Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Dalacin® C

Clindamycin

kaps.
300 mg
16 szt.
Doustnie
Rx
100%
21,58
50% (1)
11,20
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Dalacin® C
kaps.
75 mg
16 szt.
Doustnie
Rx
100%
9,26
50% (1)
6,67
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Dalacin® C
kaps.
150 mg
16 szt.
Doustnie
Rx
100%
11,40
50% (1)
6,21
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

Dalacin® C - Charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Klindamycyna wykazuje skuteczność w leczeniu zakażeń bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na ten antybiotyk. Do głównych wskazań należą:

  • Zakażenia kości i stawów
  • Zapalenie ucha środkowego, gardła, zatok
  • Zakażenia zębów i jamy ustnej
  • Zakażenia dolnych dróg oddechowych
  • Zakażenia w obrębie miednicy i jamy brzusznej
  • Zakażenia żeńskich narządów płciowych
  • Zakażenia skóry i tkanek miękkich
  • Płonica
  • Posocznica i zapalenie wsierdzia

Postać dożylna jest zalecana w przypadku ciężkiego przebiegu choroby. U pacjentów z zapaleniem wsierdzia lub posocznicą zaleca się rozpoczynanie terapii od podania dożylnego klindamycyny.

Ważne: Produkt leczniczy należy stosować wyłącznie w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych. Lekarz powinien rozważyć rodzaj zakażenia oraz potencjalne ryzyko wystąpienia biegunki, która może pojawić się nawet 2-3 tygodnie po zakończeniu terapii.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa Dawkowanie
Dzieci (4 tyg. - 14 lat) 8-25 mg/kg m.c./dobę w 3-4 dawkach podzielonych
Dorośli i młodzież >14 lat 600 mg - 1,8 g/dobę w 3-4 dawkach podzielonych

Tabela 1. Zalecane dawkowanie klindamycyny w zależności od grupy wiekowej

Kapsułki powinny być stosowane tylko u pacjentów, którzy potrafią je połknąć. U małych dzieci zaleca się stosowanie klindamycyny w postaci granulatu do sporządzania syropu.

W przypadku zakażeń wywołanych przez paciorkowce β-hemolizujące, leczenie należy kontynuować przez co najmniej 10 dni.

Dawkowanie w szczególnych grupach pacjentów:
  • Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Nie jest konieczne zmniejszenie dawki przy podawaniu co 8 godzin. U pacjentów z zaawansowaną niewydolnością wątroby należy monitorować stężenie klindamycyny w osoczu.
  • Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: Nie jest konieczne zmniejszenie dawki przy podawaniu co 8 godzin. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek lub bezmoczem należy monitorować stężenie klindamycyny w osoczu.
  • Pacjenci poddawani hemodializie: Klindamycyna nie ulega usunięciu podczas hemodializy, dlatego nie ma konieczności podawania dodatkowej dawki przed lub po dializie.

Sposób podawania: Kapsułki należy popijać pełną szklanką wody.

Warto zapamiętać
  • Klindamycyna jest skuteczna w leczeniu szerokiego spektrum zakażeń bakteryjnych, szczególnie tych wywołanych przez bakterie beztlenowe.
  • Należy zachować ostrożność ze względu na ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, które może pojawić się nawet kilka tygodni po zakończeniu terapii.

Przeciwwskazania

Stosowanie klindamycyny jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na klindamycynę lub linkomycynę (występuje krzyżowa reakcja alergiczna)
  • Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu
  • Zakażenia dróg oddechowych wywołane przez wirusy
  • Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (ze względu na zbyt niskie stężenie antybiotyku osiągane w płynie mózgowo-rdzeniowym)

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania klindamycyny należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

  • Zaburzenia czynności wątroby
  • Zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (miastenia, choroba Parkinsona)
  • Choroby żołądka i jelit w wywiadzie (np. przebyte zapalenie jelita grubego)

Ze względu na zawartość laktozy, preparat nie nadaje się do stosowania u pacjentów z niedoborem laktazy, nietolerancją galaktozy lub zaburzeniami wchłaniania glukozy i galaktozy.

Podczas długotrwałego stosowania leku (>3 tygodnie) należy regularnie kontrolować morfologię krwi oraz wskaźniki czynności wątroby i nerek.

Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku wystąpienia biegunki, zwłaszcza ciężkiej i uporczywej. Może to wskazywać na rzekomobłoniaste zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, najczęściej wywołane przez Clostridium difficile. W takim przypadku należy rozważyć przerwanie podawania preparatu i wdrożenie odpowiedniego leczenia (doustnie metronidazol, a w ciężkich przypadkach - wankomycyna).

Stosowanie klindamycyny wymaga starannego monitorowania pacjenta, szczególnie pod kątem objawów ze strony przewodu pokarmowego oraz potencjalnych interakcji z innymi lekami. Kluczowe jest również dostosowanie dawkowania do indywidualnych potrzeb pacjenta, zwłaszcza w przypadku zaburzeń czynności wątroby lub nerek.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Klindamycyna może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Erytromycyna: Nie należy stosować jednocześnie ze względu na antagonistyczne oddziaływanie na bakterie (obserwowane in vitro).
  • Środki zwiotczające: Klindamycyna może wzmacniać działanie środków zwiotczających (eter, tubokuraryna, halogenki pankuronium) ze względu na właściwości hamowania przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego.
  • Doustne środki antykoncepcyjne: Istnieją wątpliwości co do skuteczności doustnych środków antykoncepcyjnych stosowanych jednocześnie z klindamycyną.

Przed rozpoczęciem terapii klindamycyną należy dokładnie przeanalizować listę leków przyjmowanych przez pacjenta, aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych interakcji. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów stosujących doustną antykoncepcję hormonalną.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Ciąża (kategoria B): Klindamycyna może być stosowana w okresie ciąży jedynie w razie zdecydowanej konieczności. Należy starannie rozważyć potencjalne korzyści i ryzyko związane z terapią.

Karmienie piersią: Nie zaleca się stosowania klindamycyny podczas karmienia piersią.

Decyzja o zastosowaniu klindamycyny u kobiet w ciąży lub karmiących piersią powinna być podjęta po dokładnej analizie korzyści i ryzyka, z uwzględnieniem alternatywnych opcji terapeutycznych.

Działania niepożądane

Podczas stosowania klindamycyny mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Często: Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka), zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
  • Rzadko: Rzekomobłoniaste zapalenie jelit, reakcje alergiczne (wysypka, świąd, pokrzywka), zaburzenia obrazu krwi (trombocytopenia, leukopenia, eozynofilia, neutropenia, granulocytopenia, agranulocytoza), przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy
  • Bardzo rzadko: Obrzęki (obrzęk Quinckego, obrzęki stawów), gorączka polekowa, rumień wielopostaciowy (np. zespół Stevens-Johnsona), zespół Lyella, świąd i zapalenie pochwy, złuszczające pęcherzowe zapalenie skóry
  • Sporadycznie: Reakcje anafilaktoidalne, ciężkie reakcje nadwrażliwości, zapalenie wielostawowe, przemijające zapalenie wątroby z żółtaczką cholestatyczną

Pacjenci powinni być poinformowani o możliwości wystąpienia działań niepożądanych i konieczności natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza w przypadku pojawienia się niepokojących objawów, szczególnie ze strony przewodu pokarmowego lub skóry.

Przedawkowanie

Przedawkowanie klindamycyny może prowadzić do ciężkich reakcji alergicznych, w tym odczynów surowiczych, obrzęku naczynioruchowego i reakcji anafilaktycznych, aż do wstrząsu anafilaktycznego. Nie istnieje swoista odtrutka dla klindamycyny.

W przypadku podejrzenia przedawkowania należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala. Leczenie powinno być objawowe i podtrzymujące.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Klindamycyna jest półsyntetyczną pochodną linkomycyny o działaniu przede wszystkim bakteriostatycznym, a w wyższych stężeniach bakteriobójczym. Wykazuje aktywność wobec szerokiego spektrum bakterii, w tym:

  • Ziarenkowce tlenowe Gram(+): Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus spp.
  • Pałeczki beztlenowe Gram(-): Bacteroides spp., Fusobacterium spp.
  • Pałeczki beztlenowe Gram(+) niezarodnikujące: Propionibacterium spp., Eubacterium spp., Actinomyces spp.
  • Ziarenkowce beztlenowe i mikroaerofilne Gram(+): Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp.
  • Inne: Mycoplasma hominis, Gardnerella vaginalis

Klindamycyna wykazuje antagonizm w stosunku do erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych. Bakterie oporne na linkomycynę są również oporne na klindamycynę (całkowita oporność krzyżowa).

