Formoterol® Easyhaler® - 12 µg/dawkę prosz. do inhal. 1 inhal. prosz. (120 dawek + opak. ochronne)

Wyszukaj produkt

Formoterol^® Easyhaler^®

Formoterol

prosz. do inhal.

12 µg/dawkę

1 inhal. prosz. (120 dawek + opak. ochronne)

Wziewnie

100%

116,38

R ⁽¹⁾

9,53

S ⁽²⁾

bezpł.

C ⁽³⁾

bezpł.

DZ ⁽⁴⁾

bezpł.

Formoterol® Easyhaler® - Charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Formoterol® Easyhaler® jest wskazany w leczeniu astmy u pacjentów przyjmujących wziewne kortykosteroidy, którzy wymagają również długo działającego β2-mimetyku zgodnie z aktualnymi wytycznymi terapeutycznymi. Produkt ten znajduje również zastosowanie w zmniejszaniu obturacji dróg oddechowych u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) wymagających długotrwałego leczenia lekiem rozszerzającym oskrzela.

Formoterol jako długo działający β2-mimetyk nie powinien być stosowany jako lek pierwszego rzutu w terapii astmy. Należy go dodawać do schematu leczenia tylko wtedy, gdy kortykosteroidy wziewne nie zapewniają odpowiedniej kontroli objawów choroby.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa	Wskazanie	Dawkowanie
Dorośli i młodzież >12 lat	Astma	1 inhalacja (12 µg) 2x/dobę W cięższych przypadkach: do 2 inhalacji (24 µg) 2x/dobę
Dorośli i młodzież >12 lat	POChP	1 inhalacja (12 µg) 2x/dobę
Dzieci 6-12 lat	Astma	1 inhalacja (12 µg) 2x/dobę
Dzieci <6 lat	-	Nie zaleca się stosowania

Maksymalna dawka dobowa dla dorosłych i młodzieży >12 lat wynosi 4 inhalacje (48 µg), a dla dzieci 6-12 lat - 2 inhalacje (24 µg). Należy dążyć do stosowania najmniejszej skutecznej dawki leku.

U pacjentów z ciężką marskością wątroby może dojść do zwiększenia ekspozycji na formoterol, ponieważ jest on metabolizowany głównie w wątrobie. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu leku w tej grupie pacjentów.

Sposób podawania

Formoterol® Easyhaler® jest inhalatorem proszkowym aktywowanym wdechem. Oznacza to, że substancja czynna jest dostarczana do dróg oddechowych podczas wdechu przez ustnik urządzenia. Pacjent powinien zostać dokładnie poinstruowany o prawidłowym sposobie użycia inhalatora, zgodnie z instrukcją zawartą w ulotce dla pacjenta.

Kluczowe elementy prawidłowej techniki inhalacji obejmują:

Wstrząśnięcie i uruchomienie inhalatora przed każdą inhalacją
Wykonanie silnego i głębokiego wdechu przez ustnik
Unikanie wydychania powietrza przez ustnik
Regularne czyszczenie ustnika suchą szmatką (bez użycia wody)
Wymianę inhalatora po wykorzystaniu wszystkich dawek

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na formoterolu fumaran dwuwodny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w produkcie.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z następującymi schorzeniami:

Ciężkie nadciśnienie tętnicze
Ciężka niewydolność serca
Choroba niedokrwienna serca
Zaburzenia rytmu serca, zwłaszcza blok przedsionkowo-komorowy III stopnia
Idiopatyczne podzastawkowe zwężenie aorty
Kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu
Nadczynność tarczycy
Guz chromochłonny
Tętniak
Wydłużenie odstępu QTc

Formoterol może powodować wydłużenie odstępu QT, dlatego należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu leków wpływających na ten parametr. U pacjentów z cukrzycą zaleca się dodatkowe pomiary stężenia glukozy we krwi ze względu na działanie hiperglikemizujące β2-mimetyków.

