Ecalta - anidulafungina w leczeniu inwazyjnej kandydozy

Wskazania do stosowania

Ecalta (anidulafungina) jest wskazana w leczeniu inwazyjnej kandydozy u pacjentów dorosłych. Decyzję o rozpoczęciu terapii tym lekiem powinien podjąć lekarz doświadczony w leczeniu inwazyjnych zakażeń grzybiczych.

Przed wdrożeniem leczenia należy pobrać materiał do posiewu w kierunku grzybów. Terapię można rozpocząć empirycznie, przed uzyskaniem wyników posiewu, a następnie zmodyfikować w oparciu o otrzymane wyniki mikrobiologiczne.

Dawkowanie i sposób podawania

Tabela 1. Schemat dawkowania anidulafunginy w leczeniu inwazyjnej kandydozy

Czas trwania terapii należy ustalić indywidualnie, w oparciu o odpowiedź kliniczną pacjenta. Zazwyczaj leczenie przeciwgrzybicze powinno być kontynuowane przez co najmniej 14 dni po ostatnim dodatnim posiewie. Brak jest wystarczających danych uzasadniających stosowanie dawki 100 mg przez okres dłuższy niż 35 dni.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, niezależnie od ich nasilenia, nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. Dotyczy to również pacjentów hemodializowanych - lek może być podawany niezależnie od czasu wykonywania hemodializy.

Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów dorosłych ze względu na płeć, masę ciała, pochodzenie etniczne, zakażenie HIV ani wiek.

Bezpieczeństwo i skuteczność anidulafunginy u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia nie zostały ustalone, w związku z czym nie można sformułować zaleceń dotyczących dawkowania w tej grupie wiekowej.

Przeciwwskazania

Stosowanie anidulafunginy jest przeciwwskazane w przypadku:

• Nadwrażliwości na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu
• Nadwrażliwości na inne leki z grupy echinokandyn

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Skuteczność kliniczna: Skuteczność anidulafunginy została głównie zbadana u pacjentów bez neutropenii z kandydemią wywołaną przez C. albicans oraz w mniejszym stopniu przez inne gatunki Candida (głównie C. glabrata, C. parapsilosis i C. tropicalis). Nie przeprowadzono badań u pacjentów z zapaleniem wsierdzia, zapaleniem kości i szpiku lub zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych wywołanym przez Candida.

Zaburzenia czynności wątroby: U pacjentów przyjmujących anidulafunginę obserwowano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. U niektórych pacjentów z ciężką chorobą podstawową, otrzymujących jednocześnie inne leki, wystąpiły istotne klinicznie zaburzenia czynności wątroby. Odnotowano pojedyncze przypadki znacznej niewydolności wątroby, zapalenia wątroby lub nasilenia istniejących zaburzeń czynności wątroby. Pacjentów, u których podczas leczenia anidulafunginą wystąpi zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy monitorować w kierunku objawów pogorszenia czynności wątroby oraz oceniać stosunek ryzyka do korzyści z kontynuacji terapii.

Interakcje ze środkami znieczulającymi: W badaniach nieklinicznych na szczurach obserwowano nasilenie działań niepożądanych związanych z podaniem infuzji przy jednoczesnym stosowaniu środków znieczulających. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania anidulafunginy i środków znieczulających.

Zawartość etanolu: Produkt zawiera 24% obj. etanolu, co odpowiada 6 g etanolu w 100 mg dawce podtrzymującej oraz 12 g w dawce nasycającej 200 mg. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z grupy ryzyka, kobiet w ciąży i karmiących piersią oraz osób z chorobą alkoholową. Zawartość alkoholu może wpływać na działanie innych leków oraz na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Interakcje lekowe

Anidulafungina nie jest klinicznie istotnym substratem, induktorem lub inhibitorem enzymów cytochromu P450. Badania in vitro nie wykluczają jednak całkowicie możliwości interakcji in vivo.

