Eloprine® Forte - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Eloprine® Forte jest wskazany do stosowania wspomagająco u osób z obniżoną odpornością, szczególnie w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych. Ponadto, lek ten znajduje zastosowanie w leczeniu opryszczki warg i skóry twarzy wywołanej przez wirus Herpes simplex.

Immunomodulujące właściwości Eloprine® Forte sprawiają, że jest on cennym wsparciem dla układu odpornościowego, zwłaszcza u pacjentów z tendencją do częstych infekcji. Skuteczność w leczeniu opryszczki rozszerza spektrum jego zastosowań w praktyce klinicznej.

Dawkowanie i sposób podawania

Eloprine® Forte przeznaczony jest wyłącznie do podawania doustnego. Dawkowanie ustala się indywidualnie, biorąc pod uwagę masę ciała pacjenta oraz nasilenie choroby. Dobową dawkę należy podzielić na kilka równych porcji przyjmowanych w ciągu dnia.

Standardowy czas trwania terapii wynosi od 5 do 14 dni. Po ustąpieniu objawów zaleca się kontynuację leczenia przez dodatkowe 1-2 dni w celu utrwalenia efektu terapeutycznego.

Precyzyjne dostosowanie dawki do masy ciała pacjenta oraz przestrzeganie zalecanego czasu terapii są kluczowe dla osiągnięcia optymalnych efektów leczenia przy jednoczesnym zachowaniu bezpieczeństwa stosowania.

Przeciwwskazania

Stosowanie Eloprine® Forte jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na substancję czynną (inozyny pranobeks) lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Aktualnie występujący napad dny moczanowej
• Podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z wywiadem dny moczanowej lub skłonnością do hiperurykemii, ze względu na potencjalny wpływ leku na metabolizm kwasu moczowego.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Wpływ na stężenie kwasu moczowego: Eloprine® Forte może powodować przejściowe zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i moczu, zazwyczaj pozostające w granicach normy (do 8 mg/dl). Zjawisko to jest szczególnie istotne u mężczyzn i osób starszych obu płci. Wzrost stężenia kwasu moczowego wynika z katabolizmu składnika inozynowego do kwasu moczowego, a nie z zaburzeń enzymatycznych czy zmian klirensu nerkowego.

Grupy wymagające szczególnej uwagi: Pacjenci z wywiadem dny moczanowej, hiperurykemii, kamicy moczowej lub zaburzeniami czynności nerek powinni być poddani ścisłej kontroli stężenia kwasu moczowego podczas terapii.

Monitorowanie w trakcie długotrwałego leczenia: Przy terapii trwającej 3 miesiące lub dłużej, należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry nerkowe u wszystkich pacjentów.

Zawartość substancji pomocniczych: Lek zawiera metylu parahydroksybenzoesan i propylu parahydroksybenzoesan, które mogą wywoływać reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego). Ponadto, zawiera sacharozę (650 mg/ml syropu), co jest istotne dla pacjentów z cukrzycą lub nietolerancją fruktozy. Produkt zawiera również śladowe ilości sodu.

Regularne monitorowanie parametrów biochemicznych, szczególnie u pacjentów z grupy ryzyka, pozwala na wczesne wykrycie potencjalnych zaburzeń metabolicznych i dostosowanie terapii.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Stosując Eloprine® Forte należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego podawania:

• Inhibitorów oksydazy ksantynowej (np. allopurynol)
• Leków zwiększających wydalanie kwasu moczowego, w tym diuretyków tiazydowych (hydrochlorotiazyd, chlortalidon, indapamid) i pętlowych (furosemid, torasemid, kwas etakrynowy)

Interakcje z lekami immunosupresyjnymi: Nie należy stosować Eloprine® Forte w trakcie terapii lekami immunosupresyjnymi. Podawanie można rozpocząć dopiero po zakończeniu immunosupresji, aby uniknąć potencjalnych interakcji farmakokinetycznych.

Interakcja z azydotymidyną (AZT): Jednoczesne stosowanie z AZT może zwiększać tworzenie nukleotydów przez AZT, wzmacniając jego działanie poprzez zwiększenie biodostępności w osoczu i wewnątrzkomórkowej fosforylacji w monocytach krwi.

Świadomość potencjalnych interakcji lekowych pozwala na optymalizację terapii i minimalizację ryzyka działań niepożądanych. W przypadku konieczności stosowania wymienionych leków, zaleca się ścisłe monitorowanie pacjenta i ewentualne dostosowanie dawkowania.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Brak jest wystarczających danych dotyczących wpływu inozyny pranobeksu na rozwój płodu u ludzi oraz jej przenikania do mleka matki. W związku z tym:

• Nie zaleca się stosowania Eloprine® Forte u kobiet w ciąży
• Nie należy podawać leku kobietom karmiącym piersią

Zastosowanie leku w tych grupach pacjentek może być rozważone tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla płodu lub niemowlęcia, co powinno być każdorazowo ocenione przez lekarza prowadzącego.

Działania niepożądane

Najczęściej obserwowanym działaniem niepożądanym jest zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy krwi i moczu, które ustępuje kilka dni po odstawieniu leku.

Często występujące działania niepożądane (≥1/100 do <1/10):

• Zaburzenia żołądka i jelit: nudności (z wymiotami lub bez), bóle w nadbrzuszu
• Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: podwyższenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej lub azotu mocznikowego we krwi (BUN)
• Zaburzenia skóry: świąd, wysypka
• Zaburzenia układu nerwowego: bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie, złe samopoczucie
• Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: bóle stawów

Niezbyt często występujące działania niepożądane (≥1/1000 do <1/100):

• Zaburzenia żołądka i jelit: biegunka, zaparcia
• Zaburzenia układu nerwowego: nerwowość, senność lub bezsenność
• Zaburzenia nerek i dróg moczowych: wielomocz (zwiększona objętość moczu)

Monitorowanie pacjenta pod kątem występowania działań niepożądanych, szczególnie w początkowym okresie terapii, pozwala na szybką interwencję i ewentualne dostosowanie leczenia.

Przedawkowanie

Dotychczas nie odnotowano przypadków przedawkowania inozyny pranobeksu. Bazując na badaniach toksyczności u zwierząt, najbardziej prawdopodobnym objawem przedawkowania byłoby znaczące podwyższenie stężenia kwasu moczowego.

Postępowanie w przypadku przedawkowania: Leczenie powinno mieć charakter objawowy i wspomagający. Zaleca się monitorowanie stężenia kwasu moczowego oraz funkcji nerek i wątroby.

Właściwości farmakodynamiczne

Inozyny pranobeks, będący syntetyczną pochodną puryny, wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe. Mechanizm działania polega na wyraźnym pobudzeniu odpowiedzi immunologicznej organizmu in vivo.

Lek wpływa na zwiększenie aktywności limfocytów T, stymulację produkcji cytokin oraz wzmocnienie funkcji fagocytarnych komórek układu odpornościowego. Działanie przeciwwirusowe wynika zarówno z bezpośredniego wpływu na replikację wirusów, jak i z pośredniego efektu immunomodulującego.

Skład jakościowy i ilościowy

Substancja czynna: 1 ml syropu zawiera 100 mg inozyny pranobeksu (Inosinum pranobexum)

Inozyny pranobeks to kompleks zawierający inozynę oraz 4-acetamidobenzoesan 2-hydroksypropylodimetyloamoniowy w stosunku molarnym 1:3.

Dawkowanie: 1 miarka (5 ml) syropu zawiera 500 mg inozyny pranobeksu