Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Clonazepamum TZF

Clonazepam

tabl.
2 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
39,79
R (1)
2,72
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Clonazepamum TZF
tabl.
0,5 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
19,02
R (1)
10,43
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

Clonazepamum TZF - informacje dla lekarza

Wskazania

Clonazepamum TZF jest wskazany w leczeniu padaczki u dorosłych i dzieci. Lek wykazuje skuteczność w następujących typach napadów:

  • Napady uogólnione:
    • Akinetyczne
    • Miokloniczne
    • Toniczno-kloniczne
    • Napady nieświadomości
  • Napady częściowe (ogniskowe)

Skuteczność klonazepamu w leczeniu różnych typów napadów padaczkowych czyni go cennym lekiem przeciwpadaczkowym o szerokim spektrum działania.

Dawkowanie

Dawkowanie klonazepamu należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta, biorąc pod uwagę jego wiek, masę ciała oraz odpowiedź na leczenie. Poniżej przedstawiono ogólne zalecenia dotyczące dawkowania:

Grupa pacjentów Dawka początkowa Dawka podtrzymująca Dawka maksymalna
Dorośli 1,5 mg/dobę 4-8 mg/dobę 20 mg/dobę
Dzieci 1-5 lat 0,25 mg/dobę 1-2 mg/dobę -
Dzieci 6-16 lat 0,5 mg/dobę 2-4 mg/dobę -
Pacjenci w podeszłym wieku ≤0,5 mg/dobę Indywidualnie -

Dawkę dobową należy podzielić na 3 dawki podawane w równych odstępach czasu. Dawkę należy zwiększać stopniowo o 0,5-1 mg co 3 dni, aż do uzyskania optymalnego efektu terapeutycznego. Dawkę podtrzymującą należy osiągnąć w ciągu 2-4 tygodni leczenia.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby może być konieczne zmniejszenie dawki. Należy zachować szczególną ostrożność podczas ustalania dawkowania w tych grupach pacjentów.

Sposób podawania

Tabletki Clonazepamum TZF należy przyjmować doustnie, popijając niewielką ilością wody. Leczenie należy rozpoczynać od możliwie najmniejszych skutecznych dawek, podawanych 3 razy na dobę. W początkowym okresie leczenia dawkę można zwiększać stopniowo, nie więcej niż o 0,25-0,5 mg co 3 dni, aż do uzyskania optymalnego efektu terapeutycznego lub osiągnięcia maksymalnej zalecanej dawki dobowej.

Po ustaleniu skutecznej dawki podtrzymującej, lek można podawać w jednorazowej dawce dobowej przed snem. Jeżeli niemożliwe jest podawanie leku w równych dawkach, większą dawkę należy podać wieczorem.

Przeciwwskazania

Stosowanie klonazepamu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na pochodne benzodiazepiny lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Ciężka niewydolność oddechowa
  • Ciężka niewydolność wątroby
  • Miastenia
  • Ostra porfiria
  • Zatrucie alkoholem
  • Zespół bezdechu sennego

Należy dokładnie ocenić stosunek korzyści do ryzyka przed zastosowaniem leku u pacjentów z powyższymi schorzeniami.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania klonazepamu należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

  • Ryzyko uzależnienia - wzrasta wraz z dawką i czasem trwania leczenia, szczególnie u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu lub leków w wywiadzie
  • Objawy odstawienne - mogą wystąpić po nagłym odstawieniu leku, dlatego zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki
  • Reakcje paradoksalne - mogą obejmować niepokój, pobudzenie, drażliwość, agresję
  • Depresja - klonazepam może nasilać objawy depresji i tendencje samobójcze
  • Pacjenci w podeszłym wieku - większe ryzyko działań niepożądanych, zaleca się stosowanie mniejszych dawek
  • Przewlekła niewydolność oddechowa - ryzyko depresji oddechowej
  • Niewydolność wątroby - ryzyko encefalopatii wątrobowej
  • Jaskra - ostrożne stosowanie
  • Ataksja móżdżkowa i rdzeniowa - ostrożne stosowanie

Podczas długotrwałej terapii klonazepamem zaleca się okresowe badania morfologii krwi i ocenę czynności wątroby. Należy poinformować pacjentów o zakazie prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn w trakcie leczenia oraz do 3 dni po jego zakończeniu.

