Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Fervex

Ascorbic acid + Paracetamol + Pheniramine

granulat do przyg. roztw. doust.
(500 mg+ 200 mg+ 25 mg)/sasz.
12 sasz.
Doustnie
OTC
100%
22,70
Fervex
granulat do przyg. roztw. doust.
(500 mg+ 200 mg+ 25 mg)/sasz.
8 sasz.
Doustnie
OTC
100%
19,99

Fervex - kompleksowy lek na objawy grypy i przeziębienia

Fervex to złożony preparat leczniczy stosowany w doraźnym leczeniu objawów grypy, przeziębienia i stanów grypopodobnych u dorosłych i młodzieży powyżej 15 roku życia. Dzięki zawartości trzech substancji czynnych - paracetamolu, kwasu askorbowego i maleinianu feniraminy - wykazuje wielokierunkowe działanie terapeutyczne.

Wskazania do stosowania

Fervex jest wskazany w leczeniu następujących objawów:

  • Ból głowy
  • Gorączka
  • Zapalenie błony śluzowej nosa
  • Zapalenie gardła

Preparat stosuje się doraźnie, w celu złagodzenia wymienionych dolegliwości towarzyszących grypie i przeziębieniu. Należy pamiętać, że w przypadku wystąpienia zakażenia bakteryjnego może być konieczne wdrożenie antybiotykoterapii.

Fervex to kompleksowy lek łagodzący różnorodne objawy infekcji górnych dróg oddechowych, jednak nie zastępuje leczenia przyczynowego w przypadku zakażeń bakteryjnych.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa Dawkowanie Częstotliwość
Dorośli i młodzież powyżej 15 lat 1 saszetka 2-3 razy na dobę

Przerwy między kolejnymi dawkami powinny wynosić co najmniej 4 godziny. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 10 ml/min) odstęp między dawkami należy wydłużyć do minimum 8 godzin.

Zawartość saszetki należy rozpuścić w szklance gorącej lub zimnej wody. W leczeniu stanów grypopodobnych zaleca się przyjmowanie leku rozpuszczonego w gorącej wodzie, wieczorem, jak najszybciej od wystąpienia objawów.

Prawidłowe dawkowanie i sposób podawania Fervexu są kluczowe dla osiągnięcia optymalnego efektu terapeutycznego przy jednoczesnym zachowaniu bezpieczeństwa stosowania.

Przeciwwskazania

Stosowanie Fervexu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancje czynne lub pomocnicze
  • Ciężka niewydolność wątroby lub nerek
  • Jaskra z wąskim kątem przesączania
  • Rozrost gruczołu krokowego z towarzyszącą retencją moczu
  • Wiek poniżej 15 lat
  • Nietolerancja fruktozy, zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedobór sacharazy-izomaltazy (ze względu na zawartość sacharozy)

Przed zastosowaniem Fervexu należy dokładnie przeanalizować przeciwwskazania, aby uniknąć potencjalnych zagrożeń dla zdrowia pacjenta.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosując Fervex należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

  • Ryzyko uzależnienia, zwłaszcza przy stosowaniu dawek większych niż zalecane lub długotrwałym leczeniu
  • Konieczność kontroli całkowitej dobowej dawki paracetamolu (nie może przekraczać 3 g u osób dorosłych o masie ciała powyżej 50 kg)
  • Unikanie jednoczesnego spożywania alkoholu i przyjmowania środków uspokajających
  • Zwiększone ryzyko uszkodzenia wątroby u osób niedożywionych i regularnie spożywających alkohol
  • Ostrożność u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G-6-PD)
  • Możliwość wystąpienia senności, co może stanowić zagrożenie dla osób prowadzących pojazdy i obsługujących maszyny

Stosowanie Fervexu wymaga uwzględnienia licznych czynników ryzyka i potencjalnych interakcji, co podkreśla znaczenie konsultacji lekarskiej przed rozpoczęciem terapii.

