Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Encopirin Cardio 81

Acetylsalicylic acid

tabl. dojelitowe
81 mg
30 szt.
Doustnie
OTC
100%
9,29
Encopirin Cardio 81
tabl. dojelitowe
81 mg
100 szt.
Doustnie
OTC
100%
21,35

Encopirin Cardio 81 - Charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Encopirin Cardio 81 jest wskazany przede wszystkim w następujących przypadkach:

  • Zapobieganie zawałowi serca u pacjentów z chorobą wieńcową serca lub po przebytym zawale
  • Zapobieganie udarowi mózgu
  • Profilaktyka powikłań zatorowo-zakrzepowych po zabiegach chirurgicznych

Lek ten, zawierający kwas acetylosalicylowy (ASA) w małej dawce, wykazuje działanie antyagregacyjne, co przekłada się na jego skuteczność w wymienionych wskazaniach kardiologicznych i neurologicznych.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Częstotliwość
1-2 tabletki 1-2 razy na dobę

Tabletki należy przyjmować po posiłkach, popijając dużą ilością płynu. Dawkowanie może zostać zmodyfikowane przez lekarza prowadzącego.

Przeciwwskazania

Stosowanie Encopirin Cardio 81 jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na ASA, inne salicylany lub którykolwiek składnik preparatu
  • Skazy krwotoczne
  • Czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy
  • III trymestr ciąży
  • Ciężka niewydolność serca, wątroby lub nerek
  • Astma oskrzelowa indukowana przez salicylany lub NLPZ
  • Dzieci do 12 roku życia w przebiegu infekcji wirusowych (ryzyko zespołu Reye'a)
  • Jednoczesne stosowanie metotreksatu w dawkach ≥15 mg/tydzień

Szczególną uwagę należy zwrócić na przeciwwskazania związane z ryzykiem krwawień oraz na interakcje z innymi lekami, zwłaszcza przeciwzakrzepowymi i przeciwpłytkowymi.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie Encopirin Cardio 81 wymaga szczególnej ostrożności w następujących sytuacjach:

  • I i II trymestr ciąży oraz karmienie piersią
  • Nadwrażliwość na NLPZ lub inne substancje alergizujące
  • Jednoczesne leczenie środkami przeciwzakrzepowymi lub ibuprofenu
  • Zaburzenia czynności wątroby lub nerek
  • Przebyta choroba wrzodowa lub krwawienia z przewodu pokarmowego
  • Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
  • Astma oskrzelowa, przewlekłe schorzenia układu oddechowego
  • Planowane zabiegi chirurgiczne (odstawić co najmniej 5 dni przed)

Należy monitorować pacjentów pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, szczególnie w zakresie układu pokarmowego i krwionośnego. Lek może wpływać na wyniki badań laboratoryjnych, w tym na aktywność enzymów wątrobowych i czas krzepnięcia.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Encopirin Cardio 81 wchodzi w istotne interakcje z wieloma lekami, m.in.:

  • Metotreksat - zwiększone ryzyko toksyczności
  • Ibuprofen - osłabienie działania kardioprotekcyjnego ASA
  • Leki przeciwzakrzepowe - zwiększone ryzyko krwawień
  • NLPZ - zwiększone ryzyko owrzodzeń i krwawień z przewodu pokarmowego
  • Digoksyna - zwiększenie stężenia w osoczu
  • Leki przeciwcukrzycowe - nasilenie działania hipoglikemizującego
  • Glikokortykosteroidy - zwiększone ryzyko owrzodzeń
  • Inhibitory ACE - osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego

Konieczne jest dokładne monitorowanie pacjentów przyjmujących jednocześnie Encopirin Cardio 81 i wymienione leki, a w razie potrzeby modyfikacja dawkowania.

Warto zapamiętać

1. Encopirin Cardio 81 zawiera 81 mg kwasu acetylosalicylowego i jest stosowany głównie w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych.

