Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Combivir®

Lamivudine + Zidovudine

tabl. powl.
150 mg+ 300 mg
60 szt.
Doustnie
Lz
100%
2121,54

Combivir® - złożony lek przeciwretrowirusowy w terapii HIV

Combivir® to preparat złożony zawierający dwa analogi nukleozydów - lamiwudynę i zydowudynę, stosowany w skojarzonej terapii przeciwretrowirusowej u pacjentów zakażonych wirusem HIV. Lek wykazuje silne działanie hamujące replikację wirusa HIV-1 i HIV-2, dzięki synergistycznemu działaniu obu składników.

Wskazania

Combivir® jest wskazany do stosowania w skojarzonej terapii przeciwretrowirusowej w leczeniu zakażeń HIV u dorosłych i młodzieży powyżej 12 roku życia. Lek pozwala na skuteczne obniżenie poziomu wirusa HIV we krwi oraz podniesienie liczby komórek CD4, co przekłada się na poprawę funkcjonowania układu odpornościowego pacjenta.

Mechanizm działania

Lamiwudyna i zydowudyna są metabolizowane wewnątrzkomórkowo do aktywnych trójfosforanów. Działają one jako kompetycyjne inhibitory odwrotnej transkryptazy HIV, a ich główny mechanizm polega na włączaniu się do łańcucha wirusowego DNA, co prowadzi do zakończenia jego syntezy. Trójfosforany lamiwudyny i zydowudyny wykazują znacznie większe powinowactwo do enzymów wirusa niż do komórkowej polimerazy DNA, co zapewnia selektywność działania.

Dawkowanie

Grupa pacjentów Zalecane dawkowanie
Dorośli i młodzież ≥30 kg 1 tabletka 2 razy na dobę
Dzieci 21-30 kg 1/2 tabletki rano, cała tabletka wieczorem
Dzieci 14-21 kg 1/2 tabletki 2 razy na dobę

Dawkowanie u dzieci o masie ciała 14-30 kg oparte jest głównie na modelowaniu farmakokinetycznym. Ze względu na ryzyko nadmiernej ekspozycji na zydowudynę, pacjenci ci wymagają ścisłego monitorowania.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (ClCr ≤50 ml/min) lub wątroby może być konieczne dostosowanie dawkowania. W takich przypadkach zaleca się stosowanie lamiwudyny i zydowudyny w postaci oddzielnych preparatów.

Sposób podawania

Tabletki Combivir® należy połykać w całości, popijając wodą. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków. W przypadku trudności z połykaniem, tabletki można rozkruszyć i dodać do niewielkiej ilości półpłynnego pokarmu lub płynu, a następnie natychmiast spożyć całą porcję.

Przeciwwskazania

  • Nadwrażliwość na lamiwudynę, zydowudynę lub którykolwiek składnik preparatu
  • Liczba granulocytów obojętnochłonnych <0,75 x 10^9/l
  • Poziom hemoglobiny <7,5 g/dl (4,65 mmol/l)
  • Wiek poniżej 12 lat

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Pacjenci przyjmujący Combivir® mogą być narażeni na rozwój zakażeń oportunistycznych i innych powikłań związanych z zakażeniem HIV. Szczególną ostrożność należy zachować u osób z:

  • Powiększeniem lub zapaleniem wątroby
  • Przewlekłą chorobą wątroby w przebiegu zakażenia HBV
  • Zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z zaawansowanym zakażeniem HIV zaleca się wykonywanie badań krwi co 2 tygodnie przez pierwsze 3 miesiące leczenia, a następnie co najmniej raz w miesiącu.

Interakcje lekowe

Combivir® może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, w tym:

  • Kotrimoksazol (trimetoprim/sulfametoksazol) - wzrost ekspozycji na lamiwudynę
  • Gancyklowir, foskarnet - niezalecane jednoczesne stosowanie
  • Probenecyd - zmniejszenie wydalania zydowudyny
  • Kwas walproinowy, metadon - zwiększenie AUC zydowudyny
  • Rybawiryna, stawudyna - antagonizm z zydowudyną in vitro

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu leków o potencjalnym działaniu nefrotoksycznym lub mielosupresyjnym.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem Combivir® to:

  • Zaburzenia hematologiczne: niedokrwistość, neutropenia, leukopenia, trombocytopenia
  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha
  • Zaburzenia neurologiczne: bóle i zawroty głowy, bezsenność
  • Zaburzenia wątrobowe: wzrost aktywności enzymów wątrobowych
  • Zaburzenia skórne: wysypka, świąd

W przypadku wystąpienia ciężkich działań niepożądanych należy rozważyć zmianę dawkowania lub przerwanie leczenia.

