Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

DicloMAX Mobilat

Diclofenac diethylamine

żel
23,2 mg/g
1 tuba 100 g
Na skórę
OTC
100%
29,50
DicloMAX Mobilat
żel
23,2 mg/g
1 tuba 50 g
Na skórę
OTC
100%
17,99

DicloMAX Mobilat - profesjonalna charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

DicloMAX Mobilat jest wskazany do krótkotrwałego, miejscowego, objawowego leczenia łagodnego do umiarkowanego bólu w przypadku:

  • skręceń
  • ostrych nadwyrężeń
  • stłuczeń wywołanych tępymi urazami

Produkt przeznaczony jest dla dorosłych i młodzieży w wieku 14 lat i starszej.

Wniosek: DicloMAX Mobilat to lek do miejscowego stosowania w leczeniu bólu pourazowego u pacjentów od 14 roku życia.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Dawkowanie Częstotliwość Maksymalna dawka dobowa
Dorośli i młodzież ≥14 lat 1-4 g żelu (23,2-92,8 mg diklofenaku dietyloamoniowego) 2 razy na dobę 8 g żelu (185,6 mg diklofenaku dietyloamoniowego)

Tabela 1. Schemat dawkowania DicloMAX Mobilat

Ilość aplikowanego żelu powinna odpowiadać wielkości od owocu wiśni do orzecha włoskiego, co wystarcza do pokrycia powierzchni 400-800 cm2. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy okres.

Czas trwania leczenia zależy od nasilenia objawów i choroby podstawowej. Nie należy stosować produktu dłużej niż 7 dni bez konsultacji z lekarzem. Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią po 3-5 dniach, pacjent powinien skonsultować się z lekarzem.

Szczególne grupy pacjentów:
  • Pacjenci w podeszłym wieku: nie jest wymagane dostosowanie dawki, ale należy ich uważnie monitorować
  • Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby: nie ma konieczności zmniejszenia dawki
  • Dzieci i młodzież <14 lat: brak wystarczających danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa
Sposób podawania:

1. Nałożyć cienką warstwę żelu na leczoną powierzchnię skóry
2. Delikatnie wmasować w skórę bez nacisku
3. Umyć ręce po aplikacji, chyba że to one są miejscem leczonym
4. Odczekać kilka minut do wyschnięcia żelu przed nałożeniem bandaża lub wzięciem kąpieli

Wniosek: Dawkowanie DicloMAX Mobilat jest zależne od wielkości leczonej powierzchni, a aplikacja wymaga delikatnego wmasowania i odczekania do wyschnięcia przed dalszymi czynnościami.

Przeciwwskazania

Stosowanie DicloMAX Mobilat jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na diklofenak lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Reakcje nadwrażliwości w wywiadzie (np. astma, skurcz oskrzeli, pokrzywka, ostre zapalenie błony śluzowej nosa, obrzęk naczynioruchowy) po zastosowaniu kwasu acetylosalicylowego lub innych NLPZ
  • Otwarte rany, stany zapalne lub infekcje skórne
  • Skóra z egzemą lub błona śluzowa
  • III trymestr ciąży
  • Dzieci i młodzież poniżej 14 roku życia

Wniosek: DicloMAX Mobilat nie powinien być stosowany u pacjentów z nadwrażliwością na NLPZ, na uszkodzoną skórę oraz u kobiet w III trymestrze ciąży i dzieci poniżej 14 lat.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Ryzyko działań ogólnoustrojowych: Przy stosowaniu na duże powierzchnie skóry lub długotrwale nie można wykluczyć wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, serca, wątroby oraz z chorobą wrzodową.

Stosowanie miejscowe: Lek należy aplikować tylko na nieuszkodzoną skórę. Unikać kontaktu z oczami i błonami śluzowymi. Nie stosować doustnie.

Pacjenci z grupy ryzyka: Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z astmą, katarem siennym, polipami nosa, POChP, przewlekłymi infekcjami dróg oddechowych lub nadwrażliwością na leki przeciwbólowe i przeciwreumatyczne.

Reakcje skórne: W przypadku wystąpienia wysypki należy przerwać leczenie. Należy unikać ekspozycji na światło słoneczne i sztuczne źródła UV podczas leczenia i 2 tygodnie po jego zakończeniu.

Substancje pomocnicze: Lek zawiera butylohydroksytoluen (E 321), który może powodować miejscowe reakcje skórne lub podrażnienie oczu i błon śluzowych. Produkt zawiera także kompozycję zapachową z eugenolem i cytralem, mogące wywoływać reakcje alergiczne.

