Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

DexaPico®

Dextromethorphan hydrobromide

syrop
(1,625 g+ 6,5 mg)/5 ml
1 but. 115 ml
Doustnie
OTC-18
100%
25,84

DexaPico® - Profesjonalna charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

DexaPico® jest wskazany w leczeniu uporlu o różnej etiologii, niezwiązanego z zaleganiem wydzieliny w drogach oddechowych.

Lek znajduje zastosowanie w terapii nieproduktywnego kaszlu, gdy nie występuje nadmierna sekrecja w układzie oddechowym.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa Dawka jednorazowa Częstotliwość Maksymalna dawka dobowa
Dzieci 2-6 lat 2,5 ml syropu (3,25 mg dekstrometorfanu bromowodorku) 3 razy na dobę 30 mg dekstrometorfanu bromowodorku
Dzieci 6-12 lat 5 ml syropu (6,5 mg dekstrometorfanu bromowodorku) 3 razy na dobę 60 mg dekstrometorfanu bromowodorku
Młodzież >12 lat i dorośli 15 ml syropu (19,5 mg dekstrometorfanu bromowodorku) 3 razy na dobę 120 mg dekstrometorfanu bromowodorku

Dawkowanie przedstawione w tabeli należy stosować, o ile lekarz nie zaleci inaczej.

Dawkowanie jest zróżnicowane w zależności od wieku pacjenta, z zachowaniem odpowiednich maksymalnych dawek dobowych dla każdej grupy wiekowej.

Przeciwwskazania

Stosowanie DexaPico® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Kaszel z dużą ilością wydzieliny
  • Astma oskrzelowa
  • Niewydolność oddechowa lub ryzyko jej wystąpienia
  • Ciężka niewydolność wątroby
  • Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO lub okres do 14 dni po ich odstawieniu
  • Jednoczesne stosowanie selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
  • Jednoczesne stosowanie leków mukolitycznych

Przeciwwskazania obejmują szerokie spektrum stanów klinicznych oraz interakcji lekowych, które mogą prowadzić do poważnych powikłań.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Uwaga dotycząca histaminy: Ze względu na zawartość dekstrometorfanu bromowodorku, DexaPico® może uwalniać histaminę. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu u dzieci z chorobami atopowymi.

Przewlekły kaszel: W przypadku kaszlu utrzymującego się dłużej niż 7 dni lub nawracającego, a także przy wystąpieniu gorączki, wysypki lub uporczywych bólów głowy, należy skonsultować się z lekarzem.

Ryzyko nadużywania: Odnotowano przypadki nadużywania i uzależnienia od dekstrometorfanu. Szczególną ostrożność należy zachować u młodzieży, młodych dorosłych oraz pacjentów z historią nadużywania substancji.

Zespół serotoninowy: Istnieje ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego przy jednoczesnym stosowaniu z lekami o działaniu serotoninergicznym (SSRI, MAOI, inhibitory CYP2D6, buprenorfina). W przypadku podejrzenia zespołu serotoninowego należy natychmiast przerwać leczenie.

Zaburzenia czynności wątroby: Ze względu na intensywny metabolizm wątrobowy dekstrometorfanu, należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Polimorfizm CYP2D6: U pacjentów ze słabym metabolizmem CYP2D6 lub stosujących inhibitory tego enzymu mogą wystąpić nasilone efekty działania leku.

Interakcje z alkoholem i lekami hamującymi OUN: Jednoczesne stosowanie z alkoholem lub innymi lekami o działaniu hamującym na OUN może nasilać ich działanie depresyjne i zwiększać toksyczność.

Stosowanie u dzieci: Nie zaleca się stosowania u dzieci poniżej 2 lat. U dzieci w wieku 2-12 lat stosować tylko na wyraźne zalecenie lekarza.

Zawartość sacharozy: Produkt zawiera 3900 mg sacharozy w 5 ml syropu, co należy uwzględnić u pacjentów z zaburzeniami związanymi z metabolizmem fruktozy.

Stosowanie DexaPico® wymaga szczególnej uwagi w wielu grupach pacjentów, zwłaszcza u osób z zaburzeniami metabolizmu, chorobami współistniejącymi oraz stosujących inne leki.