Leczenie β2-mimetykiem może prowadzić do potencjalnie ciężkiej hipokaliemii. Szczególną ostrożność należy zachować w ostrej, ciężkiej astmie oraz przy jednoczesnym stosowaniu leków nasilających to działanie (np. pochodne ksantyny, steroidy, leki moczopędne).

Warto zapamiętać

Formoterol® Easyhaler® nie powinien być stosowany jako lek pierwszego rzutu w leczeniu astmy
Maksymalna dawka dobowa formoterolu wynosi 48 µg dla dorosłych i młodzieży powyżej 12 lat oraz 24 µg dla dzieci w wieku 6-12 lat

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu formoterolu z:

Lekami wydłużającymi odstęp QT (np. niektóre leki przeciwhistaminowe, przeciwarytmiczne, erytromycyna, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne)
Innymi lekami sympatykomimetycznymi
Pochodnymi ksantyny, steroidami, lekami moczopędnymi (ryzyko nasilenia hipokaliemii)
Glikozydami naparstnicy (zwiększone ryzyko zaburzeń rytmu serca)
Halogenowymi węglowodorami (podczas znieczulenia)
Inhibitorami monoaminooksydazy (nie stosować do 14 dni po ich odstawieniu)
Lekami przeciwcholinergicznymi (możliwe nasilenie działania rozszerzającego oskrzela)
Lekami blokującymi receptory β-adrenergiczne (możliwe osłabienie działania formoterolu)

Jednoczesne stosowanie formoterolu z kortykosteroidami może nasilać działanie hiperglikemizujące obu leków.

Wpływ na ciążę i laktację

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania formoterolu u kobiet w ciąży. Należy rozważyć leczenie formoterolem na każdym etapie ciąży, jeśli konieczne jest zapewnienie kontroli astmy i gdy spodziewana korzyść dla matki przewyższa potencjalne zagrożenie dla płodu.

Nie wiadomo, czy formoterol przenika do mleka ludzkiego. Zastosowanie formoterolu u kobiet karmiących piersią można rozważyć tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane obejmują:

Drżenia
Kołatanie serca
Ból głowy
Skurcze mięśni

Rzadziej mogą wystąpić: reakcje nadwrażliwości, zaburzenia metabolizmu (hipoglikemia, hiperglikemia), zaburzenia psychiczne (niepokój, zaburzenia snu), zaburzenia rytmu serca, zmiany ciśnienia tętniczego, paradoksalny skurcz oskrzeli.

Przedawkowanie

Przedawkowanie formoterolu może prowadzić do nasilenia typowych objawów pobudzenia receptorów β2-adrenergicznych. W ciężkich przypadkach konieczna może być hospitalizacja. Leczenie jest głównie objawowe i podtrzymujące. Należy monitorować stężenie potasu w surowicy krwi.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Formoterol jest silnym, wybiórczym agonistą receptorów β2-adrenergicznych. Wywiera szybkie (w ciągu 1-3 minut) i długotrwałe (do 12 godzin) działanie rozszerzające oskrzela u pacjentów z odwracalną obturacją dróg oddechowych.

Skład jakościowy i ilościowy

Jedna odmierzona dawka zawiera 12 µg formoterolu fumaranu dwuwodnego. Dawka dostarczana z inhalatora jest taka sama jak dawka odmierzona.

Formoterol® Easyhaler® zawiera laktozę jako substancję pomocniczą. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego leku.

1) Astma
Przewlekła obturacyjna choroba płuc
Eozynofilowe zapalenie oskrzeli
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Kobiety w ciąży
4) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Lek jest wskazany do stosowania w leczeniu astmy u pacjentów leczonych wziewnymi kortykosteroidami, którzy wymagają również stosowania długo działającego β₂-mimetyku zgodnie z obecnie obowiązującymi wytycznymi dotyczącymi leczenia. Lek jest również wskazany w celu zmniejszenia obturacji dróg oddechowych u pacjentów z POChP, którzy wymagają długotrwałego leczenia produktem rozszerzającym oskrzela.

