Gemcytabina może być przepisana wyłącznie przez lekarza wykwalifikowanego w zakresie stosowania chemioterapii przeciwnowotworowej. Rak pęcherza moczowego. Terapia skojarzona: zalecane jest podawanie gemcytabiny w skojarzeniu z cisplatyną w dawce 1000 mg/m² pc., we wlewie dożylnym w ciągu 30 minut w 1., 8. i 15. dniu 28-dniowego cyklu leczenia. Cisplatynę w zalecanej dawce 70 mg/m² pc. należy podać w 1. dniu cyklu po wlewie gemcytabiny lub w 2. dniu każdego 28-dniowego cyklu. 4-tyg. cykl leczenia jest następnie powtarzany. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu przez pacjenta można rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. Rak trzustki. Zalecane jest podawanie gemcytabiny w dawce 1000 mg/m² pc. we wlewie dożylnym w ciągu 30 minut. Produkt podaje sie raz w tyg. przez okres do 7 kolejnych tyg., po czym następuje tyg. przerwa w leczeniu. W kolejnych cyklach leczenia produkt podaje sie raz w tyg. przez 3 tyg., po czym następuje tyg. przerwa w leczeniu. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu przez pacjenta można rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. Niedrobnokomórkowy rak płuca. Monoterapia: zalecane jest podawanie gemcytabiny w dawce 1000 mg/m² pc. we wlewie dożylnym w ciągu 30 minut. Produkt podaje sie raz w tyg. przez 3 tyg., po czym następuje tyg. przerwa w leczeniu. Czterotygodniowy cykl leczenia jest następnie powtarzany. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu przez pacjenta można rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. Terapia skojarzona: zalecane jest podawanie gemcytabiny w dawce 1250 mg/m² pc. we wlewie dożylnym w ciągu 30 minut w 1. i 8. dniu 21-dniowego cyklu leczenia. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu przez pacjenta można rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. Cisplatynę w dawce 75-100 mg/m² pc. podawano raz na 3 tyg. Rak piersi. Terapia skojarzona: w leczeniu skojarzonym gemcytabiną z paklitakselem zalecane jest podanie paklitakselu (175 mg/m² pc.) we wlewie dożylnym trwającym około 3 godz. w 1. dniu, a następnie podanie gemcytabiny (1250 mg/m² pc.) w 30-minutowym wlewie dożylnym w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu przez pacjenta można rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. Przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego gemcytabiną z paklitakselem, bezwzględna liczba granulocytów u pacjentki powinna wynosić nie mniej niż 1500 komórek x 10⁶/1. Rak jajnika. Terapia skojarzona: zalecana dawka gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z karboplatyną wynosi 1000 mg/m² pc., w 30-minutowym wlewie dożylnym w 1. i 8. dniu każdego 21-dniowego cyklu. Pierwszego dnia cyklu, po zakończeniu wlewu gemcytabiny należy podawać karboplatynę, aż do uzyskania wartości pola pod krzywa AUC równej 4 mg/ml x min. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu przez pacjenta można rozważyć zmniejszenie dawki w kolejnym cyklu lub podczas trwania cyklu. Monitorowanie i modyfikacja dawki w zależności od wystąpienia objawów toksyczności. Modyfikacja dawki w przypadku wystąpienia objawów toksyczności niehematologicznej. W celu wykrycia objawów toksyczności niehematologicznej, należy okresowo wykonywać badania czynności wątroby i nerek. Produkt leczniczy zawiera 440 mg bezwodnego etanolu na 1 ml koncentratu. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobami wątroby lub padaczką. W zależności od indywidualnej tolerancji produktu przez pacjenta można rozważyć zmniejszenie dawki w każdym kolejnym cyklu lub podczas jego trwania. W przypadku wystąpienia objawów ciężkiej toksyczności niehematologicznej (stopnia 3. lub 4.) z wyjątkiem nudności i/lub wymiotów, należy wstrzymać leczenie gemcytabina lub zmniejszyć dawkę, zależnie od decyzji lekarza. Nie należy podawać kolejnych dawek do czasu zmniejszenia objawów toksyczności zgodnie z oceną lekarza. Zalecenia dotyczące dostosowania dawki cisplatyny, karboplatyny i paklitakselu w leczeniu skojarzonym zawarte są