Rozpoczęcie leczenia piroksykamem powinno być zlecane przez lekarzy z doświadczeniem w ocenie diagnostycznej i leczeniu pacjentów z zapalnymi lub zwyrodnieniowymi chorobami reumatycznymi. Maks. zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg. Występowanie działań niepożądanych można ograniczyć poprzez stosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez możliwie najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów. Korzyści z leczenia i jego tolerancja powinny być zweryfikowane w ciągu 14 dni. Jeżeli kontynuacja leczenia zostanie uznana za konieczną, należy dokonywać częstej weryfikacji jego zasadności. Ponieważ udowodniono związek stosowania piroksykamu ze zwiększonym ryzykiem powikłań dotyczących przewodu pokarmowego, należy rozważyć potrzebę podawania w skojarzeniu z lekami chroniącymi błonę śluzową żołądka (np. z mizoprostolem lub z inhibitorami pompy protonowej), zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Osoby w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku lek należy stosować ostrożnie ponieważ mogą oni silniej odczuwać niepożądane działania leku. Podobnie jak w przypadku stosowania innych leków z grupy NLPZ, należy zachować ostrożność w leczeniu pacjentów w podeszłym wieku, u których mogą występować zaburzenia czynności nerek, wątroby czy serca. Z tego względu, u pacjentów w podeszłym wieku należy rozważyć zmniejszenie dobowej dawki; odpowiednia dawka powinna być dokładnie ustalona przez lekarza. Dzieci. Dawkowanie i wskazania u dzieci nie zostały jeszcze ustalone. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności piroksykamu z β-cyklodekstryną u dzieci. Nie ma dostępnych danych.

Lek w postaci tabl. należy przyjmować doustnie w czasie posiłku. Jeśli pacjentowi zalecono przyjmowanie połowy dawki, aby podzielić tabl. na dwie równe części (po 10 mg każda), należy położyć ją na płaskiej powierzchni, linią podziału do góry, a następnie nacisnąć ją delikatnie kciukiem, przełamując na dwie równe części.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą, przebyta reakcja skórna (niezależnie od stopnia ciężkości) na piroksykam, inne leki z grupy NLPZ i pozostałe leki. Czynne lub w wywiadzie: owrzodzenie przewodu pokarmowego, choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy, choroba zapalna przewodu pokarmowego, krwawienie z przewodu pokarmowego, perforacja przewodu pokarmowego. Choroby przewodu pokarmowego ze zwiększonym ryzykiem krwawień, takie jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego–Crohna, nowotwory przewodu pokarmowego lub zapalenie uchyłków w wywiadzie. Jednoczesne stosowanie z innymi lekami z grupy NLPZ, w tym selektywnymi inhibitorami COX-2 i z kwasem acetylosalicylowym w dawkach przeciwbólowych. Jednoczesne stosowanie z lekami przeciwzakrzepowymi. Ciężkie polekowe reakcje alergiczne w wywiadzie, szczególnie reakcje skórne takie jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (zespół Lyella). Produkt leczniczy nie powinien być stosowany przez pacjentów, u których kwas acetylosalicylowy lub inne leki z grupy NLPZ są przyczyną wywołania astmy, nieżytu nosa, polipów nosa, obrzęku naczynio-ruchowego, pokrzywki. U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością serca, z nadciśnieniem tętniczym, z ciężką niewydolnością wątroby i nerek. U pacjentów z ciężką chorobą hematologiczną, skazą krwotoczną lub zaburzeniami krzepnięcia. Stwierdzenie lub podejrzenie istniejącej ciąży oraz okres karmienia piersią. U dzieci.

