Polmatine - charakterystyka leku dla lekarzy

Wskazania

Polmatine jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z chorobą Alzheimera o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu.

Lek ten powinien być stosowany wyłącznie u pacjentów z potwierdzoną diagnozą choroby Alzheimera, postawioną zgodnie z aktualnymi wytycznymi klinicznymi. Kluczowe jest regularne monitorowanie efektów terapeutycznych oraz tolerancji leczenia.

Mechanizm działania

Memantyna, substancja czynna leku Polmatine, jest antagonistą receptora NMDA (kwasu N-metylo-D-asparaginowego) o średnim powinowactwie, działającym w sposób napięciozależny i niekompetycyjny. Blokuje ona patologiczne efekty podwyższonych stężeń glutaminianu, które mogą prowadzić do dysfunkcji neuronów w chorobie Alzheimera.

Coraz więcej dowodów naukowych wskazuje, że zaburzenia neuroprzekaźnictwa glutaminergicznego, szczególnie w obrębie receptorów NMDA, przyczyniają się zarówno do występowania objawów, jak i progresji otępienia neurodegeneracyjnego.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie powinno być inicjowane i nadzorowane przez lekarza specjalizującego się w diagnostyce i terapii choroby Alzheimera. Kluczowe jest zapewnienie stałego nadzoru nad przyjmowaniem leku przez pacjenta, co powinno być zagwarantowane przez opiekuna.

Schemat dawkowania leku Polmatine u pacjentów dorosłych, w tym osób w wieku powyżej 65 lat.

Maksymalna dawka dobowa wynosi 20 mg. W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, dawkę należy zwiększać stopniowo przez pierwsze 3 tygodnie leczenia, zgodnie z powyższym schematem.

Modyfikacja dawkowania w szczególnych grupach pacjentów:

• Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:
  • Łagodne zaburzenia (ClCr 50-80 ml/min): bez modyfikacji dawki
  • Umiarkowane zaburzenia (ClCr 30-49 ml/min): dawka dobowa 10 mg, z możliwością zwiększenia do 20 mg po 7 dniach dobrej tolerancji
  • Ciężkie zaburzenia (ClCr 5-29 ml/min): dawka dobowa 10 mg
• Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:
  • Łagodne do umiarkowanych zaburzeń (Child-Pugh A i B): bez modyfikacji dawki
  • Ciężkie zaburzenia: nie zaleca się stosowania

Należy regularnie oceniać tolerancję i skuteczność leczenia, szczególnie w ciągu pierwszych trzech miesięcy terapii. Leczenie podtrzymujące może być kontynuowane tak długo, jak długo utrzymuje się korzystne działanie terapeutyczne i pacjent dobrze toleruje lek.

Przeciwwskazania

Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania leku Polmatine jest nadwrażliwość na substancję czynną (memantynę) lub którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w preparacie.

Należy zachować szczególną ostrożność przy kwalifikacji pacjentów do leczenia i dokładnie zebrać wywiad alergologiczny.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania leku Polmatine należy zwrócić szczególną uwagę na następujące aspekty:

• Nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 9 ml/min/1,73 m²) ze względu na brak danych klinicznych.
• Zachować ostrożność u pacjentów z padaczką w wywiadzie.
• Unikać jednoczesnego stosowania innych antagonistów NMDA (amantadyna, ketamina, dekstrometorfan) ze względu na ryzyko nasilenia działań niepożądanych.
• Monitorować pacjentów z czynnikami ryzyka wzrostu pH moczu (drastyczne zmiany diety, przyjmowanie dużych dawek leków alkalizujących, kwasica kanalikowo-nerkowa, ciężkie infekcje dróg moczowych wywołane przez Proteus spp.).
• Zachować szczególną ostrożność u pacjentów ze świeżo przebytym zawałem serca, niewyrównaną zastoinową niewydolnością krążenia (NYHA III-IV) lub niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym.

Pacjentów leczonych w warunkach ambulatoryjnych należy poinformować o potencjalnym wpływie leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn, ze względu na możliwe upośledzenie szybkości reakcji.

Interakcje lekowe

Stosowanie memantyny może prowadzić do następujących interakcji:

• Nasilenie działania lewodopy, agonistów receptorów dopaminergicznych i leków antycholinergicznych.
• Osłabienie działania barbituranów i neuroleptyków.
• Modyfikacja działania leków zmniejszających napięcie mięśni szkieletowych (dantrolen, baklofen).
• Zwiększone ryzyko psychozy farmakotoksycznej przy jednoczesnym stosowaniu z amantadyną.
• Potencjalne interakcje z fenytoiną.
• Możliwe interakcje z lekami wydalanymi przez ten sam nerkowy układ transportu kationów (cymetydyna, ranitydyna, prokainamid, chinidyna, chinina, nikotyna).
• Możliwe zahamowanie wydalania hydrochlorotiazydu i preparatów go zawierających.

Memantyna in vitro nie hamuje aktywności enzymów cytochromu P450 (CYP 1A2, 2A6, 2C9, 2D6, 2E1, 3A), monooksygenazy zawierającej flawinę, hydrolazy epoksydowej ani sulfationowej.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Brak jest danych klinicznych dotyczących stosowania memantyny u kobiet w ciąży. Lek nie powinien być stosowany w tej grupie pacjentek, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.

Nie wiadomo, czy memantyna przenika do mleka matki, jednak ze względu na jej lipofilne właściwości jest to prawdopodobne. Kobiety przyjmujące Polmatine nie powinny karmić piersią.

Działania niepożądane

Profil bezpieczeństwa memantyny w badaniach klinicznych u pacjentów ze średnio zaawansowanym do zaawansowanego stadium otępienia był zbliżony do placebo. Najczęściej raportowane działania niepożądane to:

• Halucynacje (2,0% vs 0,7% dla placebo)
• Dezorientacja (1,3% vs 0,3%)
• Zawroty głowy (1,7% vs 1,0%)
• Ból głowy (1,7% vs 1,4%)
• Zmęczenie (1,0% vs 0,3%)

Niezbyt często obserwowano: niepokój, zwiększone napięcie mięśni, wymioty, zapalenie pęcherza moczowego i zwiększone libido.

Przedawkowanie

Opisano przypadek przeżycia po przyjęciu doustnym do 400 mg memantyny. Objawy przedawkowania obejmowały głównie zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego (niepokój, psychoza, halucynacje wzrokowe, stan przeddrgawkowy, nadmierna senność, stupor, utrata przytomności) i ustąpiły bez trwałych następstw. W przypadku przedawkowania zaleca się leczenie objawowe.

Właściwości farmakologiczne

Polmatine zawiera chlorowodorek memantyny jako substancję czynną. 1 tabletka powlekana zawiera 10 mg chlorowodorku memantyny, co odpowiada 8,31 mg memantyny. Dostępna jest również postać roztworu, gdzie 1 g zawiera 10 mg chlorowodorku memantyny (8,31 mg memantyny).

Memantyna działa jako antagonista receptora NMDA, blokując patologiczne efekty nadmiernej stymulacji glutaminergicznej, co może przyczyniać się do poprawy funkcji poznawczych i spowolnienia progresji choroby Alzheimera.

Lek wykazuje skuteczność w leczeniu objawów choroby Alzheimera o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego, poprawiając funkcje poznawcze i ogólne funkcjonowanie pacjentów.