Interakcje

Klonazepam wchodzi w istotne interakcje z wieloma lekami. Najważniejsze z nich to:

  • Nasilenie działania depresyjnego na OUN:
    • Opioidowe leki przeciwbólowe
    • Leki do znieczulenia ogólnego
    • Leki psychotropowe
    • Leki przeciwdepresyjne
    • Leki przeciwhistaminowe
    • Leki hipotensyjne o działaniu ośrodkowym
  • Inhibitory cytochromu P-450 (np. disulfiram, cymetydyna, erytromycyna) - nasilają działanie klonazepamu
  • Induktory cytochromu P-450 (np. ryfampicyna, fenobarbital, fenytoina) - osłabiają działanie klonazepamu
  • Alkohol - nasila działanie depresyjne na OUN, może prowadzić do reakcji paradoksalnych
  • Środki zwiotczające mięśnie szkieletowe - klonazepam nasila i przedłuża ich działanie
  • Amiodaron - może nasilać toksyczność typową dla benzodiazepin
  • Walproinian sodu - może indukować napady nieświadomości

Należy zachować szczególną ostrożność przy łączeniu klonazepamu z wymienionymi lekami i monitorować pacjenta pod kątem nasilonych działań niepożądanych.

Ciąża i laktacja

Stosowanie klonazepamu w ciąży, zwłaszcza w I i III trymestrze, jest dopuszczalne jedynie w sytuacji bezwzględnej konieczności. Lek może powodować działania niepożądane u noworodka, w tym zespół odstawienny. Klonazepam przenika do mleka kobiecego i nie powinien być stosowany podczas karmienia piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane klonazepamu obejmują:

  • Zaburzenia OUN: senność, zawroty głowy, ataksja, spowolnienie reakcji
  • Zaburzenia psychiczne: reakcje paradoksalne (niepokój, pobudzenie, agresja)
  • Zaburzenia układu oddechowego: depresja oddechowa (rzadko)
  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, dolegliwości żołądkowe
  • Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: osłabienie mięśni

Rzadziej występują: zaburzenia krwi, reakcje alergiczne, zaburzenia widzenia, bradykardia, zaburzenia czynności wątroby. W przypadku wystąpienia ciężkich działań niepożądanych należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku.

Warto zapamiętać
  • Klonazepam wykazuje skuteczność w leczeniu różnych typów napadów padaczkowych, zarówno uogólnionych jak i częściowych.
  • Dawkowanie należy ustalać indywidualnie, rozpoczynając od małych dawek i stopniowo je zwiększając. Maksymalna dawka dobowa dla dorosłych wynosi 20 mg.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania klonazepamu mogą obejmować: senność, dezorientację, niewyraźną mowę, a w ciężkich przypadkach utratę przytomności i śpiączkę. Postępowanie w przypadku zatrucia obejmuje:

  • Podanie węgla aktywnego (jeśli od przyjęcia leku nie upłynęła godzina)
  • Monitorowanie funkcji życiowych
  • Leczenie objawowe
  • W ciężkich przypadkach - podanie flumazenilu (antagonisty receptorów benzodiazepinowych)

Flumazenil nie jest wskazany u pacjentów przyjmujących klonazepam przewlekle ze względu na ryzyko wywołania napadu drgawkowego.

Mechanizm działania

Klonazepam jest pochodną benzodiazepiny. Jego działanie polega na nasileniu hamującego wpływu kwasu gamma-aminomasłowego (GABA) w ośrodkowym układzie nerwowym. Lek wiąże się ze specyficznymi receptorami benzodiazepinowymi, które są częścią kompleksu receptora GABA-A i kanału chlorkowego. Prowadzi to do zwiększonego napływu jonów chlorkowych do wnętrza neuronu, hiperpolaryzacji błony komórkowej i w efekcie zahamowania czynności neuronu.

