Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Dalacin® C

Clindamycin

kaps.
150 mg
16 szt.
Doustnie
Rx
100%
11,40
50% (1)
6,21
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Dalacin® C
kaps.
75 mg
16 szt.
Doustnie
Rx
100%
9,26
50% (1)
6,67
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Dalacin® C
kaps.
300 mg
16 szt.
Doustnie
Rx
100%
21,58
50% (1)
11,20
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

Dalacin® C - Charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Klindamycyna wykazuje skuteczność w leczeniu zakażeń bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na ten antybiotyk. Do głównych wskazań należą:

  • Zakażenia kości i stawów
  • Zapalenie ucha środkowego, gardła, zatok
  • Zakażenia zębów i jamy ustnej
  • Zakażenia dolnych dróg oddechowych
  • Zakażenia w obrębie miednicy i jamy brzusznej
  • Zakażenia żeńskich narządów płciowych
  • Zakażenia skóry i tkanek miękkich
  • Płonica
  • Posocznica i zapalenie wsierdzia

Dożylne podanie produktu jest wskazane w przypadku ciężkiego przebiegu choroby. U pacjentów z zapaleniem wsierdzia lub posocznicą zaleca się rozpoczynanie terapii od formy dożylnej klindamycyny.

Uwaga: Produkt leczniczy należy stosować wyłącznie w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych. Lekarz powinien rozważyć rodzaj zakażenia oraz potencjalne ryzyko wystąpienia biegunki, która może pojawić się nawet 2-3 tygodnie po podaniu leku.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa Dawkowanie
Dzieci (4 tyg. - 14 lat) 8-25 mg/kg m.c./dobę w 3-4 dawkach podzielonych
Dorośli i młodzież >14 lat 600 mg - 1,8 g/dobę w 3-4 dawkach podzielonych

Tabela 1. Zalecane dawkowanie klindamycyny w zależności od grupy wiekowej

Kapsułki zawierające chlorowodorek klindamycyny powinny być stosowane tylko u dzieci, które potrafią je połknąć. U młodszych dzieci zaleca się stosowanie klindamycyny w postaci granulatu do sporządzania syropu.

W przypadku zakażeń wywołanych przez paciorkowce β-hemolizujące, leczenie należy kontynuować przez co najmniej 10 dni.

Modyfikacja dawkowania w szczególnych grupach pacjentów:
  • Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Nie jest konieczne zmniejszenie dawki przy podawaniu co 8 godzin. U pacjentów z zaawansowaną niewydolnością wątroby należy monitorować stężenie klindamycyny w osoczu.
  • Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: Zwykle nie jest konieczne zmniejszenie dawki. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek lub bezmoczem należy monitorować stężenie klindamycyny w osoczu.
  • Pacjenci poddawani hemodializie: Klindamycyna nie ulega usunięciu podczas hemodializy, dlatego nie ma konieczności podawania dodatkowej dawki leku przed lub po dializie.

Sposób podawania: Kapsułki należy popijać pełną szklanką wody.

Dawkowanie klindamycyny jest zróżnicowane w zależności od wieku pacjenta, ciężkości zakażenia oraz funkcji wątroby i nerek. Kluczowe jest dostosowanie formy leku do możliwości pacjenta, szczególnie u dzieci.

Przeciwwskazania

Stosowanie klindamycyny jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na klindamycynę lub linkomycynę (występują alergiczne reakcje krzyżowe)
  • Nadwrażliwość na jakikolwiek inny składnik preparatu
  • Zakażenia dróg oddechowych wywołane przez wirusy
  • Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (ze względu na zbyt niskie osiągalne stężenie antybiotyku w płynie mózgowo-rdzeniowym)

Przed zastosowaniem klindamycyny należy wykluczyć nadwrażliwość na lek oraz upewnić się, że zakażenie ma podłoże bakteryjne, a nie wirusowe. Lek nie jest odpowiedni do leczenia zakażeń ośrodkowego układu nerwowego.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania klindamycyny należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

  • Zaburzenia czynności wątroby
  • Zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (miastenia, choroba Parkinsona)
  • Choroby żołądka i jelit w wywiadzie (np. przebyte zapalenie jelita grubego)
  • Niedobór laktazy, nietolerancja galaktozy lub zaburzenia wchłaniania glukozy i galaktozy (ze względu na zawartość laktozy w preparacie)

Monitorowanie leczenia: W trakcie długotrwałego stosowania leku (>3 tygodnie) należy regularnie kontrolować morfologię krwi oraz wskaźniki czynności wątroby i nerek.

