Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Estazolam TZF

Estazolam

tabl.
2 mg
20 szt.
Doustnie
Rx
100%
10,48
Estazolam TZF
tabl.
2 mg
28 szt.
Doustnie
Rx
100%
12,92

Estazolam TZF - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Estazolam TZF jest wskazany do doraźnego i krótkotrwałego leczenia zaburzeń snu u dorosłych pacjentów. Lek może być stosowany w przypadku:

  • Trudności z zasypianiem
  • Częstych przebudzeń nocnych
  • Wczesnych przebudzeń porannych

Należy podkreślić, że estazolam powinien być stosowany tylko doraźnie i przez krótki okres, zazwyczaj nie dłużej niż 7-10 dni. Dłuższe stosowanie wymaga ponownej oceny stanu pacjenta.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie estazolamu należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta. Zalecane dawkowanie przedstawia się następująco:

Grupa pacjentów Zalecana dawka
Dorośli 1-2 mg (1/2-1 tabletki) na 30 minut przed snem
Pacjenci w wieku powyżej 65 lat 0,5-1 mg (1/4-1/2 tabletki) na 30 minut przed snem
Pacjenci z niewydolnością nerek i/lub wątroby Może być konieczne zmniejszenie dawki, stosować ostrożnie

Tabletki należy przyjmować doustnie, popijając niewielką ilością wody, 30 minut przed planowanym snem. Zaleca się stosowanie możliwie najniższych skutecznych dawek.

Czas leczenia powinien być jak najkrótszy, zazwyczaj 7-10 dni. W indywidualnych przypadkach leczenie może trwać dłużej, ale wymaga to ponownej oceny stanu pacjenta. Nie należy nagle odstawiać leku - konieczne jest stopniowe zmniejszanie dawki.

Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania estazolamu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie zostały ustalone, dlatego nie zaleca się stosowania leku w tej grupie wiekowej.

Przeciwwskazania

Estazolam TZF jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na estazolam, inne pochodne benzodiazepiny lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Ciężka niewydolność oddechowa
  • Zespół bezdechu sennego
  • Miastenia
  • Ostra porfiria
  • Ciężka niewydolność wątroby
  • Zatrucie alkoholem lub lekami działającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy

Należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu estazolamu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i/lub nerek, a także u osób w podeszłym wieku.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie estazolamu wiąże się z ryzykiem wystąpienia szeregu działań niepożądanych i powikłań, o których należy poinformować pacjenta:

  • Ryzyko uzależnienia - wzrasta wraz z dawką i czasem trwania leczenia
  • Objawy odstawienne po nagłym przerwaniu leczenia
  • Zjawisko "z odbicia" - nasilenie objawów bezsenności po odstawieniu leku
  • Niepamięć następcza
  • Reakcje paradoksalne (np. niepokój, pobudzenie)
  • Zaburzenia psychomotoryczne - wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów

U pacjentów w podeszłym wieku, osłabionych oraz z niewydolnością oddechową zaleca się stosowanie zmniejszonych dawek ze względu na ryzyko nasilonych działań niepożądanych.

Należy unikać jednoczesnego stosowania estazolamu z alkoholem oraz innymi lekami działającymi depresyjnie na OUN.

Warto zapamiętać
  • Estazolam należy stosować w możliwie najniższej skutecznej dawce przez okres nie dłuższy niż 7-10 dni
  • Nagłe odstawienie leku może prowadzić do objawów odstawiennych - konieczne jest stopniowe zmniejszanie dawki

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Estazolam wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, które można podzielić na farmakokinetyczne i farmakodynamiczne:

Interakcje farmakokinetyczne:

  • Inhibitory CYP3A (np. ketokonazol, erytromycyna) - mogą nasilać działanie estazolamu
  • Induktory CYP3A (np. ryfampicyna, karbamazepina) - mogą osłabiać działanie estazolamu

Interakcje farmakodynamiczne:

  • Leki działające depresyjnie na OUN (np. neuroleptyki, leki przeciwdepresyjne, przeciwhistaminowe) - nasilenie działania uspokajającego
  • Alkohol - nasilenie działania hamującego na OUN
  • Opioidowe leki przeciwbólowe - zwiększone ryzyko uzależnienia

Należy zachować szczególną ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu estazolamu z wymienionymi grupami leków.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie estazolamu w ciąży, zwłaszcza w I i III trymestrze, jest dopuszczalne jedynie w sytuacjach bezwzględnej konieczności. Lek może powodować działania niepożądane u noworodka, w tym zespół odstawienny.

Podczas terapii estazolamem nie należy karmić piersią. Jeśli konieczne jest podanie leku matce karmiącej, należy przerwać karmienie piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane estazolamu obejmują:

  • Senność i spowolnienie reakcji
  • Zawroty głowy i ataksję
  • Zaburzenia pamięci i koncentracji
  • Zaburzenia widzenia
  • Reakcje paradoksalne (niepokój, pobudzenie)
  • Uzależnienie (przy długotrwałym stosowaniu)

Większość działań niepożądanych ma charakter przejściowy i ustępuje w trakcie leczenia lub po odstawieniu leku. Należy jednak monitorować pacjentów, szczególnie w początkowym okresie terapii.

Przedawkowanie

Przedawkowanie estazolamu może prowadzić do senności, zaburzeń koordynacji ruchowej, a w ciężkich przypadkach do śpiączki i depresji oddechowej. Leczenie przedawkowania obejmuje:

  • Monitorowanie parametrów życiowych
  • Leczenie objawowe i podtrzymujące
  • Podanie węgla aktywowanego (w ciągu 1-2 godzin od przyjęcia leku)
  • W ciężkich przypadkach - rozważenie podania flumazenilu (antagonisty benzodiazepin)

Należy pamiętać, że flumazenil ma krótki okres półtrwania i pacjenci wymagają ścisłego monitorowania po jego podaniu.

Mechanizm działania

Estazolam jest pochodną benzodiazepiny o działaniu nasennym. Jego mechanizm działania polega na:

  • Nasileniu hamującego działania GABA w ośrodkowym układzie nerwowym
  • Zwiększeniu przewodnictwa chlorkowego w neuronach
  • Hiperpolaryzacji błony komórkowej neuronów

Efektem klinicznym jest działanie nasenne, przeciwlękowe i w mniejszym stopniu przeciwdrgawkowe oraz miorelaksacyjne.

Skład

Jedna tabletka Estazolam TZF zawiera 2 mg estazolamu jako substancję czynną.

Stosowanie estazolamu wymaga ścisłego przestrzegania zaleceń dotyczących dawkowania i czasu trwania terapii. Należy regularnie oceniać zasadność kontynuacji leczenia oraz monitorować pacjentów pod kątem działań niepożądanych i ryzyka uzależnienia.



Wskazania

Doraźnie i krótkotrwale w leczeniu zaburzeń snu: trudności w zasypaniu, częste przebudzenia nocne, wczesne przebudzenia poranne.

Dawkowanie i czas leczenia należy określić dla każdego pacjenta indywidualnie. Dorośli: zwykle podaje się 1-2 mg (1/2-1 tabl.) pół godziny przed snem. Dzieci. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania estazolamu u dzieci poniżej 18 lat nie została ustalona. Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat): zaleca się zmniejszenie dawki o połowę. Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek i/lub wątroby: należy zachować ostrożność przy stosowaniu estazolamu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i/lub nerek. Może być konieczne zmniejszenie dawki leku. Czas leczenia. Lek należy stosować jak najkrócej (7-10 dni). W indywidualnych przypadkach, leczenie może trwać dłużej. Nie należy wydłużać czasu leczenia bez ponownej oceny stanu pacjenta. Produktu nie należy odstawiać nagle, konieczne jest zawsze stopniowe zmniejszanie dawki.