Farmakokinetyka:

  • Wchłanianie: Szybkie i prawie całkowite po podaniu doustnym
  • Wiązanie z białkami osocza: 80-94% w zakresie stężeń terapeutycznych
  • Dystrybucja: Dobra przenikalnośćdo tkanek, w tym do tkanki kostnej, przenika przez łożysko i do mleka matki
  • Metabolizm: Głównie w wątrobie, niektóre metabolity są aktywne mikrobiologicznie
  • Eliminacja: Około 2/3 z kałem, 1/3 z moczem
  • Okres półtrwania: 3 godziny u dorosłych, około 2 godziny u dzieci

Klindamycyna charakteryzuje się korzystnym profilem farmakokinetycznym, co umożliwia jej skuteczne stosowanie w leczeniu różnorodnych zakażeń bakteryjnych. Należy jednak pamiętać o możliwości wystąpienia oporności krzyżowej z innymi antybiotykami z grupy linkozamidów.

Skład produktu leczniczego

Dalacin® C dostępny jest w następujących postaciach i dawkach:

  • Kapsułki zawierające 75 mg, 150 mg lub 300 mg chlorowodorku klindamycyny
  • Roztwór doustny zawierający 75 mg chlorowodorku palmitynianu klindamycyny w 5 ml

Różnorodność dostępnych form i dawek umożliwia dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz ułatwia stosowanie leku u dzieci i osób mających trudności z połykaniem kapsułek.


1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Dalacin® C

Wskazania wg ChPL

2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Wykazano, że klindamycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na klindamycynę: zakażenia kości i stawów; zapalenie ucha środkowego, gardła, zatok; zakażenia zębów i jamy ustnej; zakażenia dolnych dróg oddechowych; zakażenia w obrębie miednicy i jamy brzusznej; zakażenia żeńskich narządów płciowych; zakażenia skóry i tkanek miękkich; płonica; posocznica i zapalenie wsierdzia. Zastosowanie produktu w postaci dożylnej wskazane jest w przypadku ciężkiego przebiegu choroby. U chorych na zapalenie wsierdzia lub posocznicę zaleca się rozpoczynanie leczenia od dożylnego podania klindamycyny. Produkt leczniczy należy stosować wyłącznie w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych. Planując zastosowanie produktu leczniczego lekarz powinien wziąć pod uwagę rodzaj zakażenia oraz rozważyć ryzyko biegunki. Notowano bowiem przypadki zapalenia okrężnicy, występującego nawet 2 lub 3 tyg. po podaniu produktu.