Warto zapamiętać
  • Combivir® zawiera dwa silne inhibitory replikacji HIV - lamiwudynę i zydowudynę
  • Lek wymaga ścisłego monitorowania parametrów hematologicznych, szczególnie u pacjentów z zaawansowanym zakażeniem HIV

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Combivir® należy zastosować leczenie objawowe i monitorować pacjenta. Lamiwudyna poddaje się dializie, natomiast hemodializa i dializa otrzewnowa mają niewielki wpływ na wydalanie zydowudyny.

Właściwości farmakokinetyczne

Lamiwudyna i zydowudyna wykazują dobrą biodostępność po podaniu doustnym (odpowiednio 80-85% i 60-70%). Oba leki przenikają do ośrodkowego układu nerwowego i płynu mózgowo-rdzeniowego. Wydalane są głównie przez nerki. Okres półtrwania lamiwudyny wynosi 5-7 godzin, a zydowudyny 1,1 godziny.

Skład

Jedna tabletka powlekana Combivir® zawiera 150 mg lamiwudyny i 300 mg zydowudyny.

Combivir® stanowi skuteczną opcję terapeutyczną w leczeniu zakażeń HIV, oferując wygodne dawkowanie i synergistyczne działanie dwóch analogów nukleozydów. Jednakże, ze względu na potencjalne działania niepożądane i interakcje lekowe, stosowanie preparatu wymaga ścisłego nadzoru lekarskiego i regularnego monitorowania parametrów laboratoryjnych pacjenta.



Wskazania

Skojarzona terapia przeciwretrowirusowa w leczeniu zakażeń HIV u dorosłych i dzieci >12 lat.

Dorośli i młodzież o mc. co najmniej 30 kg: zalecana dawka preparatu to 1 tabl. 2x/dobę. Dzieci o mc. 21-30 kg: zalecaną doust. dawką preparatu jest pół tabl. rano i cała tabl. wieczorem. Dzieci o mc. 14-21 kg: zalecaną doust. dawką preparatu jest pół tabl. 2x/dobę. Sposób dawkowania u dzieci o mc. 14-30 kg oparty jest głównie na modelowaniu farmakokinetycznym ustalonym na podstawie danych z badań klinicznych z użyciem pojedynczych składników lamiwudyny i zydowudyny. Ze względu na możliwość wystąpienia nadmiernej ekspozycji farmakokinetycznej na zydowudynę należy zapewnić ścisłe kontrolowanie tych pacjentów. Jeśli u pacjentów o mc. 21-30 kg wystąpi brak tolerancji żołądkowo-jelitowej, można zastosować alternatywny schemat dawkowania pół tabl. 3x/dobę w celu poprawy tolerancji. Nie należy stosować preparatu w tabl. u dzieci o mc. poniżej 14 kg ze względu na brak możliwości dostosowania dawki w odniesieniu do mc. dziecka. U tych pacjentów lamiwudynę i zydowudynę należy podawać jako oddzielne preparaty zgodnie z zalecanym dawkowaniem dotyczącym tych produktów. Dla tych pacjentów i dla pacjentów, którzy nie mogą połykać tabl., dostępne są roztw. doust. lamiwudyny i zydowudyny. W przypadkach, gdy zachodzi konieczność przerwania stosowania jednego ze składników preparatu lub zmniejszenia dawki jednego z nich, można zastosować oddzielne preparaty lamiwudyny lub zydowudyny, dostępne w postaci tabl. lub kaps. i roztw. doust. Zaburzenie czynności nerek: stężenia lamiwudyny i zydowudyny są zwiększone u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek na skutek zmniejszenia klirensu. Dlatego też u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (ClC r≤50 ml/min), w przypadku konieczności zmiany dawkowania, zalecane jest podawanie lamiwudyny i zydowudyny jako oddzielnych preparatów. Lekarze powinni zapoznać się z dostępną oddzielnie informacją o każdym z leków. Zaburzenie czynności wątroby: ograniczone dane dotyczące stosowania zydowudyny u pacjentów z marskością wątroby wskazują na możliwość kumulacji leku w organizmie ze względu na zmniejszoną glukuronidację. Dane uzyskane od pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności wątroby wskazują, że farmakokinetyka lamiwudyny nie ulega znaczącym zmianom w przypadku zaburzenia czynności wątroby. Jednak może zajść konieczność zmiany dawkowania zydowudyny u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby, dlatego zaleca się podawanie im lamiwudyny i zydowudyny w postaci oddzielnych preparatów. Lekarze powinni zapoznać się z dostępną oddzielnie informacją o każdym z leków. Zmiana dawkowania u pacjentów z hematologicznymi objawami niepożądanymi: zmiana dawkowania zydowudyny może być konieczna w przypadku, gdy stężenie hemoglobiny zmniejszy się poniżej 9,0 g/dl (5,59 mmol/l) lub liczba granulocytów obojętnochłonnych zmniejszy się poniżej 1,0 x 109/l. Ponieważ dostosowanie dawki preparatu nie jest wówczas możliwe, zalecane jest podawanie lamiwudyny i zydowudyny jako oddzielnych preparatów. Lekarze powinni zapoznać się z dostępną oddzielnie informacją o każdym z leków. Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku: brak szczegółowych danych, jednakże zaleca się zachowanie ostrożności w tej grupie wiekowej ze względu na zmiany związane z wiekiem, takie jak pogorszenie czynności nerek oraz zmiany parametrów hematologicznych.

