Dopamin Admeda 200 - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Dopamin Admeda 200 jest wskazany do wyrównywania zmniejszonej perfuzji hemodynamicznej w następujących stanach:

• Wstrząs kardiogenny związany z ostrym zawałem serca
• Niewydolność serca
• Hipowolemia
• Stany po operacjach kardiologicznych i innych zabiegach chirurgicznych
• Urazy
• Wstrząs septyczny (posocznica endotoksyczna)
• Anafilaksja

Ponadto lek może być stosowany w stanie zagrożenia wstrząsem (przedwstrząsowym), ciężkim niedociśnieniu tętniczym oraz w stanach zagrażających niewydolnością nerek.

Dopamina wykazuje działanie inotropowe dodatnie, a zakres jej działania zależy od zastosowanej dawki. W niskich dawkach rozszerza nerkowe i krezkowe łożyska naczyniowe, co przekłada się na zwiększenie perfuzji tych narządów.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Dopaminu Admeda 200 należy dobierać indywidualnie, w zależności od ciężkości stanu pacjenta i jego reakcji na lek. Poniżej przedstawiono ogólne wytyczne dotyczące dawkowania u dorosłych:

Szybkość wlewu dożylnego należy zwiększać stopniowo, aż do uzyskania optymalnej reakcji pacjenta. U większości pacjentów wystarcza stosowanie podtrzymujących dawek dopaminy mniejszych niż 20 µg/kg mc./min.

W przypadku dzieci i młodzieży, podawanie należy rozpoczynać od niewielkich dawek, które następnie zwiększa się stopniowo. Zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca wynosi 4-6 µg/kg mc./min.

Czas trwania leczenia zależy od stanu pacjenta. Uzyskiwano korzystne wyniki leczenia tą metodą przez okres nawet 28 dni. Gdy konieczne będzie zakończenie leczenia, wlew dożylny należy kończyć stopniowo - nie może zostać nagle przerwany.

Wniosek: Dawkowanie Dopaminu Admeda 200 wymaga indywidualnego dostosowania do stanu pacjenta, z uwzględnieniem różnych zakresów dawek w zależności od wskazań. Kluczowe jest stopniowe zwiększanie dawki i monitorowanie odpowiedzi pacjenta.

Sposób podawania

Dopamin Admeda 200 należy podawać we wlewie dożylnym po uprzednim rozcieńczeniu zgodnie z instrukcją. Zaleca się podawanie leku do dużej żyły, aby zmniejszyć ryzyko wynaczynienia. Należy unikać podawania leku w szybkim wstrzyknięciu oraz wlewu dotętniczego.

Wniosek: Prawidłowe podanie leku wymaga rozcieńczenia i powolnego wlewu dożylnego, najlepiej do dużej żyły, co minimalizuje ryzyko powikłań związanych z podaniem.

Przeciwwskazania

Stosowanie Dopaminu Admeda 200 jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na dopaminy chlorowodorek lub na substancję pomocniczą
• Nadczynność tarczycy
• Guz chromochłonny nadnerczy
• Niewyrównane tachyarytmie lub migotanie przedsionków
• Jaskra z wąskim kątem przesączania
• Gruczolak gruczołu krokowego z zaleganiem moczu w pęcherzu

Wniosek: Przed zastosowaniem Dopaminu Admeda 200 należy wykluczyć powyższe przeciwwskazania, zwracając szczególną uwagę na choroby endokrynologiczne i kardiologiczne.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Dopaminu Admeda 200 należy zachować szczególną ostrożność i uwzględnić następujące aspekty:

• Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać ewentualną hipowolemię
• U pacjentów z migotaniem przedsionków z szybką odpowiedzią komorową przed rozpoczęciem leczenia dopaminą należy zastosować preparat naparstnicy
• Konieczne jest stałe monitorowanie parametrów takich jak: diureza, pojemność minutowa serca i ciśnienie tętnicze
• Należy dostosowywać dawkę w zależności od zmian stanu pacjenta
• W przypadku niepożądanego zwiększenia rozkurczowego ciśnienia tętniczego, zmniejszenia diurezy lub wystąpienia zaburzeń rytmu serca, dawkę dopaminy należy zmniejszyć
• Należy unikać przypadkowego wlewu leku poza żyłę, co może doprowadzić do martwicy tkanek miękkich
• W przypadku wynaczynienia dopaminy, martwicy tkanek może zapobiec nastrzyknięcie fentolaminy w okolicy wykonywania wlewu
• Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z miażdżycą zarostową tętnic obwodowych i/lub z zespołem rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego w wywiadzie
• U pacjentów nieprzytomnych należy zapewnić drożność dróg oddechowych