Warto zapamiętać
  • DexaPico® jest przeciwwskazany u pacjentów stosujących inhibitory MAO lub SSRI ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego.
  • Lek może powodować uzależnienie, szczególnie u młodzieży i młodych dorosłych, dlatego należy ściśle przestrzegać zalecanego dawkowania.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Inhibitory MAO: Przeciwwskazane jest stosowanie DexaPico® u pacjentów przyjmujących inhibitory MAO oraz przez 14 dni od zaprzestania ich stosowania ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego.

Inhibitory CYP2D6: Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP2D6 (np. fluoksetyna, paroksetyna, chinidyna, terbinafina) może znacząco zwiększyć stężenie dekstrometorfanu w organizmie, potęgując ryzyko działań niepożądanych.

Leki serotoninergiczne: Ostrożność należy zachować przy jednoczesnym stosowaniu z buprenorfiną i innymi lekami o działaniu serotoninergicznym ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego.

Alkohol i leki hamujące OUN: Jednoczesne stosowanie z alkoholem, lekami przeciwhistaminowymi, psychotropowymi i innymi lekami o działaniu hamującym na OUN może nasilać ich działanie depresyjne.

Interakcje lekowe DexaPico® są liczne i potencjalnie niebezpieczne, szczególnie w kontekście ryzyka zespołu serotoninowego i nasilenia depresji OUN.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa, DexaPico® nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży oraz karmiących piersią. Brak jest również danych dotyczących wpływu leku na płodność.

Stosowanie DexaPico® u kobiet w ciąży i karmiących piersią jest przeciwwskazane ze względu na brak badań potwierdzających bezpieczeństwo.

Działania niepożądane

Raportowane działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia psychiczne: pobudzenie, splątanie (częstość nieznana)
  • Zaburzenia układu nerwowego: senność (rzadko), zawroty głowy, drgawki (częstość nieznana)
  • Zaburzenia układu oddechowego: depresja oddechowa (częstość nieznana)
  • Zaburzenia żołądka i jelit: wymioty, nudności, biegunka (częstość nieznana)
  • Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka (częstość nieznana)

Profil działań niepożądanych DexaPico® obejmuje głównie zaburzenia ze strony OUN i układu pokarmowego, z potencjalnie poważnym ryzykiem depresji oddechowej.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania mogą obejmować:

  • Nudności, wymioty, dystonia, pobudzenie, splątanie, senność, osłupienie, oczopląs
  • Kardiotoksyczność (tachykardia, nieprawidłowe EKG z wydłużeniem odstępu QTc)
  • Ataksja, psychoza toksyczna z omamami wzrokowymi, wzmożona pobudliwość
  • W ciężkich przypadkach: śpiączka, depresja oddechowa, drgawki

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

  • Podanie węgla aktywowanego w ciągu godziny od przyjęcia zbyt dużej dawki
  • Rozważenie zastosowania naloksonu u pacjentów z objawami uspokojenia lub śpiączki
  • W przypadku drgawek - zastosowanie benzodiazepin
  • Przy hipertermii związanej z zespołem serotoninowym - benzodiazepiny i zewnętrzne ochładzanie
  • U dzieci - nalokson w dawce 0,01 mg/kg mc.

Przedawkowanie DexaPico® może prowadzić do poważnych powikłań, wymagających natychmiastowej interwencji medycznej i leczenia objawowego.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

DexaPico® zawiera dekstrometorfanu bromowodorek, który jest niekompetycyjnym inhibitorem receptora NMDA w OUN, wykazującym działanie przeciwkaszlowe. Skuteczność leku została potwierdzona w licznych badaniach klinicznych, wykazując efekt supresyjny na kaszel trwający 3-8 godzin po podaniu dawki 5-30 mg.

Efekt przeciwkaszlowy dekstrometorfanu jest porównywalny do kodeiny, z 70-90% skutecznością u pacjentów. Działanie przeciwkaszlowe utrzymuje się przez 6-8 godzin po podaniu dawki 20 mg.

Za efekt przeciwkaszlowy odpowiada nie tylko sam dekstrometorfan, ale również jego główne metabolity: dekstrorfan oraz (+)-3-metoksymorfinan.

DexaPico® wykazuje silne i długotrwałe działanie przeciwkaszlowe, porównywalne do opioidowych leków przeciwkaszlowych, co czyni go skuteczną opcją w leczeniu uporczywego, suchego kaszlu.

