Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Fluorouracil Accord

Fluorouracil

inf./inj. [roztw.]
50 mg/ml
1 fiol. 50 ml
Iniekcje
Rx
100%
X
Fluorouracil Accord
inf./inj. [roztw.]
50 mg/ml
1 fiol. 100 ml
Iniekcje
Rx
CHB
64,11
B (1)
bezpł.
Fluorouracil Accord
inf./inj. [roztw.]
50 mg/ml
1 fiol. 10 ml
Iniekcje
Rx
CHB
6,59
B (1)
bezpł.
Fluorouracil Accord
inf./inj. [roztw.]
50 mg/ml
1 fiol. 20 ml
Iniekcje
Rx
CHB
12,82
B (1)
bezpł.

Fluorouracil Accord - informacje dla lekarza

Wskazania do stosowania

Fluorouracil Accord jest wskazany w leczeniu następujących nowotworów złośliwych:

  • Rak jelita grubego z przerzutami
  • Leczenie uzupełniające raka okrężnicy i odbytnicy
  • Zaawansowany rak żołądka
  • Zaawansowany rak dwunastnicy
  • Zaawansowany rak przełyku
  • Rak piersi zaawansowany lub z przerzutami
  • Leczenie uzupełniające pierwotnego, operacyjnego, inwazyjnego raka piersi
  • Nieoperacyjny, miejscowo zaawansowany rak płaskonabłonkowy głowy i szyi u pacjentów wcześniej nieleczonych
  • Rak płaskonabłonkowy głowy i szyi z przerzutami lub miejscowo nawracający

Fluorouracil wykazuje szerokie spektrum działania przeciwnowotworowego, co czyni go cennym lekiem w terapii wielu typów nowotworów złośliwych układu pokarmowego, piersi oraz regionu głowy i szyi.

Dawkowanie i sposób podawania

Fluorouracil powinien być podawany wyłącznie pod nadzorem wykwalifikowanego lekarza z dużym doświadczeniem w leczeniu cytotoksycznym. Pacjenci muszą być ściśle i często monitorowani w trakcie leczenia. Kluczowe jest indywidualne rozważenie ryzyka i korzyści wynikających z podania leku dla każdego pacjenta przed każdym podaniem.

Schematy leczenia różnią się w zależności od zastosowania fluorouracylu w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami cytotoksycznymi, a także od jednoczesnego podawania kwasu folinowego. Liczba cykli leczenia powinna zostać określona przez lekarza prowadzącego w oparciu o lokalne protokoły leczenia i wytyczne, biorąc pod uwagę skuteczność terapii oraz indywidualną tolerancję pacjenta.

Leczenie początkowe należy przeprowadzić w warunkach szpitalnych. Zmniejszenie dawki zaleca się u pacjentów z:

  • Ciężkim wyniszczeniem organizmu
  • Ciężkim zabiegiem chirurgicznym przebytym w ciągu ostatnich 30 dni
  • Zmniejszoną czynnością szpiku kostnego
  • Zaburzeniami czynności wątroby lub nerek

Dorośli oraz pacjenci w podeszłym wieku otrzymujący fluorouracyl powinni być monitorowani przed każdym podaniem leku w kierunku wystąpienia:

  • Toksyczności hematologicznej (zmniejszenie ilości płytek krwi, leukocytów i granulocytów)
  • Toksyczności układu pokarmowego (zapalenie jamy ustnej, biegunka, krwawienie z przewodu pokarmowego)
  • Toksyczności neurologicznej

W razie konieczności należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego lub wstrzymać jego podawanie. Wystąpienie objawów toksyczności hematologicznej takich jak zmniejszona liczba leukocytów (≤3500/mm3) i/lub płytek krwi (≤100000/mm3) może wymagać przerwania leczenia. Decyzję o wznowieniu terapii podejmuje lekarz w zależności od sytuacji klinicznej.

Wskazanie Typowe dawkowanie Uwagi
Rak jelita grubego 200-600 mg/m2 pc. Preferowane stosowanie z kwasem folinowym. Często w schematach FOLFIRI, FLIRI, FOLFOX, FOLFIRINOX
Rak piersi 500-600 mg/m2 pc. Często w skojarzeniu z cyklofosfamidem, metotreksatem lub epirubicyną
Rak żołądka 200 mg/m2 pc./dobę W schemacie ECF (epirubicyna, cisplatyna, fluorouracyl)
Rak przełyku 200-1000 mg/m2 pc./dobę W skojarzeniu z cisplatyną lub epirubicyną
Rak głowy i szyi 600-1200 mg/m2 pc./dobę W połączeniu z cisplatyną lub karboplatyną

Dawkowanie zależy od schematu leczenia, wskazania i stanu pacjenta. Należy odnieść się do aktualnych wytycznych.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby zaleca się zachowanie ostrożności i może być konieczne zmniejszenie dawki. Produkt nie jest zalecany do stosowania u dzieci. U osób w podeszłym wieku nie zaleca się rutynowego dostosowywania dawki, ale należy uwzględnić schorzenia współistniejące.

