Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Frimig

Sumatriptan

tabl. powl.
100 mg
6 szt.
Doustnie
Rx
100%
50,69
Frimig
tabl. powl.
50 mg
2 szt.
Doustnie
Rx
100%
14,99
Frimig
tabl. powl.
50 mg
6 szt.
Doustnie
Rx
100%
33,55
Frimig
tabl. powl.
100 mg
2 szt.
Doustnie
Rx
100%
20,70

Frimig - szczegółowe informacje dla lekarza

Wskazania do stosowania

Tabletki sumatryptanu (Frimig) są wskazane w doraźnym leczeniu napadów migreny, zarówno z aurą jak i bez aury. Lek nie powinien być stosowany profilaktycznie.

Frimig jest przeznaczony wyłącznie do doraźnego leczenia ostrych napadów migreny, nie należy go stosować zapobiegawczo.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Zalecane dawkowanie Dorośli 50 mg (pojedyncza dawka), u niektórych pacjentów może być konieczne zastosowanie 100 mg Dzieci i młodzież poniżej 18 lat Nie zaleca się stosowania Pacjenci powyżej 65 lat Nie zaleca się stosowania Pacjenci z łagodną/umiarkowaną niewydolnością wątroby 25-50 mg

Tabletki należy przyjmować doustnie, połykając w całości i popijając wodą. Maksymalna dawka dobowa wynosi 300 mg. Między kolejnymi dawkami należy zachować co najmniej 2-godzinny odstęp.

Dawkowanie Frimigu należy dostosować indywidualnie, uwzględniając wiek pacjenta oraz funkcję wątroby. Kluczowe jest nieprzekraczanie maksymalnej dawki dobowej 300 mg.

Przeciwwskazania

Stosowanie Frimigu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na sumatryptan lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Przebyty zawał mięśnia sercowego
  • Choroba niedokrwienna serca
  • Dławica Prinzmetala
  • Choroba naczyń obwodowych
  • Udar naczyniowy mózgu lub przemijający napad niedokrwienny w wywiadzie
  • Umiarkowane lub ciężkie nadciśnienie tętnicze
  • Łagodne, niekontrolowane nadciśnienie tętnicze
  • Ciężkie zaburzenia czynności wątroby
  • Jednoczesne stosowanie ergotaminy lub jej pochodnych
  • Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO

Frimig jest przeciwwskazany u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, zaburzeniami naczyniowo-mózgowymi oraz przy jednoczesnym stosowaniu niektórych leków. Kluczowa jest dokładna ocena stanu pacjenta przed przepisaniem leku.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Przy stosowaniu Frimigu należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

  • Lek stosować wyłącznie po jednoznacznym rozpoznaniu migreny
  • Nie stosować w migrenie hemiplegicznej, podstawnej i oftalmoplegicznej
  • Zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka choroby niedokrwiennej serca
  • Monitorować pacjentów stosujących jednocześnie selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
  • Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek
  • Monitorować pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie
  • Zachować ostrożność u pacjentów z nadwrażliwością na sulfonamidy
  • Unikać nadużywania leku ze względu na ryzyko polekowych bólów głowy

Stosowanie Frimigu wymaga indywidualnego podejścia do pacjenta, z uwzględnieniem jego stanu zdrowia i stosowanych jednocześnie leków. Kluczowe jest monitorowanie pacjenta pod kątem potencjalnych działań niepożądanych.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Frimig może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Ergotamina i jej pochodne - przeciwwskazane jednoczesne stosowanie
  • Inhibitory MAO - przeciwwskazane jednoczesne stosowanie
  • Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) - ryzyko zespołu serotoninowego
  • Lit - ryzyko zespołu serotoninowego

Przed przepisaniem Frimigu należy dokładnie przeanalizować listę leków przyjmowanych przez pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem leków wpływających na układ serotoninergiczny.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża: Dostępne dane nie wskazują na zwiększone ryzyko wad wrodzonych, ale doświadczenie w II i III trymestrze jest ograniczone. Stosowanie leku należy rozważyć tylko wtedy, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.

Karmienie piersią: Sumatryptan przenika do mleka matki. Zaleca się unikanie karmienia piersią przez 12 godzin od przyjęcia leku.