Skład jakościowy i ilościowy

Substancja czynna: 5 ml syropu zawiera 6,5 mg dekstrometorfanu bromowodorku.

Pozostałe składniki:

  • Wyciąg wodny z kwiatostanu lipy (Tilia cordata Miller, Tilia platyphyllos Scop., Tilia x vulgaris Heyne lub ich kompozycja) - 25 g/100 g syropu (DER 1:5, rozpuszczalnik ekstrakcyjny: woda)
  • Sacharoza
  • Sodu benzoesan

Skład DexaPico® łączy działanie przeciwkaszlowe dekstrometorfanu z łagodzącym wpływem wyciągu z lipy, co może zwiększać komfort pacjenta podczas terapii.



Wskazania

W stanach męczącego suchego kaszlu różnego pochodzenia, niezwiązanego z zaleganiem wydzieliny w drogach oddechowych.

Jeśli lekarz nie zaleci inaczej: dzieci 2-6 lat: 2,5 ml syropu 3x/dobę, co odpowiada dawce jednorazowej 3,25 mg dekstrometorfanu bromowodorku. Maks. dawka dobowa nie może przekroczyć 30 mg dekstrometorfanu bromowodorku. Dzieci 6-12 lat: 5 ml syropu 3x/dobę, co odpowiada dawce jednorazowej 6,5 mg dekstrometorfanu bromowodorku. Maks. dawka dobowa nie może przekroczyć 60 mg dekstrometorfanu bromowodorku. Młodzież powyżej 12 lat i dorośli: 15 ml syropu 3x/dobę, co odpowiada dawce jednorazowej 19,5 mg dekstrometorfanu bromowodorku. Maks. dawka dobowa nie może przekroczyć 120 mg dekstrometorfanu bromowodorku.

Jeżeli objawy utrzymują się dłużej niż 7 dni należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Kaszel z dużą ilością wydzieliny. Astma oskrzelowa. Niewydolność oddechowa lub ryzyko jej wystąpienia. Ciężka niewydolność wątroby. Nie stosować podczas jednoczesnego przyjmowania inhibitorów MAO i w okresie do 14 dni po ich odstawieniu. U pacjentów przyjmujących jednocześnie inhibitory MAO wraz z dekstrometorfanem bromowodorku odnotowywano ciężkie działania niepożądane, a czasami występowały przypadki śmiertelne. Pacjenci przyjmujący selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Produktu leczniczego nie stosować jednocześnie z lekami mukolitycznymi.

