zawiera 100,0 mg inozyny pranobeks: kompleksu zawierającego inozynę oraz 4-acetamidobenzoesan 2-hydroksypropylodimetyloamoniowy w stosunku molarnym 1:3.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.