Ryzyko nadkażeń: Długotrwałe lub powtarzane stosowanie klindamycyny może prowadzić do nadkażeń lub do nadmiernego rozwoju opornych na lek bakterii lub drożdżaków.

Uwaga na biegunkę: W przypadku wystąpienia biegunki, zwłaszcza ciężkiej i uporczywej, należy podejrzewać rzekomobłoniaste zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, najczęściej wywołane przez Clostridium difficile. W takim przypadku należy rozważyć przerwanie podawania preparatu i wdrożyć odpowiednie leczenie (doustnie metronidazol, a w ciężkich przypadkach - wankomycyna). Nie należy podawać środków hamujących perystaltykę jelitową.

Warto zapamiętać
  • Klindamycyna może być stosowana u pacjentów uczulonych na penicylinę, jednak należy zachować ostrożność.
  • Lek może powodować ciężkie powikłania jelitowe, dlatego należy uważnie monitorować pacjenta pod kątem wystąpienia biegunki.

Stosowanie klindamycyny wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie pod kątem funkcji wątroby, nerek oraz układu pokarmowego. Kluczowe jest szybkie reagowanie na potencjalne działania niepożądane, zwłaszcza biegunkę.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Klindamycyna wchodzi w istotne interakcje z następującymi lekami:

  • Erytromycyna: Nie należy stosować jednocześnie ze względu na antagonistyczne oddziaływanie na bakterie (obserwowane in vitro).
  • Środki zwiotczające mięśnie: Klindamycyna może wzmacniać działanie środków zwiotczających (eter, tubokuraryna, halogenki pankuronium) ze względu na właściwości hamowania przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego.
  • Doustne środki antykoncepcyjne: Skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych stosowanych jednocześnie z klindamycyną może być zmniejszona.

Przed zastosowaniem klindamycyny należy dokładnie przeanalizować listę leków przyjmowanych przez pacjenta, aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych interakcji, szczególnie w przypadku stosowania środków antykoncepcyjnych lub leków wpływających na układ nerwowo-mięśniowy.

Wpływ na ciążę i laktację

Ciąża (kategoria B): Lek może być stosowany w okresie ciąży jedynie w razie zdecydowanej konieczności. Brak jednoznacznych dowodów na szkodliwe działanie na płód, jednak należy zachować ostrożność.

Laktacja: Nie należy stosować klindamycyny w okresie karmienia piersią ze względu na przenikanie leku do mleka matki.

Stosowanie klindamycyny u kobiet w ciąży i karmiących piersią powinno być ograniczone do sytuacji, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla płodu lub niemowlęcia. Konieczna jest indywidualna ocena korzyści i ryzyka przez lekarza.

Działania niepożądane

Podczas stosowania klindamycyny mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Często: Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka), zapalenie przełyku i błony śluzowej jamy ustnej
  • Rzadko: Rzekomobłoniaste zapalenie jelit, reakcje alergiczne (wysypka, świąd, pokrzywka), zaburzenia obrazu krwi (trombocytopenia, leukopenia, eozynofilia, neutropenia, granulocytopenia, agranulocytoza), przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy
  • Bardzo rzadko: Obrzęki (obrzęk Quinckego, obrzęki stawów), gorączka polekowa, rumień wielopostaciowy (np. zespół Stevens-Johnsona), zespół Lyella, świąd i zapalenie pochwy, złuszczające pęcherzowe zapalenie skóry
  • Sporadycznie: Reakcje anafilaktoidalne, ciężkie reakcje nadwrażliwości, zapalenie wielostawowe, przemijające zapalenie wątroby z żółtaczką cholestatyczną

Pacjenci przyjmujący klindamycynę powinni być świadomi możliwości wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie ze strony układu pokarmowego. Konieczne jest natychmiastowe zgłoszenie lekarzowi wszelkich niepokojących objawów, zwłaszcza ciężkiej biegunki lub reakcji alergicznych.

Przedawkowanie

Przedawkowanie klindamycyny może prowadzić do ciężkich reakcji alergicznych, w tym odczynów surowiczych, obrzęku naczynioruchowego i reakcji anafilaktycznych, aż do wstrząsu anafilaktycznego. Nie istnieje swoista odtrutka dla klindamycyny.