Interakcje z innymi lekami

Fervex może wchodzić w interakcje z wieloma grupami leków, co wynika z jego złożonego składu. Najważniejsze interakcje dotyczą:

  • Alkoholu - nasila działanie uspokajające feniraminy
  • Innych leków o działaniu uspokajającym - zwiększają hamowanie OUN
  • Leków o działaniu atropinowym - sumowanie się działań niepożądanych
  • Leków indukujących enzymy mikrosomalne - zwiększają ryzyko uszkodzenia wątroby przy jednoczesnym stosowaniu z paracetamolem
  • Doustnych leków przeciwzakrzepowych - paracetamol może nasilać ich działanie
  • Inhibitorów MAO - mogą wywołać stan pobudzenia i wysoką gorączkę w połączeniu z paracetamolem

Złożony skład Fervexu zwiększa ryzyko potencjalnych interakcji lekowych, co wymaga szczególnej uwagi przy stosowaniu u pacjentów przyjmujących inne leki.

Ciąża i laktacja

Ze względu na brak odpowiednich badań klinicznych, stosowanie Fervexu w okresie ciąży i karmienia piersią nie jest zalecane. Dla zachowania ostrożności należy unikać podawania leku w tych okresach.

Bezpieczeństwo stosowania Fervexu u kobiet w ciąży i karmiących piersią nie zostało ustalone, co wyklucza jego użycie w tych grupach pacjentek.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Fervexu mogą wystąpić różnorodne działania niepożądane, zarówno zależne, jak i niezależne od dawki. Do najczęstszych należą:

  • Objawy neurowegetatywne: senność, suchość błon śluzowych, zaparcia, zaburzenia akomodacji, rozszerzenie źrenic, kołatanie serca
  • Reakcje nadwrażliwości: rumień, świąd, pokrzywka, obrzęk Quinckego
  • Zaburzenia ze strony układu krwiotwórczego: leukopenia, neutropenia, małopłytkowość
  • Reakcje związane z paracetamolem: wstrząs anafilaktyczny, wysypka skórna

Profil działań niepożądanych Fervexu jest szeroki i obejmuje objawy ze strony różnych układów, co wymaga czujnej obserwacji pacjenta podczas terapii.

Warto zapamiętać

1. Fervex zawiera trzy substancje czynne: paracetamol (500 mg), kwas askorbowy (200 mg) i maleinian feniraminy (25 mg) w jednej saszetce.

2. Maksymalna dobowa dawka paracetamolu nie powinna przekraczać 3 g u osób dorosłych o masie ciała powyżej 50 kg.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Fervexu może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, głównie ze względu na zawartość paracetamolu. Objawy przedawkowania mogą obejmować:

  • Nudności, wymioty, nadmierne pocenie, senność
  • Uszkodzenie wątroby, które może rozwinąć się w ciągu 12-48 godzin
  • Drgawki, zaburzenia świadomości (związane z feniraminą)

W przypadku podejrzenia przedawkowania należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala. Leczenie przedawkowania paracetamolu wymaga szybkiego wdrożenia odpowiedniej terapii, w tym podania N-acetylocysteiny.

Przedawkowanie Fervexu stanowi stan zagrożenia życia, wymagający natychmiastowej interwencji medycznej i leczenia w warunkach szpitalnych.

Mechanizm działania

Fervex wykazuje złożone działanie farmakologiczne, wynikające z obecności trzech substancji czynnych:

  • Działanie przeciwhistaminowe (feniramina) - zmniejsza przekrwienie i obrzęk błon śluzowych, łzawienie oczu oraz hamuje odruch kichania
  • Działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe (paracetamol) - łagodzi bóle głowy, bóle mięśni i obniża gorączkę
  • Działanie uzupełniające niedobory witaminy C (kwas askorbowy) - wspomaga układ odpornościowy

Wielokierunkowy mechanizm działania Fervexu pozwala na skuteczne łagodzenie różnorodnych objawów grypy i przeziębienia.

