Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Glucosum 20% Fresenius

Glucose

inf. [roztw.]
200 mg/ml
1 poj. 500 ml
Iniekcje
Rx
100%
9,99
Glucosum 20% Fresenius
inf. [roztw.]
200 mg/ml
1 poj. 250 ml
Iniekcje
Rx
100%
9,05

Glucosum 20% Fresenius - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Glucosum 20% Fresenius jest wskazany do stosowania w następujących przypadkach:

  • Uzupełnianie niedoborów energetycznych jako składnik węglowodanowy w żywieniu pozajelitowym
  • Leczenie hipoglikemii
  • Rozcieńczanie i rozpuszczanie koncentratów elektrolitów i leków niewykazujących niezgodności

Produkt ten stanowi cenne źródło energii w postaci glukozy, która jest kluczowym składnikiem odżywczym dla organizmu.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Glucosum 20% Fresenius powinno być ustalane indywidualnie przez lekarza, biorąc pod uwagę wiek, masę ciała i stan kliniczny pacjenta. Należy ściśle przestrzegać zaleceń dotyczących dawkowania węglowodanów i płynów.

Grupa pacjentów Maksymalna szybkość infuzji Maksymalna dawka dobowa
Dorośli 2,5 ml/kg mc./h (0,5 g glukozy/kg mc./h) 40 ml/kg mc. (6 g glukozy/kg mc./dobę)
Wcześniaki - 90 ml/kg mc. (18 g glukozy/kg mc.)
Noworodki - 75 ml/kg mc. (15 g glukozy/kg mc.)
1-2 lata - 75 ml/kg mc. (15 g glukozy/kg mc.)
3-5 lat - 60 ml/kg mc. (12 g glukozy/kg mc.)
6-10 lat - 50 ml/kg mc. (10 g glukozy/kg mc.)
10-14 lat - 40 ml/kg mc. (8 g glukozy/kg mc.)

Uwaga: Przedstawione dawkowanie dotyczy maksymalnych wartości. Należy dostosować dawkę do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Przy ustalaniu dawki należy zwrócić szczególną uwagę na całkowitą objętość płynu podawanego pozajelitowo, która nie powinna przekraczać określonych wartości w zależności od wieku pacjenta. Konieczne jest monitorowanie bilansu płynów, stężenia glukozy, sodu i innych elektrolitów w surowicy, zwłaszcza u pacjentów z ryzykiem hiponatremii lub zespołem nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH).

Sposób podawania

Glucosum 20% Fresenius powinien być podawany do żyły centralnej. W stanach nagłych, w leczeniu hipoglikemii, dopuszcza się powolną infuzję do żył obwodowych. Należy zachować ostrożność ze względu na wysoką osmolarność roztworu, szczególnie u noworodków.

Przed podaniem i w trakcie infuzji konieczne jest monitorowanie parametrów klinicznych i biochemicznych pacjenta, w tym bilansu płynów, stężenia glukozy i elektrolitów w surowicy.

Przeciwwskazania

Stosowanie Glucosum 20% Fresenius jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Hiperglikemia
  • Hipokaliemia
  • Kwasica
  • Przewodnienie
  • Odwodnienie (hipotoniczne lub u pacjentów z majaczeniem alkoholowym)
  • Podwyższona osmolarność surowicy
  • Bezmocz
  • Krwotok śródczaszkowy
  • Krwotok wewnątrzrdzeniowy

Należy dokładnie ocenić stan pacjenta przed rozpoczęciem terapii, aby wykluczyć powyższe przeciwwskazania.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Glucosum 20% Fresenius należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

  • U pacjentów z cukrzycą lub nietolerancją węglowodanów
  • Przy ryzyku przeciążenia płynami, które może prowadzić do spadku stężenia elektrolitów i obrzęków
  • Podczas długotrwałej terapii - konieczne monitorowanie bilansu płynowego, stężenia elektrolitów i równowagi kwasowo-zasadowej
  • Przy zbyt dużej szybkości infuzji lub zaburzeniach metabolicznych - ryzyko hiperglikemii i cukromoczu
  • Nie podawać razem z krwią przez ten sam zestaw do przetaczania (ryzyko pseudoaglutynacji krwinek)
  • U noworodków matek z cukrzycą

Regularne monitorowanie poziomu cukru we krwi i moczu jest niezbędne podczas stosowania produktu.