Ze względu na zawartość dekstrometorfanu bromowodorku produkt może uwalniać histaminę, dlatego powinien być stosowany ostrożnie u dzieci z chorobami atopowymi. W przypadku przewlekłego lub utrzymującego się kaszlu przed zastosowaniem produktu leczniczego należy skontaktować się z lekarzem. Jeżeli objawy utrzymują się dłużej niż 7 dni, pacjent ma nawracający kaszel lub kaszel z towarzyszącą gorączką, wysypką lub uporczywe bóle głowy, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Mogą to być objawy poważnej choroby. Nie należy przekraczać zalecanych dawek. Odnotowano przypadki nadużywania i uzależnienia od dekstrometorfanu. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku stosowania tego produktu u młodzieży i młodych osób dorosłych, jak również u pacjentów, u których odnotowano w wywiadzie nadużywanie produktów leczniczych lub substancji psychoaktywnych. Podczas jednoczesnego podawania dekstrometorfanu i leków o działaniu serotoninergicznym, takich jak leki selektywnie hamujące wychwyt zwrotny serotoniny (SSRI), leki osłabiające metabolizm serotoniny [w tym inhibitory oksydazy monoaminowej (MAOI)] oraz inhibitory CYP2D6 i buprenorfina, odnotowano działanie serotoninergiczne, w tym wystąpienie mogącego zagrażać życiu zespołu serotoninowego. Zespół serotoninowy może obejmować zmiany stanu psychicznego, niestabilność autonomiczną, zaburzenia nerwowo-mięśniowe i/lub objawy dotyczące układu pokarmowego. Jeśli podejrzewa się wystąpienie zespołu serotoninowego, należy przerwać leczenie produktem leczniczym. Nie przeprowadzono odrębnych badań dotyczących stosowania dekstrometorfanu bromowodorku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Ze względu na intensywny metabolizm wątrobowy dekstrometorfanu bromowodorku, należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Dekstrometorfan jest metabolizowany przez cytochrom wątrobowy P450 2D6. Aktywność tego enzymu jest uwarunkowana genetycznie. U około 10% ogólnej populacji odnotowuje się słaby metabolizm CYP2D6. U pacjentów ze słabym metabolizmem tego enzymu oraz u pacjentów jednocześnie stosujących inhibitory CYP2D6 mogą występować wzmożone i/lub długoterminowe skutki działania dekstrometorfanu. W związku z tym należy zachować ostrożność u pacjentów z powolnym metabolizmem CYP2D6 lub stosujących inhibitory CYP2D6. Ze względu na zawartość dekstrometorfanu bromowodorku jednoczesne stosowanie produktu z alkoholem lub innymi lekami o działaniu hamującym na OUN może nasilać ich działanie depresyjne na OUN i działać toksycznie we względnie niższych dawkach. Nie zaleca się stosowania produktu u dzieci w wieku poniżej 2 lat, ze względu na brak badań odnośnie stosowania produktu u niemowląt i małych dzieci. U dzieci w wieku 2-12 lat stosować tylko w razie wyraźnych zaleceń lekarza. W przypadku przedawkowania u dzieci mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane, w tym zaburzenia neurologiczne. Należy doradzić opiekunom, aby nie podawali dawki większej niż zalecana. Produkt zawiera 3900 mg sacharozy w 5 ml syropu. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego. Produkt zawiera 6,25 mg sodu benzoesanu w 5 ml syropu. Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w 5 ml syropu, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”. Ze względu na możliwość wystąpienia senności i zawrotów głowy należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów przyjmujących inhibitory MAO oraz przez 14 dni od zaprzestania leczenia inhibitorami MAO ponieważ może wystąpić zespół serotoninowy (wysoka gorączka, nadciśnienie, zaburzenia rytmu serca). Zgłaszano ciężkie działania niepożądane a czasami przypadki śmiertelne po zastosowaniu dekstrometorfanu bromowodorku u pacjentów otrzymujących inhibitory MAO. Linezolid: obserwowano wystąpienie zespołu serotoninowego podczas jednoczesnego stosowania z dekstrometorfanu bromowodorkiem. Dekstrometorfan jest metabolizowany przez enzym CYP2D6 i ulega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów enzymu CYP2D6 może zwiększać stężenie dekstrometorfanu w organizmie do poziomu wielokrotnie większego niż prawidłowy. Zwiększa to ryzyko występowania toksycznego wpływu dekstrometorfanu (pobudzenia, dezorientacji, drżenia, bezsenności, biegunki i depresji oddechowej) oraz rozwoju zespołu serotoninowego. Do silnych inhibitorów enzymu CYP2D6 należą fluoksetyna, paroksetyna, chinidyna i terbinafina. W przypadku jednoczesnego stosowania z chinidyną stężenie dekstrometorfanu w osoczu może wzrosnąć nawet 20-krotnie, co zwiększa ryzyko występowania działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego powiązanych ze stosowaniem tego produktu. Podobny wpływ na metabolizm dekstrometorfanu wywołują również amiodaron, flekainid i propafenon, sertralina, bupropion, metadon, cynakalcet, haloperydol, perfenazyna i tiorydazyna. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania inhibitorów CYP2D6 i dekstrometorfanu pacjent musi być monitorowany. Konieczne może okazać się również zmniejszenie dawki dekstrometorfanu. Produkt leczniczy należy stosować ostrożnie w przypadku jednoczesnego podawania buprenorfiny, ponieważ może ona zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, choroby mogącej zagrażać życiu. Ze względu na zawartość dekstrometorfanu bromowodorku produkt może wykazywać zwiększone działanie depresyjne na OUN podczas jednoczesnego stosowania z alkoholem, lekami przeciwhistaminowymi, psychotropowymi i innymi lekami o działaniu hamującym na OUN. W trakcie leczenia nie należy spożywać alkoholu.

Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania produktu nie należy stosować u kobiet w ciąży oraz u kobiet karmiących. Brak danych dotyczących wpływu na płodność.

Zaburzenia psychiczne: (nieznana) pobudzenie, splątanie. Zaburzenia układu nerwowego: (rzadko) senność; (nieznana) zawroty głowy, drgawki. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (nieznana) depresja oddechowa. Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) wymioty, nudności, biegunka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) wysypka.