Dawkowanie fluorouracylu wymaga indywidualnego podejścia do każdego pacjenta, z uwzględnieniem typu nowotworu, schematu leczenia oraz stanu klinicznego. Konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjenta pod kątem toksyczności i odpowiednie modyfikowanie dawki.

Przeciwwskazania

Stosowanie fluorouracylu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na fluorouracyl
  • Zahamowanie czynności szpiku kostnego, zwłaszcza po radioterapii lub leczeniu innymi środkami przeciwnowotworowymi
  • Poważne zmiany w składzie krwi
  • Krwotoki
  • Zapalenie jamy ustnej, owrzodzenie jamy ustnej i przewodu pokarmowego
  • Ciężka biegunka
  • Ciężkie zaburzenia czynności wątroby lub nerek
  • Choroby zakaźne o ciężkim przebiegu
  • Ciężkie wyniszczenie
  • Stężenie bilirubiny w osoczu powyżej 85 μmol/l

Podczas leczenia fluorouracylem należy unikać stosowania szczepionek zawierających żywe drobnoustroje.

Przed wdrożeniem leczenia fluorouracylem konieczna jest dokładna ocena stanu pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji szpiku kostnego, wątroby i nerek. Przeciwwskazania obejmują szereg stanów klinicznych, które mogłyby zwiększyć ryzyko poważnych działań niepożądanych.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Fluorouracyl należy podawać jedynie pod ścisłą kontrolą lekarza specjalisty, doświadczonego w stosowaniu silnych antymetabolitów. Leczenie początkowe powinno być przeprowadzone w warunkach szpitalnych.

Kluczowe aspekty monitorowania i środki ostrożności:

  • Codzienne oznaczanie liczby płytek i krwinek białych; przerwanie leczenia przy spadku płytek poniżej 100 000/mm3 lub leukocytów poniżej 3000/mm3
  • Szczególna ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, wątroby, żółtaczką lub chorobą serca w wywiadzie
  • Monitorowanie pod kątem objawów zapalenia jamy ustnej, biegunki, owrzodzeń przewodu pokarmowego i krwawień
  • Zachowanie ostrożności u pacjentów po napromienianiu dużymi dawkami okolic miednicy i leczonych środkami alkilującymi
  • Stosowanie skutecznej antykoncepcji do 3 miesięcy po zakończeniu leczenia

Należy pamiętać o wąskim marginesie bezpieczeństwa fluorouracylu - różnica między dawką skuteczną a toksyczną jest mała.

Warto zapamiętać
  • Fluorouracyl może powodować ciężką mielosupresję, dlatego konieczne jest regularne monitorowanie parametrów morfologii krwi
  • Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy dihydropirymidynowej (DPD) są w grupie zwiększonego ryzyka ciężkich i długotrwałych działań niepożądanych

Stosowanie fluorouracylu wymaga ścisłego monitorowania pacjenta i indywidualnego dostosowywania dawki. Kluczowe jest wczesne wykrywanie objawów toksyczności i odpowiednie reagowanie na nie.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Fluorouracyl wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, które mogą wpływać na jego skuteczność i toksyczność:

  • Folinian wapnia (kwas folinowy) - może nasilać działania niepożądane fluorouracylu
  • Inne środki cytotoksyczne - mogą nasilać skuteczność i toksyczność fluorouracylu
  • Interferon-α - może nasilać skuteczność i toksyczność fluorouracylu
  • Allopurinol - może osłabiać toksyczność i skuteczność fluorouracylu
  • Chlorodiazepoksyd, disulfiram, gryzeofulwina, izoniazyd - mogą zwiększać skuteczność fluorouracylu
  • Cymetydyna - może zwiększać stężenie fluorouracylu w osoczu
  • Metronidazol - może zwiększać stężenie i toksyczność fluorouracylu
  • Lewamizol - może zwiększać toksyczne działanie fluorouracylu na wątrobę
  • Tiazydy - mogą zwiększać toksyczne działanie na szpik kostny
  • Winorelbina - w połączeniu z fluorouracylem i kwasem folinowym może powodować ciężkie zapalenia błon śluzowych

Należy unikać równoczesnego stosowania aminofenazonu, fenylobutazonu i sulfonamidów. Szczepionki zawierające żywe drobnoustroje są przeciwwskazane podczas leczenia fluorouracylem.