W przypadku podejrzenia przedawkowania klindamycyny konieczne jest natychmiastowe wdrożenie leczenia objawowego i podtrzymującego pod ścisłym nadzorem medycznym.

Właściwości farmakologiczne

Klindamycyna jest półsyntetyczną pochodną linkomycyny o działaniu głównie bakteriostatycznym, a w wyższych stężeniach bakteriobójczym. Wykazuje skuteczność wobec szerokiego spektrum bakterii, w tym:

  • Ziarenkowce tlenowe Gram(+): Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus spp.
  • Pałeczki beztlenowe Gram(-): Bacteroides spp., Fusobacterium spp.
  • Pałeczki beztlenowe Gram(+) niezarodnikujące: Propionibacterium spp., Eubacterium spp., Actinomyces spp.
  • Ziarenkowce beztlenowe i mikroaerofilne Gram(+): Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp.
  • Inne: Mycoplasma hominis, Gardnerella vaginalis

Farmakokinetyka:

  • Szybkie i prawie całkowite wchłanianie z przewodu pokarmowego
  • Wiązanie z białkami osocza: 80-94%
  • Dobra penetracja do tkanek, w tym do kości
  • Przenikanie przez łożysko i do mleka matki
  • Metabolizm wątrobowy, wydalanie głównie z żółcią (2/3) i moczem (1/3)
  • T0,5: 3 h u dorosłych, 2 h u dzieci (wydłużony przy zaburzeniach czynności nerek i wątroby)

Klindamycyna charakteryzuje się szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego i korzystnym profilem farmakokinetycznym, co czyni ją skutecznym antybiotykiem w leczeniu wielu rodzajów zakażeń bakteryjnych. Jednakże, ze względu na potencjalne działania niepożądane, jej stosowanie powinno być ograniczone do przypadków, gdy jest to rzeczywiście konieczne.


1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Dalacin® C

Wskazania wg ChPL

2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Wykazano, że klindamycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na klindamycynę: zakażenia kości i stawów; zapalenie ucha środkowego, gardła, zatok; zakażenia zębów i jamy ustnej; zakażenia dolnych dróg oddechowych; zakażenia w obrębie miednicy i jamy brzusznej; zakażenia żeńskich narządów płciowych; zakażenia skóry i tkanek miękkich; płonica; posocznica i zapalenie wsierdzia. Zastosowanie produktu w postaci dożylnej wskazane jest w przypadku ciężkiego przebiegu choroby. U chorych na zapalenie wsierdzia lub posocznicę zaleca się rozpoczynanie leczenia od dożylnego podania klindamycyny. Produkt leczniczy należy stosować wyłącznie w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych. Planując zastosowanie produktu leczniczego lekarz powinien wziąć pod uwagę rodzaj zakażenia oraz rozważyć ryzyko biegunki. Notowano bowiem przypadki zapalenia okrężnicy, występującego nawet 2 lub 3 tyg. po podaniu produktu.

