Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Cloranxen®

Clorazepate dipotassium

tabl.
10 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
38,91
Cloranxen®
tabl.
5 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
28,19

Cloranxen® - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Cloranxen® jest wskazany w następujących przypadkach:

  • Stany lęku, nadmiernego napięcia emocjonalnego i pobudzenia psychoruchowego towarzyszące zaburzeniom nerwicowym i niektórym chorobom somatycznym
  • Łagodzenie objawów abstynencji alkoholowej
  • Wspomagająco w ogniskowych napadach padaczkowych

Lek wykazuje działanie znoszące stany nadmiernego napięcia emocjonalnego, lęku i poczucia zagrożenia. W większych dawkach wywiera także efekt uspokajający, nasenny i przeciwdrgawkowy oraz zmniejsza napięcie mięśni prążkowanych.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Dawkowanie
Dorośli 5-30 mg/dobę
Pacjenci w podeszłym wieku Zmniejszenie dawki o 50%
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Zmniejszenie dawki o 50%
Dzieci i młodzież powyżej 12 lat (tylko w wyjątkowych przypadkach) 0,5 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie dla każdego pacjenta.

Leczenie należy rozpoczynać od dawki początkowej, stopniowo ją zwiększając, aby uniknąć wystąpienia działań niepożądanych. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 30 mg. Czas terapii powinien być możliwie najkrótszy i nie przekraczać 4 tygodni, wliczając w to okres zmniejszania dawki.

Dawkę dobową można przyjmować jednorazowo wieczorem. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność ze względu na ryzyko encefalopatii.

Dawkowanie Cloranxenu® wymaga indywidualnego dostosowania, z uwzględnieniem stanu pacjenta i potencjalnych czynników ryzyka. Kluczowe jest rozpoczęcie od niskiej dawki i stopniowe jej zwiększanie, przy jednoczesnym monitorowaniu efektów terapeutycznych i działań niepożądanych.

Przeciwwskazania

Stosowanie Cloranxenu® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na klorazepat
  • Wrodzona nużliwość mięśni
  • Jaskra z wąskim kątem przesączania
  • Ciąża i okres karmienia piersią
  • Dzieci poniżej 9 roku życia

Przed przepisaniem Cloranxenu® należy dokładnie przeanalizować historię medyczną pacjenta, zwracając szczególną uwagę na potencjalne przeciwwskazania, aby zapewnić bezpieczeństwo terapii.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Cloranxenu® należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

  • Pacjenci ze skłonnością do nadużywania leków
  • Niewydolność wątroby i nerek
  • Psychozy (lek nie jest zalecany)

Odstawianie leku powinno odbywać się stopniowo, aby uniknąć objawów odstawienia, takich jak drżenie mięśniowe, pobudzenie, bezsenność, halucynacje i zaburzenia orientacji. Objawy te mogą pojawić się 4-8 dni po odstawieniu leku.

W leczeniu nerwic, psychonerwic i zaburzeń snu nie należy stosować leku dłużej niż przez 3 tygodnie. Podczas terapii pacjent nie powinien spożywać alkoholu, prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych.

Stosowanie Cloranxenu® wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie pod kątem potencjalnego uzależnienia i objawów odstawienia. Kluczowe jest edukowanie pacjenta o ograniczeniach związanych z codziennym funkcjonowaniem podczas terapii.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Cloranxen® wchodzi w istotne interakcje z wieloma substancjami:

  • Nasila działanie alkoholu i leków działających depresyjnie na OUN (np. pochodne morfiny, barbiturany, niektóre leki przeciwdepresyjne, leki przeciwhistaminowe, uspokajające, neuroleptyki, klonidyna)
  • Działa synergicznie z lekami zwiotczającymi mięśnie
  • Cizaprid zwiększa wchłanianie klorazepatu
  • Leki zobojętniające HCl (związki Al i Mg) opóźniają wchłanianie klorazepatu
  • Cimetydyna nasila nasenne działanie klorazepatu
  • Klorazepat osłabia działanie lewodopy
  • W skojarzeniu z fenytoiną może wystąpić zwiększenie lub zmniejszenie stężenia klorazepatu we krwi
  • Metabolizm klorazepatu przebiega szybciej u osób przyjmujących leki przeciwdrgawkowe oraz u palaczy

Ze względu na liczne interakcje, przed włączeniem Cloranxenu® do terapii, należy dokładnie przeanalizować wszystkie leki przyjmowane przez pacjenta oraz jego nawyki (np. palenie tytoniu). W razie konieczności może być wymagana modyfikacja dawkowania lub zmiana terapii.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Cloranxenu® mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Często: senność, ból i zawroty głowy, znużenie, drażliwość, niezborność ruchowa, diplopia, niewyraźna mowa
  • Niezbyt często: stany depresji, zaburzenia świadomości, zwiększenie masy ciała, utrata libido, zaburzenia miesiączkowania i zahamowanie owulacji
  • Rzadko: suchość błon śluzowych, zaparcie, hipotonia
  • Sporadycznie: pobudzenie ruchowe, agresja, euforia, omamy, bezsenność i wysypka skórna

Długotrwałe stosowanie dużych dawek może prowadzić do zależności psychofizycznej.