Ze względu na liczne interakcje, przed włączeniem fluorouracylu należy dokładnie przeanalizować wszystkie leki przyjmowane przez pacjenta. W trakcie terapii konieczne jest monitorowanie pod kątem potencjalnych interakcji i ich skutków.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie fluorouracylu w ciąży:

  • Brak wystarczających danych na temat wpływu monoterapii fluorouracylem na przebieg ciąży
  • W badaniach na zwierzętach wykazano działanie teratogenne i toksyczne dla płodu
  • Nie zaleca się stosowania fluorouracylu w okresie ciąży, szczególnie w I trymestrze
  • W każdym przypadku należy indywidualnie rozważyć korzyści i ryzyko

Karmienie piersią:

  • Brak danych na temat przenikania fluorouracylu do mleka ludzkiego
  • Podczas leczenia należy zrezygnować z karmienia piersią

Fluorouracyl nie powinien być stosowany w ciąży, chyba że potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla płodu. Karmienie piersią jest przeciwwskazane podczas leczenia.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane fluorouracylu obejmują:

  • Zaburzenia krwi: leukopenia, małopłytkowość, agranulocytoza, niedokrwistość
  • Zaburzenia żołądka i jelit: zapalenie błon śluzowych, biegunka, nudności, wymioty
  • Zaburzenia skóry: łysienie, zapalenie skóry, zmiany skórne
  • Zaburzenia układu nerwowego: zespół móżdżkowy, zaburzenia ruchowe
  • Zaburzenia serca: ból w klatce piersiowej, niedokrwienie, zaburzenia EKG

Rzadziej występują: reakcje nadwrażliwości, zaburzenia widzenia, krwawienia, niewydolność nerek, zaburzenia spermatogenezy i owulacji.

Fluorouracyl może powodować szereg działań niepożądanych, z których najpoważniejsze dotyczą układu krwiotwórczego i przewodu pokarmowego. Konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjenta i odpowiednie reagowanie na pojawiające się objawy.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania fluorouracylu mogą obejmować:

  • Ostre: reakcje psychotyczne, senność, nasilenie działania leków uspokajających
  • Przewlekłe: ciężkie zahamowanie czynności szpiku kostnego, skłonność do krwawień, owrzodzenia przewodu pokarmowego, biegunka, wypadanie włosów

Leczenie przedawkowania:

  • Brak swoistego antidotum
  • Leczenie objawowe i podtrzymujące
  • Profilaktyczne podawanie koncentratu granulocytów lub płytek krwi
  • Zapewnienie odpowiedniego nawodnienia i równowagi elektrolitowej
  • Ścisła obserwacja pacjenta pod kątem późnych powikłań hematologicznych i żołądkowo-jelitowych

Przedawkowanie fluorouracylu może prowadzić do poważnych powikłań, szczególnie hematologicznych. Kluczowe jest wczesne rozpoznanie i wdrożenie intensywnego leczenia podtrzymującego.

Mechanizm działania

Fluorouracyl jest antymetabolitem z grupy antagonistów pirymidynowych. Jego mechanizm działania obejmuje:

  • Wpływ na syntezę DNA poprzez hamowanie enzymu syntazy tymidylanowej
  • Hamowanie podziału komórkowego
  • Aktywność przeciwnowotworową uzyskuje po enzymatycznym przekształceniu w formy ufosforylowane: 5-fluorourydynę i 5-fluorodeoksyurydynę

Zrozumienie mechanizmu działania fluorouracylu jest kluczowe dla optymalizacji jego stosowania w terapii przeciwnowotworowej i przewidywania potencjalnych działań niepożądanych.

Skład preparatu

Fluorouracil Accord dostępny jest w postaci roztworu do wstrzykiwań/infuzji o stężeniu 50 mg/ml. Preparat dostępny jest w fiolkach o różnej pojemności:

  • 5 ml - zawiera 250 mg fluorouracylu
  • 10 ml - zawiera 500 mg fluorouracylu
  • 20 ml - zawiera 1000 mg fluorouracylu
  • 50 ml - zawiera 2500 mg fluorouracylu
  • 100 ml - zawiera 5000 mg fluorouracylu

Różne dostępne pojemności fiolek umożliwiają precyzyjne dawkowanie fluorouracylu w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta i stosowanego schematu leczenia.


1) Chemioterapia
Załącznik: C.26.


Wskazania

Preparat wskazany jest w leczeniu niżej wymienionych nowotworów złośliwych i chorób: w leczeniu raka jelita grubego z przerzutami, jako leczenie uzupełniające raka okrężnicy i odbytnicy, w leczeniu zaawansowanego raka żołądka, w leczeniu zaawansowanego raka dwunastnicy, w leczeniu zaawansowanego raka przełyku, w leczeniu raka piersi zaawansowanego lub z przerzutami, jako leczenie uzupełniające pierwotnego, operacyjnego, inwazyjnego raka piersi, w leczeniu nieoperacyjnego, miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi u pacjentów wcześniej nieleczonych, w leczeniu raka płaskonabłonkowego głowy i szyi z przerzutami lub miejscowo nawracającego.

