Wskazania do stosowania

Depralin ODT jest wskazany w leczeniu:

• Dużych epizodów depresji
• Zaburzeń lękowych z napadami lęku (lęk paniczny) z agorafobią lub bez agorafobii
• Społecznego zaburzenia lękowego (fobii społecznej)
• Uogólnionego zaburzenia lękowego
• Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego

Dawkowanie i sposób podawania

Nie wykazano bezpieczeństwa stosowania dawek dobowych większych niż 20 mg.

Duże epizody depresji:

Zwykle stosuje się 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta dawkę dobową można zwiększyć do dawki maksymalnej, tj. 20 mg/dobę. Działanie przeciwdepresyjne uzyskuje się zazwyczaj po upływie 2-4 tygodni leczenia. W celu utrwalenia odpowiedzi na leczenie, wymagana jest kontynuacja leczenia przez co najmniej 6 miesięcy po ustąpieniu objawów.

Zaburzenie lękowe z napadami lęku (lęk paniczny) z agorafobią lub bez agorafobii:

Przez pierwszy tydzień zaleca się podawanie początkowej dawki 5 mg/dobę, a następnie zwiększenie dawki dobowej do 10 mg. Dawka dobowa może zostać zwiększona do dawki maksymalnej, tj. 20 mg, w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie. Największą skuteczność osiąga się po około 3 miesiącach. Leczenie trwa kilka miesięcy.

Fobia społeczna:

Zwykle stosowana dawka wynosi 10 mg raz na dobę. Zazwyczaj poprawa następuje po 2-4 tygodniach leczenia. Następnie, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawka dobowa może zostać zmniejszona do 5 mg lub zwiększona do dawki maksymalnej, tj. 20 mg. Fobia społeczna jest chorobą o przewlekłym przebiegu, dlatego w celu utrwalenia odpowiedzi na leczenie zaleca się 12-tygodniowy okres terapii. Długoterminowe leczenie osób odpowiadających na leczenie trwało przez 6 miesięcy i można je rozważyć indywidualnie w celu zapobiegania nawrotom choroby; korzyści prowadzonego leczenia powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu.

Uogólnione zaburzenie lękowe:

Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. Dawkę dobową można zwiększyć do dawki maksymalnej, tj. 20 mg, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie. Pacjenci odpowiadający na leczenie otrzymywali dawkę 20 mg na dobę przez co najmniej 6 miesięcy. Korzyści terapeutyczne oraz stosowana dawka powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu.

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne:

Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. Dawka dobowa może zostać zwiększona do dawki maksymalnej, tj. 20 mg, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie. Ponieważ zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne jest chorobą przewlekłą, pacjenci powinni być leczeni przez okres wystarczający do uzyskania pewności, że objawy ustąpiły. Korzyści terapeutyczne oraz stosowana dawka powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu.

Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku powyżej 65 lat):

Dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć do 10 mg/dobę. Nie badano skuteczności escytalopramu w leczeniu fobii społecznej u pacjentów w podeszłym wieku.

Nie należy stosować produktu leczniczego u dzieci oraz młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Zaburzenia czynności nerek:

Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny Clkr mniejszy niż 30 ml/min).

Zaburzenia czynności wątroby:

U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby zaleca się dawkę początkową 5 mg/dobę przez pierwsze 2 tygodnie terapii. Dawkę dobową można zwiększyć do 10 mg, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności podczas zwiększania dawki u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby.

Osoby wolno metabolizujące leki z udziałem izoenzymu CYP2C19:

U pacjentów, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem izoenzymu CYP2C19 zaleca się dawkę początkową 5 mg na dobę przez pierwsze 2 tygodnie leczenia. Dawkę dobową można zwiększyć do 10 mg, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta.

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie do pacjenta, uwzględniając jego stan kliniczny i odpowiedź na leczenie.

