Polmatine - lek w leczeniu choroby Alzheimera

Wskazania

Polmatine jest wskazany do leczenia pacjentów z chorobą Alzheimera o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. Lek zawiera substancję czynną memantynę, która jest antagonistą receptora NMDA o średnim powinowactwie.

Memantyna modyfikuje efekty patologicznie zwiększonych stężeń glutaminianu, które mogą prowadzić do zaburzenia czynności neuronów w chorobie Alzheimera. Coraz więcej dowodów wskazuje, że zaburzenia neuroprzekaźnictwa glutaminergicznego, zwłaszcza w receptorach NMDA, przyczyniają się zarówno do występowania objawów, jak i do postępu choroby w otępieniu neurodegeneracyjnym.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie powinien rozpocząć i nadzorować lekarz mający doświadczenie w diagnostyce i terapii choroby Alzheimera. Terapię można rozpocząć tylko wtedy, gdy dostępna jest oszie regularnie nadzorować przyjmowanie leku przez pacjenta.

Rozpoznanie należy postawić zgodnie z aktualnymi wytycznymi. Tolerancję i dawkowanie memantyny należy regularnie oceniać, szczególnie w ciągu pierwszych 3 miesięcy leczenia. Następnie należy regularnie oceniać korzyści terapeutyczne oraz tolerancję leczenia, zgodnie z obowiązującymi wytycznymi klinicznymi.

Leczenie podtrzymujące może być kontynuowane tak długo, jak długo utrzymuje się korzystne działanie terapeutyczne i pacjent dobrze toleruje leczenie memantyną. Przerwanie leczenia należy rozważyć, gdy brak jest oznak skuteczności terapeutycznej lub w przypadku złej tolerancji.

Schemat zwiększania dawki w celu osiągnięcia dawki podtrzymującej 20 mg/dobę.

Maksymalna dawka dobowa wynosi 20 mg. W celu zmniejszenia ryzyka działań niepożądanych, dawkę należy zwiększać stopniowo przez pierwsze 3 tygodnie leczenia.

Lek należy przyjmować raz na dobę, o tej samej porze. Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Szczególne grupy pacjentów:

Osoby w podeszłym wieku (>65 lat): Zalecana dawka to 20 mg/dobę, tak jak u dorosłych.

Zaburzenia czynności nerek: - Łagodne (ClCr 50-80 ml/min): bez modyfikacji dawki - Umiarkowane (ClCr 30-49 ml/min): 10 mg/dobę, możliwość zwiększenia do 20 mg/dobę po 7 dniach - Ciężkie (ClCr 5-29 ml/min): 10 mg/dobę

Zaburzenia czynności wątroby: - Łagodne do umiarkowanych: bez modyfikacji dawki - Ciężkie: nie zaleca się stosowania

Dzieci i młodzież: Nie stosować u osób poniżej 18 lat ze względu na brak danych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną (memantynę) lub którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w preparacie.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować ostrożność u pacjentów z padaczką, drgawkami w wywiadzie lub czynnikami predysponującymi do padaczki.

Należy unikać jednoczesnego stosowania innych antagonistów NMDA, takich jak amantadyna, ketamina czy dekstrometorfan, ze względu na zwiększone ryzyko działań niepożądanych.

Należy monitorować pacjentów z czynnikami mogącymi prowadzić do zwiększenia pH moczu, takimi jak drastyczne zmiany diety, przyjmowanie dużych dawek leków alkalizujących, nerkowa kwasica cewkowa czy ciężkie zakażenia dróg moczowych.

Ograniczone dane dotyczą stosowania u pacjentów ze świeżo przebytym zawałem mięśnia sercowego, niewyrównaną zastoinową niewydolnością serca (NYHA III-IV) lub niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym - takich pacjentów należy uważnie obserwować podczas leczenia.

Lek zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy.

Lek może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Interakcje

Możliwe interakcje obejmują: - Nasilenie działania L-dopy, agonistów dopaminy i leków antycholinergicznych - Osłabienie działania barbituranów i neuroleptyków - Modyfikacja działania leków zmniejszających napięcie mięśni (dantrolen, baklofen) - Zwiększone ryzyko działań niepożądanych przy jednoczesnym stosowaniu z amantadyną, ketaminą, dekstrometorfanem - Możliwe interakcje z lekami wydalanymi przez ten sam nerkowy układ transportu kationów (np. cymetydyna, ranitydyna, prokainamid, chinidyna, nikotyna) - Możliwe zmniejszenie stężenia hydrochlorotiazydu w surowicy - Pojedyncze przypadki zwiększenia INR przy jednoczesnym stosowaniu z warfaryną

Nie zaobserwowano istotnych interakcji z gliburydem, metforminą, donepezilem i galantaminą.

Ciąża i karmienie piersią

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania w ciąży. Nie stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Kobiety przyjmujące memantynę nie powinny karmić piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane (występujące częściej niż w grupie placebo) to: - Zawroty głowy (6,3%) - Ból głowy (5,2%) - Zaparcia (4,6%) - Senność (3,4%) - Nadciśnienie tętnicze (4,1%)

Inne istotne działania niepożądane obejmują: - Splątanie i omamy (zwłaszcza u pacjentów z ciężkim nasileniem choroby) - Reakcje psychotyczne (rzadko) - Napady padaczkowe (bardzo rzadko) - Niewydolność serca - Zakrzepica żylna/zatorowość - Zapalenie trzustki i wątroby (pojedyncze przypadki)

U pacjentów z chorobą Alzheimera często występują depresja, myśli samobójcze i samobójstwa - takie przypadki zgłaszano również u osób leczonych memantyną.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania mogą obejmować: - Zmęczenie, osłabienie, biegunka - Objawy ze strony OUN: splątanie, senność, zawroty głowy, pobudzenie, agresja, omamy, zaburzenia chodu - Objawy żołądkowo-jelitowe: wymioty, biegunka

W ciężkich przypadkach: śpiączka, podwójne widzenie, pobudzenie, psychoza, stan przeddrgawkowy, stupor, utrata świadomości.

Leczenie przedawkowania jest objawowe, brak specyficznego antidotum. Należy zastosować standardowe procedury, takie jak płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego, zakwaszenie moczu, wymuszona diureza. W przypadku pobudzenia OUN rozważyć ostrożne leczenie objawowe.

Polmatine jest cennym lekiem w terapii choroby Alzheimera, działającym poprzez modulację przekaźnictwa glutaminergicznego. Wymaga jednak ścisłego nadzoru lekarskiego, szczególnie w początkowym okresie leczenia, oraz regularnej oceny skuteczności i tolerancji terapii.