Tabl. należy przyjmować doustnie, popijając niewielką ilością wody, 30 minut przed snem. Zaleca się stosowanie możliwie najniższych, skutecznych dawek do opanowania objawów choroby. Dawki leku należy zwiększać stopniowo. Estazolam należy stosować jak najkrócej (7-10 dni). W indywidualnych przypadkach, leczenie może trwać dłużej. Nie należy wydłużać czasu leczenia bez ponownej oceny stanu pacjenta. Produktu nie należy odstawiać nagle, konieczne jest zawsze stopniowe zmniejszanie dawki.

Nadwrażliwość na estazolam, inne pochodne benzodiazepiny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; ciężka niewydolność oddechowa, niezależnie od przyczyny; zespół bezdechu sennego; zawroty głowy, zaburzenia równowagi; zaburzenia świadomości; miastenia; ostra porfiria; zatrucie alkoholem lub lekami działającymi hamująco na OUN.

Ogólne informacje dotyczące efektów obserwowanych po leczeniu benzodiazepinami i innymi lekami nasennymi, które należy brać pod uwagę przepisując estazolam. Regularne stosowanie benzodiazepin przez kilka tyg. może prowadzić do zmniejszenia skuteczności ich działania. Stosowanie benzodiazepin może prowadzić do uzależnienia psychicznego i fizycznego. Ryzyko uzależnienia zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia i jest większe u pacjentów uzależnionych od alkoholu, narkotyków lub leków w wywiadzie lub u pacjentów z zaburzeniami osobowości. Bardzo ważne jest regularne monitorowanie takich pacjentów, unikanie rutynowego powtórnego przepisywania leków, oraz stopniowe zmniejszanie dawki. W przypadku rozwinięcia się uzależnienia, nagłe odstawienie produktu leczniczego powoduje pojawienie się objawów odstawiennych, tj.: bóle głowy, bóle mięśniowe, zwiększony niepokój, napięcie, podniecenie, splatanie, zaburzenia snu, drażliwość. W cięższych przypadkach mogą pojawić się następujące objawy: utrata poczucia rzeczywistości, zaburzenia osobowości, nadwrażliwość na dźwięk, drętwienie i mrowienie kończyn, nadwrażliwość na światło, hałas, dotyk, omamy, drgawki padaczkowe. Podczas odstawiania estazolamu przejściowo może pojawić się zjawisko „z odbicia” - nasilenie objawów, które były przyczyną zastosowania benzodiazepin. Mogą temu towarzyszyć inne objawy tj.: zmiany nastroju, niepokój, zaburzenia snu i bezsenność. Zjawisko to jest związane z nagłym odstawieniem produktu leczniczego, dlatego zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki produktu. Należy poinformować pacjenta na początku leczenia, że leczenie trwa krótko i wyjaśnić konieczność stopniowego zmniejszania dawki. Ważne jest, aby pacjent był świadomy możliwości pojawienia się efektu „z odbicia”, aby zmniejszyć niepokój związany z pojawieniem się takich objawów podczas odstawiania leczenia. W przypadku benzodiazepin o krótkim czasie działania, efekt odstawienny może się pojawić w przerwie między dawkami zwłaszcza wtedy, gdy dawka jest duża. W przypadku benzodiazepin o długim czasie działania należy ostrzec pacjenta przed zmianą na leki krótko działające ze względu na możliwość wystąpienia objawów odstawiennych. Estazolam może wywołać niepamięć następczą, która może pojawić się po zastosowaniu dawek terapeutycznych, a ryzyko jej pojawienia jest większe przy wyższych dawkach. Objawom niepamięci może towarzyszyć zachowanie nieadekwatne do sytuacji. Niepamięć następcza występuje najczęściej po kilku godzinach od przyjęcia produktu leczniczego i dlatego, aby zmniejszyć ryzyko związane z jej wystąpieniem, pacjent powinien mieć zapewniony 7-8 h nieprzerwany sen. Podczas stosowania benzodiazepin obserwowano reakcje, tj.: niepokój, pobudzenie, drażliwość, agresja, złość, wściekłość, urojenia, koszmary senne, halucynacje, psychozy, zaburzenia osobowości i inne niepożądane skutki dotyczące zachowania. Jeśli pojawi się którykolwiek z powyższych objawów należy przerwać leczenie. Prawdopodobieństwo pojawienia się takich objawów jest większe u dzieci i pacjentów w podeszłym wieku. Pacjenci w podeszłym wieku i osłabieni powinni otrzymywać mniejszą dawkę ze względu na możliwość nasilenia się działań niepożądanych, głównie zaburzeń orientacji i koordynacji ruchowej (upadki, urazy). Pacjenci z przewlekłą niewydolnością oddechową powinni również otrzymywać mniejszą dawkę ze względu na możliwość wystąpienia depresji oddechowej. Stosowanie benzodiazepin nie jest wskazane u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby w związku z ryzykiem wystąpienia encefalopatii. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy podjąć typowe środki ostrożności. Benzodiazepiny nie są wskazane w leczeniu zaburzeń psychotycznych. Benzodiazepiny nie powinny być stosowane w monoterapii depresji lub lęku związanego z depresją. Monoterapia tymi lekami może nasilić tendencje samobójcze. Benzodiazepiny należy stosować z dużą ostrożnością u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu, narkotyków lub leków w wywiadzie. Pacjenci ci powinni być objęci ścisłą kontrolą podczas przyjmowania estazolamu, ponieważ są oni w grupie ryzyka rozwinięcia się przyzwyczajenia i uzależnienia psychicznego. Estazolam należy ostrożnie podawać pacjentom z porfirią, ponieważ może spowodować nasilenie objawów tej choroby. W czasie przedłużonego leczenia estazolamem wskazane jest okresowe badanie krwi (morfologia z rozmazem) i analiza moczu. Ze względu na zawartość laktozy, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lekarz powinien poinformować pacjenta, że podczas leczenia estazolamem zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych może być ograniczona z powodu możliwości wystąpienia senności, niepamięci, zaburzeń czujności i obniżonej koncentracji. Jeśli czas trwania snu jest niewystarczający, prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzonej czujności może być zwiększone.