Fluorouracyl powinien być podawany wyłącznie pod nadzorem wykwalifikowanego lekarza z dużym doświadczeniem w leczeniu cytotoksycznym. Pacjenci muszą być ściśle i często monitorowani w trakcie leczenia. Ryzyko i korzyści wynikające z podania produktu leczniczego powinny być rozważone indywidualnie w stosunku do każdego pacjenta przed każdym podaniem leku. Schematy leczenia różnią się w zależności od zastosowania fluorouracylu w skojarzeniu z innymi lekami cytotoksycznymi lub zastosowania jednocześnie dawki kwasu folinowego. Liczba cykli leczenia powinna zostać określona przez lekarza prowadzącego w oparciu o lokalnie obowiązujące protokoły leczenia i wytyczne, biorąc pod uwagę powodzenie leczenia oraz indywidualną tolerancję pacjenta. Leczenie początkowe należy przeprowadzić w szpitalu. Zmniejszenie dawki zaleca się u pacjentów, u których występują którekolwiek z poniższych objawów: ciężkie wyniszczenie organizmu, pacjenci są po ciężkim zabiegu chirurgicznym przebytym w ciągu ostatnich 30 dni, zmniejszenie czynności szpiku kostnego, zaburzenia czynności wątroby lub nerek. Dorośli oraz pacjenci w podeszłym wieku otrzymujący fluorouracyl powinni być monitorowani przed każdym podaniem leku w kierunku wystąpienia toksyczności hematologicznej (zmniejszenie ilości płytek krwi, leukocytów i granulocytów), toksyczności układu pokarmowego (zapalenie jamy ustnej, biegunka, krwawienie z przewodu pokarmowego) lub toksyczności neurologicznej oraz, jeśli to konieczne należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego lub wstrzymać jego podawanie. Konieczność dostosowania dawki leku lub przerwania leczenia zależą od wystąpienia działań niepożądanych. Wystąpienie objawów toksyczności hematologicznej takich jak: zmniejszona liczba leukocytów (≤3500/mm3) i/lub płytek krwi (≤100000/mm3) może wymagać przerwania leczenia. Decyzję o wznowieniu leczenia podejmuje lekarz w zależności od sytuacji klinicznej. Rak jelita grubego: fluorouracyl stosuje się w leczeniu raka okrężnicy i odbytnicy w wielu schematach leczenia. Preferowane jest stosowanie fluorouracylu z kwasem folinowym. Powszechnie stosowane schematy leczenia również łączą podawanie fluorouracylu z kwasem folinowym oraz innymi lekami chemioterapeutycznymi takimi jak irinotekan (FOLFIRI I FLIRI), oksaliplatyną (FOLFOX) lub razem z irinotekanem i oksaliplatyną (FOLFIRINOX). Zazwyczaj stosowana dawka fluorouracylu wynosi 200-600 mg/m2 pc. Dawkowanie różni się także w zależności od sposobu podania leku w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) i w ciągłym wlewie dożylnym. Schematy dawkowania różnią się w zależności od zastosowanego trybu leczenia chemioterapeutycznego, podawanie fluorouracylu może być powtarzane, co tydz., co dwa m-ce lub raz/m-c. Liczba cykli różni się w zależności od zastosowanego schematu leczenia oraz od oceny klinicznej opartej na powodzeniu zastosowanej terapii oraz tolerancji pacjenta na produktu leczniczego. Rak piersi: fluorouracyl jest powszechnie stosowany w skojarzeniu z cyklofosfamidem i metotreksatem lub epirubicyną i cyklofosfamidem lub metotreksatem i leukoworyną. Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 500-600 mg/m2 pc., podawana w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) powtarzana w razie konieczności, co 3-4 tyg. W leczeniu uzupełniającym pierwotnego, inwazyjnego raka piersi leczenie zazwyczaj obejmuje 6 cykli. Rak żołądka oraz połączenia żołądkowo-przełykowego: zalecana okołooperacyjna chemioterapia obejmuje schemat ECF, czyli zastosowanie epirubicyny, cisplatyny i fluorouracylu. Zazwyczaj stosowana dawka fluorouracylu to 200 mg/m2 pc./dobę podawana w ciągłym wlewie dożylnym przez 3 tyg. Zaleca się zastosowanie 6 cykli leczenia, w zależności od powodzenia leczenia i tolerancji pacjenta na produktu leczniczego. Rak przełyku: fluorouracyl jest powszechnie stosowany w skojarzeniu z cisplatyną, lub cisplatyną i epirubicyną lub epirubicyną i oksaliplatyną. Dawka waha się w granicach 200-1000 mg/m2 pc./dobę podawana w ciągłym wlewie dożylnym przez kilka dni i powtarzana cyklicznie w zależności od zastosowanego schematu leczenia. W przypadku nowotworu dolnej części przełyku zaleca się okołooperacyjną chemioterapię obejmującą schemat ECF, czyli zastosowanie epirubicyny, cisplatyny i fluorouracylu. Zazwyczaj stosowana dawka fluorouracylu to 200 mg/m2 pc./dobę podawana w ciągłym wlewie dożylnym przez 3 tyg. powtarzana cyklicznie. W przypadku podawania fluorouracylu/cisplatyny w skojarzeniu z radioterapią należy odnieść się do wiedzy opisanej w literaturze. Rak trzustki: zalecane jest stosowanie fluorouracylu w połączeniu z kwasem folinowym lub gemcytabiną. Dawka waha się w granicach 200-500 mg/m2 pc./dobę podawana we wstrzyknięciu dożylnym (bolus) lub wlewie dożylnym w zależności od zastosowanego schematu leczenia i powtarzana cyklicznie. Rak głowy i szyi: zalecane jest stosowanie fluorouracylu w połączeniu z cisplatyną lub karboplatyną. Dawka waha się w granicach 600-1200 mg/m2 pc./dobę podawana w ciągłym wlewie dożylnym przez kilka dni i powtarzana cyklicznie w zależności od zastosowanego schematu leczenia. W przypadku podawania fluorouracylu/cisplatyny lub karboplatyny w skojarzeniu z radioterapią należy odnieść się do wiedzy opisanej w literaturze. Zaburzenia czynności nerek lub wątroby. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby zaleca się zachowanie ostrożności, a także może być konieczne zmniejszenie dawki produktu leczniczego. Dzieci i młodzież. Produkt leczniczy nie jest zalecany do stosowania u dzieci ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Osoby w podeszłym wieku. Nie zaleca się dostosowywania dawki u osób w podeszłym wieku, ale przy ustalaniu dawki należy wziąć pod uwagę wszelkie schorzenia współistniejące.

