Wskazania

Egoropal jest wskazany w leczeniu podtrzymującym schizofrenii u dorosłych pacjentów, u których uzyskano stabilizację choroby za pomocą paliperydonu lub rysperydonu. U wybranych dorosłych pacjentów ze schizofrenią, którzy wcześniej odpowiedzieli na leczenie doustnym paliperydonem lub rysperydonem, Egoropal można stosować bez uprzedniej stabilizacji leczeniem doustnym, jeśli objawy psychotyczne są łagodne lub umiarkowane i konieczne jest zastosowanie długo działającego leczenia w postaci iniekcji.

Dawkowanie

Zaleca się rozpoczęcie stosowania Egoropalu od dawki 150 mg w 1. dniu leczenia i 100 mg tydzień później (8. dzień). W obu przypadkach lek należy podawać do mięśnia naramiennego, aby szybko uzyskać stężenie terapeutyczne. Trzecią dawkę należy podać miesiąc po podaniu drugiej dawki>Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 75 mg, podawane co miesiąc. U niektórych pacjentów korzystne może być stosowanie mniejszej lub większej dawki w zalecanym zakresie 25-150 mg, zależnie od indywidualnej tolerancji leku i/lub skuteczności. Pacjenci z nadwagą lub otyli mogą wymagać dawek z górnego zakresu.

Po podaniu drugiej dawki inicjującej, comiesięczne dawki podtrzymujące można wstrzykiwać do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. Dostosowanie dawki podtrzymującej można przeprowadzać co miesiąc. Podczas dostosowywania dawki należy uwzględnić charakterystykę przedłużonego uwalniania produktu, ponieważ całkowity skutek leczniczy podawania dawek podtrzymujących może nie być widoczny przez kilka miesięcy.

Zamiana z doustnego paliperydonu lub rysperydonu na Egoropal

Stosowanie Egoropalu należy rozpocząć jak opisano powyżej. U pacjentów uprzednio ustabilizowanych przy użyciu różnych dawek paliperydonu w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu, można uzyskać podobną ekspozycję na paliperydon w stanie stacjonarnym stosując terapię podtrzymującą Egoropalem podawanym co miesiąc w postaci wstrzyknięć.

Wcześniejsze stosowanie doustnego paliperydonu lub rysperydonu można przerwać w momencie rozpoczynania leczenia Egoropalem. U niektórych pacjentów korzystne może być stopniowe odstawianie leku. U niektórych pacjentów zmieniających większe dawki doustnego paliperydonu (np. 9-12 mg/dobę) na Egoropal podawany do mięśnia pośladkowego może wystąpić mniejsza ekspozycja na lek w osoczu w ciągu pierwszych 6 miesięcy po zmianie. Dlatego alternatywnie można rozważyć podawanie zastrzyków w mięsień naramienny przez pierwsze 6 miesięcy.

Zamiana z długo działających iniekcji rysperydonu na Egoropal

W przypadku zmiany leczenia z długo działających iniekcji rysperydonu należy rozpocząć leczenie Egoropalem zamiast następnego zaplanowanego wstrzyknięcia. Stosowanie Egoropalu należy następnie kontynuować w odstępach miesięcznych. Nie jest wymagany tygodniowy schemat dawkowania początkowego obejmujący wstrzyknięcia domięśniowe (odpowiednio w 1. dniu i 8. dniu).

Pominięte dawki

Należy unikać pomijania dawek. Zaleca się, aby druga dawka inicjująca Egoropalu została podana tydzień po pierwszej dawce. Aby uniknąć pominięcia dawki, pacjent może otrzymać drugą dawkę 4 dni przed lub po upływie tygodniowego (8. dzień) terminu. Podobnie, trzecie i kolejne wstrzyknięcia po schemacie inicjującym zaleca się podawać co miesiąc. Aby uniknąć pominięcia dawki miesięcznej, pacjent może otrzymać wstrzyknięcie do 7 dni przed lub po upłynięciu miesięcznego terminu.