Wniosek: Stosowanie DicloMAX Mobilat wymaga ostrożności, szczególnie u pacjentów z chorobami układowymi i skłonnością do alergii. Konieczne jest monitorowanie reakcji skórnych i unikanie ekspozycji na promieniowanie UV.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Ze względu na niewielką dostępność ogólnoustrojową diklofenaku po podaniu na skórę, prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji z innymi produktami leczniczymi jest małe przy stosowaniu zgodnie z zaleceniami.

Wniosek: Ryzyko interakcji lekowych przy prawidłowym stosowaniu DicloMAX Mobilat jest niskie.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża: Stosowanie diklofenaku w I i II trymestrze ciąży powinno być ograniczone do sytuacji, gdy jest to bezwzględnie konieczne. Należy stosować możliwie najmniejszą dawkę przez jak najkrótszy czas. W III trymestrze ciąży stosowanie jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko powikłań u płodu i matki.

Karmienie piersią: Diklofenak przenika do mleka kobiecego w niewielkich ilościach. Przy stosowaniu terapeutycznych dawek nie przewiduje się wpływu na karmione dziecko. Produkt można stosować w czasie karmienia piersią po konsultacji z lekarzem, unikając aplikacji na piersi i duże powierzchnie skóry.

Wniosek: DicloMAX Mobilat należy stosować ostrożnie u kobiet w ciąży, szczególnie w I i II trymestrze, a w III trymestrze jest przeciwwskazany. Podczas karmienia piersią stosowanie wymaga konsultacji lekarskiej.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane obejmują reakcje skórne:

  • Często: zapalenie skóry (w tym kontaktowe), wysypka, rumień, wyprysk, świąd
  • Niezbyt często: łuszczenie się skóry, odwodnienie skóry, obrzęk
  • Rzadko: pęcherzykowe zapalenie skóry
  • Bardzo rzadko: reakcje nadwrażliwości na światło
  • Częstość nieznana: pieczenie w miejscu zastosowania, suchość skóry

Możliwe są również reakcje ogólnoustrojowe, szczególnie przy stosowaniu na duże powierzchnie skóry lub długotrwale, takie jak zaburzenia żołądkowo-jelitowe, nerek, wątroby czy reakcje nadwrażliwości.

Wniosek: Najczęstsze działania niepożądane DicloMAX Mobilat dotyczą skóry, ale możliwe są również reakcje ogólnoustrojowe, zwłaszcza przy niewłaściwym stosowaniu.

Warto zapamiętać
  • DicloMAX Mobilat jest przeznaczony do krótkotrwałego, miejscowego leczenia bólu pourazowego u pacjentów od 14 roku życia.
  • Lek należy stosować na nieuszkodzoną skórę, unikając kontaktu z oczami i błonami śluzowymi, oraz monitorować reakcje skórne podczas terapii.

Właściwości farmakologiczne

Mechanizm działania

Diklofenak jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ) o silnym działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Jego główny mechanizm działania polega na hamowaniu syntezy prostaglandyn, głównie poprzez inhibicję cyklooksygenazy-2 (COX-2). Dodatkowo, diklofenak hamuje odwracalnie agregację płytek krwi indukowaną przez ADP i kolagen.

Skuteczność kliniczna

W badaniach klinicznych wykazano, że DicloMAX Mobilat w dawce 23,2 mg diklofenaku dietyloamoniowego/g żelu skutecznie zmniejsza ból podczas ruchu już po 3 dniach stosowania w porównaniu z placebo. Zaobserwowano również istotną poprawę funkcji stawu skokowego w ciągu pierwszych trzech dni leczenia.

Wniosek: DicloMAX Mobilat działa przeciwzapalnie i przeciwbólowo poprzez hamowanie syntezy prostaglandyn, wykazując skuteczność kliniczną w leczeniu bólu pourazowego już po 3 dniach stosowania.

Dane farmaceutyczne

Skład: 1 g żelu zawiera 23,2 mg diklofenaku dietyloamoniowego, co odpowiada 20 mg diklofenaku sodowego.

Postać farmaceutyczna: Żel do stosowania miejscowego na skórę.

Wniosek: DicloMAX Mobilat to żel zawierający diklofenak w postaci soli dietyloamoniowej, przeznaczony do aplikacji na skórę.


