Epirubicin-Ebewe
Epirubicin hydrochloride
Epirubicin-Ebewe - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy
Wskazania do stosowania
Epirubicyna jest antracykliną stosowaną w leczeniu szerokiego spektrum nowotworów złośliwych, w tym:
- Rak piersi
- Rak jajnika
- Rak żołądka
- Rak płuca
- Nowotwory głowy i szyi
- Rak jelita grubego i odbytnicy
- Szpiczak mnogi
- Chłoniaki nieziarnicze
- Ostre białaczki
Ponadto, epirubicyna wykazuje skuteczność w leczeniu dopęcherzowym raka pęcherza moczowego, w tym raka in situ. Podanie dopęcherzowe po przezcewkowej resekcji guza stanowi element terapii adjuwantowej zapobiegającej nawrotom.
Epirubicyna charakteryzuje się szerokim spektrum działania przeciwnowotworowego, co czyni ją cennym lekiem w onkologii. Jej skuteczność w różnych typach nowotworów wynika z mechanizmu działania polegającego na interkalacji do DNA i hamowaniu syntezy kwasów nukleinowych.
Dawkowanie i sposób podawania
Chlorowodorek epirubicyny przeznaczony jest wyłącznie do podawania drogą dożylną lub dopęcherzową. Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci.
Uwaga: Należy zachować szczególną ostrożność, aby uniknąć wynaczynienia leku. W razie wynaczynienia należy natychmiast przerwać podawanie.
Do przygotowania roztworu do infuzji należy użyć 0,9% NaCl lub 5% glukozy.
Dawkowanie konwencjonalne
| Sposób podania | Dawka | Częstotliwość |
|---|---|---|
| Monoterapia, dożylnie | 60-90 mg/m2 pc. | Co 21 dni |
Dawkowanie należy dostosować w zależności od parametrów hematologicznych i czynności szpiku kostnego.
Dawkowanie wysokie
| Wskazanie | Dawka | Częstotliwość |
|---|---|---|
| Drobnokomórkowy rak płuca (nieleczony wcześniej) | 120 mg/m2 pc. | 1. dzień cyklu, co 3 tygodnie |
W leczeniu wysokodawkowym epirubicynę można podawać w powolnym wstrzyknięciu (3-5 min) lub infuzji do 30 minut.
Dawkowanie w raku piersi
W leczeniu adjuwantowym raka piersi z zajęciem węzłów chłonnych zaleca się:
- 100-120 mg/m2 pc. dożylnie co 3-4 tygodnie
- W skojarzeniu z cyklofosfamidem, 5-fluorouracylem (i.v.) oraz tamoksyfenem (p.o.)
U pacjentów z zaburzeniami czynności szpiku, w podeszłym wieku lub z naciekiem nowotworowym szpiku zaleca się redukcję dawki do 60-75 mg/m2 pc. (dawkowanie konwencjonalne) lub 105-120 mg/m2 pc. (dawkowanie wysokie).
Dawkowanie epirubicyny wymaga indywidualnego dostosowania w zależności od stanu pacjenta, rodzaju nowotworu i schematu leczenia. Kluczowe jest monitorowanie parametrów hematologicznych i dostosowywanie dawki w razie wystąpienia toksyczności.
Dawkowanie w innych wskazaniach
| Wskazanie | Dawka (monoterapia) | Dawka (terapia złożona) |
|---|---|---|
| Zaawansowany rak jajnika | 60-90 mg/m2 pc. | 50-100 mg/m2 pc. |
| Rak żołądka | 60-90 mg/m2 pc. | 50 mg/m2 pc. |
| Drobnokomórkowy rak płuca | 120 mg/m2 pc. | 120 mg/m2 pc. |
Dawkowanie dopęcherzowe w raku pęcherza moczowego
- Leczenie: 50 mg/50 ml lub 80 mg/50 ml (rak in situ)
- Profilaktyka: 50 mg/50 ml co tydzień przez 4 tygodnie, następnie co miesiąc przez 11 miesięcy
Epirubicyna wykazuje skuteczność w różnych schematach dawkowania, zarówno w monoterapii, jak i leczeniu skojarzonym. Dawkowanie dopęcherzowe jest skuteczną opcją w leczeniu i profilaktyce raka pęcherza moczowego.
Modyfikacja dawkowania w szczególnych przypadkach
Zaburzenia czynności wątroby
Ze względu na głównie wątrobowo-żółciową eliminację epirubicyny, u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zredukować dawkę w oparciu o stężenie bilirubiny w osoczu:
- Bilirubina 1,2-3 mg/dl: 50% dawki standardowej
- Bilirubina >3 mg/dl: 25% dawki standardowej
Zaburzenia czynności nerek
Umiarkowane zaburzenia czynności nerek nie wymagają redukcji dawki. U pacjentów ze stężeniem kreatyniny >5 mg/dl może być konieczne dostosowanie dawkowania.
