Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Fabrazyme

Agalsidase beta

inf. [prosz. do przyg. konc. roztw.]
35 mg
1 fiol.
Iniekcje
Rx-z
CHB
12056,77
B (1)
bezpł.
Fabrazyme
inf. [prosz. do przyg. konc. roztw.]
5 mg
1 fiol.
Iniekcje
Rx-z
CHB
1722,41
B (1)
bezpł.

Fabrazyme - enzymatyczna terapia zastępcza w chorobie Fabry'ego

Fabrazyme to preparat stosowany w długotrwałej enzymatycznej terapii zastępczej u pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem choroby Fabry'ego, spowodowanej niedoborem α-galaktozydazy A. Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 8 lat i starszych.

Mechanizm działania

Choroba Fabry'ego to dziedziczna, heterogenna, wieloukładowa choroba progresywna, występująca zarówno u mężczyzn jak i kobiet. Charakteryzuje się niedoborem enzymu α-galaktozydazy A, co prowadzi do spichrzania glikosfingolipidu GL-3 w lizosomach wielu typów komórek, zwłaszcza śródbłonkowych i miąższowych. Prowadzi to do postępującego uszkodzenia narządów, szczególnie nerek, serca i naczyń mózgowych.

Fabrazyme zawiera agalzydazę beta - rekombinowaną ludzką α-galaktozydazę A. Enzymatyczna terapia zastępcza ma na celu przywrócenie aktywności enzymatycznej do poziomu wystarczającego do usunięcia nagromadzonego GL-3 z tkanek, zapobiegając w ten sposób postępującemu uszkodzeniu narządów.

Po podaniu dożylnym agalzydaza beta jest szybko usuwana z krwiobiegu i wychwytywana przez lizosomy komórek śródbłonka naczyń oraz komórek miąższowych, najprawdopodobniej z udziałem receptorów mannozo-6-fosforanowych, mannozowych i asialoglikoproteinowych.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie Fabrazyme powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu choroby Fabry'ego lub innych dziedzicznych chorób metabolicznych.

Grupa pacjentów Zalecana dawka Częstotliwość podawania
Dorośli i dzieci ≥8 lat 1 mg/kg masy ciała Co 2 tygodnie

Tabela 1. Zalecane dawkowanie preparatu Fabrazyme

Infuzję należy podawać dożylnie. Początkowa szybkość infuzji nie powinna przekraczać 0,25 mg/min (15 mg/h). Jeśli pacjent dobrze toleruje lek, szybkość podawania można stopniowo zwiększać podczas kolejnych infuzji.

U niektórych dorosłych pacjentów płci męskiej stwierdzono, że po 6 miesiącach stosowania dawki 1 mg/kg mc. co 2 tygodnie, dawka 0,3 mg/kg mc. co 2 tygodnie może podtrzymać zmniejszanie złogów GL-3 w pewnych typach komórek. Długofalowe znaczenie kliniczne tych obserwacji nie zostało jednak ustalone.

Infuzje domowe

U pacjentów dobrze tolerujących infuzje można rozważyć podawanie leku w warunkach domowych. Decyzja o infuzjach domowych powinna być podjęta przez lekarza prowadzącego. Pacjenci doświadczający działań niepożądanych podczas infuzji domowych muszą natychmiast przerwać podawanie leku i skontaktować się z lekarzem. Kolejne infuzje mogą wymagać podania w warunkach szpitalnych.

Dawka i szybkość infuzji domowych powinny pozostać niezmienione i nie należy ich modyfikować bez nadzoru lekarza.