Klinicznie klonazepam wykazuje działanie:

  • Przeciwdrgawkowe
  • Przeciwlękowe
  • Uspokajające
  • Umiarkowanie nasenne
  • Zmniejszające napięcie mięśni szkieletowych

Lek podnosi próg drgawkowy i zapobiega występowaniu uogólnionych napadów drgawkowych, łagodząc przebieg zarówno napadów uogólnionych, jak i ogniskowych.

Skład

Substancją czynną leku jest klonazepam. Jedna tabletka zawiera 0,5 mg lub 2 mg klonazepamu.

Clonazepamum TZF jest cennym lekiem w terapii padaczki, wykazującym skuteczność w różnych typach napadów. Jego stosowanie wymaga jednak ostrożności ze względu na ryzyko uzależnienia i interakcje z innymi lekami. Kluczowe jest indywidualne dostosowanie dawki i ścisłe monitorowanie pacjenta podczas terapii.


1) Padaczka
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia


Wskazania

Padaczka u dorosłych i u dzieci - napady uogólnione: akinetyczne, miokloniczne, napady tonicznokloniczne, napady nieświadomości oraz napady częściowe (ogniskowe).

Dawkowanie i czas leczenia należy określić dla każdego pacjenta indywidualnie. Dorośli. Początkowa dawka dobowa nie powinna przekraczać 1,5 mg. Klonazepam należy podawać w 3 dawkach podzielonych, w równych odstępach czasu. Dawkę należy zwiększać stopniowo o 0,5-1 mg co 3 dni, w zależności od reakcji pacjenta, aż do ustalenia dawki podtrzymującej wynoszącej zwykle 4-8 mg/dobę. Maksymalna dobowa dawka podtrzymująca nie powinna przekraczać 20 mg i należy ją osiągnąć w ciągu 2-4 tyg. leczenia. Dzieci. początkowa dawka u dzieci od 1-5 rż wynosi 0,25 mg/dobę, a u dzieci starszych - 0,5 mg/dobę. Dawka podtrzymująca: od 1-5 rż-1-2 mg/dobę, od 6-16 rż - 2-4 mg/dobę. Dawkę dobową należy podzielić na 3 lub 4 części podawane w równych odstępach. Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek i/lub wątroby. Należy zachować ostrożność podczas stosowania klonazepamu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Może być konieczne zmniejszenie dawki. Pacjenci w podeszłym wieku. Pacjenci w podeszłym wieku są bardziej wrażliwi na leki działające na ośrodkowy układ nerwowy. Zaleca się, by początkowa dawka u tych pacjentów nie była większa niż 0,5 mg/dobę. Czas leczenia. Czas leczenia zależy od stanu pacjenta. W przypadku braku wyraźnego efektu terapeutycznego należy zaprzestać podawania klonazepamu. Produktu nie należy odstawiać nagle, konieczne jest zawsze stopniowe zmniejszanie dawki.

Tabl. należy przyjmować doustnie popijając niewielką ilością wody. Leczenie należy rozpoczynać od możliwie najmniejszych skutecznych dawek, 3x/dobę (w początkowym okresie leczenia), zwiększając je stopniowo, nie więcej niż o 0,25-0,5 mg co 3 dni, aż do uzyskania odpowiedniego efektu terapeutycznego lub maksymalnej dawki dobowej. Jeżeli niemożliwe jest podawanie leku w równych dawkach, większą dawkę należy podać przed snem. Po ustaleniu skutecznej podtrzymującej dawki, lek można podawać w jednorazowej dawce dobowej przed snem.

Nadwrażliwość na pochodne benzodiazepiny lub którąkolwiek substancję pomocniczą, ciężka niewydolność oddechowa, ciężka niewydolność wątroby, miastenia, ostra porfiria, zatrucie alkoholem, zespół bezdechu sennego.