Dawka 75 mg. Dzieci i młodzież. Kaps. zawierające klindamycyny chlorowodorek powinny być stosowane tylko u dzieci, które potrafią połknąć kaps. U małych dzieci, które mogą mieć trudności z połknięciem kaps. zaleca się stosowanie klindamycyny w postaci granulatu do sporządzania syropu. Zależnie od miejsca i stopnia nasilenia zakażenia, dzieciom w wieku od ponad 4 tyg. do 14 lat podaje się 8-25 mg klindamycyny/kg mc./dobę. Zaleca się podawanie produktu w 3 lub 4 równych dawkach podzielonych w ciągu doby. W razie braku możliwości dokładnego odmierzenia dawki leku w mg/kg mc. z użyciem kaps., należy zastosować klindamycynę w postaci granulatu do sporządzania syropu do podania doustnego.Jeśli konieczne jest stosowanie większych dawek, np. u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat, dostępne są produkty o większej zawartości substancji czynnej (kaps. 150-300 mg oraz roztwór do wstrzykiwań i infuzji 150 mg/ml). Dla dzieci dostępny jest granulat do sporządzania syropu 75 mg/5 ml. W przypadku zakażeń wywołanych przez paciorkowce β-hemolizujące leczenie należy kontynuować przez co najmniej 10 dni. Dawka 150 mg. Dorośli i młodzież w wieku powyżej 14 lat. Zależnie od miejsca i stopnia nasilenia zakażenia, u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat stosuje się klindamycynę w dawce od 600 mg do 1,8 g/dobę (czyli 2-6 kaps. po 300 mg) w 3 lub 4 dawkach podzielonych w ciągu doby. Jeśli konieczne jest stosowanie większych dawek, np. u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat, dostępny jest produkt leczniczy o większej zawartości substancji czynnej (kaps. 300 mg). Ponadto produkt leczniczy dostępny jest również w postaci roztworu do wstrzykiwań i infuzji 150 mg/ml. Dzieci. Kaps. zawierające klindamycyny chlorowodorek powinny być stosowane tylko u dzieci, które potrafią połknąć kaps. U małych dzieci, które mogą mieć trudności z połknięciem kaps. zaleca się stosowanie klindamycyny w postaci granulatu do sporządzania syropu. Zależnie od miejsca i stopnia nasilenia zakażenia, u dzieci w wieku powyżej 4 tyg. do 14 lat stosuje się 8-25 mg klindamycyny/kg mc./dobę. Zaleca się podawanie produktu w 3 lub 4 równych dawkach podzielonych w ciągu doby. W razie braku możliwości dokładnego odmierzenia dawki leku w mg/kg mc. z użyciem kaps., należy zastosować klindamycynę w postaci granulatu do sporządzania syropu do podania doustnego. Jeśli konieczne jest stosowanie mniejszych dawek, dostępne są produkty lecznicze o mniejszej zawartości substancji czynnej (kaps. 75 mg lub granulat do sporządzania syropu 75 mg/5 ml). W przypadku zakażeń wywołanych przez paciorkowce β-hemolizujące, leczenie należy kontynuować przez co najmniej 10 dni. Dawka 300 mg. Dorośli i młodzież w wieku powyżej 14 lat. Zależnie od miejsca i stopnia nasilenia zakażenia, u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat stosuje się klindamycynę w dawce od 600 mg do 1,8 g/dobę (czyli 2-6 kaps. po 300 mg) w 3 lub 4 dawkach podzielonych w ciągu doby. Jeśli zalecana dawka dobowa nie przekracza 900 mg lub gdy konieczne jest zastosowanie klindamycyny u dzieci w wieku do 14 lat, dostępne są produkty lecznicze o mniejszej zawartości substancji czynnej (kaps. 75 mg, kaps. 150 mg i granulat do sporządzania syropu 75 mg/5 ml). W razie braku możliwości dokładnego odmierzenia dawki leku w mg/kg mc. z użyciem kaps., należy zastosować klindamycynę w postaci granulatu do sporządzania syropu do podania doustnego. Kaps. zawierające klindamycyny chlorowodorek powinny być stosowane tylko u dzieci, które potrafią połknąć kaps. Ponadto produkt leczniczy dostępny jest również w postaci roztworu do wstrzykiwań i infuzji 150 mg/ml. W przypadku zakażeń wywołanych przez paciorkowce β-hemolizujące, leczenie należy kontynuować przez co najmniej 10 dni. Wszystkie dawki. Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U osób z zaburzeniami czynności wątroby o średnim i znacznym stopniu ciężkości, T0,5 klindamycyny wydłuża się. Nie jest konieczne zmniejszenie dawki, gdy produkt leczniczy podaje się co 8 h. Jednakże u pacjentów z zaawansowaną niewydolnością wątroby należy monitorować stężenie klindamycyny w osoczu. Zależnie od wyników tych badań może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów między dawkami. Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U osób z niewydolnością nerek dochodzi do niewielkiego wydłużenia T0,5 klindamycyny niepowodującego konieczności zmniejszenia dawki. Również u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek nie jest konieczne zmniejszenie dawki, gdy produkt leczniczy podaje się co 8 h. Jednakże u pacjentów z ciężką niewydolnością lub bezmoczem należy monitorować stężenie klindamycyny w osoczu. Zależnie od wyników tych badań może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów między dawkami do 8 lub nawet 12 h. Dawkowanie u pacjentów poddawanych hemodializie. Klindamycyna nie ulega usunięciu z organizmu podczas hemodializy. Dlatego nie ma konieczności podawania dodatkowej dawki leku przed dializą ani po dializie.

Kaps. należy popić pełną szklanką wody.

Nadwrażliwość na klindamycynę lub linkomycynę (dochodzi do alergicznych reakcji krzyżowych na te substancje) oraz jakikolwiek inny składnik preparatu. Klindamycyny nie należy stosować w leczeniu zakażeń dróg oddechowych wywołanych przez wirusy. Nie nadaje się do leczenia zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych ze względu na zbyt niskie osiągalne stężenie antybiotyku w płynie mózgowo-rdzeniowym.

