GlimeHEXAL 1; -2; -3; -4; -6

Wyszukaj produkt

Substancję czynną zawierają również leki:

Glibetic 2 mg

tabl.

2 mg

30 szt.

Doustnie

100%

11,40

4,25

bezpł.

Glimepiride

tabl.

6 mg

30 szt.

Doustnie

100%

25,86

R ⁽¹⁾

9,60

S ⁽²⁾

bezpł.

GlimeHEXAL 1

tabl.

1 mg

30 szt.

Doustnie

100%

5,24

R ⁽¹⁾

3,50

S ⁽²⁾

bezpł.

GlimeHEXAL 2

tabl.

2 mg

30 szt.

Doustnie

100%

9,49

R ⁽¹⁾

3,20

S ⁽²⁾

bezpł.

GlimeHEXAL 3

tabl.

3 mg

30 szt.

Doustnie

100%

13,65

R ⁽¹⁾

4,80

S ⁽²⁾

bezpł.

GlimeHEXAL 4

tabl.

4 mg

30 szt.

Doustnie

100%

17,65

R ⁽¹⁾

6,40

S ⁽²⁾

bezpł.

Glibetic 2 mg - charakterystyka leku dla lekarza

Wskazania do stosowania

Glibetic 2 mg jest wskazany w leczeniu cukrzycy typu 2 u pacjentów dorosłych, gdy sama modyfikacja diety, zwiększenie aktywności fizycznej i redukcja masy ciała nie zapewniają wystarczającej kontroli glikemii.

Lek ten należy do grupy pochodnych sulfonylomocznika i działa poprzez stymulację wydzielania insuliny z komórek beta trzustki. Wykazuje również działanie pozatrzustkowe, charakterystyczne dla tej grupy leków.

Dawkowanie i sposób podawania

Podstawą skutecznego leczenia cukrzycy jest odpowiednia dieta, regularna aktywność fizyczna oraz systematyczna kontrola glikemii. Samo stosowanie leków doustnych lub insuliny nie będzie efektywne bez przestrzegania zaleceń dietetycznych przez pacjenta.

Etap leczenia	Dawka	Uwagi
Dawka początkowa	1 mg glimepirydu/dobę	Stosować jako leczenie podtrzymujące przy dobrej kontroli glikemii
Zwiększanie dawki	Stopniowo do 2, 3 lub 4 mg/dobę	Co 1-2 tygodnie, w zależności od kontroli glikemii
Dawka maksymalna	6 mg/dobę	Dawki >4 mg/dobę stosować tylko w wyjątkowych przypadkach

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie na podstawie regularnych pomiarów glikemii.

Lek należy przyjmować doustnie, bezpośrednio przed lub w trakcie obfitego śniadania lub pierwszego głównego posiłku dnia. Tabletki należy połykać w całości, popijając niewielką ilością płynu.

Leczenie skojarzone

U pacjentów nieosiągających odpowiedniej kontroli glikemii przy maksymalnej dawce metforminy można rozważyć dołączenie glimepirydu. Leczenie należy rozpocząć od małej dawki glimepirydu, stopniowo ją zwiększając pod ścisłą kontrolą lekarską.

Podobnie, u pacjentów nieosiągających kontroli przy maksymalnej dawce glimepirydu można rozważyć dołączenie insuliny, rozpoczynając od małych dawek insuliny.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby: Może być konieczne zmniejszenie dawki. W ciężkich zaburzeniach wskazana jest zmiana leczenia na insulinę.

Dzieci i młodzież: Stosowanie glimepirydu nie jest zalecane u pacjentów poniżej 18 roku życia ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.

Przeciwwskazania

Cukrzyca typu 1 (insulinozależna)
Śpiączka cukrzycowa
Kwasica ketonowa
Ciężkie zaburzenia czynności nerek lub wątroby
Nadwrażliwość na glimepiryd, inne pochodne sulfonylomocznika lub sulfonamidy
Ciąża i karmienie piersią

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Ryzyko hipoglikemii: Stosowanie glimepirydu wiąże się z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii, szczególnie w przypadku nieregularnego spożywania posiłków, pomijania posiłków lub zwiększonego wysiłku fizycznego. Pacjenci powinni być poinformowani o objawach hipoglikemii i sposobach jej zapobiegania.