Ze względu na zawartość dekstrometorfanu bromowodorku produkt może wykazywać niską toksyczność, jednak objawy przedawkowania będą nasilone w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu i przyjęcia leków psychotropowych. Przedawkowanie dekstrometorfanu może się wiązać z nudnościami, wymiotami, dystonią, pobudzeniem, splątaniem, sennością, osłupieniem, oczopląsem, kardiotoksycznością (tachykardia, nieprawidłowe EKG z wydłużeniem odstępu QTc), ataksją, psychozą toksyczną z omamami wzrokowymi, wzmożoną pobudliwością. W razie dużego przedawkowania mogą wystąpić następujące objawy: śpiączka, depresja oddechowa, drgawki. Pacjentom bez objawów, którzy przyjęli zbyt dużą dawkę dekstrometorfanu w ciągu poprzedniej godziny, można podać węgiel aktywny. U pacjentów, którzy przyjęli dekstrometorfan i wystąpiło u nich uspokojenie lub śpiączka, można rozważyć zastosowanie naloksonu, w dawkach zwykle stosowanych w leczeniu przedawkowania opioidów. Jeśli wystąpią drgawki, można zastosować benzodiazepiny, a w razie wystąpienia hipertermii wynikającej z zespołu serotoninowego - benzodiazepiny i zewnętrzne ochładzanie. Nalokson w dawce 0,01 mg/kg mc. jest stosowany z powodzeniem w leczeniu przedawkowania dekstrometorfanem u dzieci.

Produkt jest produktem leczniczym o działaniu przeciwkaszlowym, hamującym napady suchego kaszlu różnego pochodzenia. W jego skład wchodzi: dekstrometorfanu bromowodorek (bromowodorek (+)-3-metoksy-Nmetylomorfinanu) - substancja o działaniu przeciwkaszlowym, oraz wyciąg wodny z kwiatostanu lipy - działający łagodząco na podrażnienia wywołane kaszlem. Dekstrometorfan jest produktem o działaniu przeciwkaszlowym, niekompetycyjnym inhibitorem receptora NMDA (N-metylo-D-asparaginian) w OUN. Jego skuteczność została potwierdzona w wielu badaniach klinicznych. Stwierdzono m.in., że dekstrometorfanu bromowodorek w dawce 5-30 mg wykazuje efekt supresyjny na sztucznie wywołane objawy kaszlu (podanie w sprayu kwasu cytrynowego), trwający 3-8 h. W innych badaniach u 70-90% procent pacjentów wykazano efekt przeciwkaszlowy dekstrometorfanu bromowodorku zbliżony skutecznością do kodeiny. Kolejne badania potwierdziły jego skuteczność przeciwkaszlową w dawce 20 mg (88% pacjentów), trwającą 6-8 h w porównaniu do grupy kontrolnej oraz grupy otrzymującej kodeinę. Z powodu jego szybkiego metabolizmu uważa się, że efekt przeciwkaszlowy wywiera nie tylko sam dekstrometorfan lecz również jego główne metabolity: dekstrorfan oraz (+)-3-metoksymorfinan.

5 ml syropu zawiera 6,5 mg dekstrometorfanu bromowodorku. 100 g syropu zawiera: 0,10 gdekstrometorfanu bromowodorku, wyciąg wodny z Tilia cordata Miller, Tilia platyphyllos Scop., Tilia x vulgaris Heyne lub ich kompozycja, (flos) kwiat lipy, (DER 1:5) - 25 g; [rozpuszczalnik ekstrakcyjny: woda].

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Napoje z zawierające kofeinę powodują synergizm hiperaddycyjny - działanie kofeiny i leku podawanych jednocześnie jest większe niż suma działania leku i kofeiny oddzielnie. Zwiększone hamowanie aktywności fosfodiesterazy nasilającej pobudzenie OUN jest wynikiem zsumowania się efektów działania kofeiny w leku i napojach. Wynikiem tych interakcji mogą być: zwiększenie działania przeciwbólowego ASA; tachykardia, zaburzenia snu, niepokój, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia rytmu serca, hipotonia, ból głowy, skurcze mięśni, bezsenność, zaburzenia koncentracji uwagi, drażliwość, objawy dyspeptyczne.

Lek powinien być zażywany w czasie jedzenia lub tuż po posiłku.