Dawkowanie

Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku) i młodzież powyżej 12 rż. Astma. Regularne leczenie podtrzymujące: 1 inhalacja (12 µ) przyjmowana 2x/dobę. W cięższych przypadkach można zwiększyć dawkowanie do 2 inhalacji (24 µ) przyjmowanych 2x/dobę. Maks. dawka dobowa to 4 inhalacje (2 inhalacje przyjmowane 2x/dobę). POChP. Regularne leczenie podtrzymujące: 1 inhalacja (12 µ) przyjmowana 2x/dobę. Maksymalna dawka dobowa to 2 inhalacje (1 inhalacja przyjmowana 2x/dobę). Dzieci w wieku od 6-12 lat. Astma. Regularne leczenie podtrzymujące: 1 inhalacja (12 µ) przyjmowana 2x/dobę. Maksymalna dawka dobowa to 24 µg. POChP. Nie dotyczy. Dzieci w wieku poniżej 6 rż. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Zaburzenia czynności nerek lub wątroby. Brak danych dotyczących stosowania produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. U pacjentów z ciężką marskością wątroby może dojść do zwiększenia ekspozycji na formoterol, ponieważ jest on metabolizowany głównie w wątrobie. Wykazano, że czas działania formoterolu wynosi około 12 h. W trakcie leczenia należy zawsze dążyć do stosowania najmniejszej skutecznej dawki leku. Aktualne wytyczne dotyczące postępowania w astmie zalecają stosowanie długo działającego wziewnego β₂-mimetyku w podtrzymującym leczeniu rozszerzającym oskrzela. Dodatkowo istnieje zalecenie, aby w przypadku ostrego napadu stosować krótko działający β₂-mimetyk. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi postępowania w astmie leki z grupy długo działających β₂-mimetyków można dodawać do schematu leczenia u pacjentów, u których występują problemy przy leczeniu dużymi dawkami wziewnych steroidów. Należy zalecić pacjentom, żeby nie przerywali leczenia steroidem ani nie zmieniali jego dawki po wprowadzeniu leczenia formoterolem. Jeżeli objawy utrzymują się lub nasilają, lub jeżeli zalecana dawka produktu jest nieskuteczna w opanowaniu objawów (podtrzymaniu skutecznego złagodzenia objawów), zazwyczaj wskazuje to na zaostrzenie choroby podstawowej. W przypadku zmiany z innych, stosowanych uprzednio inhalatorów na produkt należy indywidualnie dobrać sposób leczenia pacjenta. Należy wziąć przy tym pod uwagę uprzednio stosowaną substancję czynną oraz schemat dawkowania i sposób podawania.