2. Lek może zwiększać ryzyko krwawień, szczególnie u osób przyjmujących jednocześnie inne leki przeciwzakrzepowe lub przeciwpłytkowe.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie Encopirin Cardio 81 w ciąży i podczas karmienia piersią wymaga szczególnej ostrożności:

  • I i II trymestr ciąży - stosować tylko po dokładnej analizie korzyści i ryzyka
  • III trymestr ciąży - przeciwwskazany ze względu na ryzyko powikłań u matki i płodu
  • Karmienie piersią - ASA przenika do mleka matki, nie zaleca się regularnego stosowania, szczególnie w dużych dawkach

Lek może wpływać na płodność, przebieg ciąży i rozwój płodu. W okresie okołoporodowym zwiększa ryzyko krwawień u matki i noworodka.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane Encopirin Cardio 81 obejmują:

  • Zaburzenia żołądka i jelit (zgaga, nudności, bóle brzucha)
  • Zwiększone ryzyko krwawień (w tym z przewodu pokarmowego)
  • Zawroty głowy i szumy uszne
  • Reakcje nadwrażliwości (wysypka, pokrzywka, astma)

Rzadziej mogą wystąpić poważniejsze działania niepożądane, takie jak krwotoki zagrażające życiu czy ciężkie reakcje alergiczne. Długotrwałe stosowanie może prowadzić do uszkodzenia nerek.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Encopirin Cardio 81 może prowadzić do zatrucia salicylanami, którego objawy zależą od przyjętej dawki i mogą obejmować:

  • Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej
  • Zaburzenia neurologiczne (zawroty głowy, szumy uszne, głuchota)
  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty)
  • W ciężkich przypadkach - zaburzenia oddychania, krążenia, śpiączkę

Leczenie przedawkowania obejmuje standardowe procedury detoksykacji oraz wyrównywanie zaburzeń metabolicznych i elektrolitowych. W ciężkich przypadkach może być konieczna hemodializa.

Właściwości farmakologiczne

Encopirin Cardio 81 zawiera kwas acetylosalicylowy (ASA), który w małych dawkach wykazuje działanie antyagregacyjne poprzez nieodwracalne hamowanie cyklooksygenazy płytkowej. Mechanizm ten prowadzi do zmniejszenia produkcji tromboksanu A2 i w konsekwencji do zahamowania agregacji płytek krwi. Efekt ten jest wykorzystywany w profilaktyce powikłań zakrzepowo-zatorowych w chorobach sercowo-naczyniowych.

W większych dawkach ASA wykazuje również działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne, jednak nie są one wykorzystywane w przypadku Encopirin Cardio 81 ze względu na niską dawkę substancji czynnej.

Skład

Jedna tabletka dojelitowa Encopirin Cardio 81 zawiera 81 mg kwasu acetylosalicylowego (ASA) jako substancję czynną.

Encopirin Cardio 81 jest skutecznym lekiem w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych, jednak jego stosowanie wymaga starannego monitorowania pacjenta ze względu na potencjalne działania niepożądane i liczne interakcje z innymi lekami. Kluczowe jest indywidualne dostosowanie terapii do profilu pacjenta i regularna ocena stosunku korzyści do ryzyka.



Wskazania

Najważniejsze zastosowanie produktu leczniczego to: zapobieganie zawałowi serca u chorych z chorobą wieńcową serca lub po przebytym zawale lub ze świeżym zawałem serca; zapobieganie udarowi mózgu; a ponadto: zapobieganie powikłaniom zatorowo-zakrzepowym po zabiegach chirurgicznych.

Jeśli lekarz nie przepisze inaczej stosuje się 1-2 tabl. 1-2x/dobę.

Tabl. należy przyjmować, najlepiej po posiłkach popijając dużą ilością płynu.

Nadwrażliwość na substancję czynną - ASA, inne salicylany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Skazy krwotoczne. Czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy. III trymestr ciąży. Ciężka niewydolność serca, wątroby i nerek. Nie stosować u pacjentów z napadami astmy oskrzelowej w wywiadzie, wywołanymi podaniem salicylanów lub substancji o podobnym działaniu, szczególnie NLPZ· Nie stosować u dzieci do 12 lat w przebiegu infekcji wirusowych ze względu na zagrożenie wystąpieniem zespołu Reye’a, rzadkiej, ale ciężkiej choroby powodującej uszkodzenie wątroby i mózgu. Nie stosować jednocześnie z metotreksatem w dawkach 15 mg na tydzień lub większych.

