Disulfiram WZF - charakterystyka leku dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Disulfiram WZF jest wskazany jako lek pomocniczy w leczeniu uzależnienia od alkoholu. Należy podkreślić, że preparat ten jest przeznaczony wyłącznie dla wyselekcjonowanych, współpracujących pacjentów, u których stosowane jest odpowiednie leczenie wspomagające.

Disulfiram WZF nie jest lekiem pierwszego wyboru w terapii alkoholizmu, ale może być cennym uzupełnieniem kompleksowego leczenia u zmotywowanych pacjentów.

Dawkowanie i sposób podawania

Disulfiram WZF stosuje się w formie tabletek do implantacji. Procedura implantacji wygląda następująco:

• Tabletki znajdujące się w oryginalnym opakowaniu są jałowe
• Lek wszczepia się podpowięziowo
• Zabieg można powtórzyć po 8 miesiącach

Uwaga: Tabletki przeznaczone do wszczepienia muszą być jałowe, bez żadnych zanieczyszczeń oraz nie mogą być uszkodzone.

Implantacja Disulfiramu WZF wymaga zachowania ścisłych zasad aseptyki i precyzji podczas zabiegu.

Przeciwwskazania

Stosowanie Disulfiramu WZF jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na substancję czynną, tiokarbaminiany lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Stan upojenia alkoholowego
• Spożywanie napojów zawierających alkohol etylowy lub stosowanie preparatów zawierających alkohol w ciągu ostatnich 12 godzin przed zabiegiem
• Stwierdzona niewydolność serca
• Choroba niedokrwienna serca
• Nadciśnienie tętnicze
• Uprzednio przebyta niewydolność obwodowa krążenia
• Zaburzenia psychiczne, psychozy (z wyjątkiem przebytych ostrych psychoz alkoholowych)
• Próby samobójcze w wywiadzie

Ważne: Nie należy stosować produktów zawierających disulfiram bez świadomej zgody pacjenta.

Lista przeciwwskazań do stosowania Disulfiramu WZF jest obszerna i obejmuje zarówno stany związane z nadużywaniem alkoholu, jak i choroby układu krążenia oraz zaburzenia psychiczne.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Disulfiramu WZF należy zwrócić szczególną uwagę na następujące kwestie:

• Bezwzględny zakaz spożywania napojów alkoholowych w okresie leczenia
• Spożycie alkoholu podczas terapii może prowadzić do wystąpienia objawów zagrażających życiu
• Lek może być stosowany wyłącznie za zgodą pacjenta i po poinformowaniu go o zagrożeniach
• Konieczne jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu i rozważenie wszystkich zalet i wad leczenia
• Objawy nietolerancji alkoholu mogą wystąpić także po zastosowaniu płynów zawierających alkohol (np. płyny do płukania jamy ustnej, sosy, ocet, syropy przeciwkaszlowe, środki rozgrzewające, płyny po goleniu i inne kosmetyki zawierające alkohol)

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z:

• Niewydolnością nerek
• Niewydolnością wątroby
• Chorobami układu oddechowego
• Chorobami serca
• Cukrzycą
• Padaczką

Uwaga: Wystąpienie reakcji disulfiramowej może pogłębić stopień zaawansowania wymienionych chorób.

Stosowanie Disulfiramu WZF wymaga ścisłego monitorowania pacjenta i edukacji w zakresie potencjalnych zagrożeń związanych z interakcją leku z alkoholem.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Disulfiram WZF wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami:

• Nasila działanie leków przeciwzakrzepowych poprzez hamowanie ich przemian enzymatycznych
• Wzmacnia efekt antypiryny, fenytoiny, chlordiazepoksydu i diazepamu poprzez hamowanie ich metabolizmu
• Może nasilać działanie petydyny, morfiny i amfetaminy (na podstawie badań na zwierzętach)
• Amitryptylina i chloropromazyna mogą nasilać objawy reakcji disulfiramowej
• Diazepam może osłabiać objawy reakcji disulfiramowej
• Hamuje reakcje utleniania i wydalanie ryfampicyny przez nerki
• Jednoczesne stosowanie z izoniazydem może wpływać na czynność OUN, wywołując zawroty głowy, zaburzenia koordynacji ruchów, drażliwość, bezsenność
• Równoczesne stosowanie z metronidazolem może prowadzić do stanów dezorientacji i psychoz (nie zaleca się łączenia tych leków)
• Może przedłużać czas działania alfentanilu

Ważne: Kontakt z organicznymi rozpuszczalnikami zawierającymi alkohol, aldehyd octowy lub paraldehyd podczas stosowania disulfiramu może wywołać reakcję disulfiramową.