Fluorouracyl można podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus), infuzji lub ciągłym wlewie dożylnym trwającym do kilku dni. Przedstawione zalecenia są ogólne. Przed podaniem produktu leczniczego należy odnieść się do obowiązujących lokalnych lub międzynarodowych wytycznych. Instrukcje dotyczące rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz ChPL. Podanie dożylne: dawka 5-fluorouracylu i schemat dawkowania zależą od wybranego schematu leczenia, wskazania, ogólnego stanu zdrowia pacjenta oraz zastosowanego wcześniej leczenia.

Przeciwwskazaniami do stosowania 5-fluorouracylu są: nadwrażliwość na 5-fluorouracyl; zahamowanie czynności szpiku kostnego, zwłaszcza po radioterapii lub leczeniu innymi środkami przeciwnowotworowymi; poważne zmiany w składzie krwi; krwotoki; zapalenie jamy ustnej, owrzodzenie jamy ustnej i przewodu pokarmowego; ciężka biegunka; ciężkie zaburzenia czynności wątroby lub nerek; choroby zakaźne o ciężkim przebiegu; ciężkie wyniszczenie; stężenie bilirubiny w osoczu powyżej 85 mol/1. Podczas leczenia 5-fluorouracylem należy unikać stosowania szczepionek zawierających żywe drobnoustroje.

5-Fluorouracyl należy podawać jedynie pod ścisłą kontrolą lekarza specjalisty, doświadczonego w stosowaniu silnych antymetabolitów. Leczenie początkowe należy przeprowadzić w szpitalu. Właściwe leczenie 5-fluorouracylem powoduje zwykle leukopenię, przy czym najniższe liczby leukocytów występują między 7. i 14. dniem pierwszego cyklu; niekiedy nawet do 20 dnia. Powrót do wartości prawidłowych następuje zwykle w ciągu 30 dni. Zaleca się codzienne oznaczanie liczby płytek i krwinek białych; leczenie należy przerwać, gdy liczba płytek krwi zmniejszy się poniżej 100 000/mm3 lub liczba leukocytów zmniejszy się poniżej 3000/mm3. Jeśli całkowita liczba leukocytów jest mniejsza niż 2000/mm3, a zwłaszcza gdy wystąpi granulocytopenia, zaleca się umieszczenie pacjenta w izolatce szpitalnej i zastosowanie odpowiednich środków zapobiegających zakażeniu ogólnoustrojowemu. Leczenie należy także przerwać w razie pojawienia się pierwszych objawów zapalenia lub owrzodzenia jamy ustnej, ciężkiej biegunki, owrzodzenia przewodu pokarmowego, krwawienia z przewodu pokarmowego lub jakiegokolwiek krwotoku. Należy zachować ostrożność w doborze pacjentów i ustalaniu dawkowania, gdyż margines bezpieczeństwa 5-fluorouracylu jest wąski, czyli różnica między dawką skuteczną i toksyczną - mała. Oznacza to, że reakcji terapeutycznej prawie zawsze towarzyszą objawy niepożądane. 5-Fluorouracyl należy ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, wątroby lub z żółtaczką. Dotyczy to również chorych, u których występują bóle w klatce piersiowej w czasie leczenia lub przed nim oraz choroba serca w wywiadzie. Leczenie należy przerwać w przypadku objawów niepożądanych ze strony serca. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów po napromienianiu dużymi dawkami okolic miednicy i leczonych środkami alkilującymi oraz u pacjentów po usunięciu nadnerczy lub przysadki. Do 3 m-cy po zakończeniu leczenia, zarówno kobiety jak i mężczyźni leczeni 5-fluorouracylem powinni stosować skuteczną antykoncepcję. W zależności od indywidualnej wrażliwości, lek może upośledzać zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