Decyzja o stosowaniu Frimigu u kobiet w ciąży i karmiących piersią powinna być podjęta po dokładnej analizie korzyści i ryzyka, z uwzględnieniem indywidualnej sytuacji pacjentki.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, senność, parestezje
  • Zaburzenia naczyniowe: przejściowe zwiększenie ciśnienia tętniczego
  • Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty
  • Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: uczucie ciężkości, bóle mięśniowe
  • Zaburzenia ogólne: ból, uczucie gorąca lub zimna, osłabienie, zmęczenie

Rzadziej obserwowano poważniejsze działania niepożądane, takie jak reakcje nadwrażliwości, zaburzenia rytmu serca czy niedokrwienne zapalenie jelita grubego.

Profil bezpieczeństwa Frimigu jest generalnie korzystny, ale pacjenci powinni być poinformowani o możliwych działaniach niepożądanych i konieczności zgłaszania niepokojących objawów.

Mechanizm działania

Sumatryptan jest selektywnym agonistą receptorów 5-HT1D. Jego działanie przeciwmigrenowe opiera się na dwóch mechanizmach:

  • Zwężenie naczyń czaszkowych, co przeciwdziała ich rozszerzeniu i powstawaniu obrzęków w trakcie napadu migreny
  • Hamowanie czynności nerwu trójdzielnego, co wpływa na transmisję bólu

Frimig działa przyczynowo na mechanizmy leżące u podłoża napadu migreny, co tłumaczy jego skuteczność w przerywaniu ataków bólu.

Warto zapamiętać
  • Frimig (sumatryptan) jest lekiem pierwszego rzutu w doraźnym leczeniu napadów migreny
  • Maksymalna dawka dobowa wynosi 300 mg, a między dawkami należy zachować co najmniej 2-godzinny odstęp

Postać farmaceutyczna

Frimig dostępny jest w postaci tabletek powlekanych zawierających 50 mg lub 100 mg sumatryptanu w postaci bursztynianu sumatryptanu.

Dostępność dwóch dawek pozwala na indywidualne dostosowanie terapii do potrzeb pacjenta.



Wskazania

Tabl. sumatryptanu są wskazane w doraźnym leczeniu napadów migreny, z aurą lub bez aury.

Sumatryptanu nie należy stosować zapobiegawczo. Sumatryptan jest zalecany w monoterapii doraźnego leczenia migreny i nie należy go stosować w skojarzeniu z ergotaminą lub pochodnymi ergotaminy (w tym z metyzergidem). Sumatryptan należy przyjąć możliwie jak najwcześniej, po wystąpieniu bólu migrenowego. Jednakże, sumatryptan jest równie skuteczny, jeśli jest zastosowany w późniejszym czasie napadu migreny. Nie należy stosować dawek większych niż zalecone poniżej. Dorośli. Pojedyncza dawka 50 mg jest zalecaną dawką doust. dla osób dorosłych. U niektórych pacjentów konieczne może być zastosowanie dawki 100 mg. Jeśli pacjent nie reaguje na pierwszą dawkę sumatryptanu, nie należy podawać następnej dawki podczas tego samego napadu migreny. W takich przypadkach napad migreny można leczyć paracetamolem, ASA lub NLPZ. Sumatryptan może być zastosowany w leczeniu następnych napadów. W razie ustąpienia objawów po zażyciu pierwszej dawki, a następnie ich nawrotu, w ciągu następnych 24 h można zastosować 1-2 dodatkowe dawki, pod warunkiem, że odstęp pomiędzy dawkami będzie wynosił co najmniej 2 h, a dawka łączna nie będzie większa niż 300 mg. Dzieci i młodzież. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania sumatryptanu w postaci tabletek u dzieci w poniżej 10 lat. Brak jest danych klinicznych dla tej grupy wiekowej. Nie wykazano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania sumatryptanu w postaci tabl. u dzieci 10-17 lat w badaniach klinicznych przeprowadzonych z udziałem tej grupy wiekowej. Dlatego nie zaleca się stosowania sumatryptanu w postaci tabl. u dzieci 10-17 lat. Pacjenci w podeszłym wieku. Doświadczenie dotyczące stosowania sumatryptanu u pacjentów powyżej 65 lat jest ograniczone. Farmakokinetyka produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku nie różni się znacząco od farmakokinetyki u młodszej populacji. Jednakże do czasu uzyskania większej ilości danych klinicznych nie zaleca się stosowania sumatryptanu u pacjentów powyżej 65 lat. Niewydolność wątroby. Należy rozważyć zastosowanie małych dawek 25 mg - 50 mg u pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością wątroby. Niewydolność nerek, patrz CHPL.