Jeśli nie zostanie dotrzymany termin drugiego wstrzyknięcia Egoropalu (8. dzień ± 4 dni), zalecane ponowne rozpoczęcie leczenia zależy od czasu, jaki upłynął od pierwszego wstrzyknięcia:

• Pominięcie drugiej dawki początkowej (<4 tygodnie od pierwszego wstrzyknięcia): Jeśli od pierwszego wstrzyknięcia upłynęło mniej niż 4 tygodnie, pacjent powinien jak najszybciej otrzymać drugie wstrzyknięcie 100 mg w mięsień naramienny. Trzecie wstrzyknięcie Egoropalu w dawce 75 mg w mięsień naramienny lub pośladkowy powinno być wykonane po upływie 5 tygodni od pierwszego wstrzyknięcia (niezależnie od czasu wykonania drugiego wstrzyknięcia). Następnie należy stosować zwykły miesięczny cykl wstrzyknięć w mięsień naramienny lub pośladkowy w dawce 25-150 mg, w zależności od tolerancji i/lub skuteczności u danego pacjenta.
• Pominięcie drugiej dawki początkowej (4-7 tygodni od pierwszego wstrzyknięcia): Jeśli od pierwszego wstrzyknięcia Egoropalu upłynęło 4-7 tygodni, należy wznowić dawkowanie dwoma wstrzyknięciami 100 mg w następujący sposób: 1. wstrzyknięcie w mięsień naramienny, tak szybko jak to możliwe 2. tydzień później kolejne wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego 3. wznowienie normalnego miesięcznego cyklu wstrzyknięć w mięsień naramienny lub pośladkowy w dawce 25-150 mg, w zależności od indywidualnej tolerancji i/lub skuteczności u danego pacjenta.
• Pominięcie drugiej dawki inicjującej (>7 tygodni od pierwszego wstrzyknięcia): Jeśli od pierwszego wstrzyknięcia Egoropalu upłynęło więcej niż 7 tygodni, należy rozpocząć dawkowanie w sposób opisany dla początkowego zalecanego rozpoczęcia stosowania produktu.

Pominięcie comiesięcznej dawki podtrzymującej (od 1 miesiąca do 6 tygodni): Po rozpoczęciu leczenia zaleca się comiesięczny cykl stosowania Egoropalu. Jeśli od ostatniego wstrzyknięcia upłynęło mniej niż 6 tygodni, należy możliwie jak najszybciej podać ustaloną poprzednio dawkę stabilizującą. Następnie podawać dawkę w miesięcznych odstępach.

Pominięcie comiesięcznej dawki podtrzymującej (>6 tygodni do 6 miesięcy): Jeśli od ostatniego wstrzyknięcia Egoropalu upłynęło więcej niż 6 tygodni, zalecenia są następujące:

• U pacjentów ustabilizowanych dawką 25-100 mg: 1. możliwie jak najszybsze wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego takiej samej dawki, na jakiej poprzednio utrzymywał się stabilny stan pacjenta 2. kolejne wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego (takiej samej dawki) tydzień później (8. dzień) 3. wznowienie zwykłego comiesięcznego cyklu wstrzyknięć do mięśnia naramiennego lub pośladkowego dawki 25-150 mg ustalonej na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta i/lub skuteczności
• U pacjentów ustabilizowanych dawką 150 mg: 1. możliwie jak najszybsze wstrzyknięcie dawki 100 mg do mięśnia naramiennego 2. kolejne wstrzyknięcie dawki 100 mg do mięśnia naramiennego tydzień później (8. dzień) 3. wznowienie zwykłego comiesięcznego cyklu wstrzyknięć do mięśnia naramiennego lub pośladkowego dawki 25-150 mg ustalonej na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta i/lub skuteczności

Pominięcie comiesięcznej dawki podtrzymującej (>6 miesięcy): Jeśli od ostatniego wstrzyknięcia Egoropalu upłynęło ponad 6 miesięcy, ponowne leczenie należy rozpocząć zgodnie z opisem powyżej dotyczącym zalecanego początkowego dawkowania produktu.

Szczególne grupy pacjentów

Osoby w podeszłym wieku: Nie ustalono skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania Egoropalu u osób powyżej 65 lat. Ogólnie, zalecane dawkowanie Egoropalu u pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek jest takie samo, jak u młodszych dorosłych pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Ponieważ jednak u pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek może być upośledzona, konieczne może być dostosowanie dawki.