W piśmiennictwie opisano leczenie skojarzone 5-fluorouracylem z folinianem wapnia (kwasem folinowym). Takie równoczesne stosowanie może nasilać działania niepożądane 5-fluorouracylu i powodować ciężkie biegunki. Zarówno skuteczność jak i toksyczność 5-fluorouracylu mogą się nasilać w przypadku równoczesnego stosowania z innymi środkami cytotoksycznymi (cyklofosfamidem, winkrystyną, metotreksatem, cisplatyną, doksorubicyną), interferonem- lub kwasem folinowym. Podczas jednoczesnego stosowania innych środków hamujących czynność szpiku kostnego konieczne jest dostosowanie dawkowania; równoczesne lub uprzednie napromienianie może wymagać zmniejszenia dawek. 5-Fluorouracyl może nasilić toksyczne działanie antracyklin na serce. Równoczesne stosowanie allopurinolu może osłabiać toksyczność i skuteczność 5-fluorouracylu. Przed rozpoczęciem leczenia i w jego trakcie nie należy stosować aminofenazonu, fenylobutazonu i sulfonamidów. Chlorodiazepoksyd, disulfiram, gryzeofulwina i izoniazyd mogą zwiększać skuteczność 5-fluorouracylu. Szczepionki: 5-fluorouracylu osłabia naturalny mechanizm odporności, a zatem również odpowiedź immunologiczną organizmu. Stosowanie szczepionek zawierających żywe drobnoustroje może prowadzić do nasilonego namnażania wirusa. Po długotrwałym stosowaniu 5-fluorouracylu równocześnie z mitomycyną odnotowano wystąpienie zespołu hemolityczno-mocznicowego. Cymetydyna może zwiększać stężenie 5-fluorouracylu w osoczu. Metronidazol może zwiększać stężenie 5-fluorouracylu w osoczu i toksyczność leku. Lewamizol może zwiększać toksyczne działanie 5-fluorouracylu na wątrobę. Tiazydy mogą zwiększać toksyczne działanie leków przeciwnowotworowych na szpik kostny. Winorelbina, stosowana równocześnie z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym, może powodować ciężkie zapalenia błon śluzowych.