Produkt leczniczy może być stosowany tylko po starannym rozważeniu spodziewanych korzyści z leczenia w stosunku do ryzyka, w następujących przypadkach: I i II trymestr ciąży; karmienie piersią; nadwrażliwość na NLPZ i przeciwreumatyczne lub substancje alergizujące; podczas jednoczesnego leczenia środkami przeciwzakrzepowymi (np. pochodne kumaryny lub heparyna); podczas jednoczesnego stosowania ibuprofenu; u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby lub nerek; u pacjentów z przebytą chorobą wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy lub krwawieniami z przewodu pokarmowego w wywiadzie; w przypadku, kiedy osoba stosująca produkt leczniczy pozostaje na diecie bezsolnej; u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej; u pacjentów ze świeżym zawałem serca tabl. należy rozgryźć, w celu lepszego wchłonięcia ASA. W związku z możliwością wystąpienia zespołu Reye’a - rzadkiej, ale ciężkiej choroby - leki zawierające ASA stosuje się w czasie chorób gorączkowych u dzieci i młodzieży poniżej12 lat wyłącznie na zlecenie lekarza. Zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z astmą oskrzelową, przewlekłymi schorzeniami układu oddechowego, gorączką sienna, katarem siennym lub obrzękiem błony śluzowej nosa lub polipami nosa, gdyż częściej niż inni pacjenci mogą reagować na NLPZ w tym na ASA napadami astmy, obrzękiem naczynioruchowym lub pokrzywką. Nie stosować co najmniej 5 dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym ze względu na możliwość nasilenia krwawień. Preparat powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów ze zwiększoną tendencją do krwawień (hemofilia, niedobór witaminy K) u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy w wywiadzie (zagrożenie krwawieniem z przewodu pokarmowego), w niedoborze dehydrogenazy glukozo-6-fosforanu (G-6-PD) z uwagi na ryzyko hemolizy. ASA może być stosowany w I i II trymestrze ciąży, jedynie po rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści, z uwagi na potencjalną możliwość wystąpienia uszkodzenia płodu. ASA może powodować zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, mocznika i kreatyniny we krwi, hiperkaliemię, białkomocz oraz przedłużać czas krzepnięcia. Szczególną ostrożność należy zachować podczas jednoczesnego leczenia środkami przeciwzakrzepowymi (np. pochodne kumaryny, heparyna). ASA nawet w małych dawkach zmniejsza wydalanie kwasu moczowego. U pacjentów ze zmniejszonym wydalaniem kwasu moczowego produkt leczniczy może wywołać napad dny moczanowej. Preparat nie wpływa na zdolności do prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Leki przeciwwskazane do jednoczesnego stosowania z ASA. Metotreksat w dawkach ≥15 mg/tydz. Nasilenie toksycznego wpływu metotreksatu na szpik (zmniejszony klirens nerkowy metotreksatu podczas jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzapalnymi - w tym z ASA - oraz wypieranie przez salicylany metotreksatu z połączeń z białkami osocza. Interakcje wymagające zachowania szczególnej ostrożności. Metotreksat w dawkach <15 mg/tydz. Nasilenie toksycznego wpływu metotreksatu na szpik (zmniejszony klirens nerkowy metotreksatu podczas jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzapalnymi - w tym z ASA - oraz wypieranie przez salicylany metotreksatu z połączeń z białkami osocza). Jednoczesne stosowanie ibuprofenu antagonizuje nieodwracalne hamowanie agregacji płytek krwi przez ASA. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem incydentów sercowo-naczyniowych leczenie ibuprofenem może zmniejszać działanie kardioprotekcyjne ASA. Jednoczesne stosowanie ASA z lekami przeciwzakrzepowymi może powodować nasilenie działania przeciwzakrzepowego, zwiększone ryzyko wydłużenia czasu krwawienia i krwotoków, wynikające z wypierania leków przeciwzakrzepowych z ich połączeń z białkami osocza oraz właściwości antyagregacyjne ASA. Jednoczesne stosowanie NLPZ z ASA zwiększa ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej i krwawień z przewodu pokarmowego oraz uszkodzenia nerek na skutek synergistycznego działania tych leków. ASA z lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego powoduje osłabienie działania leków przeciwdnawych (konkurencja w procesie wydalania kwasu moczowego przez kanaliki nerkowe). Jednoczesne stosowanie ASA z digoksyną powoduje zwiększenie stężenia digoksyny w osoczu, wynikające ze zmniejszonego wydalania digoksyny przez nerki. Ze względu na właściwości hipoglokemizujące oraz wypieranie pochodnych sulfonylomocznika z połączeń z białkami osocza, w dużych dawkach salicylany nasilają działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych. Leki trombolityczne lub inne leki hamujące agregację płytek krwi np. tyklopidyna, stosowane jednocześnie z ASA mogą powodować zwiększone ryzyko wydłużenia czasu krwawień i krwotoków. Leki moczopędne stosowane jednocześnie z ASA w dawkach ≥3 g/dobę - osłabienie działania moczopędnego poprzez zatrzymanie sodu i wody w organizmie na skutek zmniejszonej filtracji kłębuszkowej, spowodowanej zmniejszoną syntezą prostaglandyn w nerkach. ASA może nasilać działanie ototoksyczne furosemidu. Glikokortykosteroidy systemowe, z wyjątkiem hydrokortyzonu stosowane jako terapia zastępcza w chorobie Addisona, stosowane jednocześnie z ASA - powodują zwiększone ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej i krwawienia z przewodu pokarmowego oraz zmniejszenie stężenia salicylanów w osoczu w trakcie kortykoterapii i zwiększone ryzyko przedawkowania salicylanów po zakończeniu stosowania glikokortykosteroidów. Inhibitory ACE stosowne jednocześnie z ASA w dawkach ≥3 g/dobę - zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego poprzez zmniejszenie filtracji kłębuszkowej, wynikające z hamowania produkcji prostaglandyn działających rozszerzająco na naczynia krwionośne. ASA zwiększa stężenie w osoczu kwasu walproinowego i wywołuje jego działanie toksyczne poprzez wypieranie go z połączeń z białkami osocza. Kwas walproinowy nasila działanie antyagregacyjne ASA ze względu na synergistyczne działanie antyagregacyjne obu leków. Jednoczesne stosowanie z alkoholem, może nasilać działania niepożądane, w tym ryzyko owrzodzenia błony śluzowej oraz krwawień z przewodu pokarmowego i poza przewodem pokarmowym. Środki alkalizujące mocz i zobojętniające kwas żołądkowy zwiększają wydzielanie salicylanów z moczem. ASA osłabia działanie spirolaktonu.