W przypadku ciężkiego przebiegu choroby wskazane jest zastosowanie leku w postaci dożylnej. U pacjentów z zapaleniem wsierdzia lub posocznicą zaleca się rozpoczynanie leczenia od dożylnego podania klindamycyny. Ostrożnie w przypadkach: zaburzenia czynności wątroby, zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (miastenia, choroba Parkinsona), choroby żołądka i jelit w wywiadzie (np. przebyte zapalenie jelita grubego). Ze względu na zawartość laktozy preparat nie nadaje się do stosowania u pacjentów z niedoborem laktazy, nietolerancją galaktozy lub zaburzeniami wchłaniania glukozy i galaktozy. W trakcie długotrwałego stosowania leku (>3 tyg) należy regularnie kontrolować morfologię krwi oraz wskaźniki czynności wątroby i nerek. Długotrwałe lub powtarzane stosowanie klindamycyny może prowadzić do nadkażeń lub do nadmiernego rozwoju opornych na lek bakterii lub drożdżaków. Klindamycynę można na ogół stosować u pacjentów uczulonych na penicylinę, należy jednak zachować ostrożność. Ostrożnie przy pojawieniu się biegunki, zwłaszcza ciężkiej i uporczywej (należy podejrzewać rzekomodobłoniaste zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, w większości przypadków wywołane przez Clostridium difficile), należy rozważyć przerwanie podawania preparatu i wdrożyć odpowiednie leczenie (podaje się doustnie metronidazol, a w ciężkich przypadkach - wankomycynę). Nie należy podawać środków hamujących perystaltykę jelitową ani innych działających zapierająco.

Nie należy stosować jednocześnie z erytromycyną (zaobserwowane in vitro antagonistyczne oddziaływanie tych leków na bakterie). Drobnoustroje oporne na linkomycynę wykazują również oporność na klindamycynę. Ze względu na właściwości hamowania przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego klindamycyna może wzmacniać działanie środków zwiotczających (eteru, tubokuraryny, halogenków pankuronium). Kwestionowano skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych stosowanych jednocześnie z klindamycyna.

Kat. B. Lek może być stosowany w okresie ciąży jedynie w razie zdecydowanej konieczności. Nie należy stosować w laktacji.

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymiotów, bólów brzucha lub biegunki, zdarza się też zapalenie przełyku i błony śluzowej jamy ustnej. Rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelit, alergie w postaci odropodobnej wysypki oraz świądu i pokrzywki, objawy hamowania przewodzenia nerwowo-mięśniowego, oraz zaburzenia obrazu krwi: trombocytopenia, leukopenia, eozynofilia, neutropenia, granulocytopenia i agranulocytoza. Dość rzadko dochodzi do przemijającego zwiększenia aktywności aminotransferaz w surowicy. Bardzo rzadko: obrzęki (obrzęk Quinckego, obrzęki stawów), gorączka polekowa, rumień wielopostaciowy (np. zespół Stevens-Johnsona) oraz zespół Lyella, również bardzo rzadko obserwuje się świąd i zapalenie pochwy oraz złuszczające pęcherzowe zapalenie skóry. Sporadycznie możliwe są reakcje anafilaktoidalne, ciężkie reakcje nadwrażliwości, oraz zapalenie wielostawowe. W pojedynczych przypadkach może się rozwinąć przemijające zapalenie wątroby z żółtaczką cholestatyczną.

Bardzo rzadko: ciężkie reakcje alergiczne (odczyny surowicze, obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne aż do wstrząsu anafilaktycznego). Swoista odtrutka nie jest znana.

