Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Citocartin 100; -200

Articaine + Epinephrine

inj. [roztw.]
(40 mg+ 10 µg)/ml
50 wkł. do strzyk. 1,7 ml
Iniekcje
Rx
100%
118,64
Citocartin 200
inj. [roztw.]
(40 mg+ 5 µg)/ml
50 wkł. do strzyk. 1,7 ml
Iniekcje
Rx
100%
126,67

Citocartin 100; -200 - Charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Citocartin 100; -200 jest wskazany do znieczulenia nasiękowego, dowięzadłowego i przewodowego w stomatologii. Znajduje zastosowanie szczególnie w następujących procedurach:

  • Ekstrakcje pojedyncze i mnogie zębów
  • Usuwanie zębów zatrzymanych
  • Zabiegi stomatologii zachowawczej, zwłaszcza opracowywanie rozległych ubytków i ekstyrpacja przyżyciowa
  • Procedury periodontologiczne
  • Zabiegi protetyczne
  • Wybrane procedury z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej

Lek wykazuje szerokie spektrum zastosowań w różnych dziedzinach stomatologii, zapewniając skuteczne znieczulenie miejscowe podczas zabiegów o różnym stopniu inwazyjności.

Dawkowanie i sposób podawania

Rodzaj zabiegu Zalecana dawka
Prosta ekstrakcja zęba ze szczęki (bez stanu zapalnego) 1,7 ml (1 wkład)
Ekstrakcja mnoga (sąsiadujące zęby) Możliwe ograniczenie liczby iniekcji doprzedsionkowych
Prosta ekstrakcja zębów przedtrzonowych z żuchwy 1,7 ml na każdy ząb
Opracowanie ubytku w protetyce (poza zębami trzonowymi żuchwy) 0,5 - 1,7 ml doprzedsionkowo na ząb
Zabiegi chirurgiczne Dawka zależna od złożoności i czasu trwania operacji

Dawkowanie należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz rodzaju i złożoności zabiegu. W przypadku niekompletnego znieczulenia zaleca się dostrzyknięcie 1-1,7 ml roztworu doprzedsionkowo. Rutynowe wstrzyknięcie do otworu żuchwowego nie jest rekomendowane, chyba że nie uzyskano pełnego znieczulenia innymi metodami.

Dzieci i młodzież: Maksymalna dawka nie powinna przekraczać 7 mg chlorowodorku artykainy na kg masy ciała. Produkt jest przeciwwskazany u dzieci poniżej 4 roku życia.

Przeciwwskazania

Stosowanie Citocartinu 100; -200 jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na chlorowodorek artykainy lub którykolwiek składnik preparatu
  • Ciąża
  • Kardiomiopatia
  • Zaawansowane zmiany miażdżycowe w tętnicach
  • Nadciśnienie tętnicze
  • Zmiany niedokrwienne różnego rodzaju
  • Proste bóle głowy
  • Nadczynność tarczycy
  • Nefropatie
  • Cukrzyca
  • Jaskra
  • Anestezja w obrębie naczyń końcowych

Ponadto, ze względu na zawartość adrenaliny, lek nie może być podawany donaczyniowo. Przeciwwskazania te wynikają z potencjalnego ryzyka wystąpienia poważnych działań niepożądanych u pacjentów z wymienionymi schorzeniami.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed zastosowaniem Citocartinu 100; -200 należy zachować szczególną ostrożność i przestrzegać następujących zaleceń:

  • Ocenić stan układu krążenia pacjenta przed podaniem leku
  • Zachować co najmniej 24-godzinny odstęp między podaniem dwóch dawek maksymalnych
  • Stosować najniższą skuteczną dawkę
  • Wykonać aspirację przez co najmniej 10 sekund przed podaniem leku
  • W przypadku nastrzykiwania dobrze unaczynionego obszaru odczekać co najmniej 2 minuty
  • Monitorować stan pacjenta podczas i po zabiegu
  • Mieć przygotowany zestaw przeciwwstrząsowy i przeszkolony personel
  • Poinformować pacjenta o konieczności powstrzymania się od jedzenia do czasu odzyskania pełnego czucia

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z astmą lub alergią na pirosiarczyn sodu (substancja pomocnicza), ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych i skurczu oskrzeli. Lekarz powinien ocenić zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn po zabiegu.

Warto zapamiętać
  • Citocartin 100; -200 zawiera artykainę, która jest 1,8 raza silniejsza niż lidokaina i działa dłużej
  • Maksymalna dawka dla dzieci to 7 mg chlorowodorku artykainy na kg masy ciała

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Citocartin 100; -200 może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne - nasilają hipertensyjne działanie adrenaliny
  • Inhibitory MAO - nasilają hipertensyjne działanie adrenaliny

Interakcje te mogą prowadzić do znacznego wzrostu ciśnienia tętniczego, dlatego należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów przyjmujących wymienione leki.