Podsumowanie

Fervex jest złożonym preparatem leczniczym o szerokim spektrum działania w objawowym leczeniu grypy i przeziębienia. Jego stosowanie wymaga jednak uwzględnienia licznych przeciwwskazań, interakcji i potencjalnych działań niepożądanych. Kluczowe znaczenie ma przestrzeganie zalecanego dawkowania oraz stosowanie leku pod kontrolą lekarza, szczególnie u pacjentów z chorobami współistniejącymi lub przyjmujących inne leki.



Wskazania

Doraźne leczenie objawów grypy, przeziębienia i stanów grypopodobnych (ból głowy, gorączka, zapalenie błony śluzowej nosa i gardła) u dorosłych i dzieci powyżej 15 lat. W przypadku wystąpienia zakażenia bakteryjnego może być konieczne wdrożenie leczenia antybiotykami.

Dorośli i dzieci w wieku powyżej 15 lat: 1 sasz. 2-3x/dobę. Przerwy pomiędzy podaniem kolejnych dawek powinny wynosić co najmniej 4 h. W przypadku zaburzenia czynności nerek (ClCr poniżej 10 ml/min), należy zachować co najmniej 8 h przerwy pomiędzy dawkami.

Zawartość saszetki należy rozpuścić w szklance gorącej lub zimnej wody. W leczeniu stanów grypopodobnych lepiej jest przyjmować lek rozpuszczony w gorącej wodzie, wieczorem, jak najszybciej od wystąpienia objawów.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na substancje pomocnicze. Ciężka niewydolność wątroby lub nerek. Jaskra z wąskim katem. Rozrost gruczołu krokowego z towarzysząca retencją moczu. Dzieci w wieku poniżej 15 lat. Nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy - galaktozy lub niedoborem sacharazy - izomaltazy, ze względu na zawartość sacharozy w preparacie.

Ryzyko wystąpienia uzależnienia, głównie psychicznego, obserwowane jest głównie w przypadku stosowania dawek większych niż zalecane oraz w przypadku długotrwałego leczenia. Aby uniknąć ryzyka przedawkowania, należy sprawdzić czy inne przyjmowane leki nie zawierają paracetamolu. U osób dorosłych o mc. większej niż 50 kg, całkowita dawka dobowa paracetamolu nie może być większa niż 3 gramy. Picie napojów alkoholowych lub przyjmowanie środków uspokajających (zwłaszcza barbituranów) nasila działanie uspokajające leków przeciwhistaminowych, dlatego należy unikać jednoczesnego ich przyjmowania. Szczególne ryzyko uszkodzenia wątroby istnieje u pacjentów głodzonych i regularnie pijących alkohol. Paracetamol należy stosować ostrożnie u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G-6-PD). Każda sasz. zawiera 11,5 g sacharozy. Należy zwrócić uwagę na możliwość wystąpienia uczucia senności podczas przyjmowania leku, co może stanowić zagrożenie u osób prowadzących pojazdy mechaniczne i obsługujących urządzenia mechaniczne.