Modyfikacja dawkowania epirubicyny jest kluczowa u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, co pozwala na optymalizację terapii przy jednoczesnym zmniejszeniu ryzyka toksyczności.
Warto zapamiętać
- Epirubicyna wykazuje szerokie spektrum działania przeciwnowotworowego, będąc skuteczną w leczeniu wielu typów nowotworów litych i hematologicznych.
- Dawkowanie epirubicyny wymaga indywidualnego dostosowania w zależności od stanu pacjenta, rodzaju nowotworu i schematu leczenia, ze szczególnym uwzględnieniem modyfikacji u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.
Przeciwwskazania
Stosowanie epirubicyny jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:
- Nadwrażliwość na epirubicynę, inne antracykliny lub antracenediony
- Okres karmienia piersią
- Długotrwałe zahamowanie czynności szpiku kostnego
- Ciężkie zaburzenia czynności wątroby
- Ciężka niewydolność mięśnia sercowego
- Świeży zawał mięśnia sercowego
- Ciężkie zaburzenia rytmu serca
- Wcześniejsze leczenie maksymalnymi skumulowanymi dawkami epirubicyny i/lub innych antracyklin/antracenedionów
- Ostre zakażenia ogólnoustrojowe
- Niestabilna dławica piersiowa
- Kardiomiopatia
Dodatkowo, podanie dopęcherzowe jest przeciwwskazane w przypadku:
- Zakażeń układu moczowego
- Zapalenia pęcherza moczowego
- Krwiomoczu
- Inwazyjnych nowotworów przenikających ścianę pęcherza moczowego
- Problemów z cewnikowaniem
Szeroki zakres przeciwwskazań do stosowania epirubicyny podkreśla konieczność dokładnej oceny stanu pacjenta przed rozpoczęciem terapii, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji serca, wątroby i szpiku kostnego.
Ciąża i laktacja
Epirubicyna może powodować uszkodzenia chromosomów w plemnikach. Mężczyźni poddawani terapii powinni stosować skuteczną antykoncepcję. W razie potrzeby należy rozważyć kriokonserwację nasienia ze względu na ryzyko nieodwracalnej bezpłodności.
U kobiet epirubicyna może powodować brak miesiączki lub przedwczesną menopauzę. Badania na zwierzętach wskazują na potencjalne ryzyko uszkodzenia płodu. Stosowanie w ciąży możliwe jest tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla płodu.
Karmienie piersią jest przeciwwskazane podczas terapii epirubicyną ze względu na ryzyko poważnych działań niepożądanych u dziecka.
Stosowanie epirubicyny u pacjentów w wieku rozrodczym wymaga szczególnej ostrożności i odpowiedniego poradnictwa w zakresie antykoncepcji i planowania rodziny. W przypadku ciąży konieczna jest indywidualna ocena stosunku korzyści do ryzyka.
Przedawkowanie
Ostre przedawkowanie epirubicyny może prowadzić do:
- Ciężkiego zahamowania czynności szpiku kostnego (głównie leukopenia i trombocytopenia)
- Zaburzeń żołądkowo-jelitowych (głównie zapalenie błony śluzowej)
- Ostrych powikłań kardiologicznych
Należy pamiętać o możliwości wystąpienia utajonej niewydolności serca w okresie od kilku miesięcy do kilku lat po zakończeniu leczenia. Pacjenci powinni być uważnie monitorowani, a w przypadku wystąpienia objawów niewydolności serca leczeni zgodnie z aktualnymi wytycznymi.
Leczenie przedawkowania jest objawowe. Epirubicyna nie może być usuwana drogą dializy.
W przypadku przedawkowania epirubicyny kluczowe jest intensywne monitorowanie pacjenta i wdrożenie leczenia objawowego, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji szpiku kostnego i serca.
Mechanizm działania
Epirubicyna należy do grupy antracyklin i wykazuje działanie przeciwnowotworowe poprzez:
- Interkalację do DNA
- Hamowanie syntezy kwasów nukleinowych
- Inhibicję mitozy
Badania in vitro wykazały szybkie przenikanie epirubicyny do komórek i jej akumulację w jądrze komórkowym. Lek wykazuje skuteczność w szerokim spektrum nowotworów eksperymentalnych, w tym białaczkach, mięsakach, czerniaku oraz nowotworach piersi, płuc, okrężnicy i innych.
Wielokierunkowy mechanizm działania epirubicyny, obejmujący interakcję z DNA i hamowanie kluczowych procesów komórkowych, przyczynia się do jej wysokiej skuteczności przeciwnowotworowej w różnych typach nowotworów.
Skład
1 ml roztworu Epirubicin-Ebewe zawiera 2 mg chlorowodorku epirubicyny.
Znajomość stężenia substancji czynnej w preparacie jest kluczowa dla prawidłowego dawkowania i przygotowania roztworów do podania.
Laktacja
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria D
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria D
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria D
Wykaz A
Upośledza !