Ciąża i laktacja

Citocartin 100; -200 jest przeciwwskazany do stosowania w okresie ciąży i laktacji. Potencjalne ryzyko dla płodu lub noworodka przewyższa korzyści wynikające z zastosowania leku u kobiet w ciąży lub karmiących piersią.

Działania niepożądane

Stosowanie Citocartinu 100; -200 może wiązać się z wystąpieniem następujących działań niepożądanych:

  • Wzrost ciśnienia tętniczego (szczególnie po nieprawidłowym donaczyniowym podaniu)
  • Pobudzenie, podniecenie, dezorientacja, zawroty głowy, rozszerzenie źrenic, drżenia (przy dużych dawkach)
  • Szczękościsk, drgawki, bezdech, śpiączka (przy bardzo dużych dawkach)
  • Ostre bóle głowy, fotofobia
  • Zaburzenia pracy układu krążenia i oddechowego (tachypnoe, bronchodylatacja)
  • Nadmierne pocenie, bóle gardła (rzadko)
  • Rozszerzenie naczyń tętniczych, niedociśnienie, tachykardia (przy wysokim stężeniu artykainy we krwi)
  • Bradykardia, utrata przytomności (przy bardzo wysokim stężeniu artykainy we krwi)
  • Reakcje alergiczne (wysypki skórne, pokrzywka, świąd)
  • Skurcz oskrzeli, obrzęk krtani, bezdech, niewydolność krążeniowo-oddechowa (rzadko)
  • Nudności i wymioty (często)

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek działań niepożądanych należy natychmiast przerwać podawanie leku i wdrożyć odpowiednie postępowanie medyczne.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Citocartinu 100; -200 należy:

  • Natychmiast przerwać podawanie leku
  • Ułożyć pacjenta w pozycji leżącej i udrożnić drogi oddechowe
  • Podać tlen, a w razie konieczności zastosować sztuczną wentylację
  • W przypadku drgawek podać dożylnie diazepam (10-20 mg)
  • Unikać stosowania barbituranów
  • W celu poprawy krążenia rozważyć podanie kortyzonu dożylnie
  • W razie potrzeby zastosować leki alfa-beta stymulujące o działaniu wazokonstrykcyjnym (np. mefentermina, metaraminol)
  • Rozważyć podanie siarczanu atropiny

Postępowanie w przypadku przedawkowania powinno być prowadzone przez wykwalifikowany personel medyczny, z uwzględnieniem indywidualnego stanu pacjenta i nasilenia objawów.

Właściwości farmakodynamiczne

Artykaina, główny składnik aktywny Citocartinu 100; -200, wyróżnia się następującymi cechami:

  • Zawiera pierścień tiofenowy zamiast benzenowego, co wpływa na jej metabolizm
  • Jest metabolizowana w osoczu, a nie w wątrobie
  • Wykazuje większą lipofilność niż prokaina, ale jest bardziej hydrofilna niż lidokaina
  • Charakteryzuje się 1,8 razy silniejszym działaniem niż lidokaina
  • Efekt znieczulający utrzymuje się dłużej w porównaniu do lidokainy

Mechanizm działania artykainy polega na stabilizacji błony aksonalnej poprzez zmniejszenie jej przepuszczalności dla jonów sodu. Nie wpływa na potencjał spoczynkowy komórki, ale hamuje potencjał czynnościowy, co prowadzi do zahamowania przewodzenia impulsu nerwowego.

Skład

1 ml roztworu Citocartinu zawiera:

  • 40 mg chlorowodorku artykainy
  • 0,005 mg (Citocartin 100) lub 0,01 mg (Citocartin 200) adrenaliny w postaci winianu adrenaliny

Różnica w stężeniu adrenaliny między preparatami Citocartin 100 i Citocartin 200 pozwala na dobór odpowiedniego produktu w zależności od potrzeb klinicznych i stanu pacjenta.



Wskazania

Do znieczulenia nasiękowego, dowięzadłowego i przewodowego. W stomatologii, szczególnie w następujących zabiegach: 1. ekstrakcje pojedyncze oraz mnogie; 2. ekstrakcje zębów zatrzymanych; 3. w stomatologii zachowawczej, zwłaszcza przy opracowywaniu większych ubytków, ekstyrpacji przyżyciowej; 4. w parodontologii; 5. w protetyce stomatologicznej; 6. w niektórych zabiegach z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej.