Pacjenci powinni być regularnie monitorowani pod kątem występowania działań niepożądanych. Szczególną uwagę należy zwrócić na objawy sugerujące rozwój zależności psychofizycznej, zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu leku.

Warto zapamiętać
  • Cloranxen® nie powinien być stosowany dłużej niż 4 tygodnie, włączając w to okres zmniejszania dawki.
  • Lek należy odstawiać stopniowo, aby uniknąć objawów odstawienia, które mogą pojawić się 4-8 dni po zaprzestaniu terapii.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Cloranxenu® może prowadzić do zahamowania czynności ośrodkowego układu nerwowego o różnym nasileniu, od umiarkowanej senności aż po śpiączkę. Objawy przedawkowania obejmują:

  • W przypadku niewielkiego przedawkowania: senność, dezorientacja, letarg
  • W cięższym przedawkowaniu: ataksja, hipotonia mięśniowa, niedociśnienie, depresja oddechowa, rzadko śpiączka i bardzo rzadko zgon

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

  1. Usunięcie treści żołądkowej (wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka, w zależności od stanu pacjenta)
  2. Podanie węgla aktywowanego
  3. Podtrzymywanie czynności układu oddechowego i układu krążenia
  4. W ciężkim zatruciu przebiegającym ze śpiączką lub niewydolnością oddechową można rozważyć dożylne podanie flumazenilu jako antidotum

Uwaga: Stosowanie flumazenilu jest przeciwwskazane w przypadku jednoczesnego stosowania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, leków obniżających próg drgawkowy lub gdy w EKG widoczne jest wydłużenie odcinka QRS lub QT.

Przedawkowanie Cloranxenu® stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta. Kluczowe jest szybkie rozpoznanie objawów i wdrożenie odpowiedniego postępowania, z uwzględnieniem potencjalnych przeciwwskazań do stosowania antidotum.

Właściwości farmakologiczne

Cloranxen® zawiera jako substancję czynną klorazepat dipotasowy. Lek szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, ulegając przemianie do czynnego metabolitu o długotrwałym działaniu - demetylodiazepamu.

Dostępne są dwie postacie leku:

  • Tabletki zawierające 5 mg klorazepatu dipotasowego
  • Tabletki zawierające 10 mg klorazepatu dipotasowego

Cloranxen® charakteryzuje się szybkim wchłanianiem i długotrwałym działaniem dzięki aktywnemu metabolitowi. Dostępność dwóch dawek pozwala na elastyczne dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta.



Wskazania

Stany lęku, nadmiernego napięcia emocjonalnego i pobudzenia psychoruchowego towarzyszące zaburzeniom nerwicowym i niektórym chorobom somatycznym. Łagodzenie objawów abstynencji alkoholowej. Wspomagająco w ogniskowych napadach padaczkowych.

Leczenie należy rozpoczynać od dawki początkowej, stopniowo zwiększając dawkę, w celu uniknięcia wystąpienia działań niepożądanych. Nie należy przekraczać dawki maks. 30 mg/dobę. Czas leczenia powinien być możliwie najkrótszy i nie powinien przekraczać 4 tyg. włączając w to okres zmniejszania dawki. Podczas leczenia należy regularnie monitorować pacjenta w celu ewentualnego zmniejszenia dawkowania lub częstości podawania produktu leczniczego. Ze względu na możliwość wystąpienia objawów odstawienia, produkt leczniczy należy odstawiać ostrożnie, stopniowo zmniejszając dawkę dobową. Dorośli: dawka terapeutyczna: 5-30 mg/dobę. Leczenie zaleca się rozpoczynać od dawki 5 mg/dobę. Dawkę dobową można przyjmować jeden raz/dobę, wieczorem. Dzieci i młodzież: dane dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży w leczeniu lęku są ograniczone, dlatego nie zaleca się stosowania w tej grupie wiekowej. Tylko w wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych przez lekarza specjalistę stosowanie u dzieci w wieku powyżej 12 lat: w dawce 0,5 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych. U pacjentów w wieku podeszłym należy zmniejszyć dawkę o 50 %; leczenie powinno trwać jak najkrócej. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę produktu leczniczego należy zmniejszyć o 50 %. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy stosować bardzo ostrożnie; u pacjentów z niewydolnością wątroby może wystąpić encefalopatia.

