Dexamytrex® - złożony preparat okulistyczny

Wskazania do stosowania

Dexamytrex® jest wskazany w leczeniu zakażeń przedniego odcinka oka wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na gentamycynę. Do głównych wskazań należą:

• Bakteryjne zapalenie spojówek
• Zapalenie rogówki bez uszkodzenia nabłonka
• Zapalenie brzegów powiek z silnymi objawami zapalnymi
• Wtórnie zakażone alergiczne zapalenia spojówek i brzegów powiek

Preparat łączy w sobie działanie przeciwbakteryjne gentamycyny z przeciwzapalnym i przeciwalergicznym działaniem deksametazonu, co czyni go skutecznym w złożonych infekcjach okulistycznych.

Dawkowanie i sposób podawania

Dexamytrex® dostępny jest w dwóch postaciach: kropli do oczu oraz maści ocznej. Sposób dawkowania zależy od postaci leku:

Tabela 1. Dawkowanie preparatu Dexamytrex® w zależności od postaci leku

Czas leczenia nie powinien przekraczać 2 tygodni. W trakcie terapii należy regularnie oceniać skuteczność leczenia i w razie potrzeby rozważyć zmianę schematu terapeutycznego. Istotne jest również monitorowanie ciśnienia wewnątrzgałkowego.

W przypadku stosowania maści ocznej, należy odciągnąć dolną powiekę i umieścić preparat w worku spojówkowym.

Uwaga: Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność preparatu Dexamytrex® u dzieci i młodzieży nie zostały określone.

Mechanizm działania

Dexamytrex® jest preparatem złożonym, zawierającym dwie substancje czynne o komplementarnym działaniu:

• Gentamycyna - antybiotyk aminoglikozydowy o działaniu bakteriobójczym
• Fosforan deksametazonu - glikokortykosteroid o działaniu przeciwzapalnym i przeciwalergicznym

Fosforan deksametazonu wykazuje zmienną przenikalność do komory przedniej oka, zależną od stopnia uszkodzenia nabłonka rogówki. W przypadku uszkodzenia nabłonka lub w stanach zapalnych jego przenikalność jest bardzo wysoka, co zapewnia skuteczne działanie przeciwzapalne. Przenikalność maleje stopniowo wraz z gojeniem się rogówki lub ustępowaniem stanu zapalnego.

Przeciwwskazania

Stosowanie preparatu Dexamytrex® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Ostre ropiejące choroby przedniego odcinka oka
• Powierzchniowe opryszczkowe zapalenie rogówki
• Zranienia i owrzodzenia rogówki
• Gruźlica oka
• Grzybice oka
• Nadwrażliwość na deksametazon, gentamycynę lub jakikolwiek inny składnik preparatu

Uwaga: Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z jaskrą.

Ciąża i laktacja

Stosowanie preparatu Dexamytrex® w okresie ciąży powinno być rozważone tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści dla zdrowia matki przewyższają ryzyko dla zarodka lub płodu. Nie zaleca się stosowania leku podczas karmienia piersią.

Działania niepożądane

Do najczęstszych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem preparatu Dexamytrex® należy przemijające pieczenie oczu. Przy długotrwałym stosowaniu istnieje ryzyko wystąpienia poważniejszych powikłań:

• Jaskra
• Rozwój zaćmy

Z tego powodu kluczowe jest przestrzeganie zalecanego czasu leczenia i regularne monitorowanie stanu pacjenta.

Skład preparatu

Dexamytrex® dostępny jest w dwóch postaciach, których skład różni się nieznacznie:

Krople do oczu:

1 ml roztworu zawiera:

• 3 mg siarczanu gentamycyny
• 1 mg soli dwusodowej diwodorofosforanu deksametazonu

Substancje pomocnicze: cetrimid, jednowodorowy fosforan sodu, dwuwodorowy fosforan potasu, dwusiarczyn sodu, glicerol, poli-1-winylo-pirolidon, metylohydroksypropyloceluloza i sól dwusodowa EDTA.

Maść oczna:

1 g maści zawiera:

• 3 mg siarczanu gentamycyny
• 0,3 mg deksametazonu

Substancje pomocnicze: chlorobutanol 1 H2O 3,1 mg, alkohol mirystylowy, lanolina, parafina, wazelina biała, DL-α-tokoferol, butylohydroksytoluen, palmitynian askorbylu, jednowodzian kwasu cytrynowego, monostearynian glicerolu, 1,2-propylen glikolu.

Stosowanie preparatu Dexamytrex® wymaga regularnej kontroli postępów leczenia oraz monitorowania ciśnienia wewnątrzgałkowego. Lekarz powinien oceniać skuteczność terapii i w razie potrzeby modyfikować schemat leczenia. Przestrzeganie zaleceń dotyczących dawkowania i czasu trwania kuracji jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych efektów terapeutycznych przy jednoczesnym minimalizowaniu ryzyka wystąpienia działań niepożądanych.