Do prostej ekstrakcji zęba ze szczęki przy nieobecnym stanie zapalnym, wystarcza zazwyczaj 1,7 ml, czyli cała zawartość 1 wkładu do strzykawki leku. W przypadku ekstrakcji mnogiej (sąsiadujących zębów) ilość iniekcji doprzedsionkowych (przypadających na 1 ząb) można ograniczyć. Do prostej ekstrakcji zębów przedtrzonowych z żuchwy wystarcza znieczulenie poprzez wstrzyknięcie 1,7 ml leku na każdy ząb. Jeśli jednak znieczulenie jest niekompletne, zaleca się dostrzyknięcia 1 do 1,7 ml roztworu doprzedsionkowo. Nie zaleca się rutynowego wstrzyknięcia do otworu żuchwowego z wyjątkiem sytuacji, gdy nie udało się uzyskać pełnego znieczulenia. W przypadku opracowywania ubytku w protetyce (z wyjątkiem zębów trzonowych żuchwy) - zaleca się stosowanie dawek 0,5 ml do 1,7 ml produktu doprzedsionkowo na każdy ząb, zależnie od stopnia złożoności zabiegu i czasu jego trwania. W zabiegach chirurgicznych zaleca się stosowanie produktu w dawkach odpowiednich do stopnia złożoności operacji i czasu jej trwania. Dzieci i młodzież: nie przekraczać dawki 7 mg chlorowodorku artykainy na kg/m.c. dziecka. Produkt jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 4 lat.

Nadwrażliwość na chlorowodorek artykainy lub na którąkolwiek substancje pomocniczą. Ciąża. Ze względu na działanie adrenaliny kurczące naczynia, produktu leczniczego nie wolno stosować również u chorych z kardiomiopatią, zaawansowanymi zmianami miażdżycowymi w tętnicach, nadciśnieniem tętniczym, zmianami niedokrwiennymi różnego rodzaju, prostymi bólami głowy, nadczynnością tarczycy, nefropatiami, cukrzycą, jaskrą, w anestezji w obrębie tzw. naczyń końcowych. Ten produkt leczniczy, podobnie jak inne środki do znieczulenia miejscowego zawierające adrenalinę, nie może być podawany donaczyniowo.

Przed zastosowaniem leku należy ocenić stan układu krążenia danego pacjenta. Pomiędzy podaniem dwóch dawek maksymalnych leku muszą upłynąć co najmniej 24 h. Należy zawsze podawać najniższą skuteczną dawkę. Lek należy podawać po upływie co najmniej 10-sekundowego okresu od prewencyjnej aspiracji. Zwłaszcza w przypadku nastrzykiwania dobrze unaczynionego obszaru zaleca się odczekanie co najmniej 2 minut. Pacjenta należy starannie monitorować. Należy mieć przygotowany zestaw przeciwwstrząsowy oraz dysponować odpowiednio przeszkolonym personelem w razie nagłej potrzeby leczenia rzadkich przypadków ciężkich reakcji. Reakcje takie odnotowano po użyciu środków znieczulenia miejscowego nawet, gdy uczulenia nie stwierdzono w wywiadzie lekarskim. Pacjent może zacząć jeść dopiero po odzyskaniu czucia. Pirosiarczyn sodu (substancja pomocnicza obecna w produkcie) może powodować reakcje alergiczne i ciężkie ataki duszności u osób uczulonych, szczególnie u chorych na astmę. Produkt leczniczy rzadko może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli. Lekarz prowadzący powinien ocenić czy i w jakim czasie od zakończenia zabiegu pacjent może prowadzić pojazdy lub obsługiwać maszyny, oraz czy odzyskał pełną sprawność psychofizyczną.

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne oraz inhibitory MAO nasilają hipertensyjne działanie adrenaliny.

Preparat jest przeciwwskazany w okresie ciąży i laktacji.