Nie dysponujemy wystarczającymi danymi na temat wpływu 5-fluorouracylu stosowanego w monoterapii (bez innych leków cytotoksycznych, radioterapii) na przebieg ciąży. Kobiety stosujące w okresie ciąży ten lek w połączeniu z innymi potencjalnie szkodliwymi formami leczenia, rodziły zarówno dzieci z wadami, jak też zdrowe (nawet po podawaniu 5-fluorouracylu w pierwszym I ciąży). W badaniach na zwierzętach wykazano teratogenne i toksyczne dla płodu działanie 5-fluorouracylu u różnych gatunków zwierząt. Ponadto badania na zwierzętach dowodzą jego szkodliwego wpływu na płodność. Nie zaleca się stosowania 5-fluorouracylu w okresie ciąży, szczególnie w I trymestrze. W każdym indywidualnym przypadku należy rozważyć oczekiwane korzyści w odniesieniu do potencjalnego zagrożenia dla płodu. Nie ma danych na temat przenikania 5-fluorouracylu do mleka ludzkiego. Podczas leczenia należy zrezygnować z karmienia piersią.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) gorączka. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) leukopenia i małopłytkowość; należy zachować środki ostrożności opisane powyżej; (często) agranulocytoza, niedokrwistość, zahamowanie czynności szpiku kostnego. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) reakcje nadwrażliwości. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) ryzyko rozwinięcia się ciężkich i długotrwałych działań niepożądanych wkrótce po rozpoczęciu leczenia 5-fluorouracylem największe jest u pacjentów z małą aktywnością dehydrogenazy dihydropirymidynowej (DPD). Przyczyna niskiej aktywności enzymu, np. stosowanie inhibitorów DPD, jak enyluracyl czy lek przeciwwirusowy sorywudyna, nie ma znaczenia. Zaleca się oznaczenie aktywności DPD na początku leczenia. Zaburzenia układu nerwowego: (często) przemijający odwracalny zespół móżdżkowy obejmujący bezład, przemijający stan splątania oraz zaburzenia ruchowe pochodzenia pozapiramidowego i zaburzenia pochodzenia korowego, które ustępują zwykle po odstawieniu 5-fluorouracylu; (niezbyt często) senność; (bardzo rzadko) zgłoszono przypadek leukodystrofii, która ustąpiła po natychmiastowym odstawieniu produktu. W grupie podwyższonego ryzyka mogą być pacjenci z niedoborem dehydrogenazy dihydropirymidynowej. W rozpoznawaniu leukodystrofii pomocne bywa obrazowanie dyfuzyjne (DWI - Diffusion-Weighted Imaging). Donoszono też o niedokrwiennym udarze mózgu związanym ze stosowaniem terapii skojarzonej (na przykład: 5-fluorouracyl + mitomycyna C lub cisplatyna). Zaburzenia oka: (rzadko) zapalenie spojówek, nadmierne łzawienie, zwężenie kanalików łzowych, zaburzenia widzenia, światłowstręt, zapalenie nerwu wzrokowego. Zaburzenia serca: (niezbyt często) przypadki bólu w klatce piersiowej, niedokrwienie, zaburzenia zapisu EKG, zaburzenia czynności lewej komory; (rzadko) zawał mięśnia sercowego; (bardzo rzadko) wstrząs kardiogenny. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) krwawienie z nosa, niedociśnienie, zakrzepowe zapalenie żył. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) zapalenie błon śluzowych, w tym zapalenie jamy ustnej, przełyku, gardła, odbytnicy; (często) biegunki, nudności i wymioty występują często i mogą być leczone objawowo; jadłowstręt; (niezbyt często) owrzodzenie przewodu pokarmowego, krwawienia; (bardzo rzadko) uszkodzenie komórek wątroby. Martwica wątroby prowadząca do zgonu. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) znaczna liczba pacjentów łysieje, lecz jest to zjawisko odwracalne; (niezbyt często) zapalenie skóry, zmiany skórne - np. przesuszenie skóry, pęknięcia, nadżerki, rumień, wysypkę, świąd, nadwrażliwość na światło, skórne odczyny uczuleniowe, przebarwienia, pasmowe przebarwienia lub odbarwienia w okolicach żył, uszkodzenie płytek paznokciowych z utratą paznokci włącznie. Jako niezwykłe powikłanie po wstrzyknięciu lub wlewie (ciągłym) dużych dawek 5-fluorouracylu opisano zespół erytrodysestezji dłoniowo-podeszwowej. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) martwica kości nosa. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) niewydolność nerek. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) zaburzenia spermatogenezy i owulacji. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) zmęczenie. Badania diagnostyczne: (bardzo rzadko) nieliczne prace donoszą o wydłużeniu czasu protorombinowego po podaniu 5-fluorouracylu i warfaryny. Gemcytabina może nasilać układowe działanie 5-fluorouracylu.

Objawy Ostre: reakcje psychotyczne, senność, nasilenie działania leków uspokajających, nasilona toksyczność alkoholu. Gdy konieczne jest stosowanie środków uspokajających, można podać dożylnie diazepam w małych dawkach (na przykład rozpoczynając od dawki 5 mg) monitorując jednocześnie układ krążenia i oddechowy. Przewlekłe: zahamowanie czynności szpiku kostnego aż do agranulocytozy i krytycznej małopłytkowości, skłonność do krwotoków, owrzodzenia przewodu pokarmowego, biegunka, wypadanie włosów. Leczenie Nie ma swoistego leczenia. Profilaktycznie należy podać koncentrat granulocytów lub płytek krwi we wlewie. Należy zwrócić uwagę na odpowiednie nawodnienie i diurezę; konieczne jest przywrócenie równowagi elektrolitów. Zwykle hemodializa nie jest konieczna. Pacjenta należy obserwować, aby jak najszybciej wykryć późne powikłania hematologiczne i żołądkowo-jelitowe. Następnie należy wdrożyć leczenie objawowe.

5-Fluorouracyl jest antymetabolitem. Jako antagonista pirymidynowy wpływa na syntezę DNA i hamuje podział komórki. 5-Fluorouracyl uzyskuje aktywność przeciwnowotworową dopiero po enzymatycznym przekształceniu w formy ufosforylowane - 5-fluorourydynę i 5-fluorodeoksyurydynę.

1 ml roztw.zawiera 50 mg fluorouracylu. 1 fiolka o pojemności 5 ml zawiera 250 mg fluorouracylu.1 fiolka o pojemności 10 ml zawiera 500 mg fluorouracylu. 1 fiolka o pojemności 20 ml zawiera 1000 mg fluorouracylu.1 fiolka o pojemności 50 ml zawiera 2500 g fluorouracylu.1 fiolka o pojemności 100 ml zawiera 5000 g fluorouracylu.