Objawy hipoglikemii mogą obejmować: ból głowy, uczucie głodu, nudności, wymioty, zmęczenie, senność, zaburzenia snu, niepokój, agresję, zaburzenia koncentracji, czujności i czasu reakcji, depresję, dezorientację, zaburzenia mowy i wzroku, drżenie, niedowład, zaburzenia czucia, zawroty głowy, utratę samokontroli, drgawki, utratę przytomności.

Monitorowanie leczenia: Wymagane jest regularne monitorowanie stężenia glukozy we krwi i w moczu oraz oznaczanie hemoglobiny glikowanej (HbA1c). Dodatkowo zaleca się regularne kontrole czynności wątroby i parametrów hematologicznych.

Pacjenci w podeszłym wieku: Mogą być bardziej podatni na działanie hipoglikemizujące leku. Pierwsze objawy hipoglikemii mogą być trudne do rozpoznania.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby: U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby wskazana jest zmiana leczenia na insulinę.

Interakcje lekowe

Leki nasilające działanie hipoglikemizujące glimepirydu: insulina, metformina, salicylany, inhibitory MAO, β-adrenolityki, inhibitory ACE, fluoksetyna, fibraty.

Leki osłabiające działanie hipoglikemizujące glimepirydu: glikokortykosteroidy, leki tyroksyny, doustne środki antykoncepcyjne, fenytoina, ryfampicyna.

Alkohol: Może w nieprzewidywalny sposób nasilać lub osłabiać działanie glimepirydu.

Ciąża i laktacja

Stosowanie glimepirydu jest przeciwwskazane w okresie ciąży i karmienia piersią. W przypadku planowania ciąży lub jej stwierdzenia należy niezwłocznie zmienić leczenie na insulinę.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane obejmują:

Hipoglikemię
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha)
Reakcje nadwrażliwości skórnej (świąd, wysypka, pokrzywka)
Zaburzenia hematologiczne (trombocytopenia, leukopenia, niedokrwistość hemolityczna)
Zaburzenia czynności wątroby (wzrost aktywności enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby)

Przedawkowanie

Przedawkowanie glimepirydu może prowadzić do ciężkiej, przedłużającej się hipoglikemii. Objawy mogą wystąpić nawet po 24 godzinach od zażycia leku. Leczenie obejmuje podanie węgla aktywowanego, monitorowanie glikemii i w razie potrzeby dożylne podawanie glukozy. Konieczna może być hospitalizacja i obserwacja przez 24-72 godziny.

Warto zapamiętać

Glibetic 2 mg jest lekiem z grupy pochodnych sulfonylomocznika stosowanym w leczeniu cukrzycy typu 2
Głównym działaniem niepożądanym jest ryzyko hipoglikemii, szczególnie u osób starszych i przy nieregularnym spożywaniu posiłków

Glibetic 2 mg jest skutecznym lekiem w terapii cukrzycy typu 2, jednak wymaga ścisłego monitorowania pacjenta i dostosowywania dawki w oparciu o regularną kontrolę glikemii. Kluczowe znaczenie ma edukacja pacjenta w zakresie diety, aktywności fizycznej i rozpoznawania objawów hipoglikemii.

1) Cukrzyca
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.

Wskazania

Leczenie cukrzycy typu 2, gdy samo zastosowanie diety, ćwiczeń fizycznych i zmniejszenie masy ciała jest niewystarczające.