Dawka 75 mg. Dzieci i młodzież. Kaps. zawierające klindamycyny chlorowodorek powinny być stosowane tylko u dzieci, które potrafią połknąć kaps. U małych dzieci, które mogą mieć trudności z połknięciem kaps. zaleca się stosowanie klindamycyny w postaci granulatu do sporządzania syropu. Zależnie od miejsca i stopnia nasilenia zakażenia, dzieciom w wieku od ponad 4 tyg. do 14 lat podaje się 8-25 mg klindamycyny/kg mc./dobę. Zaleca się podawanie produktu w 3 lub 4 równych dawkach podzielonych w ciągu doby. W razie braku możliwości dokładnego odmierzenia dawki leku w mg/kg mc. z użyciem kaps., należy zastosować klindamycynę w postaci granulatu do sporządzania syropu do podania doustnego.Jeśli konieczne jest stosowanie większych dawek, np. u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat, dostępne są produkty o większej zawartości substancji czynnej (kaps. 150-300 mg oraz roztwór do wstrzykiwań i infuzji 150 mg/ml). Dla dzieci dostępny jest granulat do sporządzania syropu 75 mg/5 ml. W przypadku zakażeń wywołanych przez paciorkowce β-hemolizujące leczenie należy kontynuować przez co najmniej 10 dni. Dawka 150 mg. Dorośli i młodzież w wieku powyżej 14 lat. Zależnie od miejsca i stopnia nasilenia zakażenia, u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat stosuje się klindamycynę w dawce od 600 mg do 1,8 g/dobę (czyli 2-6 kaps. po 300 mg) w 3 lub 4 dawkach podzielonych w ciągu doby. Jeśli konieczne jest stosowanie większych dawek, np. u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat, dostępny jest produkt leczniczy o większej zawartości substancji czynnej (kaps. 300 mg). Ponadto produkt leczniczy dostępny jest również w postaci roztworu do wstrzykiwań i infuzji 150 mg/ml. Dzieci. Kaps. zawierające klindamycyny chlorowodorek powinny być stosowane tylko u dzieci, które potrafią połknąć kaps. U małych dzieci, które mogą mieć trudności z połknięciem kaps. zaleca się stosowanie klindamycyny w postaci granulatu do sporządzania syropu. Zależnie od miejsca i stopnia nasilenia zakażenia, u dzieci w wieku powyżej 4 tyg. do 14 lat stosuje się 8-25 mg klindamycyny/kg mc./dobę. Zaleca się podawanie produktu w 3 lub 4 równych dawkach podzielonych w ciągu doby. W razie braku możliwości dokładnego odmierzenia dawki leku w mg/kg mc. z użyciem kaps., należy zastosować klindamycynę w postaci granulatu do sporządzania syropu do podania doustnego. Jeśli konieczne jest stosowanie mniejszych dawek, dostępne są produkty lecznicze o mniejszej zawartości substancji czynnej (kaps. 75 mg lub granulat do sporządzania syropu 75 mg/5 ml). W przypadku zakażeń wywołanych przez paciorkowce β-hemolizujące, leczenie należy kontynuować przez co najmniej 10 dni. Dawka 300 mg. Dorośli i młodzież w wieku powyżej 14 lat. Zależnie od miejsca i stopnia nasilenia zakażenia, u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat stosuje się klindamycynę w dawce od 600 mg do 1,8 g/dobę (czyli 2-6 kaps. po 300 mg) w 3 lub 4 dawkach podzielonych w ciągu doby. Jeśli zalecana dawka dobowa nie przekracza 900 mg lub gdy konieczne jest zastosowanie klindamycyny u dzieci w wieku do 14 lat, dostępne są produkty lecznicze o mniejszej zawartości substancji czynnej (kaps. 75 mg, kaps. 150 mg i granulat do sporządzania syropu 75 mg/5 ml). W razie braku możliwości dokładnego odmierzenia dawki leku w mg/kg mc. z użyciem kaps., należy zastosować klindamycynę w postaci granulatu do sporządzania syropu do podania doustnego. Kaps. zawierające klindamycyny chlorowodorek powinny być stosowane tylko u dzieci, które potrafią połknąć kaps. Ponadto produkt leczniczy dostępny jest również w postaci roztworu do wstrzykiwań i infuzji 150 mg/ml. W przypadku zakażeń wywołanych przez paciorkowce β-hemolizujące, leczenie należy kontynuować przez co najmniej 10 dni. Wszystkie dawki. Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U osób z zaburzeniami czynności wątroby o średnim i znacznym stopniu ciężkości, T0,5 klindamycyny wydłuża się. Nie jest konieczne zmniejszenie dawki, gdy produkt leczniczy podaje się co 8 h. Jednakże u pacjentów z zaawansowaną niewydolnością wątroby należy monitorować stężenie klindamycyny w osoczu. Zależnie od wyników tych badań może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów między dawkami. Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U osób z niewydolnością nerek dochodzi do niewielkiego wydłużenia T0,5 klindamycyny niepowodującego konieczności zmniejszenia dawki. Również u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek nie jest konieczne zmniejszenie dawki, gdy produkt leczniczy podaje się co 8 h. Jednakże u pacjentów z ciężką niewydolnością lub bezmoczem należy monitorować stężenie klindamycyny w osoczu. Zależnie od wyników tych badań może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów między dawkami do 8 lub nawet 12 h. Dawkowanie u pacjentów poddawanych hemodializie. Klindamycyna nie ulega usunięciu z organizmu podczas hemodializy. Dlatego nie ma konieczności podawania dodatkowej dawki leku przed dializą ani po dializie.

Kaps. należy popić pełną szklanką wody.

Nadwrażliwość na klindamycynę lub linkomycynę (dochodzi do alergicznych reakcji krzyżowych na te substancje) oraz jakikolwiek inny składnik preparatu. Klindamycyny nie należy stosować w leczeniu zakażeń dróg oddechowych wywołanych przez wirusy. Nie nadaje się do leczenia zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych ze względu na zbyt niskie osiągalne stężenie antybiotyku w płynie mózgowo-rdzeniowym.