Uwagi

Inhalator jest urządzeniem działającym pod wpływem przepływu powietrza wdychanego, co oznacza, że substancja jest wprowadzana do dróg oddechowych pacjenta przy wdechu przez ustnik urządzenia. Uwaga: Ważne jest, aby pacjenta poinformować o tym, że: należy uważnie przeczytać instrukcję stosowania zawartą w ulotce dla pacjenta, która znajduje się w każdym opakowaniu z inhalatorem, po otwarciu saszetki z folii laminowanej zaleca się przechowywanie urządzenia w opakowaniu ochronnym w celu zwiększenia trwałości produktu podczas jego użytkowania oraz zapobiegania przypadkowemu użyciu, należy wstrząsnąć i uruchomić przez wciśnięcie urządzenia przed każdą inhalacją, należy wykonać silny i głęboki wdech przez ustnik w celu zapewnienia dostarczenia do płuc optymalnej dawki leku, nigdy nie należy wydychać powietrza przez ustnik, bowiem mogłoby to spowodować zmniejszenie dostarczanej dawki. Jeżeli to się zdarzy, pacjent powinien wytrząsnąć proszek z ustnika na powierzchnię stołu lub dłoni, a następnie powtórzyć procedurę przyjmowania dawki, nigdy nie należy uruchamiać urządzenia więcej niż raz bez inhalacji proszku. Jeżeli to się zdarzy, pacjent powinien wytrząsnąć proszek z ustnika na powierzchnię stołu lub dłoni, a następnie powtórzyć procedurę, należy zawsze zakładać nasadkę na ustnik i zamykać opakowanie ochronne po zastosowaniu, co zapobiega przypadkowemu uruchomieniu urządzenia (co mogłoby spowodować przyjęcie zbyt dużej lub za małej dawki przy następnym użyciu), należy regularnie czyścić ustnik suchą szmatką. Do czyszczenia nie należy używać wody, ponieważ proszek jest wrażliwy na działanie wilgoci, należy wymienić inhalator, gdy licznik dawek wskaże zero, nawet w przypadku gdy wewnątrz urządzenia wciąż widoczna jest pewna ilość proszku.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na formoterolu fumaran dwuwodny lub na substancję pomocniczą.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Produktu leczniczego nie należy stosować jako leku pierwszego rzutu w leczeniu astmy (nie jest wystarczający). Pacjenci chorzy na astmę, którzy wymagają leczenia długo działającymi β₂-mimetykami, powinni także otrzymywać odpowiednie podtrzymujące leczenie przeciwzapalne kortykosteroidami. Pacjentom należy zalecić kontynuację leczenia przeciwzapalnego po rozpoczęciu stosowania produktu, nawet w przypadku złagodzenia objawów. Jeżeli objawy utrzymują się lub konieczne jest zwiększenie dawki leku pobudzającego receptory ß₂-adrenergiczne, to oznacza, że choroba zaostrza się i należy ponownie ocenić leczenie podtrzymujące. Produkt może być dołączony do leczenia, kiedy stosowanie kortykosteroidów wziewnych nie zapewnia odpowiedniej kontroli objawów astmy, jednak nie należy rozpoczynać stosowania produktu u pacjentów podczas ostrego, ciężkiego zaostrzenia astmy lub jeśli nastąpiło znaczne pogorszenie lub zaostrzenie objawów astmy. Podczas leczenia produktem mogą wystąpić zaostrzenia astmy i ciężkie działania niepożądane związane z astmą. Należy poinstruować pacjentów, aby w przypadku niedostatecznej kontroli lub nasilenia się objawów astmy po rozpoczęciu stosowania produktu kontynuowali leczenie, ale po konsultacji z lekarzem. Kiedy objawy astmy są pod kontrolą, można rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki produktu. Dlatego ważne jest regularne kontrolowanie stanu pacjentów podczas zmniejszania stosowanych dawek. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę produktu leczniczego. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej. Nie określono długoterminowego bezpieczeństwa regularnego stosowania leku w odmierzonych dawkach większych niż 48 µ/dobę u osób dorosłych z astmą oraz 24 µ/dobę u dzieci z astmą i 24 µ/dobę u pacjentów z POChP. Częsta potrzeba stosowania leków (np. leczenie profilaktyczne; kortykosteroidami i długo działającymi β₂-mimetykami) w celu zapobiegania skurczom oskrzeli wywołanym wysiłkiem, kilka razy w każdym tygodniu, mimo odpowiedniego leczenia podtrzymującego, może być objawem niepełnej kontroli astmy i powoduje konieczność ponownej oceny terapii astmy oraz ocenę zgodności stosowania. Należy zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza uwzględniając ograniczenia dotyczące dawkowania produktu leczniczego, u pacjentów z następującymi schorzeniami: ciężkie nadciśnienie tętnicze, ciężka niewydolność serca, choroba niedokrwienna serca, zaburzenia rytmu serca, w szczególności blok przedsionkowo-komorowy trzeciego stopnia, idiopatyczne podzastawkowe zwężenie aorty, kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu, nadczynność tarczycy, guz chromochłonny, tętniak, stwierdzone lub podejrzewane wydłużenie odstępu QTc (QTc> 0,44 sek). oraz u pacjentów leczonych lekami wpływającymi na odstęp QTc. Formoterol może powodować wydłużenie odstępu QT. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego podawania teofiliny i formoterolu u pacjentów z istniejącymi chorobami serca. U pacjentów z cukrzycą zalecane są początkowo dodatkowe pomiary stężenia glukozy we krwi ze względu na działanie hiperglikemizujące β₂-mimetyków. Leczenie β₂-mimetykiem może doprowadzić do wystąpienia potencjalnie ciężkiej hipokaliemii. Zalecana jest szczególna ostrożność w ostrej ciężkiej astmie, gdyż hipoksja może zwiększać ryzyko wystąpienia hipokaliemii. Jednoczesne leczenie innymi lekami, takimi jak: pochodne ksantyny, steroidy i leki moczopędne, może nasilać działanie hipokaliemiczne. Zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy w takich sytuacjach. Podobnie jak w przypadku innych leków podawanych wziewnie, istnieje ryzyko wystąpienia paradoksalnego skurczu oskrzeli. Jeżeli wystąpi paradoksalny skurcz oskrzeli, bezpośrednio po zastosowaniu leku pacjent odczuje nagłe nasilenie świszczącego oddechu i duszność. W takim przypadku należy natychmiast zastosować szybko działający, wziewny lek rozszerzający oskrzela. Należy niezwłocznie przerwać stosowanie produktu, proszek do inhalacji, ocenić stan pacjenta i, jeśli to konieczne, należy wprowadzić alternatywne leczenie. Lek zawiera około 8 mg laktozy na dawkę. Taka ilość zwykle nie powoduje problemów u pacjentów z nietolerancją laktozy. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozygalaktozy nie powinni przyjmować tego leku. Lek nie powinien być stosowany u dzieci w wieku do 6 lat ze względu na brak wystarczających doświadczeń ze stosowaniem tego produktu w tej grupie wiekowej. Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Interakcje