Leczenie preparatem powinno być rozpoczynane przez lekarzy doświadczonych w leczeniu pacjentów zakażonych wirusem HIV. Lek można przyjmować na czczo lub w trakcie posiłków. W celu zapewnienia podania pełnej dawki leku, tabl. należy połykać w całości (nierozkruszone). Jeśli pacjent nie jest w stanie połykać całych tabl., można je rozkruszyć i dodać do niewielkiej ilości półpłynnego pokarmu lub płynu, a następnie podać całą porcję bezpośrednio po przygotowaniu.

Nadwrażliwość na lamiwudynę, zydowudynę lub jakikolwiek inny składnik pomocniczy preparatu. Nie stosować u pacjentów z małą liczbą granulocytów obojętnochłonnych (* 0,75 x 109/l) lub z niskim poziomem hemoglobiny (* 7,5 g/dl lub 4,65 mmol/l). Nie stosować u dzieci <12 lat.

U pacjentów przyjmujących preparat mogą rozwijać się zakażenia oportunistyczne oraz inne powikłania związane z zakażeniem HIV. Ostrożnie u pacjentów z powiększeniem i zapaleniem wątroby lub obciążonych innymi czynnikami ryzyka schorzeń wątroby; z przewlekłą chorobą wątroby w przebiegu zakażenia wirusem HBV mogą pojawić się kliniczne lub laboratoryjne dowody nawrotu zapalenia wątroby po odstawieniu lamiwudyny, które mogą mieć poważniejsze konsekwencje u pacjentów ze zdekompensowaną chorobą wątroby. Jeżeli preparat jest odstawiany, należy rozważyć okresowe monitorowanie testów czynności wątroby i markerów replikacji HBV. Gdy zachodzi konieczność przerwania leczenia jednym ze składników preparatu lub zmniejszenia dawki jednego z nich, można zastosować oddzielne preparaty lamiwudyny lub zydowudyny (zwłaszcza u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek i wątroby). U pacjentów z obrazem klinicznym zaawansowanego zakażenia HIV zaleca się wykonywanie badań krwi przynajmniej co 2 tyg. podczas pierwszych 3 m-cy leczenia, a później co najmniej raz w m-cu.

Podawanie trimetoprimu/sulfametoksazolu powoduje 40% wzrost ekspozycji na lamiwudynę z powodu interakcji z jego składnikiem - trimetoprimem (sulfametoksazol nie wchodzi w interakcje). Należy unikać podawania preparatu z kotrimoksazolem w wysokich dawkach w leczeniu pneumocystozowego zapalenia płuc (PCP) i toksoplazmozy. Jednoczesne podawanie lamiwudyny i dożylnego gancyklowiru lub foskarnetu nie jest zalecane. Nerkowe wydzielanie zydowudyny ulega zmniejszeniu w obecności probenecydu. Opisano kilka przypadków zmniejszenia stężenia fenytoiny we krwi oraz 1 przypadek jego wzrostu u pacjentów otrzymujących jednocześnie zydowudynę. Wykazano, że kwas walproinowy lub metadon, gdy były jednocześnie podawane z zydowudyną, zwiększały jej AUC i zmniejszały jej klirens. Inne leki mogą zmieniać metabolizm zydowudyny wskutek konkurencyjnego blokowania sprzęgania jej z kwasem glukuronowym lub bezpośredniego hamowania przemiany w wątrobie przez enzymy mikrosomalne: kwas acetylosalicylowy, kodeina, morfina, indometacyna, ketoprofen, naproksen, oksazepam, lorazepam, cymetydyna, klofibrat, dapson i izoprynozyna. Zarówno rybawiryna jak i stawudyna są antagonistami in vitro w połączeniach z zydowudyną. Równoczesne stosowanie innych leków o potencjalnym działaniu nefrotoksycznym lub mielosupresyjnym (pentamidyny podawanej ogólnie, dapsonu, pirymetaminy, kotrimoksazolu, amfoterycyny, flucytozyny, gancyklowiru, interferonu, winkrystyny, winblastyny i doksorubicyny), szczególnie w leczeniu ostrych stanów chorobowych, może zwiększyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych zydowudyny.