w charakterystykach tych produktów leczniczych. Modyfikacja dawki w przypadku wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej. Rozpoczęcie cyklu: we wszystkich wskazaniach przed podaniem każdej dawki należy u pacjenta oznaczyć liczbę płytek krwi i granulocytów. Przed rozpoczęciem cyklu bezwzględna liczba granulocytów powinna wynosić nie mniej niż 1500 komórek (x 10⁶/1), a liczba płytek krwi nie mniej niż 100 000 (x 10⁶/1). Podczas cyklu: modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w monoterapii lub w skojarzeniu z cisplatyną w czasie trwania cyklu leczenia raka pęcherza, niedrobnokomórkowego raka płuca i raka trzustki - szczegóły patrz ChPL. Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z paklitakselem w czasie trwania cyklu leczenia raka piersi - szczegóły patrz ChPL. Modyfikacja dawki gemcytabiny stosowanej w skojarzeniu z karboplatyna w czasie trwania cyklu leczenia raka jajnika - szczegóły patrz ChPL. Modyfikacja dawki ze względu na wystąpienie objawów toksyczności hematologicznej w kolejnych cyklach leczenia, dla wszystkich wskazań. W przypadku wystąpienia następujących objawów toksyczności hematologicznej dawkę gemcytabiny należy zmniejszyć tak, aby wynosiła 75% dawki początkowej podanej w pierwszym cyklu: bezwzględna liczba granulocytów <500 x 10⁶/1 dłużej niż 5 dni; bezwzględna liczba granulocytów <100 x 10⁶/1 dłużej niż 3 dni; gorączka neutropeniczna; liczba płytek krwi <25 000 x 10⁶/1; opóźnienie cyklu dłużej niż o 1 tydzień, z powodu toksyczności. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Gemcytabinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek, ponieważ dane uzyskane w badaniach klinicznych nie są wystarczające, aby określić zalecenia dotyczące dawkowania w tej populacji pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku (> 65 lat). Gemcytabina jest dobrze tolerowana przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Nie ma dowodów wskazujących, że poza ogólnymi zaleceniami, konieczna jest modyfikacja dawki leku u osób w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież (< 18 lat). Nie zaleca się stosowania gemcytabiny u dzieci w wieku poniżej 18 lat ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności.

Gemcytabina jest dobrze tolerowana podczas infuzji dożylnej i może być podawana w warunkach ambulatoryjnych. W przypadku wynaczynienia należy natychmiast przerwać podawanie leku i rozpocząć podawanie do innego naczynia krwionośnego. Należy dokładnie kontrolować stan pacjenta po podaniu produktu leczniczego. Instrukcja przygotowania roztworu - patrz ChPL.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Karmienie piersią.

Wydłużenie czasu podawania infuzji i zwiększenie częstości podawania powoduje zwiększenie toksyczności gemcytabiny. Gemcytabina może hamować czynność szpiku kostnego, co może przejawiać się leukopenią, małopłytkowością i niedokrwistością. U pacjentów otrzymujących gemcytabinę przed każdą kolejną dawką należy kontrolować liczbę płytek krwi, leukocytów i granulocytów. W przypadku wykrycia mielosupresji polekowej należy rozważyć czasowe wstrzymanie lub zmodyfikowanie leczenia. Mielosupresja nie trwa jednak długo i zazwyczaj nie jest konieczne zmniejszenie dawki, a przerwanie leczenia z tego powodu zdarza się rzadko. Po przerwaniu podawania gemcytabiny wyniki morfologii krwi mogą się nadal pogarszać. Leczenie należy rozpoczynać ostrożnie u pacjentów z osłabioną czynnością szpiku kostnego. Podobnie jak w przypadku innych leków cytotoksycznych, należy wziąć pod uwagę ryzyko skumulowanego zahamowania czynności szpiku kostnego, jeśli gemcytabina jest stosowana z inną chemioterapią. Podanie gemcytabiny pacjentom, u których stwierdzono przerzuty do wątroby, przebyte wcześniej zapalenie wątroby, alkoholizm lub marskość wątroby, może spowodować zaostrzenie niewydolności wątroby. Należy przeprowadzać okresowe badania laboratoryjne czynności nerek i wątroby (również testy wirusologiczne). Gemcytabinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością wątroby lub zaburzeniami czynności nerek, ponieważ dane uzyskane w badaniach klinicznych nie są wystarczające, aby określić zalecenia dotyczące dawkowania w tej grupie pacjentów. Równoczesne stosowanie radioterapii (jednocześnie lub w odstępie 7 dni bądź krótszym): obserwowano objawy toksyczności. Nie zaleca się stosowania szczepionki przeciwko żółtej febrze i innych żywych szczepionek atenuowanych w trakcie leczenia gemcytabiną. Podając gemcytabinę pacjentom z zaburzeniami funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego w wywiadzie należy zachować szczególną ostrożność ze względu na ryzyko zaburzeń ze strony serca i/lub naczyń krwionośnych. Zgłaszano przypadki występowania objawów płucnych, czasem ciężkich (takich jak obrzęk płuc, śródmiąższowe zapalenie płuc lub zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych - ARDS) w związku z leczeniem gemcytabiną. Nie jest znana etiologia tych zaburzeń. Jeżeli wystąpią ciężkie objawy płucne, należy rozważyć przerwanie leczenia gemcytabiną. Wczesne zastosowanie leczenia wspomagającego może pomóc złagodzić zaburzenia. W rzadkich przypadkach zgłaszano występowanie zespołu hemolityczno-mocznicowego u pacjentów otrzymujących gemcytabinę. Podawanie gemcytabiny należy przerwać, jeśli wystąpią początkowe objawy mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, takie jak gwałtowne zmniejszenie stężenia hemoglobiny z towarzyszącą małopłytkowością, zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy, kreatyniny w surowicy, azotu mocznikowego we krwi lub aktywności dehydrogenazy mleczanowej. Niewydolność nerek może być nieodwracalna, nawet jeśli leczenie gemcytabiną zostało przerwane. Konieczne może być stosowanie dializy. W badaniach nad wpływem gemcytabiny na płodność obserwowano hipospermatogenezę u samców myszy. Dlatego mężczyznom leczonym gemcytabiną nie zaleca się poczęcia dziecka w trakcie leczenia i w okresie do 6 m-cy od jego zakończenia. Zaleca się, aby przed rozpoczęciem leczenia pacjent zasięgnął porady na temat zamrożenia nasienia ze względu na możliwość niepłodności w wyniku leczenia gemcytabiną. Produkt leczniczy 200 mg zawiera 21,49 mg sodu (0,93 mmola), 500 mg - 53,74 mg sodu (2,34 mmola), a 1000 mg - 107,47 sodu (4,67 mmola) na fiolkę. Wartości te należy uwzględnić w przypadku pacjentów na diecie niskosodowej. Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Gemcytabina może jednak powodować niewielką lub umiarkowaną senność, zwłaszcza w połączeniu z alkoholem. Pacjentów należy ostrzec, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali urządzeń mechanicznych w ruchu, dopóki nie zostanie stwierdzone, że senność u nich nie występuje.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Jednoczesne stosowanie radioterapii (wraz z gemcytabiną lub w odstępie ≤ dni): toksyczność takiego leczenia skojarzonego zależy od wielu czynników, m.in. dawki gemcytabiny i częstości jej podawania, dawki napromieniania, przygotowania do radioterapii, rodzaju naświetlanych tkanek i zakresu napromieniania. Badania niekliniczne i kliniczne wykazały, że gemcytabina zwiększa wrażliwość na stosowaną radioterapię. W jednym z badań klinicznych, w którym pacjentom z niedrobnokomórkowym rakiem płuc przez 6 kolejnych tyg. podawano dawkę gemcytabiny do 1000 mg/m² pc. w skojarzeniu z napromienianiem klatki piersiowej, obserwowano objawy toksyczności, takie jak ciężkie i potencjalnie zagrażające życiu zapalenie śluzówki, zwłaszcza zapalenie przełyku i zapalenie płuc, przede wszystkim u pacjentów otrzymujących intensywną radioterapię (mediana objętości leczonej = 4795 cm³). Z kolejnych badań wynika, że możliwe jest jednoczesne stosowanie mniejszych dawek gemcytabiny z radioterapią z przewidywanym działaniem toksycznym. W badaniu II fazy w NSCLC równocześnie stosowano radioterapię klatki piersiowej w dawce 66 Gy, gemcytabinę (600 mg/m² pc., 4 dawki) i cisplatynę (80 mg/m² pc., 2 dawki) przez 6 tyg. Dotychczas nie ustalono optymalnego schematu dawkowania gemcytabiny i