Warto zapamiętać
  • Glucosum 20% Fresenius wymaga indywidualnego dostosowania dawki w zależności od wieku i stanu klinicznego pacjenta.
  • Konieczne jest ścisłe monitorowanie bilansu płynów, stężenia glukozy i elektrolitów podczas terapii tym produktem.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Przed dodaniem innych produktów leczniczych do roztworu Glucosum 20% Fresenius należy sprawdzić ich zgodność. W przypadku dodawania innych leków, roztwór należy natychmiast podać. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu leków wpływających na gospodarkę węglowodanową i wodno-elektrolitową.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Glucosum 20% Fresenius może być stosowany u kobiet w ciąży i karmiących piersią, jednakże należy zachować szczególną ostrożność. U kobiet ciężarnych istnieje ryzyko wystąpienia hiperglikemii, hiperinsulinemii i kwasicy u płodu, co może prowadzić do hipoglikemii u noworodka. Konieczne jest ścisłe monitorowanie parametrów metabolicznych matki i płodu.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Glucosum 20% Fresenius mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Zapalenie lub zakrzepica żyły w miejscu podania
  • Hiperglikemia i cukromocz (przy szybkości infuzji >0,5 g/kg mc./h)
  • Zaburzenia równowagi płynów i kwasowo-zasadowej
  • Obniżenie stężenia elektrolitów (np. hipokaliemia, hipomagnezemia, hipofosfatemia)
  • Obrzęki obwodowe
  • Niedobór witamin z grupy B

Należy regularnie monitorować stan pacjenta w celu wczesnego wykrycia i leczenia potencjalnych działań niepożądanych.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Glucosum 20% Fresenius może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak:

  • Hiperglikemia i cukromocz
  • Zaburzenia świadomości
  • Odwodnienie
  • Śpiączka hiperosmolarna, hiperglikemiczna
  • Przeciążenie płynami
  • Zaburzenia gospodarki elektrolitowej

W przypadku przedawkowania należy niezwłocznie podjąć odpowiednie działania, takie jak zmniejszenie szybkości infuzji glukozy, podanie insuliny oraz korektę zaburzeń wodno-elektrolitowych.

Mechanizm działania

Glukoza zawarta w Glucosum 20% Fresenius jest podstawowym źródłem energii dla organizmu. Jeden gram glukozy dostarcza 16,8 kJ (4 kcal) energii. Prawidłowe stężenie glukozy we krwi na czczo wynosi 75-95 mg/100 ml (4,16-5,27 mmol/l).

Glukoza odgrywa kluczową rolę w:

  • Procesie glikolizy, dostarczając energię komórkom
  • Utrzymaniu prawidłowego stężenia cukru we krwi
  • Syntezie białek i lipogenezie
  • Tworzeniu glikogenu - formy magazynowania węglowodanów
  • Funkcjonowaniu komórek układu nerwowego, rdzenia nerki i erytrocytów

Należy pamiętać o potencjalnym wpływie dużych ilości glukozy podawanej pozajelitowo na gospodarkę elektrolitową, szczególnie o ryzyku hipokaliemii i hipofosfatemii.

Właściwości farmakokinetyczne

Glukoza podana dożylnie jest szybko dystrybuowana w organizmie. W warunkach fizjologicznych jest metabolizowana przez wszystkie komórki organizmu, dostarczając energii niezbędnej do procesów życiowych. Nadmiar glukozy może być magazynowany w postaci glikogenu lub przekształcany w lipidy.

