Polmatine - lek w leczeniu choroby Alzheimera

Wskazania

Polmatine jest wskazany do leczenia pacjentów z chorobą Alzheimera o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. Lek zawiera memantynę jako substancję czynną i należy do grupy antagonistów receptora NMDA.

Memantyna modyfikuje efekty patologicznie zwiększonych stężeń glutaminianu, które mogą prowadzić do zaburzenia czynności neuronów w chorobie Alzheimera. Istnieją dowody na to, że zaburzenia neuroprzekaźnictwa glutaminergicznego, zwłaszcza w receptorach NMDA, przyczyniają się zarówno do występowania objawów, jak i do postępu choroby w otępieniu neurodegeneracyjnym.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie powinien rozpocząć i nadzorować lekarz doświadczony w diagnostyce i terapii choroby Alzheimera. Terapię można rozpocząć tylko wtedy, gdy dostępna jest osoba sprawująca stały nadzór nad przyjmowaniem leku przez pacjenta.

Rozpoznanie należy postawić zgodnie z aktualnymi wytycznymi. Tolerancję i dawkowanie memantyny należy regularnie oceniać, szczególnie w ciągu pierwszych 3 miesięcy leczenia. Następnie należy regularnie oceniać efekt terapeutyczny oraz tolerancję leczenia zgodnie z obowiązującymi wytycznymi klinicznymi.

Leczenie podtrzymujące można kontynuować tak długo, jak długo utrzymuje się korzystne działanie terapeutyczne i pacjent dobrze toleruje leczenie memantyną. Przerwanie leczenia należy rozważyć, gdy brak jest oznak działania terapeutycznego lub w przypadku złej tolerancji.

Schemat zwiększania dawki w celu osiągnięcia dawki podtrzymującej 20 mg/dobę.

Maksymalna dawka dobowa wynosi 20 mg. W celu zmniejszenia ryzyka działań niepożądanych, dawkę należy zwiększać stopniowo o 5 mg tygodniowo przez pierwsze 3 tygodnie, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej.

Lek należy przyjmować raz na dobę, o tej samej porze. Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Dawkowanie w szczególnych grupach pacjentów:

• Osoby w podeszłym wieku (>65 lat): zalecana dawka to 20 mg/dobę
• Zaburzenia czynności nerek:
  • Łagodne (ClCr 50-80 ml/min): bez modyfikacji dawki
  • Umiarkowane (ClCr 30-49 ml/min): 10 mg/dobę, możliwość zwiększenia do 20 mg/dobę po 7 dniach
  • Ciężkie (ClCr 5-29 ml/min): 10 mg/dobę
• Zaburzenia czynności wątroby:
  • Łagodne do umiarkowanych: bez modyfikacji dawki
  • Ciężkie: nie zaleca się stosowania
• Dzieci i młodzież <18 lat: nie stosować ze względu na brak danych

Dawkowanie Polmatine wymaga stopniowego zwiększania dawki i regularnej oceny tolerancji oraz efektów leczenia. Konieczne jest dostosowanie dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Przeciwwskazania

Jedynym przeciwwskazaniem do stosowania Polmatine jest nadwrażliwość na substancję czynną (memantynę) lub którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w preparacie.

Przed rozpoczęciem leczenia należy dokładnie zebrać wywiad alergiczny pacjenta.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Polmatine należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

• Pacjenci z padaczką, drgawkami w wywiadzie lub czynnikami predysponującymi do padaczki
• Jednoczesne stosowanie innych antagonistów NMDA (amantadyna, ketamina, dekstrometorfan)
• Czynniki mogące prowadzić do zwiększenia pH moczu (zmiany diety, leki alkalizujące, nerkowa kwasica cewkowa, zakażenia dróg moczowych wywołane przez Proteus)
• Świeżo przebyty zawał mięśnia sercowego
• Niewyrównana zastoinowa niewydolność serca (NYHA III-IV)
• Niekontrolowane nadciśnienie tętnicze

Produkt zawiera laktozę, więc nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy.

Lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, dlatego pacjentów leczonych ambulatoryjnie należy poinformować o konieczności zachowania ostrożności.