Działania niepożądane (wzrost ciśnienia tętniczego) mogą wystąpić po nieprawidłowym -donaczyniowym podaniu właściwej (niskiej) dawki leku. Jest to szczególnie niebezpieczne u chorych z nadciśnieniem, chorobą wieńcową, nadczynnością tarczycy, u chorych przyjmujących leki z grupy inhibitorów MAO lub trójpierścieniowych antydepresantów. Można temu zapobiec wykonując aspirację. U pacjentów, u których występuje jeden lub więcej z powyższych czynników ryzyka, American Heart Association zaleca w przypadku stosowania leków zawierających adrenalinę w stężeniu 1:100 000, podawanie nie więcej niż dwóch wkładów do strzykawek w czasie jednej wizyty. Artykaina podana w dużych dawkach może wywołać pobudzenie, podniecenie, dezorientację, zawroty głowy, rozszerzenie źrenic, drżenia. Po bardzo dużych dawkach może wystąpić szczękościsk, drgawki, bezdech i śpiączka. Ponadto mogą wystąpić ostre bóle głowy, fotofobia. W przypadku pobudzenia rdzenia przedłużonego mogą wystąpić zaburzenia pracy układów: krążenia i oddechowego - tychypnoe, bronchodylatacja. Ponadto może pojawić się nadmierne pocenie, bóle gardła (rzadko). W przypadku wysokiego stężenia artykainy we krwi - po wprowadzeniu dawek toksycznych (maksymalna dopuszczalna dawka dla osoby ważącej 70 kg to 500 mg artykainy co odpowiada mniej więcej 7 wkładom do strzykawek i jest dawką od 2,5 do 3 razy większą niż dawka zazwyczaj stosowana) - może wystąpić rozszerzenie naczyń tętniczych z niedociśnieniem i odruchową tachykardią, a przy bardzo wysokich stężeniach artykainy we krwi może wystąpić bradykardia i utrata przytomności (rzadko). Działania niepożądane adrenaliny zależą od wielkości dawki: w przypadku stosowania dawek 5-50 μg/60 kg masy ciała, przeważa działanie mimetyczne na receptory β1, czego następstwem jest tachykardia, wzrost ciśnienia skurczowego, oraz na receptory β2 czego następstwem jest spadek ciśnienia rozkurczowego (rzadko); w przypadku większych dawek (0,5-1 mg/60 kg) przeważa działanie α-mimetyczne czego konsekwencją jest wazokonstrykcja, znaczny wzrost ciśnienia tętniczego i tachykardia; ponadto mogą wystąpić zaburzenia rytmu (rzadko). Zaburzenia układu nerwowego: przyspieszenie metabolizmu, wzrost ciepłoty ciała (rzadko). Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje anafilaktyczne wywołane przez artykainę występują bardzo rzadko. Bardzo rzadko reakcje takie występowały po pirosiarczynie sodu (substancja pomocnicza). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: do miejscowych objawów alergicznych, które mogą wystąpić po podaniu leku należą: wysypki skórne różnego rodzaju, pokrzywka, świąd (częstość nieznana). Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: skurcz oskrzeli, obrzęk krtani, bezdech, niewydolność krążeniowo-oddechowa wskutek wstrząsu anafilaktycznego (rzadko). Zaburzenia żołądka i jelit: nudności i wymioty (często). W przypadku wystąpienia działania niepożądanego należy natychmiast przerwać podawanie leku.

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów niepożądanych należy natychmiast zakończyć podawanie leku, położyć pacjenta i udrożnić drogi oddechowe. Następnie należy podawać tlen, a w razie konieczności (bezdech) stosować sztuczną wentylację przy użyciu worka Ambu. Drgawki można przerwać dożylnym podaniem diazepamu w dawce 10 do 20 mg. Nie należy stosować barbituranów, gdyż mogą one nasilić depresyjne działanie na ośrodek oddechowy. W celu poprawy krążenia można podać kortyzon dożylnie w odpowiedniej dawce. Pomocne może okazać się podanie dożylne alfa-beta stymulatorów działających wazokonstrykcyjnie (np. mefentermina, metaraminol), ewentualnie siarczanu atropiny.

Artykaina (inaczej kartykaina) jako jedyny z amidowych środków miejscowo znieczulających zawiera w cząsteczce pierścień tiofenowy (zamiast benzenowego). Dzięki temu jest metabolizowana w osoczu, a nie w wątrobie. Artykaina jest bardziej lipofllna niż prokaina, jednak bardziej hydrofilna niż lidokaina. Ze względu na większą adhezyjność do białkowych elementów błony komórkowej, artykaina działa 1,8 raza silniej niż lidokainy, a jej efekt działania utrzymuje się dłużej. Artykaina stabilizuje błonę aksonalną, tzn. zmniejsza jej przepuszczalność dla jonów sodu. Nie ma wpływu na potencjał spoczynkowy komórki, natomiast hamuje potencjał czynnościowy, a przez to przewodzenie impulsu nerwowego.

1 ml roztworu zawiera 40 mg artykainy chlorowodorku i 0,005 mg lub 0,01 mg adrenaliny w postaci adrenaliny winianu.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może wpływać na skuteczność antykoncepcji. Podczas przyjmowania leku zaleca się stosowanie dodatkowych metod zapobiegania ciąży.

Środek uznany za dopingowy.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną bardzo silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.