Objawy z odstawienia obserwowane po zakończeniu leczenia:

Należy unikać nagłego odstawienia preparatu. Podczas kończenia leczenia escytalopramem dawkę należy zmniejszać stopniowo przez okres co najmniej jednego do dwóch tygodni, w celu ograniczenia ryzyka objawów z odstawienia. Jeśli po zmniejszeniu dawki lub przerwaniu leczenia wystąpią nietolerowane przez pacjenta objawy, należy rozważyć wznowienie stosowania poprzednio przepisanej dawki a następnie wolniejsze jego odstawianie.

Sposób podawania

Preparat podaje się w pojedynczej dawce dobowej; może być przyjmowany z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. Tabletkę ulegającą rozpadowi w jamie ustnej należy umieszczać w jamie ustnej, gdzie ulega ona szybkiemu rozpuszczeniu w ślinie i może być łatwo połknięta bez wody. Tabletka jest krucha i należy obchodzić się z nią ostrożnie.

Preparat w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej jest biorównoważny z escytalopramem w postaci tabletek powlekanych, wykazując zbliżoną szybkość i stopień wchłaniania. Dawka i częstość podania leku jest taka sama jak w przypadku escytalopramu w postaci tabletek powlekanych. Preparat w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej może być stosowany zamiennie z escytalopramem w postaci tabletek powlekanych.

Dawkowanie escytalopramu należy dostosować indywidualnie do pacjenta i wskazania, rozpoczynając od niższych dawek i stopniowo je zwiększając w razie potrzeby. Kluczowe jest monitorowanie odpowiedzi na leczenie i ewentualnych działań niepożądanych.

Przeciwwskazania

Stosowanie escytalopramu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
• Jednoczesne leczenie nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO)
• Skojarzenie z odwracalnymi inhibitorami MAO-A (np. moklobemid) lub nieselektywnym, odwracalnym inhibitorem MAO - linezolidem
• U pacjentów z rozpoznanym wydłużeniem odstępu QT lub z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT
• Leczenie skojarzone z innymi lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT

Przed rozpoczęciem leczenia escytalopramem należy wykluczyć powyższe przeciwwskazania, zwracając szczególną uwagę na interakcje lekowe i stan układu sercowo-naczyniowego pacjenta.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat

Nie należy stosować escytalopramu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W badaniach klinicznych leków przeciwdepresyjnych w tej grupie wiekowej częściej obserwowano zachowania samobójcze oraz wrogość niż w grupie placebo.

Lęk paradoksalny

U niektórych pacjentów z lękiem napadowym, w początkowym okresie leczenia może nastąpić nasilenie objawów lękowych. Ta paradoksalna reakcja ustępuje zwykle w ciągu 2 tygodni nieprzerwanego leczenia.

Napady drgawkowe

Należy przerwać leczenie escytalopramem u pacjentów, u których wystąpią drgawki po raz pierwszy lub zwiększy się częstość napadów drgawkowych.

Mania/hipomania

Należy zachować ostrożność u pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie. Escytalopram należy odstawić u pacjentów wchodzących w fazę maniakalną.

Cukrzyca

U pacjentów z cukrzycą leczenie escytalopramem może wpływać na kontrolę glikemii. Może być konieczna zmiana dawkowania insuliny i/lub doustnych leków przeciwcukrzycowych.

Ryzyko samobójstwa

Depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych i samobójstw. Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej remisji. Pacjentów należy ściśle obserwować, szczególnie na początku leczenia i po zmianach dawki.

Akatyzja/niepokój psychoruchowy

Stosowanie escytalopramu może wiązać się z rozwojem akatyzji, charakteryzującej się subiektywnie nieprzyjemnym lub męczącym niepokojem i potrzebą ruchu.

Hiponatremia

Rzadko donoszono o hiponatremii, prawdopodobnie spowodowanej nieprawidłowym wydzielaniem hormonu antydiuretycznego (SIADH). Należy zachować ostrożność u pacjentów z grup ryzyka.