Dawkowanie

Podstawą skutecznego leczenia cukrzycy jest odpowiednia dieta, regularne ćwiczenia fizyczne, jak również rutynowe badania krwi i moczu. Leki doustne i insulina nie będą skuteczne, jeżeli pacjent nie przestrzega zalecanej diety. Dawkę ustala się w zależności od wyników oznaczeń glukozy we krwi i w moczu. Dawka początkowa wynosi 1 mg glimepirydu/dobę. W przypadku uzyskania prawidłowej kontroli glikemii, dawkę tę należy stosować w leczeniu podtrzymującym. Tabl. o różnej mocy są przeznaczone do zastosowania w różnych schematach dawkowania. Jeżeli skuteczność leczenia nie jest zadowalająca, dawkę należy zwiększać stopniowo w zależności od wyników kontroli glikemii co 1-2 tyg., do 2, 3 lub 4 mg glimepirydu/dobę. Dawka powyżej 4 mg glimepirydu/dobę tylko w wyjątkowych przypadkach daje lepsze wyniki leczenia. Zalecana dawka maks. glimepirydu wynosi 6 mg/dobę. U pacjentów, u których nie udaje się uzyskać odpowiedniej kontroli glikemii maks. dawką dobową metforminy, można rozpocząć leczenie skojarzone z glimepirydem. Zachowując dotychczasową dawkę metforminy leczenie glimepirydem należy rozpocząć od małej dawki, którą można stopniowo zwiększać w zależności od pożądanej kontroli metabolicznej aż do dawki maks. Leczenie skojarzone należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarza. U pacjentów, u których nie udaje się uzyskać odpowiedniej kontroli glikemii maks. dawką dobową produktu leczniczego, można rozpocząć leczenie skojarzone z insuliną. Zachowując dotychczasową dawkę glimepirydu leczenie insuliną należy rozpocząć od małej dawki, którą można stopniowo zwiększać w zależności od kontroli glikemii. Leczenie skojarzone należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarza. Pojedyncza dawka dobowa glimepirydu jest na ogół wystarczająca. Dawkę tę należy przyjmować na krótko przed lub w trakcie obfitego śniadania lub pierwszego głównego posiłku w ciągu dnia (jeżeli pacjent nie je śniadania). W razie pominięcia dawki leku nie należy zwiększać kolejnej dawki. Wystąpienie u pacjenta hipoglikemii po zastosowaniu dawki 1 mg glimepirydu/dobę wskazuje na możliwość uzyskania kontroli glikemii samą dietą. Poprawa kontroli glikemii wiąże się z większą wrażliwością na insulinę, dlatego w trakcie leczenia zapotrzebowanie na glimepiryd może się zmniejszyć. W celu uniknięcia hipoglikemii należy odpowiednio wcześnie rozważyć zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia. Zmiana dawki może być również konieczna w przypadku zmian masy ciała lub trybu życia pacjenta, bądź też innych czynników zwiększających ryzyko hipo- lub hiperglikemii. Zamiana innych doustnych leków przeciwcukrzycowych na produkt leczniczy. Zastąpienie innych leków przeciwcukrzycowych produktem leczniczym jest na ogół możliwe. Należy przy tym uwzględnić moc i T_0,5 poprzednio stosowanego leku. W niektórych przypadkach, dotyczących zwłaszcza leków przeciwcukrzycowych o długim T_0,5 (np. chloropropamidu), zaleca się zachowanie kilkudniowego okresu "wypłukiwania" leku z ustroju w celu zminimalizowania ryzyka hipoglikemii na skutek sumowania się działania leków. Zalecana dawka początkowa glimepirydu wynosi 1 mg/dobę. W zależności od reakcji na leczenie, dawkę glimepirydu można stopniowo zwiększać w sposób opisany wyżej. Zamiana insuliny na produkt leczniczy. W wyjątkowych przypadkach u pacjentów z cukrzycą typu 2 leczonych insuliną może być wskazana zmiana leku na glimepiryd. Zmianę taką należy przeprowadzać pod ścisłą kontrolą lekarza. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby: patrz ChPL. Dzieci i młodzież. Brak dostępnych danych dotyczących stosowania glimepirydu u pacjentów poniżej 8 lat. Ilość danych na temat stosowania glimepirydu w monoterapii u dzieci 8-17 lat jest ograniczona. Ze względu na niedostateczne dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności glimepirydu u dzieci i młodzieży leczenie tej grupy pacjentów nie jest zalecane.

Uwagi

Tabl. należy połykać bez żucia, popijając niewielką ilością płynu.

Przeciwwskazania

Cukrzyca insulinozależna, śpiączka cukrzycowa, kwasica ketonowa, ciężkie zaburzenia czynności nerek lub wątroby, nadwrażliwość na glimepiryd, na inne pochodne sulfonylomocznika lub sulfonamidy. Przeciwwskazany w okresie ciąży i karmienia piersią. W przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek lub wątroby wymagana jest zmiana leku na insulinę.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