Szczególne grupy pacjentów
  • Zaburzenia czynności nerek: Nie ma konieczności modyfikacji dawki
  • Zaburzenia czynności wątroby: Brak danych
  • Pacjenci >65 lat: Brak ustalonego schematu dawkowania
  • Dzieci 0-7 lat: Brak ustalonego schematu dawkowania
  • Dzieci 8-16 lat: Nie jest konieczne dostosowanie dawki

Przeciwwskazania

Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania preparatu Fabrazyme jest zagrażająca życiu nadwrażliwość (reakcja anafilaktyczna) na substancję czynną lub inne składniki leku.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Ze względu na rekombinowany charakter białka agalzydazy beta, u pacjentów mogą pojawić się przeciwciała IgG. Występuje to u większości pacjentów, najczęściej w ciągu 3 miesięcy od rozpoczęcia terapii. U pacjentów z przeciwciałami istnieje większe ryzyko wystąpienia reakcji związanych z infuzją (IAR).

W badaniach klinicznych u 67% pacjentów wystąpiła przynajmniej jedna reakcja związana z infuzją, jednak częstość tych reakcji malała z czasem. W przypadku wystąpienia łagodnych lub umiarkowanych IAR można kontynuować leczenie ze zmniejszoną szybkością infuzji (~0,15 mg/min; 10 mg/h) i/lub stosując premedykację lekami przeciwhistaminowymi, paracetamolem, ibuprofenem lub kortykosteroidami.

Istnieje ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości typu alergicznego, w tym reakcji anafilaktycznych. W przypadku ciężkich reakcji alergicznych należy natychmiast przerwać podawanie leku i wdrożyć odpowiednie leczenie zgodnie z aktualnymi standardami medycznymi.

U pacjentów z zaawansowaną chorobą nerek wpływ leczenia Fabrazyme na funkcję nerek może być ograniczony.

Warto zapamiętać
  • Fabrazyme to enzymatyczna terapia zastępcza w chorobie Fabry'ego, stosowana u pacjentów od 8 roku życia.
  • Lek podaje się dożylnie w dawce 1 mg/kg masy ciała co 2 tygodnie, z możliwością modyfikacji u niektórych pacjentów.

Interakcje

Nie przeprowadzono formalnych badań dotyczących interakcji lekowych. Ze względu na metabolizm agalzydazy beta, nie przewiduje się istotnych interakcji z udziałem cytochromu P450.

Należy unikać jednoczesnego podawania Fabrazyme z chlorochiną, amiodaronem, monobenzonem czy gentamycyną ze względu na teoretyczne ryzyko hamowania aktywności wewnątrzkomórkowej α-galaktozydazy.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania agalzydazy beta u kobiet w ciąży. Leku nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.

Agalzydaza beta może przenikać do mleka matki. Ze względu na brak danych dotyczących wpływu na niemowlęta, zaleca się przerwanie karmienia piersią podczas leczenia preparatem Fabrazyme.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia sercowo-naczyniowe: tachykardia, bradykardia, kołatanie serca
  • Zaburzenia neurologiczne: ból głowy, parestezje, zawroty głowy
  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, ból brzucha
  • Reakcje skórne: świąd, pokrzywka, wysypka
  • Reakcje związane z infuzją: gorączka, dreszcze, duszność, ból w klatce piersiowej

Większość reakcji związanych z infuzją ma charakter łagodny lub umiarkowany i można je kontrolować poprzez zmniejszenie szybkości infuzji lub zastosowanie premedykacji.

Przedawkowanie

Nie zgłoszono przypadków przedawkowania. W badaniach klinicznych stosowano dawki do 3 mg/kg masy ciała bez obserwowanych działań toksycznych.

Właściwości farmakologiczne

Fabrazyme zawiera agalzydazę beta - rekombinowaną ludzką α-galaktozydazę A, produkowaną w komórkach jajnika chomika chińskiego (CHO) metodą rekombinacji DNA. Sekwencja aminokwasów rekombinowanego enzymu jest identyczna z naturalną postacią α-galaktozydazy A.

Lek działa poprzez uzupełnienie niedoboru enzymu α-galaktozydazy A u pacjentów z chorobą Fabry'ego, co prowadzi do usuwania nagromadzonego GL-3 z tkanek i zapobiega postępującemu uszkodzeniu narządów.