W stanach patologicznych, takich jak cukrzyca czy stres metaboliczny, może dojść do zaburzeń przyswajania glukozy, prowadząc do hiperglikemii nawet bez zewnętrznej podaży glukozy.

Skład produktu

1 ml roztworu do infuzji Glucosum 20% Fresenius zawiera 200 mg glukozy.

Produkt nie zawiera innych substancji czynnych ani konserwantów.

Wnioski końcowe

Glucosum 20% Fresenius jest cennym produktem leczniczym stosowanym w żywieniu pozajelitowym i leczeniu hipoglikemii. Jego stosowanie wymaga jednak ścisłego nadzoru medycznego, indywidualnego dostosowania dawki oraz regularnego monitorowania parametrów klinicznych i biochemicznych pacjenta. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami metabolizmu węglowodanów oraz w grupach wysokiego ryzyka, takich jak noworodki czy pacjenci w stanach krytycznych.


Wskazania

Uzupełnianie niedoborów energetycznych jako składnik węglowodanowy w żywieniu pozajelitowym, leczenie hipoglikemii, do rozcieńczania i rozpuszczania koncentratów elektrolitów i leków niewykazujących niezgodności.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie każdemu pacjentowi w zależności od wieku, mc. i stanu klinicznego pacjenta. Jeśli lekarz nie zalecił inaczej, roztw. do inf. stosuje się według poniższego schematu: maks. szybkość infuzji: 2,5 ml/kg mc./h (175 ml/h dla pacjenta o mc. 70 kg, co odpowiada 17,5 g glukozy/h dla pacjenta o mc. 70 kg); maks. dawka dobowa: 40 ml/kg mc. (4 g glukozy/kg mc.). Należy przestrzegać ogólnych zaleceń dotyczących stosowania i dawkowania węglowodanów oraz płynów. Należy ściśle przestrzegać ograniczeń dawkowania glukozy u dorosłych: 0,5 g/kg mc./h oraz do 6 g/kg mc./dobę. Dzieci. Maks. dawka dobowa musi być dostosowana do maks. dobowego zapotrzebowania na płyny. W przypadku stosowania u noworodków należy wziąć pod uwagę wysoką osmolarność roztworu. Maks. dawki dobowe: wcześniaki: do 18 g glukozy/kg mc., co odpowiada do 90 ml/kg mc.; noworodki: do 15 g glukozy/kg mc., co odpowiada do 75 ml/kg mc.; 1-2 lat: do 15 g glukozy/kg mc., co odpowiada do 75 ml/kg mc.; 3-5 lat: do 12 g glukozy/kg mc., co odpowiada do 60 ml/kg mc.; 6-10 lat: do 10 g glukozy/kg mc., co odpowiada do 50 ml/kg mc.; 10-14 lat do 8 g glukozy/kg mc., co odpowiada do 40 ml/kg mc. Ustalając dawkę należy zwrócić uwagę, aby całkowita objętość płynu podanego pozajelitowo nie przewyższała następujących wartości: 1 dzień życia: 50-70 ml/kg mc./dobę; 2 dzień życia: 70-90 ml/kg mc./dobę; 3 dzień życia: 80-100 ml/kg mc./dobę; 4 dzień życia: 100-120 ml/kg mc./dobę; od 5 dnia życia: 100-130 ml/kg mc./dobę; 1 rok życia: 100-140 ml/kg mc./dobę; 2 lata: 80-120 ml/kg mc./dobę; 3-5 lat: 80-100 ml/kg mc./dobę; 6-10 lat: 60-80 ml/kg mc./dobę; 11-14 lat: 50-70 ml/kg mc./dobę. Ze względu na ryzyko hiponatremii związanej z leczeniem szpitalnym, przed podaniem i w trakcie podawania produktu leczniczego może być konieczne kontrolowanie bilansu płynów, stężenia glukozy w surowicy oraz stężenia sodu i innych elektrolitów w surowicy, zwłaszcza u pacjentów, u których stwierdza się nieosmotyczną stymulację wydzielania wazopresyny (zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego - SIADH) oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki należące do grupy agonistów wazopresyny. Kontrola stężenia sodu w surowicy jest szczególnie ważna podczas podawania płynów hipotonicznych w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego. Produkt leczniczy może stać się po podaniu skrajnie hipotoniczny ze względu na metabolizm glukozy w organizmie.

