Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Fulvestrant Stada

Fulvestrant

inj. [roztw.]
250 mg/5 ml
2 amp.-strzyk. 5 ml
Iniekcje
Rx
CHB
538,06
B (1)
bezpł.

Fulvestrant Stada - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Fulvestrant Stada jest wskazany:

  • W monoterapii do leczenia raka piersi z obecnymi receptorami estrogenowymi, miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami, u kobiet po menopauzie:
    • wcześniej nieleczonych terapią hormonalną
    • z nawrotem choroby podczas lub po zakończeniu leczenia uzupełniającego lekiem z grupy antyestrogenów
    • gdy nastąpiła progresja choroby podczas leczenia lekiem z grupy antyestrogenów
  • W skojarzeniu z palbocyklibem w leczeniu miejscowo zaawansowanego lub rozsianego raka piersi HR-dodatniego i HER2-ujemnego u kobiet, które wcześniej otrzymały leczenie hormonalne. U kobiet przed menopauzą i w okresie okołomenopauzalnym leczenie skojarzone należy stosować jednocześnie z agonistą LHRH.

Fulwestrant wykazuje wysoką skuteczność w leczeniu zaawansowanego raka piersi u kobiet po menopauzie, zarówno w monoterapii jak i w skojarzeniu z inhibitorem CDK4/6. Jego zastosowanie pozwala na wydłużenie czasu do progresji choroby oraz poprawę jakości życia pacjentek.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentek Schemat dawkowania
Dorosłe pacjentki (w tym starsze) 500 mg co 1 miesiąc, z dodatkową dawką 500 mg po 2 tygodniach od pierwszej dawki
W skojarzeniu z palbocyklibem Jak wyżej + palbocyklib zgodnie z ChPL
Pacjentki przed- i okołomenopauzalne Jak wyżej + agonista LHRH

Dawkowanie fulwestrantu u dorosłych pacjentek, w tym starszych.

Fulwestrant należy podawać powoli (1-2 minuty), domięśniowo w 2 kolejnych wstrzyknięciach po 5 ml, każde w inny pośladek. Należy zachować ostrożność przy wstrzyknięciu w górnoboczną okolicę pośladka ze względu na bliskość nerwu kulszowego.

Modyfikacja dawki nie jest konieczna u pacjentek z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek oraz wątroby. Należy zachować ostrożność u pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (ClCr <30 ml/min) oraz wątroby.

Przeciwwskazania

Stosowanie fulwestrantu jest przeciwwskazane w przypadku:

  • Nadwrażliwości na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Ciąży i karmienia piersią
  • Ciężkich zaburzeń czynności wątroby

Należy dokładnie ocenić stosunek korzyści do ryzyka przed zastosowaniem leku u pacjentek z przeciwwskazaniami. W przypadku ciąży lub karmienia piersią stosowanie fulwestrantu jest bezwzględnie przeciwwskazane ze względu na potencjalne ryzyko dla płodu/dziecka.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania fulwestrantu należy zachować szczególną ostrożność u pacjentek:

  • Z zaburzeniami czynności wątroby (łagodnymi do umiarkowanych)
  • Z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (ClCr <30 ml/min)
  • Ze skazą krwotoczną, trombocytopenią lub stosujących leki przeciwzakrzepowe
  • Z grupy ryzyka powikłań zatorowo-zakrzepowych

Należy monitorować pacjentki pod kątem wystąpienia reakcji w miejscu wstrzyknięcia, w tym rwy kulszowej. Zachować ostrożność przy podawaniu w górnoboczną okolicę pośladka. Fulwestrant może wpływać na wyniki testów na poziom estradiolu. Lek zawiera etanol i alkohol benzylowy - należy uwzględnić to u pacjentów z chorobą alkoholową lub zaburzeniami czynności wątroby/nerek.

Regularne monitorowanie pacjentek oraz dostosowanie dawkowania w razie potrzeby pozwala na bezpieczne stosowanie fulwestrantu nawet u pacjentek z grup ryzyka. Kluczowe jest indywidualne podejście do każdej pacjentki.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Fulwestrant nie wpływa hamująco na CYP3A4. Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji z lekami indukującymi lub hamującymi CYP3A4. Nie ma konieczności modyfikacji dawki fulwestrantu przy jednoczesnym stosowaniu z tymi lekami.