Brodawki wirusowe B07
Nowotwór złośliwy wargi C00
Nowotwór złośliwy nasady języka C01
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części języka C02
Nowotwór złośliwy dziąsła C03
Nowotwór złośliwy dna jamy ustnej C04
Nowotwór złośliwy podniebienia C05
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części jamy ustnej C06
Nowotwór złośliwy ślinianki przyusznej C07
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych dużych gruczołów ślinowych C08
Nowotwór złośliwy migdałka C09
Nowotwór złośliwy części ustnej gardła C10
Nowotwór złośliwy części nosowej gardła C11
Nowotwór złośliwy zachyłka gruszkowatego C12
Nowotwór złośliwy części krtaniowej gardła C13
Nowotwór złośliwy o innym i nieokreślonym umiejscowieniu w obrębie wargi, jamy ustnej i gardła C14
Nowotwór złośliwy przełyku C15
Nowotwór złośliwy żołądka C16
Nowotwór złośliwy jelita cienkiego C17
Nowotwór złośliwy jelita grubego C18
Nowotwór złośliwy zgięcia esiczo-odbytniczego C19
Nowotwór złośliwy odbytnicy C20
Nowotwór złośliwy odbytu i kanału odbytu C21
Nowotwór złośliwy wątroby i przewodów żółciowych wewnątrzwątrobowych C22
Nowotwór złośliwy pęcherzyka żółciowego C23
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części dróg żółciowych C24
Nowotwór złośliwy trzustki C25
Nowotwór złośliwy innych i niedokładnie określonych narządów układu pokarmowego C26
Nowotwór złośliwy jamy nosowej i ucha środkowego C30
Nowotwór złośliwy zatok przynosowych C31
Nowotwór złośliwy krtani C32
Nowotwór złośliwy tchawicy C33
Nowotwór złośliwy oskrzela i płuca C34
Nowotwór złośliwy grasicy C37
Nowotwór złośliwy serca, śródpiersia i opłucnej C38
Nowotwór złośliwy o innym i bliżej nieokreślonym umiejscowieniu w obrębie układu oddechowego i narządów klatki piersiowej C39
Nowotwór złośliwy kości i chrząstki stawowej kończyn C40
Nowotwór złośliwy kości i chrząstki stawowej o innym i nieokreślonym umiejscowieniu C41
Inne nowotwory złośliwe skóry C44
Nowotwory złośliwe nerwów obwodowych i układu nerwowego wegetatywnego C47
Nowotwór złośliwy przestrzeni zaotrzewnowej i otrzewnej C48
Nowotwór złośliwy tkanki łącznej i innych tkanek miękkich C49
Nowotwór złośliwy piersi C50
Nowotwór złośliwy sromu C51
Nowotwór złośliwy pochwy C52
Nowotwór złośliwy szyjki macicy C53
Nowotwór złośliwy trzonu macicy C54
Nowotwór złośliwy nieokreślonej części macicy C55
Nowotwór złośliwy jajnika C56
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych żeńskich narządów płciowych C57
Nowotwór złośliwy łożyska C58
Nowotwór złośliwy prącia C60
Nowotwór złośliwy gruczołu krokowego C61
Nowotwór złośliwy jądra C62
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych męskich narządów płciowych C63
Nowotwór złośliwy nerki z wyjątkiem miedniczki nerkowej C64
Nowotwór złośliwy miedniczki nerkowej C65
Nowotwór złośliwy moczowodu C66
Nowotwór złośliwy pęcherza moczowego C67
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych narządów układu moczowego C68
Nowotwór złośliwy oka i przydatków oka C69
Nowotwór złośliwy opon mózgowo-rdzeniowych C70
Nowotwór złośliwy mózgu C71
Nowotwór złośliwy rdzenia kręgowego, nerwów czaszkowych i innych części ośrodkowego układu nerwowego C72
Nowotwór złośliwy tarczycy C73
Nowotwór złośliwy nadnerczy C74
Nowotwór złośliwy innych gruczołów wydzielania wewnętrznego i struktur pokrewnych C75
Nowotwór złośliwy o umiejscowieniu innym i niedokładnie określonym C76
Wtórny i nieokreślony nowotwór złośliwy węzłów chłonnych C77
Wtórny nowotwór złośliwy układu oddechowego i pokarmowego C78
Wtórny nowotwór złośliwy o innym umiejscowieniu C79
Nowotwór złośliwy bez określenia jego umiejscowienia C80
Inny i nieokreślony nowotwór złośliwy tkanki limfatycznej, układu krwiotwórczego i tkanek pokrewnych C96
Nowotwory złośliwe o niezależnym (pierwotnym) mnogim umiejscowieniu C97
Żołądek D00.2
Rak in situ skóry D04
Rak in situ piersi D05
Rogowacenie związane z promieniowaniem słonecznym L57.0

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Jednym z niepożądanych działań leku jakie mogą wystąpić jest nadwrażliwość na światło.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną bardzo silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.