W przypadku ciężkiego przebiegu choroby wskazane jest zastosowanie leku w postaci dożylnej. U pacjentów z zapaleniem wsierdzia lub posocznicą zaleca się rozpoczynanie leczenia od dożylnego podania klindamycyny. Ostrożnie w przypadkach: zaburzenia czynności wątroby, zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (miastenia, choroba Parkinsona), choroby żołądka i jelit w wywiadzie (np. przebyte zapalenie jelita grubego). Ze względu na zawartość laktozy preparat nie nadaje się do stosowania u pacjentów z niedoborem laktazy, nietolerancją galaktozy lub zaburzeniami wchłaniania glukozy i galaktozy. W trakcie długotrwałego stosowania leku (>3 tyg) należy regularnie kontrolować morfologię krwi oraz wskaźniki czynności wątroby i nerek. Długotrwałe lub powtarzane stosowanie klindamycyny może prowadzić do nadkażeń lub do nadmiernego rozwoju opornych na lek bakterii lub drożdżaków. Klindamycynę można na ogół stosować u pacjentów uczulonych na penicylinę, należy jednak zachować ostrożność. Ostrożnie przy pojawieniu się biegunki, zwłaszcza ciężkiej i uporczywej (należy podejrzewać rzekomodobłoniaste zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, w większości przypadków wywołane przez Clostridium difficile), należy rozważyć przerwanie podawania preparatu i wdrożyć odpowiednie leczenie (podaje się doustnie metronidazol, a w ciężkich przypadkach - wankomycynę). Nie należy podawać środków hamujących perystaltykę jelitową ani innych działających zapierająco.

Nie należy stosować jednocześnie z erytromycyną (zaobserwowane in vitro antagonistyczne oddziaływanie tych leków na bakterie). Drobnoustroje oporne na linkomycynę wykazują również oporność na klindamycynę. Ze względu na właściwości hamowania przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego klindamycyna może wzmacniać działanie środków zwiotczających (eteru, tubokuraryny, halogenków pankuronium). Kwestionowano skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych stosowanych jednocześnie z klindamycyna.

Kat. B. Lek może być stosowany w okresie ciąży jedynie w razie zdecydowanej konieczności. Nie należy stosować w laktacji.

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymiotów, bólów brzucha lub biegunki, zdarza się też zapalenie przełyku i błony śluzowej jamy ustnej. Rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelit, alergie w postaci odropodobnej wysypki oraz świądu i pokrzywki, objawy hamowania przewodzenia nerwowo-mięśniowego, oraz zaburzenia obrazu krwi: trombocytopenia, leukopenia, eozynofilia, neutropenia, granulocytopenia i agranulocytoza. Dość rzadko dochodzi do przemijającego zwiększenia aktywności aminotransferaz w surowicy. Bardzo rzadko: obrzęki (obrzęk Quinckego, obrzęki stawów), gorączka polekowa, rumień wielopostaciowy (np. zespół Stevens-Johnsona) oraz zespół Lyella, również bardzo rzadko obserwuje się świąd i zapalenie pochwy oraz złuszczające pęcherzowe zapalenie skóry. Sporadycznie możliwe są reakcje anafilaktoidalne, ciężkie reakcje nadwrażliwości, oraz zapalenie wielostawowe. W pojedynczych przypadkach może się rozwinąć przemijające zapalenie wątroby z żółtaczką cholestatyczną.

Bardzo rzadko: ciężkie reakcje alergiczne (odczyny surowicze, obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne aż do wstrząsu anafilaktycznego). Swoista odtrutka nie jest znana.