Brak istotnych interakcji farmakokinetycznych fulwestrantu z innymi często stosowanymi lekami pozwala na jego bezpieczne łączenie z większością terapii wspomagających w leczeniu raka piersi.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Fulwestrant jest przeciwwskazany w ciąży i podczas karmienia piersią. Pacjentki w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia i przez 2 lata po jego zakończeniu. W przypadku zajścia w ciążę należy natychmiast przerwać leczenie i poinformować pacjentkę o potencjalnym ryzyku dla płodu.

Nie badano wpływu fulwestrantu na płodność u ludzi. Ze względu na mechanizm działania leku, należy zachować ostrożność przy planowaniu ciąży po zakończeniu terapii.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane fulwestrantu to:

  • Reakcje w miejscu wstrzyknięcia
  • Uderzenia gorąca
  • Nudności
  • Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
  • Bóle stawów i mięśniowo-szkieletowe
  • Astenia

W skojarzeniu z palbocyklibem dodatkowo często występują: neutropenia, leukopenia, zakażenia, niedokrwistość, małopłytkowość.

Większość działań niepożądanych ma charakter łagodny do umiarkowanego. Ciężkie działania niepożądane występują rzadko. Kluczowe jest monitorowanie pacjentek i odpowiednie postępowanie w przypadku wystąpienia działań niepożądanych.

Właściwości farmakologiczne

Fulwestrant jest kompetycyjnym antagonistą receptora estrogenowego o powinowactwie porównywalnym do estradiolu. Blokuje troficzne działanie estrogenów bez wykazywania działania agonistycznego. Mechanizm działania polega na zmniejszeniu ilości białka receptorowego receptora estrogenowego.

Badania kliniczne wykazały, że fulwestrant znacząco zmniejsza ilość receptorów estrogenowych i progesteronowych w guzach oraz ekspresję markera proliferacji Ki67. Skuteczność kliniczna fulwestrantu w leczeniu zaawansowanego raka piersi została potwierdzona w licznych badaniach klinicznych.

Warto zapamiętać
  • Fulwestrant jest wskazany w leczeniu zaawansowanego raka piersi HR+ u kobiet po menopauzie
  • Standardowa dawka to 500 mg co miesiąc, z dodatkową dawką po 2 tygodniach od pierwszego podania

Podsumowanie

Fulvestrant Stada jest skutecznym lekiem w terapii zaawansowanego raka piersi HR+ u kobiet po menopauzie. Jego unikalne właściwości farmakologiczne oraz korzystny profil bezpieczeństwa czynią go cenną opcją terapeutyczną, zarówno w monoterapii jak i w skojarzeniu z inhibitorami CDK4/6. Kluczowe jest indywidualne podejście do każdej pacjentki, uwzględniające potencjalne korzyści i ryzyko związane z leczeniem.


1) Chemioterapia
Załącznik: C.27.


Wskazania

Stosowanie produktu leczniczego wskazane jest: w monoterapii do leczenia raka piersi z obecnymi receptorami estrogenowymi, miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami, u kobiet po menopauzie: wcześniej nieleczonych terapią hormonalną lub z nawrotem choroby podczas lub po zakończeniu leczenia uzupełniającego lekiem z grupy antyestrogenów lub, gdy nastąpiła progresja choroby podczas leczenia lekiem z grupy antyestrogenów; w skojarzeniu z palbocyklibem w leczeniu miejscowo zaawansowanego lub rozsianego raka piersi z obecnością receptorów hormonalnych (ang. hormone receptor, HR-dodatniego) i bez nadmiernej ekspresji receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu 2 (ang. human epidermal growth factor receptor 2, HER2-ujemnego) u kobiet, które wcześniej otrzymały leczenie hormonalne. U kobiet przed menopauzą i w okresie okołomenopauzalnym leczenie skojarzone z palbocyklibem należy stosować jednocześnie z agonistą hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (ang. LHRH).