Nadwrażliwość na klorazepat, wrodzona nużliwość mięśni, jaskra z wąskim kątem przesączania, ciąża i okres karmienia piersią, dzieci do 9 rż.

Ostrożnie stosować u osób ze skłonnością do nadużywania leków, niewydolności wątroby i nerek. Lek należy odstawiać stopniowo, gdyż nagłe przerwanie jego podawania może wywołać drżenie mięśniowe, pobudzenie, bezsenność, halucynacje i zaburzenia orientacji (objawy te mogą się pojawić w 4-8 dniu po odstawieniu). Leku nie należy stosować w psychozach. W leczeniu nerwic, psychonerwic i zaburzeń snu nie podawać dłużej niż przez 3 tyg. Podczas leczenia nie należy pić alkoholu, prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych.

Nasila działanie alkoholu oraz leków działających depresyjnie na OUN (pochodne morfiny, barbiturany, niektóre leki przeciwdepresyjne, leki przeciwhistaminowe, uspokajające, neuroleptyki, klonidyna). Działa synergicznie z lekami zwiotczającymi mięśnie. Cizaprid zwiększa wchłanianie klorazepatu, natomiast leki zobojętniające HCl (związki Al i Mg) opóźniają je. Cimetydyna nasila nasenne działanie klorazepatu; klorazepat osłabia działanie lewodopy. W skojarzeniu z fenytoiną może wystąpić zwiększenie lub zmniejszenie stężenia klorazepatu we krwi. Metabolizm klorazepatu przebiega szybciej u osób przyjmujących leki przeciwdrgawkowe oraz u palaczy.

Senność, ból i zawroty głowy, znużenie, drażliwość, niezborność ruchowa, diplopia, niewyraźna mowa, stany depresji, zaburzenia świadomości. Niekiedy zwiększenie masy ciała, utrata libido, zaburzenia miesiączkowania i zahamowanie owulacji. Może także wystąpić suchość błon śluzowych, zaparcie, hipotonia; sporadycznie - pobudzenie ruchowe, agresja, euforia, omamy, bezsenność i wysypka skórna. Długotrwałe stosowanie dużych dawek prowadzi do zależności psychofizycznej.

Przedawkowanie objawia się różnego stopnia zahamowaniem czynności ośrodkowego układu nerwowego: od umiarkowanej senności, aż po śpiączkę. W przypadku niewielkiego przedawkowania występują: senność, dezorientacja, letarg; w cięższym przedawkowaniu: ataksja, hipotonia mięśniowa, niedociśnienie, depresja oddechowa, rzadko śpiączka i bardzo rzadko zgon. Oprócz postępowania zgodnego z zasadami ogólnymi w zatruciach doustnych (usunięcie treści żołądkowej zależnie od stanu pacjenta - wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego, podtrzymywanie czynności układu oddechowego i układu krążenia), w razie ciężkiego zatrucia przebiegającego ze śpiączką lub niewydolnością oddechową, jako antidotum można dożylnie podawać antagonistę receptorów benzodiazepinowych - flumazenil. Stosowanie flumazenilu jako odtrutki przeciwwskazane jest w przypadku: stosowania trójpierścieniowych produktów leczniczych przeciwdepresyjnych, jednoczesnego podawania produktów leczniczych obniżających próg drgawkowy, zaburzeń w EKG pod postacią wydłużenia odcinka QRS lub QT (sugerującego jednoczesne stosowanie trójpierścieniowych produktów leczniczych przeciwdepresyjnych). Choć przedawkowanie benzodiazepin rzadko bywa stanem zagrożenia życia, nigdy nie wolno zapominać o tym, że pacjent mógł wraz z produktem leczniczym spożyć alkohol lub zażyć inne substancje działające hamująco na czynność ośrodkowego układu nerwowego.

Lek znoszący stany nadmiernego napięcia emocjonalnego, lęku i zagrożenia. Podany w większych dawkach wywiera także działanie uspokajające, nasenne i przeciwdrgawkowe oraz zmniejsza napięcie mięśni prążkowanych. Szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, ulegając przemianie do czynnego metabolitu o długotrwałym działaniu - demetylodiazepamu.

1 tabl. zawiera 5 mg lub 10 mg klorazepatu dipotasowego.

Przepisując ten lek pamiętaj: - ilość substancji należy dodatkowo wyrazić słowami, - na recepcie nie można wypisać dodatkowo innych leków.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.

Przyspieszony metabolizm leku w wątrobie (o 42%) poprzez pobudzenie enzymów mikrosomalnych przez związki powstałe podczas smażenia lub grillowania mięsa. Zmniejszenie stężenia leku we krwi prowadzi do braku lub osłabienia efektu terapeutycznego.