Wskazania

Dorośli i młodzież w wieku 14 lat i starsza: do krótkotrwałego, miejscowego, objawowego leczenia łagodnego do umiarkowanego bólu w skręceniach, ostrych nadwyrężeniach lub stłuczeniach wywołanych tępymi urazami.

Dorośli i młodzież w wieku 14 lat i starsza. Występowanie działań niepożądanych można zminimalizować, stosując najmniejszą możliwą dawkę przez najkrótszy czas leczenia niezbędny do złagodzenia objawów. Lek jest stosowany 2x/dobę (optymalnie rano i wieczorem). W zależności od powierzchni leczonego miejsca, wymagana jest ilość odpowiadająca wielkości od owocu wiśni do orzecha włoskiego, co odpowiada 1-4 g żelu (23,2-92,8 mg diklofenaku dietyloamoniowego), co z kolei odpowiada od 20-80 mg diklofenaku sodowego. Jest to ilość wystarczająca do leczenia pc. 400-800 cm2; maks. dawka dobowa wynosi 8 g żelu, co odpowiada 185,6 mg soli dietyloamoniowej diklofenaku (co odpowiada 160 mg diklofenaku sodowego). Długość leczenia zależy od objawów i choroby podstawowej. Produktu nie należy stosować dłużej niż 7 dni bez konsultacji z lekarzem. Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią po 3-5 dniach, należy skonsultować się z lekarzem. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie jest wymagane specjalne dostosowanie dawki. Ze względu na potencjalny profil działań niepożądanych pacjentów w podeszłym wieku należy uważnie monitorować. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie ma konieczności zmniejszenia dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma konieczności zmniejszenia dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Dzieci i młodzież (poniżej 14 lat). Brak wystarczających danych na temat skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży 14 lat.

Cienką warstwę żelu nałożyć na wymagającą leczenia pc. i delikatnie wmasować w skórę. Nie należy wcierać z naciskiem. Następnie należy wytrzeć ręce papierowym ręcznikiem i umyć, chyba że to one są miejscem leczonym. Ręcznik papierowy należy wyrzucić do odpadów zmieszanych. Przed nałożeniem bandaża należy odczekać kilka minut, aż żel wyschnie na skórze. Pacjenci powinni również odczekać, aż żel wyschnie na skórze przed wzięciem prysznica lub kąpielą.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci, u których w wywiadzie wystąpiły reakcje nadwrażliwości, takie jak astma, skurcz oskrzeli, pokrzywka, ostre zapalenie błony śluzowej nosa lub obrzęk naczynioruchowy po zastosowaniu ASA lub NLPZ. Na otwarte rany, stany zapalne lub infekcje skórne, a także na skórę z egzemą i błonę śluzową. III trymestr ciąży. U dzieci i młodzieży <14 lat.

Nie można wykluczyć możliwości wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych w przypadku stosowania miejscowego diklofenaku na dużych powierzchniach skóry lub długotrwale. Dlatego żel należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, serca lub wątroby, a także u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy. Lek należy stosować tylko na nienaruszoną, niezmienioną chorobowo, nieuszkodzoną powierzchnię skóry. Należy unikać kontaktu żelu z oczami i błonami śluzowymi jamy ustnej. Nie wolno stosować doustnie. Diklofenak przeznaczony do stosowania miejscowego może być stosowany jednocześnie z nieokluzyjnymi bandażami, ale nie należy stosować go z nieprzepuszczającymi powietrza opatrunkami okluzyjnymi. W przypadku nasilenia objawów lub braku poprawy w ciągu 3-5 dni stosowania, pacjent powinien skonsultować się z lekarzem. Pacjenci chorujący na astmę, katar sienny, obrzęk błony śluzowej nosa (tzw. polipy nosa), przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, przewlekłe zakażenia dróg oddechowych (szczególnie związane z objawami typowymi dla kataru siennego) oraz pacjenci z nadwrażliwością na leki przeciwbólowe i przeciwreumatyczne są częściej narażeni na ryzyko napadów astmy (tzw. nietolerancja leków przeciwbólowych / astma analgetyczna), obrzęku miejscowego skóry lub błony śluzowej (tzw. obrzęk Quinckego) lub pokrzywki w porównaniu z innymi pacjentami leczonymi produktem. U pacjentów tych, produkt może być stosowany tylko z zachowaniem określonych środków ostrożności (przygotowanie na możliwość wystąpienia nagłych reakcji) i pod bezpośrednim nadzorem medycznym. To samo dotyczy pacjentów z uczuleniami na inne substancje, np. objawiające się reakcjami skórnymi, świądem czy pokrzywką. W przypadku wystąpienia wysypki na skórze, leczenie produktem należy przerwać. W celu uniknięcia ryzyka wystąpienia nadwrażliwości na światło, w trakcie leczenia i 2 tyg. po zakończeniu leczenia należy unikać ekspozycji na bezpośrednie działanie światła słonecznego lub sztucznych źródeł światła. Należy zastosować środki zapobiegające dotykaniu skóry przez dzieci, na którą nałożony został żel. Lek zawiera butylohydroksytoluen (E 321), który może powodować miejscową reakcję skórną (np. kontaktowe zapalenie skóry) lub podrażnienie oczu i błon śluzowych. Produkt leczniczy zawiera kompozycję zapachową z eugenolem i cytralem, które mogą powodować reakcje alergiczne. Miejscowe stosowanie diklofenaku nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Dostępność ogólnoustrojowa diklofenaku po podaniu na skórę jest bardzo niewielka, dlatego prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji z innymi produktami leczniczymi jest małe w przypadku stosowania zgodnie z zaleceniami.