Występowanie działań niepożądanych można ograniczyć poprzez stosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez możliwie najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów. Należy okresowo weryfikować korzyści kliniczne z leczenia i jego tolerancję. Produkt leczniczy należy natychmiast odstawić w przypadku wystąpienia pierwszych objawów reakcji skórnej lub istotnych działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego. Leki grupy NLPZ, w tym piroksykam, mogą powodować ciężkie działania niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego, w tym krwawienia, owrzodzenia i perforację ściany żołądka, jelita cienkiego lub jelita grubego, które mogą prowadzić do zgonu. Te ciężkie działania niepożądane u pacjentów leczonych preparatami z grupy NLPZ mogą pojawić się w każdym czasie i są lub nie są poprzedzone objawami zwiastującymi. Zarówno krótkotrwałe, jak i długotrwałe stosowanie leków z grupy NLPZ wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia ciężkich zdarzeń niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego. Dane z badań obserwacyjnych wskazują, że stosowanie piroksykamu może się wiązać z wysokim ryzykiem ciężkiej toksyczności względem układu pokarmowego, w porównaniu z innymi lekami z grupy NLPZ. Pacjentów, u których istnieje znaczące ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych dotyczących układu pokarmowego, należy leczyć z zastosowaniem piroksykamu wyłącznie po starannym rozważeniu wskazań i przeciwwskazań. Należy rozważyć potrzebę stosowania terapii skojarzonej z lekami chroniącymi błonę śluzową żołądka (np. z mizoprostolem lub z inhibitorami pompy protonowej). Ryzyko rozwoju ciężkich powikłań dotyczących układu pokarmowego zwiększa się z wiekiem. Wysokie ryzyko występuje u pacjentów w wieku powyżej 70 lat. Należy unikać podawania produktu leczniczego pacjentom w wieku powyżej 80 lat. Pacjenci przyjmujący jednocześnie doustne kortykosteroidy, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub leki hamujące agregację płytek, takie jak kwas acetylosalicylowy w niskiej dawce, są narażeni na zwiększone ryzyko ciężkich powikłań dotyczących przewodu pokarmowego. Podobnie jak w przypadku innych leków z grupy NLPZ, u pacjentów należących do grupy wysokiego ryzyka należy rozważyć stosowanie piroksykamu w skojarzeniu z lekami o działaniu osłaniającym błonę śluzową żołądka (np. z misoprostolem lub z inhibitorami pompy protonowej). Pacjenci i lekarze powinni zwracać szczególną uwagę na potencjalne objawy podmiotowe i przedmiotowe owrzodzeń i/lub krwawień w obrębie przewodu pokarmowego w trakcie leczenia piroksykamem. Pacjentów należy poinformować o konieczności zgłaszania wszelkich nowych lub innych niż zwykle objawów brzusznych występujących w trakcie leczenia. W przypadku podejrzenia wystąpienia powikłania dotyczącego przewodu pokarmowego w trakcie leczenia należy natychmiast odstawić piroksykam i rozważyć przeprowadzenie dodatkowej oceny klinicznej oraz włączenie dodatkowego leczenia. Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie i/lub łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca należy odpowiednio kontrolować i wydawać właściwe zalecenia, gdyż zgłaszano zatrzymanie płynów i obrzęki w związku z leczeniem NLPZ. Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (szczególnie długotrwale w dużych dawkach) jest związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka tętniczych incydentów zakrzepowych (np. zawał serca lub udar). Dane te są niewystarczające, aby wykluczyć takie ryzyko w przypadku przyjmowania piroksykamu. U pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych lub chorobą naczyń mózgu, leczenie produktem leczniczym powinno być starannie rozważone. Podobną rozwagę należy zachować przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). Zgłaszano odwracalne zwiększenie stężenia azotu mocznikowego i kreatyniny we krwi. Rzadko zgłaszano leki z grupy NLPZ jako przyczynę wystąpienia śródmiąższowego zapalenie nerek, zapalenia kłębuszków nerkowych, martwicy brodawek nerkowych i zespołu nerczycowego. Leki z grupy NLPZ hamują w nerkach syntezę prostaglandyny, która wspomaga utrzymywanie perfuzji nerek u pacjentów ze zmniejszonym przepływem krwi przez nerki oraz zmniejszoną objętością krwi krążącej. U tych pacjentów podawanie leku z grupy NLPZ może powodować jawną dekompensację czynności nerek, zazwyczaj przemijającą po odstawieniu leku z grupy NLPZ. Do grupy najwyższego ryzyka wystąpienia