Ze względu na zawartość feniraminy. Niezalecane połączenia: alkohol (ze względu na zawartość feniraminy): alkohol nasila działanie uspokajające większości leków przeciwhistaminowych - antagonistów receptora H1. Zmiany w zdolności skupienia uwagi mogą zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych w ruchu. Należy unikać przyjmowania napojów alkoholowych lub leków zawierających alkohol. Połączenia, które należy stosować ostrożnie: inne leki o działaniu uspokajającym (ze względu na zawartość feniraminy): pochodne morfiny (leki przeciwbólowe, przeciwkaszlowe) neuroleptyki, barbiturany, benzodiazepiny, leki przeciwlękowe inne niż benzodiazepiny (np. meprobamat), leki nasenne, leki przeciwdepresyjne o działaniu uspokajającym (amitryptylina, doksepina, mianseryna, mirtazapina, trimipramina), leki przeciwhistaminowe blokujące receptor H1 o działaniu uspokajającym, leki przeciwnadciśnieniowe o działaniu ośrodkowym, baklofen i talidomid. Zwiększone hamowanie OUN. Zmiany w zdolności skupienia uwagi mogą zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych w ruchu; inne leki o działaniu atropinowym (ze względu na zawartość feniraminy): leki przeciwdepresyjne o budowie podobnej do imipraminy, większość leków przeciwhistaminowych blokujących receptor H1, antycholinergiczne leki przeciwparkinsonowskie, leki atropinopodobne o działaniu przeciwskurczowym, dyzopiramid, neuroleptyki z grupy pochodnych fenotiazyny, klozapina. Sumowanie się działań niepożądanych atropinopodobnych, takich jak zatrzymanie moczu, zaparcia i suchość w jamie ustnej. Ze względu na zawartość paracetamolu. Salicylamid wydłuża czas wydalania paracetamolu. Ryfampicyna, leki przeciwpadaczkowe, leki nasenne z grupy barbituranów i inne leki indukujące enzymy mikrosomalne stosowane łącznie z paracetamolem zwiększają ryzyko uszkodzenia wątroby. Kofeina nasila działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe paracetamolu. Jednoczesne stosowanie dużych dawek paracetamolu i niesteroidowych leków przeciwzapalnych może zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek. Paracetamol nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny. Paracetamol stosowany z inhibitorami MAO może wywołać stan pobudzenia i wysoką gorączkę. Wpływ na wykonywane badania laboratoryjne: podawanie paracetamolu może mieć wpływ na wyniki badania poziomu kwasu moczowego we krwi wykonywanego metodą obejmującą zastosowanie kwasu fosforo-wolframowego; jak również na badanie poziomu glukozy metodą oksydazowo - peroksydazową. Ze względu na zawartość kwasu askorbowego. Kwas askorbowy: może zmniejszać skuteczność warfaryny i stężenie flufenazyny w osoczu, zmniejsza pH moczu, co może mieć wpływ na wydalanie innych, równocześnie stosowanych leków.

Ze względu na brak przeprowadzonych badań na zwierzętach i danych z badań klinicznych u ludzi ryzyko nie jest znane. Dla zachowania ostrożności, należy unikać stosowania tego leku podczas ciąży i karmienia piersią.

Mogą wystąpić objawy niepożądane o różnym nasileniu, zależne od dawki oraz niezależne od dawki. Działania neurowegetatywne: uspokojenie lub senność, bardziej nasilone w początkowym okresie leczenia; objawy antycholinergiczne, takie jak suchość błon śluzowych, zaparcia, zaburzenia akomodacji, rozszerzenie źrenic, kołatanie serca, ryzyko zatrzymania moczu; niedociśnienie ortostatyczne, zaburzenia równowagi, zawroty głowy, zaburzenia pamięci lub koncentracji uwagi, częściej u osób w wieku podeszłym; zaburzenia koordynacji ruchowej, drżenia; splątanie, omamy; rzadziej objawy o typie pobudzenia: niepokój ruchowy, nerwowość, bezsenność. Reakcje nadwrażliwości (rzadkie): rumień, świąd, wyprysk, plamica, pokrzywka; obrzęk, rzadziej obrzęk Quinckego; wstrząs anafilaktyczny. Objawy ze strony układu krwiotwórczego: leukocytopenia, neutropenia; małopłytkowość; niedokrwistość hemolityczna. Związane z paracetamolem: opisywano nieliczne przypadki reakcji nadwrażliwości, takich jak: wstrząs anafilaktyczny, obrzęk Quinckego, rumień, pokrzywka i wysypka skórna. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów, należy natychmiast zaprzestać podawania tego leku i leków o podobnym składzie. Obserwowano wyjątkowo rzadkie przypadki małopłytkowości, leukocytopenii i neutropenii.