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania diklofenaku w czasie ciąży. Nawet jeśli narażenie ogólnoustrojowe jest mniejsze niż po podaniu doustnym, nie wiadomo, czy narażenie ogólnoustrojowe osiągnięte po podaniu miejscowym diklofenaku może być szkodliwe dla zarodka (płodu). W oparciu o doświadczenia ze stosowania NLPZ i ich działanie ogólnoustrojowe, zaleca się wziąć pod uwagę poniższe informacje. Zahamowanie syntezy prostaglandyn może negatywnie wpływać na ciążę i/lub rozwój zarodka lub płodu. Dane z badań epidemiologicznych sugerują zwiększone ryzyko poronienia, wad rozwojowych serca i wytrzewienia w przypadku stosowania inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnej ciąży. Całkowite ryzyko wystąpienia wad rozwojowych serca zostaje zwiększone z poniżej 1% do ok. 1,5%. Uważa się, że ryzyko to zwiększa się wraz ze zwiększeniem dawki i czasu trwania leczenia. U zwierząt wykazano, że podawanie inhibitorów syntezy prostaglandyn skutkowało zwiększoną utratą płodów przed i po implantacji oraz śmiertelnością zarodków lub płodów. Dodatkowo zwiększenie ilości przypadków różnych wad wrodzonych, również układu sercowo-naczyniowego obserwowano u zwierząt, którym podawano inhibitory syntezy prostaglandyn podczas okresu organogenezy. Jeśli nie jest to wyraźnie konieczne, nie należy stosować diklofenaku podczas pierwszego i drugiego trymestru ciąży. W przypadku stosowania diklofenaku przez kobiety planujące ciążę oraz w czasie I i II trymestru ciąży, należy stosować dawkę możliwie najmniejszą, a czas trwania leczenia możliwie jak najkrótszy. Podczas III trymestru ciąży stosowanie wszystkich inhibitorów syntezy prostaglandyn może powodować ekspozycję płodu na: działanie toksyczne na układ krążenia i układ oddechowy (w tym przedwczesne zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne); zaburzenia czynności nerek, które mogą postępować, skutkując niewydolnością nerek z małowodziem; matki i noworodka pod koniec ciąży na: możliwe wydłużenie czasu trwania krwawienia oraz działanie antyagregacyjne, które mogą wystąpić nawet podczas stosowania bardzo małych dawek; zahamowanie skurczów macicy skutkujące opóźnionym lub przedłużonym porodem. Dlatego też stosowanie diklofenaku jest przeciwwskazane podczas III trymestru ciąży. Diklofenak przenika do mleka kobiet karmiących piersią w niewielkich ilościach. Jednakże, w przypadku stosowania produktu w dawkach leczniczych nie przewiduje się wpływu na karmione dziecko. Ze względu na brak kontrolowanych badań dotyczących kobiet karmiących piersią, produkt należy stosować w czasie karmienia piersią jedynie po konsultacji z lekarzem. W takich przypadkach, produktu nie należy stosować na piersi kobiet karmiących piersią ani też na duże powierzchnie skóry lub długotrwale.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo rzadko) wysypka grudkowata. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) nadwrażliwość (w tym pokrzywka), obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo rzadko) astma. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo rzadko) dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) zapalenie skóry (w tym kontaktowe zapalenie skóry), wysypka, rumień, wyprysk, świąd; (niezbyt często) łuszczenie się skóry, odwodnienie skóry, obrzęk; (rzadko) pęcherzykowe zapalenie skóry; (bardzo rzadko) reakcje nadwrażliwości na światło; (nieznana) pieczenie w miejscu zastosowania, suchość skóry. W przypadku stosowania żelu na duże powierzchnie skóry i długotrwale, nie można wykluczyć możliwości wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych (np. niepożądanych działań ze strony nerek, wątroby lub układu pokarmowego czy ogólnoustrojowych reakcji nadwrażliwości), takich jakie występują po ogólnoustrojowym stosowaniu produktów leczniczych zawierających diklofenak.