Klindamycyna jest półsyntetyczną pochodną linkomycyny. Działa przede wszystkim baktriostatycznie, a także bakteriobójczo w stopniu zależnym od stężenia w miejscu zakażenia i od wrażliwości drobnoustrojów na: ziarenkowce tlenowe Gram(+): Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis (szczepy wytwarzające penicylinazę i szczepy nie wytwarzające penicylinazy), Streptococcus spp. (zwłaszcza Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes grupa A), pałeczki beztlenowe Gram(-): Bacteroides spp. włącznie z Bacteroides melaninogenicus oraz Bacteroides fragiłis, Fusobacterium spp., pałeczki beztlenowe Gram(+) niezarodnikujące: Propionibacterium spp., Eubacterium spp.,Actinomyces spp., ziarenkowce beztlenowe i mikroaerofilne Gram(+): Peptococcus spp. Peptostreptococcus spp. paciorkowce mikroaerofilne, Mobiluncus spp., Gardnerella vaginalis, Mycoplasma hominis. Laseczki rodzaju Clostridium są bardziej oporne na klindamycynę niż większość innych bakterii beztlenowych. Większość szczepów Clostridium perfringens jest wrażliwa, ale inne gatunki, np. Clostridium sporogenes i Clostridium tertium są często oporne na klindamycynę; należy wykonać oznaczenie wrażliwości na antybiotyki. Następujące drobnoustroje są zwykle oporne na klindamycynę: Enterococcus spp. pałeczki tlenowe Gram(-), rodzaj Nocardia, Neisseria meningitidis, metycylinooporne szczepy Staphylococcus aureus i szczepy Haemophilus influenzae (w zależności od tego, z jakich ośrodków pochodzą dane). Klindamycyna działa antagonistycznie w stosunku do erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych. Bakterie oporne na klindamycynę nie wykazują oporności krzyżowej na penicyliny. Drobnoustroje oporne na linkomycynę są również oporne na klindamycynę (całkowita oporność krzyżowa), a drobnoustroje oporne na erytromycynę są częściowo oporne na klindamycynę (częściowa oporność krzyżowa). Po podaniu doustnym chlorowodorek klindamycyny jest szybko i prawie całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego. W zakresie stężeń terapeutycznych wiąże się z białkami osocza w 80-94%. Cechuje się dobrą przenikalnością do tkanek, przenika przez łożysko i do mleka matki, osiąga wysokie stężenie w tkance kostnej. Klindamycyna jest wydalana przede wszystkim z żółcią, po przejściu przez wątrobę. Niektóre metabolity są aktywne mikrobiologicznie. Jest wydalana w około 2/3 z kałem i w 1/3 z moczem. T0,5: 3 h u dorosłych i ok. 2 h u dzieci, w przypadku zaburzenia czynności nerek oraz średniego do ciężkiego stopnia niewydolności wątroby, dochodzi do wydłużenia tego okresu. Nie ulega usunięciu z organizmu podczas hemodializy.

1 kaps. zawiera 75 mg, 150 mg, 300 mg chlorowodorku klindamycyny. 5 ml roztworu zawiera 75 mg chlorowodorku palmitynianu klindamycyny.

Posocznica wywołana przez Staphylococcus aureus A41.0
Posocznica wywołana przez inne określone gronkowce A41.1
Róża A46
Toksoplazmozowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu (G05.2*) B58.2
Streptococcus pneumoniae jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.3
Staphylococcus aureus jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.6
Zapalenie mózgu, rdzenia kręgowego oraz mózgu i rdzenia kręgowego w przebiegu innych chorób zakaźnych i pasożytniczych sklasyfikowanych gdzie indziej G05.2
Rozlane zapalenie ucha zewnętrznego H60.1
Ostre surowicze zapalenie ucha środkowego H65.0
Inne ostre, nieropne zapalenie ucha środkowego H65.1
Ostre ropne zapalenie ucha środkowego H66.0
Ostre i podostre zakaźne zapalenie wsierdzia I33.0
Ostre zapalenie zatok J01
Ostre zapalenie gardła J02
Ostre zapalenie migdałków podniebiennych J03
Zapalenie płuc wywołane przez Streptococcus pneumoniae J13
Ropień płuca i śródpiersia J85
Ropniak opłucnej J86
Ostre przywierzchołkowe zapalenie ozębnej, pochodzenia miazgowego K04.4
Przewlekłe przywierzchołkowe zapalenie ozębnej K04.5
Ropień przywierzchołkowy z zajęciem zatoki K04.6
Ropień przywierzchołkowy bez zajęcia zatoki K04.7
Zapalenie otrzewnej K65
Liszajec L01
Ropień skóry, czyrak, czyrak gromadny L02
Zapalenie tkanki łącznej L03
Trądzik L70
Ropne zapalenia stawów M00
Zapalenie stawów w przebiegu innych chorób bakteryjnych sklasyfikowanych gdzie indziej M01.3
Zapalenie kości i szpiku M86
Choroby zapalne macicy, z wyłączeniem szyjki N71
Inne choroby zapalne miednicy u kobiet N73
Ostre zapalenie pochwy N76.0
Podostre i przewlekłe zapalenie pochwy N76.1

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.