Związane z feniraminą: przedawkowanie feniraminy może spowodować: drgawki (szczególnie u dzieci), zaburzenia świadomości, śpiączkę. Związane z paracetamolem: szczególne ryzyko wystąpienia zatrucia paracetamolem występuje u osób w wieku podeszłym oraz u małych dzieci (najczęstszymi przyczynami są zażywanie dawek większych niż zalecane oraz przypadkowe zatrucia); zatrucia te mogą prowadzić do zgonu. Przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie preparatu może spowodować w ciągu kilku do kilkunastu godz. objawy takie, jak nudności, wymioty, nadmierne pocenie, senność i ogólne osłabienie. Objawy te mogą ustąpić następnego dnia, pomimo że zaczyna się rozwijać uszkodzenie wątroby, które następnie daje znać o sobie rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności i żółtaczką. Zażycie ponad 10 g paracetamolu u osób dorosłych lub 150 mg/kg mc. w dawce jednorazowej u dzieci, powoduje całkowitą i nieodwracalną martwicę komórek wątrobowych, powodującą niewydolność wątroby, kwasicę metaboliczną, encefalopatię, co może prowadzić do śpiączki i zgonu. Jednocześnie obserwuje się zwiększenie aktywności aminotransferaz, dehydrogenazy mleczanowej oraz zwiększone stężenie bilirubiny wraz ze zmniejszeniem stężenia protrombiny, które może wystąpić 12-48 h po zażyciu paracetamolu. Sposób postępowania przy przedawkowaniu: w każdym przypadku przyjęcia jednorazowo paracetamolu w dawce 5 g lub większej, należy sprowokować wymioty, jeżeli od zażycia nie upłynęło więcej czasu niż godzina. Należy podać doust. 60-100 g węgla aktywowanego, najlepiej rozmieszanego z wodą. Wiarygodnej oceny ciężkości zatrucia dostarcza oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi. Wartość tego stężenia w stosunku do czasu, jaki upłynął od zażycia paracetamolu jest wartościową wskazówką, czy i jak intensywne leczenie odtrutkami będzie konieczne. Jeżeli oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi nie jest możliwe, a prawdopodobna, przyjęta dawka paracetamolu była duża, należy wdrożyć bardziej intensywne leczenie odtrutkami: należy podać 2,5 g metioniny i kontynuować (już w szpitalu) leczenie N-acetylocysteiną lub/i metioniną, które są bardzo skuteczne w pierwszych 10-12 h od zatrucia, ale prawdopodobnie są także skuteczne po 24 h. Leczenie zatrucia paracetamolem musi odbywać się w szpitalu, w warunkach oddziału intensywnej terapii.

Produkt wykazuje potrójne działanie farmakologiczne: działanie przeciwhistaminowe, które zmniejsza przekrwienie i obrzęk błon śluzowych i łzawienie oczu, a także hamuje odruch kichania; działanie przeciwbólowe (bóle głowy, bóle mięśni) i przeciwgorączkowe; działanie uzupełniające niedobory kwasu askorbowego.

1 sasz. zawiera 500 mg paracetamolu, 200 mg kwasu askorbowego i 25 mg maleinianu feniraminy.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Lek może wchodzić w interakcje z sokiem grejpfrutowym. Sok grejpfrutowy może nasilić wchłanianie leku z przewodu pokarmowego, a co za tym idzie zwiększyć jego stężenie w organizmie i nasilić działanie, nawet do wystąpienia działania toksycznego.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Napoje z zawierające kofeinę powodują synergizm hiperaddycyjny - działanie kofeiny i leku podawanych jednocześnie jest większe niż suma działania leku i kofeiny oddzielnie. Zwiększone hamowanie aktywności fosfodiesterazy nasilającej pobudzenie OUN jest wynikiem zsumowania się efektów działania kofeiny w leku i napojach. Wynikiem tych interakcji mogą być: zwiększenie działania przeciwbólowego ASA; tachykardia, zaburzenia snu, niepokój, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia rytmu serca, hipotonia, ból głowy, skurcze mięśni, bezsenność, zaburzenia koncentracji uwagi, drażliwość, objawy dyspeptyczne.

Lek należy zażywać bez pokarmu (co najmniej 1 h przed jedzeniem lub najwcześniej 2 h po posiłku).