Interakcje farmakokinetyczne. Metabolizm estazolamu zachodzi przy udziale enzymów cytochromu P450, głównie przez CYP3A. Leki wpływające na aktywność tych enzymów mogą modyfikować działanie estazolamu. Inhibitory enzymów cytochromu P450 (np. cymetydyna, disulfiram, fluwoksamina, fluoksetyna, omeprazol, erytromycyna, ketokonazol) zwalniają biotransformację estazolamu oraz innych benzodiazepin i mogą nasilać ich działanie. Induktory enzymów cytochromu P450 (np. ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina) przyspieszają biotransformację estazolamu i innych benzodiazepin i mogą osłabić ich działanie. Interakcje farmakodynamiczne. Nasilenie działania uspokajającego, wpływu na układ oddechowy oraz parametry hemodynamiczne obserwuje się przy jednoczesnym stosowaniu benzodiazepin z lekami działającymi depresyjnie na OUN, tj.: neuroleptyki, leki antypsychotyczne, leki przeciwlękowe/uspokajające, przeciwdepresyjne, nasenne, przeciwpadaczkowe, narkotyczne leki przeciwbólowe, znieczulające, środki stosowane do znieczulenia ogólnego, leki przeciwhistaminowe działające uspokajająco, leki zwiotczające mięśnie szkieletowe. Narkotyczne leki przeciwbólowe: stosowane jednocześnie z estazolamem mogą nasilać euforię, co może prowadzić do szybszego uzależnienia psychicznego. Alkohol nasila hamujące działanie estazolamu na OUN. Pacjenci przyjmujący estazolam nie powinni pić alkoholu. Doustne środki antykoncepcyjne przyspieszają metabolizmu estazolamu. Jednoczesne stosowanie tych leków może osłabiać działanie estazolamu.