Tabl. należy połykać w całości, popijając wodą.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Sumatryptanu nie należy stosować u pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego lub z istniejącą chorobą niedokrwienną serca, dławicą Prinzmetala (skurczami tętnicy wieńcowej) lub chorobą naczyń obwodowych, a także u pacjentów z podmiotowymi lub przedmiotowymi objawami choroby niedokrwiennej serca. Sumatryptanu nie należy stosować u pacjentów z udarem naczyniowym mózgu (ang. CVA) lub z napadowym przemijającym niedokrwieniem mózgu (ang. TIA) w wywiadzie. Stosowanie sumatryptanu u pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym lub z łagodnym, niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym jest przeciwwskazane. Nie należy stosować sumatryptanu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Jednoczesne stosowanie sumatryptanu i ergotaminy lub pochodnych ergotaminy (w tym metyzergidu) jest przeciwwskazane. Jednoczesne stosowanie sumatryptanu i odwracalnych (np. moklobemid) lub nieodwracalnych (np. selegilina) inhibitorów MAO jest przeciwwskazane. Ponadto nie zaleca się stosowania sumatryptanu w okresie 2 tyg. od zakończenia leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO.

Tabl. zawierające sumatryptan można stosować wyłącznie w przypadku jednoznacznego rozpoznania migreny. Sumatryptan nie jest przeznaczony do leczenia migreny hemiplegicznej, podstawnej i oftalmoplegicznej. Przed rozpoczęciem leczenia pacjentów z bólami głowy, u których nie rozpoznano wcześniej migreny lub u których występują atypowe objawy migreny, należy wykluczyć obecność innych poważnych chorób neurologicznych. Należy pamiętać, że u pacjentów z migreną istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia pewnych zaburzeń naczyniowo-mózgowych (np. CVA, TIA). Po podaniu sumatryptanu mogą wystąpić przemijające objawy, takie jak ból lub uczucie ucisku w klatce piersiowej, które mogą być silne i mogą być odczuwane także w okolicach gardła. W przypadku, gdy objawy zostaną uznane za mogące wskazywać na chorobę niedokrwienną serca, nie należy podawać dalszych dawek sumatryptanu i należy przeprowadzić właściwą ocenę pacjenta. Nie należy przepisywać sumatryptanu pacjentom z czynnikami ryzyka choroby niedokrwiennej serca. w tym pacjentom z cukrzycą, osobom nałogowo palącym tytoń i pacjentom stosującym leczenie nikotyną, bez uprzedniej oceny układu sercowo-naczyniowego. Szczególną ostrożność należy zachować u kobiet po menopauzie oraz u mężczyzn w wieku pow. 40 lat, u których obecne są te czynniki ryzyka. Nie u wszystkich pacjentów wcześniejsze badanie ujawnia istnienie choroby serca i w bardzo rzadkich przypadkach u pacjentów, u których nie zdiagnozowano wcześniej chorób serca, mogą wystąpić ciężkie choroby sercowo-naczyniowe. Od czasu wprowadzenia sumatryptanu do obrotu zgłaszano przypadki wystąpienia osłabienia, nasilenie odruchów oraz braku koordynacji po zastosowaniu selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SRRI) i sumatryptanu. W przypadku, gdy jednoczesne stosowanie sumatryptanu i selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SRRI) jest kliniczne uzasadnione, zaleca się odpowiednią obserwację pacjenta. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania sumatryptanu u pacjentów ze schorzeniami mogącymi mieć istotny wpływ na wchłanianie, metabolizm i wydalanie preparatu, takimi jak zaburzenia czynności wątroby lub nerek. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania sumatryptanu u pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie lub z innymi czynnikami ryzyka mogącymi zmniejszać próg drgawkowy, ponieważ podczas stosowania sumatryptanu opisywano występowanie napadów drgawkowych. U pacjentów z potwierdzoną nadwrażliwością na sulfonamidy może wystąpić reakcja alergiczna na sumatryptan. Nasilenie reakcji może być różnego stopnia - od reakcji skórnej do anafilaksji. Dowody na występowanie alergii krzyżowej są ograniczone, niemniej jednak u takich pacjentów sumatryptan należy stosować z ostrożnością. W przypadku nadużywania sumatryptanu zgłaszano występowanie codziennych przewlekłych bólów głowy lub zaostrzenia bólu i może być konieczne odstawienie preparatu. Sumatryptan należy stosować ostrożnie u pacjentów z kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, ponieważ u niewielkiej liczby pacjentów obserwowano przejściowe zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi i oporu naczyń obwodowych. Nie należy stosować większych niż zalecane dawek sumatryptanu. Produkt leczniczy zawiera laktozę. Preparatu nie należy stosować u pacjentów z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Migrena lub jej leczenie za pomocą sumatryptanu mogą powodować senność. Może to wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych

Brak dowodów na interakcje z propranololem, flunaryzyną, pizotyfenem czy alkoholem. Dane dotyczące interakcji z preparatami zawierającymi ergotaminę są ograniczone. Ze względu na teoretyczną możliwość zwiększenia ryzyka wystąpienia skurczu naczyń wieńcowych, jednoczesne stosowanie tych preparatów jest przeciwwskazane. Nie jest znany okres, jaki należy zachować pomiędzy podaniem sumatryptanu i preparatów zawierających ergotaminę. Zależy on również od stosowanych dawek i stosowanego preparatu zawierającego ergotaminę. Działania tych leków mogą się sumować. Zaleca się podanie sumatryptanu nie wcześniej niż po upływie 24 h od zastosowania preparatu zawierającego ergotaminę. Odwrotnie, zaleca się odczekanie co najmniej 6 h po podaniu sumatryptanu przed zastosowaniem preparatu zawierającego ergotaminę. Ze względu na możliwość wystąpienia interakcji pomiędzy sumatryptanem a inhibitorami MAO, ich jednoczesne stosowanie jest przeciwwskazane. Rzadko mogą występować interakcje pomiędzy sumatryptanem a selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SRRI). Może istnieć ryzyko wystąpienia zespołu serotoninergicznego w przypadku jednoczesnego stosowania sumatryptanu i litu.

Dostępne są dane uzyskane po wprowadzeniu preparatu do obrotu, dotyczące stosowania sumatryptanu u ponad 1000 kobiet w I trymestrze ciąży. Chociaż dane te zawierają informacje niewystarczające do wyciągnięcia definitywnych wniosków, nie wskazują na istnienie zwiększonego ryzyka powstawania wad wrodzonych. Doświadczenie ze stosowaniem sumatryptanu w II i III trymestrze ciąży jest ograniczone. Badania doświadczalne przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego działania teratogennego lub szkodliwego wpływu leku na rozwój około- i poporodowy. Jednakże lek może powodować zmniejszenie przeżywalności embrionów i płodów u królika. Podawanie sumatryptanu należy rozważyć tylko wtedy, gdy korzyści dla matki przewyższają możliwe ryzyko dla płodu. Wykazano, że po podskórnym podaniu sumalryplan przenika do mleka matki. Ekspozycję dziecka można ograniczyć unikając karmienia piersią przez 12 h od przyjęcia preparatu. Należy pozbyć się mleka wytworzonego w trakcie stosowania leczenia.

Niektóre z objawów zgłaszanych jako działania niepożądane, mogą być związane z objawami migreny. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcje nadwrażliwości, począwszy od nadwrażliwości skórnej (takiej jak pokrzywka) do wstrząsu anafilaktycznego. Zaburzenia psychiatryczne: (nieznana) lęk. Zaburzenia układu nerwowego: (często) dzwonienie w uszach, zawroty głowy, senność, zaburzenia czucia w tym parestezje i niedoczulica; (nieznana) drgawki, chociaż niektóre z nich występowały u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub stanami predysponującymi do drgawek. Istnieją również doniesienia u pacjentów, u których nie występują takie czynniki predysponujące. Oczopląs, mroczki, drżenie, dystonia. Zaburzenia oka: (nieznana) migotanie, podwójne widzenie, ograniczenie pola widzenia. Utrata wzroku, w tym zgłoszenia trwałego uszkodzenia. Jednak zaburzenia widzenia mogą również wystąpić niezależnie podczas napadu migreny. Zaburzenia serca: (nieznana) bradykardia, tachykardia, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca, przejściowe zmiany niedokrwienne w EKG, skurcz naczyń wieńcowych serca, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego. Zaburzenia naczyniowe: (często) przejściowe zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, występujące wkrótce po podaniu produktu. Nagłe zaczerwienienie; (nieznana) niedociśnienie, zespół Raynaud’a. Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) u niektórych pacjentów występują nudności i wymioty, ale nie jest jasne, czy są zależne od sumatryptanu, czy od choroby podstawowej; (nieznana) niedokrwienne zapalenie jelita grubego, biegunka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) nadmierne pocenie. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) uczucie ciężkości (zwykle przejściowe, może być nasilone i może dotyczyć dowolnej części ciała, w tym klatki piersiowej i gardła), bóle mięśniowe; (nieznana) sztywność karku, bóle stawów. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) ból, uczucie gorąca lub zimna, ucisk lub zaciskanie (zwykle przejściowe, mogą być nasilone i mogą dotyczyć dowolnej części ciała, w tym klatki piersiowej i gardła). Uczucie osłabienia, zmęczenie (oba objawy są zwykle łagodne lub umiarkowane i przemijające). Badania diagnostyczne: (bardzo rzadko) w pojedynczych przypadkach obserwowano niewielkie zaburzenia wyników badań czynnościowych wątroby.