Stosowanie produktu w ciąży jest dopuszczalne jedynie w sytuacji, gdy jego zastosowanie jest bezwzględnie konieczne, a stosowanie bezpieczniejszego leku alternatywnego jest niemożliwe lub przeciwwskazane. ASA może powodować uszkodzenia płodu. Stwierdzono wywoływanie dystrofii wewnątrzmacicznej i zwiększenie ryzyka urodzenia martwego dziecka. W I i II trymestrze ciąży ASA może być stosowany, jeśli w opinii lekarza korzyści z leczenia przeważają nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Nie stosować w III trymestrze ciąży i w okresie okołoporodowym, ponieważ ASA może powodować wady płodu i komplikacje okołoporodowe zarówno u matki jak i u dziecka. ASA może powodować przedwczesne zamknięcie przewodu tętniczego i wydłużyć czas akcji porodowej. ASA zwiększa tendencję do krwawień u noworodków oraz wylewów śródczaszkowych u wcześniaków. ASA przenika do mleka kobiet karmiących piersią; stężenie w mleku sięga 9-21% stężenia w surowicy matki. ASA zażywany przez kobietę karmiąca piersią był przyczyną reakcji alergicznych u niemowląt karmionych piersią. Kobiety karmiące piersią nie powinny przyjmować ASA regularnie, szczególnie w dużych dawkach (>300 mg/dobę).

Zaburzenia żołądka i jelit: (często) objawy niestrawności, (zgaga, nudności, wymioty), i bóle brzucha; (rzadko) stany zapalne żołądka i jelit, choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy; (bardzo rzadko) prowadzące do krwotoków i perforacji charakteryzujące się odpowiednimi objawami klinicznymi i wynikami badań laboratoryjnych. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) opisano przemijające zaburzenia czynności wątroby ze zwiększeniem aktywności aminotransferaz. Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy i szumy uszne, będące zazwyczaj objawami przedawkowania. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zwiększone ryzyko krwawień, wydłużenie czasu krwawienia. Obserwowano krwawienia takie jak: krwotok okołooperacyjny, krwiaki, krwawienie z nosa, krwawienie z dróg moczowo-płciowych, krwawienie dziąseł. Rzadko lub bardzo rzadko raportowano poważne krwawienia takie jak: krwotok z przewodu pokarmowego, krwotok mózgowy (szczególnie u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym i/lub współistnieniu przypadku równoczesnego podawania leków hemostatycznych), które w pojedynczych przypadkach mogą potencjalnie zagrażać życiu. Krwotok może prowadzić do ostrej lub przewlekłej niedokrwistości w wyniku krwotoku i/lub niedokrwistości z niedoboru żelaza (na przykład w wyniku utajonych mikrokrwawień) z odpowiednimi objawami laboratoryjnymi i klinicznymi takimi jak osłabienie, bladość, hypoperfuzja. Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości z odpowiednimi objawami laboratoryjnymi i klinicznymi w tym - astma, odczyny skórne, wysypka, pokrzywka, obrzęk, świąd, zaburzenia serca i układu oddechowego; (bardzo rzadko) ciężkie reakcje alergiczne włączając wstrząs anafilaktyczny. Zaburzenia nerek: (bardzo rzadko) zaburzenia czynności nerek. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hipoglikemia. Długotrwałe przyjmowanie preparatów zawierających ASA może być przyczyną bólu głowy, który nasila się podczas przyjmowania kolejnych dawek. Długotrwałe przyjmowanie preparatów przeciwbólowych, szczególnie zawierających kilka substancji czynnych może prowadzić do ciężkiego zaburzenia czynności nerek i niewydolności nerek.