takiej reakcji należą pacjenci z zastoinową niewydolnością serca, marskością wątroby, zespołem nerczycowym oraz klinicznie jawną chorobą nerek. Pacjenci tacy powinni być dokładnie monitorowani podczas podawania leków z grupy NLPZ. Należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania leczenia piroksykamem z β-cyklodekstryną u pacjentów ze znacznym odwodnieniem. Podczas stosowania piroksykamu z β-cyklodekstryną należy również zachować ostrożność w przypadku pacjentów z nefropatią. Zgłaszano zagrażające życiu reakcje skórne związane ze stosowaniem piroksykamu, takie jak zespół Stevens-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Pacjentów należy poinformować o objawach podmiotowych i przedmiotowych oraz dokładnie obserwować w kierunku wystąpienia reakcji skórnych. Największe ryzyko wystąpienia zespołu Stevens-Johnsona i toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka zachodzi w ciągu pierwszych tygodni leczenia. Jeśli wystąpią objawy i oznaki zespołu Stevens-Johnsona lub toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (np. nasilająca się wysypka, często z pęcherzami lub nadżerkami na błonach śluzowych), należy przerwać stosowanie piroksykamu. Najlepsze wyniki w opanowaniu zespołu Stevens-Johnsona i toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka można uzyskać dzięki wczesnemu rozpoznaniu objawów i natychmiastowemu przerwaniu stosowania podejrzanego produktu. Wczesne odstawienie produktu wiąże się z lepszym rokowaniem. Jeśli w związku ze stosowaniem piroksykamu u pacjenta rozwinie się zespół Stevens-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, pacjent ten nie może ponownie przyjmować produktu. Ze względu na wpływ na metabolizm kwasu arachidonowego, piroksykam może wywoływać napadowy skurcz oskrzeli, a także wstrząs i inne odczyny alergiczne u pacjentów z astmą lub skłonnościami do tego typu reakcji. Piroksykam, podobnie jak inne NLPZ, zmniejsza agregację płytek oraz wydłuża czas krwawienia, co należy uwzględnić podczas wykonywania badań krwi oraz u chorych jednocześnie leczonych inhibitorami agregacji płytek. Ze względu na zgłaszane działania niepożądane dotyczące oka związane ze stosowaniem leków z grupy NLPZ, u pacjentów, u których wystąpią zaburzenia widzenia podczas leczenia piroksykamem, zaleca się przeprowadzenie badania okulistycznego. Tabl. zawierają laktozę jednowodną. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Zaleca się częste monitorowanie stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą oraz czasu protrombinowego u osób leczonych jednocześnie pochodnymi dikumarolu o działaniu przeciwzakrzepowym. Piroksykam z ß-cyklodekstryną może mieć wpływ na zahamowanie odruchów, dlatego zaleca się ostrożność podczas wykonywania czynności wymagających szybkiego refleksu: prowadzenia pojazdów, i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Przed podaniem produktu leczniczego pacjentów należy ostrzec, że mogą pojawić się u nich objawy takie jak: obrzęk powiek, zaburzenia widzenia czy podrażnienie spojówek, oraz że w przypadku pojawienia się wyżej wymienionych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Mimo iż rutynowe badanie okulistyczne i badanie w lampie szczelinowej nie wykazały zmian ocznych po podaniu piroksykamu, jeśli wystąpią ww. objawy takie badania powinny być wykonywane.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków z grupy NLPZ jednocześnie z innymi lekami, które mogą zwiększać ryzyko owrzodzeń układu pokarmowego, krwawienia z przewodu pokarmowego lub zaburzenia czynności nerek. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania piroksykamu z następującymi lekami: kwas acetylosalicylowy, pozostałe leki z grupy NLPZ: podobnie jak w przypadku innych leków z grupy NLPZ, należy unikać stosowania piroksykamu jednocześnie z kwasem acetylosalicylowym lub z innymi lekami z grupy NLPZ, w tym z innymi postaciami piroksykamu, ponieważ brak jest wystarczających danych, które wykazywałyby, że stosowanie takiej terapii skojarzonej wiąże się z większą poprawą niż poprawa uzyskana po podawaniu piroksykamu w monoterapii; co więcej, występuje wówczas zwiększona możliwość pojawienia się działań niepożądanych. Badania u ludzi wykazały, że jednoczesne stosowanie piroksykamu i kwasu acetylosalicylowego prowadziło do obniżenia stężenia piroksykamu w osoczu do około 80% oczekiwanej wartości. Kortykosteroidy: zwiększone ryzyko powstawania owrzodzeń w przewodzie pokarmowym i/lub krwawienia