Dorosłe pacjentki (także starsze pacjentki). Zalecana dawka to 500 mg, podawana w odstępach 1-m-cznych z dodatkową dawką 500 mg podaną po upływie 2 tyg. i od podania pierwszej dawki. Gdy fulwestrant jest stosowany w skojarzeniu z palbocyklibem, należy zapoznać się z ChPL palbocyklibu. Przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego fulwestrantem z palbocyklibem i przez cały czas jego trwania, pacjentki w wieku przed- i okołomenopauzalnym powinny otrzymywać leczenie agonistami LHRH zgodnie z lokalnie przyjętą praktyką kliniczną. Zaburzenia czynności nerek. Nie zaleca się modyfikacji dawki u pacjentek z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (ClCr ≥30 ml/min). Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu u pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (ClCr <30 ml/min), dlatego zaleca się ostrożność podczas stosowania w tej grupie pacjentek. Zaburzenia czynności wątroby. Nie zaleca się modyfikacji dawki u pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego. Jednak u tej grupy pacjentek produkt należy stosować ostrożnie ze względu na możliwość zwiększenia ekspozycji na fulwestrant. Brak danych dotyczących stosowania produktu u pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Dzieci i młodzież. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność działania produktu u dzieci i młodzieży do 18 lat nie zostały ustalone. Niemożliwe jest ustalenie zaleceń dotyczących dawkowania.

Produkt należy podawać powoli (czas jednego wstrzyknięcia 1-2 min), domięśniowo w 2 kolejnych wstrzyknięciach po 5 ml, każde w inny pośladek (obszar mięśnia pośladkowego). Należy zachować ostrożność podczas podawania wstrzyknięcia produktu w górnoboczną okolicę pośladka ze względu na bliskość nerwu kulszowego.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciąża i karmienie piersią. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby.

Fulwestrant należy stosować ostrożnie u pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego. Fulwestrant należy stosować ostrożnie u pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (ClCr mniejszy niż <30 ml/min). Ze względu na domięśniową drogę podania, fulwestrant należy stosować ostrożnie u pacjentek ze skazą krwotoczną, trombocytopenią lub u pacjentek stosujących leki przeciwzakrzepowe. U pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi często występują zaburzenia zatorowo-zakrzepowe. Zaburzenia te obserwowano także u pacjentek w badaniach klinicznych z zastosowaniem fulwestrantu. Należy wziąć to pod uwagę przepisując fulwestrant pacjentkom z grupy ryzyka. W związku ze wstrzyknięciem fulwestrantu zgłaszano reakcje w miejscu wstrzyknięcia takie jak rwa kulszowa, nerwoból, ból neuropatyczny i neuropatia obwodowa. Należy zachować ostrożność podczas podawania produktu leczniczego fulwestrant w górnoboczną okolicę pośladka ze względu na bliskość nerwu kulszowego. Brak jest danych dotyczących odległych skutków działania fulwestrantu na kości. W związku z mechanizmem działania fulwestrantu istnieje potencjalne ryzyko wystąpienia osteoporozy. Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania fulwestrantu (podawanego w monoterapii lub w skojarzeniu z palbocyklibem) u pacjentek z masywnymi przerzutami do narządów miąższowych. Gdy fulwestrant jest stosowany w skojarzeniu z palbocyklibem, należy zapoznać się także z Charakterystyką ChPL palbocyklibu. Interakcje z testami przeciwciał estradiolu. Ze względu na podobieństwo struktury fulwestrantu i estradiolu, fulwestrant może oddziaływać z testami wykrywającymi poziom estradiolu opartymi na przeciwciałach oraz może powodować fałszywie wysoki poziom estradiolu. Dzieci i młodzież. Produkt nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży ponieważ nie ustalono bezpieczeństwa ani skuteczności działania u tej grupy pacjentów. Ten produkt leczniczy zawiera 12,4% objętościowo etanolu (alkohol), tj. 1000 mg w każdej dawce zawierającej 500 mg fulwestrantu, co odpowiada 25 ml piwa lub 10 ml wina na dawkę. Taka ilość alkoholu prawdopodobnie nie będzie miała wpływu na osoby dorosłe. Alkohol zawarty w tym produkcie leczniczym może zmieniać działanie innych, stosowanych produktów leczniczych. Szkodliwe dla osób z chorobą alkoholową. Ten produkt leczniczy zawiera 1000 mg alkoholu benzylowego w każdej dawce zawierającej 500 mg fulwestrantu. Alkohol benzylowy może powodować reakcje alergiczne. Duże objętości należy podawać z ostrożnością i tylko w razie konieczności, zwłaszcza u pacjentow z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek z powodu ryzyka kumulacji i toksyczności (kwasica metaboliczna). Ten produkt leczniczy zawiera 1500 mg benzylu benzoesanu w każdej dawce zawierającej 500 mg fulwestrantu. Fulwestrant nie ma wpływu lub ma znikomy wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Jednak w trakcie stosowania fulwestrantu bardzo często występuje astenia. Pacjenci, u których występuje to działanie niepożądane, powinni zachować szczególną ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Wyniki badania klinicznego nad interakcją z midazolamem (substratem CYP3A4) wykazały, że fulwestrant nie wpływa hamująco na CYP3A4. W przeprowadzonych badaniach klinicznych nad interakcją z ryfampicyną (lekiem pobudzającym aktywność CYP3A4) i ketokonazolem (lekiem hamującym aktywność CYP3A4), nie stwierdzono istotnej klinicznie zmiany klirensu fulwestrantu. W związku z powyższym nie ma konieczności zmiany dawki fulwestrantu, jeśli jest on stosowany jednocześnie z innymi lekami o działaniu hamującym lub pobudzającym aktywność CYP3A4.