W przypadku nieregularnego spożywania posiłków lub ich pomijania, stosowanie glimepirydu może prowadzić do hipoglikemii. Możliwe objawy hipoglikemii obejmują: ból głowy, uczucie "wilczego głodu", nudności, wymioty, znużenie, senność, zaburzenia snu, niepokój, agresywność, upośledzenie koncentracji, czujności i czasu reakcji, depresję, dezorientację, zaburzenia mowy i wzroku, afazję, drżenie, niedowład, zaburzenia czucia, zawroty głowy, bezradność, utratę samokontroli, majaczenie, drgawki pochodzenia mózgowego, utratę przytomności do śpiączki włącznie, płytki oddech i bradykardię. Ponadto mogą występować objawy kompensacji adrenergicznej, takie jak pocenie się, wilgotna skóra, lęk, tachykardia, nadciśnienie, kołatanie serca, dławica piersiowa i zaburzenia rytmu serca. Obraz kliniczny ciężkiego napadu hipoglikemii może przypominać udar. Objawy prawie zawsze można szybko opanować niezwłocznym spożyciem węglowodanów (cukru). Sztuczne środki słodzące są nieskuteczne. Hipoglikemia może nawracać mimo początkowo skutecznych środków zaradczych. Ciężka lub przedłużająca się hipoglikemia, tylko krótkotrwale dająca się opanować za pomocą zwykle stosowanych ilości cukru, wymaga niezwłocznego leczenia i niekiedy hospitalizacji. Czynniki sprzyjające wystąpieniu hipoglikemii obejmują: niechęć lub (częściej u pacjentów w podeszłym wieku) niezdolność pacjenta do współpracy; niedożywienie, nieregularne spożywanie posiłków lub ich pomijanie, przedłużające się okresy postu; zmiany diety; brak równowagi pomiędzy wysiłkiem fizycznym a spożyciem węglowodanów; spożywanie alkoholu, zwłaszcza przy jednoczesnym pomijaniu posiłków; zaburzenia czynności nerek; ciężkie zaburzenia czynności wątroby; przedawkowanie glimepirydu; niektóre niewyrównane zaburzenia układu wewnątrzwydzielniczego, wpływające na metabolizm węglowodanów lub mechanizmy kompensacyjne w hipoglikemii (jak np. w niektórych zaburzeniach czynności tarczycy oraz w niewydolności przedniego płata przysadki lub kory nadnerczy). Leczenie glimepirydem wymaga regularnego monitorowania stężenia glukozy we krwi i w moczu. U osób w podeszłym wieku pierwsze objawy niskiego lub wysokiego stężenia glukozy we krwi mogą być trudno dostrzegalne lub mogą w ogóle nie występować. Dodatkowo zaleca się oznaczanie glikowanej hemoglobiny. Wymagane jest regularne monitorowanie czynności wątroby i parametrów hematologicznych (zwłaszcza leukocytów i płytek krwi). W warunkach stresu (np. wypadków, operacji z nagłych wskazań, zakażeń przebiegających z gorączką itp.) może być wskazana tymczasowa zmiana leczenia na insulinę. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby wskazana jest zmiana leczenia na insulinę. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lappa lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Pacjentom należy zalecić zachowanie środków ostrożności w celu uniknięcia hipoglikemii podczas prowadzenia pojazdów. Jest to szczególnie istotne w przypadku pacjentów, którzy słabo lub w ogóle nie odczuwają objawów zapowiadających hipoglikemię, bądź u których epizody hipoglikemii występują często. W takich przypadkach należy rozważyć, czy wskazane jest, by pacjent kierował pojazdami lub obsługiwał urządzenia mechaniczne.

Interakcje

Nasilenie działania obniżającego stężenie glukozy we krwi i tym samym w niektórych przypadkach hipoglikemia, może wystąpić w związku z zastosowaniem jednego z następujących leków: fenylobutazon, azapropazon i oksyfenbutazon, sulfinpirazon, insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe, niektóre długo działające sulfonamidy, metformina, tetracykliny, salicylany i kwas p-aminosalicylowy, inhibitory MAO, steroidy anaboliczne i męskie hormony płciowe, antybiotyki chinolonowe, chloramfenikol, probenecyd, leki przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny, mikonazol, fenfluramina, pentoksyfilina (duże dawki podawane pozajelitowo), fibraty, trytokwalina, inhibitory ACE, fluoksetyna, allopurinol, leki sympatykolityczne, cyklofosfamidy, trofosfamidy i ifosfamidy, flukonazol. Osłabienie działania hipoglikemizującego, a w konsekwencji zwiększenie stężenia glukozy we krwi, może wystąpić w przypadku zastosowania jednego z następujących leków: estrogeny i progestageny, saluretyki, tiazydowe leki moczopędne, leki pobudzające czynność tarczycy, glikokortykoidy, pochodne fenotiazyny, chloropromazyna, adrenalina i inne leki sympatykomimetyczne, kwas nikotynowy (w dużych dawkach) i jego pochodne leki przeczyszczające (stosowane długotrwale), fenytoina, diazoksyd, glukagon, barbiturany i ryfampicyna, acetazolamid. Antagoniści receptora H₂, β-adrenolityki, klonidyna i rezerpina mogą prowadzić albo do nasilenia, albo do osłabienia działania obniżającego stężenie glukozy we krwi. Pod wpływem leków o działaniu sympatykomimetycznym, takich jak β-adrenolityki, klonidyna, guanetydyna i rezerpina, objawy kompensacyjnego pobudzenia adrenergicznego w odpowiedzi na hipoglikemię mogą być osłabione lub mogą w ogóle nie występować. Spożycie alkoholu może w sposób nieprzewidywalny nasilać lub osłabiać działanie hipoglikemizujące glimepirydu. Glimepiryd może nasilać lub osłabiać działanie pochodnych kumaryny.