Wniosek: Stosowanie Dopaminu Admeda 200 wymaga ścisłego monitorowania stanu pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem parametrów hemodynamicznych i nerkowych. Kluczowe jest również zapobieganie powikłaniom związanym z podaniem leku, takim jak wynaczynienie.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Dopamin Admeda 200 może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

• Wziewne środki znieczulające (cyklopropan, chlorowcowane węglowodory) - możliwość wystąpienia arytmii
• Alkaloidy sporyszu - ryzyko maksymalnego skurczu naczyń obwodowych z możliwością rozwoju zgorzeli
• Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) - konieczność znacznego zmniejszenia dawki dopaminy (do 1/10 zwykle stosowanej dawki) u pacjentów przyjmujących IMAO obecnie lub w ciągu ostatnich 2 tygodni
• Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub fenytoina - ryzyko niedociśnienia tętniczego i bradykardii
• Leki moczopędne - możliwe działanie addycyjne i wzajemne wzmacnianie efektu
• Beta-adrenolityki (np. propranolol, metoprolol) - antagonizowanie działania dopaminy na serce
• Guanetydyna - nasilenie działania sympatykomimetycznego dopaminy
• Dobutamina - możliwość bardziej nasilonego wzrostu ciśnienia tętniczego przy jednoczesnym zmniejszeniu lub utrzymaniu się na tym samym poziomie ciśnienia napełniania komór

Wniosek: Przed zastosowaniem Dopaminu Admeda 200 należy dokładnie przeanalizować aktualną farmakoterapię pacjenta, zwracając szczególną uwagę na leki wpływające na układ sercowo-naczyniowy oraz leki psychotropowe.

Wpływ na ciążę i laktację

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania dopaminy u kobiet w ciąży. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Nie należy stosować Dopaminu Admeda 200 w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję w dawkach, które były toksyczne dla matek.

Wniosek: Stosowanie Dopaminu Admeda 200 u kobiet w ciąży powinno być ograniczone do sytuacji, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla płodu.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Dopaminu Admeda 200 mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• Niezbyt często: nudności, wymioty, bóle głowy, niepokój ruchowy, lęk, drżenie palców rąk, ból dławicowy, kołatanie serca, podwyższenie ciśnienia tętniczego
• Rzadko: niedokrwienie mięśnia sercowego
• Niezbyt często zgłaszane reakcje: zmiany przewodnictwa, bradykardia, poszerzony zespół QRS, nadciśnienie tętnicze, azotemia, piloerekcja
• Istnieje ryzyko wywołania zaburzeń rytmu serca (tachykardia zatokowa, komorowe i nadkomorowe zaburzenia rytmu) oraz niepożądanego podwyższenia ciśnienia końcowo-rozkurczowego w lewej komorze
• Małe dawki dopaminy mogą rzadko wywoływać niedociśnienie tętnicze
• Podczas podawania dopaminy we wlewie dożylnym obserwowano występowanie wielomoczu
• Bardzo rzadko: martwica skóry lub zgorzel

Wniosek: Stosowanie Dopaminu Admeda 200 wymaga ścisłego monitorowania pacjenta pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, ze szczególnym uwzględnieniem układu sercowo-naczyniowego i funkcji nerek.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania Dopaminu Admeda 200 obejmują nadmierne podwyższenie ciśnienia tętniczego i zwiększenie częstości zaburzeń rytmu serca. W przypadku przedawkowania należy:

• Zmniejszyć dawkę lub przerwać na krótko wlew dożylny (ze względu na krótki czas działania dopaminy)
• W przypadkach ciężkiego zatrucia rozważyć podanie alfa- lub beta-adrenolityków

Wniosek: Leczenie przedawkowania Dopaminu Admeda 200 polega głównie na modyfikacji dawkowania, a w ciężkich przypadkach na zastosowaniu leków antagonistycznych.

Właściwości farmakodynamiczne

Dopamina, jako amina katecholowa, wykazuje działanie inotropowe dodatnie. Jej efekty zależą od zastosowanej dawki:

• Zwiększenie objętości wyrzutowej i pojemności minutowej serca poprzez zwiększenie kurczliwości mięśnia sercowego
• Zwiększenie przepływu krwi przez naczynia wieńcowe, mózgowe i krezkowe
• Zwiększenie perfuzji nerek ze zwiększeniem diurezy i wydalania sodu i potasu (za pośrednictwem stymulacji swoistych receptorów dopaminergicznych)
• W małych dawkach (1,5-3,5 µg/kg mc./min): zmniejszenie lub brak zmian oporu obwodowego
• W dużych dawkach (ponad 10 µg/kg mc./min): podwyższenie oporu obwodowego

Wniosek: Efekty farmakodynamiczne Dopaminu Admeda 200 są ściśle związane z zastosowaną dawką, co umożliwia dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Skład produktu

1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji Dopamin Admeda 200 zawiera 20 mg dopaminy chlorowodorku.