Dokonano kilku zgłoszeń dotyczących przedawkowania sumatryptanu. Dawki doustne większe niż 400 mg oraz dawki podane podskórnie większe niż 16 mg nie powodowały innych działań 7/9 niepożądanych niż wcześniej opisane. Pacjenci otrzymywali do 12 mg sumatryptanu w pojedynczej dawce we wstrzyknięciu podskórnym, bez istotnych działań niepożądanych. Leczenie. W przypadku wystąpienia przedawkowania, pacjenta należy obserwować przez co najmniej 10 h, a jeśli trzeba należy zastosować standardowe leczenie podtrzymujące. Nie wiadomo czy hemodializa lub dializa otrzewnowa wpływa na stężenie sumatryptanu w osoczu.

Wykazano, że sumatryptan jest swoistym i selektywnym agonistą receptora 5-hydroksytryptaminy1 - 5HT1D, nie wpływającym na inne podtypy receptorów 5-hydroksytryptaminy - 5HT2-5HT7. Naczyniowe receptory 5HT1D wykryto głównie w naczyniach czaszkowych, pośredniczą one w zwężaniu naczyń. U zwierząt sumatryptan powoduje wybiórczo zwężenie naczyń w obszarze ukrwienia tętnicy szyjnej, lecz nie wpływa na przepływ mózgowy. Tętnica szyjna zaopatruje w krew tkanki zewnątrz- i wewnątrzczaszkowe, takie jak opony mózgowe. Rozszerzenie i/lub powstawanie obrzęków tych naczyń uważane jest za przyczynę powstawania migreny u ludzi. Ponadto, dane z badań na zwierzętach wskazują, że sumatryptan hamuje czynność nerwu trójdzielnego. Obydwa rodzaje działania sumatryptanu (zwężenie naczyń czaszkowych i hamowanie czynności nerwu trójdzielnego) przyczyniają się do hamowania migreny u ludzi. Sumatryptan jest skuteczny w leczeniu napadów migrenowych, które występują podczas miesiączki u kobiet, np. migreny bez aury w okresie od 3 dni poprzedzających miesiączkę do 5 dni po rozpoczęciu miesiączki. Sumatryptan należy przyjmować tak szybko, jak to możliwe po wystąpieniu napadu migreny. Odpowiedź kliniczna występuje po 30 minutach po doustnym podaniu dawki 100 mg. Chociaż zalecana dawka doustna sumatryptanu wynosi 50 mg, napady migreny mogą się różnić co do natężenia objawów zarówno u tego samego pacjenta jak i różnych pacjentów. Badania kliniczne wykazały, ze skuteczność dawek 25-100 mg jest wyraźnie większa niż placebo, oraz że skuteczność dawki 25 mg jest wyraźnie mniejsza od 50 i 100 mg. W kilku badaniach klinicznych kontrolowanych placebo oceniono bezpieczeństwo i skuteczność doustnego stosowania sumatryptanu u około 600 pacjentów z migreną w wieku 12-17 lat. Badania te nie wykazały istotnych różnic w zmniejszeniu bólu głowy w ciągu 2 h między placebo oraz jakąkolwiek dawką sumatryptanu. Profil działań niepożądanych sumatryptanu stosowanego doustnie u młodzieży w wieku 12-17 lat był podobny do zgłoszonego w badaniach populacji dorosłych.

1 tabl. powl. zawiera 50 mg lub 100 mg sumatryptanu w postaci bursztynianu sumatryptanu.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.