Krwawienia

Istnieją doniesienia o nieprawidłowościach w zakresie krwawień skórnych podczas stosowania SSRI. Zaleca się ostrożność u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki wpływające na czynność płytek krwi.

Zespół serotoninowy

Zaleca się ostrożność podczas stosowania escytalopramu jednocześnie z innymi lekami o działaniu serotoninergicznym ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego.

Ziele dziurawca

Jednoczesne stosowanie preparatów zawierających ziele dziurawca może zwiększać ryzyko działań niepożądanych.

Objawy odstawienne

Nagłe przerwanie leczenia może prowadzić do objawów odstawiennych. Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki przy kończeniu leczenia.

Choroba niedokrwienna serca

Ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne zaleca się ostrożność u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.

Wydłużenie odstępu QT

Escytalopram powoduje zależne od dawki wydłużenie odstępu QT. Zgłaszano przypadki arytmii komorowych, w tym torsade de pointes. Zaleca się ostrożność u pacjentów z istniejącymi zaburzeniami rytmu serca lub czynnikami ryzyka.

Jaskra

Należy zachować ostrożność u pacjentów z jaskrą z zamkniętym kątem lub jaskrą w wywiadzie.

Stosowanie escytalopramu wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie w początkowym okresie leczenia oraz u osób z dodatkowymi czynnikami ryzyka. Kluczowe jest regularne ocenianie stosunku korzyści do ryzyka terapii.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Przeciwwskazane terapie skojarzone:

• Nieodwracalne, nieselektywne inhibitory MAO
• Selektywny, odwracalny inhibitor MAO-A (moklobemid)
• Odwracalny, nieselektywny inhibitor MAO (linezolid)
• Leki powodujące wydłużenie odstępu QT

Terapie skojarzone wymagające zachowania ostrożności:

• Leki o działaniu serotoninergicznym (np. tramadol, sumatryptan)
• Leki obniżające próg drgawkowy
• Lit, tryptofan
• Ziele dziurawca
• Doustne leki przeciwzakrzepowe
• NLPZ
• Alkohol

Wpływ innych leków na farmakokinetykę escytalopramu:

Metabolizm escytalopramu zachodzi głównie z udziałem CYP2C19. Inhibitory tego enzymu (np. omeprazol, fluoksetyna) mogą zwiększać stężenie escytalopramu w osoczu.

Wpływ escytalopramu na farmakokinetykę innych leków:

Escytalopram jest inhibitorem CYP2D6. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu leków metabolizowanych przez ten enzym, szczególnie tych o wąskim indeksie terapeutycznym.

Przed rozpoczęciem leczenia escytalopramem należy dokładnie przeanalizować wszystkie leki przyjmowane przez pacjenta pod kątem potencjalnych interakcji. W trakcie terapii konieczne jest monitorowanie ewentualnych objawów interakcji lekowych.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Dostępne są tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania escytalopramu u kobiet w ciąży. Produktu leczniczego nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne oraz jedynie po dokładnym rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści.

Noworodki należy obserwować, jeśli matka kontynuowała stosowanie escytalopramu w późniejszym okresie ciąży, szczególnie w III trymestrze. U noworodków mogą wystąpić objawy odstawienne lub działania serotoninergicznego.

Dane epidemiologiczne sugerują, że stosowanie SSRI w późnym okresie ciąży może zwiększać ryzyko przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodków (PPHN).

Karmienie piersią

Escytalopram przenika do mleka ludzkiego. Z tego powodu nie zaleca się karmienia piersią w trakcie leczenia.

Płodność

Badania na zwierzętach wykazały, że cytalopram może wpływać na jakość nasienia. Z opisów przypadków stosowania u ludzi niektórych leków z grupy SSRI wynika, że wpływ na jakość nasienia jest przemijający. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.

Stosowanie escytalopramu u kobiet w ciąży i karmiących piersią powinno być starannie rozważone, biorąc pod uwagę potencjalne ryzyko dla płodu/noworodka. Konieczne jest indywidualne podejście i ścisłe monitorowanie pacjentki oraz dziecka.

