Dawka 5 mg. Dorośli. 1 tabl. 2x/dobę (rano i wieczorem). Osoby powyżej 65 rż. U osób starszych oraz osób leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego należy rozpocząć leczenie od 1 tabl. wieczorem, następnie, w zależności od odpowiedzi klinicznej, dawkę leku można zwiększyć do 2 tabl./dobę (rano i wieczorem 1 tabl.). Pacjenci z niewydolnością nerek. U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie rozpoczyna się od 1 tabl. na noc, a w zależności od odpowiedzi klinicznej dawkę można zwiększyć do 1 tabl. 2x/dobę. Pacjenci z niewydolnością wątroby. U pacjentów z lekką i umiarkowaną niewydolnością wątroby stosuje się produkt leczniczy o mocy 2,5 mg. Dzieci i młodzież. Nie wykazano skuteczności działania alfuzosyny u dzieci i młodzieży w wieku 2-16 lat. Stosowanie alfuzosyny u dzieci i młodzieży nie jest wskazane. Dawka 10 mg. Zalecana dawka wynosi 10 mg/dobę (1 tabl.), stosowana zaraz po wieczornym posiłku. Leczenie wspomagające u pacjentów z założonym cewnikiem z powodu ostrego zatrzymania moczu spowodowanego łagodnym rozrostem gruczołu krokowego. Zalecana dawka wynosi 10 mg/dobę (1 tabl.), po posiłku, stosowana od pierwszego dnia założenia cewnika. Leczenie należy kontynuować przez 3-4 dni tj. 2-3 dni w czasie, gdy pacjent ma założony cewnik i 1 dzień po usunięciu cewnika. Osoby w podeszłym wieku oraz osoby z niewydolnością nerek o umiarkowanym nasileniu. Nie jest konieczne zmniejszenie dawki. Dzieci i młodzież. Nie wykazano skuteczności działania alfuzosyny u dzieci i młodzieży w wieku 2-16 lat. Stosowanie alfuzosyny u dzieci i młodzieży nie jest wskazane.

Pierwszą, rozpoczynającą leczenie, tabl. należy przyjąć wieczorem, przed snem. Tabl. należy połykać w całości (nie rozgryzać).

Nadwrażliwość na alfuzosynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, niewydolność lub ciężka niewydolność wątroby, jednoczesne stosowanie innych leków blokujących receptory α₁-adrenergiczne.

Należy zachować ostrożność w następujących przypadkach: u pacjentów, u których wystąpiła wyraźna odpowiedź hypotensyjna na leki blokujące receptory α₁-adrenergiczne; u pacjentów z objawowym niedociśnieniem ortostatycznym; u pacjentów otrzymujących leki obniżające ciśnienie tętnicze lub nitraty; u pacjentów w podeszłym wieku ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia. U niektórych pacjentów otrzymujących leki obniżające ciśnienie tętnicze, kilka godzin po podaniu leku mogą wystąpić bezobjawowe lub objawowe ortostatyczne spadki ciśnienia krwi (zawroty głowy, osłabienie, poty). W takich przypadkach pacjent powinien się położyć i poczekać aż objawy zupełnie ustąpią. Objawy te są przeważnie przemijające, występują na początku leczenia i nie zawsze z ich powodu należy odstawić lek. W badaniach po wprowadzeniu do obrotu odnotowano przypadki wyraźnego spadku ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów z istniejącymi czynnikami ryzyka (jak np. współwystępujące choroby serca i/lub jednoczesne stosowanie leków obniżających ciśnienie tętnicze). Ryzyko wystąpienia niedociśnienia i powiązanych działań niepożądanych może być większe u pacjentów w podeszłym wieku. Należy uprzedzić pacjenta o możliwości wystąpienia tego rodzaju objawów. Zalecana jest częsta kontrola ciśnienia krwi. U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca należy równocześnie kontynuować leczenie choroby niedokrwiennej serca. W przypadku zaostrzenia objawów niewydolności wieńcowej alfuzosynę należy odstawić. Podobnie jak w przypadku innych leków blokujących receptory α₁-adrenergiczne, należy zachować ostrożność podczas stosowania alfuzosyny u pacjentów z ostrą niewydolnością serca. Pacjenci z wrodzonym wydłużeniem odstępu QTc, u których w przeszłości występowało wydłużenie odstępu QTc lub którzy przyjmują leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QTc powinni zostać poddani ocenie przed rozpoczęciem leczenia oraz w trakcie stosowania alfuzosyny. Podobnie jak inne leki blokujące receptory α₁-adrenergiczne, alfuzosyna może powodować priapizm (trwały, bolesny wzwód prącia bez związku z aktywnością seksualną). Ponieważ stan ten może prowadzić do trwałej impotencji jeśli nie jest odpowiednio leczony, pacjenci powinni być poinformowani o jego powadze. U niektórych pacjentów, leczonych lekami blokujących receptory α₁-adrenergiczne obecnie lub w przeszłości, podczas operowania zaćmy zaobserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS, ang. intraoperative floppy iris syndrome rodzaj zespołu małej źrenicy). Chociaż ryzyko wystąpienia tego zespołu w przypadku stosowania alfuzosyny jest bardzo niskie, należy poinformować lekarza okulistę przed planowaną operacją zaćmy, że pacjent jest lub był leczony lekami blokujących receptory α₁-adrenergiczne, ponieważ IFIS może powodować zwiększenie występowania powikłań podczas zabiegu. Lekarze okuliści powinni być przygotowani na możliwość zmiany techniki operacyjnej. Brak jest danych klinicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (Cl_Cr <30 ml/min.), alfuzosyna 10 mg w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu nie powinna być stosowana w tej grupie pacjentów. Należy poinformować pacjenta, że tabl. należy połykać w całości (nie rozgryzać, nie kruszyć), w przeciwnym razie może dojść do nieodpowiedniego uwolnienia substancji czynnej i niewłaściwego wchłonięcia leku, co może wywołać wczesne działania niepożądane. Olej rycynowy wchodzący w skład leku może powodować niestrawność i biegunkę. Brak danych dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych. Objawy takie jak zawroty głowy (w tym pochodzenia błędnikowego) oraz osłabienie mogą wystąpić na początku leczenia. Należy poinformować pacjenta o możliwości ich wystąpienia podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Badania z udziałem zdrowych ochotników wykazały brak interakcji alfuzosyny z następującymi lekami: warfaryną, digoksyną, hydrochlorotiazydem i atenololem. Przeciwwskazane jest stosowanie leku jednocześnie z: innymi lekami blokującymi receptory α1-adrenergiczne. Należy rozważyć jednoczesne stosowanie z: lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze anestetykami stosowanymi do znieczulenia ogólnego: podanie tych leków pacjentowi leczonemu alfuzosyną może spowodować znaczny spadek ciśnienia tętniczego. Lek należy odstawić na 24 h przed planowanym zabiegiem chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym, nitratami silnymi inhibitorami CYP3A4 takimi jak: itrakonazol, ketokonazol, rytonawir, inhibitory proteazy, klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon ze względu na zwiększenie stężenia alfuzosyny we krwi.