Nie przeprowadzono badań interakcji produktu z innymi lekami. Teoretycznie istnieje ryzyko, że jednoczesne stosowanie innych leków wydłużających odstęp QT może prowadzić do interakcji farmakodynamicznej z formoterolem zwiększając ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca. Do takich leków należą: niektóre leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna, astemizol, mizolastyna), niektóre leki przeciwarytmiczne (np. chinidyna, dyzopiramid, prokainamid), erytromycyna i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Dodatkowo lewodopa, lewotyroksyna, oksytocyna i alkohol mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych ze strony serca po zastosowaniu β₂-mimetyków. Jednoczesne podawanie innych leków sympatykomimetycznych, takich jak β₂-mimetyki lub efedryna, może nasilić zarówno działania lecznicze, jak i działania niepożądane produktu leczniczego. Dlatego może być konieczne dostosowanie dawki. Jednoczesne leczenie pochodnymi ksantyny, steroidami lub lekami moczopędnymi, takimi jak tiazydy i diuretyki pętlowe może nasilać potencjalne niepożądane działanie hipokaliemiczne β₂-mimetyków. Hipokaliemia może zwiększać podatność na zaburzenia rytmu serca u pacjentów leczonych glikozydami naparstnicy. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca u pacjentów podczas jednoczesnego znieczulenia halogenowymi węglowodorami. Formoterol może wchodzić w interakcje z inhibitorami monoaminooksydazy i nie należy go stosować u pacjentów leczonych inhibitorami MAO lub do 14 dni po ich odstawieniu. Jednoczesne stosowanie formoterolu i kortykosteroidów może zwiększać hiperglikemiczne działanie tych leków. Leki przeciwcholinergiczne mogą nasilać rozszerzające oskrzela działanie formoterolu. Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą osłabiać lub antagonizować działanie produktu leczniczego. Dlatego produktu nie należy stosować razem z lekami blokującymi receptory β-adrenergiczne (w tym kroplami do oczu), chyba że istnieją bezwzględne wskazania do ich stosowania.