Ciąża i laktacja

Przeciwwskazany w okresie ciąży i karmienia piersią.

Działania niepożądane

Zaburzenia układu immunologicznego: łagodne reakcje nadwrażliwości mogą się rozwinąć w ciężkie reakcje z dusznością, obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi i czasami wstrząsem; alergiczne zapalenie naczyń. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: umiarkowana do ciężkiej trombocytopenia, leukopenia, erytrocytopenia, granulocytopenia, agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna, pancytopenia. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: hipoglikemia. Zaburzenia oka: przemijające zaburzenia wzroku. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: dolegliwości żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, biegunka, ucisk lub uczucie pełności w żołądku i ból brzucha. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: cholestaza, żółtaczka i zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: reakcje nadwrażliwości, świąd, wysypka i pokrzywka, nadwrażliwość na światło. Badania: obniżenie stężenia sodu w surowicy; podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych.

Przedawkowanie

Po przyjęciu nadmiernej dawki leku może wystąpić hipoglikemia trwająca 12-72 h, która może nawracać po uzyskaniu początkowej normalizacji. Objawy mogą nie ujawnić się nawet w ciągu 24 h od zażycia dawki. Zaleca się obserwację w warunkach szpitalnych. Objawy: nudności, wymioty, ból w nadbrzuszu. Hipoglikemii przeważnie mogą towarzyszyć objawy neurologiczne, takie jak niepokój ruchowy, drżenie, zaburzenia widzenia, zaburzenia koordynacji ruchowej, senność, śpiączka i drgawki. Leczenie: polega przede wszystkim na niedopuszczeniu do wchłonięcia się leku poprzez podanie węgla aktywowanego (adsorbent) i siarczanu sodu (środek przeczyszczający). W przypadku przyjęcia dużej ilości leku zaleca się płukanie żołądka, a następnie podanie węgla aktywowanego i siarczanu sodu. W przypadku przedawkowania o ciężkim przebiegu wskazana jest hospitalizacja na oddziale intensywnej opieki medycznej. Należy jak najszybciej podać glukozę, w razie konieczności w postaci wstrzyknięcia dożylnego (50 ml 50% roztworu glukozy), a następnie w postaci 10% roztworu w dożylnym wlewie kroplowym, pod ścisłą kontrolą stężenia glukozy we krwi. Dalsze leczenie powinno być objawowe. Podczas leczenia hipoglikemii wywołanej przypadkowym zażyciem glimepirydu przez niemowlęta i małe dzieci dawka podawanej glukozy musi być szczególnie starannie kontrolowana w celu uniknięcia ryzyka hiperglikemii. Należy dokładnie monitorować stężenie glukozy we krwi.

Działanie

Glimepiryd jest aktywną po podaniu doustnym substancją o działaniu hipoglikemizującym, należącą do grupy pochodnych sulfonylomocznika. Może być stosowany w cukrzycy insulinoniezależnej. Glimepiryd działa głównie poprzez stymulację uwalniania insuliny z komórek β trzustki. Podobnie jak w przypadku innych pochodnych sulfonylomocznika, działanie to polega na zwiększeniu reaktywności komórek β trzustki na fizjologiczny bodziec, jakim jest glukoza. Ponadto glimepiryd prawdopodobnie wykazuje wyraźne działanie pozatrzustkowe, zakładane także w przypadku innych pochodnych sulfonylomocznika.

Glibetic 2 mg