z przewodu pokarmowego. Leki przeciwzakrzepowe: leki z grupy NLPZ, w tym piroksykam, mogą nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna. Dlatego należy unikać stosowania piroksykamu jednocześnie z lekiem przeciwzakrzepowym, np. z warfaryną. Leki hamujące działanie płytek krwi, i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI): zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Leki o dużym stopniu wiązania z białkami osocza: Piroksykam w dużym stopniu wiąże się z białkami osocza, dlatego może wypierać inne leki z tego wiązania. W przypadku podawania piroksykamu pacjentom przyjmującym leki silnie wiążące się z białkami osocza, lekarz powinien dokładnie monitorować pacjentów, aby w razie potrzeby zmienić dawkowanie. Lit: leki z grupy NLPZ, w tym piroksykam, powodują zwiększenie stężenia litu w osoczu w stanie stacjonarnym. Zaleca się monitorowanie stężenia litu na początku leczenia, podczas zmian dawkowania oraz po odstawieniu piroksykamu. Leki zobojętniające sok żołądkowy: jednoczesne podawanie leków zobojętniających sok żołądkowy nie ma wpływu na stężenie piroksykamu w osoczu. Glikozydy nasercowe (digoksyna i digitoksyna): leki z grupy NLPZ mogą powodować nasilenie niewydolności serca, zmniejszenie przesączania kłębuszkowego (GFR) oraz zwiększenie stężenia glikozydów w osoczu. Jednoczesne podawanie digoksyny lub digitoksyny nie ma wpływu na stężenie piroksykamu ani żadnego z tych leków w osoczu. Cymetydyna: nieznacznie zwiększa wchłanianie piroksykamu. Leki przeciwnadciśnieniowe, w tym leki moczopędne, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), oraz antagoniści receptora angiotensyny II (AIIA): leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać skuteczność leków moczopędnych oraz innych leków przeciwnadciśnieniowych. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (np. pacjentów odwodnionych lub w podeszłym wieku z zaburzoną czynnością nerek), jednoczesne podawanie inhibitora ACE lub leków z grupy AIIA z inhibitorem cyklooksygenazy może prowadzić do zaburzenia czynności nerek, w tym do powstania ostrej niewydolności nerek, która jest na ogół odwracalna. Należy uwzględnić możliwość wystąpienia powyższych interakcji u pacjentów stosujących piroksykam jednocześnie z lekiem moczopędnym, inhibitorem ACE lub lekiem z grupy AIIA. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych leków, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni. Na początku leczenia skojarzonego, a następnie okresowo, należy oceniać potrzebę monitorowania czynności nerek. Cyklosporyna i takrolimus: w przypadku jednoczesnego stosowania leków z grupy NLPZ z cyklosporyną lub takrolimusem możliwe jest zwiększenie ryzyka wystąpienia objawów nefrotoksycznych. Leki zawierające potas i leki moczopędne oszczędzające potas: równoczesne stosowanie zwiększa ryzyko wystąpienia hiperkaliemii. Metotreksat: zmniejszone wydalanie metotreksatu. Alkohol: zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Digoksyna: piroksykam zwiększa stężenie digoksyny we krwi. Antybiotyki chinolowe: nie zaleca się jednoczesnego podawania piroksykamu i chinolonów. Domaciczne wkładki antykoncepcyjne: piroksykam może zmniejszać skuteczność działania.

Stosowanie piroksykamu jest przeciwwskazane w przypadku stwierdzonej ciąży lub podejrzenia jej zaistnienia, a także w okresie karmienia piersią. Piroksykam podobnie jak inne leki z grupy NLPZ hamuje syntezę prostaglandyn, co może mieć niekorzystny wpływ na przebieg ciąży i/lub rozwój zarodkowo-płodowy. Wyniki badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko wystąpienia poronień, wrodzonych wad serca i wytrzewienia wrodzonego po stosowaniu inhibitora syntezy prostaglandyn w pierwszych okresach ciąży. Badano obecność piroksykamu w mleku kobiet karmiących piersią na początku leczenia i po leczeniu długotrwałym (52 dni). Piroksykam przenika do mleka kobiet karmiących piersią w stężeniu stanowiącym od około 1%-3% stężenia w osoczu matki. Nie obserwowano kumulowania piroksykamu w mleku, odpowiadającego kumulowaniu w osoczu matki podczas leczenia. Stosowanie piroksykamu u kobiet karmiących piersią jest przeciwwskazane. Stosowanie piroksykamu z ß-cyklodekstryną może niekorzystnie wpływać na płodność u kobiet i nie jest ono zalecane u kobiet, które planują zajście w ciążę. W przypadku kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub które są poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć zakończenie stosowania piroksykamu.