Przed rozpoczęciem leczenia klonazepamem należy przeprowadzić dokładną analizę istniejących zaburzeń. Ogólne informacje dotyczące efektów obserwowanych po leczeniu benzodiazepinami, które należy brać pod uwagę przepisując klonazepam. Regularne stosowanie benzodiazepin lub produktów działających podobnie do benzodiazepin, w tym klonazepamu, przez kilka tygodni może prowadzić do zmniejszenia skuteczności ich działania. Stosowanie benzodiazepin lub produktów działających podobnie do benzodiazepin może prowadzić do uzależnienia psychicznego i fizycznego. Ryzyko uzależnienia zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia i jest większe u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu, narkotyków lub leków. W przypadku rozwinięcia się uzależnienia nagłe odstawienie produktu może doprowadzić do wystąpienia objawów odstawiennych. Objawami charakterystycznymi dla zespołu odstawiennego są: ból głowy, bóle mięśni, pobudzenie i napięcie emocjonalne, niepokój ruchowy, stany splątania, dezorientacji, drażliwość, bezsenność. W ciężkich przypadkach mogą pojawić się: utrata poczucia rzeczywistości, zaburzenia osobowościowe, nadwrażliwość na dotyk, bodźce akustyczne i świetlne, mrowienie i drętwienie kończyn, omamy lub napady drgawek. Istnieją doniesienia, że w przypadku krótko działających benzodiazepin i produktów benzodiazepinopodobnych, objawy zespołu odstawiennego mogą wystąpić nawet w przerwach pomiędzy poszczególnymi dawkami, zwłaszcza, jeśli lek jest podawany w dużych dawkach. Klonazepam, tak jak inne benzodiazepiny oraz leki podobne do benzodiazepin, może wywołać niepamięć następczą. Stan taki najczęściej pojawia się po kilku godzinach od przyjęcia leku, zwłaszcza w dużej dawce. Klonazepam, tak jak i inne benzodiazepiny, może wywołać reakcje paradoksalne, do których należą: niepokój ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresywność, wrogość, koszmary senne, omamy, psychozy, somnambulizm, zaburzenia osobowości, nasilona bezsenność. Reakcje te znacznie częściej obserwuje się u pacjentów w podeszłym wieku, lub uzależnionych od alkoholu. W przypadku pojawienia się takich objawów klonazepam należy odstawić. Klonazepam należy stosować z dużą ostrożnością u pacjentów z objawami depresji endogennej. U pacjentów tych mogą występować skłonności samobójcze. Ze względu na możliwość celowego przedawkowania, pacjentom tym klonazepam powinien być przepisywany w możliwie najmniejszej dawce. Benzodiazepin i leków podobnych do benzodiazepin nie należy stosować w monoterapii depresji lub lęku związanego z depresją. Monoterapia tymi lekami może nasilić tendencje samobójcze. Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać mniejsze dawki klonazepamu, ze względu na nasilenie działań niepożądanych w tej grupie wiekowej, głównie zaburzeń orientacji i koordynacji ruchowej (upadki, urazy). Klonazepam należy ostrożnie stosować u pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową, ponieważ, jak stwierdzono w przypadku benzodiazepin, wykazują one hamujący wpływ na ośrodek oddechowy. Benzodiazepin i produktów benzodiazepinopodobnych nie zaleca się stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, ponieważ mogą przyspieszać rozwój encefalopatii wątrobowej. Niewydolność wątroby może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych benzodiazepin. Klonazepam należy stosować z ostrożnością u pacjentów z jaskrą. Klonazepam należy stosować z dużą ostrożnością u pacjentów z ataksją móżdżkową i rdzeniową. Klonazepam może powodować nadmierne wydzielanie śliny i wydzielin w drogach oddechowych, zwłaszcza u niemowląt i małych dzieci. Podczas leczenia należy kontrolować drożność dróg oddechowych. Klonazepam u pacjentów z porfirią może prowokować napady padaczki. Benzodiazepin i produktów benzodiazepinopodobnych nie zaleca się stosować u pacjentów z psychozami. Benzodiazepiny i produkty benzodiazepinopodobne należy stosować z dużą ostrożnością u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu, narkotyków lub leków w wywiadzie. Pacjenci ci powinni być objęci ścisłą kontrolą podczas przyjmowania klonazepamu, ponieważ są oni w grupie ryzyka rozwinięcia się przyzwyczajenia i uzależnienia psychicznego. W trakcie długotrwałej terapii klonazepamem wskazane są okresowe badania krwi (morfologia z rozmazem) i testy czynnościowe wątroby. W trakcie leczenia klonazepamem i do 3 dni po jego zakończeniu nie należy pić żadnych napojów alkoholowych. Ze względu na zawartość laktozy, tabl. nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Tabl., 0,5 mg zawierają barwnik azowy żółcień pomarańczową (E 110), który może powodować reakcje alergiczne. Pacjenci chorzy na padaczkę nie powinni prowadzić samochodów. W trakcie leczenia klonazepamem i do 3 dni po jego zakończeniu nie wolno prowadzić pojazdów, ani obsługiwać maszyn.