Produkt należy podawać do żyły centralnej. W stanach nagłych w leczeniu hipoglikemii można podawać w powolnej inf. do żył obwodowych.

Hiperglikemia, hipokaliemia, kwasica, przewodnienie, odwodnienie (hipotoniczne lub u pacjentów z majaczeniem alkoholowym), podwyższona osmolarność surowicy, bezmocz, krwotok śródczaszkowy, krwotok wewnątrzrdzeniowy.

Roztwory glukozy należy stosować ostrożnie u pacjentów z cukrzycą lub nietolerancją węglowodanów. Dożylne podanie roztworów glukozy, zwłaszcza w postaci infuzji, może spowodować przeciążenie płynami, powodujące spadek stężenia elektrolitów w surowicy i możliwość wystąpienia obrzęków obwodowych i obrzęku płuc. Podczas długotrwałej terapii należy monitorować bilans płynowy, stężenie elektrolitów i równowagę kwasowo-zasadową. Zbyt duża szybkość infuzji lub zaburzenia metaboliczne mogą spowodować hiperglikemię i cukromocz. Należy regularnie monitorować poziom cukru we krwi i moczu. Roztworów glukozy nie podawać razem z krwią przez ten sam zestaw do przetaczania ze względu na możliwość wystąpienia pseudoaglutynacji krwinek. Ostrożnie stosować u noworodków matek z cukrzycą.

Należy sprawdzić zgodność innych środków dodawanych do produktu leczniczego. W przypadku dodawania innych produktów leczniczych do roztworu do infuzji, roztwór należy natychmiast podać.

Roztwory glukozy mogą być stosowane u kobiet w ciąży i karmiących piersią, jeśli uwzględni się zalecenia i ograniczenia w dawkowaniu, przeciwwskazania i ogólne środki ostrożności dotyczące stosowania. U kobiet w ciąży roztwory glukozy należy stosować ostrożnie ze względu na możliwość wystąpienia hiperglikemii, hiperinsulinemii i kwasicy u płodu, a w następstwie hipoglikemii u noworodka.

Mogą wystąpić: zapalenie lub zakrzepica żyły w miejscu podania. Jeśli szybkość infuzji glukozy jest większa niż 0,5 g/kg mc./h może wystąpić hiperglikemia i cukromocz. Podczas długotrwałej terapii może dojść do zaburzeń równowagi płynów i kwasowo-zasadowej oraz do obniżenia stężenia elektrolitów (np. hipokaliemia, hipomagnezemia, hipofosfatemia) i powstania obrzęków obwodowych. Podawanie glukozy może spowodować niedobór witamin z grupy B.

Hiperglikemia i cukromocz, jeśli nie zostaną rozpoznane, mogą doprowadzić do zaburzeń świadomości, odwodnienia, śpiączki hiperosmolarnej, hiperglikemicznej i w efekcie do zgonu. Należy podjąć właściwe leczenie, którym może być zmniejszenie szybkości infuzji glukozy i podanie insuliny. Przeciążenie płynami i zaburzenia gospodarki elektrolitowej wywołane przedawkowaniem roztworu glukozy należy leczyć stosując odpowiednie postępowanie korygujące.