Zatrucie salicylanami może wystąpić w przypadku przyjmowania dawki >100 mg/kg mc./dobę przez więcej niż 2 dni. Może być również spowodowane długotrwałym przyjmowaniem dawek terapeutycznych lub zatruciem ostrym potencjalnie zagrażającym życiu, np. po przypadkowym przyjęciu leki przez dzieci. Objawy zatrucia w wyniku długotrwałego przyjmowania produktu są niespecyficzne, przez co łatwe do zbagatelizowania. Lekkie zatrucie lub salicylizm występuje zwykle po wielokrotnym przyjęciu zbyt dużych dawek. Objawy zatrucia obejmują: zawroty głowy, w tym pochodzenia błędnikowego, szumy uszne, głuchotę, nadmierne pocenie się, nudności i wymioty, ból głowy, splątanie i mogą ustąpić po zmniejszeniu dawki przyjmowanego leku. Szumy uszne mogą wystąpić przy stężeniu leku we krwi 150-300 µg/ml. Poważniejsze działania niepożądane występują przy stężeniu ASA we krwi >300 µg/ml. Ciężkie zatrucie charakteryzuje się poważnymi zaburzeniami równowagi kwasowej, a objawy różnią się w zależności od wieku i ciężkości zatrucia. U dzieci objawia się najczęściej kwasicą metaboliczną. Stężenie ASA we krwi nie pozwala oszacować stopnia zatrucia. Wchłanianie ASA może być zmniejszone w wyniku opóźnionego opróżniania żołądka, tworzenia się złogów w żołądku lub w wyniku przyjęcia leku w postaci tabl. powl. Leczenie ciężkiego zatrucia zależy od przyjętej dawki, stadium i objawów klinicznych. Należy zastosować standardowe techniki postępowania w przypadku zatrucia. Podstawowe działania, które należy podjąć to zwiększenie wydalania substancji czynnej oraz przywrócenie równowagi elektrolitycznej i równowagi kwasowo-zasadowej. Szczegóły dotyczące przedawkowania - patrz ChPL.

ASA należy do grupy salicylanów. W zależności od dawki działa antyagregacyjnie, przeciwbólowo, przeciwgorączkowo i przeciwzapalnie. ASA już w małych dawkach hamuje agregację płytek krwi, zmniejszając możliwość powstawania wewnątrznaczyniowych zakrzepów i zatorów. Mechanizm działania polega na nieodwracalnym hamowaniu cyklooksygenazy płytek i przerwaniu produkcji tromboksanu A2. Większe dawki ASA, 2-3g/dobę, działają przeciwbólowo, przeciwgorączkowo, a dawki rzędu 4-6g/dobę - przeciwzapalnie poprzez mechanizm hamowania cyklooksygenaz tkankowych i zmniejszenie produkcji prostaglandyn.

1 tabl. dojelitowa zawiera 81 mg kwasu acetylosalicylowego (ASA).

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Lek może wchodzić w interakcje z sokiem grejpfrutowym. Sok grejpfrutowy może nasilić wchłanianie leku z przewodu pokarmowego, a co za tym idzie zwiększyć jego stężenie w organizmie i nasilić działanie, nawet do wystąpienia działania toksycznego.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Napoje z zawierające kofeinę powodują synergizm hiperaddycyjny - działanie kofeiny i leku podawanych jednocześnie jest większe niż suma działania leku i kofeiny oddzielnie. Zwiększone hamowanie aktywności fosfodiesterazy nasilającej pobudzenie OUN jest wynikiem zsumowania się efektów działania kofeiny w leku i napojach. Wynikiem tych interakcji mogą być: zwiększenie działania przeciwbólowego ASA; tachykardia, zaburzenia snu, niepokój, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia rytmu serca, hipotonia, ból głowy, skurcze mięśni, bezsenność, zaburzenia koncentracji uwagi, drażliwość, objawy dyspeptyczne.

Lek powinien być zażywany w czasie jedzenia lub tuż po posiłku.