Pacjentki w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia fulwestrantem i przez 2 lata po przyjęciu ostatniej dawki. Fulwestrant jest przeciwwskazany do stosowania w ciąży. W badaniach na szczurach i królikach wykazano, że fulwestrant po podaniu pojedynczej dawki domięśniowej przenika przez łożysko. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozrodczość, w tym na zwiększenie liczby nieprawidłowości i zgonów płodów. Jeśli podczas stosowania produktu zostanie stwierdzona ciąża, pacjentkę należy niezwłocznie poinformować o potencjalnym ryzyku uszkodzenia płodu i utraty ciąży. Należy przerwać karmienie piersią w trakcie leczenia fulwestrantem. Fulwestrant przenika do mleka szczurów w okresie laktacji. Nie wiadomo, czy fulwestrant przenika do mleka kobiecego. W związku z możliwością wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u karmionego piersią dziecka, którego matka jest leczona fulwestrantem, stosowanie leku w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. Nie badano wpływu stosowania fulwestrantu na płodność u ludzi.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenia układu moczowego. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) zmniejszenie liczby płytek krwie. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo często) reakcje nadwrażliwości; (niezbyt często) reakcje anafilaktyczne. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) anoreksjaa. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) uderzenia gorąca; (często) żylna choroba zakrzepowo-zatorowa. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności; (często) wymioty, biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, fosfataza zasadowa); (często) zwiększenie stężenia bilirubiny; (niezbyt często) niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności gamma-glutamylotranspeptydazy (GGTP). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) bóle stawów i mięśniowo-szkieletowe; (często) ból pleców. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) krwotok z pochwy; (niezbyt często) kandydoza pochwy, obfite białe upławy. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) astenia, reakcje w miejscu wstrzyknięcia; (często) neuropatia obwodowa, rwa kulszowa; (niezbyt często) krwotok z miejsca wstrzyknięcia, krwiak w miejscu wstrzyknięcia, nerwoból. Szczegóły patrz ChPL. Podane niżej opisy opierają się na analizie bezpieczeństwa dotyczącej 228 pacjentek, które otrzymały przynajmniej jedną (1) dawkę fulwestrantu i 232 pacjentek, które otrzymały przynajmniej jedną (1) dawkę anastrozolu w badaniu III fazy FALCON. W badaniu FALCON liczba pacjentek zgłaszających działanie niepożądane w postaci bólów mięśniowo-szkieletowy i stawów wyniosła 65 (31,2%) i 48 (24,1%) odpowiednio w grupie fulwestrantu i anastrozolu. 40% pacjentek (26/65) z 65 z grupy otrzymującej fulwestrant zgłaszało bóle mięśniowo-szkieletowe i stawów w pierwszym miesiącu leczenia, a 66,2% (43/65) pacjentek zgłaszało te bóle w pierwszych 3 m-cach leczenia. Żadna z pacjentek nie zgłosiła zdarzeń o stopniu nasilenia ≥3 wg skali CTCAE lub wymagających zmniejszenia dawki, przerwy w leczeniu lub zakończenia leczenia z powodu tych działań niepożądanych. Ogólny profil bezpieczeństwa fulwestrantu stosowanego w skojarzeniu z palbocyklibem określono na podstawie danych pochodzących od 517 pacjentek z miejscowo zaawansowanym rakiem piersi lub rakiem piersi z przerzutami z obecnością receptorów hormonalnych, bez nadmiernej ekspresji receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu 2, biorących udział w randomizowanym badaniu PALOMA3. Najczęstszymi ≥20%) działaniami niepożądanymi o dowolnym stopniu nasilenia, zgłaszanymi u pacjentek otrzymujących fulwestrant w skojarzeniu z palbocyklibem były neutropenia, leukopenia, zakażenia, uczucie zmęczenia, nudności, niedokrwistość, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, biegunka, małopłytkowość i wymioty. Najczęstszymi(≥2%) działaniami niepożądanymi o stopniu nasilenia ≥3 były neutropenia, leukopenia, zakażenia, niedokrwistość, zwiększenie aktywności AspAT, małopłytkowość i uczucie zmęczenia. Poniżej przedstawiono działania niepożądane występujące w badaniu PALOMA3. Mediana czasu trwania ekspozycji na fulwestrant wyniosła 11,2 m-ca w grupie otrzymującej fulwestrant w skojarzeniu z palbocyklibem oraz 4,8 m-ca w grupie otrzymującej fulwestrant i placebo. Mediana czasu trwania ekspozycji na palbocyklib w grupie otrzymującej fulwestrant z palbocyklibem wyniosła 10,8 m-ca. Działania niepożądane na podstawie danych z badania PALOMA3 (N=517), szczegóły patrz ChPL. U pacjentek otrzymujących fulwestrant w skojarzeniu z palbocyklibem w badaniu PALOMA3, neutropenię dowolnego stopnia nasilenia zgłaszano u 290 (84,1%) pacjentek, neutropenię o 3. stopniu nasilenia zgłoszono u 200 (58,0%) pacjentek, a neutropenię o 4. stopniu nasilenia zgłoszono u 40 (11,6%) pacjentek. W grupie otrzymującej fulwestrant w skojarzeniu z placebo (n=172) neutropenię o dowolnym stopniu nasilenia zgłaszano u 6 (3,5%) pacjentek. Nie zgłaszano występowania neutropenii o 3. i 4. stopniu nasilenia w grupie otrzymującej fulwestrant w skojarzeniu z placebo. U pacjentek otrzymujących fulwestrant w skojarzeniu z palbocyklibem mediana czasu do wystąpienia pierwszego epizodu neutropenii dowolnego stopnia nasilenia wyniosła 15 dni (zakres: 13-512), a mediana czasu trwania neutropenii stopnia ≥3 wyniosła 16 dni. Gorączkę neutropeniczną zgłaszano u 3 (0,9%) pacjentek otrzymujących fulwestrant w skojarzeniu z palbocyklibem.