Glukoza jest cukrem prostym wykorzystywanym przez organizm jako źródło energii. Jeden gram glukozy dostarcza 16,8 kJ (4 kcal) energii. Prawidłowe stężenie glukozy we krwi wynosi 75-95 mg/100 ml (4,16-5,27 mmol/l) na czczo. Glukoza jest rozkładana w procesie glikolizy do pirogronianiu lub mleczanu w celu uzyskania energii. Glukoza jest niezbędna do utrzymania prawidłowego stężenia cukru we krwi oraz uczestniczy w syntezie białek i lipogenezie. Jest wykorzystywana do syntezy glikogenu - formy gromadzenia węglowodanów. Insulina, glukagon, glikokortykoidy i katecholaminy biorą udział w hormonalnej regulacji stężenia cukru we krwi. Glukoza jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania komórek układu nerwowego, rdzenia nerki oraz erytrocytów. Należy pamiętać o hipokaliemicznym i hipofosfatemicznym wpływie glukozy podawanej w dużych ilościach drogą pozajelitową. Warunkiem optymalnego wykorzystania podawanej glukozy jest właściwe stężenie elektrolitów i równowaga kwasowo-zasadowa. Szczególnie kwasica może powodować zaburzenia tlenowego metabolizmu glukozy. W warunkach patologicznej przemiany materii może dojść do zaburzeń przyswajania glukozy np. w cukrzycy, spadku tolerancji glukozy wywołanej czynnikami hormonalnymi, występującymi w stanach tak zwanego metabolizmu stresowego (na przykład w stanach śród- lub pooperacyjnych, w przypadku ciężkich urazów ciała). Te warunki patologicznego metabolizmu mogą spowodować hiperglikemię nawet bez podaży glukozy z zewnątrz. Hiperglikemia może doprowadzić do utraty płynów przez nerki (uwarunkowanej diurezą osmotyczną) powodując odwodnienie hipertoniczne i hiperosmolarność, co może spowodować śpiączkę. Nadmierne dostarczenie glukozy, zwłaszcza w zespole pourazowym, może nasilić nieprawidłowe wchłanianie glukozy i powodować przekształcanie glukozy w lipidy z powodu upośledzonego spalania glukozy. Nadmierna podaż glukozy może doprowadzić do zwiększenia obciążenia organizmu dwutlenkiem węgla powstającym w procesie jej utleniania (problemy z odłączeniem pacjenta od respiratora), jak również zwiększenia odkładania związków lipidowych w narządach (np. stłuszczenie wątroby). Pacjenci z urazem czaszkowo-mózgowym i obrzękiem mózgu są szczególnie zagrożeni zaburzeniami homeostazy glukozy. Nawet niewielkie zmiany poziomu cukru we krwi i związane z tym zwiększenie osmolarności osocza krwi może już przyczynić się do nasilenia uszkodzeń mózgu.

1 ml roztworu do infuzji zawiera 200 mg glukozy.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania z grupą kontrolną nie wykazały istnienia ryzyka dla płodu w I trymestrze, możliwość uszkodzenia płodu wydaje się mało prawdopodobna.

Badania z grupą kontrolną nie wykazały istnienia ryzyka dla płodu w I trymestrze, możliwość uszkodzenia płodu wydaje się mało prawdopodobna.

Badania z grupą kontrolną nie wykazały istnienia ryzyka dla płodu w I trymestrze, możliwość uszkodzenia płodu wydaje się mało prawdopodobna.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.
cookie icon

Nasza strona używa plików cookies, czyli ciasteczek.
Do czego są one potrzebne mogą dowiedzieć się Państwo tutaj
Korzystając ze strony, wyrażają Państwo zgodę na używanie ciasteczek (cookies). Ustawienia dotyczące przechowywania ciasteczek można zmienić w swojej przeglądarce.

Oświadczenie

Wejście do serwisu dla lekarzy i farmaceutów wymaga potwierdzenia oświadczenia widocznego na stronie. Jeśli nie spełniasz wymienionych warunków, kliknij przycisk Pomiń.