Przeprowadzono badania interakcji z lekami, które mogą być stosowane jednocześnie z anidulafunginą:

• Nie jest konieczne dostosowanie dawki anidulafunginy ani cyklosporyny, worykonazolu lub takrolimusu podczas jednoczesnego stosowania
• Nie jest wymagana modyfikacja dawki anidulafunginy przy jednoczesnym podawaniu z amfoterycyną B lub ryfampicyną

Mimo braku bezpośrednich interakcji, należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu anidulafunginy z innymi lekami, szczególnie u pacjentów z ciężkimi chorobami podstawowymi.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Ciąża: Brak danych dotyczących stosowania anidulafunginy u kobiet w ciąży. W badaniach na zwierzętach obserwowano niewielki wpływ na rozwój płodu u królików przy dawkach toksycznych dla samic. Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane, dlatego nie zaleca się stosowania anidulafunginy w czasie ciąży, chyba że potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla płodu.

Karmienie piersią: Nie wiadomo, czy anidulafungina przenika do mleka kobiecego. Badania na zwierzętach wykazały, że lek jest wydzielany do mleka samic. Decyzja o kontynuowaniu/zaprzestaniu karmienia piersią lub leczenia anidulafunginą powinna być podjęta po rozważeniu korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki.

Działania niepożądane

Najczęściej obserwowane działania niepożądane obejmują:

• Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zaburzenia krzepnięcia (często)
• Zaburzenia układu nerwowego: drgawki, ból głowy (często)
• Zaburzenia żołądka i jelit: biegunka, wymioty, nudności (często); bóle w nadbrzuszu (niezbyt często)
• Zaburzenia nerek i dróg moczowych: podwyższone stężenie kreatyniny we krwi (często)
• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka, świąd (często); pokrzywka (niezbyt często)
• Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: hipokaliemia (często); hiperglikemia (niezbyt często)
• Zaburzenia naczyniowe: uderzenia krwi do głowy (często); nadciśnienie, nagłe zaczerwienienie twarzy (niezbyt często)
• Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: podwyższona aktywność enzymów wątrobowych (często); cholestaza (niezbyt często)

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym w celu oceny stosunku korzyści do ryzyka kontynuacji leczenia.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania należy zastosować odpowiednie leczenie podtrzymujące. Anidulafungina nie jest usuwana przez dializę. W badaniach klinicznych pojedyncza dawka 400 mg podana jako dawka nasycająca nie wywołała istotnych klinicznie działań niepożądanych. U zdrowych ochotników otrzymujących dawkę nasycającą 260 mg, a następnie 130 mg/dobę, obserwowano przemijające, bezobjawowe podwyższenie aktywności transaminaz u 3 z 10 badanych osób.

Mechanizm działania

Anidulafungina jest półsyntetyczną echinokandyną, która selektywnie hamuje syntazę beta-(1,3)-D-glukanu - enzymu obecnego w ścianie komórkowej grzybów, ale nieobecnego u ssaków. Prowadzi to do zahamowania syntezy beta-(1,3)-D-glukanu, kluczowego składnika ściany komórkowej grzybów.

Lek wykazuje działanie grzybobójcze wobec drożdżaków z rodzaju Candida oraz aktywność przeciwko obszarom aktywnego wzrostu komórek w grzybni Aspergillus fumigatus. In vitro anidulafungina jest skuteczna przeciwko C. albicans, C. glabrata, C. parapsilosis i C. tropicalis.

W badaniach na zwierzętach anidulafungina podawana parenteralnie była skuteczna w leczeniu zakażeń wywołanych przez Candida u myszy i królików z upośledzoną odpornością oraz u zwierząt immunokompetentnych. Terapia wydłużała przeżycie i redukowała zajęcie narządów przez grzyby.

Skład preparatu

Jedna fiolka zawiera 100 mg anidulafunginy. Po rozpuszczeniu, roztwór zawiera 3,33 mg/ml anidulafunginy, a po rozcieńczeniu - 0,36 mg/ml anidulafunginy.

Ecalta jest lekiem o udowodnionej skuteczności w leczeniu inwazyjnej kandydozy u dorosłych. Wymaga jednak ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie pod kątem funkcji wątroby. Stosowanie leku powinno odbywać się pod nadzorem doświadczonego lekarza specjalisty, z uwzględnieniem indywidualnej sytuacji klinicznej pacjenta oraz potencjalnych korzyści i ryzyka terapii.