Ciąża i laktacja

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania formoterolu u kobiet w ciąży. W badaniach na zwierzętach formoterol powodował zaburzenia implementacji zarodka, jak również zmniejszenie wczesnej przeżywalności pourodzeniowej i masy urodzeniowej. Działania te obserwowano w przypadku znacznie większego narażenia ogólnoustrojowego na formoterol niż występujące w warunkach klinicznych. Należy rozważyć leczenie formoterolem na każdym etapie ciąży, jeśli konieczne jest zapewnienie kontroli astmy i gdy spodziewana korzyść dla matki przewyższa jakiekolwiek zagrożenie dla płodu. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane Nie wiadomo, czy formoterol przenika do mleka ludzkiego. U szczurów wykryto niewielką ilość formoterolu w mleku samic. Zastosowanie formoterolu u kobiet w okresie karmienia piersią można rozważyć tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane po zastosowaniu terapii β₂-mimetykami, takie jak drżenia i kołatanie serca na ogół maja łagodny przebieg i ustępują po kilku dniach leczenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje nadwrażliwości, takie jak skurcz oskrzeli, ciężkie niedociśnienie, pokrzywka, obrzęk naczynioworuchowy, świąd, wysypka, obrzęki obwodowe. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (rzadko) hipoglikemia; (bardzo rzadko) hiperglikemia. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) pobudzenie, niepokój, zaburzenia snu, lęk. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy, drżenie; (bardzo rzadko) zawroty głowy, zaburzenia smaku. Zaburzenia serca: (często) kołatanie serca; (niezbyt często) tachykardia; (rzadko) zaburzenia rytmu serca, np. migotanie przedsionków, częstoskurcz nadkomorowy, skurcze dodatkowe; (bardzo rzadko) dławica piersiowa, wydłużenie odstępu QT. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo rzadko) zmiany ciśnienia tętniczego krwi. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) nasilenie skurczu oskrzeli, paradoksalny skurcz oskrzeli, podrażnienie gardła i jamy ustnej. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) nudności. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) skurcze mięśni, ból mięśni. Podobnie jak w przypadku innych leków podawanych wziewnie, w bardzo rzadkich przypadkach może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli. Leczenie β₂-mimetykami może prowadzić do zwiększenia stężenia we krwi insuliny, wolnych kwasów tłuszczowych, glicerolu i ciał ketonowych. Laktoza jednowodna zawiera niewielkie ilości białek mleka i z tego powodu może powodować reakcje alergiczne.

Przedawkowanie

Doświadczenie kliniczne dotyczącego postępowania po przedawkowaniu jest ograniczone. Przedawkowanie formoterolu może prowadzić do objawów typowych dla przedawkowania agonistów receptorów β₂-adrenergicznych, takich jak: drżenia mięśniowe, bóle głowy, kołatania serca. W pojedynczych przypadkach zgłaszano: tachykardię, hiperglikemię, hipokaliemię, wydłużenie odstępu QT, arytmię, nudności oraz wymioty. Wskazane jest leczenie wspomagające i objawowe. W ciężkich przypadkach należy hospitalizować pacjenta. Można rozważyć zastosowanie kardioselektywnych β-adrenolityków, ale wyłącznie z zachowaniem najwyższej ostrożności, ponieważ zastosowanie leku blokującego receptory β-adrenergiczne może wywołać skurcz oskrzeli. Należy kontrolować stężenie potasu w surowicy krwi.

Działanie

Formoterol jest silnym, wybiórczym lekiem pobudzającym receptory β₂-adrenergiczne. Wywiera działanie rozszerzające oskrzela u pacjentów z odwracalną obturacją dróg oddechowych. Działanie występuje szybko (w ciągu 1-3 minut) i utrzymuje się 12 h po podaniu wziewnym.