Piroksykam jest na ogół dobrze tolerowany. Do najczęściej występujących działań niepożądanych należą działania dotyczące przewodu pokarmowego. Piroksykam z β -cyklodekstryną (Flamexin) jest lepiej tolerowany przez przewód pokarmowy niż sam piroksykam, ze względu na krótszą obecność substancji czynnej (piroksykamu) w przewodzie pokarmowym, co zmniejsza ryzyko podrażnienia na skutek bezpośredniego kontaktu z błoną śluzową. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) niedokrwistość, małopłytkowość, leukopenia, eozynofilia; (częstość nieznana) niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (częstość nieznana) choroba posurowicza, anafilaksja. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) jadłowstręt, hiperglikemia; (niezbyt często) hipoglikemia; (częstość nieznana) zatrzymanie płynów. Zaburzenia psychiczne: (częstość nieznana) depresja, zaburzenia snu, omamy, bezsenność, dezorientacja, zmiany nastroju, nerwowość. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, ból głowy, senność; (częstość nieznana) parestezje. Zaburzenia oka: (niezbyt często) niewyraźne widzenie; (częstość nieznana) podrażnienia oka, obrzęk powiek. Zaburzenia ucha i błędnika: (często) zawroty głowy, szumy uszne; (częstość nieznana) niedosłyszenie. Zaburzenia serca: (niezbyt często) kołatanie serca. Zaburzenia naczyniowe: (częstość nieznana) nadciśnienie tętnicze, zapalenie naczyń. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (częstość nieznana) skurcz oskrzeli, duszność, krwawienie z nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, bóle brzucha, zaparcia, biegunki, ból lub dyskomfort w nadbrzuszu, wzdęcia, nudności, wymioty, niestrawność; (niezbyt często) zapalenie jamy ustnej; (częstość nieznana) zapalenie błony śluzowej żołądka, krwawienie z przewodu pokarmowego, perforacja przewodu pokarmowego, smoliste stolce, krwawe wymioty, choroba wrzodowa, zapalenie trzustki, suchość w ustach. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (częstość nieznana) żółtaczka, zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka, świąd; (bardzo rzadko) ciężkie skórne reakcje niepożądane: odnotowano wystąpienie zespołu Stevens-Johnsona i toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka; (częstość nieznana) łysienie, obrzęk naczynioruchowy, złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, nadwrażliwość na światło, oddzielanie się paznokcia od łożyska, pokrzywka, zmiany pęcherzykowo-pęcherzowe, plamica niemałopłytkowa. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) śródmiąższowe zapalenie nerek, martwica brodawek nerkowych, zespół nerczycowy, niewydolność nerek; (częstość nieznana) zapalenie kłębuszków nerkowych. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) obrzęki; (częstość nieznana) złe samopoczucie. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie masy ciała; (częstość nieznana) zmniejszenie masy ciała, podwyższona aktywność fosfatazy zasadowej, dodatnie miana przeciwciał przeciwjądrowych, zmniejszone stężenie hemoglobiny, zmniejszona wartość hematokrytu. Obrzęki, nadciśnienie tętnicze i niewydolność serca, zgłaszano w związku ze stosowaniem leków z grupy NLPZ. Należy pamiętać o możliwości wystąpienia zastoinowej niewydolności serca u pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów z zaburzeniami czynności serca. Wyniki badań klinicznych i dane epidemiologiczne sugerują, że przyjmowanie niektórych leków z grupy NLPZ (szczególnie w dużych dawkach i w leczeniu przewlekłym) może być związane z niewielkiego stopnia zwiększonym ryzykiem wystąpienia tętniczych incydentów zakrzepowych (na przykład zawału mięśnia sercowego lub udaru).

Do najczęstszych objawów należą bóle i zawroty głowy, senność i omdlenia. W przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie podtrzymujące i objawowe. Zastosowanie doustne węgla aktywnego może zmniejszyć wchłanianie piroksykamu z ß-cyklodekstryną. Mimo, że nie przeprowadzono dotychczas odpowiednich badań, hemodializa prawdopodobnie nie przyspiesza eliminacji piroksykamu, ponieważ produkt leczniczy silnie wiąże się z białkami osocza.

Piroksykam, należący do klasy benzotiazyn, jest pierwszym lekiem z grupy oksykamów należących do niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Piroksykam wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, podobne do innych leków z grupy NLPZ. Badania na zwierzętach wykazały, że piroksykam wpływa na migracje komórek do miejsc zapalenia. Podobnie jak inne leki z grupy NLPZ, piroksykam wpływa na syntezę prostaglandyn poprzez hamowanie cyklooksygenazy. Piroksykam, w przeciwieństwie do indometacyny, jest odwracalnym inhibitorem syntezy prostaglandyn. W badaniu z udziałem 9 pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów, piroksykam (w dawce 20 mg/dobę przez 15 dni) znacząco zmniejszał aktywność leukocytów polimorfojądrowych (PMN), powstawanie anionów nadtlenkowych we krwi obwodowej i płynie maziowym. Zmianę aktywności leukocytów polimorfojądrowych można przypisać działaniu przeciwzapalnemu piroksykamu.

1 tabl. zawiera 191,2 mg piroksykamu z β-cyklodekstryną.