Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Cloranxen®

Clorazepate dipotassium

tabl.
5 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
28,19
Cloranxen®
tabl.
10 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
38,91

Cloranxen® - Szczegółowe informacje dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Cloranxen® jest wskazany w następujących przypadkach:

  • Stany lęku, nadmiernego napięcia emocjonalnego i pobudzenia psychoruchowego towarzyszące zaburzeniom nerwicowym i niektórym chorobom somatycznym
  • Łagodzenie objawów abstynencji alkoholowej
  • Wspomagająco w ogniskowych napadach padaczkowych

Należy pamiętać, że Cloranxen® powinien być stosowany tylko w przypadkach, gdy objawy są poważne, upośledzające lub powodują skrajny dyskomfort pacjenta. Leczenie powinno być jak najkrótsze i regularnie monitorowane.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Dawkowanie
Dorośli 5-30 mg/dobę
Osoby starsze 50% dawki dla dorosłych
Dzieci i młodzież (>12 lat)* 0,5 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek 50% standardowej dawki

* Stosowanie u dzieci i młodzieży tylko w wyjątkowych przypadkach, po konsultacji ze specjalistą.

Leczenie należy rozpoczynać od dawki początkowej 5 mg/dobę, stopniowo zwiększając dawkę w celu uniknięcia działań niepożądanych. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 30 mg. Czas leczenia powinien być możliwie najkrótszy, nie przekraczając 4 tygodni, włączając w to okres zmniejszania dawki.

Dawkę dobową można przyjmować jednorazowo wieczorem. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność ze względu na ryzyko encefalopatii.

Warto zapamiętać
  • Maksymalna dawka dobowa Cloranxenu® wynosi 30 mg
  • Czas leczenia nie powinien przekraczać 4 tygodni, włączając okres odstawiania leku

Przeciwwskazania

Stosowanie Cloranxenu® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na klorazepat
  • Wrodzona nużliwość mięśni
  • Jaskra z wąskim kątem przesączania
  • Ciąża i okres karmienia piersią
  • Dzieci poniżej 9 roku życia

Należy dokładnie ocenić stosunek korzyści do ryzyka przed zastosowaniem leku u pacjentów z wymienionymi przeciwwskazaniami.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Ostrożność należy zachować u pacjentów:

  • Ze skłonnością do nadużywania leków
  • Z niewydolnością wątroby i nerek
  • Z psychozami (lek nie jest zalecany w tych przypadkach)

Ważne zalecenia:

  • Lek należy odstawiać stopniowo, aby uniknąć objawów odstawienia (drżenie mięśniowe, pobudzenie, bezsenność, halucynacje, zaburzenia orientacji)
  • W leczeniu nerwic, psychonerwic i zaburzeń snu nie stosować dłużej niż przez 3 tygodnie
  • Podczas leczenia nie należy spożywać alkoholu, prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych

Regularne monitorowanie pacjenta jest kluczowe dla oceny skuteczności leczenia i ewentualnej modyfikacji dawkowania.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Cloranxen® wchodzi w istotne interakcje z wieloma lekami i substancjami:

  • Nasila działanie alkoholu oraz leków działających depresyjnie na OUN (pochodne morfiny, barbiturany, niektóre leki przeciwdepresyjne, leki przeciwhistaminowe, uspokajające, neuroleptyki, klonidyna)
  • Działa synergicznie z lekami zwiotczającymi mięśnie
  • Cizaprid zwiększa wchłanianie klorazepatu
  • Leki zobojętniające HCl (związki Al i Mg) opóźniają wchłanianie klorazepatu
  • Cimetydyna nasila nasenne działanie klorazepatu
  • Klorazepat osłabia działanie lewodopy
  • W skojarzeniu z fenytoiną może wystąpić zwiększenie lub zmniejszenie stężenia klorazepatu we krwi
  • Metabolizm klorazepatu przebiega szybciej u osób przyjmujących leki przeciwdrgawkowe oraz u palaczy

Należy zachować szczególną ostrożność przy łączeniu Cloranxenu® z wymienionymi lekami i substancjami, monitorując pacjenta pod kątem nasilonych działań niepożądanych lub zmniejszonej skuteczności terapii.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Cloranxenu® mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Często: senność, ból i zawroty głowy, znużenie, drażliwość, niezborność ruchowa, diplopia, niewyraźna mowa
  • Niezbyt często: stany depresji, zaburzenia świadomości, zwiększenie masy ciała, utrata libido, zaburzenia miesiączkowania i zahamowanie owulacji
  • Rzadko: suchość błon śluzowych, zaparcie, hipotonia
  • Sporadycznie: pobudzenie ruchowe, agresja, euforia, omamy, bezsenność i wysypka skórna