1) Program lekowy: leczenie choroby Fabry'ego


Wskazania

Preparat jest stosowany w długotrwałej enzymatycznej terapii zastępczej u pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem choroby Fabry’ego (niedobór α-galaktozydazy A). Produkt jest wskazany do stosowania u dorosłych, dzieci i młodzieży w wieku 8 lat i starszych.

Leczenie produktem leczniczym powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu pacjentów z chorobą Fabry’ego lub innymi dziedzicznymi chorobami metabolicznymi. Zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 1 mg/kg mc. podawana raz na 2 tyg. w infuzji dożylnej. W badaniach klinicznych stosowano schematy dawkowania z mniejszymi dawkami. W jednym z tych badań, przeprowadzonym u dorosłych pacjentów płci męskiej, stwierdzono, że u niektórych pacjentów po podaniu początkowej dawki 1 mg/kg mc. co 2 tyg. przez 6 m-cy, dawka 0,3 mg/kg mc. stosowana co 2 tyg. może podtrzymać zmniejszanie złogów GL-3 w pewnych typach komórek; długofalowe znaczenie kliniczne tych obserwacji nie zostało jednak ustalone. W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia reakcji związanych z infuzją, początkowa szybkość infuzji nie powinna być większa niż 0,25 mg/min (15 mg/h). Jeżeli pacjent dobrze toleruje produkt leczniczy, szybkość podawania można stopniowo zwiększać podczas kolejnych infuzji. Infuzje produktu leczniczego w domu można rozważyć u pacjentów, którzy dobrze je tolerują. Decyzja o przeprowadzaniu infuzji w domu powinna zostać podjęta zgodnie z oceną i zaleceniem lekarza prowadzącego. Pacjenci, u których podczas infuzji domowych występują reakcje niepożądane muszą natychmiast przerwać infuzję i skorzystać z pomocy fachowego personelu medycznego. Przeprowadzenie kolejnych infuzji może wymagać warunków klinicznych. Dawka i szybkość infuzji w domu powinny być stałe i nie należy ich zmieniać bez nadzoru fachowego personelu medycznego. Zaburzenia czynności nerek. U pacjentów z niewydolnością nerek nie ma konieczności zmiany dawki leku. Zaburzenia czynności wątroby. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z niewydolnością wątroby. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności produktu leczniczego u pacjentów w wieku powyżej 65 lat, dlatego nie można obecnie zalecić schematu dawkowania u tych pacjentów. Dzieci i młodzież. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności produktu leczniczego u dzieci w wieku 0-7 lat. Aktualnie dostępne dane są przedstawione w ChPL, jednak na ich podstawie nie można zalecić schematu dawkowania u dzieci w wieku 5-7 lat. Brak dostępnych danych dotyczących dzieci w wieku 0-4 lat. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u dzieci w wieku 8-16 lat.

Zagrażająca życiu nadwrażliwość (reakcja anafilaktyczna) na substancję czynną lub inne składniki leku.