Przedawkowanie produktu leczniczego jest mało prawdopodobne ze względu na niewielkie wchłanianie do krwioobiegu diklofenaku stosowanego miejscowo. Jeśli zalecana dawka zostanie znacząco przekroczona, żel należy usunąć ze skóry (np. za pomocą ręcznika papierowego) i przemyć skórę wodą. Po przypadkowym połknięciu diklofenaku w postaci żelu mogą wystąpić działania niepożądane, podobne do obserwowanych po przedawkowaniu diklofenaku o działaniu ogólnoustrojowym (1 tubka 100 g produktu zawiera 2 320 mg diklofenaku dietyloamoniowego, co odpowiada 2 000 mg diklofenaku sodowego). W razie przypadkowego połknięcia produktu, skutkującego istotnymi ogólnoustrojowymi działaniami niepożądanymi, należy zastosować leki i wdrożyć leczenie objawowe zwykle stosowane w przypadku leczenia zatruć niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi. Można wykonać płukanie żołądka lub podać węgiel aktywny, zwłaszcza w początkowym okresie po spożyciu produktu. Specyficzne antidotum nie jest dostępne.

Diklofenak jest NLPZ o silnym działaniu. Jego działanie lecznicze polega głównie na hamowaniu syntezy prostaglandyn przez COX2. Skuteczność działania diklofenaku polegającą na hamowaniu syntezy prostaglandyn, potwierdzono u zwierząt w typowych doświadczalnych modelach zapalenia. U ludzi diklofenak zmniejsza uwarunkowane procesem zapalnym bóle, obrzęki i gorączkę. Poza tym diklofenak hamuje odwracalnie agregację płytek krwi indukowaną przez adenozynodwufosforan (ADP) i kolagen. W badaniu klinicznym z udziałem pacjentów, dawka 23,2 mg diklofenaku dietyloamoniowego/g żelu zmniejszała w sposób klinicznie i statystycznie istotny ból (podczas ruchu) 3 dni po rozpoczęciu leczenia w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. Ponadto, żel powodował istotną poprawę czynności stawu stopy w ciągu pierwszych trzech dni od rozpoczęcia leczenia.

1 g żelu zawiera 23,2 mg diklofenaku dietyloamoniowego, co odpowiada 20 mg diklofenaku sodowego.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Ograniczenie spożycia soli u osób starszych może spowodować zaburzenia ukrwienia nerek i ich czynności, co z kolei może wystąpić jako działanie niepożądane inhibitorów ACE - współistnienie tych dwóch czynników istotnie zwiększa możliwość uszkodzenia nerek (działanie synergiczne). Ograniczenie spożycia soli u osób leczonych cyklosporyną powoduje nasilenie nefrotoksycznego działania leku, prowadzącego do niewydolności nerek. Zwiększenie reabsorpcji litu w kanalikach nerkowych w wyniku zaburzeń funkcji nerek spowodowanych niedoborem sodu, może powodować niedociśnienie tętnicze z zawrotami głowy, zaburzenia rytmu serca, tachykardię, zaburzenia widzenia, nadmierną senność lub bezsenność, depresję.
cookie icon

Nasza strona używa plików cookies, czyli ciasteczek.
Do czego są one potrzebne mogą dowiedzieć się Państwo tutaj
Korzystając ze strony, wyrażają Państwo zgodę na używanie ciasteczek (cookies). Ustawienia dotyczące przechowywania ciasteczek można zmienić w swojej przeglądarce.

Oświadczenie

Wejście do serwisu dla lekarzy i farmaceutów wymaga potwierdzenia oświadczenia widocznego na stronie. Jeśli nie spełniasz wymienionych warunków, kliknij przycisk Pomiń.