Stosowanie leku u kobiet w ciąży, zwłaszcza w I i w III trymestrze, jest dopuszczalne jedynie w sytuacji, gdy jego zastosowanie u matki jest bezwzględnie konieczne, a stosowanie bezpieczniejszego odpowiednika jest niemożliwe lub przeciwwskazane. Stosowanie estazolamu w III trymestrze ciąży lub okresie okołoporodowym może spowodować u noworodka obniżenie temperatury ciała, ciśnienia, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia oddychania oraz osłabienie odruchu ssania. U dzieci matek przyjmujących przewlekle benzodiazepiny w późnym okresie ciąży rozwija się uzależnienie fizyczne oraz istnieje ryzyko pojawienia się objawów zespołu odstawiennego po urodzeniu. Kobiety w wieku rozrodczym należy poinformować, by zgłosiły się do lekarza w razie planowania zajścia w ciążę lub podejrzenia o ciążę. W trakcie terapii estazolamem nie należy karmić piersią. Jeżeli zachodzi konieczność podania leku matce karmiącej piersią, należy odstawić dziecko od piersi.

Ilość i nasilenie działań niepożądanych zależy od indywidualnej wrażliwości pacjenta oraz dawki. Działania niepożądane zwykle mają łagodny charakter i ustępują po odstawieniu leku. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (nieznana) zaburzenia w składzie morfologicznym krwi. Reakcje nadwrażliwości. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) rekacje anafilaktyczne. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) alergiczne reakcje skórne (wysypki, świąd, pokrzywka). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) brak apetytu. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) reakcje paradoksalne - niepokój psychoruchowy, bezsenność, zwiększona pobudliwość i agresywność, drżenie mięśniowe, drgawki. Reakcje paradoksalne najczęściej występują po spożyciu alkoholu, u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z chorobami psychicznymi; uzależnienie psychiczne i fizyczne może rozwinąć się podczas leczenia estazolamem w dawkach terapeutycznych. Nagłe przerwanie leczenia może wywołać zespół odstawienny. Pacjenci nadużywający alkoholu lub leków są bardziej podatni na rozwinięcie uzależnienia. Podczas leczenia estazolamem może ujawnić się wcześniej istniejąca, niezdiagnozowana depresja. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) senność, spowolnienie reakcji, ból i zawroty głowy, stany splątania i dezorientacji, ataksja. Działania te występują najczęściej na początku leczenia, u pacjentów w podeszłym wieku i z reguły ustępują w czasie trwania dalszej kuracji. W przypadku nasilenia tych reakcji odpowiednie zmniejszenie dawki zwykle zmniejsza nasilenie i częstość ich występowania. Niekiedy, zwłaszcza po dużych dawkach może pojawić się dyzartria z mową zamazaną i nieprawidłowym wymawianiem, zaburzenia pamięci, zaburzenia libido. Zaburzenia oka: (nieznana) zaburzenia widzenia (niewyraźne, podwójne widzenie). Zaburzenia serca: (nieznana) bradykardia, ból w klatce piersiowej. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) nieznaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) nudności, dolegliwości żołądkowe, uczucie suchości w jamie ustnej. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) niewielkie podwyższenie aktywności aminotransferazy, zaburzenia czynności wątroby z wystąpieniem żółtaczki. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (nieznana) drżenie mięśni, zwiotczenie mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (nieznana) zaburzenia miesiączkowania. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) ogólne osłabienie, omdlenia.