Ze względu na liczne interakcje, stosowanie Disulfiramu WZF wymaga dokładnej analizy wszystkich przyjmowanych przez pacjenta leków i substancji.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie Disulfiramu WZF w okresie ciąży i karmienia piersią podlega następującym ograniczeniom:

• Nie zaleca się stosowania w I trymestrze ciąży
• W przypadku konieczności zastosowania u kobiet w ciąży, należy dokładnie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka
• Odnotowano rzadkie przypadki wrodzonych nieprawidłowości u niemowląt, których matki stosowały disulfiram w skojarzeniu z innymi lekami
• Nie należy stosować podczas karmienia piersią
• Brak danych dotyczących przenikania disulfiramu do mleka kobiecego

Disulfiram WZF powinien być stosowany u kobiet w ciąży i karmiących piersią tylko w wyjątkowych sytuacjach, po dokładnej analizie potencjalnych korzyści i zagrożeń.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Disulfiramu WZF mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• Senność
• Nudności
• Wymioty
• Metaliczny posmak lub smak czosnku w ustach
• Przemijająca impotencja
• Łatwe męczenie się

Rzadziej obserwowano:

• Reakcje psychotyczne (stany depresyjne, paranoiczne, schizofrenia, mania)
• Skórne reakcje alergiczne
• Zapalenie nerwów obwodowych
• Uszkodzenie hepatocytów

Profil działań niepożądanych Disulfiramu WZF obejmuje zarówno łagodne dolegliwości, jak i poważniejsze zaburzenia psychiczne oraz uszkodzenia narządowe, co wymaga ścisłego monitorowania pacjenta podczas terapii.

Przedawkowanie

Disulfiram WZF wykazuje stosunkowo niską toksyczność. W przypadku przypadkowego doustnego zażycia dużej liczby tabletek do implantacji zaleca się:

• Płukanie żołądka (jeśli od przyjęcia leku nie upłynęło więcej niż 1 godzina)
• Obserwację pacjenta

Mimo niskiej toksyczności, przedawkowanie Disulfiramu WZF wymaga interwencji medycznej i obserwacji pacjenta.

Mechanizm działania

Disulfiram jest inhibitorem dehydrogenazy aldehydowej, enzymu przekształcającego aldehyd octowy (główny metabolit alkoholu etylowego) do kwasu octowego. Mechanizm działania leku polega na:

• Blokowaniu metabolizmu alkoholu na etapie aldehydu octowego
• Wywołaniu znacznego wzrostu stężenia aldehydu octowego w organizmie po spożyciu alkoholu
• Wywoływaniu objawów zatrucia aldehydem octowym po spożyciu alkoholu

Objawy reakcji disulfiramowej obejmują:

• Nudności
• Wymioty
• Tachykardię (uczucie kołatania serca)
• Niedociśnienie
• Zawroty głowy
• Nagłe zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca

Uwaga: Stopień nasilenia objawów zależy od ilości spożytego etanolu. Objawy utrzymują się zwykle przez 30-60 minut, a nawet przez kilka godzin.

W ciężkich przypadkach, gdy stężenie alkoholu we krwi przekracza 125-150 mg/100 ml, mogą wystąpić:

• Niewydolność oddechowa
• Zaburzenia rytmu serca
• Zawał serca
• Niewydolność krążenia
• Utrata przytomności
• Drgawki
• W sporadycznych przypadkach, gdy nie zostanie udzielona pomoc - zgon

Mechanizm działania Disulfiramu WZF opiera się na wywoływaniu nieprzyjemnych i potencjalnie niebezpiecznych objawów po spożyciu alkoholu, co ma zniechęcić pacjenta do picia.

Skuteczność terapeutyczna

Efektywność leczenia Disulfiramem WZF zależy od wielu czynników:

• Stosowanie innych form terapii (np. technik behawioralnych) znacząco zwiększa skuteczność leczenia
• Zaufanie pacjenta i personelu medycznego do leczenia disulfiramem odgrywa istotną rolę
• Regularne przypominanie o niebezpieczeństwach związanych z piciem alkoholu podczas stosowania disulfiramu
• Podpisywanie oświadczeń o wiedzy na temat następstw wypicia alkoholu
• Regularne badania kontrolne

Skuteczność terapii Disulfiramem WZF jest najwyższa, gdy stanowi ona element kompleksowego programu leczenia uzależnienia od alkoholu, obejmującego również wsparcie psychologiczne i regularne monitorowanie pacjenta.

Skład preparatu

Jedna tabletka do implantacji Disulfiramu WZF zawiera 100 mg disulfiramu jako substancję czynną.

Disulfiram WZF jest preparatem jednoskładnikowym o ściśle określonej dawce substancji czynnej.