Stosowanie Polmatine wymaga szczególnej uwagi u pacjentów z określonymi schorzeniami współistniejącymi oraz monitorowania potencjalnych interakcji z innymi lekami.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Memantyna może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

• L-dopa, agoniści receptorów dopaminergicznych, leki antycholinergiczne - możliwe nasilenie ich działania
• Barbiturany, neuroleptyki - możliwe osłabienie ich działania
• Dantrolen, baklofen - może być konieczne dostosowanie ich dawki
• Amantadyna, ketamina, dekstrometorfan - zwiększone ryzyko działań niepożądanych, nie należy stosować jednocześnie
• Cymetydyna, ranitydyna, prokainamid, chinidyna, chinina, nikotyna - możliwe zwiększenie stężenia w osoczu
• Hydrochlorotiazyd - możliwe zmniejszenie stężenia w surowicy
• Doustne leki przeciwzakrzepowe - możliwe zwiększenie INR, konieczne monitorowanie

Nie zaobserwowano istotnych interakcji z gliburydem, metforminą, donepezilem i galantaminą.

Stosowanie Polmatine wymaga uwagi na potencjalne interakcje, szczególnie z lekami wpływającymi na układ nerwowy oraz metabolizowanymi przez nerki.

Ciąża i laktacja

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania memantyny w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wskazują na potencjalne ryzyko zahamowania wewnątrzmacicznego wzrostu płodu. Memantyny nie wolno stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne.

Nie wiadomo, czy memantyna przenika do mleka ludzkiego, ale jest to możliwe ze względu na jej lipofilne właściwości. Kobiety przyjmujące memantynę nie powinny karmić piersią.

Polmatine nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży i karmiących piersią, chyba że potencjalne korzyści przewyższają ryzyko.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane Polmatine (występujące częściej niż w grupie placebo) to:

• Zawroty głowy (6,3%)
• Ból głowy (5,2%)
• Zaparcia (4,6%)
• Senność (3,4%)
• Nadciśnienie tętnicze (4,1%)

Inne istotne działania niepożądane obejmują:

• Zaburzenia psychiczne: splątanie, omamy, reakcje psychotyczne
• Zaburzenia układu nerwowego: zaburzenia równowagi, nieprawidłowy chód, napady padaczkowe (bardzo rzadko)
• Zaburzenia sercowo-naczyniowe: niewydolność serca, zakrzepica żylna/zatorowość
• Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: wymioty, zapalenie trzustki
• Zaburzenia wątroby: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby

Mimo że Polmatine jest ogólnie dobrze tolerowany, pacjenci powinni być monitorowani pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, szczególnie ze strony układu nerwowego i sercowo-naczyniowego.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania Polmatine mogą obejmować:

• Zmęczenie, osłabienie, biegunka
• Objawy ze strony OUN: splątanie, senność, zawroty głowy, pobudzenie, agresja, omamy, zaburzony chód
• Objawy żołądkowo-jelitowe: wymioty, biegunka
• W ciężkich przypadkach: śpiączka, podwójne widzenie, niepokój, psychoza, stan przeddrgawkowy, stupor, utrata świadomości

Leczenie przedawkowania powinno być objawowe. Nie istnieje specyficzne antidotum. Należy zastosować standardowe procedury, takie jak płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego, zakwaszenie moczu, wymuszona diureza. W przypadku nadpobudliwości OUN rozważyć ostrożne leczenie objawowe.

W przypadku podejrzenia przedawkowania Polmatine, pacjent wymaga natychmiastowej opieki medycznej i leczenia objawowego.

Właściwości farmakologiczne

Polmatine zawiera memantynę, która jest zależnym od potencjału, o średnim powinowactwie, niekompetytywnym antagonistą receptora NMDA. Lek modyfikuje efekty patologicznie zwiększonych stężeń glutaminianu, które mogą prowadzić do zaburzenia czynności neuronów w chorobie Alzheimera.

Mechanizm działania Polmatine opiera się na modulacji przekaźnictwa glutaminergicznego, co może przyczyniać się do łagodzenia objawów i spowolnienia postępu choroby Alzheimera.

Skład

Polmatine dostępny jest w postaci tabletek powlekanych zawierających 10 mg lub 20 mg memantyny chlorowodorku jako substancji czynnej.

Dostępność dwóch dawek umożliwia dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta i ułatwia stopniowe zwiększanie dawki na początku leczenia.