Uwaga: Długotrwałe stosowanie dużych dawek może prowadzić do zależności psychofizycznej.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania Cloranxenu® obejmują:

  • Łagodne: senność, dezorientacja, letarg
  • Ciężkie: ataksja, hipotonia mięśniowa, niedociśnienie, depresja oddechowa, rzadko śpiączka i bardzo rzadko zgon

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

  1. Usunięcie treści żołądkowej (wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka)
  2. Podanie węgla aktywowanego
  3. Podtrzymywanie czynności układu oddechowego i krążenia
  4. W ciężkich przypadkach: dożylne podanie flumazenilu jako antidotum
wskazania do stosowania flumazenilu: jednoczesne stosowanie trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, leków obniżających próg drgawkowy, zaburzenia w EKG (wydłużenie odcinka QRS lub QT).

Mechanizm działania

Cloranxen® jest lekiem z grupy benzodiazepin, działającym poprzez nasilenie efektów kwasu gamma-aminomasłowego (GABA) w ośrodkowym układzie nerwowym. Główne efekty terapeutyczne obejmują:

  • Znoszenie stanów nadmiernego napięcia emocjonalnego
  • Działanie przeciwlękowe
  • W większych dawkach: działanie uspokajające, nasenne i przeciwdrgawkowe
  • Zmniejszenie napięcia mięśni prążkowanych

Lek szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, ulegając przemianie do czynnego metabolitu o długotrwałym działaniu - demetylodiazepamu.

Skład

Substancja czynna: klorazepat dipotasowy

Dostępne dawki:

  • 1 tabletka zawiera 5 mg klorazepatu dipotasowego
  • 1 tabletka zawiera 10 mg klorazepatu dipotasowego

Przy przepisywaniu Cloranxenu® należy uwzględnić indywidualne potrzeby pacjenta, potencjalne ryzyko uzależnienia oraz interakcje z innymi przyjmowanymi lekami. Regularne monitorowanie pacjenta i dostosowywanie terapii są kluczowe dla osiągnięcia optymalnych efektów leczenia przy minimalizacji ryzyka działań niepożądanych.



Wskazania

Stany lęku, nadmiernego napięcia emocjonalnego i pobudzenia psychoruchowego towarzyszące zaburzeniom nerwicowym i niektórym chorobom somatycznym. Łagodzenie objawów abstynencji alkoholowej. Wspomagająco w ogniskowych napadach padaczkowych.

Leczenie należy rozpoczynać od dawki początkowej, stopniowo zwiększając dawkę, w celu uniknięcia wystąpienia działań niepożądanych. Nie należy przekraczać dawki maks. 30 mg/dobę. Czas leczenia powinien być możliwie najkrótszy i nie powinien przekraczać 4 tyg. włączając w to okres zmniejszania dawki. Podczas leczenia należy regularnie monitorować pacjenta w celu ewentualnego zmniejszenia dawkowania lub częstości podawania produktu leczniczego. Ze względu na możliwość wystąpienia objawów odstawienia, produkt leczniczy należy odstawiać ostrożnie, stopniowo zmniejszając dawkę dobową. Dorośli: dawka terapeutyczna: 5-30 mg/dobę. Leczenie zaleca się rozpoczynać od dawki 5 mg/dobę. Dawkę dobową można przyjmować jeden raz/dobę, wieczorem. Dzieci i młodzież: dane dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży w leczeniu lęku są ograniczone, dlatego nie zaleca się stosowania w tej grupie wiekowej. Tylko w wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych przez lekarza specjalistę stosowanie u dzieci w wieku powyżej 12 lat: w dawce 0,5 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych. U pacjentów w wieku podeszłym należy zmniejszyć dawkę o 50 %; leczenie powinno trwać jak najkrócej. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę produktu leczniczego należy zmniejszyć o 50 %. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy stosować bardzo ostrożnie; u pacjentów z niewydolnością wątroby może wystąpić encefalopatia.

Nadwrażliwość na klorazepat, wrodzona nużliwość mięśni, jaskra z wąskim kątem przesączania, ciąża i okres karmienia piersią, dzieci do 9 rż.