Zaburzenia czynności nerek: Nie przeprowadzono systematycznych badań dotyczących stosowania Egoropalu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny od ≥50 do <80 ml/min) zalecane rozpoczęcie stosowania Egoropalu to dawka 100 mg w 1. dniu leczenia i 75 mg tydzień później, w obu przypadkach podawana w mięsień naramienny. Zalecana comiesięczna dawka podtrzymująca wynosi 50 mg, a możliwy zakres to 25-100 mg, w zależności od tolerancji pacjenta na lek i/lub skuteczności. Nie zaleca się stosowania Egoropalu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w stopniu umiarkowanym lub ciężkim (klirens kreatyniny <50 ml/min).

Zaburzenia czynności wątroby: Jak wskazuje doświadczenie zebrane podczas stosowania doustnego paliperydonu u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, nie jest wymagane dostosowanie dawki. Nie badano skutków przyjmowania paliperydonu przez pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, dlatego zaleca się ostrożność w przypadku leczenia tych pacjentów.

Dzieci i młodzież: Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności Egoropalu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Dane nie są dostępne.

Sposób podawania

Egoropal jest przeznaczony wyłącznie do stosowania domięśniowego. Nie wolno go podawać żadną inną drogą. Należy go wstrzykiwać powoli, głęboko do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. Każde wstrzyknięcie powinien wykonać pracownik personelu medycznego. Dawkę należy podawać w pojedynczym wstrzyknięciu. Nie należy jej podawać w podzielonych wstrzyknięciach.

Dawki początkowe w dniach: 1. i 8. należy podawać do mięśnia naramiennego w celu szybkiego uzyskania stężenia terapeutycznego. Po podaniu drugiej dawki inicjującej, comiesięczne dawki podtrzymujące można podawać do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. W razie bólu w miejscu wstrzyknięcia, jeśli pacjent źle znosi związany z tym dyskomfort, należy rozważyć zamianę z wstrzyknięcia do mięśnia pośladkowego na wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego, i odwrotnie. Zaleca się także zmiany strony lewej i prawej.

Wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego

Zalecany rozmiar igły do wstrzyknięć początkowych i podtrzymujących Egoropalu do mięśnia naramiennego zależy od masy ciała pacjenta:

• Dla osób o masie ciała ≥90 kg zaleca się używanie igły w rozmiarze 1,5 cala 22 G (38,1 mm x 0,72 mm).
• Dla osób o masie ciała <90 kg zaleca się używanie igły w rozmiarze 1 cal, 23 G (25,4 mm x 0,64 mm).

Wstrzyknięcia należy wykonywać naprzemiennie do obu mięśni naramiennych.

Wstrzyknięcie do mięśnia pośladkowego

Zalecany rozmiar igły do wstrzyknięć podtrzymujących Egoropalu do mięśnia pośladkowego wynosi 1,5 cala, 22 G (38,1 mm x 0,72 mm). Wstrzyknięcia należy wykonać w górnej zewnętrznej ćwiartce mięśnia pośladkowego. Wstrzyknięcia należy wykonywać naprzemiennie do obu mięśni pośladkowych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, rysperydon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Egoropalu nie należy stosować do leczenia silnego pobudzenia ani ostrych stanów psychotycznych, gdy wymagane jest natychmiastowe złagodzenie objawów.

Należy zachować ostrożność, gdy paliperydon przepisywany jest pacjentom z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego lub z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, a także podczas jednoczesnego stosowania innych produktów leczniczych, które wydłużają odstęp QT.

Podczas przyjmowania paliperydonu zgłaszano występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego (NMS), charakteryzującego się: podwyższeniem temperatury ciała, sztywnością mięśni, niestabilnością układu autonomicznego, zaburzeniami świadomości i zwiększeniem aktywności fosfokinazy kreatynowej w surowicy. Ponadto może wystąpić mioglobinuria (rabdomioliza) i ostra niewydolność nerek. Jeśli u pacjenta rozwiną się objawy przedmiotowe lub podmiotowe wskazujące na zespół NMS, należy przerwać stosowanie paliperydonu.

Produkty lecznicze o właściwościach antagonistycznych w stosunku do receptorów dopaminy były kojarzone z pojawianiem się późnych dyskinez, charakteryzujących się rytmicznymi ruchami mimowolnymi, głównie języka i/lub twarzy. Jeśli wystąpią przedmiotowe lub podmiotowe objawy późnych dyskinez, należy rozważyć przerwanie stosowania wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym paliperydonu.

Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki psychostymulujące (np. metylofenidat) i paliperydon, gdyż mogą wystąpić objawy pozapiramidowe podczas dostosowywania dawki jednego lub obu leków. Zaleca się stopniowe wycofywanie terapii stymulantem.

Podczas stosowania Egoropalu stwierdzano wystąpienie leukopenii, neutropenii i agranulocytozy. Agranulocytozę po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano bardzo rzadko. Pacjentów z istotną klinicznie leukopenią lub polekową leukopenią/neutropenią w wywiadzie należy obserwować przez pierwsze kilka miesięcy leczenia. Należy rozważyć odstawienie Egoropalu przy pierwszym objawie istotnego klinicznie zmniejszenia liczby leukocytów, wobec braku innych czynników przyczynowych. Pacjentów ze znaczącą klinicznie neutropenią należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nich gorączka lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe infekcji, oraz podjąć natychmiastowe leczenie w razie wystąpienia takich objawów. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów <1 x 109/l) należy przerwać stosowanie Egoropalu i badać liczbę leukocytów do momentu powrotu wyniku do normy.

Po wprowadzeniu paliperydonu do obrotu rzadko stwierdzano reakcje anafilaktyczne u pacjentów, którzy wcześniej tolerowali doustny rysperydon lub doustny paliperydon. Jeśli wystąpią reakcje nadwrażliwości należy przerwać stosowanie Egoropalu, rozpocząć ogólne leczenie wspomagające, zgodnie z potrzebami klinicznymi i obserwować pacjenta do czasu ustąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych.

Podczas leczenia paliperydonem stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, cukrzycy i zaostrzenia przebiegu wcześniej występującej cukrzycy w tym śpiączkę cukrzycową i kwasicę ketonową. Zaleca się prowadzenie odpowiedniej obserwacji klinicznej zgodnie z wytycznymi terapii przeciwpsychotycznej. Pacjentów leczonych Egoropalem należy obserwować pod kątem występowania objawów hiperglikemii (takich jak: polidypsja, poliuria, nadmierne łaknienie i osłabienie), a pacjentów z cukrzycą należy regularnie badać, czy nie pogarsza się u nich kontrola glikemii.

Podczas stosowania Egoropalu zgłaszano znaczne zwiększenie masy ciała. Należy regularnie kontrolować masę ciała.

Badania z wykorzystaniem hodowli tkankowych wskazują, że prolaktyna może stymulować wzrost komórek nowotworów piersi u ludzi. Chociaż w badaniach klinicznych i epidemiologicznych nie wykazano dotychczas wyraźnego związku ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentek z wywiadem medycznym w tym kierunku. Paliperydon należy stosować ostrożnie u pacjentów z wcześniej występującym nowotworem, który może być zależny od prolaktyny.

Ze względu na działanie blokujące receptory α-adrenergiczne paliperydon może wywoływać u niektórych pacjentów niedociśnienie ortostatyczne. Na podstawie zebranych danych pochodzących z 3 sześciotygodniowych, kontrolowanych placebo badań z użyciem podawanych doustnie tabletek paliperydonu o przedłużonym uwalnianiu w ustalonej dawce (3, 6, 9 i 12 mg) stwierdzono niedociśnienie ortostatyczne u 2,5% badanych przyjmujących doustny paliperydon i 0,8% badanych przyjmujących placebo. Egoropal należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego (np. niewydolnością serca, zawałem lub niedokrwieniem serca albo zaburzeniami przewodnictwa), chorobą naczyń mózgowych lub stanami predysponującymi pacjenta do niedociśnienia tętniczego (np. odwodnienie i hipowolemia).

Należy zachować ostrożność podczas stosowania Egoropalu u pacjentów, u których występowały wcześniej drgawki lub stany mogące obniżać próg drgawkowy.

Stężenia paliperydonu w osoczu są zwiększone u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i dlatego u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek zaleca się dostosowanie dawki. Nie zaleca się stosowania Egoropalu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <50 ml/min).

Brak dostępnych danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg Child-Pugha). Zaleca się ostrożność podczas stosowania paliperydonu u takich pacjentów.

Nie badano stosowania Egoropalu u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, u których występuje ryzyko udaru mózgu, należy zachować ostrożność podczas stosowania Egoropalu.