Depresyjny wpływ klonazepamu na ośrodkowy układ nerwowy nasilają opioidowe leki przeciwbólowe, leki do znieczulenia ogólnego (anestetyki), leki psychotropowe, leki przeciwdepresyjne, leki przeciwhistaminowe, leki hipotensyjne o działaniu ośrodkowym. Disulfiram, cymetydyna, erytromycyna, ketokonazol, rytonawir jako inhibitory izoenzymów cytochromu P-450 hamują procesy biotransformacji pochodnych 1,4-benzodiazepiny i nasilają ich depresyjne działanie na OUN. Produkty indukujące aktywność cytochromu P-450 (np. ryfampicyna, fenobarbital, fenytoina, prymidon, karbamazepina) wpływają na procesy biotransformacji pochodnych 1,4-benzodiazepiny i prowadzą do osłabienia ich działania farmakologicznego. Picie alkoholu w czasie leczenia klonazepamem nasila działanie depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy i może doprowadzić do wystąpienia reakcji paradoksalnych, jak: pobudzenie psychoruchowe, agresywne zachowanie. Ponadto alkohol nasila działanie sedatywne klonazepamu, aż do wystąpienia zaburzeń koordynacji ruchowej i utraty przytomności. Klonazepam podawany łącznie ze środkami zwiotczającymi mięśnie szkieletowe przedłuża i nasila ich działanie. Jednoczesne stosowanie klonazepamu z lekiem antyarytmicznym klasy III - amiodaronem, może spowodować nasilenie toksyczności typowej dla benzodiazepin (jak np. depresja ośrodkowa, zaburzenia koordynacji ruchowej). Klonazepam stosowany jednocześnie z innymi lekami przeciwdrgawkowymi, szczególnie z hydantoiną lub fenobarbitalem, może powodować nasilenie działań niepożądanych, dotyczących hamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego. Klonazepam podawany razem z walproinianem sodu może indukować stany padaczkowe o typie napadów nieświadomości. Palenie tytoniu może spowodować osłabienie działania klonazepamu.

Stosowanie leku u kobiet w ciąży, zwłaszcza w I i w III trymestrze, jest dopuszczalne jedynie w sytuacji, gdy jego zastosowanie u matki jest bezwzględnie konieczne, a stosowanie bezpieczniejszego odpowiednika jest niemożliwe lub przeciwwskazane. Stosowanie klonazepamu w ostatnim trymestrze ciąży lub okresie okołoporodowym może spowodować u noworodka obniżenie temperatury ciała, ciśnienia, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia oddychania oraz osłabienie odruchu ssania. U dzieci matek przyjmujących przewlekle benzodiazepiny w późnym okresie ciąży rozwija się uzależnienie fizyczne oraz istnieje ryzyko pojawienia się objawów zespołu odstawiennego po urodzeniu. Kobiety w wieku rozrodczym należy poinformować, by zgłosiły się do lekarza w razie planowania zajścia w ciążę lub podejrzenia o ciążę. Klonazepam przenika do mleka kobiecego. Nie powinien być podawany kobietom karmiącym piersią. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie oraz dane epidemiologiczne wskazują na działanie teratogenne klonazepamu.