Klindamycyna jest półsyntetyczną pochodną linkomycyny. Działa przede wszystkim baktriostatycznie, a także bakteriobójczo w stopniu zależnym od stężenia w miejscu zakażenia i od wrażliwości drobnoustrojów na: ziarenkowce tlenowe Gram(+): Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis (szczepy wytwarzające penicylinazę i szczepy nie wytwarzające penicylinazy), Streptococcus spp. (zwłaszcza Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes grupa A), pałeczki beztlenowe Gram(-): Bacteroides spp. włącznie z Bacteroides melaninogenicus oraz Bacteroides fragiłis, Fusobacterium spp., pałeczki beztlenowe Gram(+) niezarodnikujące: Propionibacterium spp., Eubacterium spp.,Actinomyces spp., ziarenkowce beztlenowe i mikroaerofilne Gram(+): Peptococcus spp. Peptostreptococcus spp. paciorkowce mikroaerofilne, Mobiluncus spp., Gardnerella vaginalis, Mycoplasma hominis. Laseczki rodzaju Clostridium są bardziej oporne na klindamycynę niż większość innych bakterii beztlenowych. Większość szczepów Clostridium perfringens jest wrażliwa, ale inne gatunki, np. Clostridium sporogenes i Clostridium tertium są często oporne na klindamycynę; należy wykonać oznaczenie wrażliwości na antybiotyki. Następujące drobnoustroje są zwykle oporne na klindamycynę: Enterococcus spp. pałeczki tlenowe Gram(-), rodzaj Nocardia, Neisseria meningitidis, metycylinooporne szczepy Staphylococcus aureus i szczepy Haemophilus influenzae (w zależności od tego, z jakich ośrodków pochodzą dane). Klindamycyna działa antagonistycznie w stosunku do erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych. Bakterie oporne na klindamycynę nie wykazują oporności krzyżowej na penicyliny. Drobnoustroje oporne na linkomycynę są również oporne na klindamycynę (całkowita oporność krzyżowa), a drobnoustroje oporne na erytromycynę są częściowo oporne na klindamycynę (częściowa oporność krzyżowa). Po podaniu doustnym chlorowodorek klindamycyny jest szybko i prawie całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego. W zakresie stężeń terapeutycznych wiąże się z białkami osocza w 80-94%. Cechuje się dobrą przenikalnością do tkanek, przenika przez łożysko i do mleka matki, osiąga wysokie stężenie w tkance kostnej. Klindamycyna jest wydalana przede wszystkim z żółcią, po przejściu przez wątrobę. Niektóre metabolity są aktywne mikrobiologicznie. Jest wydalana w około 2/3 z kałem i w 1/3 z moczem. T0,5: 3 h u dorosłych i ok. 2 h u dzieci, w przypadku zaburzenia czynności nerek oraz średniego do ciężkiego stopnia niewydolności wątroby, dochodzi do wydłużenia tego okresu. Nie ulega usunięciu z organizmu podczas hemodializy.

1 kaps. zawiera 75 mg, 150 mg, 300 mg chlorowodorku klindamycyny. 5 ml roztworu zawiera 75 mg chlorowodorku palmitynianu klindamycyny.

Posocznica wywołana przez Staphylococcus aureus A41.0
Posocznica wywołana przez inne określone gronkowce A41.1
Róża A46
Toksoplazmozowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu (G05.2*) B58.2
Streptococcus pneumoniae jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.3
Staphylococcus aureus jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.6
Zapalenie mózgu, rdzenia kręgowego oraz mózgu i rdzenia kręgowego w przebiegu innych chorób zakaźnych i pasożytniczych sklasyfikowanych gdzie indziej G05.2
Rozlane zapalenie ucha zewnętrznego H60.1
Ostre surowicze zapalenie ucha środkowego H65.0
Inne ostre, nieropne zapalenie ucha środkowego H65.1
Ostre ropne zapalenie ucha środkowego H66.0
Ostre i podostre zakaźne zapalenie wsierdzia I33.0
Ostre zapalenie zatok J01
Ostre zapalenie gardła J02
Ostre zapalenie migdałków podniebiennych J03
Zapalenie płuc wywołane przez Streptococcus pneumoniae J13
Ropień płuca i śródpiersia J85
Ropniak opłucnej J86
Ostre przywierzchołkowe zapalenie ozębnej, pochodzenia miazgowego K04.4
Przewlekłe przywierzchołkowe zapalenie ozębnej K04.5
Ropień przywierzchołkowy z zajęciem zatoki K04.6
Ropień przywierzchołkowy bez zajęcia zatoki K04.7
Zapalenie otrzewnej K65
Liszajec L01
Ropień skóry, czyrak, czyrak gromadny L02
Zapalenie tkanki łącznej L03
Trądzik L70
Ropne zapalenia stawów M00
Zapalenie stawów w przebiegu innych chorób bakteryjnych sklasyfikowanych gdzie indziej M01.3
Zapalenie kości i szpiku M86
Choroby zapalne macicy, z wyłączeniem szyjki N71
Inne choroby zapalne miednicy u kobiet N73
Ostre zapalenie pochwy N76.0
Podostre i przewlekłe zapalenie pochwy N76.1

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.