równoczesnego stosowania terapeutycznych dawek radioterapii we wszystkich typach nowotworów. Stosowanie radioterapii przed lub po gemcytabinie (ponad 7 dni przerwy): dostępne dane nie wskazują na występowanie nasilonej toksyczności, innej niż nawrót objawów popromiennych, jeżeli gemcytabina podawana jest więcej niż 7 dni przed rozpoczęciem lub ponad 7 dni po zakończeniu radioterapii. Wyniki badań wskazują, że leczenie gemcytabiną może być rozpoczęte po ustąpieni ostrych skutków radioterapii lub przynajmniej tydzień po zakończeniu radioterapii. Uszkodzenie podrażnionych tkanek przez promieniowanie (np. zapalenie przełyku, zapalenie okrężnicy i zapalenie pęcherzyków płucnych) zgłaszano zarówno po równoczesnym, jak i nie równoczesnym podawaniu gemcytabiny. Nie zaleca się stosowania szczepionki przeciwko żółtej febrze i innych żywych szczepionek atenuowanych ze względu na ryzyko ogólnoustrojowej choroby z możliwym skutkiem śmiertelnym, zwłaszcza u pacjentów z osłabionym układem odpornościowym.

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania gemcytabiny w czasie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Z wyników badań na zwierzętach oraz mechanizmu działania gemcytabiny wynika, że nie należy stosować gemcytabiny w czasie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Kobiety powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji, aby uniknąć ciąży. Jeżeli kobieta zajdzie w ciążę powinna o tym natychmiast poinformować lekarza prowadzącego. Nie wiadomo, czy gemcytabina przenika do mleka kobiecego. Nie można wykluczyć wystąpienia działań niepożądanych u karmionego dziecka. Pacjentka powinna przerwać karmienie piersią w czasie leczenia gemcytabiną. W badaniach nad wpływem gemcytabiny na płodność obserwowano hipospermatogenezę u samców myszy. Dlatego mężczyznom leczonym gemcytabiną nie zaleca się poczęcia dziecka w trakcie leczenia i w okresie do 6 m-cy od jego zakończenia. Zaleca się, aby przed rozpoczęciem leczenia pacjent zasięgnął porady na temat zamrożenia nasienia ze względu na możliwość niepłodności w wyniku leczenia gemcytabiną.

Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych związanych z leczeniem gemcytabiną należą: nudności z wymiotami lub bez wymiotów, zwiększona aktywność aminotransferaz (AspAT/AlAT) i fosfatazy zasadowej, zgłaszane u około 60% pacjentów; białkomocz i krwiomocz zgłaszane u około 50% pacjentów; duszność zgłaszana u 10-40% pacjentów (najczęściej u pacjentów z rakiem płuc); alergiczne wysypki skórne zgłaszane u około 25% pacjentów, a u 10% pacjentów przebiegające ze świądem. Częstość i nasilenie działań niepożądanych zależą od dawki, szybkości infuzji i przerw pomiędzy kolejnymi dawkami. Działania niepożądane prowadzące do ograniczenia dawki obejmują zmniejszenie liczby płytek krwi, leukocytów i granulocytów. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) leukopenia (neutropenia stopnia 3. = 19,3% stopnia 4. = 6%). Zahamowanie czynności szpiku kostnego jest zwykle łagodne do umiarkowanego i dotyczy głównie liczby granulocytów. Małopłytkowość, niedokrwistość; (często) gorączka z neutropenią; (bardzo rzadko) trombocytoza. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) reakcja rzekomoanafilaktyczna. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) jadłowstręt. Zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy, bezsenność, senność. Zaburzenia serca: (rzadko) zawał mięśnia sercowego. Zaburzenia naczyniowe: (rzadko) niedociśnienie tętnicze. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) duszność - zazwyczaj łagodna i ustępująca szybko bez leczenia; (często) kaszel, zapalenie błony śluzowej nosa; (niezbyt często) śródmiąższowe zapalenie płuc, skurcz oskrzeli - zazwyczaj łagodny i przejściowy, ale może wymagać leczenia pozajelitowego. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) wymioty, nudności; (często) biegunka, zapalenie i owrzodzenie jamy ustnej, zaparcie. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo często) zwiększenie aktywności aminotransferaz (AspAT i AlAT) i fosfatazy zasadowej; (często) zwiększone stężenie bilirubiny; (rzadko) zwiększenie aktywności gammaglutamylotransferazy (GGT). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej (bardzo często) alergiczna wysypka skórna, której często towarzyszy świąd, łysienie; (często) świąd, pocenie się; (rzadko) owrzodzenie, tworzenie pęcherzy i wrzodów, złuszczanie skóry; (bardzo rzadko) ciężkie reakcje skórne, m.in. złuszczanie, wykwity pęcherzowe. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból pleców, ból mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo często) krwiomocz, łagodny białkomocz. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) objawy grypopodobne - najczęściej gorączka, bóle głowy, dreszcze, bóle mięśni, osłabienie i utrata łaknienia. Zgłaszano również przypadki wystąpienia kaszlu, zapalenia błony śluzowej nosa, złego samopoczucia, pocenia się i trudności ze snem. Obrzęk/obrzęk obwodowy, w tym obrzęk twarzy. Obrzęk jest zwykle odwracalny po przerwaniu leczenia; (często) gorączka, osłabienie, dreszcze; (rzadko) reakcje w miejscu podania - głównie łagodne. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (rzadko) reakcje w miejscu podania - głównie łagodne, odczyn popromienny. Zgłoszenia po wprowadzeniu produktu do obrotu (zgłoszenia spontaniczne). Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) udar mózgu. Zaburzenia serca: (nieznana) zaburzenia rytmu, głównie nadkomorowe, niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) objawy kliniczne zapalenia naczyń obwodowych i zgorzel. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (nieznana) obrzęk płuc, zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych. Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) niedokrwienne zapalenie jelita grubego. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) silne działanie toksyczne na wątrobę, w tym niewydolność wątroby i zgon. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) ciężkie zmiany skórne, m.in. łuszczenie i wykwity pęcherzowe skóry, zespół Lyella, zespół Stevensa-Johnsona. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) niewydolność nerek, zespół hemolityczno-mocznicowy. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (nieznana) nawrót objawów popromiennych. Leczenie skojarzone w raku piersi. Częstość toksyczności hematologicznych stopnia 3. i 4., zwłaszcza neutropenii, zwiększa się, gdy gemcytabina jest stosowana w skojarzeniu z paklitakselem. Jednak wzrost częstości tych działań niepożądanych nie wiąże się ze zwiększoną częstością zakażeń lub krwotoków. Zmęczenie i gorączka z neutropenią występują częściej, gdy gemcytabina stosowana jest w skojarzeniu z paklitakselem. Zmęczenie, które nie jest związane z niedokrwistością, ustępuje zwykle po pierwszym cyklu leczenia. Działania niepożądane stopnia 3. i 4. Paklitaksel a gemcytabina+paklitaksel - szczegóły patrz ChPL. Leczenie skojarzone w raku pęcherza moczowego. Działania niepożądane stopnia 3. i 4. MVAC a gemcytabina+cisplatyna - szczegóły patrz ChPL. Leczenie skojarzone w raku jajnika. Działania niepożądane stopnia 3. i 4. Karboplatyna a gemcytabina+karboplatyna - szczegóły patrz ChPL.

Brak swoistej odtrutki na gemcytabinę. Po podaniu pojedynczych dawek do 5700 mg/m² pc. co 2 tyg. w 30-minutowej infuzji dożylnej toksyczność była akceptowalna klinicznie. W przypadku podejrzenia przedawkowania, należy kontrolować morfologię krwi pacjenta i w razie potrzeby rozpocząć odpowiednie leczenie.

Gemcytabina wykazuje silne działanie cytotoksyczne na wiele hodowli komórek nowotworowych ludzkich i mysich. Wykazuje swoistość faz komórkowych, przy czym niszczone są głównie komórki, w których zachodzi synteza DNA (faza S). W pewnych warunkach przejście komórki z fazy G1 do fazy S zostaje zablokowane. W warunkach in vitro, cytotoksyczne działanie gemcytabiny zależy zarówno od stężenia, jak i od czasu.

1 ml zawiera 11,4 mg chlorowodorku gemcytabiny, co odpowiada 10 mg gemcytabiny - substancji czynnej.