Preparat nie jest przeznaczony do stosowania u kobiet.

Zaburzenia układu nerwowego: (często) uczucie omdlewania, zawroty głowy, ból głowy; (niezbyt często) omdlenia, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (nieznana) trombocytopenia. Zaburzenia serca: (niezbyt często) tachykardia; (bardzo rzadko) dławica piersiowa u pacjentów z występującą wcześniej chorobą wieńcową; (nieznany) migotanie przedsionków. Zaburzenia oka: (nieznana) śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki. Zaburzenia układu oddechowego: (niezbyt często) nieżyt nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, bóle brzucha; (niezbyt często) biegunka, (nieznana) wymioty. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) uszkodzenie komórek wątroby, cholestatyczna choroba wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka, świąd, (bardzo rzadko) pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia ogólne: (często) osłabienie, (niezbyt często) obrzęki, ból w klatce piersiowej. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (nieznana) priapizm. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) niedociśnienie ortostatyczne, uderzenia gorąca. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (nieznana) neutropenia.

W przypadku przedawkowania, pacjenta należy przewieźć do szpitala. Postępowanie: pacjent powinien leżeć, a w przypadku wystąpienia spadków ciśnienia krwi należy kontrolować czynność układu krążenia i jeśli konieczne podać leki obkurczające naczynia krwionośne. Alfuzosyna wiąże się w znacznym stopniu z białkami osocza i trudno usunąć ją z organizmu za pomocą dializy. Można przeprowadzić płukanie żołądka i podać węgiel aktywowany.

Alfuzosyna jest pochodną chinazoliny, aktywną po podaniu doustnym. Jest selektywnym antagonistą obwodowych postsynaptycznych receptorów α₁-adrenergicznych zlokalizowanych w gruczole krokowym, podstawie pęcherza moczowego oraz w części sterczowej cewki moczowej. Hamowanie receptorów α zmniejsza przeszkodę podpęcherzową poprzez bezpośrednie rozkurczające działanie na mięśnie gładkie gruczołu krokowego. Badania in vivo przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że alfuzosyna zmniejsza ciśnienie wewnątrzcewkowe, przez co zmniejsza opór przepływu moczu podczas mikcji. Badania przeprowadzone u szczurów wykazały, że alfuzosyna silniej działa na mięśnie gładkie cewki moczowej niż na mięśniówkę naczyń krwionośnych, w wyniku tego zmniejszenie napięcia cewki moczowej występuje podczas stosowania dawek wywierających niewielki wpływ na ciśnienie tętnicze. Stosowanie alfuzosyny zmniejsza objawy ze strony dolnego odcinka dróg moczowych tj. uczucie wypełnienia pęcherza i trudności w oddawaniu moczu.

1 tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 5 mg alfuzosyny chlorowodorku. 1 tabl. o przedł. uwalnianiu zawiera 10 mg alfuzosyny chlorowodorku.