Ponieważ agalzydaza beta (r-hαGAL) jest rekombinowanym białkiem, u pacjentów z niewielką aktywnością tego enzymu lub prawie jej brakiem, mogą pojawić się przeciwciała IgG. U większości pacjentów pojawiają się przeciwciała IgG przeciwko r-hαGAL, najczęściej w ciągu 3 m-cy po pierwszym podaniu preparatu. Podczas badań klinicznych w miarę upływu czasu u większości serododatnich pacjentów, wykazano zarówno trend malejący miana przeciwciał (na podstawie więcej niż czterokrotnego zmniejszenia miana przeciwciał pomiędzy najwyższym pomiarem a ostatnim pomiarem u 40% pacjentów), tolerancję (brak wykrywalnych przeciwciał potwierdzony przez 2 kolejne analizy radioimmunoprecypitacji u 14% pacjentów) jak i brak zmian (35% pacjentów). U pacjentów z przeciwciałami przeciwko r-hαGAL istnieje większa możliwość wystąpienia reakcji związanych z infuzją (ang. infusion associated reactions - IAR), które są określane jako zdarzenia niepożądane występujące w dniu podania infuzji. W przypadku takich pacjentów należy zachować ostrożność podczas ponownego podawania agalzydazy beta. Należy monitorować poziom przeciwciał. Podczas badań klinicznych u 67% pacjentów wystąpiła przynajmniej jedna reakcja związana z infuzją. Częstość występowania takich reakcji malała wraz z upływem czasu. Pacjenci, u których pojawiły się łagodne lub umiarkowane reakcje związane z infuzją podczas leczenia agalzydazą beta, w czasie badań klinicznych kontynuowali leczenie stosując zmniejszoną szybkość podawania infuzji (~0,15 mg/min.; 10 mg/h) i/lub stosując premedykację lekami przeciwhistaminowymi, paracetamolem, ibuprofenem i/lub kortykosteroidami. Mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości typu alergicznego. U niewielkiej liczby pacjentów wystąpiły reakcje przypominające nadwrażliwość wczesną (Typu I). Jeśli wystąpią ciężkie reakcje typu alergicznego lub typu anafilaktycznego, należy natychmiast przerwać podawanie preparatu i rozpocząć odpowiednie leczenie. Należy przestrzegać aktualnych standardów medycznych obowiązujących w leczeniu nagłych przypadków. W badaniu klinicznym ponownie (ostrożnie) podawano preparat 6 pacjentom z dodatnim wynikiem na obecność przeciwciał IgE lub dodatnim wynikiem testu skórnego na preparat. Podczas tego badania klinicznego lek był podawany ponownie w małej dawce, a infuzja była podawana z mniejszą szybkością (1/2 dawki leczniczej z 1/25 początkowej standardowo zalecanej szybkości). Jeśli pacjent toleruje lek, można zwiększyć dawkę do osiągnięcia dawki leczniczej wynoszącej 1 mg/kg mc. oraz stopniowo zwiększać szybkość podawania leku - w miarę zwiększania tolerancji leku przez pacjenta. Wpływ leczenia preparatem na nerki może być ograniczony u pacjentów z zaawansowaną chorobą nerek. Nie przeprowadzono badań oceniających potencjalny wpływ preparatu na płodność.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji i badań in vitro dotyczących metabolizmu. Biorąc pod uwagę metabolizm agalzydazy beta nie wydaje się, aby uczestniczyła ona w interakcjach międzylekowych, w których pośredniczy cytochrom P450. Preparatu nie należy podawać z chlorochiną, amiodaronem, monobenzonem czy gentamycyną z powodu teoretycznego ryzyka zahamowania aktywności wewnątrzkomórkowej α-galaktozydazy.

Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania agalzydazy beta u kobiet w ciąży. Preparatu nie wolno stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Agalzydaza β może przenikać do mleka matki. Ponieważ nie ma danych dotyczących oddziaływania agalzydazy β na niemowlęta karmione mlekiem matki, zaleca się przerwanie karmienia piersią w trakcie leczenia preparatem.