Ilość i nasilenie działań niepożądanych zależy od indywidualnej wrażliwości pacjenta oraz dawki. Odstawienie klonazepamu z powodu ciężkich działań niepożądanych zdarza się rzadko. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zaburzenia w składzie morfologicznym krwi. Zaburzenia układu immunologicznego: rekacje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy opisywano bardzo rzadko. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: alergiczne reakcje skórne (wysypki, świąd, pokrzywka) Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: brak apetytu. Zaburzenia psychiczne reakcje paradoksalne - niepokój psychoruchowy, bezsenność, zwiększona pobudliwość i agresywność, nerwowość, wrogość, zaburzenia snu, koszmary, zaburzenia osobowości, drżenie mięśniowe, drgawki (nowe rodzaje). Reakcje paradoksalne najczęściej występują po spożyciu alkoholu, u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z chorobami psychicznymi. Uzależnienie psychiczne i fizyczne może rozwinąć się podczas leczenia klonazepamem w dawkach terapeutycznych. Ryzyko uzależnienia wzrasta w miarę zwiększania dawek i czasu trwania terapii. Szczególnie podatni na rozwój uzależnienia są pacjenci z wywiadem choroby alkoholowej lub innych uzależnień. Nagłe przerwanie leczenia może wywołać zespół odstawienny. Podczas leczenia klonazepamem może ujawnić się wcześniej istniejąca, niezdiagnozowana depresja. Zaburzenia układu nerwowego: senność, spowolnienie reakcji, ból i zawroty głowy, nadwrażliwość na światło, stany splątania i dezorientacji, ataksja. Działania te występują najczęściej na początku leczenia, u pacjentów w podeszłym wieku i z reguły ustępują w czasie trwania dalszej kuracji. W przypadku nasilenia tych reakcji odpowiednie zmniejszenie dawki zwykle zmniejsza nasilenie i częstość ich występowania. Niekiedy, tak jak i po innych benzodiazepinach, zwłaszcza po dużych dawkach może pojawić się dyzartria z mową zamazaną i nieprawidłowym wymawianiem, zaburzenia pamięci. Zaburzenia oka: zaburzenia widzenia (niewyraźne, podwójne widzenie, oczopląs). Zaburzenia serca: bradykardia, ból w klatce piersiowej. Zaburzenia naczyniowe: nieznaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: rzadko depresja ośrodka oddechowego - może pojawić się zwłaszcza przy jednoczesnym stosowaniu innych leków działających depresyjnie na ośrodek oddechowy. U niemowląt i dzieci, w szczególności, gdy występują zaburzenia psychiczne, klonazepam może zwiększać ilość wydzieliny oskrzelowej i śliny. W takich przypadkach zalecane jest częste sprawdzanie drożności dróg oddechowych. Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, dolegliwości żołądkowe, uczucie suchości w jamie ustnej, niesmak pojawiają się rzadko. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: niewielkie podwyższenie aktywności aminotransferazy, zaburzenia czynności wątroby z wystąpieniem żółtaczki. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: pokrzywka, wypryski, wypadanie włosów, zaburzenia pigmentacji. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: osłabienie mięśni, drżenie mięśni, bóle mięśniowe. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: zatrzymanie moczu, mimowolne oddawanie moczu lub nietrzymanie moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: zaburzenia miesiączkowania, zaburzenia libido, impotencja. Opisywano pojedyncze przypadki przedwczesnego rozwoju płciowego u dzieci z pojawieniem się drugorzędowych cech płciowych. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: ogólne osłabienie, omdlenia. W niektórych postaciach padaczki podczas długotrwałego leczenia może zwiększyć się częstotliwość napadów.