Prezentowane poniżej informacje uzyskano dla rysperydonu, ale przyjmuje się je jako wiążące również dla paliperydonu:

• W metaanalizie 17 badań klinicznych z grupą kontrolną, w grupie pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem leczonych innymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym rysperydonem, arypiprazolem, olanzapiną i kwetiapiną, stwierdzono większe ryzyko zgonu niż w grupie placebo. Wśród pacjentów leczonych rysperydonem śmiertelność wyniosła 4% w porównaniu do 3,1% u pacjentów przyjmujących placebo.
• W randomizowanych badaniach klinicznych z grupą kontrolną placebo przeprowadzonych u pacjentów z otępieniem stosujących niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne, w tym rysperydon, arypiprazol i olanzapinę, wystąpiło około 3-krotne zwiększenie ryzyka naczyniowo-mózgowych działań niepożądanych. Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany.

Lekarz przepisujący Egoropal pacjentowi z chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy'ego (DLB) powinien rozważyć stosunek ryzyka do korzyści, ze względu na podwyższone w tych grupach pacjentów ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego (NMS), jak również zwiększoną wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne. Zwiększona wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne może manifestować się splątaniem, zaburzeniem świadomości, niestabilnością postawy ciała z częstymi upadkami, co towarzyszy objawom pozapiramidowym.

Donoszono o przypadkach priapizmu wywołanych przez leki przeciwpsychotyczne (do których należy rysperydon) o działaniu blokującym receptory α-adrenergiczne. Podczas obserwacji po wprowadzeniu produktu do obrotu odnotowano również przypadki priapizmu wywołane przez paliperydon podawany doustnie, będący aktywnym metabolitem rysperydonu. Należy poinformować pacjentów, aby zgłosili się pilnie do lekarza, jeśli objawy priapizmu nie ustąpią w ciągu 4 godzin.

Lekom przeciwpsychotycznym przypisywano właściwość zakłócania zdolności organizmu do obniżania temperatury podstawowej ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności w przypadku przypisywania Egoropalu pacjentom, którzy mogą znaleźć się w sytuacjach sprzyjających podwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np.: podejmujących intensywny wysiłek fizyczny, narażonych na działanie skrajnie wysokich temperatur, przyjmujących jednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionych.

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano incydenty żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE), w tym zatorowości płucnej oraz zakrzepicy żył głębokich. U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka zakrzepicy z zatorami w układzie żylnym, z tego względu przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia Egoropalem należy rozpoznać wszystkie potencjalne czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia VTE oraz podjąć odpowiednie środki zapobiegawcze.

W badaniach przedklinicznych z użyciem paliperydonu obserwowano działanie przeciwwymiotne. W przypadku stosowania leku u ludzi działanie to może maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania niektórych leków lub stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye'a i nowotwór mózgu.

Należy uważać, aby uniknąć nieumyślnego podania Egoropalu do naczynia krwionośnego.

U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o działaniu antagonistycznym na receptory α1a-adrenergiczne, takie jak Egoropal, stwierdzano podczas operacji usunięcia zaćmy śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS). Zespół IFIS może zwiększać ryzyko powikłań ocznych w trakcie i po zabiegu. Przed zabiegiem trzeba poinformować wykonującego go okulistę o aktualnym lub wcześniejszym przyjmowaniu produktów leczniczych o działaniu antagonistycznym na receptory α1a-adrenergiczne. Nie ustalono możliwych korzyści z odstawienia leków blokujących receptory α1 przed zabiegiem usunięcia zaćmy i należy to rozważyć wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsychotycznego.

Egoropal zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w dawce, to znaczy produkt uznaje się za "wolny od sodu".

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Paliperydon może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na potencjalne działanie na układ nerwowy i wzrok, wiążące się z objawami takimi jak sedacja, senność, omdlenia, niewyraźne widzenie. Dlatego należy poinformować pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów mechanicznych ani nie obsługiwali maszyn, aż do ustalenia indywidualnej podatności na działanie produktu.

Interakcje

1) Leczenie schizofrenii u dorosłych pacjentów, u których uzyskano odpowiednią stabilizację podczas leczenia rysperydonem lub paliperydonem, w przypadku nawrotu objawów psychotycznych w wyniku udokumentowanego, uporczywego braku współpracy chorego