Po przedawkowaniu benzodiazepin zwykle mogą wystąpić: senność, niezborność ruchów, upośledzenie wymowy i oczopląs. Przedawkowanie estazolamu rzadko zagraża życiu, jeśli produkt leczniczy przyjęto jako jedyny, ale może prowadzić do osłabienia odruchów, bezdechu, obniżenia ciśnienia, depresji krążeniowej i oddechowej oraz śpiączki. Śpiączka, zwykle trwa kilka godzin, zdarza się jednak, że trwa dłużej i powtarza się, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Działanie depresyjne na układ oddechowy jest bardziej nasilone u pacjentów z chorobami układu oddechowego. Należy monitorować parametry życiowe pacjenta i wprowadzać środki wspomagające, których wymaga stan kliniczny pacjenta. W razie konieczności, w przypadku pojawienia się objawów niewydolności oddechowo-krążeniowej należy zastosować leczenie objawowe. Dalszemu wchłanianiu produktu leczniczego można zapobiec przez podanie w ciągu 1-2 h węgla aktywnego. Śpiącym pacjentom, którym podano węgiel, należy zapewnić drożność dróg oddechowych. W przypadku ciężkiej depresji OUN należy rozważyć podanie antagonisty benzodiazepin, flumazenilu, ale tylko w ściśle monitorowanych warunkach. Flumazenil ma krótki T0,5 (ok. 1 h) i dlatego pacjenci, którym podano flumazenil wymagają monitorowania po zakończeniu jego działania. Flumazenil należy stosować z dużą ostrożnością w przypadku jednoczesnego podawania leków obniżających próg drgawkowy (np. trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych). W celu zapoznania się z dalszymi zaleceniami dotyczącymi prawidłowego stosowania flumazenilu, należy zapoznać się z materiałami dotyczącymi tego leku. Jeśli pojawią się drgawki, nie należy podawać barbituranów. W leczeniu przedawkowania jakiegokolwiek leku, należy pamiętać, że pacjent mógł przyjąć wiele różnych leków.

Estazolam należy do grupy triazolowych pochodnych benzodiazepin. Działa na wiele struktur OUN, przede wszystkim na układ limbiczny i podwzgórze, czyli struktury związane z regulacją czynności emocjonalnych. Jak wszystkie benzodiazepiny nasila on hamujące działanie neuronów GABA-ergicznych w obrębie kory mózgowej, hipokampu, móżdżku, wzgórza i podwzgórza. Stwierdzono istnienie specyficznych dla benzodiazepin miejsc wiązania, będących białkowymi strukturami błonowymi, mającymi związek z kompleksem złożonym z receptora GABA-A oraz kanału chlorkowego. Działanie estazolamu polega na zmianie „czułości” receptora GABA-ergicznego, co powoduje zwiększenie powinowactwa tego receptora do kwasu γ -aminomasłowego (GABA), który jest endogennym neuroprzekaźnikiem hamującym. Następstwem aktywacji receptora benzodiazepinowego lub GABA-A jest zwiększenie napływu jonów chlorkowych do wnętrza neuronu przez kanał chlorkowy. Prowadzi to do hiperpolaryzacji błony komórkowej a w efekcie do zahamowania czynności neuronów. Kliniczne działanie estazolamu objawia się efektem nasennym. Skraca czas zasypiania, w mniejszym stopniu wpływa na wydłużenie snu i liczbę przebudzeń nocnych. Posiada również niewielkie właściwości przeciwdrgawkowe i w nieznacznym stopniu zmniejsza napięcie mięśni szkieletowych.

1 tabl. zawiera 2 mg estazolamu.

Przepisując ten lek pamiętaj: - ilość substancji należy dodatkowo wyrazić słowami, - na recepcie nie można wypisać dodatkowo innych leków.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy silnie upośledzający sprawność psychomotoryczną; bezwzględny zakaz prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu przez 24 h po zastosowaniu.

Pacjentów i pracowników opieki zdrowotnej szczególnie zachęca się do zgłaszania wszelkich działań niepożądanych leków oznaczonych symbolem czarnego trójkąta tak, by możliwa była efektywna analiza wszystkich nowych informacji.