Działania niepożądane

Działania niepożądane występują najczęściej podczas 1-2 tygodnia leczenia i zwykle ich nasilenie oraz częstość zmniejszają się wraz z kontynuacją leczenia. Najczęściej zgłaszane działania niepożądane to:

• Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, biegunka, zaparcia, wymioty, suchość w jamie ustnej
• Zaburzenia układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, senność, bezsenność
• Zaburzenia psychiczne: lęk, niepokój, zmniejszenie libido
• Zaburzenia metabolizmu: zmniejszenie lub zwiększenie apetytu, zmiany masy ciała
• Zaburzenia układu rozrodczego: zaburzenia wytrysku, impotencja
• Zaburzenia ogólne: zmęczenie, gorączka

Rzadziej występują poważniejsze działania niepożądane, takie jak:

• Zaburzenia rytmu serca, w tym wydłużenie odstępu QT
• Krwawienia, w tym z przewodu pokarmowego
• Hiponatremia
• Zespół serotoninowy
• Myśli i zachowania samobójcze

Szczególną uwagę należy zwrócić na objawy odstawienne, które mogą wystąpić po przerwaniu leczenia, zwłaszcza jeśli odstawienie było nagłe.

Pacjenci przyjmujący escytalopram powinni być regularnie monitorowani pod kątem występowania działań niepożądanych. Większość z nich ma charakter łagodny i przemijający, jednak niektóre mogą być poważne i wymagać interwencji medycznej lub modyfikacji leczenia.

Przedawkowanie

Dane kliniczne dotyczące przedawkowania escytalopramu są ograniczone. W większości przypadków odnotowano brak objawów lub wystąpienie objawów o małym nasileniu. Rzadko zgłaszano przypadki zgonów spowodowanych przedawkowaniem samego escytalopramu.

Objawy przedawkowania mogą obejmować:

• Zaburzenia ze strony OUN (zawroty głowy, drżenie, pobudzenie, rzadko zespół serotoninowy)
• Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty)
• Zaburzenia sercowo-naczyniowe (niedociśnienie, tachykardia, wydłużenie odstępu QT, arytmia)
• Zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej (hipokaliemia, hiponatremia)

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

• Brak swoistej odtrutki
• Zapewnienie i utrzymanie drożności dróg oddechowych
• Monitorowanie czynności serca (EKG) i parametrów życiowych
• Zastosowanie ogólnego leczenia objawowego i podtrzymującego
• Rozważenie płukania żołądka i podania węgla aktywowanego

W przypadku podejrzenia przedawkowania escytalopramu pacjent wymaga natychmiastowej hospitalizacji i ścisłego monitorowania. Leczenie jest głównie objawowe i podtrzymujące, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji układu sercowo-naczyniowego.

Właściwości farmakologiczne

Mechanizm działania

Escytalopram jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT) o dużym powinowactwie do pierwotnego miejsca wiązania. Wiąże się także z miejscem allosterycznym na transporterze serotoniny, ale z 1000-krotnie mniejszym powinowactwem.

Escytalopram nie ma powinowactwa lub ma małe powinowactwo do wielu innych receptorów, w tym 5-HT1A, 5-HT2, receptorów dopaminowych D1 i D2, receptorów adrenergicznych, histaminowych H1, cholinergicznych muskarynowych, benzodiazepinowych oraz opioidowych.

Hamowanie zwrotnego wychwytu serotoniny (5-HT) jest jedynym, możliwym mechanizmem działania wyjaśniającym farmakologiczne i kliniczne działanie escytalopramu.

Właściwości farmakokinetyczne

Escytalopram wykazuje liniową farmakokinetykę. Stan stacjonarny stężenia w osoczu jest osiągany w ciągu około 1 tygodnia. Średnie stężenie w stanie stacjonarnym przy dawce 10