Nie należy stosować w ciąży. Ostrożnie w laktacji.

Lamiwudyna. Ogólne: bóle głowy, gorączka, wysypka, złe samopoczucie, osłabienie, łysienie, nudności, biegunka, wymioty, bóle lub kurcze w jamie brzusznej, bezsenność, kaszel, objawy ze strony nosa, choroby mięśni w tym rzadko rozpad włókien mięśniowych prążkowanych (rabdomioliza); trombocytopenia, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AST, ALT) i zwiększenie aktywności amylazy w surowicy. Przy skojarzonym leczeniu z zydowudyną występowały przypadki neutropenii i niedokrwistości (niekiedy ciężkiej). Zydowudyna. Układ pokarmowy: nudności, wymioty, przebarwienie śluzówki jamy ustnej, bóle brzucha, dyspepsja, brak apetytu, biegunka, wzdęcia brzucha; hematologiczne: niedokrwistość, neutropenia, leukopenia, trombocytopenia, pancytopenia z hipoplazją szpiku; choroby wątroby: ciężka hepatomegalia ze stłuszczeniem, wzrost aktywności enzymów wątrobowych w surowicy i stężenia bilirubiny, zapalenie trzustki; metaboliczne/endokrynne: kwasica mleczanowa bez hipoksemii; mięśniowo-szkieletowe: bóle mięśniowe, miopatia; neurologiczne/psychiatryczne: bóle głowy, zawroty głowy, bezsenność, parestezje, senność, otępienie, drgawki, niepokój, depresja; układ oddechowy: duszność, kaszel; skóra: przebarwienie paznokci i skóry, wysypka, pokrzywka, potliwość; różne: częstomocz, spaczenie smaku, gorączka, złe samopoczucie, uogólnione bóle, dreszcze, grypopodobne bóle w klatce piersiowej, ginekomastia, astenia.

Leczenie objawowe. Lamiwudyna poddaje się dializie, hemodializa i dializa otrzewnowa mają niewielki wpływ na wydalanie zydowudyny, natomiast zwiększają wydalanie jej metabolitu glukuronidowego.

Analogi nukleozydów. Lamiwudyna i zydowudyna są silnymi selektywnymi inhibitorami replikacji wirusa HIV-1 i HIV-2. W badaniach hamowania replikacji HIV w hodowlach komórkowych wykazano duży synergizm działania lamiwudyny z zydowudyną. Obydwa leki są stopniowo metabolizowane przez wewnątrzkomórkowe kinazy do 5-trójfosforanów (TP). Trójfosforan lamiwudyny i trójfosforan zydowudyny są substratami i kompetycyjnymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy HIV. Jednak główny mechanizm ich działania polega na włączaniu monofosforanów do łańcucha wirusowego DNA, które prowadzi do zakończenia łańcucha. Lamiwudyna i zydowudyna w postaci trójfosforanów wykazują znacznie mniejsze powinowactwo do komórkowej polimerazy DNA niż do enzymów wirusa; obniżają stężenie wirusa HIV-1 i podnoszą liczbę komórek CD4. Obydwa leki dobrze wchłaniane z przewodu pokarmowego. Biodostępność lamiwudyny po podaniu doustnym u dorosłych wynosi zazwyczaj między 80-85%, a zydowudyny odpowiednio 60-70%. Lamiwudyna wiąże się w <36% z białkami osocza, zydowudyna w 34-38%. Przenikają do OUN i płynu mózgowo-rdzeniowego; wydalane są przez nerki. T0,5 lamiwudyny wynosi 5-7 h, zydowudyny 1,1 h.

1 tabl. powl. zawiera 150 mg lamiwudyny i 300 mg zydowudyny.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Każdy posiłek, zwłaszcza bogaty w węglowodany powoduje upośledzenie wchłaniania leku z przewodu pokarmowego w wyniku jego adsorpcji, głównie przez polisacharydy. Skutkuje to zmniejszeniem stężenia leku we krwi, a co za tym idzie - brakiem lub obniżeniem skuteczności leczenia.