Zaburzenia serca: (często) tachykardia, bradykardia, kołatanie serca; (niezbyt często) bradykardia zatokowa. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy, parestezje; (często) zawroty głowy, senność, letarg, niedoczulica, omdlenie, pieczenie; (niezbyt często) przeczulica dotykowa, drżenie. Zaburzenia oka: (często) zwiększone łzawienie; (niezbyt często) swędzenie oczu, przekrwienie oczu. Zaburzenia ucha i błędnika: (często) szum w uszach, zawroty głowy; (niezbyt często) obrzęk uszny, ból ucha. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność, przekrwienie nosa, ucisk w gardle, kaszel, świszczący oddech; (niezbyt często) skurcz oskrzeli, zaostrzenie duszności, ból gardła i krtani, wyciek wodnisty z nosa, szybki oddech, przekrwienie górnych dróg oddechowych. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, wymioty; (często) ból brzucha, biegunka, ból w nadbrzuszu, dyskomfort w nadbrzuszu; (niezbyt często) dyspepsja, dysfagia, niedoczulica jamy ustnej, uczucie dyskomfortu żołądka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd, pokrzywka, wysypka, rumień, świąd uogólniony, wysypka grudkowo-plamkowa , obrzęk twarzy; (niezbyt często) obrzęk angioneurotyczny, sinica marmurkowata, wysypka rumieniowata, wysypka ze świądem, odbarwienie skóry, dyskomfort skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból w kończynach, ból mięśni, ból stawów, ból pleców; (niezbyt często) napięcie mięśni, ból mięśniowo-szkieletowy, sztywność mięśniowo-szkieletowa. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie nosogardzieli; (niezbyt często) zapalenie błony śluzowej nosa. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) nagłe zaczerwienienie twarzy; (często) nadciśnienie, bladość, niedociśnienie, uderzenia gorąca; (niezbyt często) obwodowe uczucie zimna. Zaburzenia ogólne i w miejscu podania: (bardzo często) dreszcze, gorączka, uczucie chłodu; (często) uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, uczucie gorąca, zmęczenie, obrzęk kończyn, ból w klatce piersiowej, astenia, ból, obrzęk twarzy, hipotermia; (niezbyt często) uczucie gorąca i zimna, objawy grypopodobne, ból w miejscu infuzji, reakcje w miejscu infuzji, zakrzepica w miejscu wstrzyknięcia, złe samopoczucie, obrzęk. Reakcje związane z infuzją w większości przypadków obejmowały gorączkę i dreszcze. Dodatkowe objawy obejmowały łagodne lub umiarkowane uczucie duszności, ucisku w gardle, dyskomfort w klatce piersiowej, napady gorąca, świąd, pokrzywkę, obrzęk twarzy, obrzęk naczyniowo-nerwowy, nieżyt nosa, skurcz oskrzeli, przyspieszone oddychanie, głośny oddech, nadciśnienie, niedociśnienie, tachykardię, kołatanie serca, ból brzucha, nudności, wymioty, ból związany z infuzją leku, w tym ból kończyn, bóle mięśniowe oraz bóle głowy.

Nie zgłoszono żadnego przypadku przedawkowania. W badaniach klinicznych stosowano dawki do 3 mg/kg mc.

Choroba Fabry’ego jest dziedziczną, heterogenną, wieloukładową chorobą progresywną, występującą zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Charakteryzuje się niedoborem α-galaktozydazy. W wyniku zmniejszenia lub braku aktywności α-galaktozydazy następuje spichrzanie GL-3 w lizosomach wielu typów komórek, w tym w komórkach śródbłonkowych i miąższowych, ostatecznie prowadząc do zagrażającego życiu pogorszenia się obrazu klinicznego wskutek powikłań nerkowych, sercowych i mózgowo-naczyniowych. Uzasadnieniem zastosowania enzymatycznej terapii zastępczej jest przywrócenie aktywności enzymatycznej do poziomu wystarczającego do usunięcia nagromadzonego podłoża w tkankach narządów, w ten sposób zapobiegając, stabilizując lub odwracając postępujące pogarszanie się czynności tych narządów przed wystąpieniem nieodwracalnych uszkodzeń. Po podaniu dożylnym agalzydaza beta jest szybko usuwana z układu krążenia i wychwytywana przez lizosomy komórek śródbłonka naczyń oraz komórek miąższowych, najprawdopodobniej z udziałem receptorów mannozo-6-fosforanowych, mannozowych i receptorów asialoglikoproteinowych.

1 fiolka preparatu zawiera 5 mg lub 35 mg agalzydazy beta. Agalzydaza beta jest postacią ludzkiej α-galaktozydazy A i wytwarzana jest metodą rekombinacji DNA z użyciem hodowli komórek jajnika chomika chińskiego (CHO). Sekwencja aminokwasów postaci rekombinowanej, jak również sekwencja nukleotydów, która ją koduje są identyczne z naturalną postacią α-galaktozydazy.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.