Zgłoszono pojedyncze przypadki przedawkowania fulwestrantu u ludzi. W przypadku przedawkowania należy zastosować objawowe leczenie wspomagające. Z badań przeprowadzonych na zwierzętach wynika, że w przypadku stosowania fulwestrantu w większych dawkach należy oczekiwać jedynie objawów związanych z bezpośrednim lub pośrednim działaniem antyestrogenowym.

Fulwestrant jest kompetycyjnym antagonistą receptora estrogenowego wykazującym powinowactwo do receptora porównywalne z powinowactwem estradiolu. Fulwestrant blokuje troficzne działanie estrogenów nie wykazując nawet częściowego (estrogenopodobnego) działania agonistycznego. Mechanizm działania polega na zmniejszeniu ilości (down-regulation) białka receptorowego receptora estrogenowego. W badaniach klinicznych u kobiet po menopauzie, z pierwotnym rakiem piersi, stwierdzono, że fulwestrant w porównaniu z placebo znacząco zmniejszał ilość białka receptora estrogenowego w guzach zawierających receptory estrogenowe (ER). Stwierdzono także, że w znaczącym stopniu zmniejszyła się ekspresja receptora progesteronowego, co potwierdza brak wewnętrznej aktywności estrogenowej. W przypadku leczenia neoadjuwantowego guzów piersi u kobiet po menopauzie wykazano także, że fulwestrant w dawce 500 mg w większym stopniu ogranicza ekspresję receptora estrogenowego i markera proliferacji Ki67 niż fulwestrant w dawce 250 mg.

1 amp.-strzyk. zawiera 250 mg fulwestrantu w 5 ml roztworu. 1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 50 mg fulwestrantu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.