Ostrożnie stosować u osób ze skłonnością do nadużywania leków, niewydolności wątroby i nerek. Lek należy odstawiać stopniowo, gdyż nagłe przerwanie jego podawania może wywołać drżenie mięśniowe, pobudzenie, bezsenność, halucynacje i zaburzenia orientacji (objawy te mogą się pojawić w 4-8 dniu po odstawieniu). Leku nie należy stosować w psychozach. W leczeniu nerwic, psychonerwic i zaburzeń snu nie podawać dłużej niż przez 3 tyg. Podczas leczenia nie należy pić alkoholu, prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych.

Nasila działanie alkoholu oraz leków działających depresyjnie na OUN (pochodne morfiny, barbiturany, niektóre leki przeciwdepresyjne, leki przeciwhistaminowe, uspokajające, neuroleptyki, klonidyna). Działa synergicznie z lekami zwiotczającymi mięśnie. Cizaprid zwiększa wchłanianie klorazepatu, natomiast leki zobojętniające HCl (związki Al i Mg) opóźniają je. Cimetydyna nasila nasenne działanie klorazepatu; klorazepat osłabia działanie lewodopy. W skojarzeniu z fenytoiną może wystąpić zwiększenie lub zmniejszenie stężenia klorazepatu we krwi. Metabolizm klorazepatu przebiega szybciej u osób przyjmujących leki przeciwdrgawkowe oraz u palaczy.

Senność, ból i zawroty głowy, znużenie, drażliwość, niezborność ruchowa, diplopia, niewyraźna mowa, stany depresji, zaburzenia świadomości. Niekiedy zwiększenie masy ciała, utrata libido, zaburzenia miesiączkowania i zahamowanie owulacji. Może także wystąpić suchość błon śluzowych, zaparcie, hipotonia; sporadycznie - pobudzenie ruchowe, agresja, euforia, omamy, bezsenność i wysypka skórna. Długotrwałe stosowanie dużych dawek prowadzi do zależności psychofizycznej.

Przedawkowanie objawia się różnego stopnia zahamowaniem czynności ośrodkowego układu nerwowego: od umiarkowanej senności, aż po śpiączkę. W przypadku niewielkiego przedawkowania występują: senność, dezorientacja, letarg; w cięższym przedawkowaniu: ataksja, hipotonia mięśniowa, niedociśnienie, depresja oddechowa, rzadko śpiączka i bardzo rzadko zgon. Oprócz postępowania zgodnego z zasadami ogólnymi w zatruciach doustnych (usunięcie treści żołądkowej zależnie od stanu pacjenta - wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego, podtrzymywanie czynności układu oddechowego i układu krążenia), w razie ciężkiego zatrucia przebiegającego ze śpiączką lub niewydolnością oddechową, jako antidotum można dożylnie podawać antagonistę receptorów benzodiazepinowych - flumazenil. Stosowanie flumazenilu jako odtrutki przeciwwskazane jest w przypadku: stosowania trójpierścieniowych produktów leczniczych przeciwdepresyjnych, jednoczesnego podawania produktów leczniczych obniżających próg drgawkowy, zaburzeń w EKG pod postacią wydłużenia odcinka QRS lub QT (sugerującego jednoczesne stosowanie trójpierścieniowych produktów leczniczych przeciwdepresyjnych). Choć przedawkowanie benzodiazepin rzadko bywa stanem zagrożenia życia, nigdy nie wolno zapominać o tym, że pacjent mógł wraz z produktem leczniczym spożyć alkohol lub zażyć inne substancje działające hamująco na czynność ośrodkowego układu nerwowego.

Lek znoszący stany nadmiernego napięcia emocjonalnego, lęku i zagrożenia. Podany w większych dawkach wywiera także działanie uspokajające, nasenne i przeciwdrgawkowe oraz zmniejsza napięcie mięśni prążkowanych. Szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, ulegając przemianie do czynnego metabolitu o długotrwałym działaniu - demetylodiazepamu.

1 tabl. zawiera 5 mg lub 10 mg klorazepatu dipotasowego.

Przepisując ten lek pamiętaj: - ilość substancji należy dodatkowo wyrazić słowami, - na recepcie nie można wypisać dodatkowo innych leków.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.

Przyspieszony metabolizm leku w wątrobie (o 42%) poprzez pobudzenie enzymów mikrosomalnych przez związki powstałe podczas smażenia lub grillowania mięsa. Zmniejszenie stężenia leku we krwi prowadzi do braku lub osłabienia efektu terapeutycznego.