W wyniku przedawkowania klonazepamu mogą wystąpić następujące objawy: senność, stan dezorientacji, niewyraźna mowa, a w ciężkich przypadkach utrata przytomności, śpiączka. Niebezpieczne dla życia mogą okazać się zatrucia spowodowane jednoczesnym podaniem klonazepamu i alkoholu lub klonazepamu i innych leków działających depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy. Postępowanie w przypadku zatrucia klonazepamem polega na jak najszybszym usunięciu z organizmu niewchłoniętego jeszcze leku lub zmniejszeniu jego wchłaniania z przewodu pokarmowego. U pacjentów, którzy przyjęli klonazepam w dawce powyżej 0,4 mg/kg mc., a od przyjęcia nie upłynęła godzina, należy rozważyć podanie węgla aktywnego (50 g dla dorosłych, 10-15 g dla dzieci). Jeśli przedawkowano tylko klonazepam, płukanie żołądka nie jest konieczne. U pacjentów, u których w ciągu 4 h od zażycia leku nie pojawiły się żadne objawy zatrucia, istnieje duże prawdopodobieństwo, że nie pojawią się one w ogóle. Należy kontrolować drożność dróg oddechowych, tętno i ciśnienie tętnicze krwi, a w razie potrzeby, w zależności od stanu pacjenta, wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe. Specyficznym antidotum jest flumazenil (antagonista receptorów benzodiazepinowych), który można podać dożylnie w sytuacji naglącej. Flumazenil nie jest wskazany u pacjentów przyjmujących klonazepam przewlekle. Chociaż flumazenil sam wykazuje słabe działanie przeciwdrgawkowe, jednak nagłe zablokowanie działania benzodiazepiny może sprowokować napad drgawkowy, szczególnie u osób z padaczką w wywiadzie.

Klonazepam jest pochodną benzodiazepiny. Działa na wiele struktur ośrodkowego układu nerwowego przede wszystkim na układ limbiczny i podwzgórze, czyli struktury związane z regulacją czynności emocjonalnych. Jak wszystkie benzodiazepiny nasila on hamujące działanie neuronów GABAergicznych w obrębie kory mózgowej, hipokampu, móżdżku, rdzenia i innych struktur ośrodkowego układu nerwowego. Następstwem tego jest zmniejszenie aktywności różnych grup neuronów: noradrenergicznych, cholinergicznych, dopaminergicznych i serotoninergicznych. Stwierdzono istnienie specyficznych dla benzodiazepin miejsc wiązania, które są białkowymi strukturami błonowymi, mającymi związek z kompleksem złożonym z receptora GABA - A oraz kanału chlorkowego. Działanie klonazepamu polega na zmianie „czułości” receptora GABA-ergicznego, co powoduje zwiększenie powinowactwa tego receptora do kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), który jest endogennym neuroprzekaźnikiem hamującym. W wyniku aktywacji receptora benzodiazepinowego lub GABA-A jest zwiększenie napływu jonów chloru do wnętrza neuronu przez kanał chlorkowy. Prowadzi to do hiperpolaryzacji błony komórkowej i w efekcie do zahamowania czynności neuronu (tzn. uwalniania neuroprzekaźnika). Klinicznie klonazepam wykazuje działanie przeciwdrgawkowe, przeciwlękowe, uspokajające, działa również umiarkowanie nasennie i zmniejsza napięcie mięśni szkieletowych. Klonazepam podnosi próg drgawkowy i zapobiega występowaniu uogólnionych napadów drgawkowych. Łagodzi przebieg zarówno napadów padaczkowych uogólnionych jak i ogniskowych.

1 tabl. zawiera 0,5 lub 2 mg klonazepamu.

Przepisując ten lek pamiętaj: - ilość substancji należy dodatkowo wyrazić słowami, - na recepcie nie można wypisać dodatkowo innych leków.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.